Φιλοσοφικές αναζητήσεις και προσωπικές σκέψεις

Το θέμα είνα να σ' αγαπάνε παρ' όλο που είσαι ο εαυτός σου...

Dan_Liza έγραψε:Δεν είναι πολύ ουτοπική και χαρούμενη σκέψη αυτή; :

Γτ δεν τις θέλουμε για κάποιο λόγο τις χαρούμενες σκέψεις;

FoNikos21 έγραψε:Το θέμα είνα να σ' αγαπάνε παρ' όλο που είσαι ο εαυτός σου...

Προσυπογράφω.-

Λατρευω τις βροχερες Κυριακες....

me too!Και βρεχει σημερα καταρακτωδως εδω!

Dan_Liza έγραψε:Μήπως όλοι είμαστε μετριότητες απλά μερικοί καταφέρνουν να φανούν πιο σημαντικοί από τους άλλους;

Όχι, αυτό δεν υφίσταται. Υπάρχουν οι χαζοί και οι έξυπνοι, με διάφορες βαθμίδες. Από κει και πέρα, κάποιοι μπορούν να ανταπεξέλθουν με αυτά που έχουν, άλλοι όχι. Και αυτό έχει τις βαθμίδες του.

Merlin the Great έγραψε:Λατρευω τις βροχερες Κυριακες....

Εγώ δεν ξέρω...είναι ανάλογα τη διάθεσή μου. Κάποιες φορές αισθάνομαι υπέροχα. Άλλες πάλι είναι σαν να βρέχει και μέσα μου...

Τελικά οι άνθρωποι είναι μια συνήθεια. Συνηθίζεις να μιλάς μαζί τους, να ακούς τη φωνή τους, να μυρίζεις το άρωμά τους, να βγαίνεις μαζί τους.. Τους συνηθίζεις.
Κάποιες φορές όμως είναι εύκολο να κόψεις μια συνήθεια. Κυρίως αν δεν είναι κι η καλύτερη. Θα περάσεις μια μέρα, δύο, τρεις, τέσσερεις, έστω κ κάνας μήνας αλλά στο τέλος θα ξεχάσεις πόσο απαραίτητοι ήταν κάποτε.
Γιατί; Ο χρόνος δε γιατρεύει. Κουκουλώνει. Άσε το κουκούλωμα λοιπόν να κάνει τη δουλειά του.

"Θα φτασει η ωρα που οσοι αγαπας θα φυγουν,θα προχωρησουν χωρις εσενα, οι παρεες σου,οι φιλοι σου,οι εραστες σου.Αφησε τους να φυγουν.Μην ψαχνεις τον λογο.Πρεπει να καταλαβεις πως η αγαπη εχει αρχη,μεση και τελος.Επειδη επαψε να υπαρχει δεν σημαινει οτι η αγαπη που σου εδωσαν τοτε ηταν ψευτικη."

Αυτη τη στιγμη κανενας δεν την περιμενει.Ολοι την μισουν.Και ομως την ζουν.Με τον ενα ή τον αλλο τροπο την ζουν.Δε θα κατσω να κλαψω επειδη καποιος δεν με αγαπαει πια.Λογικο.Δεν υπαρχει αγαπη που να ζει στην αιωνιοτητα.Υπαρχει μονο αγαπη που σβηνει με τον χρονο.Δεν θα στεναχωρηθω πια για καποιον που εφυγε.Δεν θα στεναχωρηθω ποτε πια για καποιον που σταματησε να με αγαπαει.Θα προχωρησω....Θα γνωρισω και αλλους ανθρωπους....Θα αγαπηθω και θα αγαπησω.Θα μισησω και θα με μισησουν.Θα φτασει στο τελος της η αγαπη και θα προχωρησω παρακατω.Δεν χαλασε και ο κοσμος!Η ζωη ειναι ενας κυκλος.Ενας κυκλος αγαπης και μισους...............

