Φιλοσοφικές αναζητήσεις και προσωπικές σκέψεις

σοφος υπο τν έννοια ότι έμα8ε απο τν άλλον κ τ είπε "φίλε μ δν ημουν καθόλου καλά κ έπεσα στα ναρκωτικά κ απο τότε δν ξανασηκώθηκα"
τότε ο σοφος δν θα πέσει στα ναρκωτικά γιατι είδε την κατάντια τ φίλου του... κ ίσως ο σοφός να το σκεφτεί κ να το φιλοσοφίσει το θέμα κ να γίνει κ φιλόσοφος....

ναι αλλα τι θα φιλοσοφισει; τι ξερει απο τον πονο, τα βασανα, την αγωνια... τι ξερει; εχει δει πως ειναι να κοιμασαι στα παγκακια, να σε κοιταζουν με απεχθεια παιδαρελια στο δρομο;
Δεν θελω να συνεχισω αυτη τη συζητηση...

Και είναι τόσο απαραίτητο αυτό; Όλοι οι αρχαίοι ήταν λεφτάδες παρ' όλα αυτά ήταν μεγάλοι φιλόσοφοι

μν συνεχίσεις βασίλη........

Fleur Delacour έγραψε:Και είναι τόσο απαραίτητο αυτό; Όλοι οι αρχαίοι ήταν λεφτάδες παρ' όλα αυτά ήταν μεγάλοι φιλόσοφοι

οι περισσοτεροι ομως ειχαν ζησει τα πραγματα για τα οποια ανεπτυξαν θεωριες...

Narcissa έγραψε:Εμείς έχουμε τόσα κοινά.

Εσύ είσαι φυλακισμένος και βλέπεις τον κόσμο μέσα απο σίδερα αλλα η ψυχη σου ειναι ελευθερη. Εμένα τα μάτια μου κανένα μέταλο δε τα σταματά. Η ψυχή μου όμως είναι γεμάτη σίδερα. Εγώ αν θέλω να πετάξω θα το κάνω αλλα δεν εχω φτερα. Εσυ έχεις φτερά αλλα δεν μπορείς να πετάξεις.
Κοιτάς τον κόσμο με τόση νοσταλγία. Και γω το ίδιο. Και με κοίταξες σήμερα. Και η καρδιά μου ράγισε στη θέα σου. Προσπαθώ να πολεμήσω την ακατανίκητη επιθυμία να σου ανοίξω την πόρτα και να φύγεις. Αλλα θα ειναι σα να σου ανοίγω τον δρόμο σε σίγουρο θάνατο.

Θεε μου τι ειρωνία. Ο θάνατος είναι σίγουρος. κανείς δε ζεί για πάντα. Φοβάμαι. Φοβάμαι πολύ. Δεν θέλω να πάψω να υπάρχω. Θα θελα να το κουβεντιάζαμε. Ισως να θελες και συ. Δεν θα μάθω ποτέ.

Όχι, δεν υπάρχουν φτερά. Θεωρώ σε κανέναν. Δυστηχώς κόπηκαν από πολύ νωρίς. Ίσως γιατί έτσι έπρεπε, ίσως γιατί ήθελα να βλέπω την αλήθεια και όχι να ζω στην ευτιχσμένη πλάνη.
Ναι ο θάνατος είναι σίγουρος. Το πότε είναι αβέβαιο. Ίσως να θελήσω να το ορίσω έγω το τέλος κάποια στιγμή. Ποιός ξέρει? Μπορεί να μου φανούν όλα τόσσ απελπιστικά ψεύτικα και ανούσια που να θέλω να ορίσω εγώ το τέλος, και όχι κάποιος άλλος ή τα γεράματα.


Και πάλι, κάτι βραδιές σαν σήμερα, τα μάτια που έχουν αυτή την έκφραση απογοήτευσης και νοσταλγίας, παίρνουν την μορφή ερωτιματικών και απορίας.
Και αναμονής.
Πφ. Μπόρα είναι ναι....δεν ξέρω αν περάσει.

