The Icemark Chronicles (Τα Χρονικά του Άισμαρκ)

Πω μιλαμε δεν ξερω σε τι να σου απαντησω πρωτα!
Και τι σημασια εχει το αιμα των Λιντεσιλτ?Δεν υπαρχει καμια λογικη σε αυτο.Κανεις δεν ειναι σπουδαιος πολεμιστης απο το αιμα του.Ειναι σαν να λες οτι ο γιος του Μοργκαν Φριμαν ειναι σπουδαιος ηθοποιος επειδη απλα ειναι γιος του Φριμαν.Και εκει τελοσπαντων ερχονται οι λιγες εβδομαδες εκπαιδευσης στον Καρλομαγνο που ποτε δεν ειχε εκπαιδευτει που ηταν ουσιαστικα ενας αναπηρος και ξαφνικα γινεται ο τρομερος πολεμιστης.Δεν θα μπορουσε να νικησει τον Οκταβιο.
Και οτι μεσα στον στρατο υπηρχαν ζομπι,φαντασματα,λυκανθρωποι κτλ δεν εχει καμια σημασια.Ο στρατος ηταν προετοιμασμενος για κατι τετοιο.Εχεις ενα δικιο στο οτι οταν πεθανε ο Σουλας και ο Οκταβιος τα στρατευματα τους αντιστοιχα τραπηκαν σε φυγη.Ενταξει ο θανατος του Σουλας ηταν πιο λογικος γιατι ηρθε απο την Κρεσιντα αλλα ο του Οκταβιου οπως ειπα και πριν ηταν τελειως οτι να ναι.
Και μιλας για δειλια του Σκιπιο και για σωστους κοσμους.Ο Σκιπιο ηταν απλα λογικος και προσωπικα δεν μπορω να τον κατηγορησω στο οτι προσπαθησε να σωσει το τομαρι του.Και μου λες επισης για πισωπλατο στον βασιλια των βρικολακων.Δεν εχει σημασια αν ηταν πισωπλατο.Ηταν μια πανεξυπνη κινηση του Στρατηγου για να μπορεσει να νικησει τον πολεμο!
Και η Θιριν τοτε που ηταν 14 πολεμουσε με εναν στρατηγο που ηταν απο τους καλυτερους στρατιωτες και ξιφομαχους.Δεν θα μπορουσε με καμια δυναμη ενα δεκατετραχονο να νικησει τον Σκιπιο.
Οσον αφορα την ψυχη του Τζεις και Σεμπαστιαν πραγματικα ειναι γελοιο αυτο που λες.Μιλαμε για κατι τελειως διαφορετικο.Οχι για συνδεσεις μεταξυ ψυχων και Αγγελους.
Μιλαμε για κατι πιο λογικο.Οπως η διαφορα ενος 14χρονου με εναν εμπειρο ξιφομαχο και στρατηγο.

Nα συμπληρώσω σ'αυτά τα θεικά που είπε η Μαρία, ότι όταν κάποιος υποτιμά τον αντίπαλο του είναι λογικό να έχει ένα τεράστιο μειονέκτημα. Αυτό ο Μπελόρουμ το έκανε και στα δύο βιβλια, ασχετα αν στο 2ο νόομιζε ότι είχε διορθωθεί.
Εξάλλου σε όλο το βιβλίο ήταν εμφανής η πίεση που ασκούνταν στους πολιορκημένους. Ο Χιλ φρόντισε να κάνει αισθητή την παρουσία του θανάτου στα στρατεύματα της Θιρίν, καθώς και σ'ολόκληρη την πόλη. Αφάνισε όολον τον άμαχο πληθυσμό όπως είναι λογικό να γίνει σε μία μάχη και μετέδωσε στους αναγνώστες μια απόγνωση και μια απελπισία. Μετά, σαν άνθρωπος με μπόλικες λογοτεχνικές γνώσεις, έφερε την κάθαρση (όπως γίνεται και στις αρχαίες ελληνικές τραγωδίες,) με τον ερχομό του Καρλομάγνου και του στρατού του. Όμως αν προσέξεις ούτε κι εκεί πηγαν μέλι γάλα τα πράγματα, αφού τους επιτέθηκε η διαβολική Μήδεια. Σώθηκαν μετά από παρέμβαση των ευλογημένων γυναικών, που τήρησαν έτσι την υπόσχεσή τους στον Καρλ, για βοήθεια σε μια δύσκολη στιγμή.
Είναι όλα τέλεια μελετημένα, η γλώσσα βασιλική και γλαφυρή, ο λόγος ευχάριστος! Οι δε κλητικές προσφωνήσεις απλά θε-ι-κές!

