Φιλοσοφικές αναζητήσεις και προσωπικές σκέψεις

^Δεν αναφέρομαι απαραίτητα σε σχέσεις, Σοφία, γενικά σε καταστάσεις.

Ακούγονται ωραία τα 'προχωράω μπροστά' και 'ανοίγω ένα νέο κεφάλαιο', αισθάνονταί όμως εξίσου ωραία; Για μένα δεν είναι αναξιοπρεπές να ακολουθώ τα συναισθήματα αντί για τον εγωισμό μου. Προτιμώ να γυρίσω και να διεκδικίσω ό,τι δεν έκανα παλιότερα, παρά να συνεχίσω σε νέο κεφάλαιο ξέροντας πως δεν έκλεισα σωστά το προηγούμενο.

Δεν είναι θέμα εγωισμού, είναι λογική. Συνήθως αν αρχίζουν αυτά τα μπρος-πίσω σπάνια υπάρχει θετικό αποτέλεσμα. Καλές οι δευτέρες ευκαιρίες, αλλά όταν αρχίζουν και γίνονται τρίτες και τέταρτες μετά χάνεται τελείως ο έλεγχος, νομίζω.

το βλεπεις , ομως πολυ ψυχρα το ζητημα ολοσωστα, βεβαια αυτα που λες αλλα κοστιζουν , θελουν πολλη δυναμη και να το παρεις αποφαση . και φυσικα, να ειναι σιγουρο οτι δεν αξιζει να γυρισεις

RemousLoupin έγραψε:^Δεν αναφέρομαι απαραίτητα σε σχέσεις, Σοφία, γενικά σε καταστάσεις.

Ακούγονται ωραία τα 'προχωράω μπροστά' και 'ανοίγω ένα νέο κεφάλαιο', αισθάνονταί όμως εξίσου ωραία;

καθολου ωραια δεν αισθανονται αλλιως δε θα υπηρχε κ το διλημμα του να γυρισεις η οχι.
αλλα οταν μακροπροθεσμα ξερεις οτι ειναι η καλυτερη επιλογη αξιζει να υποφερεις λιγο στο παρον απο το να καταληξεις παγιδευμενος σε μια ψυχοφθορα κατασταση με αμφιβολη διαρκεια κ καταληξη.

Τελευταία αισθάνομαι εντελώς χαμένος... Σα να ζω μέσα σε ένα ψέμα... Δικό μου ψέμα.
Ίσως ξέρω τι το προκαλεί και ίσως ξέρω και πως να το σταματήσω. Τι μου λέει όμως πως θα 'μαι καλύτερα στη συνέχεια; Θα βγάλω κάποια άκρη..

Ευτυχώς ή δυστυχώς οι άνθρωποι αλλάζουν. Πολλές φορές αυτό πληγώνει τους γύρω, αλλά έτσι είναι. Κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει τι συμβαίνει στον άλλο, και άρα είναι παράλογο να προσπαθείς με κάθε τρόπο να κρίνεις κάποιον ή να τον βάλεις σε καλούπια.
Μην δοκιμάσεις να κάνεις τον άλλο καλύτερο. Καθένας είναι καλύτερος με τον τρόπο του. Αυτό δεν είναι και το σπουδαίο στο ότι είμαστε όλοι διαφορετικοί;
Να χαίρεσαι γι αυτό που είσαι, και να μην σε απασχολεί αν δεν αρέσει στον άλλο. Δικό του πρόβλημα. Αν δεν αγαπάει αυτό που είσαι, τότε δεν αγαπάει εσένα.

^απευθύνομαι σε μένα, αλλά δυστυχώς πολλές φορές δεν μπορώ να το τηρήσω.

RemousLoupin έγραψε:Τελευταία αισθάνομαι εντελώς χαμένος... Σα να ζω μέσα σε ένα ψέμα... Δικό μου ψέμα.
Ίσως ξέρω τι το προκαλεί και ίσως ξέρω και πως να το σταματήσω. Τι μου λέει όμως πως θα 'μαι καλύτερα στη συνέχεια; Θα βγάλω κάποια άκρη..

ο ρεμους με καλυπτει στο θεμα.
γεγονος που με λυπει.

Connie Cullen έγραψε:ο ρεμους με καλυπτει στο θεμα.
γεγονος που με λυπει.

