Τρομακτικές ιστορίες

Εμένα δεν μου έχει συμβεί κάτι τέτοιο ποτέ. Αν θυμηθώ καμιά ιστορία θα σας πω άλλη μέρα γιατί είναι και βράδυ... Μάτι δεν θα κλείσω!

Το καράβι είχε ήδη ξεμπαρκάρει. Και βγήκε στα ανοιχτά. Πίσω του άφηνε κορδέλα τον αφρό της θάλασσας που έμοιαζε να το ακολουθούσε. Όλοι μας ήμασταν τρομοκρατημένοι.

Πέντε ναύτες κι ένας ο καπιτάνος, ήταν όλο κι όλο το πλήρωμα. Το μέρος το οποίο είχαμε επισκεφθεί ήταν ένα χωριό, του οποίου οι κάτοικοι ήταν πολύ θρησκόληπτοι. Μα άλλο να σας το λένε, κι άλλο να το ακούτε!

Εγώ δεν ήθελα να κάνω αυτό το ταξίδι γιατί είχα ακούσει ιστορίες γι αυτό το ακατανόμαστο μέρος. Αλλά… ας όψεται το μεροκάματο.

Ήμουν 15 χρονών τότε, κι ήλιος δεν με είχε δει ακόμη. Ούτε ήξερα από φαντάσματα και κουραφέξαλα. Αλλά σε εκείνο το χωριό, έγινα ξεφτέρι.
Κοψοχολιασμένοι τρώγαμε στην τραπεζαρία του καραβιού μας από ξύλο μαούνας που το είχαμε μπαρκαρισμένο στο όρμο της μαρίνας (μεγάλη η χάρη της Αγίας). Μπουκιά δεν μας καθότανε! Κανένας μας δεν μπορούσε να βγάλει άχνα ή να πεί «μα» και «μου»!

Και ένα βράδυ…. Στο κατάμαυρο πισσούρι της νύχτας, ξεπρόβαλε ο άγνωστος «Χ». Τέτοιο πράμα δεν έχω ξαναζήσει στη ζωή μου! Μα άλλο να σας το λένε κι άλλο να το ακούτε!
Ο άγνωστος «Χ» στην πραγματικότητα δεν ήταν καθόλου άγνωστος. Ήταν ο ΓΝΩΣΤΟΣ Λιάγκος Δράκος ο περιπατητής, του οποίου το παρελθόν δεν ήταν για να το καμαρώνει κανείς, γι αυτό και δεν αναφερόταν ποτέ κανείς σε αυτό. Η πεμπτουσία όμως των κατορθωμάτων του , ήταν και αυτό που ώθησε τους πτωχούς χωρικούς να τον φοβούνται, και να του χαρίζουν τους καλύτερους καρπούς των σιτηρών τους και τους καλύτερους μόσχους. Όσους είχαν σιτευτούς.

Ερχότανε ο πασίγνωστος «Χ» στα σκαλιά της αποβάθρας, και μας αγριοκοίταζε με το σμικτό του μονόφρυδο λες κι είχαμε τσιμπούρια. Ά πα πα! Αφού κοιτούσε τόσο επίμονα, που τέτοια ντροπή δεν είχα ξαναζήσει στα 15 μου χρόνια! Να! Στο σταυρό που σας κάνω (μεγάλη η χάρη του Κυρίου ημών εδεηθώμεν). Πολύ μπανιστήρι λέμε. Ούτε στην τουαλέτα δεν μας άφηνε μόνους ο Λιάγκος Δράκος (ξέρετε…. Ο γνωστός μεγιστάνας της νύχτας. Περιπατημένο τυπάκι να πούμε…).
Κι αυτό δεν ήταν τίποτα! Που να δείτε τι έκανε στους άλλους όλους χωρικούς! Βασανιστήρια του άλλου κόσμου, που ξεπερνούσαν κάθε φαντασία. Έβαζε τους μισούς κατοίκους του χωριού να παρακολουθούν μέρα-νύχτα τους άλλους μισούς. Και να στέλνουν αγγελιοφόρους να τον ενημερώνουν για κάθε τους κίνηση. «κιχ!!», δεν τους άφηνε να κάνουν.

