Φιλοσοφικές αναζητήσεις και προσωπικές σκέψεις

^ Εγω ξέρω πως χαμένο είναι ένα όνειρό μόνο αν δεν το πιστεύεις. Και αν δεν είναι πραγματοποιήσημο δε φταίει εκείνο, μάλλον εσύ δεν προσπαθείς αρκετά, ή δεν το έκανες όταν έπρεπε.

συμφωνώ τίποτα δεν είναι ανέφικτο και πιστεψε με ξέρω ανθρώπους που έχουν καταφέρει πάνω απο το εφηκτό
και εππισης ο μεγαλήαιρος στόχος μου είναι να ιλοποιήσω τους στόχους και τα ονείρα μου!
και προς το παρών τα καταφέρνω

ερμιόνη.στ έγραψε:

anthian9 έγραψε:Τι γίνεται όταν αγαπάς αυτό που σε σκοτώνει;

Αφήνεσαι στον θάνατο;

το καταπολαιμάς τι άλλο μπορείς να κάνιες

Αν το καταπολεμήσεις, θα το σκοτώσεις και δεν το θέλεις αυτό γιατί το αγαπάς... απ' την άλλη όμως, σε σκοτώνει.

Πφφ.

Αφου σε σκοτώνει...δε σε αγαπά.

Κι αφού δε σε αγαπά δεν υπάρχει λόγος να το αγαπάς.

Η αγάπη ειναι μοιρασμα...

Tι γίνετε όταν κάτι που αγαπάς είναι απαγορευμένο για σένα?
Δεν το έχεις απαγορεύσει εσύ στον εαυτό σου ,αλλά οι γύρω σου....
Κι όμως το αγαπάς και το θέλεις κοντά σου...Κι εσύ το αφήνεις να φύγει έτσι? Γιατί το κάνεις αυτό στον εαυτό σου?
Μπορεί να τιμωρηθείς που αγάπησες κάτι απαγορευμένο....Έκανες κάτι λάθος για τους άλλους, αλλά το σωστό για εσένα...

Σοβαρά, από πότε με νοιάζει τι μου έχουν απαγορεύσει οι γύρω μου? Έτσι κι αλλιώς σπάνια τους ακούω....Μπορώ να σκεφτώ και μόνη μου...Και για μένα είναι απαγορευμένο ότι απαγορεύω εγώ η ίδια στον εαυτό μου....Κι όμως τώρα τι γίνετε? Μήπως δεν το αγαπάω αρκετά ή μήπως μου το έχω απαγορεύσει χωρίς να το καταλάβω?

Merlin the Great έγραψε:Αφου σε σκοτώνει...δε σε αγαπά.

Κι αφού δε σε αγαπά δεν υπάρχει λόγος να το αγαπάς.

Η αγάπη ειναι μοιρασμα...

κάποιος κάποτε3 είπε να αγαπάς δδεν είναι τίποτα να αγαπιέσαι είναι κάτι να αγαπάς και να αγαπιέσαι ε΄΄ιναι το παν
δεν συμφωνώ αν αγαπιέσαι μόνο δεν είναι τίποτα δεν σου διμηουργεί κανενα όμορφο συναισρημα έκτως απο μια οικανοποιηση η οποιά όμως καποτε θα χαθέ σε αντίθεση με την αγάπη με όποιο τρόπο και σε όποια μορφή αυτή προσφαιρεται

Merlin the Great έγραψε:Αφου σε σκοτώνει...δε σε αγαπά.

Κι αφού δε σε αγαπά δεν υπάρχει λόγος να το αγαπάς.

Η αγάπη ειναι μοιρασμα...

Πως μπορούμε να βγάζουμε τόσο εύκολα συμπεράσματα για την αγάπη;

Ποιος από εμάς μπορεί να πει με σιγουριά πως ξέρει να χειρίζεται την αγάπη;

Όποιος τολμήσει να το κάνει, είναι απλά ένας ψεύτης...

RemousLoupin έγραψε:

Merlin the Great έγραψε:Αφου σε σκοτώνει...δε σε αγαπά.

Κι αφού δε σε αγαπά δεν υπάρχει λόγος να το αγαπάς.

Η αγάπη ειναι μοιρασμα...

