Φιλοσοφικές αναζητήσεις και προσωπικές σκέψεις

-Kαι τώρα νιώθω απαίσια, επειδή δεν είσαι καλά, το νιώθω.
Σκάω ένα χαμόγελο. Ένα δικό μου, ζεστό χαμόγελο.
-Είμαι καλά, αλήθεια καλά!
-Μπορεί τώρα. Αλλά δε θέλω να πας να κοιμηθείς και να το σκέφτεσαι, ξέρω, θυμάμαι... Δεν μπορούσα να κλείσω μάτι τότε. Δε θα σαι καλά, και θα φταίω εγώ.
-Δεν έχω τίποτα, χαζέ! Είμαι καλά λέμε, μη σκας, είμαι καλά!

Είμαι καλά, είμαι καλά, είμαι καλά...
Είμαι καλά σου λέω.
Είμαι καλά με ανοιχτά τα φώτα και την τηλεόραση και τέρμα τη μουσική. Είμαι καλά γιατί δεν τολμάω να σκεφτώ.

Είμαι καλά γιατί δεν τολμάω να προσπαθήσω να κοιμηθώ, είμαι καλά γιατί δεν τολμάω να σβήσω το φως και να μείνω μονάχη με τη σιωπή μου απόψε... Είμαι καλά, αλήθεια, καλά.

Σήμερα έζησα μια από τις πιο περίεργες στιγμές στην ζωή μου μέχρι τώρα...

Δάγκωνα τα χείλι μου να μην μιλήσω.Να μην ξεστομίσω πόσο με πόνεσες τους τελευταίους μήνες.Πως μου γύρισες ανάποδα την ζωή μου.Κοίταζα το πάτωμα.
Αν τον έβλεπα στα μάτια θα ξεστόμιζα ότι ξέρω.Και δεν έπρεπε.

"Θες να πάρω την ευθύνη?Ωραία την παίρνω..."
Πάλι καλά.

"Ελπίζω κάποτε να με συγχωρέσεις."
Κάποτε.

"Πέρασα δύσκολα"
Ναι καλά.

"Γιατι σ'αγαπώ βρε Μαράκι."
Εγώ πιο πολύ.

"Ξέρεις τι?Ξύπναγα τον Αύγουστο όταν έλυπες.Και στεναχωριόμουν που είσαι μακριά.Και εσύ τι έκανες?Ούτε ένα τηλεφώνημα.Ούτε αν ζούμε ή αν πεθάναμε."Να πάρει.Άνοιξα το στόμα μου.Πάλι καλά που δεν συνέχισα.

"Έχεις δίκιο.Σας ξέχασα..."
Ευτυχώς που το κατάλαβες.

Πάλι κλάματα εξαιτίας σου.Αλλά χαίρομαι που επιτέλους κατάλαβες πόσο πόνεσα.Που επιτέλους κατάλαβες πως με παραμέρησες.Που επιτέλους κατάλαβες τα λάθη σου.

Και ήταν τόσο περίεργο αίσθημα.
Ήταν η πρόβα τζενεράλε...

Από την μία θυμός.Από την άλλη χαρά.Από την μία κλάμα αλλά και χαμόγελο.Από την άλλη ανακούφηση αλλά και περιέργεια.Ηρεμία και άγχος.Αισιοδοξία και απαισιοδοξία.

Μα πάνω απ'όλα μια αγκαλιά σου που ήθελα τόσο καιρό,αλλά και που δεν ήθελα.
Εύχομαι να πάμε παρακάτω δυνατότεροι.

Δεν θα ξεχάσω ποτέ τι έκανες.Αλλά αλήθεια θα προσπαθήσω να σε συγχωρήσω.Γιατί πάντα θα είσαι για εμένα ο άγγελός μου.Που πάντα με προστάτευε αλλά φέτος μου έκοψε τα δικά μου φτερά.
Γιατί που να πάρει σου μοιάζω τόσο.Και έχω την θετική σου ενέργεια.Την ζωντάνια σου.
Τα δαχτυλά σου...

Με απεριόριστη αγάπη,η κόρη σου.

Τα σκληρά σου λόγια ήταααααν -ΤΟΥΡΟΥΡΟΥΝ- πέτρες πάνω σε γυαλιά...