Αποκλείεται να σε καλύπτω. Απλά σου θυμίζω μια δική σου κατάσταση...

ναι. αυτο εννοω. κατι τετοιο περναω και γω τωρα. :P

They say chocolate and sex are on the same brain level for girls and
that girls are supposed to get as much pleasure from chocolate as they
do from sex. I can tell you, if I could go back to Jamesʼ birthday
party, Iʼd eat so much chocolate that I would just look pregnant,
rather than actually having sex. Chocolate is much more pleasurable
anyway. Chocolate doesnʼt knock you up and then go off with your
cousin. Chocolate doesnʼt shoot you cheeky grins in the hallways
because it knows you secretly like it. Chocolate doesnʼt judge you.
Itʼs just there for you when you need it, crying “eeeeeeeeeeeeeeeat
me”. And when you do, you donʼt have to feel guilty, because itʼs what
the chocolate wanted.

οκ τα credits ανηκουν στην κοπελα που το γραψε αλλα δε την ξερω ωστε να της τα αποδωσω

"...Να θέλεις λίγα: θα τα έχεις όλα
Τίποτε να μη θέλεις: θα είσαι ελεύθερος
Ο ίδιος ο έρωτας που νιώθουν για μας
Μας απαιτεί, μας καταπιέζει

Σπόιλερ:

***

Σπόιλερ:

Έχω περισσότεροες από μια ψυχές
Υπάρχουν περισσότερα εγώ απ' το ίδιο το εγώ μου
Υπάρχω ωστόσο
Αδιάφορος για όλους
Τους κάνω να σιωπούν: εγώ μιλάω

Οι διασταυρωμένες παρορμήσεις
Όσων νοιώθω ή δεν νοιώθω
Πολεμούν μέσα σ'αυτόν που είμαι
Τις αγνοώ. Τίποτε δεν υπαγορεύουν
Σ'αυτόν που γνωρίζω οτι είμαι: εγώ γράφω

***

Σπόιλερ:

Όχι δε σκότωσε άλλους θεούς
Ο θλιμμένος χριστιανός θεός
Ο Χριστός είναι ένας ακόμη θεός
Ίσως ένας που έλλειπε
Ο Παν συνεχίζει να δίνει
Τους ήχους απ'τον αυλό του
Στ' αυτιά της Δήμητρας
Που καμαρώνει στους κάμπους

Οι θεοί είναι πάντα ίδιοι
Πάντοτα λαμπεροί και γαλήνιοι
Γεμάτοι από αιωνιότητα
Και περιφρόνιση για μας
Φέρνοντας τη μέρα και τη νύχτα και το στάρι
Μα για άλλον και θείο τυχαίο σκοπό..."



__________________________________________________________________________________________

Merlin The Great έγραψε:εν ειναι ομως τοσο αθωοι οι ανθρωποι...αυτο πρεπει να το καταλάβεις. Μην περιμένεις απο σωτήρες. Ο μονος που μπορει να σε σώσει είσαι εσύ. Οσο πιο γρήγορα το καταλάβει τοσο πιο γρήγορα θα επανέλθει η όραση και οι υπολοιπες αισθησεις σου. Γιατι προς το παρόν ζεις στο σκοτάδι και το σκοτάδι δεν ειναι ασφαλες για σενα.

Όντως οι άνθρωποι δεν είναι πάντα τόσο αθώοι. Και δεν είναι σωτήρες. Μόνο εμείς μπορούμε να σώσουμε τον εαυτό μας... Αλλά καμιά φορά θέλουμε λίγο σπρώξιμο. Και τα δικά μας χέρια δεν μπορούν να το κάνουν αυτό...

