Άστα τα μαλλάκια σου, ανακατωμένα... xD

Τι σχέση έχει μαρή το ότι τα πιάνεις; 

Όταν πιάνεις συνεχώς το μαλλί σου σε κοτσίδες, κοτσιδάκια κλπ κλπ, τείνει να γίνεται πιο αδύναμο και να σπάει εύκολα η τρίχα.

Ναι, να πας να σου κόψει την ψαλίδα και μαζί με την ψαλίδα θα σου κόψει και τα 3/4 του μαλλιού.

Do NOT trust hairdressers. Do not. Ever.

Lisette de Lapin έγραψε:Όταν πιάνεις συνεχώς το μαλλί σου σε κοτσίδες, κοτσιδάκια κλπ κλπ, τείνει να γίνεται πιο αδύναμο και να σπάει εύκολα η τρίχα.  

Γιατί δεν ειμ ακόμη καραφλή;

^κοίτα εγώ στο γυμναστήριο κάνω διάφορες ασκήσεις και τα πατικώνω λίγο και γεμίζουν ψαλίδα από τα λαστιχάκια...

την ψαλίδα θα την κόψω σίγουρα απλά σκεφτόμουν να κάνω κανένα άλλο χτένισμα γιατί τώρα τα έχω με αφέλειες και τα βαριέμαι...

Τα μαλλιά μου, αυτό το πονεμένο κεφάλαιο. 

Το φυσικό τους χρώμα είναι σκούρο ξανθό. Είναι ίσια, τόσο ίσια που αν πάρεις μια κουρτίνα και τη σιδερώσεις όσο καλύτερα γίνεται και μετά βάλεις δίπλα της τα μαλλιά μου, ε τα μαλλιά μου θα είναι πιο ίσια από τη φρεσκοσιδερωμένη κουρτίνα. Επίσης είναι το είδος του ίσιου που αν επιχειρήσεις να το κάνεις οτιδήποτε άλλο (π.χ. να χρησιμοποιήσεις σίδερο για μπούκλες) όταν τελειώσεις θα έχεις όντως καταφέρει να κάνεις μπούκλες αλλά το πολύ είκοσι λεπτά αργότερα θα είναι και πάλι σαν φρεσκοσιδερωμένη κουρτίνα, οπότε τζάμπα κόπος. Σε αρκετά σπάνιες περιπτώσεις αν τα αφήσω όλη νύχτα σε πλεξούδα και τα λύσω το πρωί, θα μείνουν ελαφρώς κυματιστά για περίπου ένα δίωρο.   Στις υπόλοιπες περιπτώσεις δεν θα έχει αλλάξει κάτι.

Επίσης, είναι μακριά. Πολύ. Φτάνουν λίγο κάτω από τον αφαλό και είναι το πιο μακρύ μαλλί που είχα ποτέ και το πόνεσα μέχρι να το φτάσω σε αυτό το μήκος και το αγαπάω. Μειονέκτημα είναι το ότι μπλέκεται παντού. Στο πλυντήριο (!), στα φερμουάρ, στην τσάντα όταν πάω να την κρεμάσω στον ώμο τραβάω και το μισό μου μαλλί, στην πλάτη της καρέκλας, στα γυαλιά μου, στα πάντα, αρκετές φορές την ημέρα. Κάθε φορά η πρώτη αντίδρασή μου είναι ένα "ασταδιάλα θα τα κόψω γουλί να ησυχάσω", αντίδραση η οποία ευτυχώς μου περνάει στα επόμενα δευτερόλεπτα, για να επανέλθει λίγο μετά στην επόμενη εμπλοκή του μαλλιού μου σε κάτι. Ακόμα, έχει την τάση να πέφτει σε τούφες οποιαδήποτε εποχή του χρόνου.

Πριν από περίπου ενάμιση χρόνο αποφάσισα να τα βάψω κόκκινα. Τα έκανα λοιπόν ένα πανέμορφο κόκκινο της φωτιάς/ της Άριελ, όπως θέλετε πείτε το   το οποίο και ερωτεύτηκα αμέσως. Το ερωτεύτηκα σε τέτοιο βαθμό που κατόρθωσα να το κρατήσω στο κεφάλι μου για 9 ολόκληρους μήνες. 

