Φιλοσοφικές αναζητήσεις και προσωπικές σκέψεις

Ωρες ωρες ο κόσμος που ζούμε μοιάζει με θέατρο.Κάθε μερα αισθάνομαι όλο και πιο αηδιασμένη απο την υποκρισία και την αυτοπροβολή του καθενός.Καθε μέρα το δήθεν αυτογελοιοποιηται και η αμπελοφιλοσοφια παει συννεφο.Αυτο που ποτε μου δε καταλαβα ειναι γιατι οι ανθρωποι θαυμάζουν περσόνες της σειράς.Ανασφαλεια...κόμπλεξ...αναγκη για εκτιμηση ισως.Αυτο που δεν βλέπουν οι ανθρωποι αυτοι ειναι οτι οι πραγματικά καλλιέργημενοι άνθρωποι τους κοιτουν και γελάνε.Εχω μαθει να εκτιμω εκεινους που δε μιλανε πολύ.Που κρύβουν την καλοσύνη τους σ ενα χαμόγελο.Που η φιλοσοφία τους είναι πράξη και όχι λόγια.Τελικά οι άνθρωποι που δε μιλάνε πολύ αλλα έχουν πράγματα να πουν είναι ελάχιστοι.Ειχα την τύχη να συναντησω καποιους και ειμαι ευγνώμων γι αυτο.Προς Θεου δεν το παιζω ωριμη η οτιδηποτε αλλο.Ισως να απέχω μίλια σε σχεση με το ηθος των δήθεν.Αλλα οταν τα μηδενικά γίνονται νούμερα ακόμα και όσοι μισουν τα μαθηματικά το βλέπουν.

Φυσικά θα μου πείτε συμφωνα με τη λαικη ρήση "Αν δεν παινέσεις το σπίτι σου θα πέσει να σε πλακώσει"
Καλύτερα ερείπιο παρά δήθεν.Τουλάχιστον θα είμαι ο εαυτός μου και δε θα υποκρίνομαι.

Πολυ ομορφα οσα ειπε η Narcissa...

Τα λογια της κρυβουν μια μεγαλη αληθεια...
Υποκρισια...
Μια ματαιαη προσπαθεια ανενδειξης μιας πλαστης εικονας που χρειαζεται τα λογια των αλλων και τα ψεματα προκειμενου να καταφερει να στιριξει μια αναυπαρκτη προσωπικοτητα στο εσωτερικο....

Αν οχι ανυπαρκτη διαλυμενη και αποστεωμενη απο καθε ειδους πνευμα και ηθικα αγαθα...


Παρολ'αυτα θα ηθελα να διαφωνησω σε τρεις προτασουλες...

''Εχω μαθει να εκτιμω εκεινους που δε μιλανε πολύ.Που κρύβουν την καλοσύνη τους σ ενα χαμόγελο.Που η φιλοσοφία τους είναι πράξη και όχι λόγια.''

Χμμ...για την ακριβεια δεν θα ηθελα να διαφωνησω...διοτι η προτασεις ειναι σωστες...μονο να προσθεσω κατι για να γινουν ακομα πιο σωστες....

Τα λογια ειναι ενα μεσο μεταδοσης πληροφοριων και ιδεων...
Μας εδοσε την ομιλια ο Θεος για να μπορουμε να επικοινωνουμε αλλα και να βοηθαμε....
Να μπορουμε να εμπλουτιζουμε τις γνωσεις των συνανθρωπων μας με ακομα περισσοτερες αρετες....

Σκοπος ειναι να μην γινεται καταχρηση...
Να μην καταληγουμε απο την πληροφορηση στην παραπληροφορηση....

''Παν μετρον αριστον'' δεν ελεγαν οι αρχαιοι?
Και για μενα μετρο δεν ειναι ουτε η υπερμετρη φλυαρια αλλα ουτε και η μυστικοπαθεια...

Για μενα αυτος που κανει τα λογια του πραξεις, ειναι ο περισσοτερο σεβασμιος...
Φυσικα το ιδιο υπεροχος μπορει να θεωρηθει κι αυτος οπου πρατει χωρις να μιλαει....

Ομως τα λογια χρειαζονται...καποιοι πρεπει να αναλαβουν το εργο της διδασκαλιας....
Η διδασκαλια μπορει να επιτευκτει σε πολλες πτυχες της μονο με το εργο...

Αλλα σε ορισμενες αλλες, ολοι ξερουμε πως η θεωρια ειναι η μονη λυση.....
Η μαλλον για να γινω περισσοτερο σωστη η εφαρμοσμενη θεωρια...

Εγω λοιπον εχω μαθει να εκτιμω τους ανθρωπους οπου εχουν το θαρος να μιλησουν, να εκφρασουν το σωστο, να δοσουν την ευκαιρια στους συνανθρωπους του να το καταλαβουν και φυσικα μετα να κανουν τα λογια τους πραξη....