Στεναχωριεμαι και λυπαμαι...

Στεναχωριεμαι γιατι εφυγες...
Λυπαμαι γιατι την τελευταια φορα που εφυγα δεν σου ειπα αντιο...Ηταν η μοναδικη φορα που δε σου ειπα, δε σε χαιρετησα...Και μετα απο μια βδομαδα μας φωναξαν ολους...για το τελευταιο αντιο...

Λυπαμαι ειλικρινα...Μακαρι να μπορουσα να γυρισω το χρονο πισω και να σου ελεγα ολα οσα αυτη τη στιγμη σκεφτομαι...

Και σήμερα έκανα κατι που ήθελα.

Και ενω ολες οι πρόβες ηταν χάλια, και ενω μου φορτώσαν και μια άλλη, και ενώ αυτη η άλλη τραγούδησε χάλια, εγώ το διασκέδασα. Και πέρασα καλά!

Γιατί αυτό ειναι που πραγματικά θέλω να κάνω.

Οχι, οχι να τραγουδάω.

Να είμαι ξέγνοιαστη.

Τελικά η ζωή κάνει κύκλους. Εκεί που λες ότι κάτι τελείωσε, ότι τα πράγματα άλλαξαν, βρίσκεσαι πάλι εκεί που άρχισες.

Βαρέθηκα από αυτούς τους κύκλους. Ξεκίνησα αυτό το roller coaster χρόνια πριν και όλο εκεί γυρίζω. Ή μάλλον εκεί με γυρίζεις. Βαρέθηκα, με ακούς;

Και ξέρεις τι βαρέθηκα πιο πολύ από όλα; Να προσπαθώ να σου αλλάξω άποψη για 'μένα. Δεν θα αποδείξω ότι δεν είμαι ελέφαντας, γνώμη σου είναι, θες να ακούσεις ότι έχεις δίκιο σε όλα; ΕΧΕΙΣ ΔΙΚΙΟ, λοιπόν. Κράτα τη χειρότερη άποψη που έχεις για 'μένα, δεν με νοιάζει πια. Πραγματικά, δε με νοιάζει. Τέλος.

Είχα άσχημα Χριστούγεννα, αλλά ποιος νοιάζεται;
Αύριο θα σε δω. Πέρασαν μόνο 3 μέρες και μου έλειψες. Shame on me.

Peter: Well I will not grow up! You cannot make me! I will banish you like Tinkerbell.
Wendy: I WILL NOT BE BANISHED!
Peter: Then go home. Go home and grow up. And take your feelings with you!

----

Μα πόσο πόνο κρύβουν αυτές οι τρεις σειρές;
Πόσο πόνο θελει για να αναγκαστεί κανεις να ξεφύγει από την ασφάλεια της παιδικής ηλικίας;
Και πόσο πόνο θέλει ύστερα να ζήσει για πάντα σε μια καινούργια ψυχή, με διαφορετικές προτεραιότητες και αντιλήψεις;

Δεν θα μείνω άλλο να εδώ. Να κοιτάζω πίσω από την οθόνη την ζωή που ποτέ δεν θα έχω. Που ποτέ δεν θα αποκτήσω.
Κολλημένη στις αυταπάτες, εθισμένη σε κάτι τόσο ισχυρό, να μην μπορώ να δω τι υπάρχει έξω από αυτόν τον κόσμο. Να ασχολούμαι με πράγματα που στην ηλικία μου θα έπρεπε να κάνω στην άκρη και να ζήσω.. Να ζήσω.. όσο έχω καιρό ακόμη.
Όμως, όλα είναι τόσο ωραία σε αυτόν τον κόσμο. Κανείς δεν σε κρίνει. Μπορείς να κοιτάζεις την οθόνη, καθισμένη, με τις πιτζάμες, χωρίς μέικ απ, χωρίς να ανησυχείς για την γνώμη των άλλων. Δεν σε βλέπουν. Δεν σε ξέρουν. Μόνο εσείς τους βλέπεις. Κινούμενοι χαρακτήρες από φανταστικά σενάρια.
Ίσως να φταίει ότι το όνειρο μου είναι αυτό. Να πάω στο χόλιγουντ. Να γίνω διάσημη. Να φτιάξω την ζωή που πάντα ήθελα. Και βλέπω αυτό τον κόσμο να με αντιπροσοπεύει. Αλλά είμαι τόσο αφελής. Δεν κάνω κάτι γι αυτό. Περιμένω να έρθει η νεράιδα των παραμυθιών και να μου δώσει μαγικά το όνειρο μου. Μα δεν κάνω κάτι. Τι να κάνω? Υπάρχει κανείς να με καθοδηγήσει? Να με συμβουλέψει.
Δεν ξέρω τι θέλω. Δεν ξέρω ποιά είμαι.