Μερικες φορες αισθανεσαι σαν να μην συμβαινει σε εσενα αυτο.Αρνησε να πιστεψεις οτι αυτη ειναι η πργαματικοτητα.Ακους πραγματα που τα ξερεις αλλα δεν θες να τα θυμασαι.Πραγματα που δεν πρεπει να ξερεις...ή μηπως πρεπει?.Και ακους ή κρυφακους καταλαθος?Οπως και να εχει ακους ,και αυτο σε πληγωνει,σε κανει να μην μπορεις να αναπνεισευσεις,να τρεμεις.Να θες να φυγεις.Να θες να τρεξεις.Να μην θες να το ζησεις.Και πιστευεις οτι το ηξερες.Φυσικα και το ηξερες.Αλλα πίστευες οτι δεν θα ξανασυμβει.Και πιστεύεις οτι δεν θα ξανασυμβει.Γιατι δεν μπορεις να κανεις αλλιως απο το να ελπιζεις.Ή μηπως να ζησεις μεσα σε ενα ψεμα.Ενα ψεμα που σου αρεσε,θελοντας να μην αντικρισεις την πραγματικοτητα.Αλλα βαθια μεσα σου ξερεις οτι ειναι ψεμα...
Και ξαφνικα ολα γινονται οπως πριν.Ολα ειναι ροδινα.Ξαναπεφτεις μεσα στον ληθαργο και κοιμασε.Κοιμασε γαληνια και δεν θες να σε ξαναξυπνησουν.
Αλλα συνεχιζεις να φοβασαι.Συνεχηζεις να αμφιβαλεις...Και αυτο δυστηχως δεν μπορεις να το αλλαξεις....

"Τι έκανες πάλι ;" Μόνιμη ατάκα... "Γιατί το έκανες αυτό;" Άλλη ατάκα... "Μόνο λόγια...." Λες και μπορούσα να κάνω τίποτα... "Απάνθρωπο..." Σου είπα ποτέ πως θέλω να είμαι άθρωπος; ΠΟΤΕ! "Άνθρακας..." Στο είχα πει... Δε με άκουσες...
Κάποια ήθελε να αλλάξει σχολείο... Εγώ θέλω να αλλάξω πλανήτη...
Ακυροκατάσταση παλι.... Άστα να πάνε....

Ενα κειμενο διαφορετικο.



Δε γουσταρω να γραψω σε μπλογκ και μαλακιες. Ουτε να μου απαντησει καποιος αγνωστος για το πως νιωθω και να μου συμπαρασταθει λες και ειμαι ο μοναχικος ιπποτης που τρεχει στους αγριους βαλτους.
Σημερα λοιπον, θελω να αφιερωσω αυτο εδω το κειμενο σε μια φιλη, καπου μακρυα, πολυ μακρυα απο μενα, ωστε να μπορω να της πω αυτο που θελω, να την αγκαλιασω και να της πω οτι ολα ειναι καλα, ειλικρινα. Γραμμα λοιπον θελω να σου αφησω, εσενα εκει, που νομιζεις πως δεν ανηκεις εδω.

Αγαπητη ___,

Καιρο τωρα σε παρατηρω. Ακουω τις βλακειες που πετας, και θελω να κατεβω και να σε σαπισω στο ξυλο, ωστε να καταλαβεις τι σου γινεται. Καιρο τωρα νιωθω πως ειναι σκοπιμο ολο αυτο. Καιρο τωρα πιστευω πως απλα θες χρονο να μεγαλωσεις. Ενα πουλακι, μου ειπε πως δεν ειναι δικαιολογια αυτο. Εξυπνη εισαι. Ωριμη ομως οχι. Σου το ειπα αυτο. Η διαθεση σου... οποια και να ειναι, με κανει να συμπασχω. Εισαι τρελλη, με τρελλαινεις και μενα (πιο πανω απο το κανονικο μου). Εισαι χαλια? ΓΙνομαι και γω χαλια, ανεξηγητα. Σε πιανει κριση? Τοσα χλμ μακρυα, νιωθω το ιδιο. ΤΙς μερες που ησουν αρρωστη, τα νευρα μου ηταν σκατα. Μελατα. Κυριολεκτικα.
Δεν εχεις καταλαβει κατι ζωτικο ψυχη μου. Και γω και κεινος. Σε αγαπαμε. Καταλαβε το. Προσπαθω να σου πω κατι πιασαρικο, για να σε αφυπνισει. Κι ομως δεν βρισκω τιποτα. Γιατι μεταξυ μας εχουμε καταργησει καθε τυπο, και μιλαμε ντομπρα. Οταν μου λες ακομα και ενα αχα, σε καταλαβαινω. Το ιδιο και εσυ.
Δεν ξερω τι αλλο να σου γραψω. Ειλικρινα. Με εχεις αφησει αφωνη, περισσοτερο με την καλη, παρα με την κακη εννοια. I love you, kid. Get used to it.
Κωνσταντινα. Οχι Connie. Η Κονι ειναι εδω μεσα. Για σενα, βρισκομαι εκει εξω. Εχουμε περασει το σταδιο της ιντερνετικης φιλιας.