Κι ας φανε μετα μπολικες πετρες στο κεφαλι...
Μπορει απο τους 1.000 μονο οι 3 να ''παιδευτηκαν''

Κι ομως...Οπως ενας πολυ καλος μου φιλος μου ειπε καποια μερα, μονο μια σταγονα ειναι αρκετη για να αυξησει την σταθμη της θαλασσας....


Αυτα απο μενα...

εγώ δεν μπορώ να αποφασίσω αν με ενοχλεί ή όχι η υποκρισία.

Θέλω να πω,οκ,όλοι το ξέρουμε πως υπάρχουν οι "δήθεν" και οι "έτσι"..

Και..;

Τι μπορούμε να κάνουμε για να πάψουν να ψωνίζονται με το παραμικρό,να κυκλοφορούν με ένα υφάκι λες και τους σκοτώσαμε την μάνα και τους βγάλαμε πρωθυπουργούς;;

Ξέρω πως όλοι-και εγώ- ενοχλούμαστε,ακόμα και οι όμοιοι με αυτούς.Βασικά αυτή ήταν η φράση που ήθελα να αποφύγω.Γιατί δίνει την εντύπωση πως είμαι καλύτερος,ανώτερος ή κάτι τέτοιο.
Για την ακρίβεια,ούτε ανώτερος θεωρώ πως είμαι,ούτε πως πάντα είμαι όπως επιδιώκω.
Όλοι μας ,νομίζω, έχουμε πιάσει τον εαυτό μας να υποκρίνεται για κάτι..

Εν προκειμένω,το θέμα είναι,αν κάποιος το κάνει αφού ξεχνιέται,ασυνείδητα,ή αν το κάνει γιατί δεν είναι ευχαριστημένος με την ζωή του και θέλει να αποδείξει πως είναι κάποιος άλλος..

Αν συμβαίνει το δεύτερο,που κατά την γνώμη μου συμβαίνει συχνότερα,νομίζω πως πρέπει να λυπόμαστε το εκάστοτε άτομο.Δεν λέω,είναι ανθρώπινη αντίδραση η απομάκρυνση από ότι μας ενοχλεί,αλλά έτσι νομίζω το πρόβλημα μεγαλώνει..

Προφανώς δεν κατάλαβες λέξη απ όσα είπα Νατάσσα μου.

α λογια ειναι ενα μεσο μεταδοσης πληροφοριων και ιδεων...
Μας εδοσε την ομιλια ο Θεος για να μπορουμε να επικοινωνουμε αλλα και να βοηθαμε....
Να μπορουμε να εμπλουτιζουμε τις γνωσεις των συνανθρωπων μας με ακομα περισσοτερες αρετες....

Σκοπος ειναι να μην γινεται καταχρηση...
Να μην καταληγουμε απο την πληροφορηση στην παραπληροφορηση....

Μα δε μιλησα γενικότερα για τον λόγο.Αλήμωνο εαν ήμουν συγγραφέας και με ενοχλούσαν τα λόγια.Μιλώ για την κομπορημοσύνη.Το εγώ που μπαίνει μπροστά απο κάθε τι καλό.Για την ακρίβεια θεωρώ οτι οταν κάνουμε κατι καλό απλά πρέπει να αρκούμαστε στην εσωτερική ικανοποίηση και όχι στο δείτε τι έκανα.Αρα λοιπόν όσα αναφέρεις ειναι ναι μεν σωστά και συμφωνω με το παραπάνω αλλα είναι εντελώς άσχετα με όσα θέλησα να περάσω.

Παν μετρον αριστον'' δεν ελεγαν οι αρχαιοι?
Και για μενα μετρο δεν ειναι ουτε η υπερμετρη φλυαρια αλλα ουτε και η μυστικοπαθεια...

Για μενα αυτος που κανει τα λογια του πραξεις, ειναι ο περισσοτερο σεβασμιος...
Φυσικα το ιδιο υπεροχος μπορει να θεωρηθει κι αυτος οπου πρατει χωρις να μιλαει....

Ομως τα λογια χρειαζονται...καποιοι πρεπει να αναλαβουν το εργο της διδασκαλιας....
Η διδασκαλια μπορει να επιτευκτει σε πολλες πτυχες της μονο με το εργο...

Σαφώς αν και μετροπάθεια εν τοιαύτη περιπτώση σημαίνει 'κανε το καλό και ρίχτο στο γυαλό' που λέει και ο σοφός λαός.
Φυσικα και συμφωνω και πάλι.Οταν λέμε κάτι ωφείλουμε να το κάνουμε αλλα θα επαναλάβω μιλάω για την μετέπειτα αυτοπροβολή.Κανω κατι και μετά το φωνάζω για να φανω και να μου πουν οι αλλοι μπράβο και σαν ανασφαλές παιδάκι χαίρομαι.Αυτο ειναι το μέτρο;Μαλλον το 'ψωνίζομαι και τη βρισκω ειναι' :P

Αλλα σε ορισμενες αλλες, ολοι ξερουμε πως η θεωρια ειναι η μονη λυση.....
Η μαλλον για να γινω περισσοτερο σωστη η εφαρμοσμενη θεωρια...