Πως μπορούμε να βγάζουμε τόσο εύκολα συμπεράσματα για την αγάπη;

Ποιος από εμάς μπορεί να πει με σιγουριά πως ξέρει να χειρίζεται την αγάπη;

Όποιος τολμήσει να το κάνει, είναι απλά ένας ψεύτης...

η υπερβολική αγάπη δεν ξέρεις που θα σε οδηγήσει και ούτε η μιδαμινή αγάπη για όλους δεν ξέρεις.
Ξέρουμε τι είναι αλλά ποιός ξέρει να τη χειρίζεται;
Απλά αυτό είναι κάτι ανθρώπινο, έτσι μπορούμε να βγάλουμε συμπεράσματα σε αντίθεση με τη διμηουργία του κόσμου για παράδειγμα.

RemousLoupin έγραψε:

Merlin the Great έγραψε:Αφου σε σκοτώνει...δε σε αγαπά.

Κι αφού δε σε αγαπά δεν υπάρχει λόγος να το αγαπάς.

Η αγάπη ειναι μοιρασμα...

Πως μπορούμε να βγάζουμε τόσο εύκολα συμπεράσματα για την αγάπη;

Ποιος από εμάς μπορεί να πει με σιγουριά πως ξέρει να χειρίζεται την αγάπη;

Όποιος τολμήσει να το κάνει, είναι απλά ένας ψεύτης...

Ποιο ακριβώς είναι είναι το εύκολο συμπέρασμα;

Αγαπητέ καλύτερα να μιλάω για την αγάπη παρά να σιωπώ και να καμώνομαι οτι η σιωπη είναι σοφία.

Ψεύτης δεν είναι αυτός που δρά. Ψεύτης είναι αυτός που χωρίς λόγο αντιδρα.

Merlin the Great έγραψε:

RemousLoupin έγραψε:

Merlin the Great έγραψε:Αφου σε σκοτώνει...δε σε αγαπά.

Κι αφού δε σε αγαπά δεν υπάρχει λόγος να το αγαπάς.

Η αγάπη ειναι μοιρασμα...

Πως μπορούμε να βγάζουμε τόσο εύκολα συμπεράσματα για την αγάπη;

Ποιος από εμάς μπορεί να πει με σιγουριά πως ξέρει να χειρίζεται την αγάπη;

Όποιος τολμήσει να το κάνει, είναι απλά ένας ψεύτης...

Ποιο ακριβώς είναι είναι το εύκολο συμπέρασμα;

Αγαπητέ καλύτερα να μιλάω για την αγάπη παρά να σιωπώ και να καμώνομαι οτι η σιωπη είναι σοφία.

Ψεύτης δεν είναι αυτός που δρά. Ψεύτης είναι αυτός που χωρίς λόγο αντιδρα.

ω και ποιηση βλέπω μπρα΄βο μπράβο αλλά μη φαγωθηήτε και το μ΄νο που είπε είναι πως ίσως είναι κάτι πολύ μεγαλο για να το κρίνομε΄τόσο απλ΄΄α

Merlin the Great έγραψε:Αφου σε σκοτώνει...δε σε αγαπά.

Κι αφού δε σε αγαπά δεν υπάρχει λόγος να το αγαπάς.

Η αγάπη ειναι μοιρασμα...

Δημήτρη μου αλήθεια μου θυμίζεις τόσο πολύ μια πολύ καλή μου φίλη... Και έχεις δίκιο, φυσικά και έχεις δίκιο, όπως κι αυτή.

Απλά δυσκολεύομαι να το χωνέψω.

Δεν λέγεται ανοχή, φιλία λέγεται.
Ξέρεις εσύ.
Φιλιά πολλά.

Ποσο δικιο ειχανε αυτα τα δυο ατομα που σε ειπανε κληρονομο του Σλιθεριν και κατινα...Τοτε αντεδρασα αλλα καταλαβα επιτελους ποσο δικιο ειχανε..Μεινε στην καμαρα σου και μακρια απο μενα και απο τα αγαπημενα μου ατομα...

Sirius Black έγραψε:Ποσο δικιο ειχανε αυτα τα δυο ατομα που σε ειπανε κληρονομο του Σλιθεριν και κατινα...Τοτε αντεδρασα αλλα καταλαβα επιτελους ποσο δικιο ειχανε..Μεινε στην καμαρα σου και μακρια απο μενα και απο τα αγαπημενα μου ατομα...

