Φιλοσοφικές αναζητήσεις και προσωπικές σκέψεις

Το θέμα είναι να ζητάν συγνώμη ή να το νιώθουν;

Φυσικά και να το νιώθουν,αλλά καμιά φορά ακόμα και η πράξη σημαίνει πολλά.

Mπα...τιποτα δε σημαινει αν δε το νιωθεις.

Κάνεις λάθος Μαρία... σημαινει και μαλιστα παρα πολλα... ειναι κοροϊδία... κι αυτο πάντα σημαινει πολλα...

Οταν λέω δε σημαίνει Ναθάνιελ, εννοω οτι δε σημαινει κατι καλο.

Έχει όμως κι ένα καλό. Καταλαβαίνεις πόσο καραγκιόζης είναι ο άλλος που φτάνει στο σημείο να ζητάει συγγνώμη και να μην το εννοεί.

Έστω,ας μην είναι κάτι καλό.Εγώ θα νιώσω καλύτερα.
Φαντάζομαι πως το πρόβλημα είναι δικό μου,αλλά έτσι είμαι.Καμιά φορά και ένα ψέμα με κάνει να αισθανθώ αλλιώς.

Μεχρι να ξανακάνει το ίδιο;

Ναι.

Kαι αυτο σου αρκεί;

Δε λέω ότι είναι σωστό,ή ότι παύω να είμαι θύμα,ή ακόμα ότι το ζήτημα έληξε.Απλά μία συγγνώμη,ακόμα και ψεύτικη,πολλές φορές μπορεί να γίνει αρχή γόνιμου διαλόγου.Και έτσι,εφ'οσον μπορεί μακροπρόθεσμα να λυθεί το όποιο ζήτημα,ακόμα και με τέτοιο πρώτο βήμα,φαντάζομαι πως μου αρκεί.

Narcissa έγραψε:Οταν λέω δε σημαίνει Ναθάνιελ, εννοω οτι δε σημαινει κατι καλο.

Ναι ναι το ξερω
Απλα εδωσε μεγαλυτερο κυρος στη δικη μου θεση αυτο το "μυστηριο" που προσθεσε η αρνηση του δικιου σου και μετα η εμμεση αναγνωριση του...

You stole my thunder!!! :P


Κι αν δεν σου αρκει ομως τι μπορεις να κανεις; Να μην τον συγχωρησεις; Για να εχει φτασει σε σημειο να τα κανει ολα αυτα, μαλλον δεν τον νοιαζει αν θα τον συγχωρησεις η οχι... Ειναι για λυπηση κατι τετοιοι τυποι

Ναι να μην τον συγχωρησεις. Γιατι να τον συγχωρησεις; Και συ ψεμα στο ψέμα θα πεις.

Ναι μα δεν θα κερδισεις κατι... αυτο εννοω... κι εκεινος, πιστεψε με, δεν θα νιωσει καθολου ασχημα μιας και δεν τον νοιαζει...

Τι θα κερδισεις;

Αν ενιωθε, θα μπορουσες να κερδισεις τη φιλια του ή ακομα και την αποκατασταση του ονοματος σου (αναλογως τι εχει παιχτει). Τωρα που δεν νιωθει και τα 2 θα ειναι ευκολα αμφισβητισιμα.

Χα σιγά. Δεν χρειαζεται να τα συγχωρουμε ολα.

Κοίτα,αν ο άλλος ζητήσει συγγνώμη και δεν τον συγχωρέσεις,κακό στον εαυτό σου θα κάνεις.

Γιατι; Επειδη δε θα γινεις υποκριτης;

Αν ο άλλος ζητήσει συγγνώμη θα τα χει καλά με τον εαυτό του,ενώ εσένα θα σε τρώει μέσα σου το θέμα.

Narcissa έγραψε:Χα σιγά. Δεν χρειαζεται να τα συγχωρουμε ολα.

Δεν λεω αυτο... ειναι δικη σου επιλογη το τι θα κανεις... απλα οτι απο τα δυο και να κανεις, αν ο αλλος δεν νοιαζεται, για εκεινον ειναι ενα και το αυτο... κανω λαθος;

Γιατι επειδη δε γουσταρω να δεχομαι ανυπαρκτες συγνώμες;