Εγω λοιπον εχω μαθει να εκτιμω τους ανθρωπους οπου εχουν το θαρος να μιλησουν, να εκφρασουν το σωστο, να δοσουν την ευκαιρια στους συνανθρωπους του να το καταλαβουν και φυσικα μετα να κανουν τα λογια τους πραξη....

Κι ας φανε μετα μπολικες πετρες στο κεφαλι...
Μπορει απο τους 1.000 μονο οι 3 να ''παιδευτηκαν''

Κι ομως...Οπως ενας πολυ καλος μου φιλος μου ειπε καποια μερα, μονο μια σταγονα ειναι αρκετη για να αυξησει την σταθμη της θαλασσας....

Aκριβως συμφωνω απόλυτα.Ειναι λόγια που έπρεπε να ειπωθούν και μπράβο σου αλλα ειναι εντελως άσχετα και πάλι με όσα ήθελα να πώ.



Ας γινω πιο σαφής.Εχεις δει διαφημίσεις που λένε εμμέσως πλην σαφώς, 'Βάλτε την δικη μας καρτοκινητη γιατι εμεις με τα κερδη βοηθάμε τα παιδάκια'
'Παρτε τη δικη μας ταμπλέτα γιατι ετσι θα σωθεί ο άστεγος.'

Αν ηταν μάγκες και φιλάνθρωποι ας το κάνανε χωρίς να λένε ΕΓΩ ΕΓΩ ΕΓΩ.Ηρωας για μένα,παράδειγμα ηθους και αξιοπρέπειας δεν ειναι το τελευταιο ψωνάκι που θέλει να φανεί επειδή έδωσε κατι παραπάνω αλλα εκεινος που ειναι ανώνυμος και δίνει.Γιατι μονο εκεινος τελικα εχει στο μυαλό του να βοηθήσει πραγματικά και όχι να φανεί καλός και επαναστάτης που πάει κόντρα στο σύστημα βοηθώντας.

Καθε καλή πράξη πρέπει να γινεται γιατι μας ικανοποιεί δηλαδη.Οχι γιατι μετα θα μπορουμε με καθε ευκαιρια να τη λεμε και να κοκορευομαστε και ν ακουμε το μπραβο η να φτιαχνουμε το image μου...

Μαράκι μου προσωπική μου γνώμη είναι ότι το νόημα μιας "καλής πράξης" είναι ότι γίνεται όχι γιατί θες να κάνεις κάτι καλό για να το πεις να δειχτείς κλπ αλλά γιατί νιώθεις ότι θέλεις να το κάνεις γιατί νιώθεις όμορφα με αυτήν σου την πράξη...

Και για εμένα οι "καλές πράξεις" δεν πρέπει καν να λέγονται...

Άλλο να προτρέπεις τους άλλους να κάνουν κάτι καλό και άλλο να πεις "κοιτα και γω το έκανα"

Αυτά τα λίγα απο μένα....

Αυτα ακριβως λέω και γω γλυκέ μου.Χαίρομαι πολύ που οι απόψεις μας ταυτίζονται.

tom marvolo riddle έγραψε:εγώ δεν μπορώ να αποφασίσω αν με ενοχλεί ή όχι η υποκρισία.

Θέλω να πω,οκ,όλοι το ξέρουμε πως υπάρχουν οι "δήθεν" και οι "έτσι"..

Και..;

Τι μπορούμε να κάνουμε για να πάψουν να ψωνίζονται με το παραμικρό,να κυκλοφορούν με ένα υφάκι λες και τους σκοτώσαμε την μάνα και τους βγάλαμε πρωθυπουργούς;;

Ξέρω πως όλοι-και εγώ- ενοχλούμαστε,ακόμα και οι όμοιοι με αυτούς.Βασικά αυτή ήταν η φράση που ήθελα να αποφύγω.Γιατί δίνει την εντύπωση πως είμαι καλύτερος,ανώτερος ή κάτι τέτοιο.
Για την ακρίβεια,ούτε ανώτερος θεωρώ πως είμαι,ούτε πως πάντα είμαι όπως επιδιώκω.
Όλοι μας ,νομίζω, έχουμε πιάσει τον εαυτό μας να υποκρίνεται για κάτι..

Εν προκειμένω,το θέμα είναι,αν κάποιος το κάνει αφού ξεχνιέται,ασυνείδητα,ή αν το κάνει γιατί δεν είναι ευχαριστημένος με την ζωή του και θέλει να αποδείξει πως είναι κάποιος άλλος..