Προσυπογράφω στο ποστ του Χρήστου.
Ίσως άργησες λίγο αλλά κατάλαβες ποιοί άξιζαν τελικά και ποιός όχι εδώ μέσα...

Δεν σε ξέρω, αλλά και εσύ με έκρινες χωρίς να με ξέρεις..Και όχι μόνο με έκρινες, αλλά προσπάθησες καί να με βγάλεις απο την ζωή του πιο αγαπημένου μου ατόμου...
Τόσο κατίνα ήσουν...Τόσο σημάντική νόμιζες πως είσαι ώστε να καθορίσεις τις ζωές μας...
Ελπίζω κάποια στιγμή να μαθεις να κρίνεις τους άλλους αφού πρώτα τους γνωρίσεις...Αλλά τι να περιμένεις απο κάποια που βλέπει παντού εχθρούς και δεν δεν νοιάστηκε για την ευτυχία του "φίλου" της αλλά μόνο για τον εγωισμό της και την εκπλήρωση των σκοπών της...
Δεν θεωρούσες κανέναν πραγματικά φίλο σου, μόνο υποχείρια ήθελες να έχεις...
Αλλά ευτυχώς κάποιοι σε κατάλαβαν απο νωρίς και τους άνοιξαν τα μάτια...

Sorazal the Erized έγραψε:Δεν λέγεται ανοχή, φιλία λέγεται.
Ξέρεις εσύ.
Φιλιά πολλά.

Είμαι αρκετά τυφλή.

Θενξ. Για όλα!

Υπάρχουν τόσα πράγματα που έχω βαρεθεί σε εσάς...τον ρατσισμό σας, την περιέργεια σας, τον εγωισμό σας....Απλά βαρέθηκα να υπάρχει ερώτησει για κάθε λέξη μου, για το που πάω, που βρίσκομαι...Βαρέθηκα να ακούω άσχημα λόγια για ανθρώπους που αγαπώ μόνο και μόνο επειδή είναι διαφορετικοί...Ας μην τους βάζουμε όλους σε ένα σακί...Βαρέθηκα να σας ακούω να μιλάτε μόνο για τον εαυτό σας...

Minerva McGonagall έγραψε:^ Εγω ξέρω πως χαμένο είναι ένα όνειρό μόνο αν δεν το πιστεύεις. Και αν δεν είναι πραγματοποιήσημο δε φταίει εκείνο, μάλλον εσύ δεν προσπαθείς αρκετά, ή δεν το έκανες όταν έπρεπε.

Τι γίνεται όμως ρε Μαριλένα όταν το όνειρό σου δεν εξαρτάται αποκλειστικά από σένα;

Κάνεις ό,τι μπορείς για να τα πετύχεις κι αυτά. Αλλά επειδή ακριβώς δεν εξαρτώνται μόνο από σένα καμιά φορά είναι ανέφικτά. Η... η άλλες φορές έρχονται και φεύγουν σωστά; Καλό είναι τότε να μην τα λογαριάζουμε πια μαζί με τα όνειρα. Να τα κάνουμε αναμνήσεις και να πάμε μπροστά.

Είναι όμως μερικές αναμνήσεις που σε κρατάνε πίσω. Αναμνήσεις κακές, άθλιες. Αναμνήσεις που ξυπνούν συναισθήματα από τον πιο ζοφερό βάλτο των συανισθημάτων. Αναμνήσεις που πληγώνουν. Στενοχωριέσαι. Κλαις. Λυπάσαι...
Όμως...όμως δε το αφήνεις να σε πάει κάτω. Ό,τι ανάμνηση και αν είναι, πάντα θα είναι εκεί,στην καρδιά και στο μυαλό σου. Ό,τι ανάμνηση και αν είναι θα σε βοηθήσει να γίνεις δυνατός.Και να πας μπορστά.

απο φιλοσοφια δεν τα παω και τοσο καλα αλλα πιστευο το σιμαντικοτερο που πρεπι να κανεις οταν σου γινι στην προκιμενι περιπτοσι να μην παθης καταθλιψη!!!(μην κοιτατε ορθογραφικα εχω σινιθιση γρεεκ λισ) χεχεχε!!! Βεβεα υπαρχη και λιση σε αυτους που ειναι πσιχολογικα πολυ αδιναμη που πρεπη απο καπου να εχουν στιριξι!!!και αυτο βεβεα θα ειναι απο τους φιλους βεβεος βεβεος!!!