Αφιερωμενο στην... μπα. Δε σας λεω.


ΥΓ: Αν και εγιναν πολλα, κατα καποιο τροπο θελω να ευχαριστησω τους Διαχειρηστες Μερλιν και Φλερ, που αρνηθηκαν να αφησουν τη φιλη μου να πεσει, νομιζοντας πως κανει κακο στον εαυτο της και τους γυρω της. Καλο σας βραδακι.

Το ξέρεις; Ζεις σε ένα όνειρο και ξαφνικά μια μέρα ξυπνάς. Έτσι απλά.
Μη μου λες στίχους που ξέρω καλύτερα από εσένα. Μη πετάς μπηχτές για να με κάνεις να νιώσω άσχημα. Μη προσπαθείς να με ξυπνήσεις. Δε θα τα καταφέρεις και το ξέρεις. Είναι ωραία εδώ. Μπορώ να καταφέρω περισσότερα και να τα κάνω πραγματικότητα. Απλά μείνε έξω από τις δουλειές μου και σταμάτα να μου λες τι να κάνω... Είναι πραγματικά ωραίος ο κόσμος των ονείρων, μη προσπαθείς να μου τον καταστρέψεις...

Για το ονομα του θεου.
γιατι οι ανθρωποι δε μπορουν να καταλαβουν οτι αυτο που θεωρουν οι ιδιοι σωστο, δεν ειναι απαραιτητα σωστο κ για τους φιλους τους?
κ στην τελικη γιατι να τους κρινουν? οταν εισαι φιλος με καποιον, μπορει να του δωσεις μια συμβουλη αλλα μετα τον αφηνεις να παρει μονος του τις αποφασεις του. κ απλα τον στηριζεις οτι κ αν γινει
κανεις δε θελει να πληγωνονται αυτοι που αγαπα αλλα επισης κανεις δεν εχει δικαιωμα να επεμβαινει στις ζωες των αλλων.

Rea έγραψε:Για το ονομα του θεου.
γιατι οι ανθρωποι δε μπορουν να καταλαβουν οτι αυτο που θεωρουν οι ιδιοι σωστο, δεν ειναι απαραιτητα σωστο κ για τους φιλους τους?
κ στην τελικη γιατι να τους κρινουν? οταν εισαι φιλος με καποιον, μπορει να του δωσεις μια συμβουλη αλλα μετα τον αφηνεις να παρει μονος του τις αποφασεις του. κ απλα τον στηριζεις οτι κ αν γινει
κανεις δε θελει να πληγωνονται αυτοι που αγαπα αλλα επισης κανεις δεν εχει δικαιωμα να επεμβαινει στις ζωες των αλλων.

Ισως Ρέα μου φταίει το γεγονός οτι οι ανθρωποι που επεμβαίνουν στις ζωές των άλλων...στερούνται προσωπικής ζωης...η μάλλον ζωής γενικότερο.

Δεν κοιτάει ο καθένας τα δικά του λέω εγω...

η απλα ειναι τοσο απιστευτα μιζεροι κ δυστυχισμενοι απ τη ζωη τους που θελουν να παρασυρουν κ τους αλλους μαζι τους.
γιατι κανενας δε θα ειναι ποτε ευτυχισμενος αν δε κανει τις δικες του επιλογες

αυτο συμβαινει γιατι συνηθως πλαθουν μια εγωκεντρικη εικονα για τους φιλους τους, που περιλαμβανει τους εαυτους τους ως καντρο του συμπαντος και τους φιλους τους ως ανθρωπους που ερχονται και φευγουν αναλογα με τα προβληματα του αλλου και φερονται εντελως off-character αλλα με τον τροπο που βολευει ή εχει φαντασει ο αλλος.
βλεποντας τους λοιπον, να φερονται διαφορετικα, να ακολουθουν τους δικους τους κανονες και τα δικα τους ονειρα νιωθουν πως πρεπει να τους 'επαναφερουν" στον δρομο που ειχαν σχεδιασει οι μεν για τους δε.