Αν συμβαίνει το δεύτερο,που κατά την γνώμη μου συμβαίνει συχνότερα,νομίζω πως πρέπει να λυπόμαστε το εκάστοτε άτομο.Δεν λέω,είναι ανθρώπινη αντίδραση η απομάκρυνση από ότι μας ενοχλεί,αλλά έτσι νομίζω το πρόβλημα μεγαλώνει..

Προσωπικά, η υποκρισία με διασκεδάζει αφάνταστα...
ΕΙδικά η υποκρισία αυτού του είδους: Δε χρειάζομαι τους ανθρώπους.

Εϊναι τόσο γελοίο και μόνο σαν σκέψη, δε βρίσκετε..;

Αν δεν χρειαζεσαι τους ανθρώπους, για ποιο λόγο μπαίνεις στο νετ..;

Είναι τόσο γελοίοι όσοι πιστεύουν ότι μεγάλωσαν απότομα... θα φαν όμως τα χαστούκια τους και τις κατραπακιές τους και θα πεσουν πάλι... τεσπα, ο καιρος θα δείξει...

Nathaniel έγραψε:

tom marvolo riddle έγραψε:εγώ δεν μπορώ να αποφασίσω αν με ενοχλεί ή όχι η υποκρισία.

Θέλω να πω,οκ,όλοι το ξέρουμε πως υπάρχουν οι "δήθεν" και οι "έτσι"..

Και..;

Τι μπορούμε να κάνουμε για να πάψουν να ψωνίζονται με το παραμικρό,να κυκλοφορούν με ένα υφάκι λες και τους σκοτώσαμε την μάνα και τους βγάλαμε πρωθυπουργούς;;

Ξέρω πως όλοι-και εγώ- ενοχλούμαστε,ακόμα και οι όμοιοι με αυτούς.Βασικά αυτή ήταν η φράση που ήθελα να αποφύγω.Γιατί δίνει την εντύπωση πως είμαι καλύτερος,ανώτερος ή κάτι τέτοιο.
Για την ακρίβεια,ούτε ανώτερος θεωρώ πως είμαι,ούτε πως πάντα είμαι όπως επιδιώκω.
Όλοι μας ,νομίζω, έχουμε πιάσει τον εαυτό μας να υποκρίνεται για κάτι..

Εν προκειμένω,το θέμα είναι,αν κάποιος το κάνει αφού ξεχνιέται,ασυνείδητα,ή αν το κάνει γιατί δεν είναι ευχαριστημένος με την ζωή του και θέλει να αποδείξει πως είναι κάποιος άλλος..

Αν συμβαίνει το δεύτερο,που κατά την γνώμη μου συμβαίνει συχνότερα,νομίζω πως πρέπει να λυπόμαστε το εκάστοτε άτομο.Δεν λέω,είναι ανθρώπινη αντίδραση η απομάκρυνση από ότι μας ενοχλεί,αλλά έτσι νομίζω το πρόβλημα μεγαλώνει..

Προσωπικά, η υποκρισία με διασκεδάζει αφάνταστα...
ΕΙδικά η υποκρισία αυτού του είδους: Δε χρειάζομαι τους ανθρώπους.

Εϊναι τόσο γελοίο και μόνο σαν σκέψη, δε βρίσκετε..;

Αν δεν χρειαζεσαι τους ανθρώπους, για ποιο λόγο μπαίνεις στο νετ..;

Είναι τόσο γελοίοι όσοι πιστεύουν ότι μεγάλωσαν απότομα... θα φαν όμως τα χαστούκια τους και τις κατραπακιές τους και θα πεσουν πάλι... τεσπα, ο καιρος θα δείξει...

Ακριβώς.
Και αυτό είναι ένας ακόμα λόγος που πιστεύω πως πρέπει να λυπόμαστε τέτοια άτομα.
Είναι τόσο γελοίοι όσοι πιστεύουν ότι μεγάλωσαν απότομα...
Όχι όσοι το πιστεύουν.Αυτοί που το πιστεύουν κάνουν κακό στον εαυτό τους.
Αυτοί που προσπαθούν να το αποδείξουν είναι γελοίοι..νομίζω..

Και οι δύο προσπαθούν να το αποδείξουν... μερικοι στον εαυτό τους και μονο... άλλοι στους γύρω τους... τεσπα, η σοβαροφάνεια από μόνη της είναι γελοία...

Με ενοχλουν οι ανθρωποι που δεν ξερουν να κρινουν. Και δεν μιλαω για την οπτικη τους γωνια. Με ενοχλει που βλεπουν καποιους σαν ενα συνολο επειδη μερικα ατομα εχουν καποια κοινα μεταξυ τους, οπως για παραδειγμα οι αστυνομικοι που εχουν κοινο επαγγελμα. Δεν ειναι ολοι ιδιοι, γιατι δεν εννοουν να το καταλαβουν αυτο? Πως γινεται να μπορουν να καταλαβουν πολυ πιο δυσκολα πραγματα και ενα απλο "δεν ειναι ολοι ιδιοι" να τους φαινεται σαν τυπος της φυσικης που δεν εχει αποδειχθει ακομη? Τι το δυσκολο, τι το παραλογο κρυβει?