Είμαι από αυτούς που κάθονται και φωνάζουν:<<Ζήσε τη στιγμή!>>. Τι ειρωνία, αλήθεια. Μόλις ανακάλυψα πως δεν έχω παρόν, δεν έχω ζωή. Το μόνο που κάνω με τη ζωή μου είναι να την ανέχομαι. Να προσπαθώ να την κάνω να περάσει γρηγορότερα μέχρι να φτάσει στο σημείο που τη θέλω. Σκοτώνω εβδομάδες, μήνες, ώρες, λεπτά... Και ξαφνικά συνηδειτοποίησα κάτι φρικτό: Ποιός μου εγγυάται πως το αύριο θα έρθει; Αν δεν έρθει εγώ δε θα 'χω ζήσει; Το σήμερα το δικό μου είναι απλά ένα πλάνο για το αύριο που περιμένω. Γι'αυτό που εγώ ονομάζω ζωή. Αυτή τη ζωή που τώρα αφήνω σκόπιμα να γλιστράει μέσα από τα χέρια μου δεν την υπολογίζω καν. Ακόμα και τώρα που κατάλαβα πόσο απελπιστικά εύκολα όλο το σχέδιο που έχω στο μυαλό μου μπορεί να γκρεμιστεί...Κι αν γκρεμιστεί τι θα μου μείνει να έχω; Η ζωή που σκότωσα;

Minerva McGonagall έγραψε:Είμαι από αυτούς που κάθονται και φωνάζουν:<<Ζήσε τη στιγμή!>>. Τι ειρωνία, αλήθεια. Μόλις ανακάλυψα πως δεν έχω παρόν, δεν έχω ζωή. Το μόνο που κάνω με τη ζωή μου είναι να την ανέχομαι. Να προσπαθώ να την κάνω να περάσει γρηγορότερα μέχρι να φτάσει στο σημείο που τη θέλω. Σκοτώνω εβδομάδες, μήνες, ώρες, λεπτά... Και ξαφνικά συνηδειτοποίησα κάτι φρικτό: Ποιός μου εγγυάται πως το αύριο θα έρθει; Αν δεν έρθει εγώ δε θα 'χω ζήσει; Το σήμερα το δικό μου είναι απλά ένα πλάνο για το αύριο που περιμένω. Γι'αυτό που εγώ ονομάζω ζωή. Αυτή τη ζωή που τώρα αφήνω σκόπιμα να γλιστράει μέσα από τα χέρια μου δεν την υπολογίζω καν. Ακόμα και τώρα που κατάλαβα πόσο απελπιστικά εύκολα όλο το σχέδιο που έχω στο μυαλό μου μπορεί να γκρεμιστεί...Κι αν γκρεμιστεί τι θα μου μείνει να έχω; Η ζωή που σκότωσα;

Ακριβως Μινερβα...Αυτο ειναι η ζωη...Ενα χελι που μπορει να ξεγλιστρησει ευκολα απο τα χερια σου....Η ζωη ειναι η στιγμη και οχι το μελλον.Ολοι θελουμε να φτασουμε σε ενα σημειο στο οποιο θα νιωσουμε πραγματικα ζωντανοι ,ομως μεχρι τοτε πρεπει να ζησουμε την καθε στιγμη ωστε να εχουμε ωραιες στιγμες απο τοτε που νιωθαμε πως δεν ζουσαμε πραγματικα.Και αν πραγματικα δεν ερθει αυτο που περιμενουμε τουλαχιστον θα εχουμε ζησει και θα εχουμε χαρει ολη την προηγουμενη ζωη μας.Η ζωη ειναι ονειρο για το αυριο ,οπως λεω και στην υπογραφη μου,και χαρα για το τωρα.Προσπαθησε το αυριο να το χτισεις σε στερεες βασεις χαρας,γνωσης,αγαπης και οχι προσμονης.

Minerva McGonagall έγραψε:Είμαι από αυτούς που κάθονται και φωνάζουν:<<Ζήσε τη στιγμή!>>. Τι ειρωνία, αλήθεια. Μόλις ανακάλυψα πως δεν έχω παρόν, δεν έχω ζωή. Το μόνο που κάνω με τη ζωή μου είναι να την ανέχομαι. Να προσπαθώ να την κάνω να περάσει γρηγορότερα μέχρι να φτάσει στο σημείο που τη θέλω. Σκοτώνω εβδομάδες, μήνες, ώρες, λεπτά... Και ξαφνικά συνηδειτοποίησα κάτι φρικτό: Ποιός μου εγγυάται πως το αύριο θα έρθει; Αν δεν έρθει εγώ δε θα 'χω ζήσει; Το σήμερα το δικό μου είναι απλά ένα πλάνο για το αύριο που περιμένω. Γι'αυτό που εγώ ονομάζω ζωή. Αυτή τη ζωή που τώρα αφήνω σκόπιμα να γλιστράει μέσα από τα χέρια μου δεν την υπολογίζω καν. Ακόμα και τώρα που κατάλαβα πόσο απελπιστικά εύκολα όλο το σχέδιο που έχω στο μυαλό μου μπορεί να γκρεμιστεί...Κι αν γκρεμιστεί τι θα μου μείνει να έχω; Η ζωή που σκότωσα;