Και για να μην τα πολυλογούμε, ήθελε να μαθαίνει κάθε τους κίνηση γιατί την κατέγραφε σε αντικολλητικό χαρτί, το οποίο χρησιμοποιούσε στη μαγειρική του και έτσι εγκλώβιζε το παρελθόν τους. Τις προσωπικότητές τους. Και στη συνέχεια τα έκαιγε σε ινδιάνικο νεκροταφείο που βρισκόταν πέρα στο δάσος μέσα. Και έτσι έδινε ζωή στα πνεύματα.

Εκείνο λοιπόν το βράδυ που τον έβλεπα στην άκρη της αποβάθρας, είχα κλάσει πόμολα μιλάμε. Δεν πίστευα ότι θα έριχνε τα δίχτυά του επάνω μου, ήμουνα ο πιο μικρός και τσαχπινογαργαλιάρης του πολυπληθούς πληρώματος. Πέντε ολόκληροι ναύτες, κι ένας καπιτάνος ίσα μʼεκεί πάνω σαν τα κρύα τα νερά, κι αυτός διάλεξε εμέ! «ποιόν?», «εμέ!». Θαρρούσε πως θα το έβαζα στα πόδια! Αλλά ένα δεν γνώριζε. Ότι εμείς οι Σπαρτιάται είμαστε κακιά φάρρα! ΔΙΣ ΙΣ ΣΠΑΡΤΑ! Και οι 6!

Σφύριξα στους άλλους πέντε και βγήκανε ευθύς, με 5 χατζάρες και 20 μπαλτάδες! Αρματωμένοι ήρθανε πλάι μου και προέταξαν τα στήθια του με ανδρεία, ψυχή τε και σώματι, έσσω έτοιμοι να επιτεθούν! Ο καπιτάνος μας, ο Κασμάς ο Αιτωλός, πρώτος όρμηξε στη μάχη! Καλά μιλάμε τον γάμησε τη μάνα τον Λιάγκο! Έπειτα, ορμήξαμε κι εμείς και μαλιοτραβηχτήκαμε με τα βρεγμένα, από την ισχυρή καταιγίδα, τι-σερτς μας. Και εκεί που λέω «ένα λεπτό παιδιά, τον έχω! Αφήκετέ με να τον λιανίσω τον τσιφλικά να πούμε», ξεπρόβαλε μαύρη φιγούρα. Τρομακτική σαν Τρόικα κι ιστορική σαν Τροία! Επήρα λοιπόν το θάρρος κι ερώτησα «ποια είσαι τσούχτρα, και τι ζητείς με περίσσιο θάρρος, εδώ που άντρες πολεμούν κι οι γυναίκες θέση δεν έχουν.
Κι εκείνη εμμέσως πλην σαφώς, μου απήντησε: «Εγώ είμαι κόρη Τσέλιγκα, είμαι η Σμύρνα Δράκου, τον Λιάγκο αρραβωνιάστηκα θα κάνω τα παιδιά του, έχω τριακόσια πρόβατα και πεντακόσια γίδια, την τρίχα του αν πειράξετε, σας έκοψα τʼ αρχίδια!»

Πραγματικά αισθάνθηκα να χάνεται η γη κάτω απʼτα πόδια μου. Έτσουξα με θάρρος: «ή ταν ή επί τας λεβέντες! γιοοουργιααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααα!»
Μα η Σμύρνα Δράκου δεν ήταν μόνη στο μέτωπο. Είχε μαζί της ολόκληρο λόχο, από ανδρειωμένα φαντάσματα με σάρκα και οστά! Κοντοπάχουλοι στην πλειοψηφία! Διστάσαμε για μια στιγμή, αλλά ο Κασμάς μας υπενθύμησε την ένδοξη καταγωγή μας. Και με δυό κινήσεις ρούα-ματ τους εξοντώσαμε και τους εγκταλείψαμε στο πεδίο της μάχης.

Το κουραστικό αλλά κατά τʼάλλα αναίμακτο και γαλήνιο ταξίδι μας συνεχίστηκε επιτυχώς. Ουφ! Τώρα που τα θυμήθηκα αναστατώθηκα πάλι! Παλιοτόμαρα! Ά να μου χαθείτε!

