Τρομακτικές ιστορίες

Hecate έγραψε:Τι είναι αυτό? Το σενάριο του επόμενου Σκέρι Μούβι?

soulitsa@xd έγραψε:Η ΦΟΒΕΡΟΤΕΡΗ ΑΙΜΑΤΟΒΑΜΜΕΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΦΡΙΚΙΑΣΤΙΚΟΥ ΤΡΟΜΟΥ ΚΑΙ ΕΦΙΑΛΤΙΚΗΣ ΑΝΑΤΡΙΧΙΛΑΣ(Μπουχαχαχαχα! )


Ο Richard έφτασε μπροστά στο παλιό σπίτι. Περίεργο. Δεν ήξερε ότι
ζούσαν άνθρωποι εκεί μέσα. Κάθε φορά που δούλευε delivery τύχαινε να
περνάει από εκείνη τη γειτονιά τουλάχιστον τρεις με τέσσερις φορές αλλά
ποτέ δεν είχε δει ένα φως πίσω από τα θαμπά παράθυρα. Και όμως, σύμφωνα
με το τηλεφώνημα, το σπίτι κατοικούνταν και οι ένοικοι ήταν πεινασμένοι
για πίτσα με πεπερόνι. O Richard κατέβηκε από το παπί, προσπέρασε την
πεσμένη καγκελόπορτα και κινήθηκε προς την εξώπορτα προσέχοντας τα
βήματά του- ο κήπος ήταν απεριποίητος, γεμάτος σπασμένα μπουκάλια και
τσουκνίδες. Έφτασε μπροστά στην βαριά σιδερένια πόρτα και χτύπησε το
κουδούνι. «Άντε να τελειώνουμε» σκέφτηκε. «Ελπίζω να μου αφήσουν καλό
φιλοδώρημα».Η πόρτα άνοιξε τρίζοντας.


Ο Richard περίμενε να δει κάποιον να περιμένει πίσω της αλλά δεν
ήταν κανείς. «Ίσως ο ιδοκτήτης να είναι ηλικιωμένος» σκέφτηκε, και
μπήκε δειλά στο σκοτεινό χολ. «Είναι κανείς εδώ;», φώναξε.
«Εδώ…εδώ…δώ…ώ» άκουσε την ίδια του την
ηχώ να απαντάει. Εκνευρισμένος ο Richard συνέχισε να προχωράει στον
διάδρομο. «Λες να είναι καμία φάρσα;». Η σκέψη πέρασε από το μυαλό του
σχεδόν ανεπαίσθητα αλλά ο Richard την συγκράτησε. «Αν είναι άλλο ένα
αστειάκι από τα κωλόπαιδα των Anderson θα τα πάρει ο διάολος», ψιθύρισε
στον εαυτό του, με τα δόντια σφιγμένα από οργή. Ξαφνικά, του ήρθε στην
μύτη μια γνώριμη μυρωδιά, από τότε που βοηθούσε τον πατέρα του στο
χτήμα τους. Θειάφι.


