Εντυπώσεις απο τις συναντήσεις!

ολες?

Με εξαίρεση αυτήν που η Κόνη αποκάλεσε αρτιστίκ, αλλά και αυτήν να την βάλεις δε με πειράζει

Να προσθέσω ότι προς μεγάλη ευχαρίστηση όλων ο Τάσος απολύεται(τουλάχιστον 10 φορές ) και το περισσότερο κρασί(ναι ναι) το ήπιε ο αποπάνω

Ένα λουκουμά παρακαλώ^^^^

ωραια οταν αποκτησω προσβαση στο φειςμπουκ μου θα τις βαλω

ιματζσακ(κιώτης).ας

Ρέγκουλε όχι, δεν το ήπια παλιογύφτουλα

Εμένα ούτε 4 ποτηράκια δε με αφήσατε πάντως

εγω δυο μαζι με οσο ηπια απο τον λαζαρο ηπια μονο

Εγώ δε θυμάμαι αλλά κάπου εκεί

Εγώ ήπια σπράιτ με γρεναδίνη και μου άρεσε. Για τα υπόλοιπα τα του μίτιτνγκ δεν έχω να σχολιάσω κάτι, μιας και ο Λεφθέρης μάλλον θα αργήσει να τα σχολιάσει.

Σπόιλερ:

oι φωτοζ ανεβαινουν επι του φεις ραιτ ναου

Σπόιλερ:

Γιατί νομίζετε το διαλύσαμε νωρίς χτες;

Imperio έγραψε:oι φωτοζ ανεβαινουν επι του φεις ραιτ ναου

Σπόιλερ:

Τις είδα και υποκλίνομαι στην απατηλή τέχνη της φωτογραφίας

Στα μοντέλα που φωτογραφήθηκαν υποκλίσου :blasé:

Εκφράζω την απεριόριστη αγάπη μου στον Ράζαλο και το Λευτεράκι.

Τα υπόλοιπα όταν επιστρέψω στη βάση μου.

Εκφράζω τους αγωνιστικούς μου χαιρετισμούς στην Κα Μυλωνά η οποία αναδείχτηκε σε αντράκι
Και έχω να πω πως ακόμη μου πονάει το κεφάλι μετά το χτεσινοβραδινοπρωινό μίτινγκ, με δύο χιλιάρια ντεπόν είμαι σήμερα, αλλά χαλάλι της γιατί ποιος ξέρει πότε θα την ξαναδώ;
Υ.Γ. ΣτΕ είσαι προδότης και ο Θεός θα σε τιμωρήσει...

Ξέχασα να γράψω οτι μετά από μερικές, λίγες ώρες ύπνου σήμερα το πρωί, τα παιδιά τα ξανασυνάντησα, εντελώς τυχαία στο μέρος όπου είχαμε ραντεβού σήμερα το μεσημέρι. Η Έμη έκανε διαρροές του τημ οπότε παρακαλώ πολύ να απολυθεί

Αντράκι ε;
Πες μας κι άλλα για την κοπελιά να την μάθουμε. :blasé:

Επίσης, αν δοθεί βάση στην ανυπόστατη κατηγορία σου, δε θα σου πω το χοτ ιντερνάσιοναλ φακτ της ημέρας. Θα σκάσεις.

Ανακαλώ! Η Έμη είναι αθώα! Εγώ έκανα τις διαρροές

Υ.Γ. τι ώρα ψώνια;

Έχω ιδεάρα για το πρόγραμμα της ημέρας, θα σε πάρω σε λίγο τηλ. να σε πω.


Καλά, έχω να κάνω ποστ-ευαγγέλιο εδώ όταν δε βαριέμαι.

Tom Marvolo Riddle έγραψε:
Υ.Γ. ΣτΕ είσαι προδότης και ο Θεός θα σε τιμωρήσει...

Εγώ απουσιάζω και πάλι προδότης είμαι?
Hey wait...

Ναι αμέ...