Fleur Delacour έγραψε:Και είναι τόσο απαραίτητο αυτό; Όλοι οι αρχαίοι ήταν λεφτάδες παρ' όλα αυτά ήταν μεγάλοι φιλόσοφοι

Και πιστεύεις πως όλοι οι ναρκομανείς είναι φτωχοί??? Η εμπειρία δεν κοιτάει την τσέπη κανενός. Κάποιος ρώτησε μέχρι πότε φιλοσοφούν οι φιλόσοφοι... Φιλοσοφούν μέχρι να τους τελειώσουν οι ερωτήσεις!

κανένας δν ρώτησε πότε σταματούν να φιλοσοφούν νομίζω. εγω ρώτησα κατι περίεργα. τέσπα την πέφτω. καληνύχτα

EL.J girl έγραψε:

Fleur Delacour έγραψε:Και είναι τόσο απαραίτητο αυτό; Όλοι οι αρχαίοι ήταν λεφτάδες παρ' όλα αυτά ήταν μεγάλοι φιλόσοφοι

Και πιστεύεις πως όλοι οι ναρκομανείς είναι φτωχοί??? Η εμπειρία δεν κοιτάει την τσέπη κανενός. Κάποιος ρώτησε μέχρι πότε φιλοσοφούν οι φιλόσοφοι... Φιλοσοφούν μέχρι να τους τελειώσουν οι ερωτήσεις!

και οι ερωτησεις δεν σταματανε ποτε....

Ακριβώς...
r3dil ήταν αργά χθες...δεν θα το πρόσεξα!

Τελικά δεν είμαστε εμείς.. Είμαστε ενας συνδυασμός.. Απο γονείς, γιαγιάδες, παππούδες προγιαγιάδες, προπαππούδες και πάει λέγοντας.. Απ' ότι φαίνεται, όσο κι αν προσπαθείς να καταπιέζεις κομμάτια του εαυτού σου που δεν τα ήθελες αλλά αναγκαστικά τα έχεις, ποτέ δεν χάνονται.. Το DNA είναι παίζει μεγαλυτερο ρόλο στην καθημερινοτητά μας απ' ότι υπολόγιζα.. Αν είναι καλό αυτό δεν ξέρω.. Για τους άλλους ίσως να είναι..

Ξέχνα το τέλος και ζήσε ρε γαμώτο. Δε βαρέθηκες; Κάθε φορά τα ίδια. Λες και δε μπορείς να δείς παραπέρα. Λες και κολλάει το ριμάδι το μυαλό σου στο ίδιο αδιέξοδο. Στον ίδιο τοίχο με το γράφιτι THE END. Δε βλεπεις οτι τώρα αρχίζουν όλα; Δε βλέπεις τίποτα;
- Μην μου φωνάζεις. Είμαι εσύ και εσύ εγώ. δεν μπορείς να εκτονώσεις την οργή σου σε μένα.
Βάζεις ένα στοίχημα;

Σε μένα πήγαινε αυτό?

η ζωη εχει θετικα αλλα και αρνητικα!!! αν κατσεις στα αρνητικα ξοφλισες!!! δεν θα εισαι ποτε χαρουμενοσ!!! αμα κατσεισ μονο στα καλα θα ζεισ σε μια ουτοποιηα που δεν εχει καμια σχεση με την πραματικότητα!!! ο ανθρωπος!!!( αρα οχι εγω!!! :P ) παιρνα και απο τα δυο σταδια!!! οταν βρεις το κεντρο ισοσταθμησεισ αυτων των δυο!!! τοτε εχεις ολοκληρωθει!!! εχεισ φτασει στο ανώτατο επιπεδο!!!