Τον Αύγουστο, όμως, καθώς είχα καιρό να τα βάψω και καθώς πήγαινα κάθε μέρα στη θάλασσα, ξέβαψαν αρκετά ώστε να γίνουν ένα ξεπλυμμένο πορτοκαλοκόκκινο, αλλά όχι το όμορφο ξεπλυμμένο πορτοκαλοκόκκινο - αυτό που φαίνεται ότι ήταν κόκκινο αλλά δεν είναι πια γιατί εχμ έχεις καιρό να το σουλουπώσεις. Αποφάσισα ότι δεν είναι δυνατόν να κυκλοφορώ έτσι έξω, γύρισα αρκετά σουπερμάρκετ για να βρω τη βαφή μου και να τα επαναφέρω, αλλά αυτό στάθηκε αδύνατον, δεν την βρήκα πουθενά. Δεν με απασχόλησε ιδιαίτερα, πήρα απλώς ένα άλλο χρώμα βαφής γιατί γιόλο και τα έβαψα. Το χρώμα ήταν "καστανό μεσαίο" όπως έγραφε το κουτί, αλλά λόγω του κόκκινου που υπήρχε από κάτω γρήγορα έγινε ένα καστανό με κοκκινωπές τουφίτσες εδώ κι εκεί. Λίγο καιρό αργότερα αποφάσισα ότι το καστανό δεν είναι το χρώμα μου - είναι και απίστευτα βαρετό και συνηθισμένο- και στράφηκα στο blueblack. 

Το αποτέλεσμα ήταν ένα πανέμορφο χρώμα που φαινόταν από μαύρο ως σκούρο μπλε ανάλογα το φωτισμό, και στον ήλιο σχεδόν μπλε ελεκτρίκ. Το αγάπησα κι αυτό αμέσως. Βέβαια το χρώμα είχε άλλη γνώμη, και μέσα σε δέκα μέρες όλο το μπλε είχε φύγει και είχε μείνει το μαύρο. Δεν ήμουν ψυχολογικά έτοιμη για τόση μαυρίλα και μου έλειπε το μπλε μου, οπότε λίγο καιρό μετά πήγα στο κομμωτήριο για να τα ξεβάψω. Προέκυψε ένα γλυκό ξανθό χρώμα, λίγο πιο ανοιχτό από το φυσικό μου, το οποίο (ναι, και αυτό) το αγάπησα και εδώ θέλω να σημειώσω ότι το έχω στο κεφάλι μου λίγο παραπάνω από ένα μήνα και δεν το έχω βαρεθεί ακόμα. Τώρα έχω υποσχεθεί στον εαυτό μου ότι δε θα αλλάξω χρώμα στα μαλλιά μου τουλάχιστον ως το Σεπτέμβρη. Προβλέπεται δύσκολη περίοδος αλλά ευελπιστώ να τα καταφέρω.   Στις αποχρώσεις που θα ακολουθήσουν περιλαμβάνονται μπλε, μωβ, πορτοκαλί, χάλκινα και ό,τι άλλο μου κατέβει στο κεφάλι. 

Γενικότερα είμαι το άτομο που δε θα νοιαστεί να αλλάξει τα μαλλιά του -και αρκετά ριζικά κιόλας- και που βαριέται εύκολα. Φράσεις τύπου "You never knew what hair color to expect when she walked through the door" έχουν ξεκάθαρα γραφτεί για μένα, ενώ δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις συνάντησής μου με άτομα που έχω να δω ένα άλφα χρονικό διάστημα, τα οποία δεν με αναγνωρίζουν, γιατί έχουν μείνει δύο χρώματα μαλλιού πίσω. 

Τέλος, προς όλους αυτούς που θα πουν "α καταστρέφει τα μαλλιά της" και "α τα καίει και δε θα μείνει τίποτα" και ό,τι άλλο, να σημειώσω πως εκτός του ότι δεν θα με απασχολούσε ιδιαίτερα αυτό αν συνέβαινε, τα μαλλιά μου είναι εξαιρετικά υγιή και μάλιστα από την πρώτη φορά που τα έβαψα έχουν σταματήσει να λαδώνουν και έχουν γίνει πολύ πιο απαλά. Δεν ξέρω γιατί, ίσως είμαι κάποιο λάθος της φύσης, αλλά συμβαίνει.

Αυτά. 