Απλα
---------

Οι μεγαλυτερες αξιες της ζωης κρυβονται στα μικρα καθημερινα πραγματα. Ενα γελιο, μια αγκαλια ειναι σημαδια οτι δεν εισαι μονος... Μια πιτσα που εφαγες παρεα μ'ενα φιλο, η ομπρελα που μοιραστηκατε γιατι ο ενας απο τους δυο δεν ειχε δικη του, τα δακρυα που εριξε ο ενας στον ωμο του αλλου... Αυτη ειναι η φιλια, η ζωη. Απλα και μικρα καθημερινα πραγματα που μας δινουν χαρα, που μας κανουν να μη νιωθουμε μοναξια.

Lily_Evans έγραψε:Οι μεγαλυτερες αξιες της ζωης κρυβονται στα μικρα καθημερινα πραγματα. Ενα γελιο, μια αγκαλια ειναι σημαδια οτι δεν εισαι μονος... Μια πιτσα που εφαγες παρεα μ'ενα φιλο, η ομπρελα που μοιραστηκατε γιατι ο ενας απο τους δυο δεν ειχε δικη του, τα δακρυα που εριξε ο ενας στον ωμο του αλλου... Αυτη ειναι η φιλια, η ζωη. Απλα και μικρα καθημερινα πραγματα που μας δινουν χαρα, που μας κανουν να μη νιωθουμε μοναξια.

Θα συμφωνήσω, η ζωή μας μπορεί να μην είναι όλη την ώρα μες την τρελή ευτυχία, αλλά περισσότερο μετράνε αυτές οι μικρές, οι μικροσκοπικές στιγμές που προσπερνάμε τόσο εύκολα. Τις θεωρούμε δεδομένες και τόσο απλές. Όμως η απλότητα και η αμεσότητά τους αυτή τις κάνει τόσο ξεχωριστές. Ναι, τότε πράγματι θα πρεπε να 'σαι ευτυχισμένος. Αν και δεν το αναγνωρίζουμε συνήθως. Και είναι κρίμα.

Θα συμφωνησω και εγω!Αν δεν χαρουμε απο μικρες καθημερινες στιγμες απο τι θα χαρουμε?
Πρεπει να εκτιμαμε οτι ομορφο μας δινεται και οχι να το περιφρονουμε.
Ισως μερικες φορες,σε μερικες στιγμες πραγματι να ανεχομαστε την ζωη μας.Το θεμα ειναι να την ανεχομαστε οσο γινεται λιγοτερο κανοντας την καθε στιγμη να αποκτησει νοημα.

Τι είναι η αγάπη; Απλώς χημικές αντιδράσεις στον εγκέφαλο ή κάτι παραπάνω;

SiMoS έγραψε:Τι είναι η αγάπη; Απλώς χημικές αντιδράσεις στον εγκέφαλο ή κάτι παραπάνω;

Σίγουρα κάτι παραπάνω.
Πέρα απο το Σώμα, συμμετέχει και η Ψυχή μας...

Σώμα και Ψυχή... έπιασα άλλο φιλοσοφικό τώρα. :P
Τόσο διαφορετικά, μα τόσο άρρηκτα δεμένα.
Αν το Σώμα πεθάνει, πεθαίνει και η Ψυχή μας μαζί;

Κάτι παραπάνω.

anthian9 έγραψε:

SiMoS έγραψε:Τι είναι η αγάπη; Απλώς χημικές αντιδράσεις στον εγκέφαλο ή κάτι παραπάνω;

Σίγουρα κάτι παραπάνω.
Πέρα απο το Σώμα, συμμετέχει και η Ψυχή μας...

Σώμα και Ψυχή... έπιασα άλλο φιλοσοφικό τώρα. :P
Τόσο διαφορετικά, μα τόσο άρρηκτα δεμένα.
Αν το Σώμα πεθάνει, πεθαίνει και η Ψυχή μας μαζί;

Δεν νομιζω οτι πεθαινει μαζι και η ψυχη μας...Η ψυχη νομιζω ειναι κατι παντοτινο

Κατα τη γνωμη μου ειναι δυσκολο να χωριστει το σωμα απο την ψυχη αλλα η ψυχη δεν πεθαινει. Ειναι αυθαρτη σε αντιθεση με το σωμα.