Τότε ήταν που παρατήρησε πως στους τοίχους υπήρχαν πεντάλφες!
Ζωγραφισμένες με αίμα! Πισωπάτησε έντρομος, παραπάτησε και έπεσε. Η
πίτσα προσέκρουσε στο πάτωμα και διαλύθηκε, σαν ένα γκροτέσκο παζλ. Ο
Richard σηκώθηκε και, ζαλισμένος, αναζήτησε την έξοδο πίσω του. Τότε η
πόρτα έκλεισε! Και δεν άνοιγε! Και μετά εμφανίστηκε ένα ζόμπι που
κάνοντας «μμμμμ» πλησίασε αργά για να του φάει τον εγκέφαλο. « Γουα δε
φάααααακ» ούρλιαξε ο Richard και έτρεξε προς μια από τις πόρτες που
έχασκαν μισάνοιχτες στο διάδρομο. Μπήκε σε ένα δωμάτιο και του
επιτέθηκαν νυχτερίδες!Ούρλιαξε και άρχισε να κουνάει τα χέρια του σαν
έλικες για να τις απομακρύνει! «Μμμμμ» ακουγόταν το πεινασμένο ζόμπι.
Βγήκε στα τυφλά από το δωμάτιο και μπήκε στην απέναντι
πόρτα…όπου του επιτέθηκε ένας βρικόλακας! Ο Richard ένιωσε να
λιποθυμάει αλλά πρόλαβε να βγει στο διάδρομο-ο βρικόλακας δεν τον
ακολούθησε γιατί η πίτσα είχε πολύ σκόρδο- οι πελάτες είχαν κάνει
πολλές φορές παράπονα στον Jose, το Μεξικάνο μάγειρα. Ο Richard ανέβηκε
τρέχοντας τα σκαλιά που οδηγούσαν στον πρώτο όροφο του σπιτιού. Όταν
έφτασε στην κορυφή της σκάλας, είδε στα αριστερά του την πηγή της
μυρωδιάς θειαφιού: Ήταν ένας δαίμονας! Που έτρωγε ένα ανθρώπινο κεφάλι!
Ο Richard έτρεξε προς τα δεξιά, σε έναν άλλον διάδρομο γεμάτο πόρτες.
Άνοιξε μία στην τύχη και είδε να του ορμάει ένα σκυλί…με τρία
κεφάλια! Έκλεισε την πόρτα με όση δύναμη είχε και άνοιξε τη διπλανή
της…όπου μια σαπισμένη μούμια είχε σηκωθεί από την σαρκοφάγο
όπου κειτόταν. «Αααααργκχ!» είπε ο Richard,που ένιωθε το έμφραγμα να
πλησιάζει και αναζήτησε καταφύγιο στο απέναντι δωμάτιο…όπου
πρόλαβε να δει έναν άνθρωπο που μεταμορφωνόταν σε λυκάνθρωπο! Η διπλανή
πόρτα έγραφε WC , και ο Richard χωρίς να το σκεφτεί την
άνοιξε…και είδε τη μπανιέρα γεμάτη αίμα…και μέσα
στο αίμα πιράνχας…αλλά ήταν ζόμπι-πιράνχας….και
πάνω στη λεκάνη καθόταν το τέρας του Φρανκενστάιν με ένα μπαλντά και
διαμέλιζε ένα πτώμα, και μόλις είδε τον Richard άρχισε να ουρλιάζει και
όρμησε κατά πάνω του. «Μάνααααα» φώναξε ασυναίσθητα ο Richard, καθώς
έριξε όλο το βάρος του στην πόρτα και την κλείδωσε με το κλειδί που
υπήρχε πάνω στην κλειδωνιά. Πίσω του, το φάντασμα ενός πεθαμένου
κοριτσιού έσερνε τις αλυσίδες και του έλεγε «έλα μαζί
μουυυυυυ».Τρελαμένος από τον φόβο πήρε φόρα και πήδηξε έξω από το
παράθυρο, στο τέλος του διαδρόμου, πριν προλάβει να τον πιάσει ένα
τέρας που αντί για χέρια είχε μπαγκέτες και πάνω τους οι μπαγκέτες
είχαν ξυραφάκια.


Έσκασε στον κήπο με έναν βουβό ήχο. «Γδθουμπ», ακούστηκε. Για
μερικά δευτερόλεπτα δεν ήξερε καν αν ήταν ζωντανός. Επιστρατεύοντας
όλες του τις δυνάμεις σηκώθηκε όρθιος: Δεν είχε σπάσει τίποτα. « Πρέπει
να φτάσω στο παπί μου» σκέφτηκε. Άρχισε να τρέχει , καθώς η πόρτα πίσω
του σπιτιού άνοιξε και τα ζόμπι-τέρατα-δαίμονες-
φρανκενστάιν-βαμπίρ-κέρβεροι-πιράνχας (γιατί ήταν ιπτάμενα) ξεχύθηκαν
στο κατόπι του. Ανέβηκε στο παπί του και γύρισε το κλειδί. Το παπί πήρε
μπροστά και ευτυχισμένος, ο Richard σήκωσε το μεσαίο δάχτυλο προς την
εφιαλτική ορδή που είχε σταματήσει να τον ακολουθεί. Και τότε τον
χτύπησε μια νταλίκα, και τον σκότωσε ακαριαία. Και την νταλίκα δεν την
οδηγούσε ΚΑΝΕΙΣ!