Και ήρθε η ώρα να γράψω για τελευταία φορά αυτή τη χρονιά για μίτινγκ της Θεσσαλονίκης *ιστορική συγκίνηση*
Για το πρωινό μίτινγκ ξαναέγραψα οπότε ας μην επαναλαμβάνομαι
Το απόγευμα λοιπόν βρεθήκαμε με την κυρία Έμη Μυλωνά, πήγαμε για φαγητό και μετά περάσαμε κάνα δίωρο σε ψώνια. Σας διαβεβαιώ, δεν θα μπορούσατε να βρείτε καλύτερη παρτενέρ στο συγκεκριμένο θέμα
Μετά πήγαμε να συναντήσουμε Χρήστο Ρέγκουλο, Μαρία Ιμπέριο και Τάσο Τάσο. Κάνα τεταρτάκι αργότερα είχαμε στην παρέα μας και την Κόνη, οπότε κινήσαμε προς τα πάνω. Στο δρόμο σταματήσαμε στη ρόδα της Αριστοτέλους, ανεβήκαμε για να χαζέψουμε τη θέα της πόλης από πάνω, και ξανασυνεχίσαμε. Γυρίσαμε από 2-3 μαγαζάκια, όλα γεμάτα οπότε τελικά καταλήξαμε σε ένα δύο βήματα από το σπίτι μου (καθόλου προμελετημένο ). Εκεί μας έκαναν την τιμή ο Γιώργος κι ο Χρήστος οπότε για κάνα μισάωρο η Ιμπέριο και η Γωγώ αγωνίζονταν ποιανής τρίχες βγαίνουν πιο εύκολα και οι δύο Χρήστοι είχαν πιαστεί απ' τους γιακάδες, ο ένας μάλιστα τράβηξε και σουγιά όσο ο άλλος έσπαγε το μπουκάλι απ' τη μπύρα του στο τραπέζι. Τελικά μεσολάβησε η Κόνη και η ειρήνη βασίλευσε πάλι ανάμεσά μας Οπότε περάσαμε την υπόλοιπη ώρα μέχρι τις 2.00 περίπου που το διαλύσαμε λέγοντας άλλα κι άλλα, με γέλια και χαρές που ήταν ό,τι πρέπει για τελευταία συνάντηση του 2011

Και εδώ η ιστορία συνεχίζεται.

Μετά το μίτινγκ η Έμη ήρθε για λίγο σπίτι μου, οπότε μετά από 5 λεπτά είχαμε ξαναγυρίσει Ροτόντα να την παραδώσω στον Λάζαρο. Βέβαια η κυράτσα είχε ξεχάσει την τσάντα της (με την πολύτιμη βαφή μέσα!) οπότε επιστρέψαμε. Ε και είπαμε να κάτσουμε λίγο να τα πούμε, οπότε μετά από λίγο, ελάχιστο κάψιμο κτλ κτλ μπήκαμε στο τσατρουλέτ (σου βγάζει τυχαία άτομα από όλο τον κόσμο να τσατάρεις, με καμ ), πήξαμε στους ανώμαλους, πετύχαμε και πιάσαμε συζήτηση σε έναν Έλληνα απ' την Πάτρα, έναν Ισπανό που η Έμη τον πρόσβαλε, έναν Πορτογάλο που στην Έμη καλάρεσε και κάνα δυο ακόμα. Γενικά η βραδιά συνεχίστηκε έτσι μέχρι τις 4 που έβγαλα το πιστόλι και απείλησα να σκοτώσω τον Λάζαρο οπότε τα παιδιά έφυγαν Και φυσικά με άφησαν με τις καλύτερες των εντυπώσεων

Ταράαααν. Ήρθε η καθόλου συγκινητική και καθόλου φορτισμένη στιγμή να κάνω μια ανασκόπηση της βδομάδας μου στη συμπρωτεύουσα. Προειδοποιώ ότι το ποστ θα είναι huge γι' αυτό μπορείτε και να μη το διαβάσετε αν δεν έχετε πρόβλημα να μη δείτε τις ανατριχιαστικές λεπτομέρειες.


Αρχικά, το τόπικ μετονομάζεται σε "εντυπώσεις από τις συγκατοικήσεις" και ως περιγραφή "όταν τα meetings μπαίνουν σε νέα διάσταση".


Day 1.

Αριβάρω στο σταθμό του ΟΣΕ κι εκεί με υποδέχεται (λιτά ) ο Λάζαρους Κον. Μετά τα ματς μουτς παίρνουμε λεωφορείο και φτάνουμε στην έπαυλη του, η οποία απ' ότι πληροφορήθην έχει μαγευτεί με το ίδιο ξόρκι της Γκρίμολντ Πλέις για να μη ξεχωρίζει. Σμαρτ. Αφού βολεύτηκα, πέφτει τηλεφώνημα από την υπεύθυνη του συνεδρίου, για το οποίο ήμουν Θεσ/νίκη, που με ρωτούσε αν μπορώ να πάω στην Αριστοτέλους και να πάω με κάτι παιδιά από εξωτερικό στο ΙΚΕΑ. Μιας και εγώ ιδέα δεν είχα πού είναι η Αριστοτέλους, ο Λάζαρους ανέλαβε χρέη VO (Volunteer Organiser) και τα καμάρια μας ( ) έφτασαν σώα και αβλαβή. Η μέρα τελείωσε με τη φιλική συμμετοχή του Λευθέρη Λευθέρη για μπιρόνια στη Βαλαωρίτου.


Day 2-5.

