Φιλοσοφικές αναζητήσεις και προσωπικές σκέψεις

Τελικά, υποθέτω πως κάποια άτομα πάντα θα είναι εξαφανισμένα τη στιγμή που τα χρειάζεσαι περισσότερο. Ειρωνία, αν σκεφτείς τα λόγια τους. Hmph... Και μετά θα λένε, και θα λένε, και θα λένε... Αλλά μόνο θα λένε... Ίσως να είναι μέσα στη φύση του ανθρώπου απλά να λέει , χωρίς να παράττει. Κρίμα...

Πέτα μιά ατάκα εδώ, ρίξε ένα βρισίδι εκεί, το μυστικό της ευτυχίας.
Κάντο και συ. Μπορείς. Όλοι μπορούνε.
Γίνετε σοφοί, γίνετε μάγοι.

1. Η Ζωή συνεχίζεται.
2. Η Σοκολάτα παραμένει πιστή στις δύσκολες ώρες.
3. Η Ζωή συνεχίζεται.
4. Τα χαστούκια σου έρχονται απο εκει που δεν τα περιμένεις.
5. Η Ζωή συνεχίζεται.
6. Θέλω τόσο να ουρλιάξω αλλά δεν το θέλω ακόμη περισσότερο.
7. Η Ζωή συνεχίζεται.
8. Μη με αδειάζεις. Με σκοτώνεις.
9. Η Ζωή συνεχίζεται.
10. Μη πονέσεις αυτή τη φορά. Απλά μην πονέσεις. Ετσι εαυτέ μου;

Είναι φορές που πιστεύεις σε κάτι και γκρεμίζεται. Είναι φορές που δεν υπάρχουν αλήθειες και ψέμματα, μόνο οι δυο όψεις του ίδιου νομισματος. Κι εσυ δεν εχεις λόγο να βρίσκεσαι σε καμια από τις δυο, και είσαι μετέωρος ανάμεσά τους, ενω λυπάσαι όταν θυμάσαι τις μέρες που εκείνες οι δυο πλευρές ήταν οι ιδιες και ένιωθες ασφαλής και χαρούμενος.

Μου λείπουν εκείνες οι μέρες.
Αλλά μήπως ήμουν χαρούμενη από άγνοια;

μερικές φορές σκέφομαι ότι άγνια και ασφάλια πάνε μαζί γιατι να κινδυνεύει από κάτι ένα αγνό παιδάκι εκτώς κι αν πέσει θύμα απαγωγής και άλο άγνιακαι άλλο αφέλια το ξεκαθαρίζω.

Και τότε κάθεσαι και χαζεύεις, απλά χαζεύεις..
Δεν κάνεις τίποτα μόνο χαζεύεις.

Και τότε κάθεσαι και ακούς, απλά ακούς.
Δεν κάνεις τίποτα μόνο ακούς.

Και τότε κάθομαι και σε κοιτάω, απλά κοιτάω,
σε κοιτάω κατάματα και δεν κάνεις τίποτα απλά με κοιτάς και συ.

Και τότε σηκώνομαι και φεύγω, απλά φεύγω
αλλά όχι για περισσότερο από 2 βήματα μακριά.

Εδώ θα μαι θα χαζεύω,θα ακούω,θα κοιτάω.
Cu around!

x.o.x.o.
You know you love me!
StE

Χάθηκες, αποφεύγεις να συναντηθούμε και όταν γίνεται τυχαία λες κάτι τυπικό βιαστικά και φεύγεις. Όλα αυτά με κάνουν να είμαι σίγουρη πως ντρέπεσαι για ό,τι κάνεις. Αλλά αφού ντρέπεσαι και αισθάνεσαι άσχημα, γιατί συνεχίζεις να κάνεις πράγματα που σε μειώνουν;

Minerva McGonagall έγραψε:Είναι φορές που πιστεύεις σε κάτι και γκρεμίζεται. Είναι φορές που δεν υπάρχουν αλήθειες και ψέμματα, μόνο οι δυο όψεις του ίδιου νομισματος. Κι εσυ δεν εχεις λόγο να βρίσκεσαι σε καμια από τις δυο, και είσαι μετέωρος ανάμεσά τους, ενω λυπάσαι όταν θυμάσαι τις μέρες που εκείνες οι δυο πλευρές ήταν οι ιδιες και ένιωθες ασφαλής και χαρούμενος.

Μου λείπουν εκείνες οι μέρες.
Αλλά μήπως ήμουν χαρούμενη από άγνοια;

Προσυπογράφω.-

Ο καθένας αξίζει όσο αξίζουν αυτά που φροντίζει. Calculemus!