http://www.phorum.gr/viewtopic.php?f=13&t=72772

Ενώ στην αρχή πήγαινε καλά μετά μόνο εξωγήινοι δεν εμφανίστηκαν
Όποιος την έγραψε την παραφόρτωσε

safira έγραψε:Το 1933 ένα κοριτσάκι θάφτηκε ζωντανό από τον δολοφόνο της. Καθώς την έθαβε είπε "Toma sota balcu". Αφού διάβασες τώρα αυτό το ξόρκι το βράδυ θα σε επισκεφτεί το κοριτσάκι και θα σε κάνει να ασφυκτιείς όπως ένιωθε το ίδιο. Εάν όμως γράψεις κάπου αλλού αυτό το μήνυμα η καλοσύνη σου θα ανταμοιφθεί.

Φοβήθηκα τώρα!
Αν έρθει θα παίξουμε με τις Barbie!

India Selwyn Jones έγραψε:

soulitsa@xd έγραψε:Η ΦΟΒΕΡΟΤΕΡΗ ΑΙΜΑΤΟΒΑΜΜΕΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΦΡΙΚΙΑΣΤΙΚΟΥ ΤΡΟΜΟΥ ΚΑΙ ΕΦΙΑΛΤΙΚΗΣ ΑΝΑΤΡΙΧΙΛΑΣ(Μπουχαχαχαχα! )


Ο Richard έφτασε μπροστά στο παλιό σπίτι. Περίεργο. Δεν ήξερε ότι
ζούσαν άνθρωποι εκεί μέσα. Κάθε φορά που δούλευε delivery τύχαινε να
περνάει από εκείνη τη γειτονιά τουλάχιστον τρεις με τέσσερις φορές αλλά
ποτέ δεν είχε δει ένα φως πίσω από τα θαμπά παράθυρα. Και όμως, σύμφωνα
με το τηλεφώνημα, το σπίτι κατοικούνταν και οι ένοικοι ήταν πεινασμένοι
για πίτσα με πεπερόνι. O Richard κατέβηκε από το παπί, προσπέρασε την
πεσμένη καγκελόπορτα και κινήθηκε προς την εξώπορτα προσέχοντας τα
βήματά του- ο κήπος ήταν απεριποίητος, γεμάτος σπασμένα μπουκάλια και
τσουκνίδες. Έφτασε μπροστά στην βαριά σιδερένια πόρτα και χτύπησε το
κουδούνι. «Άντε να τελειώνουμε» σκέφτηκε. «Ελπίζω να μου αφήσουν καλό
φιλοδώρημα».Η πόρτα άνοιξε τρίζοντας.


Ο Richard περίμενε να δει κάποιον να περιμένει πίσω της αλλά δεν
ήταν κανείς. «Ίσως ο ιδοκτήτης να είναι ηλικιωμένος» σκέφτηκε, και
μπήκε δειλά στο σκοτεινό χολ. «Είναι κανείς εδώ;», φώναξε.
«Εδώ…εδώ…δώ…ώ» άκουσε την ίδια του την
ηχώ να απαντάει. Εκνευρισμένος ο Richard συνέχισε να προχωράει στον
διάδρομο. «Λες να είναι καμία φάρσα;». Η σκέψη πέρασε από το μυαλό του
σχεδόν ανεπαίσθητα αλλά ο Richard την συγκράτησε. «Αν είναι άλλο ένα
αστειάκι από τα κωλόπαιδα των Anderson θα τα πάρει ο διάολος», ψιθύρισε
στον εαυτό του, με τα δόντια σφιγμένα από οργή. Ξαφνικά, του ήρθε στην
μύτη μια γνώριμη μυρωδιά, από τότε που βοηθούσε τον πατέρα του στο
χτήμα τους. Θειάφι.