Το επόμενο μου ταξίδι θα είναι ακόμη πιο τρομακτικό! Και θα γράψω πάλι τις εμπειρίες μου όπως εξάλλου κάνω πάντα. Κάτι μου λέει πως θα έχει τίτλο: Ο μικρός Γιούλιβερ ανακαλύπτει την Ιθάκη με συντροφιά τη Ντόρα!

ΜΑ ΑΛΛΟ ΝΑ ΣΑΣ ΤΟ ΛΕΝΕ, ΚΙ ΑΛΛΟ ΝΑ Τʼ ΑΚΟΥΤΕ!!!

Είναι αυτό τρομακτική ιστορία??? Πλάκα μας κάνεις τώρα...?

Γιατί? Μήπως είναι τρομακτικές όλες οι άλλες? Εγώ αυτό έζησα, αυτό σας είπα

Sorry κιόλας, αλλά δεν είναι και τόσο στο κόνσεπτ του τόπικ. Δεν λέω. είναι μια εμπειρία που έζησες και σε ταρακούνησε(σε τρόμαξε) αλλά δεν έχει και τόσο να κάνει με κάτι το ανεξίγητο ή με κάποιον δωλοφώνο ας πούμε. Τέλος πάντων, δεν πειράζει. Και ναι θα έλεγα πως οι άλλες είναι πιο τρομακτικές.

νομιζω πως καπου την εχω ξανακουσει...

παντως καθολου τρομακτικη.. και αν οντως ειναι δικια σου, βαζεις πολλες σαλτσες βρε παιδι μου..

Συμφωνώ με την Δήμητρα... Πολύ σάλτσα.

Παιδιά δεν την έχω καταγράψει στο χαρτί για να πάρω έγκριση, να εκφράσω τον τρόμο που ένοιωσα. Το έχω κάνει γιατί εγώ ξέρω τί πέρασα, και πως το ξεπέρασα όλο αυτό, ακόμη και μετά που επέστρεψα στην Ελλάδα.

Σας εύχομαι πραγματικά να μην ζήσετε ποτέ τέτοια εμπειρία στη ζωή σας.

(Υ.Γ. Υπήρχαν φαντάσματα!)

Όντως τρομακτικές ιστορίες. Να δω πως θα κοιμηθώ τώρα
Αποφάσισα να διαβάζω πρωί τέτοιες ιστορίες

γεια σας!!!!!ακούστε μια τρομακτική ιστορία:Ένα ζευγάρι μετακόμισε σε ένα καινούργιο σπίτι. Καθώς έψαχναν στο κελάρι βρήκαν ένα βαρέλι κρασιού αρκετά βαρύ. Μόλις ανοιξαν την στρόφιγγά του, χύθηκε από μέσα ένα πολύ γλυκό και κόκκινωπό υγρό το οποίο αρχισαν να πίνουν. Τακτικά . Κάποια στιγμή τελείωσε αλλά το βαρέλι ήταν ακόμα ασυνήθιστα βαρύ και έτσι αποφάσισαν να το ανοίξουν. Μέσα ανακάλυψαν το πτώμα του προηγούμενου επιστάτη του σπιτιού...

-------------

πριν κάνω την εγγραφή στο forum διάβασα αυτό που λέγατε με τα πνεύματα οτι κάτι σας πιάνει το βράδυ (αγκαλιάζει) και δεν μπορείτε να κουνηθήτε....έχω ακούσει πως λέγετε μόρα!!!!

Edit απο τον Amycus.Δεν επιτρέπονται τα διπλά ποστς.Αν θες να προσθέσεις κάτι χρησιμοποιείς το Edit που βρίσκεται κάτω δεξιά.Καλή συνέχεια.

Παιδιά αυτό που μου συνέβη είναι απερίγραπτο...Πιστεύω κανείς δεν θα πιστέψει αυτό που έγινε...
Ένα βράδυ πήγαμε μαζί με ένα φίλο μου στο σπίτι ενός άλλου φίλου μου με σκοπό να παίξουμε προ...Στο σπίτι ήμασταν μόνοι μας γιατί οι γονείς του έλειπαν ταξίδι... Καθώς παίζαμε λοιπόν ακούμε ένα θόρυβο από έξω...Στην αρχή δεν δώσαμε σημασία...Αφού όμως συνεχίστηκε για πολύ ώρα αποφασίσαμε να δούμε τι συμβαίνει...Μπορώ να πω ότι ακουγόταν σαν κάλεσμα κροταλία...Αυτό που αντικρίσαμε ήταν μια μικροσκοπική άσπρη φιγούρα να κόβει βόλτες κρατώντας ένα γιγάντιο τσεκούρι...Η φιγούρα άρχισε να τρέχει καταπάνω μας...Εμείς αμέσως μπήκαμε στο σπίτι κ προσπαθήσαμε να καλέσουμε την αστυνομία αλλά ήταν αδύνατον γιατί τα τηλέφωνα κατά ένα περίεργο λόγο δεν λειτουργούσαν...Η φιγούρα έσπασε την πόρτα με το τσεκούρι...Εμείς αρχίσαμε να ουρλιάζουμε...Χωρίς δεύτερη σκέψη τραβάμε ότι όπλο είχαμε πάνω μας(ένα σουγιά ένα μπαλτά και ένα μπαζούκας τσέπης) η φιγούρα σηκώνει ψηλά τα χέρια και το τεράστιο τσεκούρι της κόβει τ κεφάλι...ακόμα δεν μπορούμε να το συνειδητοποιήσουμε... TRUE STORY

οπα ηταν κατι σαν φαντασμα η με σαρκα και οστα?

Έχει σημασία???

ηταν σαν φαντασμα με σαρκα και οστα

Wow! Πότε το είδες αυτό??

εγώ όταν ήμουν πιο μικρός (δημοτικό πήγενα τότε)είχα πάει στο κυλικειο μαζι εναν φιλο μου και σε λιγο πιο εκει απο το κυλεικειο ειναι οι τουαλετες και βρηκα εναν αλλον φιλο μου ο οποιος εκλεγε και ειχε γινει κατασπρος και του λεο καλα ρε τι επαθες; και μου λει πηγα στον καθρευτη της τουαλετας εκανα τα δαχτυλα μου κερατακια και ειπα καποια λογια (τα οποια δεν θυμαμαι πος μου τα πε) και ειδα τον διαβολο!!!!εγω και ο φιλος μου παγωσαμαι και απο περιεργια και μονο πηγα να το κανο και εγο και με το που το κανω και λεω τα λογια οι πορτες στισ τουαλετες ανοιγώκλειναν τόσο δυνατά ολες μαζί λές και ήταν δαιμονισμένες εκείνη την στιγμή ειχα φρικαρει την ζωη μου και ο φιλος μου επεσε κατω απο το φοβο του....εγω εφυγα τρεχοντας απο της τουαλετες!!!!!την επομενη μερα μαθευτικε αυτο ποθ εκανα στο σχολειο και με φωναξε ο διευθηντης στο γραφειο και παραλιγο ν φαω αποβολη!!!!!εχουν περαση τοσα χρονια απο τοτε και το θυμαμαι σαν χθες ολο αυτο!!!!!

Συγγνώμη φίλε μου,αλλά αυτά που περιγράφεις μου φαίνονται υπέρ-μπαρούφες (για να το πω ευγενικά,στην πραγματικότητα αλλιώς θα τα χαρακτήριζα).Μου θυμίζουν κάτι ηλιθιότητες του στυλ "κάτσε μπροστά στον καθρέπτη τα μεσάνυχτα,πες 12 φορές την φράση "Ματωμένη Μαρία" και η αυτού εξοχότης ο Εξ'απ'Εδώ θα σου κάνει επίσκεψη" ή αν μασάς τσίχλα τα μεσάνυχτα είναι σα να μασάς λείψανα ή τα κόκκαλα της γιαγιάς σου.Προτείνω να κόψεις το "Reaper" ειδικά τώρα που προβάλλεται αργάμιση και να αρχίσεις να βλέπεις το "Μικρό Σπίτι Στο Λιβάδι" όπου η μικρή Λόρα έβαφε πράσινα τα μαλλιά του μπαμπά της και έτρωγε τα μούτρα της στα γρασίδια της υπέροχης αμερικανικής εξοχής.