SiMoS έγραψε:Τι είναι η αγάπη; Απλώς χημικές αντιδράσεις στον εγκέφαλο ή κάτι παραπάνω;

Εξαρτάται ποιον ρωτάς.
Εάν ρωτούσες ένα μαθηματικό που είναι δοσμένος στη δουλειά του, την έρευνα και τη λογική τότε θα σου έλεγε πως η αγάπη είναι μια δευτεροβάθμια εξίσωση που γραφικά δεν παριστάνεται με μια ευθεία. Στην αρχή πράττει επιταχυνόμενη κίνηση καθώς οι αντιδράσεις στον εγκέφαλο είναι έντονες και στη συνέχεια επιβραδυνόμενη. Βασικά αυτό μπορεί να στο έλεγε και ένας φυσικός.

Lily_Evans έγραψε:Κατα τη γνωμη μου ειναι δυσκολο να χωριστει το σωμα απο την ψυχη αλλα η ψυχη δεν πεθαινει. Ειναι αυθαρτη σε αντιθεση με το σωμα.

Αυτό δεν είναι απόλυτο. Δεν είναι λογικό όταν το σώμα που κουβαλάει την ψυχή πεθαίνει, να φεύγει και αυτή μαζί;

Ίσως αν υπήρχε τρόπος να διαχωρίσουμε μια ψυχή από ένα σώμα και την "μεταφέραμε" αλλού, πρακτικά θα ζούσαμε για πάντα, σε άλλα σώματα....

Πράγμα ανέφικτο μέχρι στιγμής :

Dan_Liza έγραψε:

SiMoS έγραψε:Τι είναι η αγάπη; Απλώς χημικές αντιδράσεις στον εγκέφαλο ή κάτι παραπάνω;

Εξαρτάται ποιον ρωτάς.
Εάν ρωτούσες ένα μαθηματικό που είναι δοσμένος στη δουλειά του, την έρευνα και τη λογική τότε θα σου έλεγε πως η αγάπη είναι μια δευτεροβάθμια εξίσωση που γραφικά δεν παριστάνεται με μια ευθεία. Στην αρχή πράττει επιταχυνόμενη κίνηση καθώς οι αντιδράσεις στον εγκέφαλο είναι έντονες και στη συνέχεια επιβραδυνόμενη. Βασικά αυτό μπορεί να στο έλεγε και ένας φυσικός.

Δεν νομιζω ...και ο φυσικος ή ο χημικος ανθρωπος ειναι :P
Κατι παραπανω θα απανταγαν :

anthian9 έγραψε:

Lily_Evans έγραψε:Κατα τη γνωμη μου ειναι δυσκολο να χωριστει το σωμα απο την ψυχη αλλα η ψυχη δεν πεθαινει. Ειναι αυθαρτη σε αντιθεση με το σωμα.

Αυτό δεν είναι απόλυτο. Δεν είναι λογικό όταν το σώμα που κουβαλάει την ψυχή πεθαίνει, να φεύγει και αυτή μαζί;

Ίσως αν υπήρχε τρόπος να διαχωρίσουμε μια ψυχή από ένα σώμα και την "μεταφέραμε" αλλού, πρακτικά θα ζούσαμε για πάντα, σε άλλα σώματα....

Πράγμα ανέφικτο μέχρι στιγμής :

Υπαρχουν θεωριες που υποστηριζουν οτι η ψυχη ζει σε πολλα σωματα κατα τη διαρκεια της ζωης της. Καθε φορα που πεθαινει το σωμα, αλλαζει σωμα και παει σ'ενα αλλο.

Φυσικά και υπάρχουν. Και ο καθένας μπορεί να πιστέψει αυτό που θέλει.

Απλά εγώ είμαι της άποψης ότι η ψυχή φεύγει μαζί με το σώμα. Αν ήταν δυνατόν να την αφαιρέσουμε από το σώμα και να την διατηρήσουμε κάπως ώστε να μεταφερθεί σε κάποιον ξενιστή, ναι θα ζούσε και πάλι.

Γενικα, ειναι ενα θεμα για το οποιο υπαρχουν απειρες αποψεις...και καμια δεν ειναι ολοκληρωτικα σωστη γιατι απλα δε ξερουμε την αληθεια...