Φιλοσοφικές αναζητήσεις και προσωπικές σκέψεις

Fandom Drama. Proceed with caution

Ντάξει αγάπη μου δεν το πιστεύεις! Γιατι όμως να ταγκάρεις το ζευγάρι στο ποστ σου για το πόσο χαρουμενο άτομο είσαι τώρα που το αρνήθηκε? Που εγώ δεν πιστευω ότι ήταν αυτός γιατι ήταν πιό out of character κι από out of character η απάντηση του. Plus το γεγονός ότι απάντησε σε τουίτ το οποίο δεν τον ανέφερε καν δείχνει ότι έκατσε και έψαξε με το όνομα του ship κάτι που μου βρωμάει άπειρα αλλά πάμε παρακάτω. Διότι πραγματικά εάν αντί για Larry έβγαινε και έλεγε ότι "Elounor is the biggest load of bullsh*t I've ever heard" οι Larry shippers θα κάναμε πάρτυ στο ταγκ μας και (οι περισσότεροι) δεν θα βγαίναμε ποτέ να πούμε ότι "ΦΑΤΕ ΤΑ ELOUNOR SHIPPERS! Το αρνήθηκε!" ή κάτι παρόμοιο γιατί όσο κι αν δεν ήταν η συμπάθεια μας ως ζευγάρι έχετε αισθήματα και νιώθετε χάλια που δεν ισχύει. Μην κάνετε ότι δεν θέλετε να σας κάνουν.

Gellert έγραψε:

Gellert έγραψε:Οι καταρες πιανουν και μαλιστα σε αγριες στιγμες


Ποσο καιρο οι φιλοι μου με παροτρυναν να αφεθω και να ξαναερωτευτω... Δεν αφηνομουν, δεν με ενοιαζε καμια αλλη και τελειωνε εκει.

Τωρα; Τωρα αλλαξαν τα πραγματα; Τωρα εγω ειμαι αλλιώς;

Δεν ειναι σαν την άλλη. Δεν την βλέπω σαν την άλλη. Αλλα γιατι δεν μπορω να βγαλω την καινουργια απο το μυαλο μου;;;;

ΟΧΙ. Οχι. Τερμα. Μας τελειωσε. Τραβαω γραμμη και κλεινω. Και πολυ κρατησε. Ποσο; Μια βδομαδα; Και ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΚΡΑΤΗΣΕ!!!

ό.χι. πάρτο από την αρχή.

* άσχετο αλλά αν το πάρει απ'την αρχή θα τρελαθεί.

Γιατι να το παρω απο την αρχη; Δεν αισθανομαι ανετα. Οποιαδηποτε αλλη μου προκαλει θλιψη. Ακομα και αυτη που νομιζα οτι θα μπορουσα να ερωτευτω, δεν μου κανει αισθηση. Για αυτο εχω γινει δυστροπος στις σχεσεις μου. Για αυτο δεν κραταει καμια πανω απο ενα μηνα η δυο. Γιατι να καταστρεψω και αλλη μια κοπελα, με υποσχεσεις που τελικα δεν μου βγαινουν; Γιατι να αφησω καποια να μπλεξει μαζι μου, εφοσον ξερω οτι δεν μου βγαινει;

Δεν ειναι οτι δεν θελω. Δεν μπορω πια να το αντεξω.

^ Για μένα κακό στον εαυτό σου κάνεις αν δεν προσπαθήσεις, όχι σ αυτή.
Έτσι κι αλλιώς ο οποιοσδήποτε άνθρωπος εκτός από σένα έχει τη δυνατότητα να μαζέψει τα κομμάτια του και να πάει παρακάτω. Σταμάτα επιτέλους να θεοποιείς μια γυναίκα που είναι ανύπαρκτη, γιατί έτσι ναι, καμία δε θα καταφέρει ποτέ να τη φτάσει

Καλά ο οποιοσδήποτε δεν την έχει αυτή την δυνατότητα

Κατά την γνώμη μου αλώβητος δεν βγαίνεις από την όλη κατάσταση...απλά πρέπει να κοιτάξεις πότε θα πονέσεις περισσότερο και να κάνεις το αντίθετο. Αν περισσότερο από όλα σε πονάει η μοναξιά χωρίς αυτήν τότε δοκίμασε άλλες σχέσεις χωρίς υποσχέσεις όμως που δεν θα μπορείς να εκπληρώσεις αφού ο ίδιος το αναγνωρίζεις. Έτσι δεν θα κάνεις κακό σε καμία εφόσον θα είσαι ξεκάθαρος μαζί της.

Δεν ειναι θεμα θεοποιησης. Δεν ειναι τελεια. Ουτε πιστευω πως ειναι τελεια. Αλλα ειναι εκεινη. Με οτι στραβο και να εχει, με οτι ελλατωμα, με οτι και αν συνεπαγεται η χαρακτηρας της. Δεν ειναι θεμα λατρειας, αλλα αγαπης.

Ισως, λεω ισως με την καινουργια αυτη σχεση, καταφερω να ηρεμησω. Διοτι βλεπω καλα σημαδια. Αλλα για ποσο, μεχρι να ξαναεμφανιστει η τρελα;

Α μπα...ο καλύτερος γιατρός είναι ο χρόνος. Διαφέρει από άνθρωπο σε άνθρωπο αλλά τα καταφέρνει...μην περιμένεις να φτάσεις 80 χρονών και να έχεις αυτή την τρέλα...σίγουρα θα υποχωρήσει κάποια στιγμή απλά είναι στο χέρι σου να υποχωρήσει πιο γρήγορα

Minerva McGonagall έγραψε:^ Για μένα κακό στον εαυτό σου κάνεις αν δεν προσπαθήσεις, όχι σ αυτή.
Έτσι κι αλλιώς ο οποιοσδήποτε άνθρωπος εκτός από σένα έχει τη δυνατότητα να μαζέψει τα κομμάτια του και να πάει παρακάτω. Σταμάτα επιτέλους να θεοποιείς μια γυναίκα που είναι ανύπαρκτη, γιατί έτσι ναι, καμία δε θα καταφέρει ποτέ να τη φτάσει

Θα αναγκαστώ να συμφωνήσω με την βλάχα. Δεν πιστεύω πως έχει να κάνει με την θεοποίηση, απλά την έχεις βάλει σε ένα βάθρο με τον τίτλο από κάτω "Αυτή που Αγαπώ". Σου είναι βολικό, άνετο να μην προχωρήσεις, ενστικτώδες, even. Ο κόσμος ερωτεύεται, αγαπά και το κάνει ξανά και ξανά. Απλά τίποτα άλλο δεν το νιώθεις φυσικό και σωστό γιατί δεν έχεις μπει καν στη διαδικασία να προχωρήσεις. Όχι να το θάψεις. Να το ξεχάσεις, ξεκινώντας κάτι ήρεμο και χαλαρό χωρίς να νιώθεις πως πρέπει να είσαι συναισθηματικά υποσχόμενος για την άλλην.

Ωραία. Μου χαλάσατε τα σχέδια και τώρα μου πετάτε αυτή τη μ*λακία: "τελικά θα κάνουμε αυτό ". Συγχαρητήρια.

Μπορεί να μην είναι όσο εκνευριστικό μου φαίνεται αλλά μα την Παναγία είμαι εξω φρενών. Και τώρα πάω να βρίσω άνετα στο tumblr μου.

Dear HW

Φοβάμαι.
Έχω μπουκώσει φόβο, σκάω από φόβο, φόβο και αγωνία.
Τι νόημα να έχει να ορμάω παντού πριν προλάβω να φοβηθώ και μετά να τρέμω σαν παιδί στο στόμα του λύκου;
Αναρρωτιέμαι ακόμα αν...
Αν αποκτάς άμυνες με τον καιρό.
Αν γίνεται το κεφάλι σου πιο γερό από το σπάσε σπάσε.
Αν θα βαριέμαι και ο κόσμος θα γίνει λιγάκι πιο γκρι από χτες.
Αν θα μαι γενναία, αν θα θέλω αγκαλιά για αντίο, αν θα σπάσω.
Αν θα κλάψεις. Πόσο θέλω, πόσο θέλω και δε θέλω με τίποτα να μου κλάψεις.

Να ξυπνάς και ο άνθρωπος που κοιμάται δίπλα σου να 'ναι μην είναι ξένος, αλλά βαρετός πια
Να τι είναι χειρότερο.

Να βλεπεις 2 αδερφες ...
Η μια σαν τον Χριστο ... η αλλη σαν τον Σατανα ...
Η μια αθωα ... η αλλη πανπονηρη ...
Το μονο που της ενωνει ειναι τα γεραματα τους ...
Αξιζει τον Θανατο καμια απο τις 2 ?
Ο,τι κι αν εχουν κανει στην ζωη τους , ο,τι ανθρωποι κι αν ειναι ... μια μερα θα κοιμηθουν και δεν θα ξαναξυπνησουν αφηνοντας πισω τις οικογενειες τους ...
Ο Θανατος της μιας θα ειναι λυτρωση και καταρα μαζι ... γιατι οσο πονο και να εχει προκαλεσαι καποιος,οσο και αν σου εχει καταστρεψει την ζωη και συνεχιζει να στην καταστρεφει καθημερινα,ειναι συγγενης σου.Ειναι αιμα σου.Και δεν γινεται να μην στενοχωρηθεις με τον θανατο του ακομα κι αν αυτο σημαινει οτι ενα βαρος θα εχει φυγει απο πανω σου ...