Ρε Ραπουνζελ,πιο μικρό κείμενο δεν μπορούσες να γράψεις?Μαλλιασε ο εγκέφαλος μου από τόσο διάβασμα

Κατερίνα σε ζηλεύω

Μαρίνα κάντα φιλαριστά ή με διαφορετικά μήκη

Τώρα που θα ξαναπάω στο χωριό λέω να ανανεώσω τις ανταύγειες μου στις ρίζες, η κομμώτρια εκεί είναι η καλύτερη που έχω πάει, έχω κάνει το 6.66 από το Σεπτέμβρη κι ακόμα δεν έχει ξεβάψει και το αγαπώ και στον ήλιο φαίνονται όλα κόκκινα <3
Και μου 'χε πάρει μόνο 40 ευρώ μαζί με κούρεμα και ίσιωμα

Εγώ θα κουρευτω πριν τη παρέλαση και μετά πάλι σε κάνα χρόνο

Το σχεδόν-μέχρι-τη-μέση μαλλί μου πλέον φτάνει λίγο κάτω απ' τους ώμους. 

Πήγα με σκοπό να τα κόψω μερικά δάχτυλα για να καθαρίσουν γιατί ήταν άθλια, αλλά επειδή είχα νεύρα είπα στην κομμώτρια να τα κόψει πολύ, έπαθε ένα σοκ γιατί μάλλον δεν το ακούει συχνά, και κάθε λίγα δάχτυλα μου τα φερνε μπροστά και με ρώταγε αν μου κάνει το μήκος, κι εγώ της έλεγα κόβε κι άλλο και με ρωτούσε αν είμαι σίγουρη   Αλλά μου τα έκανε πολύ ωραία και μου είπε ότι το μαλλί μου το είχε ανάγκη και όντως το είχε γιατί το είχα ψιλοκαταστρέψει. 

Ελπίζω η μέρα που θα το μετανιώσω να αργήσει, για την ώρα μου αρέσουν πολύ 

επαθα ενα σοκ οταν τα ειδα, το ομολογω^

Μετά από ένα περιστατικό κατά το οποίο κόντεψα να μείνω φαλακρή, θυμήθηκα αυτό το τοπικ και να'μαι.

Όταν ήμουν μωρό, είχα κατάμαυρα μαλλιά. Αλλά κατάμαυρα. Με τα χρόνια άνοιξαν αρκετά και έγιναν ένα ashy καστανό το οποίο μετά άνοιξε κι άλλο απο τον ήλιο, ειδικά στις άκρες, κι έγινε κάααατι σαν όμπρε. Επίσης μικρή θυμάμαι το μαλλί μου ολόισιο μέχρι που αποφάσισα στην πέμπτη δημοτικού να τα κάνω φιλαριστά και από τότε αποφάσισαν να είναι σπαστά. Γενικά γυμνάσιο-λύκειο πειραματιστηκα αρκετά με την φράντζα και το μήκος.
Μέχρι που τέλειωσα το σχολείο και αποφάσισα να κάνω αυτό που τόσα χρόνια ήθελα αλλά ποτε δεν τολμούσα/δεν με άφηναν: να τα βάψω κόκκινα. Επειδή ήμουν και κότα όμως, ξεκίνησα στην αρχή με καστανοκόκκινες ανταύγειες. Μετά απο 6 μήνες τα έβαψα όλα ένα σκούρο καφεκόκκινο που έφερνε προς το μωβ αλλά επειδή ήταν η πρώτη φορά και δεν το συντήρησα κι εγώ καθόλου, σε ένα μήνα είχε ξεβάψει Και μετά απο κανα 4μηνο τα έβαψα όλα κόκκινα. Από τότε τα έχω βάψει άλλες 5 φορές και κάθε φορά πιάνει και καλύτερα το χρώμα. Τις δύο τελευταίες φορές έβαλα την Wella Koleston 66/46 και απλά είναι ακριβώς το χρώμα που ήθελα εξαρχής.
Βέβαια κάτι οι βαφές, κάτι το ισιωτικό, αν και το μαλλί μου είχε μακρύνει αρκετά (λίγο πιο κάτω απο το στήθος), ήταν πολύ φθαρμένο στις άκρες και έτσι πριν κανα μήνα πήρα το ψαλίδι και άρχισα να κόβω μέχρι που το έφτασα λίγο πιο πάνω απο το στήθος

Έχω υποσχεθεί στον εαυτό μου ότι θα πετάξω το ρημάδι το ισιωτικό και μέχρι να μαζέψω λεφτά να πάρω ένα της προκοπής που να μην καίει το μαλλί, δεν θα ξαναβάλω θερμότητα στα μαλλιά μου και εκτός απο τις βαφές, θα προσπαθήσω όσο μπορώ να το κρατήσω υγιές.
Έτσι προσπαθώ να τα αφήσω ήσυχα και το μόνο που κάνω είναι να τα πλέκω το βράδυ έτσι ώστε όταν ξυπνάω, να τα λύνω και να έχω αυτόματα μπούκλες και περισσότερο σχήμα.