Αν δεν μπορώ να είμαι ο εαυτός μου ούτε με άτομα που πραγματικά συμπαθώ, έστω κι αν θα μπορούσαν να ήταν γονείς μου, τότε με ποιους θα είμαι?
Πραγματικά, σταματήστε να μου λέτε ότι δεν φέρομαι σωστά, ότι δεν ξέρω να μιλάω, ότι είμαι αντικοινωνική και αγενής. Δεν είμαι πεντάχρονο και κανένας "μεγάλος" δεν έχει παράπονο απ' τη συμπεριφορά μου εκτός από σας. Πάρτε το χαμπάρι, δεν σας παίρνει να μου κάνετε κήρυγμα στην ηλικία που είμαι.

Αλήθεια αν μου έλεγαν πως θα έκανα μισό χρόνο να σε δω,θα γέλαγα.
Πως πέρασαν οι μέρες χωρίς να ακούω το γέλιο σου?Χωρίς να σκέφτομαι τις συμβουλές σου?
Πως πέρασαν οι μήνες χωρίς να καταναλώνω δύναμη από εσένα?Ενέργεια?Ζωντάνια?Αγάπη?
Κοίτα.Μου έδινες τόση δύναμη που έχω αποθέματα.Και χαμογελάω.Αλλά πάντα κάτι θα μου λείπει.
Δεν είναι τυχαίο που 4 στα 7 όνειρα που θα δω την εβδομάδα θα υπάρχεις και εσύ μέσα.Ούτε που όλο και κάτι θα πω για εσένα κατά την διάρκεια της ημέρας.

Θυμάμαι τι είχα πει την τελευταία εκείνη φορά που σε είδα."Δεν μπορώ να σ'αφήσω."Μου ήταν σχεδόν αδύνατον να φύγω από την ζεστή σου αγκαλιά.Αλλά έφυγα ελπίζοντας ότι θα σε ξανά δω σύντομα.

Αλλά να που τώρα τελειώνει το 2011 και ακόμα να σε δω.
Μου υποσχέθηκα αλλά τίποτα.
Μου υποσχέθηκες αλλά τίποτα.

Δεν είναι τόσο δυσάρεστο να μην μπορείς να συναντήσεις κάποιον εξαιτίας ανάποδων των περιστάσεων?
Και συγκεκριμένα όταν αυτό ο κάποιος είναι μία από τις πιο αγαπημένες σου φίλες.

Μου λείπεις.Και εύχομαι το 2012 απλά να ξανά έχω την ευκαιρία ,όσο γίνεται πιο γρήγορα,να ξανά αποκτήσω μια αγκαλιά σου.
Γιατί πραγματικά μου τελειώνουν τα αποθέματα δύναμης.
Και απλά...ΣΕ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΙ.

Πες μου τι σημαίνει "τα λέμε"
φεύγουν για πάντα οι στιγμές με ότι καίμε
Τα λέμε...

Να αγκαλιαστούμε τελευταία φορά
Να κλαίμε...