Αχ...αυτη η σκεψη.
Μετρας τις μερες απο αυτο το γεγονος.
Σκεφτεσαι τα προσωπα που συμμετειχαν σ'αυτο.
Αναλυεις τις πραξεις τους ξανα και ξανα.Και υστερα τους κρινεις με τον τροπο που φερθηκαν τοτε.
2 μερες απο τοτε.10 μερες απο τοτε.1 μηνας.2 μηνες.3 μηνες....και παει λεγοντας.

Ζεις με τον φοβο...
Τον φοβο που σου δημιουργησαν αλλοι και που εσυ συνεχιζεις να διατηρεις ειτε το θες ειτε οχι.

It hurts... make it stop.

Ειναι μερικες φορες που οταν ζεις κατι μεγαλο, το νιωθεις.. Αυτες τις 10 μερες εκανα πραγματα που δε θα εκανα ποτε μου, γνωρισα ανθρωπους που δεθηκα μαζι τους αν και μεχρι προτινος ηταν τελειως αγνωστοι, εκανα φιλιες που ισως κρατησουν ισως και οχι αλλα αξιζει να υπαρχουν τετοιοι ανθρωποι στη ζωη σου..

Σημασια δεν εχει τι αφησες πισω, τι θα μπορουσες να κανεις καλυτερο, σημασια εχει οτι βαζεις εμπειριες ζωης στις αποσκευες σου..

Amelia Black έγραψε:Ειναι μερικες φορες που οταν ζεις κατι μεγαλο, το νιωθεις.. Αυτες τις 10 μερες εκανα πραγματα που δε θα εκανα ποτε μου, γνωρισα ανθρωπους που δεθηκα μαζι τους αν και μεχρι προτινος ηταν τελειως αγνωστοι, εκανα φιλιες που ισως κρατησουν ισως και οχι αλλα αξιζει να υπαρχουν τετοιοι ανθρωποι στη ζωη σου..

Σημασια δεν εχει τι αφησες πισω, τι θα μπορουσες να κανεις καλυτερο, σημασια εχει οτι βαζεις εμπειριες ζωης στις αποσκευες σου..

...Alive.

Τελικά καταλαβα σήμερα ότι δεν ισχύει αυτο που λένε ότι "καταλαβαίνεις την αξία κάποιου όταν τον χάνεις". Ωστόσω ισχύει ότι καταλαβαίνεις την αξία κάποιου όταν μετά από ένα διάστημα ,συνήθως μεγαλο, απουσίας, επιστρέφει κοντά σου και βλέπεις πόσο καλα νιώθεις τώρα που τον έχεις

^Bullshit. Ξες τι; Όλοι αυτό λέμε, αλλά στην πραγματικότητα το λέμε γιατί μας βολεύει... :/

Για σένα... πόσο μου λείπεις...

^ Γιατί το λες αυτό?

Εισαι σ'ενα αδειο δωματιο.
Κοιτας απεναντι σου και βλεπεις ενα καθρεφτη.
Το ειδωλο στον καθρεφτη δεν ειναι δικο σου ομως.Σου μοιαζει ελαχιστα...αλλα ανηκει σ'αλλον.

Το ειδωλο στον καθρεφτη σε χαιραιτα.
Το χαιραιτας και εσυ.

Ζηταει την βοηθεια σου να βγει απο εκει μεσα.
Το κοιτας με βλεμμα κενο.

Σου λεει οτι εισαι απα τα σημαντικοτερα πραγματα που εχει.
Το κοιτας αμφισβητοντας.

Το ειδωλο αρχιζει και κλαιει.
Συμπονας μας δεν κανεις τιποτα.

Το ειδωλο λυγιζει μπροστα σου.
Τοτε ακουμπας το χερι σου πανω στο τζαμι του καθρεφτη.Παγος.Ψυχρα.Δεν μπορεις να ζεστανεις αυτο το γυαλι.Δεν μπορεις να διαπερασεις και να μπεις μεσα.

Το ειδωλο σε παρακαλαει.
Υπακους.Εξαλλου ενδιαφερεσαι για τον αν το ειδωλο ειναι καλα.Παρολ'αυτα η επαφη σου με το τζαμι σου αφηνει ακομα την ιδια αισθηση.Κρυο.Ψυχρα.Παγος.

Το ειδωλο κανει προσπαθεια να σε αγκαλιασει.
Απομακρινεσαι ενστικτωδως χωρις να το πληγωσεις ομως.

Το ειδωλο κανει προσπαθεια να σ'ακουμπησει.
Δεχεσαι το αγγιγμα μα αποτραβιεσαι γρηγορα.

Το ειδωλο σε κοιταει.
Χαμογελας σαν να μην συμβαινει τιποτα.

Το ειδωλο χαμογελαει και εκεινο.
Στρεφεις το βλεμμα σου αλλου και πας να φυγεις.

Θα επρεπε να υπαρχει μια ζεστη αγαπη η οποια θα σε αναγκαζε να σπασεις το τζαμι και να βγαλεις απο μεσα το ειδωλο.Παρολ'αυτα αφηνεις το ψυχρο τζαμι να σας διαχωριζει.Το τζαμι ομως δεν το τοποθετησεις εσυ.Αλλα εκεινο.

Κοιτας πισω καθως φευγεις.Κριμα που δημιουργησε αυτο το ψυχρο τζαμι.Τωρα εσυ δεν μπορεις παρα να νιωθεις ψυχρα οταν το ακουμπας.Παρολ'αυτα θα κανεις προσπαθεια να το σπασεις.Αν σπαει...

Ξαφνικα βλεπεις αλλον καθρεφτη.Αλλο τζαμι.

Κοιτα στον καθρεφτη.Δεν εισαι εσυ.Ειναι αλλος.
Το ειδωλο σ'αυτον τον καθρεφτη ειναι τελειως διαφορετικο.Δεν σου μοιαζει καθολου.Δεν το ξερεις σχεδον καθολου.Ωστοσο χαιρεσαι βλεποντας το.

Το ειδωλο στο καθρεφτη σου χαμογελα.
Του ανταποδιδεις το χαμογελο μεγαλυτερο.

Το ειδωλο σε ρωταει πως εισαι.
Δινεις βαση στις λεξεις που χρησιμοποιει και ακους την δικια του απαντηση σαν κατι το πολυ σημαντικο.

Το ειδωλο ξαφνικα κλαει...
Δεν το αντεχεις αυτο.Νιωθεις να πεθαινει κατι μεσα σου.

Το ειδωλο σε κοιτα γλυκα.
Πρεπει να το αγκαλιασεις για να του δειξεις οτι εισαι κοντα του.

Πας κοντα στον καθρεφτη και τον ακουμπας.Το αγγιγμα σου ειναι ζεστο.Κανει το τζαμι να λιωνει...

Δεν υπαρχει πια κανενα ειδωλο.Μονο ενας ανθρωπος που σε κοιταζει γλυκα.Τον αγκαλιαζεις.
Το τζαμι σ'αυτη την περιπτωση τοποθετηθηκε αυτοματα.
Αλλα μετα απο λιγο εσπασε.
Πανευκολα.
Δεν προκειται να ξαναδημιουργηθει ποτε.
Υπηρξε μονο μια φορα εξαλλου και αυτο δεν ηταν ουτε φταιξιμο δικο σου ουτε του ειδωλου.Αλλα των περιστασεων.

Ο ανθρωπος σ'ευχαριστει και σου χαμογελα.
Υπαρχει μεγαλυτερη χαρα απο το να κανεις καποιον ευτυχισμενο με μια πραξη σου (: ?
Νιωθετε ψυχικα δεμενοι...

Φευγεις νιωθοντας ευτυχισμενη.
Αλλα γιατι στο πρωτο ειδωλο φερθηκες ετσι ενω στο δευτερο αλλιως?

Ενα ερωτημα μου μενει ακομα αναπαντιτο.Ισως να ξερεις την απαντηση.Αλλα δεν τολμας να την πεις.

Συνεχιζεις να περπατας.Ας αφησει καλυτερα τα πραγματα ετσι οπως ειναι.

Δυο ειδωλα.
Το ενα μεσα στο καθρεφτη μακρια σου.
Το ενα εξω απο τον καθρεφτη κοντα σου.

Σήμερα σκεφτόμουν την ελαφρότητα των πραγμάτων. Έβλεπα κάτι awards και έβλεπα ο ένας να φιλάει τον άλλον έτσι. Σκέτο έτσι, επειδή τους το ζήτησαν για νούμερα, άντρες με άντρες και γυναίκες με γυναίκες. Μην με παρεξηγείτε, δεν το στρέφω στο θέμα της ομοφυλοφιλίας. Απλώς αδυνατώ να κατανοήσω γιατί να κάνεις κάτι αντίθετο στα πιστεύω σου για την δημοσιότητα...
Τελικά οι διάσημοι είναι δυστυχισμένα άτομα.

Once I thought I had feeling...
Now I understood my feelings are nothing more than egoism.

Φοβάμαι...
Φοβάμαι το γεγονός πως δένομαι με ανθρώπους. Οι άνθρωποι είμαστε τόσο άστατα και παράξενα όντα. Υποσχόμαστε για ''αιώνιες αγάπες'', μόνο που είναι λόγια του αέρα. Όσο εύκολα υποσχόμαστε τόσο εύκολα πληγώνουμε...
Γιατί λοιπόν να δεθείς και να αγαπήσεις κάποιον που μπορεί πολύ εύκολα να σε πληγώσει; Να σε αφήσει μόνο...
Και μετά να είσαι τόσο χάλια που να κλείνεσαι ακόμα περισσότερο στον εαυτό σου... Και στο τέλος να μένεις τελείως μόνος...
Άρα έχει νόημα να κάνεις φίλους;

Ernest Flitwick έγραψε:^ Γιατί το λες αυτό?

Γιατί έτσι μας βολεύει Έρνεστ... είναι ο εγωισμός μας που μας ωθεί εκεί. Απλώς συνηθήζεις τους φίλους σου και τους παίρνεις δεδομένους.

SiMoS έγραψε:Once I thought I had feeling...
Now I understood my feelings are nothing more than egoism.

Elaborate. Please.

Maria Lovegood έγραψε:Φοβάμαι...
Φοβάμαι το γεγονός πως δένομαι με ανθρώπους. Οι άνθρωποι είμαστε τόσο άστατα και παράξενα όντα. Υποσχόμαστε για ''αιώνιες αγάπες'', μόνο που είναι λόγια του αέρα. Όσο εύκολα υποσχόμαστε τόσο εύκολα πληγώνουμε...
Γιατί λοιπόν να δεθείς και να αγαπήσεις κάποιον που μπορεί πολύ εύκολα να σε πληγώσει; Να σε αφήσει μόνο...
Και μετά να είσαι τόσο χάλια που να κλείνεσαι ακόμα περισσότερο στον εαυτό σου... Και στο τέλος να μένεις τελείως μόνος...
Άρα έχει νόημα να κάνεις φίλους;

Όλα αυτά συμβαίνουν επειδή αξίζει να κάνεις σχέσεις με ανθρώπους ακόμα και αν σε πληγώσουν.
Δεν έχει νόημα να ζεις αν δεν αισθάνεσαι. Οι άνθρωποι είναι ικανοί να σε διαλύσουν , είναι όμως ικανοί και να σε κάνουν απόλυτα ευτυχισμένο. Μόνος σου δεν πρόκειται να ζήσεις τίποτε από όλα αυτά.
Και όσο για τις τελευταίες προτάσεις, επέτρεψέ μου να πω πως είναι λόγια του αέρα.
θα πληγωθείς, θα πεις οτι δε θες ποτέ ξανά να κάνεις φίλους, ίσως και για λίγο καιρό να μείνεις μόνος, αλλά είναι στη φύση μας να κάνουμε σχέσεις με άλλους ανθρώπους. Ποτέ δε θα μείνεις πραγματικά μόνη, χωρίς φίλους. Κι από μόνη σου ξέρεις πως δε θα το άντεχες αυτό.
Οι άνθρωποι πληγώνουν. Η απουσία τόυς όμως πληγώνει πολύ περισσότερο.

Morgan le Fay έγραψε:

SiMoS έγραψε:Once I thought I had feeling...
Now I understood my feelings are nothing more than egoism.

Elaborate. Please.

Ελληνικό φόρουμ. Πληζ.

Και όσο για την πολλή "φιλοσοφία", πιάστε κάναν Αρκά

Tom Marvolo Riddle έγραψε:

Morgan le Fay έγραψε:

SiMoS έγραψε:Once I thought I had feeling...
Now I understood my feelings are nothing more than egoism.

Elaborate. Please.

Ελληνικό φόρουμ. Πληζ.

Και όσο για την πολλή "φιλοσοφία", πιάστε κάναν Αρκά

Φιλοσοφικές Αναζητήσεις - Προσωπικές σκέψεις.
Και επίσης δε νομίζω να είμαι ο μόνος που έχω γράψει στα αγγλικά, αν αναφέρεσαι και σε εμένα.

Επιπλέον, δε νομίζω να "φιλοσόφησα", ούτε προσποιήθηκα ποτέ οτι το έκανα. Τη γνώμη μου για τη φιλοσοφία άλλωστε τη γνωρίζουν πολλοί.
Ένιγουει, σε ένα τόπικ όπως αυτό δε μπορείς να βάζεις περιορισμούς στον άλλο.

Tελικά, απογοητευτηκα από τον ίδιο μου τον εαυτό, το μόνο πλάσμα που νόμιζα ότι ήξερα. Δεν φανταζομουν ποσο άστατος είναι ο χαρακτηρας των ανθρώπων. Νόμιζα ότι ήξερα τι ηθελα, ότι ένιωθα καλά, αλλά ήταν μόνο μια συμβαση που έκανε το υπερ-εγώ μου για να ικανοποιησει την αναγκη για ευτυχία.