ακολουθεί λαιφσέιβινγκ τουτόριαλ:

Μακαρι και τα δικα μου μαλλια να ανοιγαν σαν φυσικο ομπρε


Με κουραζουν λιγο τοσο μακρια που ειναι. Και η κερατινη πλεον δεν κανει τοσο μεγαλη διαφορα. Εχει περασει βεβαια και καιρος απο τοτε που τα εκανα αλλα ναι, φριζαρουν. Και ελεγα να τα κοψω. Αλλα σκεφτομαι πολυ σοβαρα να τα αφησω να μακρυνουν και αλλο πριν τα κοψω για να τα δωρισω σε παιδακια με καρκινο


εντιτ. πετυχα αυτο το βιντεο σε μορφη gif στο ταμπλρ κατα τυχη και ειπα να το μοιραστω γιατι ειναι απλα ΤΟΣΟ ομορφο <3

Lisette de Lapin έγραψε: έγιναν ένα ashy καστανό

Είχατε και στο χουργιό σου άσυ μωρή;

Καιρό έχω να γράψω σε αυτό το τόπικ. Το μαλλί μου αυτήν την περίοδο, είναι φυσικό μέχρι ένα μήκος και οι άκρες μπλέ. Αρχικά ήταν τιρκουάζ αλλά έγινε τώρα ένα σκούρο μπλέ που ξεβάφει βέβαια σε πιο ανοιχτό και για κάποιο λόγο δεν ξεβάφει ομοιόμορφα όοοοοχι, ξεβάφει και αποκτά διαφορετικούς τόνους του μπλέ. Το ξαναπερνάω μια φορά το μήνα και τώρα το έχω αργήσει και γι αυτό έχει αποκτήσει διαφορετικές αποχρώσεις του μπλέ . Αλλά το κρύο λούσιμο είναι θάνατος. Επίσης θα ήθελα να μιλήσω για το βάσανο του να βάζω ένα σορό προιόντα απο μείξη καστορέλαιου με αμυγδαλέλαιο μια με δυό φορές τη βδομάδα σαν μάσκα, μετά μια άλλη μάσκα για αναδόμηση και προστασία χρώματος, προστατευτικό σπρέυ για τη θερμότητα όταν τα ισιώνω, άλλο λάδι που έχω για καθημερινή χρήση αν είναι πολύ μπλεγμένα κτλ. Και πάλι δεν έχουν επανέλθει στα όπως ήταν πριν το ντεκαπάζ, πάλι σπάνε απίστευτα οι ακρες Δεν ξέρω τι άλλο θέλουν πια. Νιώθω πάντως χαρούμενη που δεν έκανα ντεκαπάζ σε όλο το μαλλί. Φταίει που το φυσικό μου είναι πολύυ σκούρο καστανό και για το μπλέ το άνοιξα σε ξανθό. Μου είχαν πει πως αν το άνοιγα σε άσπρο (που θα ήθελε π.χ αν τα έκανα γκρί που σκεφτόμουν) θα καταστρεφόταν εντελώς. Ομολογώ πως θα μπορούσε να ναι και χειρότερα, και έχω δει κάποια μικρή βελτίωση με τα προιόντα που χρησιμοποιώ.
Ωστόσο αγαπώ το μπλέ και πιστεύω πως είναι γουορθ ιτ. Είναι δύσκολο να το συνδυάσω καμιά φορά αλλά εντάξει κυρίως μαύρα φοράω οπότε δεν τίθεται μεγάλο θέμα.

Αχ εκοψα τα μαλλια μου.

3ο κουρεμα σε 3 χρονια. Το ξερω, το ξερω. Πρεπει πιο συχνα, δεν θα επρεπε να τα κανω μια φορα τον χρονο. Τι να καμω ομως που ειναι πανακριβα και επειδη η θεια μου ειναι κομμωτρια και μεγαλωνοντας τα κουρεματα μου (και χτενισματα) ηταν ολα τζαπα και τωρα εδω ειναι πανακριβα (βγαινει πανω απο 50 συνηθως) οποτε λυπομαι τα λεφτα;

Αλλα εφυγαν ολες οι μυτες, ολο το κατεστραμενο μαλλι και εμεινε ενα ωραιο μακρος και τα αγαπω <3 Ειναι το καλυτερο κουρεμα που μου εχουν κανει εδω και το πιο φτηνο, οποτε θα τους ξαναπροτιμησω.