Ατιμα που ειναι τα συννεφα....εκει που ξαπλωνεις πανω και πετάς πεφτει η βροχη και πεφτεις και συ μαζι τους.Και τοτε θα πονεσεις.Οχι γιατι επεσες και χτυπησες.Αλλα γιατι το συννεφακι μπορει να χε και ονομα.Μπορει να ηταν η ζωη σου ολη,ο κοσμος σου.Μπορει να θελες να δωσεις τα παντα.Και τελικα η καρδια σου να βουλιαζει στην πισσα.στη μαυριλα σου και παλι.Και γιατι μενεις;γιατι αγαπας;αγαπας ρε γαμωτο και ειχες πει θα μεινεις.Τι παει να πει εχεις τασεις φυγης φιλε μου;μεινε.Πονας;Και;Ειχες πει για παντα;τι το διαολοστελνεις το παντα την τυχη μου;Βαλε στην ακρη τον εαυτο σου,τον πονο σου,το μυαλο και μεινε.Μεινε.Το θες κατα βαθος.Αφου αρχησε να σ αρεσει να υποφερεις.Μεινε.Προδιδει ασχημα ο ουρανος.Αλλα δε βαριεσαι.Εστω και κομματιασμενα,φτερα εχουμε.Καλημερα.

tom marvolo riddle έγραψε:
Και αυτό είναι ένας ακόμα λόγος που πιστεύω πως πρέπει να λυπόμαστε τέτοια άτομα.

Λευτέρη μη βιάζεσαι να χρησιμοποιήσεις τη λέξη "λυπάμαι" δεν είναι όλοι άξιοι λύπησης...
Όταν καποιος διαλέγει το πως θα ζήσει και το τι θα πιστέψει για τον εαυτό του δεν είναι άξιος για λύπηση...
Αν βέβαια πιστεύει ότι ξαφνικά μεγάλωσε και κάτι έγινε είναι αξιος για φασκέλωμα....αλλά όχι για λύπηση...η βλακεία δεν είναι λόγος για να λυπάσαι κάποιον...

Darkness έγραψε: Πως γινεται να μπορουν να καταλαβουν πολυ πιο δυσκολα πραγματα και ενα απλο "δεν ειναι ολοι ιδιοι" να τους φαινεται σαν τυπος της φυσικης που δεν εχει αποδειχθει ακομη? Τι το δυσκολο, τι το παραλογο κρυβει?

Ξέρεις που βρίσκεται η διαφορά Λίζα...στο να καταλάβεις κάτι δύσκολο πρέπει να βάλεις το μυαλό σου να δουλέψει να σκεφτεί να συνδιάσει γεγονότα, αλήθειες κλπ και να βγάλει συμπεράσματα και αποτελέσματα...
Για να καταλάβεις κάτι "τόσο απλό" όπως το αποκαλείς πρέπει να ανοίξεις τα μάτια σου και να δεις τα πράγματα ως έχουν.
Αλλά αυτό σημαίνει ότι πρέπει να δεχτείς την ιδιαιτερότητα του άλλου, να απορίψεις τη δικιά σου ανωτερότητα και τον εγωισμό σου...και να αποδεχτείς ότι κάθε ένας είναι ξεχωριστός όπως είσαι και εσύ....

Εσύ μπορείς να το κάνεις, ίσως να μπορώ και γω δεν ξέρω..αλλά μπορούν να το κάνουν όλοι??
Ή να το θέσω καλύτερα, θέλουν να το κάνουν όλοι???

Narcissa έγραψε:Ατιμα που ειναι τα συννεφα....εκει που ξαπλωνεις πανω και πετάς πεφτει η βροχη και πεφτεις και συ μαζι τους.Και τοτε θα πονεσεις.Οχι γιατι επεσες και χτυπησες.Αλλα γιατι το συννεφακι μπορει να χε και ονομα.Μπορει να ηταν η ζωη σου ολη,ο κοσμος σου.Μπορει να θελες να δωσεις τα παντα.Και τελικα η καρδια σου να βουλιαζει στην πισσα.στη μαυριλα σου και παλι.Και γιατι μενεις;γιατι αγαπας;αγαπας ρε γαμωτο και ειχες πει θα μεινεις.Τι παει να πει εχεις τασεις φυγης φιλε μου;μεινε.Πονας;Και;Ειχες πει για παντα;τι το διαολοστελνεις το παντα την τυχη μου;Βαλε στην ακρη τον εαυτο σου,τον πονο σου,το μυαλο και μεινε.Μεινε.Το θες κατα βαθος.Αφου αρχησε να σ αρεσει να υποφερεις.Μεινε.Προδιδει ασχημα ο ουρανος.Αλλα δε βαριεσαι.Εστω και κομματιασμενα,φτερα εχουμε.Καλημερα.