Ίσως σου φανεί υπερβολικό αυτό που λέω, λάθος, ακραίο, σκληρό.. Αλλά πιστεύω ότι στο ανώτατο επίπεδο φτάνεις όταν έχεις πεθάνει.. :P

Θελω να ζητήσω συγγνώμη για την συμπεριφορά μου.. Υπάρχουν πολλά πράγματα στην καθημερινότητά μου που με εκνευρίζουν αφανταστα για προσωπικούς λόγους και ώρες ώρες ξαφνικά έρχονται και καλύπτουν όλα τα υπόλοιπα.. Συνήθως τότε έρχομαι να γράψω εδώ.. Γιατί θέλω καπου να ξεσπάσω, αλλά εκεί που πρέπει, δεν με παίρνει.. Μη δίνετε σημασία σ' αυτά που λέω.. Το κάνω μονο και μόνο γιατί νομίζω ότι αν δεν πω τι σκέφτομαι εκείνη την ώρα θα πνιγώ.. Συγγνώμη και πάλι..

Ναι,κι εγώ σε καμία περίπτωση δεν πιστεύω πως στο ανώτατο επίπεδο φτάνεις όταν "ισοσταθμίσεις αυτά τα δύο".Αλλά εξαρτάται από το πως ορίζει ο καθένας το ανώτατο επίπεδο.
Όσο για το δεύτερο,μη ζητάς συγγνώμη,ειδικά αν αυτό σημαίνει πως είσαι ο εαυτό σου.

Εγώ πάλι όταν μου συμβαίνει κάτι,και δεν αποφασίζω να το συζητήσω λάιβ,πάω και το γράφω σε άλλο φόρουμ,που κανέναν δεν ξέρω και κανεις δεν με ξέρει.Εδώ ντρεπομαι,μάλλον επειδή γνωρίζω τους περισσότερους.

Μπορουν να αλλαξουν τα πραγματα μεσα σε λιγοτερο απο 24ωρες;
Δεν πιστευα πως γινοταν αλλα χθες μου φανηκε οτι εγινε. Εριξα ενα λιτρο δακρυα και ακομη δεν μου εχουν φτασει αυτα.
Γιατι ολοι περιμενουν τα παιδια τους να ειναι παιδια-θαυματα; Να τα καταφερνουν παντου και σε ολα;

Συνήθως οι γονείς περιμένουν από τα παιδιά τους αυτό που δεν κατάφεραν οι ίδιοι,και αυτό τις περισσότερες φορές για να δείξουν πως είναι καλύτεροι γονείς από τους δικούς τους.
Δε χρειάζεται να στεναχωριέσαι αν περιμένουν πράγματα από σένα,ακόμα και αν είναι υπερβολικά.Σίγουρα,δεν θα μπορέσεις να ανταπεξέλθεις,αλλά είναι μία απόδειξη ότι σε θεωρούν ικανή.Προσπάθησε να το δεις κι έτσι

Οταν λες "καταφερει" ειναι πολυ γενικο. Σε ποιο τομεα; Χρηματα; Σπουδες; Οικογενεια; Ευτυχια;

Φυσικά,δεν εννοώ ακριβώς ότι (δεν) έκαναν οι ίδιοι.Εννοώ διάφορα πράγματα που ίσως αυτοί δεν είχαν καταφέρει.