Φέρθηκα ανόητα? Ίσως...Αλλά και οι φόβοι είναι ανόητοι...Κι εγώ φοβήθηκα...

Reine du Coeur έγραψε:Υπάρχουν τόσα πράγματα που έχω βαρεθεί σε εσάς...τον ρατσισμό σας, την περιέργεια σας, τον εγωισμό σας....Απλά βαρέθηκα να υπάρχει ερώτησει για κάθε λέξη μου, για το που πάω, που βρίσκομαι...Βαρέθηκα να ακούω άσχημα λόγια για ανθρώπους που αγαπώ μόνο και μόνο επειδή είναι διαφορετικοί...Ας μην τους βάζουμε όλους σε ένα σακί...Βαρέθηκα να σας ακούω να μιλάτε μόνο για τον εαυτό σας...

Στο συγκεκριμενο σημειο συμφωνω τοοοοσο πολυ μαζι σου Συλια.
Να μιλανε ασχημα για ανθρωπους που αγαπαμε μονο και μονο επειδη ειναι διαφορετικοι.
Στο κατω κατω οι αλλοι δεν τους ξερουν τοσο καλα οσο εμεις,για να μιλανε ετσι.

Και το τελευταιο που λες ισχυει.
Και εγω βαρεθηκα.

Τελικά τίποτα δε μένει το ίδιο. Ακόμα και οι άνθρωποι.

Είναι τόσο περίεργο να αλλάζουν όλα τόσο ξαφνικά. Αρκεί μια μικρή αφορμή για να γίνει αυτός που θεωρούσες φίλο σου εχθρός. Και είναι τόσο εύκολο να βγάλεις μίσος εκεί που πριν υπήρχε αγάπη. Το θλιβερό είναι ότι αυτό έγινε χωρίς τύψεις, χωρίς δεύτερες σκέψεις. Και εκεί είναι που αναρωτιέσαι: πού στηρίχθηκε αυτή η σχέση; Άξιζε να περάσουν έτσι τόσα χρόνια σε σαθρά θεμέλια;

Ωστόσο, μετά από τον καιρό που πέρασε μπορώ πια να πω ότι άξιζε γιατί έμαθα να εμπιστεύομαι το ένστικτο μου και να κρατάω μακριά ανθρώπους ψεύτικους, έμαθα να αναγνωρίζω ανθρώπους κενούς. Το σημαντικότερο όμως είναι ότι άνοιξα τα μάτια μου και είδα καθαρά εκεί που πριν έβλεπα θολές εικόνες. Δε χρειάστηκε να ψάξω, μερικές φορές ό,τι αξίζει είναι δίπλα σου, μόνο που αργείς να καταλάβεις την αξία του.

Δε μετανιώνω για τίποτα από όσα έκανα και για τίποτα από όσα δεν έκανα. Τώρα νιώθω γεμάτη. Ευχαριστώ που με κάνατε, έστω και με σκληρό τρόπο, ένα καλύτερο άνθρωπο.

Minerva McGonagall έγραψε:Κάνεις ό,τι μπορείς για να τα πετύχεις κι αυτά. Αλλά επειδή ακριβώς δεν εξαρτώνται μόνο από σένα καμιά φορά είναι ανέφικτά. Η... η άλλες φορές έρχονται και φεύγουν σωστά; Καλό είναι τότε να μην τα λογαριάζουμε πια μαζί με τα όνειρα. Να τα κάνουμε αναμνήσεις και να πάμε μπροστά.

Είδες λοιπόν τι σου λέω; Μερικές γράφουμε τέτοια αισιόδοξα quotes στο ανάλογο τόπικ και νομίζουμε πως κάτι είπαμε.