Το τόπικ αυτό τελικά είναι φτιαγμένο ειδικά για την Μαρία!!
Ξέρει να μαγεύει όποιον προσπαθήσει να διαβάει τα ποστ της εδώ μέσα...έστω και αν μοιάζουν με σκέψεις μπερδεμένες...

Αλλά γλυκιά μου γιατί αναλώνεσαι σε τέτοιες σκέψεις και δεν απολαμβάνεις όσα ωραία συμβαίνουν στη ζωή σου??
Μακάρι να μπορούσα να σε καταλάβω και να σε μάθω λίγο καλύτερα....

Είσαι σπουδέα όπως και να το κάνουμε!!
Για την ακρίβεια είσαι η καλύτερη!!



Τελικά η ευτυχία είναι ότι πιο περίεργο έχω συναντίσει μέχρι τώρα...
Μπορεί να την χάσεις από τη μια στιγμή στην άλλη να νιώθεις απαίσια μακριά της...
Αλλά πάλι θα έρθει και θα σου χτυπήσει την ριμάδα την πόρτα σου την πιο άσχετη στιγμή και θα είναι ντυμένη με το πιο άσχετο, απλό, ηλίθιο γεγονός...τόσο μικρό και ασύμαντο που όμως θα σε κάνει να νιώσεις τον πιο ευτυχισμένο άνθρωπο στον πλανήτη..
Μια ζεστή αγκαλιά από μια φίλη, ένα γλυκό φιλάκι από ένα παιδάκι, ένα μνμ στο κινητό από κάποιο άτομο που είναι μακριά σου και όμως το νοιάζεσαι, έναν φίλο που ποτέ δεν σε έχει δει και όμως σε παίρνει τηέφωνο να δει αν είσαι καλά...
Τελικά η ευτυχία είναι τόσο παράξενη όσο και οι άνθρωποι...

Εγώ πάντως είμαι ευτυχισμένος και σε όποιον αρέσω!!

Όταν καποιος διαλέγει το πως θα ζήσει και το τι θα πιστέψει για τον εαυτό του δεν είναι άξιος για λύπηση...

εδώ διαφωνώ.Όταν κάποιος διαλέγει τον (κατα κοινή αποδοχή) λάθος τρόπο,τότε κερδίζει το έλεος μας,την λύπη μας..

Αν βέβαια πιστεύει ότι ξαφνικά μεγάλωσε και κάτι έγινε είναι αξιος για φασκέλωμα....αλλά όχι για λύπηση...η βλακεία δεν είναι λόγος για να λυπάσαι κάποιον...

Δεν είμαι σίγουρος..Αν εσύ έβλεπες ένα ασθενές πλάσμα που μπροστά σε έναν γίγαντα προσπαθούσε να υποδυθεί τον μεγάλο,μόνο και μόνο για να αμυνθεί,δεν θα το λυπόσουν;;(νομίζω καταλάβατε την παρομοίωση)

Χμμμ ίσως είμαι πολύ σκηρός λευτέρη αλλά δεν μπορώ να λυπηθώ κάποιον για τον τρόπο σκέψης του...
Εξάλου ο "κατα κοινή αποδοχή λάθος τρόπος" είναι κάτι ανυπαρκτο...κάτι ουτοπικό....

Δεν μπορώ να νιώσω λύπη για τις επιλογές κάποιου...ίως λυπηθώ με αυτό που θα καταντήσει, όταν θα μετανιώσει και θα κάνει ότι μπορεί για να διορθωθεί...αλλά όχι όταν κάνει την βλακεία...

Και όσο για το ωραίο παράδειγμα με τον γίγαντα...θα ου απαντούσα εξαρτάται..

Εξαρτάται από το λόγο που είναι μπροστά στον γίγαντα το ασθαινές πλάσμα το πως έφτασε εκεί και πολλά άλλα...
Αλλά τότε ΜΑΛΛΟΝ θα το λυπόμουν...

Οχι Κυριακο μου.Ουτε σπουδαία είμαι ουτε μαγεύω κανεναν.καποιες φορες οι ιδεες βγαινουν τοσο μπερδεμενα απο μεσα σου.Ειτε γιατι τις ανακατεψε ενα δακρυ,ειτε γιατι τις επιρρεασε ενα σ αγαπω που δεν ακουστηκε και πνιγηκε μεσα σου...Να σαι καλα παντως για τα καλα σου λογια.

Εισαι σε μια υπεροχη φαση.απολαυσε καθε στιγμη και σου ευχομαι να ερθουν κ αλλες....