Συμβαινει γιατι πολλες φορες ειναι τετοια η αναγκη της κοινωνικης μας αποδοχης σαν οντα που εχουμε μαθει να ζουμε μεσα απο τους αλλους. Τις περισσοτερες φορες που οι γονεις γινονται καταπιεστικοι και προσπαθουν να χειραγωγησουν το μελλον των παιδιων τους, δεν ειναι μονο απο ενδιαφερον. Ειναι και η επιβεβαιωση που θα ερθει απο το κοινωνικο συνολο π.χ. ειδες την εστειλα στο πανεπιστημιο. Ομως αυτα τα ονειρα ειναι δανεικα για ενα παιδι. Δεν ειναι δικα του ειναι δικα τους. Δυστυχως η κουλτουρα και η πραγματικη παιδεια δεν υπαρχει μονο στους σκονισμενους τομους στις διαφορες βιβλιοθηκες. Η γονεϊκή υποσταση απο μονη της καταργει τον εγωισμο. Αυτο ειναι που πολλοι γονεις σημερα παρεξηγουν. Δεν τους ανηκουν τα παιδια...υπαρχει σχεση αγαπης και οχι επιβολης. Δεν μπορεις να χαλιναγωγησεις στην πραγματικοτητα κανενα. Και πολλες φορες ασυνειδητα οδηγουν στην δυστυχια τα παιδια τους με την δικαιολογια οτι ...ξερω εγω..ξερω καλυτερα!
Το φαινομενο παρατηρηται κατα κορον στην Ελλαδα...για αυτο αλλωστε γεμισαμε γιατρους, δικηγορους, καθηγητες, δασκαλους, δημοσιους υπαλληλους κτλ. Οι περισσοτεροι σπουδαζουν και χανουν 4-5 χρονια απο την ζωη τους για ειδικοτητες που δεν θα ακολουθησουν ποτε η ακομα χειροτερα που δεν ηθελαν ποτε...Για την ταμπελα. Ολα γινονται για την ταμπελα. Αυτη η ρημαδα η ταμπελα ομως μας εφαγε και πλεον οι περισσοτεροι ειναι με ψυχοφαρμακα και με ατελειωτη μοναξια.


Ακολουθηστε την καρδια σας.
Μην ζειτε για την ταμπελα ζηστε για εσας.

Η ρημάδα η ταμπέλα... :@:

Η μαθηματικός μου έλεγε όλη την χρονιά ότι πάω για 10 στα μαθηματικά (στις πανελλήνιες). Το έλεγε σε όλους!! ''Η Μαρία πάει το πολύ για 10!''. Ακόμα και οι γονείς μου την είχαν πιστέψει σε κάποια φάση! Ευτυχώς μετά κατάλαβαν περί τίνος πρόκειται.
Τελικά έγραψα 16,5 και το βούλωσε. Την είδα προχτές και δεν είχε τι να πει. ''Μπράβο'' μου είπε και γύρισε σε μια φίλη μου, που ήταν του 20 και την λάτρευε για αυτό, η οποία έγραψε 17,5 και άρχισε τα ''Είδες κοριτσάκι μου που έλεγες ότι δεν θα γράψεις? Τέλεια τα πήγες!'' και κάτι τέτοια.

Δηλαδή συγνώμη κυρά μου, αλλά αυτή έγραψε 17,5 ενώ πήγαινε για τουλάχιστον 19 και εγώ, που όπως έλεγες πήγαινα για 10, γράφω 16,5 και μου λες ένα σκέτο μπράβο?????????
Είσαι μια σκέτη ψωνάρα που το παίζεις καθηγητριάρα, ενώ στην πραγματικότητα είσαι μια κομπλεξάρα που γλύφεις τους καλούς μαθητές και βάζεις ταμπέλες στους υπόλοιπους!
Να πας από κει που ήρθες,δεν θέλω να σε ξαναδώ ποτέ και το δεκαεξάρι μου στα μούτρα σου.
:@: :@: :@: :@:

Συγνώμη ρε παιδιά άλλα μόλις είδα το ποστ του Μέρλιν για τις ταμπέλες δεν άντεξα..

Mary Jane έγραψε:Η ρημάδα η ταμπέλα... :@:

Η μαθηματικός μου έλεγε όλη την χρονιά ότι πάω για 10 στα μαθηματικά (στις πανελλήνιες). Το έλεγε σε όλους!! ''Η Μαρία πάει το πολύ για 10!''. Ακόμα και οι γονείς μου την είχαν πιστέψει σε κάποια φάση! Ευτυχώς μετά κατάλαβαν περί τίνος πρόκειται.
Τελικά έγραψα 16,5 και το βούλωσε. Την είδα προχτές και δεν είχε τι να πει. ''Μπράβο'' μου είπε και γύρισε σε μια φίλη μου, που ήταν του 20 και την λάτρευε για αυτό, η οποία έγραψε 17,5 και άρχισε τα ''Είδες κοριτσάκι μου που έλεγες ότι δεν θα γράψεις? Τέλεια τα πήγες!'' και κάτι τέτοια.

Δηλαδή συγνώμη κυρά μου, αλλά αυτή έγραψε 17,5 ενώ πήγαινε για τουλάχιστον 19 και εγώ, που όπως έλεγες πήγαινα για 10, γράφω 16,5 και μου λες ένα σκέτο μπράβο?????????
Είσαι μια σκέτη ψωνάρα που το παίζεις καθηγητριάρα, ενώ στην πραγματικότητα είσαι μια κομπλεξάρα που γλύφεις τους καλούς μαθητές και βάζεις ταμπέλες στους υπόλοιπους!
Να πας από κει που ήρθες,δεν θέλω να σε ξαναδώ ποτέ και το δεκαεξάρι μου στα μούτρα σου.
:@: :@: :@: :@:

Συγνώμη ρε παιδιά άλλα μόλις είδα το ποστ του Μέρλιν για τις ταμπέλες δεν άντεξα..

Eισαι ιδεα...εισαι σύμβολο!

Λίζα μου, δεν μπορώ να καταλάβω ακριβώς πως νιώθεις.. Έχω παράπονα απο τους δικούς μου, αλλά ποτέ δεν μου έκαναν σκηνή για κάτι που δεν κατάφερα.. Βέβαια υπήρξαν φορές που το έκανα εγώ στον εαυτό μου..

Τελικά το θέμα δεν είναι να καταφέρεις.. Δεν είναι ανθρώπινο να έχεις όλο επιτυχίες.. Και η αποτυχία ειναι στο πρόγραμμα.. Δεν σου λέω να μην κάνεις ότι καλύτερο μπορείς ή να προσπαθείς με την ιδέα "δεν θα τα καταφέρω".. Απλά προετοιμάζεις και τον εαυτό σου και (αναγκαστικά) τους ανθρώπους γύρω σου για την αποτυχία.. Κάποια μέρα οι γονείς σου θα καταλαβουν ότι κάπου σου κάνουν ακόμη και κακό.. Θα μου πεις, το καλό σου θέλουν.. Φυσικά και το θέλουν.. Συζήτησε το μαζί τους και μη διστάσεις να τους εξηγησεις ότι έχουν άδικο και γιατί.. Μόνο έτσι θα διορθωθούν τα πράγματα.. Με το κλάμα ξεσπάς, ίσως νιώθεις καλύτερα.. Δεν σου λύνει τα προβλήματα όμως..

Είναι άσχετο με τα παραπάνω.

Το έχω ξαναπεί αρκετές φορές,οι άνθρωποι είναι σκληροί.Θα το διορθώσω.Οι περισσότεροι είναι.Και όχι μόνο σκληροί,είναι και αχάριστοι.Και το κυριότερο,υπό κανονικές συνθήκες δεν θα έπρεπε να με νοιάζει.Αλλά κάτι γίνεται και νιώθω άσχημα.
Αν μπορούσα να το ελέγξω όχι μόνο δεν θα το έγραφα εδώ,αλλά θα το έκρυβα κιόλας,θα το έπνιγα,γιατί τέτοια συναισθήματα δεν θέλω να έχουν ρόλο στη ζωή μου.Όμως δε γίνεται,και έτσι έρχομαι να γράψω εδώ.Δε ζητώ να απαντήσετε,να σχολιάσετε ή κάτι τέτοιο.Όπως πολλοί από εσάς έχετε ξαναπεί,γράφετε εδώ για να τα βγάλετε από μέσα σας.Αυτό είναι.