Όσο για τον ανάπηρο Καρλομάγνο, υπάρχουν ένα σωρό τέτοια παραδείγματα στην ιστορία μας, με πρώτο και καλύτερο τον κανονικό Καρλομάγνο, το βασιλιά των Φράγκων, που ήταν κι εκείνος σακάτης!

Σπουδαίοι σακάτηδες ήταν εξαίσιοι άνδρες, αλλά αυτό ο Πάνος δεν το λαμβάνει υπόψη του.
Πλας, όσον αφορά το σκοτωμό του Οκτάβιου. Ο Καρλ έγινε έτσι λόγω της Προφητείας, του Οράματος, έφερε σπίτι ένα πύρινο σπαθί(δηλ. ένα δυνατό σπαθί) και το κεφάλι του...(η προφητεία σταμάτησε εκεί, συμπλήρωσε όμως τη λε΄ξη "Οκταβιανού"). Η Θιρίν νίκησε το Μπελόρουμ χάρη στις συγκυρίες. Ήρθαν οι σύμμαχοι από τη Χώρα των Φαντασμάτων βλέπεις, κάτι που δεν περίμενε ο Μπελόρουμ.
Αυτό που σου λέω όμως είναι ότι δε βλέπω κάποιο μεγαλείο στο στρατηγό. Ένα στρατηγό που έκοψε λάσπη και εγακτέλειψε πρώτος το πεδίο της μάχης, ένα στρατηγό που έστελνε ανθρώπους στο θάνατο για μία ψύχωση, ένα στρατηγό που σκότωνε αμάχους. Όχι, αυτός ο στρατηγός δεν είναι σπουδαίος. Ούτε τρανός, ούτε μεγάλος. Υπερφίαλος εγωιστής είναι.
Και κούλαρε λίγο Πάνο. Πες πως σου περιέγραφα ένα ζόμπι. Δε θα τρόμαζες αν το έβλεπες μπροστά σου, με τη σάρκα του να λιώνει, σκουλήκια να το τρώνε και να μένει απέθαντο;
Το αίμα έχει σημασία. Εγω λόγου χάρη ξέρω ότι είμαι κόρη της μαμάς μου. Ίδια εμφανισιακά, πήρα από εκεί την καλλιτεχνική μου φύση. Είναι στο αίμα μου, να το θέσω έτσι. Το αίμα του Καρλομάγνου τη διαφορά έχει;

Βασικα ολα μελι γαλα πηγαν οπως παντα.
Μονο ο Σερντικ που πεθανε απο ολη την οικογενεια.
Δηλαδη το αν ειναι καποιος εξυπνος Στρατηγος και καλος στο να νικαει μαχες μετριεται απο το αν εγκαταλειψει πρωτος το πεδιο της μαχης?
Δηλαδη το να ειναι εγωιστης αναιρει οτι ειναι υπεροχος ως στρατηγος?

Φυσικά και όχι εμείς δεν είπαμε κάτι τέτοιο!
Αν προσέξεις εγώ στο ποστ μου που έλεγα την άποψή μου για τους ήρωες, είπα ότι θαυμάζω τον Μπελόρουμ για τις στρατηγικές του ικανότητες!

^^Εμ, διαφωνώ.