Οι μέρες τούτες πέρασαν μάλλον γρήγορα, χωρίς ιδιαίτερα παραλειπόμενα μιας και εγώ έτρεχα για τα του συνεδρίου και ο Λάζαρους "χόρρρρευε", ο Λευθέρης δεν ξέρω τι έκανε ( ) οπότε τα μόνα highlights ήταν η κουνιστή καρέκλα του Κοντοζόπουλου, στην οποία έριχνα κάτι μονόωρους ύπνους, άλλο πράγμα, το πλύσιμο των πιάτων από τον σύζυγο και ίσως μερικά άλλα που δεν μου έρχονται τώρα. Ω ναι, ήρθαν. Την Κυριακή το βράδυ είδα και τα παιδιά που είχαν δώσει ραντεβού Καμάρα για 1-2 λεπτά μόνο καθώς έπρεπε να οδηγήσω έναν Πολωνό και έναν Ελβετό στο airport. Γύρισα κουτουλώντας από τη νύστα στις 6 παρά, νομίζω.


Day 6.

Εγερτήριο στις 3 παρά και το πρόγραμμα της ημέρας περιελάμβανε μίνι συνάντηση με Μαρία, Τάσο, Χρήστο και στην πορεία Γωγώ και Χρήστο στο Harry's Spot για UNO-Taboo και βόλτα για κρασάρες και λάιβ μουσική το βράδυ. Ο Λευθέρης δεν έχει συνηθίσει και μας μέθυσε μετά από το 4-5-6 ποτηράκι. Ο δε Σοραζάλ ήταν βράχος καθ' όλη τη διάρκεια της βραδιάς με αποτέλεσμα να χάσω το στοίχημα και να του πάρω την επόμενη μέρα κόκκινη αντί για ροζ βαφή χένα, την οποία και δε χρησιμοποιήσαμε (ακόμα) λόγω έλλειψης χρόνου.


Day 7.

Φουλ ντέι αυτή. Πρωί με Σοραζάλ και Ελευθέριο πήγαμε για μάθημα, που τελικά άρχισε μια ώρα αργότερα ( ), μετά ψώνια με Λευθέρη ( ) και τέλος γκράντε αποχαιρετιστήριο μύτηνγκ για ποτάρες. Στη συνέχεια, πήγαμε και στην έπαυλη του Λευθέρη όπου μας βρήκε και ο Σοραζάλ και κάναμε νέους φίλους.
Η μέρα κλείνει με το χωρισμένο ζευγάρι Βλάκφουτ και Έριζεντ να πάνε σπίτι τους και έναν Λευθέρη Λευθέρη να μας πετάει γλάστρες φεύγοντας.


Day 8.

Η ώρα του αποχαιρετισμού έφτασε και μέσα σε κλίμα συγκίνησης μαζεύω βαλιτσούλες, ξυπνάω και τον Λευθέρη Λευθέρη γιατί είμαι και πολύ μπιτς και ο Σοραζάλ με πάει στα λεωφορεία όπου αποχωριζόμαστε για πάνταααα.


Έχω ξεχάσει αρκετά πράγματα, λυπηθείτε με, βαριέμαι.


Λοιπές εντυπώσεις:

Σοραζάλ-(πρώην) σύζυγος: Κατ' αρχάς, οκ, ένα μεγάλο θενκς για τη φιλοξενία, το σπιτάκι μας ήταν τόσο καλούλι που το αγάπησα. Δεύτερον, τώρα που γνώρισα τελείως τι εστί Σοραζάλ, δηλώνω πως αγαπώ. Κι ας με βρίζει και ας με λέει πρόστυχη και ό,τι άλλο. Και ας με βαράει όταν ξυπνάει το πρωί. Κι ας αφήνει τη μερέντα έξω 2 μέρες. Αγαπώ σε λέω. Όπως ολόσωστα με είπε, πλέον είμαστε μια παρέα και τον νιώθω τόσο δικό μου άνθρωπο και τόσο soulmate ώρες-ώρες που θα μου λείψει άπειρα το τσόλι. Στέλνω την λατρεία μου.

Λευθέρης-σκιουροαδερφάκι: Η απομυθοποίηση. Ο Λευτέρης είναι τόσο γλύκας, τον αγαπώωω τόοοοοσο. Και ψώνια πήγαμε μαζί και σκιουράκια είδαμε και στη ρόδα ανεβήκαμε, δηλαδή, γίνεται να μην τον αγαπήσεις; Επίσης soulmate και δικός μου άνθρωπος, ανυπομονώ τόσο να τον δω στην Αθήνα και ας μην ήρθε για αγκαλίτσα όταν έφυγα. Αλλά τον συγχωρώ γιατί τον είχα ξυπνήσει 2 φορές μέσα σε 2 μέρες. Α. Το δωράκι σου το έβαλα στο γραφείο μου και όταν έρθεις Αθήνα, εκτός του ότι θα σε πάω στα καλύτερα, θα σου δώσω κι εγώ κάτι.