"Και δεν θελω να πιστευεις κανεναν αλλον"
"Τι εννοεις?Ποιους αλλους?"
Δεν μου εξηγεις ακριβως.Το μυαλο μου υποθετει κατι αλλα δεν εστιαζει σε κατι συγκεκριμενο.
Αλλα οπως και να εχει δεν μπορεις να μου λες κατι τετοιο.Βλεπω απο μονη μου ποιοι ανθρωποι ειναι ειλικρινης.Δεν χρειαζομαι καθοδηγηση...
"Να ξερεις οτι κανεις αλλος δεν σ'αγαπαει οσο εγω"
Και παλι δεν μπορεις να λες κατι τετοιο.Η αγαπη καθε φιλου μου προς εμενα ειναι ξεχωριστη.Δεν νομιζω πως μπορεις εξαλλου να μετρησεις την αγαπη.Αλλα ακομα και αν μπορεις δεν εχεις δικαιωμα να τους κρινεις για το ποσο με αγαπανε.Ετσι και αλλιως εγω πιστευω οτι καποιοι με αγαπανε οσο και εσυ εμενα,οσο και αν σου ακουγεται περιεργο.
"Εγω σ'αγαπαω.Δεν θελω να κλαις."
Το θεμα ηταν να μην με κανεις να κλαψω.Οχι να μου λες οτι δεν θες να κλαιω αφου μου εχεις ηδη προκαλεσει εσυ αυτο το συναισθημα.Απο τοτε που βγηκε το συγνωμη εξαλλου χαθηκε το φιλοτημο.

Γιατι σου φερομαι ετσι?
Χμ...νομιζω πως ξερω την απαντηση.
Δεν ημουν χαζη τοτε,και ας ημουν μικρη.Μια χαρα καταλαβαινα.Ακουγα τι λεγατε.Ακουσα ποιος εφταιγε.
Το θεμα ειναι οτι ακομα μου το κρατας κρυφο ενω εγω το ξερω.Αυτο ειναι που με ενοχλει.Δεν μπορω να σε κοιταω στα ματια ξεροντας πως μου δημιουργησες ενα τραυμα για το οποιο ποτε δεν εξηγησες γιατι συνεβει.Ποτε συνεβει.Ποιος ο λογος.Τι σε οδηγησε εκει.Γιατι πληγωσες ετσι απερισκεπτα εναν αλλον ανθρωπο που λατρευω.Θα τολμησεις αραγε ποτε να μου πεις?

Ευχομαι να το τολμησεις.Αν ησουν ενταξει απεναντι μου θα μου το ειχες πει ομως.
Και ξερεις και τι αλλο με ενοχλει ακομα?
Τα ψεμματα που μου ελεγες τοτε.
Δεν ημουν χαζη τοτε,και ας ημουν μικρη.
Καταλαβαινα αμεσως οταν μου ελεγες ψεμματα.Νομιζεις οτι δεν διεκρινα την αλλαγη στην συμπεριφορα σου?Νομιζεις οτι δεν ακουγα τον τονο της φωνης σου?...Χαχ...

Δεν ημουν χαζη τοτε,και ας ημουν μικρη.
Η συνειδηση σου αραγε ειναι καθαρη?
Αν εζησα εκεινα τα 3 χρονια ακουγοντας φωνες,και ξενυχτουσα αναρωτιοντας αν ολα θα μεινουν ιδια ειναι επειδη το προκαλεσες εσυ.

"Ειμαστε καλα.Μην ανυσηχειτε"
Τι ωραια καθιχαστικη κουβεντα.Αλλα και ομως τα προσωπα σας αλλο εδειχναν.

Κριμα που εχετε αποφασισει να μου κρυψετε αυτο το γεγονος.
Δεν ημουν χαζη τοτε,και ας ημουν μικρη.

Αλλα τελικα καταλαβα πως πιο πολυ δεν με νοιαζει που ειναι ακομα κρυφο.Αλλα η πραξη σου που δημιουργησε ολα αυτα.
Τουλαχιστον οταν ελεγες ψεμματα χαμογελαγες.Τωρα δεν χαμογελας.Δεν ξερω ποια τι φταει.Εχω παψει να ασχολουμε.Απλα δεν ζεις.Δεν ξερω τι να κανω για να σε ξυπνησω.Το μονο που ξερω ειναι οτι δεν εισαι οπως παλια.Πλεον δεν επικοινωνουμε.Δεν με καταλαβαινεις...παρα ψαχνεις συνεχεια για επιβαιβεωσεις.

Δεν ξερω τι να αλλο να πω.
Αλλα εχω την εντυπωση πως αν δεν μου εξηγησεις ποτε τι ακριβως εγινε τοτε και αλλαξαν ολα ετσι,δεν προκειται να αλλαξει και ποτε η συμπεριφορα μου απεναντι σου.:/

Για δες...περασε η μερα των Χριστουγεννων και ο μονος ανθρωπος που ηταν αληθινα κοντα μου ηταν η αδερφη μου.<3 (: