Φιλοσοφικές αναζητήσεις και προσωπικές σκέψεις

Στέκομαι στο τέλος του κόσμου και κλαίω για το λάθος. Έχω όλο το σύμπαν στις άκρες των δακτύλων μου και κλαίω για την καρφίτσα που δεν έπρεπε να πέσει, για το ψύλλο που δεν έπρεπε να βρίσκεται στα άχυρα. *

Regrets collect like old friends
Here to relive your darkest moments
I can see no way, I can see no way

Απογοητεύομαι με τον εαυτό μου, κλείνομαι σε ένα κλουβί και χτυπιέμαι με το πενιχρό περιβάλλον μου, και ακόμα περισσότερο, με τον εαυτό μου. Τρώω τις σάρκες μου, τρώω τον ίδιο μου τον εαυτό για καταφέρω να είμαι ευχαριστημένη με μένα.

And all of the ghouls come out to play
And every demon wants his pound of flesh
But I like to keep some things to myself
I like to keep my issues drawn
It's always darkest before the dawn

Δεν μπορώ να είμαι ικανοποιημένη αλλιώς. Δεν μπορώ να είμαι ευτυχισμένη. Και συνειδητοποιώ πως τελικά δεν θα είμαι ευτυχισμένη, εκτός κι αν κάνω αυτό που θέλω. Άλλοι είναι ευτυχισμένοι με κάτι που εγώ θεωρώ βαρετό. Άλλοι είναι ευτυχισμένοι με πράγματα που εγώ ζηλεύω.

And I've been fool and I've been blind
I can never leave the past behind
I can see no way, I can see no way
I'm always dragging that horse around
All of his questions, such a mournful sound
Tonight I'm gonna bury that horse in the ground
'Cause I like to keep my issues drawn
It's always darkest before the dawn

Και συνειδητοποιώ πως πρέπει να κάνω αυτό που θέλω, για την υγεία μου. Δεν έχει σημασία τι είναι αυτό. Δεν θα είχε σημασία αν ευτυχισμένη με κάνει η βία, ο θάνατος, το κλάμμα, το οτιδήποτε. Δεν θα είχε σημασία αν ευτυχισμένη με έκανε το να είμαι δημόσιος υπάλληλος. Σημασία έχει πως για να είμαι ευτυχισμένη, πρέπει να κάνω αυτό που θέλω.

And it's hard to dance with a devil on your back
So shake him off, oh whoa




*Και μην ξεχνάς... πως και γω απογοητεύτηκα σήμερα. Πολύ. Αλλά αυτό δεν έχει σημασία. Πρέπει να μάθω, από άλογο κούρσας που είμαι, να γίνω σαλιγκάρι. Να κουβαλήσω το σπίτι μου μαζί μου...

Πόσο μου αρέσει το γεγονός οτι παλεύεις για ολους τους άλλους εκτός απο μένα.

Δεν ξέρω αν με θεωρείς δεδομένη ή απλά νομίζεις οτι δεν το χρειάζομαι. Αλλα χρειάζομαι καποιον να παλεύει για μένα. Και με πληγώνει να βλέπω να το κάνεις για άλλους. Ενω για μένα δεν το εκανες ποτέ...


"Do you remember that song you used to sing to Isabelle and Alec-when they were little and afraid of the dark- to get them to fall asleep?"

Maryse appeared taken aback. "What are you talking about?"

"I used to hear you through the walls," he said. "Alec's bedroom was next to mine then."

She said nothing.

"It was in French," Jace said. "The song."

"I don't know why you'd remember something like that." She looked at him as if he'd accused her of something.

"You never sang to me."

There was a barely perceptible pause. Then, "Oh you," she said. "You were never afraid of the dark."

"What kind of ten-year-old is never afraid of the dark?

Τρομάζω βλέποντας πόσο απελιπισμένοι είναι όλοι οι άνθρωποι για λίγη παρέα. Και δεν τρομάζω γιατί τη θέλουν, το τρομακτικό είναι το πόσο μόνοι έχουμε φτάσει να είμαστε ενώ έχουμε τόσο απίστευτα πολύ ανάγκη τους άλλους. Ξυπνάτε και μην αφήνετε τη ζωή να περνάει έτσι.

Κι αν μας πάνε μια μέρα παράδεισο και μας δώσουν ένα τηλεκοντρόλ και μια τηλεόραση, για να δούμε την ταινία της ζωης μας; Γιατί να είναι από κείνες τις ταινίες που κοιμάσαι πριν το τέλος;

σωστά μάρσυ...απλά πολλές φορές η ζωή δεν σε περιμένεια...σε προσπερνάει χωρίς να το θες!!! Και μετά όσο και να τρέχεις δεν την φτάνεις

Vindictus Viridian έγραψε:σωστά μάρσυ...απλά πολλές φορές η ζωή δεν σε περιμένεια...σε προσπερνάει χωρίς να το θες!!! Και μετά όσο και να τρέχεις δεν την φτάνεις

Τότε πάρε το χρόνο σου και κατέκτησέ την. Με δικούς σου όρους. Πάντα να θυμάσαι ότι είναι δική σου και κανενός άλλου.

απλά λέω πως δεν αντιμετωπίζουν όλοι ίδιες καταστάσεις!!! Το ότι είναι εύκολο για σένα ή για μένα να το κάνουμε, δεν σημαίνει πως είναι για όλους!!!! Είναι εύκολο να πεις σε κάποιον να κάνει κάτι ενώ εσύ το χεις κάνει ή μπορείς να το κάνεις (δεν το λεω προσωπικά για σένα)!!! Τον ρωτάς όμως αν μπορεί και ο ίδιος; Και αν δεν μπορεί τι τον εμποδίζει;

Θα πάω να πάρω κάτι από το περίπτερο απέναντι, εσύ ξεκίνα να παίζεις.

Αν μπορείς.

Ξέρω ότι θα σας φανεί ηλίθιο αυτό που θα πω, αλλά δεν πειράζει.
Μου 'χουν σπάσει τα νεύρα. Ο λόγος; Δε βρίσκω τις μπογιές που ψάχνω. Είναι ένα συγκεκριμένο υλικό που θέλω και που είναι κάπου μες στο σπίτι. Αλλά δεν ξέρω που και έχω φάει μία ώρα για να το βρω κι εγώ και η θεία μου και η μητέρα μου. Και δεν είναι πουθενά. Δε θα με πείραζε αν είχα χάσει κάποιο ρούχο ή ένα βιβλίο ή ένα τετράδιο ή ένα στυλό ή οτιδήποτε άλλο, ωστόσο δεν το αντέχω όταν χάνω υλικά με τα οποία ζωγραφίζω. Και εκνευρίζομαι που δεν μπορούν να καταλάβουν πόσο σημαντικό είναι το να 'χω πάντα μαζί μου χαρτί και χρώματα. Ενώ ξέρουν ότι το μόνο στο οποίο είμαι καλή είναι να ζωγραφίζω και πως είναι ο μοναδικός τρόπος να εκφραστώ, δε θέλουν να καταλάβουν τη σημασία που έχουν για εμένα αυτά τα υλικά. Dammit.
Ας μου βρει κάποιος τα χρώματά μου.

αααα
λαλήσαμε όλοι