Τάσος-τσόφλι: Τον περίμενα πιο κοντό. Καλά, εντάξει, όπως είναι εδώ είναι και από κοντά, αντιπαθούκλα από τις λίγες. Να μην μας έφευγες μόνο την πρώτη φορά που σε είδα και θα ήταν όλα τέλεια αλλά όπως και να έχει, σε αντιπαθώ τόσο.

Γωγώ (aka Γιώργος)-Χρήστος: 2 φορές τα είδα τα παιδιά και μπορώ να πω ότι είναι πολύ καλή παρέα. Περάσαμε πολύ ωραία μαζί την Τρίτη, και την κουβέντα μας κάναμε και τα κρασά μας τα ήπιαμε. Ελπίζω να τα ξαναπούμε πάλι από κοντα.


Τέλος, έχω να πω ότι αν ξέχασα κάτι, φταίει το 6ωρο ταξίδι, μου λείπει άπειρα η Σαλόνικα και οι 2 κουκλίτσες εκεί (ξέρετε για ποιες λέω ) κι ελπίζω να σας ξαναδώ σύντομα. Αχ, θα βάλω τα κλάματα.

Amelia Blackfoot έγραψε: έναν Πολωνό

Καλά ρε, δε ντράπηκες;

Πρώτον όπως σου ξανάπα δεν με συγκίνησε το τοστ σου. Μπορούσες να έχεις εντυπωσιαστεί και περισσότερο.
Δεύτερον φαντάζομαι όλοι όσοι έχετε πάει σε μίτινγκς έχετε νιώσει πόσο διαφορετικό είναι να έχεις έναν άνθρωπο που νιώθεις πάααααρα πολύ κοντά σου, εγώ το νιώθω για πολλούς αλλά το να είμαι έτσι με την Έμιλι ήταν έκπληξη διότι της είπα πως την περίμενα. Από κοντά η ψηλή είναι άλλος άνθρωπος, πολύ πολύ ζεστός και ξέρεις οτι δεν υποκρίνεται τις αγκαλιές που δίνει, ούτε όταν γελάει ούτε τίποτα. Είναι φίλη και μάλιστα τόσο πολύ που φτάσαμε σε σημείο να μιλάμε για πολύ προσωπικά πράγματα, παρέα και με τον Ράζαλο. Βέβαια μπορεί να φταίει και το ότι προσπάθησε να με μεθύσει για να ψαρέψει ό,τι μπορούσε...............
Λυπάμαι που δεν μπόρεσα να σου χαρίσω μία αποχαιρετιστήρια αγκαλίτσα αλλά (α) κοιμόμουν και (β) παρόλο που με ξύπνησες, αμέσως μόλις το κλείσαμε ξανάπεσα Οπότε θα στην χρωστάω για μίτινγκ Αθήνας.

Υ.Γ. Σιγά μη χαλούσα και γλάστρες για χατήρι σου.

Υ.Γ. τέλειο χάιλαιτ από χτες βράδυ σήμερα το πρωί:
Λάζαρος: "Ρε Έμη πάμε να φύγουμε θέλει να κοιμηθεί το παιδί αλλά δεν το λέει επειδή είναι ευγενικός"
Έμη: "Ρε αν ήθελε να φύγουμε θα το λεγε"
Λευτέρης: "ΦΥΓΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ"

Λίγο αγενής αλλά σου άξιζε, σε σιχάθηκε η ψυχή μου τόσες μέρες

Tom Marvolo Riddle έγραψε:

Amelia Blackfoot έγραψε: έναν Πολωνό

Καλά ρε, δε ντράπηκες;

Greek hospitality, ντάξει;


Την επόμενη φορά να βάλεις κολλύριο να συγκινηθείς, αχάριστε σκίουρε.

ονεστλι δεν εχω το κουραγιο να γραψω αναλυτικα γιατι θα με παρουν παλι τα ζουμια
οποτε, θελω να πω ενα τερααααααστιο ευχαριστω στον Χρη που με ανεχτηκε τοσες μερες σπιτι του και κοιμοταν στον καναπε ενω εγω κοιμομουν στο κρεββατι του (τετοια γουρουνα ειμαι και το δεχτηκα)
και σε ολους τους υπολοιπους θελω να πω οτι τους αγαπω απειρα και μου λειπουν ηδη και οτι ηταν οι πεντε πιο τελειες μερες της ζωης μου (το 10ημερο στη Φιλανδια δε μετραει)

Στον καναπέ κοιμήθηκε; Κι εσύ στο κρεβάτι του;

Τ' ακούς Λάζαρε; Τ' ακούω να λες.