Φιλοσοφικές αναζητήσεις και προσωπικές σκέψεις

Σε αυτό το συμπέρασμα κατέληξα και εγώ, όπως θα δεις, Μαράκι Απλά κατέληξα πως θα προσπαθώ για το καλύτερο και όπου μας πάει μετά ^.^

^Αχά ναι το κατάλαβα απλά ήθελα να σου δώσω και την δική μου συμβουλή!

Ειμαι 26 χρονών και δεν εχω κανει μεχρι στιγμης ούτε μία σοβαρή (μακροχρονια) σχεση.

Μάλλον ειναι καιρος να αποδεχτώ οτι θα ζήσω, και θα πεθάνω μονος.

Gellert έγραψε:Ειμαι 26 χρονών και δεν εχω κανει μεχρι στιγμης ούτε μία σοβαρή (μακροχρονια) σχεση.
Μάλλον ειναι καιρος να αποδεχτώ οτι θα ζήσω, και θα πεθάνω μονος.

Ενα πράγμα θα σου πω και θα εγκαταλείψω το φιλοσοφημένο αυτό τοπικ:

"Οι σχέσεις φαίνονται καλύτερες απ'εξω απ'ότι απο μέσα."

Και δυστυχώς είναι αλήθεια.

...για αυτό χαλάρωσε. Και οι άλλοι που κάναν σχέσεις τι κατάλαβαν;

Κι εγώ που κοντεύω τα 25 το ίδιο έχω αρχίσει να πιστεύω.

^Ωχ θέε μου,τι κρίσεις είναι αυτές παιδιά? Ας είμαστε αισιόδοξοι πως κάπου στο καλό είναι το άλλο μας μισό.

~~~~
"Δεν θα αλλάξει κάτι."
Μπα όχι.Από την στιγμή που δεν σε βλέπω πια καθημερινά, ή έστω τα σαββατοκύριακα όπως θα έπρεπε,όπως συμβαίνει στο μεγαλύτερο ποστοστών των παιδιών,και σε βλέπω μόνο 2 φορές το μήνα και για 2 ώρες έχει ΗΔΗ αλλάξει κάτι.


~~~~
Οι μεγαλύτεροι έρωτες πάνε χαμένοι από φόβο...

ε,λοιπόν εγώ νομίζω πως πρέπει να ρισκάρουμε. Και γενικότερα να λέμε ότι νιώθωμε.Είναι βλακεία να το κρατάμε μέσα μας,ειδικότερα αν αφορά και τον άλλο.

α Γεια σου ξέγνοιαστο και αμέριμνο 2014, αντίο, δεν θα τα ξαναπούμε.

^Γτφ, τι έγινε;

Phineas Nigellus Black έγραψε:α Γεια σου ξέγνοιαστο και αμέριμνο 2014, αντίο, δεν θα τα ξαναπούμε.

Να φανταστώ οτι εννοείς πως θα ταλαιπορούμαστε μαζί του χρόνου;

Morgan le Fay έγραψε:^Γτφ, τι έγινε;

μαθηματικά γενικής έγινε

Eloise Prewett έγραψε:

Phineas Nigellus Black έγραψε:α Γεια σου ξέγνοιαστο και αμέριμνο 2014, αντίο, δεν θα τα ξαναπούμε.

Να φανταστώ οτι εννοείς πως θα ταλαιπορούμαστε μαζί του χρόνου;

Ναι

^Νομίζω πως οι Πανελλήνιες ακόμα δε τελείωσαν. Έχεις άλλα 5 μαθήματα, coolαρε!

Insomniac I have become...

-και πόσα κλείνεις ?
-40 μαμά μου!
-μπα...λάθος μετράς
-όχι μαμά σωστά μετράω
-μεγάλωσα τόσο λοιπόν...
-όλοι μας μεγαλώνουμε μαμά κι εσύ κι εγώ...ε και ? είναι ωραίο να μεγαλώνεις, να νιώθεις νέος στην ψυχή, να προσφέρεις πολλά και σε πολλούς, να αγαπάς και να σε αγαπούν...αυτό το τελευταίο είναι μεγάλη τύχη κι εγώ να ξέρεις είμαι πολύ τυχερή!
Δ.Α/Β.Α.

Αγαπώ τους ανθρώπους που αγαπάνε την ζωή.

Και όντως αυτοί οι άνθρωποι που έχουν τόση αγάπη γύρω τους,έχουν κάθε λόγο να νιώθουν τυχεροί.

Morgan le Fay έγραψε:...για αυτό χαλάρωσε. Και οι άλλοι που κάναν σχέσεις τι κατάλαβαν;

Σπόιλερ:

Ε ναι ρε. Άντε γιατί έχουν γεμίσει ζευγαράκια οι δρόμοι και όταν περπατώ νομίζω πως έχω χάσει κάποιο σοβαρό μάθημα στο σχολείο που να σου λέει "Πως να Ζήσεις" γιατί ήμουν τουαλέτα, ή κάπου, κάπως έχω μείνει πίσω, ή είμαι παραπληροφορημένη ή λάθος. Ε λοιπόν όχι. Το ίδιο είμαστε όλοι, το ίδιο πίσω φοβόμαστε να μείνουμε, το ίδιο αμήχανοι νιώθουμε όταν ξεκινάμε κάτι με κάποιον, το ίδιο περίεργο είναι όταν θέλουμε να κάνουμε σεξ και φοβόμαστε πως θα φανούμε.