Ξυπνάω το πρωί και σκέφτομαι όλα αυτά που μου έχετε πει. Όλα όσα με μειώνουν και με υποβιβάζουν σαν άνθρωπο και σαν ον. Γιατί πρέπει να είμαι εντάξει σε αυτα που ζητάτε. Πρέπει να είμαι η Miss Τέλεια. Μόνο έτσι θα κερδίσω τον σεβασμό σας. Νόμιζα ότι μπορούσα να σας κάνω να με αγαπήσετε για αυτό που είμαι. Αλλά μου κλείσατε την πόρτα και ψάξατε για κάτι καλύτερο. Και πρέπει να επιστρέφω κάθε φορά διαφορετική μπας και βρω ανοιχτή την πόρτα και με υποδεχτείτε. Αλλά εσείς θέλετε το τέλειο, και εγώ δεν μπορώ να σας το δώσω. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί όλοι σας φέρεστε έτσι. Φταίει η αγωγή που σας δώσανε? ή Παιδεία? Τι φταίει? Δεν ξέρω τι άλλο να γράψω για εσάς. Γιατί πολύ απλά δεν σας αξίζει. Τιμή σας έκανα που σας συμπεριέλαβα σε αυτό το κομμάτι. Αν δεν συνιδητοποιήσετε την αλήθεια, συγγνώμη, δεν μπορώ να βοηθήσω.

Όλοι είμαστε όμορφοι... αλλά σε διαφορετικά μάτια.

Αν ήξερα ότι θα μου έλειπαν τόσο δε θα πήγαινα να τους δω ποτέ.

Μακάρι να ήσασταν εδώ, κυρία. Μου λείπετε. Εσείς με κάνατε να πιστεύω πραγματικά στις δυνάμεις μου. Μακάρι να ήμασταν μαζί. Καλή χρονιά να έχετε όπου και αν είστε

^ΑΥΤΟ.:/

+Αλήθεια ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΩ ΑΛΛΟ Σ'ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΠΙΤΙ.

Αλήθεια...Αν καταφέρω φέτος να βγάλω πάνω από 17.000 μόρια θα μου στήσω άγαλμα.Θα μου λέω μπράβο για όλη μου την ζωή.Γιατί για να διαβάσει κάποιος χρειάζεται καλή ψυχολογία.Κάτι που όταν είμαι μέσα στο σπίτι δεν διαθέτω.

Βαρέθηκα να κάθομαι στο τραπέζι και να ακούω για την οικονομική κρίση.ΒΑΡΕΘΗΚΑ.Δεν θέλω να ξανά κάτσω μαζί τους στο τραπέζι.
ΒΑΡΕΘΗΚΑ να μου λέει κάθε μέρα ψέμματα."Πάω σε συνάδελφο."Ναι καλά, και εγώ πάω για ψάρεμα!Πάω και για σκι!
Περίμενε και δες τι έχει να γίνει τον Ιούνιο.Που 6 χρόνια το στόμα μου είναι κλειστό.Αλλά ήρθε η στιγμή να μάθεις πως τότε σε υποστήριζα...ΕΝΩ ΤΩΡΑ ΑΝΤΕ ΓΕΙΑ!

Βαρέθηκα να βλέπω τα θλιμμένα προσωπά τους.Βαρέθηκα να προσπαθώ να τους καταλάβω και τους δύο.

Και όχι δυστηχώς δεν παραπονιέμαι και γκρινιάζω έτσι...Η ιστορία είναι μεγάλη.Αδυνατώ ακόμα και τώρα να καταλάβω.Να σκεφτώ τι εγώ πρέπει να κάνω ανάμεσα σε δυο ανθρώπους που τα έκαναν σκ@τα.

Τι ειρωνεία.Όλο λέω δεν ασχολούμαι πια μαζί σας και όλο εκεί καταλήγω.

ΕΦΥΓΕΣ ΤΗΝ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ.Πριν καν αλλάξει ο χρόνος!Ακομα δεν το χωράει ο νους μου.
Και μετά θες και να σε συγχωρήσω.ΑΝΤΕ ΤΡΑΒΑ ΝΑ ΔΕΙΣ ΑΝ ΕΡΧΟΜΑΙ!

Και ΔΕΝ μπορώ αλήθεια,δεν μπορώ να σε στηρίξω ψυχολογικά.Να κάθομαι μέσα να κλαίμε παρέα την μοίρα σου?

Συγνώμη αλλά έχω ΟΝΕΙΡΑ.ΕΧΩ ΤΟΣΑ ΟΝΕΙΡΑ ΑΚΟΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΖΩΗ ΜΟΥ,που αδυνατώ να σε καταλάβω.