Αχ ομορφιά μου είσαι τόσο σπουδέα αλλά δεν το παραδέχεσαι ούτε στον εαυτό σου....
Και όσο για το αν μαγεύεις τους άλλους...για να το λέω κάτι ξέρω!! (κάτι λίγο)

Σε εχαριστώ πολύ πάντως κούκλα μου!!
Είμαι σε καλή φάση και το απολαμβάνω όσο μπορώ ... αλλά για να πω την αλήθεια σε αυτή τη φάση-αφασία είμαι μαι ζωή!!!! :P

Μακάρι να σαι βλεπα ποιο υχνά και εσένα χαρούμενη κούκλα μου!
Και στο εύομαι να είσαι πάντα ευτυχισμένη!!!
Αν όχι πάτα όσο πολύ γίνεται!!!


Και ξαναγυρνάω στην κοσμάρα μου εγώ για να σας πω..

Ότι η ευτυχία είναι σαν το νερό....ξεγλυστράει μέσα από τα δάχτυλα σου όσο προσπαθεις να την κρατήσεις...
Αλλά αμέσως μετά έρχεται να σε βρει ξανά με ένα άλλο προσωπο και να σε κάνεινα νιώθεις τόσο όμορφα τόσο υπέροχα!!
Και εκείνη τη στιγμη είναι που η καρδια σου χτυπάει δυνατά από χαρά!! Σαν να έχει τηθεί ένα πανηγύρι μέσα στο στήθος σου!!

Και είναι συνήθως τόσο απλά και τόσο μικρά αυτά που μας κάνουν ευτυχισμένους που τα ξεχνάμε μέσα στο μεγάλο και σύνθετο κόσμο που ζούμε!!
Γιατί αγνούμε πόσο υπέροχα είναι όλα αυτά τα μικρά και απλά πράγματα στο κην΄γι της επιτυχίας που λίγο πολύ όλη την ζητάμε και παίρνει πολλές μορφές!!

Για αυτό ας ην ξεχνάμε τι έχει πραγματικά σημασία σε αυτη τη ζωή!!
Τι μετράει πραγματικα και τι αξιζει!!

Τα γραφεται πολύ όμορφα οι δυο σας...

Αλλά εγώ αναρωτιομουν...Οταν είμαι χαρούμενη, μου λείπει περισσότερο από όταν είμαι χαλια....Αυτό είναι αχαριστία?

Όχι Rose μου ειναι η ανάγκη να μειραστείς με κάποιον συμαντικό για εσένα την χαρά που νιώθεις!!
Είνια στη φύση του ανθρώπου να θέλει να μιράζεται τη χαρά του με όσους αγαπάει...
Για εμένα δεν είναι αχαριστία αυτό που νιώθεις!!

Αν μου αρέσει κάτι πάρα πολύ αυτό είναι να χειρίζομαι το λόγο.Να γράφω κείμενα να εκφράζω πράγματα,συναισθήματα...Ομως μετα απο τόσο καλά λόγια Κυριάκο μου δεν ξέρω τι να πώ.Είναι σα να προσπαθείς να παρουσιάσεις εναν δαίμονα για άγγελο και αυτό δε γίνεται.Μακάρι να άγγιζα στο ελάχιστο όσα λές οτι είμαι....Σ ευχαριστώ πάρα πολυ.Ευχομαι να μπορούσα να ανταποδόσω όλα αυτα....Αλλα το μονο που εχεις να κάνεις ειναι να κοιτάξεις στον καθρευτη για να δεις την καλοσύνη που κρύβεις μέσα σου.


Για μένα ευτυχία δεν υπάρχει.Υπάρχουν ευτυχισμένες στιγμές.Και αν δε μαθουμε να ζούμε τότε δε θα τις βρούμε πουθενα.Ταπεινή μου άποψη.

Χαίρομαι που σου αρέσει ο τρόπος που γράφω λουλουδάκι.

Όταν κοιτάζω τον καθρέφτη Μαράκι μου βλέπω ένα 20αχρονο αγόρι με καστανα μαλλια και μάτια που απολαμβάνει τη ζωή του, έστω και αν δεν είναι τίποτα περισσότερο απο τη ζωή κάθε 20αχρονου, και υπεραγαπάει τους φίλους του. Την καλοσύνη που λες δεν μπορώ να την δω....Αλλά ίσως να μπορούν να την δουν οι άλλοι...
Γιατί δεν είμαι καλός, ειμαι απλά ό εαυτός μου!

Και δεν νομίζω ότι θα ήταν δύσκολο να παρουσιάσω έναν δαίμονα σαν άγγλεο αν σκεφτείς οτι περισότερες ομοιότητες παρά διαφορές έχουν οι δυο τους...
Και όταν αναφέρομαι σε εσένα μονάχα έναν άγγελο μπορώ να δω γτ αυτό είσαι στην πραγματικότητα...ακόμα και αν εσύ δεν θες ή δεν μπορείς να το παραδεχτείς...
Σίγουρα ξέρεις τον εαυτό σου πολύ καλύτερα από αυτό το λίγο που σε ξέρω και σε καταλαβαίνω εγώ...
Αλλά μιλάω με βάση αυτό που βλέπω και αυτό που νιώθω ότι είσαι...