Μερικές φορές νιώθεις ότι ο χρόνος περνάει βασανιστικά αργά. Ίσως στην τελική να μην περνάει και καθόλου. Αυτό δηλώνει το ρολόι δηλαδή....
Μερικές φορές νιώθεις χαμένος σε ένα πλήθος ανθρώπων. Τόσα άτομα γύρω σου-όχι άγνωστοι, ούτε απλά γνωστοί σου- αλλά εσύ νιώθεις χαμένος, δεν αναγνωρίζεις κανέναν.
Μερικές φορές η αναπνοή σου βγαίνει δύσκολα από τα σωθικά σου. Ένα βάρος έχει κάτσει πάνω στο στήθος σου, ένα βάρος που αν δεν ήξερες θα το παρομοίαζες με άγχος.
Μερικές φορές θές απλά να μην χρειαζόταν να περνάς όλα αυτά. Ποιό το νόημα? Ξέρεις ότι η ζωή είναι ένα μακρύ ταξίδι για τον θάνατο. Σκύβεις το κεφάλι και ότι και να σου συμβεί εσύ πρέπει σώνει και καλά να προχωράς με το χαμόγελο στα χείλη, τίποτα να μην σε λυγίζει.
Αλλά ξέρεις κάτι?
Είσαι άνθρωπος.
Και θα λυγίσεις και θα κλάψεις και θα πονέσεις....και θα αναρωτηθείς γιατί ξαφνικά από εκεί που δεν σε επηρρέαζε τίποτα, ξαφνικά έγινες τόσο ενοχλητικά ευαίσθητος.
Και η απάντηση είναι απλή. Γιατί ακόμα και τόσο αγνά συναισθήματα, τόσο ρομαντικά, πολλά υποσχόμενα συναισθήματα....μπορούν να μετατραπούν στους χειρότερους εφιάλτες σου.
Σε πονάει να το παραδεχτείς, δεν το θές, δεν το δέχεσαι...αλλά ξέρεις ότι έτσι είναι και δεν μπορείς να το αλλάξεις. Εσύ θές να μείνεις στα παραμύθια που όλα είναι ρόδινα. Μόνο που....δεν είσαι πια παιδί.

Και μετά σκέφτεσαι....ότι πρέπει να αρχίσεις να σκέφτεσαι σοβαρά μήπως ξεκινήσεις το κάπνισμα...λένε πώς είναι καλός φίλος σε κάτι τέτοιες βραδιές που το φεγγάρι δεν φαίνεται στον ουρανό....

Ο καλύτερος φίλος είναι η πένα. Οχι το τσιγάρο.Το σκέφτηκα πάρα πολλές φορές αυτό που λές....

Δεν μπορώ να δώσω καλή απάντηση σ αυτό που είπες. Είμαι μάλλον σαν εσένα σε αυτά τα θέματα θα ήταν τεράαααστια υποκρισία να στο παίξω αισιόδοξη. Υπάρχει όμως ένας άνθρωπος που μπορεί να μας απαντήσει.



"Σαν βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη να εύχεσαι να' ναι μακρύ ο δρόμος, γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις. Τους Λαιστυγόνας και τους Κύκλωπας, το θυμωμένο Ποσειδώνα μη φοβάσαι. Τέτοια στο δρόμο σου ποτέ σου δε θα βρεις, αν μέν' η σκέψη σου υψηλή, αν εκλεκτή συγκίνισις το πνεύμα και το σώμα σου αγγίζει. Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας, τον Aγριο Ποσειδώνα δε θα συναντήσεις, αν δεν τους κουβανείς μες στην ψυχή σου, αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σου. Να εύχεσαι να' ναι μακρύς ο δρόμος. Πολλά τα καλοκαιρινά πρωινά να είναι που με τι ευχαρίστηση, με τι χαρά θα μπαίνεις σε λιμένας πρωτοϊδωμένους. να σταματήσεις σ' εμπορεία Φοινικικά και τες καλές πραγμάτειες ν' αποκτήσεις, σεντέφια και κοράλλια, κεχριμπάρια κι έβενους, κι ηδονικά μυρωδικά κάθε λογής, όσο μπορείς πιο άφθονα ηδονικά μυρωδικά. σε πόλεις Αγυπτιακές πολλές να πας, να μάθεις και να μάθεις απ' τους σπουδασμένους. Πάντα στο νου σου να' χεις την Ιθάκη. Το φθάσιμον εκεί ειν' ο προορισμός σου. Αλλά μη βιάζεις το ταξίδι διόλου. Καλύτερα χρόνια πολλά να διαρκέσει. και γέρος πια ν' αράξεις στο νησί, πλόυσιος με όσα κέρδισες στο δρόμο, μην προσδοκώντας πλούτη να σε δώσει η Ιθάκη. Η Ιθάκη σ' έδωσε τ' ωραίο ταξίδι. Χωρίς αυτή δε θα 'βγαινες ποτέ στο δρόμο. Αλλά δεν έχει να σε δώσει πια. Κι αν πτωχική τη βρει, η Ιθάκη δε σε γέλασε. Έτσι σοφός που έγινες, με τόση πείρα, ήδη θα το κατάλαβες οι Ιθάκες τι σημαίνουν."


Κ.Π. Καβάφης

Μόνο που δεν θεωρώ τον πόνο γνώση...ποτέ δεν κατάφερα να ταυτιστώ με το συγκεκριμένο ποιημα...