Πρώτα απ' όλα. Ο Καρλ και όλη η οικογένεια του είχαν κάτι που ο Μπελόρουμ ποτέ δεν είχε. Ο ένας τον άλλο. Είναι πολύ σημαντικό να έχεις διπλα σου την οικογένεια σου και να ξέρεις ότι θα είναι πάντα εκεί, ακόμα και σε καταστάσεις τραχιές και δύσκολες, όπως αυτές του πολέμου. Μπορείς απ' την άλλη να διαφωνήσεις και να πεις πως κι ο Μπέλορουμ είχε μαζί του την οικογένειά του -τους 2 γιους του στη συγκεκριμένη περίπτωση-. Και τώρα ας συγκρίνουμε το Σκίπιο και τον Όσκαν ως γονείς. Ο Σκίπιο, ο υποτίθεται προχωρημένος σε τεχνολογία και πολιτισμό, ήταν υπερβολικά αυταρχικός, ιδιαίτερα απομακρυσμένος από τους γιους του, τους οποίους αντιμετώπιζε απλά ως δύο στρατηγούς του και τίποτα παραπάνω. Απ' την άλλη ο Όσκαν, ο βάρβαρος και απολίτιστος από το Βορρά , αν και λίγο ονειροπόλος ήταν πάντα κοντά στα παιδιά του και σε καμία περίπτωση, εκείνα δε φοβόντουσαν να του μιλήσουν (βλέπε Σούλας και Οκτάβιος). Ο Όσκαν ήταν ακόμα και κοντά στη Μήδεια, της οποίας δεν άξιζε τέτοια μεταχείρηση βέβαια, αλλά αυτό δεν είναι του θέματος.

Δεύτερον. Συφωνώ υπερβολικά στο θέμα του αίματος με τη Μαρία. Ας πάρουμε ως παράδειγμα το ΧΠ. Σε τι διαφέρουν ουσιαστικά οι μάγοι απ' τους Μαγκλ; Απάντηση: Το αίμα. Το αίμα που έρεε στις φλέβες τους ήταν αυτό που τους έκανε μάγους. Η καταγωγή του αίματος παίζει μεγάλο ρόλο και πάντα επηρεάζει την υπόσταση μας. Το αίμα των Λίντενσλιντ ήταν του αίμα των πολεμιστών, των βαρβάρων, των αγωνιστών, σε αντίθεση με το αίμα των Μπελόρουμ που όπως αποδείχτηκε ήταν αίμα δειλών και ανθρώπων με ψυχρή λογική και καθόλου συναίσθημα.

Τρίτον. Ο μικροσκοπικός Δαβίβ σκότωσε το φοβερό γίγαντα Γολιάθ με μία πέτρα. Τα μικρά σε αριθμό στρατεύματα του Άισμαρκ και των συμμάχων του αποδεκάτισε τον υπερπληθή στρατό της περίφημης Πολύποντης Αυτοκρτορίας.

Ο εγωισμός είναι το ενδιαφέρον ενός ανθρώπου για το ατομικό συμφέρον και τη προσωπική ευημερία.
Ο Σκίπιο δρούσε πάντα εγωιστικά και απολυταρχικά. Καθόλου δεν τον ενδιέφεραν οι χιλιάδες ψυχές των στρατιωτών του, που χάνονταν στη μάχη. Είχε μία εμμονή και προσπαθούσε να εξουδετερώσει τη Θιρίν, μόνο και μόνο από εγωισμό.
Η Θιρίν νοιάζονταν για όλους. Έβλεπε τους στρατιώτες της να χάνονται άδικα στη μάχη, πράγμα που την επηρέαζε πολύ. Και ακόμα κι αν διαφωνείς εδώ, δε μπορείς σε καμία περίπτωση να πεις ότι η Θιρίν σαν στρατηγός δρούσε εγωιστικά.

Όταν αγωνίζεσαι λοιπόν για να ικανοποιήσεις τον εγωισμό σου, ίσως υστερείς κάπως από εκείνον που αγωνίζεται για αυτά που αγαπά.

[σπαμ]^Δώσε![/σπαμ]

Ουσιαστικά με κάλυψε ο Νικόλας. Οι Λατίνοι/Ρωμαίοι ξέρεις τι θαύμαζαν; Την ανδρεία. Ο Σκιπίωνας(Σκίπιο γουατέβερ), Πάνο, δεν είχε κάτι από αυτά. Πολεμούσε λόγω ψυχισμού και όχι έστω από αγάπη για την Αυτοκρατορία...