Και πάντα νιώθω δίπλα μου έναν άγγελο...
Έναν άγγελο που ξέρεις να χειρίζεται τις λέξεις με τόση τέχνη όση έχει και ένας νάνος όταν λαξέβει την πέτρα και φτιάνει αριστουργήματα!!!

Μα γιατι να μας κυνηγαει το παρελθον?

Γιατί οι καταστάσεις του παρελθόντος καθορίζει πολλές φορές αυτο που είμαστε τώρα.Μας διαμορφώνουν,είτε είναι καλές είτε άσχημες...
Πολλές φορές οι συνέπειες μας αγγίζουν ακόμα και τώρα...

Οσον αφορά τα πρόσωπα του παρελθόντος μην περιμένεις να τα ξεχάσεις η να σε αφήσουν...Γιατί δε θα γίνει.Οχι τουλάχιστον σύντομα.

Η λήθη ομως δεν είναι η σωστή κίνηση έτσι κ αλλιως.Είναι βλέπεις μεθυστική.Θέλεις να ξεχάσεις κάτι και στη συνέχεια ξεχνάς ολο και περισσότερα.Πράγματα που δε θα έπρεπε να αφήσεις να φύγουν απο τη μνήμη σου...


Προτείνω να αντιμετωπίσεις το παρελθόν σου,ειτε ατομο ειτε κατασταση και θα γίνεις δυνατότερη.


Καλή επιτυχία σ οτι και αν κάνεις απο μένα και αν χρειαστείς κατι,στη διάθεση σου.

ευχαριστω πολυ.απλα ειναι καποιες επιλογες που ακομα και μετα απο ενα χρονο με κανουν να χανω τον υπνο μου...ηταν σωστες η οχι?

Οταν η σκεψη πλανιεται αχόρταγα κάπου στο τίποτα η ψυχη γαληνεύει.Δε ζήτησα την μοναξιά ουτε την ψυχροτητα.Απλα ποσο ακόμα θα αντέχω να βλέπω ανθρώπους που αγαπάω να φεύγουν και ύστερα να γυρνάνε με μια συγγνώμη; Δεν κουράστηκα να συγχωρώ ούτε και να πληγώνομαι.Απλά είναι φορές που όσο και αν συνηθίζεις τη συννεφιά θέλεις ενα πρωί να ξυπνήσεις και να ναι καλοκαίρι.Ετσι ρε παιδί μου για την αλλαγή.Να ζωντανεψεις την εμπιστοσυνη σου στους ανθρωπους και να αναστησεις την καρδια σου.

Κατι ακόμα που δεν κατάλαβα είναι γιατι οταν κάποιος έχει αναγκη λίγη τρυφερότητα οι άνθρωποι που θα συναντησει και που θα του σταθουν θα ειναι κακοί.Ενταξει θα μου πείτε υπάρχουν εξαιρέσεις.Το μονο που κάνω απο το πρωι ειναι να προσεύχομαι να είχα βρεθεί σε μια στιγμή στη ζωη ενός ανθρωπου στο παρελθόν.Δε θελω να πω οτι ειμαι καλυτερη απο καποιους αλλους απλά μου τη σπάει οταν αγαπώ κάποιον να ξέρω οτι πόνεσε τοσο στο παρελθόν.

Νιωθω αρκετη οργη μέσα μου-προσέξτε με οχι νεύρα- για τους ανθρώπους.


Αυτα απο μενα.Αντε και καλο μου μιζέριασμα.

Νομίζω ότι η οργή και γενικά τα αρνητικά συναισθήματα πρέπει να εκφράζονται με οποιοδήποτε τρόπο...Κάποτε θα έρθει η μέρα που δν θα υπάρχει χώρος ούτε και για τα ευχάριστα συναισθήματα, και στο τέλος ο αγώνας να τα κρατήσουμε κρυφά, είτε για να μη πληγώσουμε τους άλλους, είτε για να μην πληγωθούμε οι ίδιοι παραδεχόμενοι ότι τα νιώθουμε, θα γυρίσει εναντίον μας και τότε...Θα είναι πολύ αργά... και δεν θα μπορέσει κανείς να τα σταματήσει...

Μου έχει συμβεί και δυστυχώς δεν έχω ''αναρρώσει'' πλήρως από εκείνη την εμπειρία...
Αλλά από τότε προσπαθώ (ανεπιτυχώς μέχρι στιγμής) να εκφράζω ό,τι νιώθω προσπαθώντας να αποφύγω παρόμοιες καταστάσεις.