ΘΕΛΩ ΝΑ ΦΥΓΩ ΑΠΟ ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΠΙΤΙ.


Ουφ,είχα ανάγκη να ξεσπάσω.

Μαράκι
Δεν ξέρω αν βοηθάει αλλά σ'αγαπάμε πολύ.Μην παρατάς τα όνειρά σου,όλα θα περάσουν.

Τσουκου,η Μαρία είναι σκληρό καρύδι όσο και αν δεν της φαίνεται.

H Mαρία πρέπει να ξέρει πως αν θέλει παρέα στα όνειρα της θα ειμαστε δίπλα της.

τελικά Hogwarts μπορουν να γινουν οι σκέψεις σου, το σπίτι σου, η δουλειά σου. Μην αφήσεις ποτέ τον φανταστικό σου κόσμο να μείνει στο κεφάλι σου. Μην δινεις ραντεβού με τα ονειρα μονο στον ύπνο.

Το σπίτι σου ειναι το πρώτο κάστρο. Καν΄το. Ειναι ομορφα.

Δεν μου αρέσει που έγινα αδύναμη και σιωπηλή. Ήμουν αλλιώς. Γελούσα πιο πολύ ή μάλλον, γελούσα πιο δυνατά. Ό,τι έκανα, το έκανα με ένταση, με πάθος, με χαρά, με όρεξη. Το έχω χάσει αυτό. Δεν βρίσκω κάτι που να μου τραβήξει τόσο το ενδιαφέρον ώστε να το ακολουθήσω με... έστω, προθυμία. Δεν μιλάω πολύ πια. Συνήθως λέω ανόητα αστεία που μόνο εγώ καταλαβαίνω, άντε και δυο καλοί φίλοι. Νομίζω πως βλέπω τον εαυτό μου από μακριά... Κάπως σαν να βυθίζομαι με μια κόκκινη μπλούζα σε μια γκρι λακκούβα από τσιμέντο. Κάπως πρέπει να με σώσω, επιτέλους!

Τι παραξενιές δε βρίσκει κανείς σε μια μεγαλούπολη, όταν αργοδιαβαίνει κοιτάζοντας ! η ζωή μυρμηγκιάζει από τέρατα αθώα.
- Θεέ και κύριε ! Συ, ο Δημιουργός, Συ ο Αφέντης, Συ που έφτιαξες το Νόμο και την Ελευθερία. Συ ο Εξουσιαστής, που αφήνεις όλα να γίνονται. Συ, ο Κριτής, που συγχωράς. Συ που είσαι έμπλεως αιτιών και αιτίων, και που, ίσως έβαλες στο πνεύμα μου μέσα την αγάπη της φρίκης για να προσηλυτίσεις την καρδιά μου, ωσάν τη γιατρειά με την κόψη του νυστεριού.
Κύριε, λυπήσου, λυπήσου τους τρελούς και τις τρελές !
Ω, Πλάστη είναι δυνατόν να υπάρχουν τέρατα στα μάτια Εκείνου που μόνος ξέρει γιατί υπάρχουν, πώς είναι πλασμένα και πώς θα μπορούσαν να μην έχουν πλασθεί;

Η δεσποινίς νυστέρι, Charles Baudelaire

Aυτές οι στιγμές που προσπαθούν να σου σκονίσουν το όνειρο.

Αυτές οι στιγμές που πάνε να πάρουν ότι με κόπο έχτισες.

Αυτές οι στιγμές που γίνεσαι απο ειρηνικός πολεμιστής αδίστακτος μαχητής για να υπερασπιστεις όσα γέννησες.

Αυτές οι στιγμές.

Merlin the Great έγραψε:Aυτές οι στιγμές που προσπαθούν να σου σκονίσουν το όνειρο.

Αυτές οι στιγμές που πάνε να πάρουν ότι με κόπο έχτισες.

Αυτές οι στιγμές που γίνεσαι απο ειρηνικός πολεμιστής αδίστακτος μαχητής για να υπερασπιστεις όσα γέννησες.

Αυτές οι στιγμές.

Αυτές τις στιγμές κρύβεις το ραβδί και ξεθάβεις το τσεκούρι του Πολέμου

^Για αυτό είσαι δικός μου άνθρωπος