Η Πετουνια τελικα αγαπουσε το Χαρι και τη Λιλη?

Δεν ξερω αν τους αγαπουσε....Αλλα σαν οικογενεια τους ενιωθε σιγουρα! Δλδ και στο τελος που υποτιθεται εδειξε οτι ενιωσε κατι που εχασε την αδερφη της, δε μπορω να το πω αγαπη. Την αγαπη τη δειχνεις καθημερινα με κινησεις, λογια κτλ. Εκεινη μονο ζηλεια εδειχνε προς την Λιλυ και τον Χαρι τον πεταξε στο αποθηκακι κατω απτη σκαλα λες και ηταν κανα αδεσποτο σκυλι. Δε την θεωρω και τερας, ωστε να μην εχει αισθηματα προς την οικογενεια της, αλλα αγαπη μου φαινεται too much.

μπορει και ναι μπορει και οχι πιστευω οχι 

Και εγω πιστευω πως η Πετουνια παρολο που ηταν στριμμενη δεν μισουσε τολν Χαρι και την Λιλη....
απλα ζηλευε σε πολυ μεγαλο βαθμο που αυτη δεν ηταν μαγισσα..
πιστευω πως μεσα της εκριβε και λιγη αγαπη!

Kι εγώ δεν θεωρώ πως ήταν ένα άκαρδο τέρας!Πιστεύω σίγουρα έτρεφε αισθήματα προς τον Χάρι και ότι νοιαζόταν για το τι θα του συμβεί.Ίσως με τον δικό της τρόπο.Για την αδερφή της δεν μπορώ να ξέρω όμως και πάλι νομίζω ότι δεν ήταν εντελώς αδιάφορη και ψυχρή στο τι της συνέβη.

Αυτό που βλέπουμε ως μίσος ήταν τελικά ζήλεια, δεν υπήρχε τίποτα τέτοιο από τη στιγμή που δέχτηκε να φροντίζει τον Χάρι 16 χρόνια. Ζήλευε που η οικογένεια του Χάρι ήταν μάγοι κι η ίδια όχι αλλά κατά βάθος τους αγαπούσε

Τη Λίλι πιστεύω πως την αγαπούσε.Τη ζήλευε,ήθελε κι εκείνη να είναι μάγισσα και να πάει στο Χόγκουαρτς με τη μικρή της αδερφή.Δεν συμπαθούσε τον Σνέηπ και προσπάθησε με τον τρόπο της να προστατεύσει τη Λίλι από εκείνον.Ο γάμος της με τον Βέρνον,έναν άνθρωπο που ενδιαφερόταν απλά για την άνεσή του,αδιαφορώντας ή και κατακρίνοντας κάτι που ήταν διαφορετικό από τη δική του καθημερινότητα,επηρέασε κι άλλο-σίγουρα-τις αντιλήψεις της Πετούνιας για τον κόσμο των μάγων και για τις επιλογές της αδερφής της.
Στο μυαλό μου η Πετούνια προσπαθούσε να πείσει τη Λίλι να εγκαταλείψει τον κόσμο των μάγων μέχρι που η Λίλι παντρεύτηκε τον Τζέημς.
Τον Χάρι δεν ξέρω αν τον αγάπησε ποτέ.Ίσως αν τον μεγάλωνε μόνη της,μακριά από τις ιδιοτροπίες και την κακία του άντρα της,θα έβλεπα στα πράσινα μάτια του μικρού αγοριού,τα μάτια της μικρής της αδερφής και μπορεί να επέλεγε να του σταθεί σαν μητέρα και στήριγμα σε όσα καλούταν να αντιμετωπίσει.

εγω πιστευω οτι τους αγαπουσε...Μονο που δε το εδειχνε...Τωρα το γιατι....Παντως ειδαμε στο Ο Χαρι Ποτερ Και οι Κληροι του Θανατου οτι ηθελε να του πει κατι...Ισως να ηθελε να του πει οτι τελικα δεν τον μισουσε και τοσο και να του ευχοταν να νικησει...

Ούτε τους αγαπούσε ούτε τους μισούσε

εμενα σαν χαρακτηρας η πετουνια με αφηνε τελειως αδιαφορη
στο εβδομο βιβλιο την βλεπουμε να παει να πει κατι στον χαρι ομως τελευταια στιγμη το μετανιωνει
εγω πιστευω πως θα του ελεγε κατι τυπου:να προσεχεις και τετοια
δεν πιστευω πως θα του ελεγε αμεσα οτι τον αγαπουσε και αυτον και την μητερα του ασχετως αν του φεροταν σκληρα ή αν ζηλευε που η αδερφη της ηταν μαγισσα.

πιστευω πως η πετουνια τους αγαπουσε και τους δυο. απλα ζηλευε επειδη δεν ηταν μαγισσα. απο μικρη εβλεπε την αδερφη της να κανει παρεα με τον σεβερους γιατι ειχαν κατι κοινο και ζηλευε τη σχεση τους. γι αυτο απο ενα σημειο και μετα εγινε εχθρικη προς την αδερφη της.και λογικο μετα να εγινε εχθρικη και με τον ανιψιο της. αλλα ειμαι σιγουρη πως τον αγαπουσε με τον δικο της τροπο.γι αυτο μαλλον πριν φυγει ηθελε να του πει πως τον αγαπαει ή πως εχει τα ματια της μητερας του.