Τότε ήταν που παρατήρησε πως στους τοίχους υπήρχαν πεντάλφες!
Ζωγραφισμένες με αίμα! Πισωπάτησε έντρομος, παραπάτησε και έπεσε. Η
πίτσα προσέκρουσε στο πάτωμα και διαλύθηκε, σαν ένα γκροτέσκο παζλ. Ο
Richard σηκώθηκε και, ζαλισμένος, αναζήτησε την έξοδο πίσω του. Τότε η
πόρτα έκλεισε! Και δεν άνοιγε! Και μετά εμφανίστηκε ένα ζόμπι που
κάνοντας «μμμμμ» πλησίασε αργά για να του φάει τον εγκέφαλο. « Γουα δε
φάααααακ» ούρλιαξε ο Richard και έτρεξε προς μια από τις πόρτες που
έχασκαν μισάνοιχτες στο διάδρομο. Μπήκε σε ένα δωμάτιο και του
επιτέθηκαν νυχτερίδες!Ούρλιαξε και άρχισε να κουνάει τα χέρια του σαν
έλικες για να τις απομακρύνει! «Μμμμμ» ακουγόταν το πεινασμένο ζόμπι.
Βγήκε στα τυφλά από το δωμάτιο και μπήκε στην απέναντι
πόρτα…όπου του επιτέθηκε ένας βρικόλακας! Ο Richard ένιωσε να
λιποθυμάει αλλά πρόλαβε να βγει στο διάδρομο-ο βρικόλακας δεν τον
ακολούθησε γιατί η πίτσα είχε πολύ σκόρδο- οι πελάτες είχαν κάνει
πολλές φορές παράπονα στον Jose, το Μεξικάνο μάγειρα. Ο Richard ανέβηκε
τρέχοντας τα σκαλιά που οδηγούσαν στον πρώτο όροφο του σπιτιού. Όταν
έφτασε στην κορυφή της σκάλας, είδε στα αριστερά του την πηγή της
μυρωδιάς θειαφιού: Ήταν ένας δαίμονας! Που έτρωγε ένα ανθρώπινο κεφάλι!
Ο Richard έτρεξε προς τα δεξιά, σε έναν άλλον διάδρομο γεμάτο πόρτες.
Άνοιξε μία στην τύχη και είδε να του ορμάει ένα σκυλί…με τρία
κεφάλια! Έκλεισε την πόρτα με όση δύναμη είχε και άνοιξε τη διπλανή
της…όπου μια σαπισμένη μούμια είχε σηκωθεί από την σαρκοφάγο
όπου κειτόταν. «Αααααργκχ!» είπε ο Richard,που ένιωθε το έμφραγμα να
πλησιάζει και αναζήτησε καταφύγιο στο απέναντι δωμάτιο…όπου
πρόλαβε να δει έναν άνθρωπο που μεταμορφωνόταν σε λυκάνθρωπο! Η διπλανή
πόρτα έγραφε WC , και ο Richard χωρίς να το σκεφτεί την
άνοιξε…και είδε τη μπανιέρα γεμάτη αίμα…και μέσα
στο αίμα πιράνχας…αλλά ήταν ζόμπι-πιράνχας….και
πάνω στη λεκάνη καθόταν το τέρας του Φρανκενστάιν με ένα μπαλντά και
διαμέλιζε ένα πτώμα, και μόλις είδε τον Richard άρχισε να ουρλιάζει και
όρμησε κατά πάνω του. «Μάνααααα» φώναξε ασυναίσθητα ο Richard, καθώς
έριξε όλο το βάρος του στην πόρτα και την κλείδωσε με το κλειδί που
υπήρχε πάνω στην κλειδωνιά. Πίσω του, το φάντασμα ενός πεθαμένου
κοριτσιού έσερνε τις αλυσίδες και του έλεγε «έλα μαζί
μουυυυυυ».Τρελαμένος από τον φόβο πήρε φόρα και πήδηξε έξω από το
παράθυρο, στο τέλος του διαδρόμου, πριν προλάβει να τον πιάσει ένα
τέρας που αντί για χέρια είχε μπαγκέτες και πάνω τους οι μπαγκέτες
είχαν ξυραφάκια.


Έσκασε στον κήπο με έναν βουβό ήχο. «Γδθουμπ», ακούστηκε. Για
μερικά δευτερόλεπτα δεν ήξερε καν αν ήταν ζωντανός. Επιστρατεύοντας
όλες του τις δυνάμεις σηκώθηκε όρθιος: Δεν είχε σπάσει τίποτα. « Πρέπει
να φτάσω στο παπί μου» σκέφτηκε. Άρχισε να τρέχει , καθώς η πόρτα πίσω
του σπιτιού άνοιξε και τα ζόμπι-τέρατα-δαίμονες-
φρανκενστάιν-βαμπίρ-κέρβεροι-πιράνχας (γιατί ήταν ιπτάμενα) ξεχύθηκαν
στο κατόπι του. Ανέβηκε στο παπί του και γύρισε το κλειδί. Το παπί πήρε
μπροστά και ευτυχισμένος, ο Richard σήκωσε το μεσαίο δάχτυλο προς την
εφιαλτική ορδή που είχε σταματήσει να τον ακολουθεί. Και τότε τον
χτύπησε μια νταλίκα, και τον σκότωσε ακαριαία. Και την νταλίκα δεν την
οδηγούσε ΚΑΝΕΙΣ!

http://www.phorum.gr/viewtopic.php?f=13&t=72772

Ενώ στην αρχή πήγαινε καλά μετά μόνο εξωγήινοι δεν εμφανίστηκαν
Όποιος την έγραψε την παραφόρτωσε

καλα μαιμουδες δεν εχη και που ειναι το σκιαχτρο ελες ταινια πρεπη να το κανουν

soulitsa@xd έγραψε:Η ΦΟΒΕΡΟΤΕΡΗ ΑΙΜΑΤΟΒΑΜΜΕΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΦΡΙΚΙΑΣΤΙΚΟΥ ΤΡΟΜΟΥ ΚΑΙ ΕΦΙΑΛΤΙΚΗΣ ΑΝΑΤΡΙΧΙΛΑΣ(Μπουχαχαχαχα! )


Ο Richard έφτασε μπροστά στο παλιό σπίτι. Περίεργο. Δεν ήξερε ότιζούσαν άνθρωποι εκεί μέσα. Κάθε φορά που δούλευε delivery τύχαινε να περνάει από εκείνη τη γειτονιά τουλάχιστον τρεις με τέσσερις φορές αλλά ποτέ δεν είχε δει ένα φως πίσω από τα θαμπά παράθυρα. Και όμως, σύμφωνα με το τηλεφώνημα, το σπίτι κατοικούνταν και οι ένοικοι ήταν πεινασμένοι για πίτσα με πεπερόνι. O Richard κατέβηκε από το παπί, προσπέρασε την πεσμένη καγκελόπορτα και κινήθηκε προς την εξώπορτα προσέχοντας τα βήματά του- ο κήπος ήταν απεριποίητος, γεμάτος σπασμένα μπουκάλια και τσουκνίδες. Έφτασε μπροστά στην βαριά σιδερένια πόρτα και χτύπησε το κουδούνι. «Άντε να τελειώνουμε» σκέφτηκε. «Ελπίζω να μου αφήσουν καλό φιλοδώρημα».Η πόρτα άνοιξε τρίζοντας.

Ο Richard περίμενε να δει κάποιον να περιμένει πίσω της αλλά δεν ήταν κανείς. «Ίσως ο ιδοκτήτης να είναι ηλικιωμένος» σκέφτηκε, και μπήκε δειλά στο σκοτεινό χολ. «Είναι κανείς εδώ;», φώναξε.
«Εδώ…εδώ…δώ…ώ» άκουσε την ίδια του την ηχώ να απαντάει. Εκνευρισμένος ο Richard συνέχισε να προχωράει στον διάδρομο. «Λες να είναι καμία φάρσα;». Η σκέψη πέρασε από το μυαλό του σχεδόν ανεπαίσθητα αλλά ο Richard την συγκράτησε. «Αν είναι άλλο ένα αστειάκι από τα κωλόπαιδα των Anderson θα τα πάρει ο διάολος», ψιθύρισε στον εαυτό του, με τα δόντια σφιγμένα από οργή. Ξαφνικά, του ήρθε στην μύτη μια γνώριμη μυρωδιά, από τότε που βοηθούσε τον πατέρα του στο χτήμα τους. Θειάφι.