Και όχι μόνο.
Εγω πιστεύω πως φταίει και ο περίγυρος που βλέπει πως δρουν αυτά τα χ,ψ,ω άτομα και κάθεται με σταυρωμένα τα χέρια. Εγώ προσωπικά προτιμώ τη δράση παρά την απλή παρακολούθηση. Και όταν κάποιος φέρεται με ασέβεια ή επεμβαίνει στη ζωή του άλλου του αξίζει να το πληρώσει με τον ίδιο ακριβώς τρόπο στο 90% των περιπτώσεων.
Εξαιρούνται αυτές που το άτομο β, αυτό που επεμβαίνει είναι τόσο μεγάλο τίποτα που εκεί αποσκοπούσε από την αρχή, να ασχοληθούν όλοι μαζί του, ακόμα και αν αυτό προϋποθέτει να θυσιάσει στον βωμό της "διασημότητας" το άτομο α.
21ος αιώνας.

Είναι θλιβερό να βλέπεις ανθρώπους να μην έχουν δική τους ζωή και να θέλουν να ζουν τη ζωή άλλων. Καθένας μας έχει όσο μυαλό του χρειάζεται για να κάνει κουμάντο μόνος του στη δική του ζωή. Όχι στη ζωή των άλλων. Όσοι δεν μπορούν να κουμαντάρουν μόνοι τους τη ζωή τους είναι κλεισμένοι σε άσυλα. Όλοι οι υπόλοιποι είναι απόλυτα ικανοί. Μακριά οι κουμανταδόροι και οι συμβουλάτορες. Ας βάλουν σε τάξη τη δική τους ζωή και να αφήσουν τους υπόλοιπους στην ησυχία τους. Είναι γελοίο όταν ζητάμε από τους γονείς μας να μας αφήσουν να επιλέγουμε μόνοι μας, να θέλουν τρίτοι και άσχετοι με εμάς, να μας στερήσουν αυτό το δικαίωμα. Τέλος με τους κηδεμόνες πια, ας κοιτάξουν το χάλι τους επιτέλους και να αφήσουν τον καθένα μας να ζήσει τη ζωή που γουστάρει.

Βασικα ακομα χειροτερο ειναι να τους το λες και να μην το καταλαβαινουν. Ειναι ενας φαυλος κυκλος που ξεκιναει απ' αυτα τα ατομα που επιβαλονται στους φιλους τους (οι οποιοι ειναι "φιλοι" τους μονο στο μυαλο τους), αυτοι οι "φιλοι" φυσικα, να επαναστατουν, καποιοι τριτοι να υποδεικνυουν την σωστοτερη πλευρα και τελος τους πρωτους να επιτειθενται σ'αυτους λεγοντας τους πως δεν εχουν κανενα λογο να επεμβαινουν στις ζωες και τις επιλογες των αλλων, μην καταλαβαινοντας πως αυτο για το οποιο τους κατηγορουν, στην πραγματικοτητα το κανουν αυτοι...

Φώναζες...πάντα... Ξύπνα, δεν είναι ωραία εκεί! Εγώ δεν έδινα σημασία... Δε σε άκουγα... Στην πραγματικότητα ήθελες να με χώσεις σε μια ακόμα μεγαλύτερη γυάλα. Σου έκανα το χατίρι... Ξύπνησα. Τα όνειρα σταμάτησαν. Γιατί δε μιλάς τώρα; Γιατί φοβάσαι; Η ζωή είναι μια μεγάλη πλάκα... Ένα παιχνίδι... Έλα να παίξουμε... Αλλά όχι στον κόσμο των ονείρων αυτήν τη φορά... Θα είμαι ήρεμη... Δε θα σου φωνάξω... Το υποσχέθηκα σε κάποιους... Έλα να δούμε τι έχει να γίνει...

Θέλω να εξομολογηθώ ότι... καλό είναι να πατάμε τα πόδια μας στη γη, αλλά ας ελπίζουμε πάντα για το καλύτερο. Υπάρχουν άνθρωποι που δεν έχουν τίποτα και κανέναν κι όμως είναι αισιόδοξοι. Γιατί να μην μπορούμε κι εμείς; Γιατί να μην αφήσουμε την μιζέρια και την ανασφάλια στην άκρη...;

Πρεπει να υπαρχει παντα το μετρο.
Εαν αυτοι οι ανθρωποι ζουνε μονο με την ελπιδα και την αισιοδοξια αλλα δεν κανουν τιποτα απο μονοι τους για νακαλυτερεψουν τα πραγματα, τοτε ειμαι αντιθετοι σε αυτη τους την πραξη.