Rejoice, people. Δεν είναι πως οι άλλοι έχουν τη λύση, κι ας μας φαίνονται όλοι χαλαροί και εμείς αγχωτικοί.

Όχι Κόννι μου, η καρδούλα πάει στο τι καταλαβαίνουμε στη σχέση. κράχτην όσο θες, αλλά την έχω ανάγκη κι εγώ, κι εσύ και όλοι μας. Κανείς δεν έχει μείνει πίσω, απλά όλοι αναζητάμε αυτό και μετά το έχουμε για όσο το έχουμε και τέλος πάντων γ@μάει.
Κι εγώ όταν χωρίσω θα το παίξω πολύ αλάνι ως ελεύθερη μέχρι να μου λείψει, και ότι δε θέλω θα πω, και ότι δεν είμαι σε φάση, αλλά δε θα ρωτήσω ποτέ κανέναν, και το υπόσχομαι αυτό, τι καταλαβαίνει που είναι σε σχέση. Καταλαβαίνει επιτέλους γιατί ένα και ένα μας κάνει δύο, και όταν είσαι δύο, η ζωή είναι λίγο πιο εύκολη και η καθημερινότητα λίγο πιο βατή από πριν. Ακόμη κι αν αυτό σημαίνει ότι έχεις κάποιον να βρίσεις πατόκορφα επειδή δε σε παίρνει ο ύπνος το μεσημέρι.

Θέλω η πουτ@να να κρυφτώ και η χαρά μου δε μ αφήνει νομίζω

δεν κράζω τη σχέση, δεν είπα πως δεν την έχουμε ανάγκη. απλώς δεν πρέπει όλο να χτυπιόμαστε λες και νιώθουμε πως θα έπρεπε ήδη να ξέρουμε τι συμβαίνει ή ότι θα έπρεπε να αντιλαμβανόμαστε τα πάντα. ε τι να κάνουμε, δεν τα αντιλαμβανόμαστε μέχρι ΑΦΟΥ τα ζήσουμε

Ναι ρε αλλά εδώ μου γράφει ο άλλος ότι από μέσα δεν είναι καλή, κι εσύ τι κατάλαβαν και τα ρέστα. Αντε δω μέσα να πούμε κολλητέ γιατί άλλα γράφουμε άλλα καταλαβαίνουμε αν με πιάνεις

ντάξ, τι θες, πήρα το θέμα και το εφήρμοσα στα δικά μου σκατάκια

Ναι, οκ πατέρα. Ό,τι πεις. Μίλα εσύ κι εγώ φαντασιώνομαι την ευλογημένη μέρα που θα σηκωθώ και θα φύγω από 'δω μέσα. Κι άντε μου στο διά*λο.

Πωπω, ποσο με ενοχλουν τα δυο μετρα και τα δυο σταθμα, το να κανουμε αυτο που κοροιδευουμε και να το κανουμε εις βαρος των αλλων. Σκασε πια. Σκασε. Δεν σε παιρνει, και κουραστηκα. Αν μη τι αλλο εκτιθεσαι.

Απλά χαλάρωσε.
Εγώ προσπαθώ.
Εσύ δεν με ακούς
Είσαι κακιά
Σου έχω πει...
Περπατάω και ακούω πίσω μου τις λέξεις σου, Α. Κάθομαι στο παγκάκι του μυαλού μου και είναι χειμώνας, και οι λέξεις σου σχηματίζονται στα χνώτα μου. Κούφια τα λόγια, όταν τους λείπει η ουσία, όταν τους λείπει ο άνθρωπος, το πρόσωπο. Ξέρεις, βαρέθηκα συνέχεια να φταίω και συνέχεια να προσπαθώ να σου απολογηθώ γι αυτό που είμαι, για το πως νιώθω, για το πως σκέφτομαι. βαρέθηκα να προσπαθώ να εξηγήσω τα ανεξήγητα. Κουράστηκα με τις λέξεις. Λέξεις, ένα σωρό λέξεις, κούφιες, κενές, ανόητες, ξεχασμένες, γεμάτες δηλητήριο και υποσχέσεις που έδωσαν άλλοι άνθρωποι, μιαν άλλη εποχή. Οι πράξεις είναι που μου λείπουν. Πιάσε με και πες μου "εγώ είμαι εδώ". Κοίτα με στα μάτια και πες το μου βουβά. Κάνε με να πιστέψω πως δεν χρειάζεται να αμφισβητώ συνέχεια αυτό που είμαι, γιατί μου αρέσει αυτό που είμαι, γιατί θέλω να το κάνω καλύτερο και όχι να το γκρεμίσω γεμίζοντάς το με τις δικές σου αμφιβολίες, τους δικούς σου καημούς και πίκρες, τα δικά σου τρύπια όνειρα. Σημαντικές και οι λέξεις δεν λέω. Μιλάω και γω πολλές φορές αναίτια, προσπαθώντας να γεμίσω τις αμήχανες σιωπές. Οι λέξεις όμως, είναι μια παραίσθηση και ώρες ώρες, είναι το τελευταίο που χρειάζεσαι ή που σε ενδιαφέρει.