Τότε ήταν που παρατήρησε πως στους τοίχους υπήρχαν πεντάλφες! Ζωγραφισμένες με αίμα! Πισωπάτησε έντρομος, παραπάτησε και έπεσε. Η πίτσα προσέκρουσε στο πάτωμα και διαλύθηκε, σαν ένα γκροτέσκο παζλ. Ο
Richard σηκώθηκε και, ζαλισμένος, αναζήτησε την έξοδο πίσω του. Τότε η πόρτα έκλεισε! Και δεν άνοιγε! Και μετά εμφανίστηκε ένα ζόμπι που κάνοντας «μμμμμ» πλησίασε αργά για να του φάει τον εγκέφαλο. « Γουα δε
φάααααακ» ούρλιαξε ο Richard και έτρεξε προς μια από τις πόρτες που έχασκαν μισάνοιχτες στο διάδρομο. Μπήκε σε ένα δωμάτιο και του επιτέθηκαν νυχτερίδες!Ούρλιαξε και άρχισε να κουνάει τα χέρια του σαν έλικες για να τις απομακρύνει! «Μμμμμ» ακουγόταν το πεινασμένο ζόμπι. Βγήκε στα τυφλά από το δωμάτιο και μπήκε στην απέναντι πόρτα…όπου του επιτέθηκε ένας βρικόλακας! Ο Richard ένιωσε να λιποθυμάει αλλά πρόλαβε να βγει στο διάδρομο-ο βρικόλακας δεν τον ακολούθησε γιατί η πίτσα είχε πολύ σκόρδο- οι πελάτες είχαν κάνει πολλές φορές παράπονα στον Jose, το Μεξικάνο μάγειρα. Ο Richard ανέβηκε τρέχοντας τα σκαλιά που οδηγούσαν στον πρώτο όροφο του σπιτιού. Όταν έφτασε στην κορυφή της σκάλας, είδε στα αριστερά του την πηγή της μυρωδιάς θειαφιού: Ήταν ένας δαίμονας! Που έτρωγε ένα ανθρώπινο κεφάλι! Ο Richard έτρεξε προς τα δεξιά, σε έναν άλλον διάδρομο γεμάτο πόρτες. Άνοιξε μία στην τύχη και είδε να του ορμάει ένα σκυλί…με τρία κεφάλια! Έκλεισε την πόρτα με όση δύναμη είχε και άνοιξε τη διπλανή της…όπου μια σαπισμένη μούμια είχε σηκωθεί από την σαρκοφάγο όπου κειτόταν. «Αααααργκχ!» είπε ο Richard,που ένιωθε το έμφραγμα να πλησιάζει και αναζήτησε καταφύγιο στο απέναντι δωμάτιο…όπου πρόλαβε να δει έναν άνθρωπο που μεταμορφωνόταν σε λυκάνθρωπο! Η διπλανή πόρτα έγραφε WC , και ο Richard χωρίς να το σκεφτεί την
άνοιξε…και είδε τη μπανιέρα γεμάτη αίμα…και μέσα στο αίμα πιράνχας…αλλά ήταν ζόμπι-πιράνχας….και
πάνω στη λεκάνη καθόταν το τέρας του Φρανκενστάιν με ένα μπαλντά και διαμέλιζε ένα πτώμα, και μόλις είδε τον Richard άρχισε να ουρλιάζει και όρμησε κατά πάνω του. «Μάνααααα» φώναξε ασυναίσθητα ο Richard, καθώς έριξε όλο το βάρος του στην πόρτα και την κλείδωσε με το κλειδί που υπήρχε πάνω στην κλειδωνιά. Πίσω του, το φάντασμα ενός πεθαμένου κοριτσιού έσερνε τις αλυσίδες και του έλεγε «έλα μαζί μουυυυυυ».Τρελαμένος από τον φόβο πήρε φόρα και πήδηξε έξω από το παράθυρο, στο τέλος του διαδρόμου, πριν προλάβει να τον πιάσει ένα τέρας που αντί για χέρια είχε μπαγκέτες και πάνω τους οι μπαγκέτες είχαν ξυραφάκια.