το παιζεις εξυπνακιας εσυ τωρα ρε;;;βεβεα δεν σου εχει τυχη ποτε κατι τετοιο και το μονο που εκανες ειναι να ακους αυτα που σου λενε οι αλλοι οπως αμα βαλεις κερακια στον καθρευτη βλεπεις τον διαβολο!!!!ελεος ρε πραγματικα κατι τετοιοι τυπαδες που δεν πιστευουν τιποτα θελουν σκωτομα!!!αλλα βεβεα ορισμενοι που δεν τους εχει τυχει τιποτα τετοιο λογικο να μην πιστευουν και κακος κα8ομαι και ασχολουμαι με αυτα που λες εσυ!!!!εγω το επαθα παντος και αν δεν με πιστευης προβλημαν σου για να μην πω τιποτα αλλο!!!!!οποτε πηγενε σε κανενα αλλο forum για να τους 'spammareis' εκει περα!!!!

καλύτερο θα ήταν να μιλάς λίγο πιο ευγενικά γτ ακόμα κ δίκιο να έχεις το χάνεις.εδώ κάνουμε συζήτηση κ όχι μάχη στο ρινγκ οπότε μίλα πιο ευγενικά κ ήρεμα.κ επίσης δν είναι σπαμ αυτό που έκανε αυτό στο λέω απλά ενημερωτικά

Σπόιλερ:

και πως να το πω πιο ευγενικα;;δηλαδη ελεος....λες και εχω οαδικο γιαυτο που λεω για το οτι υπαρχουν ανθρωποι οι αποι δεν πιστευουν επιδη δεν τουσ εχει τυχει τιποτα!!!!οσο για το spamm 8α το διαπυστωσεις στην συνεχεια αμα ξαναστηλη.....

νομίζω το θέμα πρέπει να λήξει κ να τελειώνει εδώ ο καθένας με τις απόψεις τ.μπορείς να πιστεύεις ότι θες αλλά υπάρχουν κ κάποια όρια που δν πρέπει να περάσουμε οπότε καλύτερο θα ήταν να σταματήσει εδώ για να μην καταλήξει δημοσίως σ καβγά.

εχεις απολυτο δικιο γιαυτο κα ιτο σταματαω εδω εγω!!!απλος ειπα αυτο που εζησα και τιποτα αλλο!!!!

χαίρομαι που πήρες την σωστή απόφαση..
τώρα για το καλό μας.στοπ

Καλησπέραα

Εγω θα σας γραψω,εναν μύθο που μου ειπαν και αφορα την περιοχη που μενω(μενιδι)
Λοιπον υπαρχει ενα σπιτακι(το οποιο μαζι με μια παρεα προσπαθουσαμε να "διαρειξουμε")στο οποιο λενε πως πολυ παλια εμεναν 3 γριουλες,οι οποιες δεν ειχαν κανεναν αλλον στον κοσμο παρα μονο η μια την αλλη.Ακουγετε οτι επαιρναν εκει τηλεφωνο-ακουγοταν-(λεμε τωρα )και εκεινες το απαντουσαν αλλα δεν ακουγοταν κανεις,το πιο περιεργο ειναι οτι αυτο το τηλεφωνο ηταν αποσυνδεδεμενο...

Δεν το πιστευω αλλα εναν φοβο τον εχω.

Πολύ καλή!!

Λοιπόν έχω κ εγώ μία: Πιο πάνω απ το σπίτι μου είναι ένα σπίτι που τώρα είναι ερίπειο αλλά πριν χρόνια έμενε ένας ηλεκτρολόγος ως που πέθανε από ατύχιμα με το ρεύμα. Τώρα αυτό το σπίτι είναι ανοιχτό και μισογκρεμισμένο σε κάποιους τοίχους. Αλλά ο ξάδερφος μου κ εγώ μια φορά που είχαμε μπει για να δούμε το σπίτι μπήκαμε σε ένα αποθηκάκι που δεν έμπαινε ο άνεμος (διότι δεν είχε παράθυρα) είχε μέσα ένα παλιό φωτιστικό το οποίο κουνιόταν με τον ίδιο ρυθμό συνέχεια και τρεμόσβηνε λίγο. Λένε οι παππούδες της γειτονιάς ότι το έχει στοιχιώσει ο ηλεκτρολόγος!