Σε είδα ρε Εντ., και σκέφτηκα, πόσα πολλά λέγαμε εμείς οι δυο χωρίς λέξεις. Πάμε να περπατήσουμε. Πάμε να χορέψουμε. Πάμε να φάμε ένα παγωτό. Ας δώσουμε μια αγκαλιά, ένα φιλί. Σήμερα θα βρεθούμε και η νύχτα θα 'ναι όμορφη, να δούμε τα άστρα. Αύριο θα πάμε σινεμά. Μεθαύριο θα ακούσουμε τα πουλιά να κελαηδάνε στο ποτάμι. Την μεθεπόμενη, θα κάτοσυμε δίπλα-δίπλα και θα βλέπουμε πόσο όμορφα και πόσο άσχημα μοιάζουν όλα σ' αυτήν την πόλη και θα τα θαυμάζουμε. Μου λείπεις. Είμαι κακός άνθρωπος γι αυτό; Είμαι τόσο κακός άνθρωπος που θέλω να σε δω; Φταίω εγώ που νιώθω, φταίω εγώ που αναπνέω μέσα από κάθε τι απλό και όμορφο; Την φαντασία μου, την μεθύζουν οι λέξεις. Την καρδιά μου όμως; δεν είμαι κακός άνθρωπος, αλήθεια. Βαρέθηκα να το ακούω από τόσα στόματα. Δεν είμαι. Μετράω τις πράξεις σου, μία μια και ξέρεις τι λέω;-σε γεμίζουν ομορφιά...

18 χρονων κοπελα, να μενει εγκυος για 3-4 φορα δε ξερω και γω ποσες! Το κραταει αυτη τη φορα. Αναγκαζει το αγορι της να παντρευτουν, αλλο χαζο μωρο απο κει! Και να εχω ολο τον κοσμο γυρο γυρο να το περιγραφει ως κανα κατορθωμα! Οτι εκεινη βρηκε το δρομο της, κανει τη ζωη της, εχει διπλα της (τον εγκλωβισμενο ουσιαστικα) αντρα ( ) της και στα δικα μας οι λευτερες! Ο κοσμος εχει τρελαθει τελειως και αντε να τρεχω να βρω πετρα να κρυφτω. Και να μου την λενε κιολας μερικες ηλικιωμενες κοτες, οτι επειδη εχω διαλεξει να σπουδασω και να μπορω να σταθω στα ποδια μου αυριο μεθαυριο με μια δουλεια, μπορει και να μεινω στο ραφι! Ειλικρινα δεν ξερω αν πρεπει να πεθανω στα γελια, να κλαψω, η να αρχισω να πεταω ντοματες στο ολο fan-club της καταστασης.

Immortality Dumbledore έγραψε:18 χρονων κοπελα, να μενει εγκυος για 3-4 φορα δε ξερω και γω ποσες! Το κραταει αυτη τη φορα. Αναγκαζει το αγορι της να παντρευτουν, αλλο χαζο μωρο απο κει! Και να εχω ολο τον κοσμο γυρο γυρο να το περιγραφει ως κανα κατορθωμα! Οτι εκεινη βρηκε το δρομο της, κανει τη ζωη της, εχει διπλα της (τον εγκλωβισμενο ουσιαστικα) αντρα ( ) της και στα δικα μας οι λευτερες! Ο κοσμος εχει τρελαθει τελειως και αντε να τρεχω να βρω πετρα να κρυφτω. Και να μου την λενε κιολας μερικες ηλικιωμενες κοτες, οτι επειδη εχω διαλεξει να σπουδασω και να μπορω να σταθω στα ποδια μου αυριο μεθαυριο με μια δουλεια, μπορει και να μεινω στο ραφι! Ειλικρινα δεν ξερω αν πρεπει να πεθανω στα γελια, να κλαψω, η να αρχισω να πεταω ντοματες στο ολο fan-club της καταστασης.

Ποιος τυφλός λέει ότι θα μείνεις στο ράφι ?

Να τους πεις πως οι δεινόσαυροι έχουν εξαφανιστεί πια,πως χρησιμοποιούμε τον ηλεκτρισμό και οι εποχές έχουν αλλάξει

^



Σε ποιον να το πρωτο πω μωρε! Στους ηλιθιους συγγενεις εδω τριγυρω, στους δικους της που καμαρωνουν λες και πηρε το νομπελ, η στη ιδια που καθεται και λεει πως ολες την ζηλευουν τωρα που ειναι εγκυος?

Που ετσι και το νιωθει εστω και ΜΙΑ αυτο το πραμα τι να πω... My life is a lie.