Έσκασε στον κήπο με έναν βουβό ήχο. «Γδθουμπ», ακούστηκε. Για μερικά δευτερόλεπτα δεν ήξερε καν αν ήταν ζωντανός. Επιστρατεύοντας όλες του τις δυνάμεις σηκώθηκε όρθιος: Δεν είχε σπάσει τίποτα. « Πρέπει να φτάσω στο παπί μου» σκέφτηκε. Άρχισε να τρέχει , καθώς η πόρτα πίσω του σπιτιού άνοιξε και τα ζόμπι-τέρατα-δαίμονες- φρανκενστάιν-βαμπίρ-κέρβεροι-πιράνχας (γιατί ήταν ιπτάμενα) ξεχύθηκαν στο κατόπι του. Ανέβηκε στο παπί του και γύρισε το κλειδί. Το παπί πήρε μπροστά και ευτυχισμένος, ο Richard σήκωσε το μεσαίο δάχτυλο προς την εφιαλτική ορδή που είχε σταματήσει να τον ακολουθεί. Και τότε τον χτύπησε μια νταλίκα, και τον σκότωσε ακαριαία. Και την νταλίκα δεν την οδηγούσε ΚΑΝΕΙΣ!

http://www.phorum.gr/viewtopic.php?f=13&t=72772

Alphard Black έγραψε:Ήρθε η ώρα να γράψω και την δική μου ιστορία ... Είναι αληθινή και συνεύει πέρσυ την ανάσταση στην Μάνη..

Όπως έγραψα ήταν Ανάσταση και είμασταν στο εξοχικό της πεθεράς του αδερφού μου ... Γύρω στις 4 το πρωί καθόμασταν εγώ, ο αδερφός μου και η γυναίκα του στην αυλή καθώς δεν μας κόλαγε ύπνος.. Κάποια στιγμή λέγαμε για ιστορίες που έχουν ακούσει για την περιοχή....Ξέχασα να πώ πως το σπίτι βρίσκεται σε ένα βουνό ( όνομα περιοχής δεν θυμάμε ) μαζί με άλλα 6 σπίτια... Σε κάποια φάση είπαμε να πάρουμε τους φακούς και να πάμε μια βόλτα να ξεμουδιάσουμε .. Χωρίς να το καταλάβουμε είχαμε απομακρυνθεί αρκετά από το σπίτι.. Η γυναίκα του αδερφού μου είπε κάτι που εκείνη την στιγμή δεν ήθελα να ακούσω, πλησιάζαμε στο νεκροταφείο...Υπήρχε μόνο μια λάμπα που φώτιζε τον δρόμο .. Από ένα σημείο και μετά ήταν εντελώς σκοτάδι. ήθελα να κάνω τον έξυπνο και πρότεινα να συνεχίσουμε με τους φακούς. Τους ανάψαμε και προχωρίσαμε.. Σε κάποια φάση έιχε μια στροφή και γύρω μας πυκνοί θάμνοι... Με το που στρίψαμε το αίμα μου πάγωσε... Στα 200 μέτρα ήταν το νεκροταφείο..Δεν ξέρω γιατί φοβήθηκα τόσο ( στην αρχή ). Μάλλον αυτή η ησυχία και η θέα με τα καντηλάκια να τρεμοπαίζουν ... Αυτό όμως δεν ήταν τίποτα ..Ο αδερφός μου με κορόιδευε που τρόμαξα... Α ξέχασα να πώ πως ο αδερφός μου είχε τότε μια σκυλίτσα την Ντέζη... Αποφασίσαμε να γυρίσουμε πίσω...Ξαφνικά η Ντέζη άρχισε να κοιτάει προς την μεριά του νεκροταφίου και να γρυλίζει..Το αίμα μας πάγωσε.. Η καμπάνα της εκκλησίας χτύπησε 3 φορές.. Φωτίσαμε με τους φακούς το καμπαναριό όμως δεν είδαμε κάτι.. Το βάλαμε στα πόδια και φτασαμε στο σπίτι...Την άλλη μέρα το απόγευμα πήγαμε πάλι εκεί .. Όμως αυτο που είδαμε μας έκανε να τρομάξουμε πιο πολύ. Το καμπαναριό είχε καταστραφεί τρεις εβδομάδες πριν, από έναν σεισμό που είχε γίνει ... .. Από τότε , όταν ακούω καμπάνα μου έρχεται στο μυαλό εκείνη η νύχτα


------Ξαναλέω πως η ιστορία είναι αληθινή-----

Εγω θα ειχα τρομαξει παρα πολυ

Beedle the Bard έγραψε:παιδια,δεν με βλεπω να κοιμαμαι το βραδακι!!!
Ήταν μια φορά 3 φίλοι που πέρασαν μεσάνυχτα έξω από το νεκροταφείο… Τότε αποφάσισαν να βάλουν ένα στοίχημα για να δουν πόσο ''γενναίοι'' είναι. Αποφάσισαν λοιπόν να μπουν στο νεκροταφείο ένας-ένας, να περάσουν απ όλους τους τάφους, και να ξαναγυρίσουν. Παρόλο που οι δυο δεν είχαν κανένα πρόβλημα, ο τρίτος είχε αρχίσει να τρομάζει και μόνο στην ιδέα ότι θα έμπαινε νύχτα στο νεκροταφείο! Στο φόβο όμως μην τον κοροιδεύσουν οι υπόλοιποι δέχτηκε, με την προϋπόθεση να μπει τελευταίος... Έτσι κι έγινε! Μπήκε αρχικά ο ένας απ την παρέα, και σε περίπου 10 λεπτά βγήκε απ το νεκροταφείο! Το ίδιο έγινε και με τον δεύτερο! Και τώρα ήταν η σειρά του 3ου της παρέας, ο οποίος είχε αρχίσει να τρέμει απ το φόβο του, καταλαβαίνοντας πως ήταν η σειρά του να μπει... Οι φίλοι του όμως δεν πίστεψαν ότι θα άντεχε τη δοκιμασία και για να βεβαιωθούν ότι θα έφτανε και στον τελευταίο τάφο, του έδωσαν ένα μαχαίρι. ''Αυτό το μαχαίρι θα το καρφώσεις στον τελευταίο τάφο'' του είπαν. ''Έπειτα θα μπούμε εμείς και βλέποντάς το καρφωμένο εκεί, θα καταλάβουμε ότι όντως έκανες αυτό που συμφωνήσαμε''...
Τελικά, μπήκε μέσα στο νεκροταφείο, πέρασε απ όλους τους τάφους, ώσπου έφτασε στον τελευταίο... Καρφώνει τρεμάμενος και βιαστικός το μαχαίρι και γυρνάει για να φύγει τρέχοντας! Όμως γυρίζοντας, κάτι σαν χέρι τον κρατάει απ την μπλούζα του, εμποδίζοντάς τον να φύγει! Και τότε, κατατρομαγμένος όπως είναι φυσικό, πεθαίνει από ανακοπή καρδιάς…
Οι δυο φίλοι του που τον περίμεναν απ έξω, άρχισαν να ανησυχούν καθώς είχε περάσει ήδη πολύ ώρα. Αναρωτιόνταν τι μπορούσε να του έχει συμβεί! Φοβισμένοι κι αυτοί, παίρνουν την απόφαση να μπουν στο νεκροταφείο και να τον αναζητήσουν. Αφού έψαξαν όλους σχεδόν τους τάφους, φτάνουν στον τελευταίο!
Και βλέπουν τον φίλο τους νεκρό…και το μαχαίρι που κάρφωσε στον τάφο, να έχει πιαστεί από την μπλούζα του…

ΜΠΟΥΧΑΧΑΧΑΧΑ!!
χαζη εε; τι λετε!

Την έχω ξανακούσει νομίζω. Εγώ παντως δεν θα έμπαινα νύχτα σε νεκροταφείο.