Οι θείοι του Χάρρυ ποτέ δεν μου άρεσαν ίσως για αυτά που του έκαναν και απο την συμπεριφορά που είχαν απέναντι του. Θεωρώ πως δεν υπήρχε μίσος απο την πλευρά τους αλλά μόνο φόβος και ζήλεια. Η Πετούνια αν και αγαπούσε την αδερφή της την ζήλευε παθολογικά και γιατί οι γονείς τους της φέρονταν καλύτερα αλλά και επειδή εκείνη δεν έγινε ποτέ δεκτή στην σχολή. Όσο για τον Χάρρυ θεωρώ πως επειδή ήταν ο ανιψιός της και στα μάτια του έβλεπε την αδελφή της για αυτό και δημιούργησε αυτήν την απαίσια συμπεριφορά απέναντι του. Ίσως να ήθελε να προστατέψει και τον Ντάντλι απο τα συναισθήματα να μην νιώθει το ίδιο άσχημα όπως εκείνη κάποτε αν και φυσικά νοιαζόταν περισσότερο για εκείνον.   

Harry James Potter έγραψε:Πιστεύω πως αποκλείεται να μην έτρεφε έστω και μερικά καλά αισθήματα για την αδερφή της. Για τον Χάρι όχι τόσο πολύ, αλλά για τη Λίλι σίγουρα. Ήταν αίμα της. Μπορεί να μην το έδειχνε κατά βάθος διότι ήταν εξοργισμένη για την πορεία της αδερφής της (πήγε στο Χόγκουαρτς, παντρεύτηκε έναν άνεργο και ανεπρόκοπο μάγο και έκανε και παιδί μαζί του και μετά δολοφονήθηκε), αλλά σίγουρα θα στενοχωρήθηκε και θα έκλαψε για την αδερφή της. Βαθιά μέσα της την αγαπούσε, νομίζω.
Για τον Χάρι όμως δεν νομίζω να ένιωθε το ίδιο. Ήταν ολόιδιος ο Τζέιμς, κάτι που την εξόργιζε αφάνταστα. Αλλά τα μάτια του ήταν ίδια μ'αυτά της αδερφής της και βλέποντας το πρόσωπο του Χάρι, έβλεπε ένα κομμάτι της Λίλι πάνω του. Οπότε εκεί ήταν λογικό να λυγίσει και να εκφράσει κάποια συναισθήματα αγάπης.
Όχι, δεν νομίζω ότι η Πετούνια ήταν τόσο κακή σαν άνθρωπος. Νομίζω πως τους αγαπούσε πολύ βαθιά μέσα της, φροντίζοντας όμως να μην το δείχνει ποτέ και να τα κρατάει όλα μέσα της.

Συμφωνώ απόλυτα! Το ίδιο πιστεύω και εγώ :D

Και εγω πιστευω πως αγαπουσε τον χαρι

Η Πετούνια δεν μπορεί να μην αγαπούσε την ίδια της την αδερφή και κατά συνέπεια το παιδί της, τον Χάρι. όλη η συμπεριφορά που είχε ήταν απόρροια της ενδόμυχης ζήλειας της για το γεγονός ότι η Λίλη ήταν η τυχερή και όχι η ίδια. Θα ήθελε σίγουρα να είναι και εκείνη μάγισσα και αφού δεν ήταν, έφτασε με τη συμπεριφορά της στο άλλο άκρο, να αποκυρύσσει δηλαδή οτιδήποτε μαγικό. Στον καθρέφτη του έρισεντ σίγουρα θα έβλεπε την αδερφή της ζωντανή, το Χάρι καλά και την ίδια να κρατά ένα ραβδί!

Φαντάζομαι πως ναι, κατά βάθος. Αλλά ζήλευε και η παθολογική ζήλια πολλές φορές πνίγει την αγάπη. Κι η Πετούνια ένιωθε παραγκωνισμένη και σαν να κρατούσαν τον μαγικό κόσμο μακριά της επίτηδες, οπότε δεν ήθελε πολύ να φτάσει στην απόλυτη περιφρόνηση.

για να μεγαλωσε τον χαρι ναι... πιστευω οτι την αγαπουσε πολυ την λιλη.. και φυσικα τον χαρι...

Half Blood Princess έγραψε:για να μεγαλωσε τον χαρι ναι... πιστευω οτι την αγαπουσε πολυ την λιλη.. και φυσικα τον χαρι...

 Να αγαπούσε η Πετούνια τον Χάρι και προπαντώς την Λίλυ? I don't think so...
 Όταν πετάς ένα παιδί στην αποθηκούλα κάτω από τις σκάλες επί 10 χρόνια αφήνοντας τον ανεδέστατο γιό σου να του φέρνει τα πάνω κάτω(ενώ έχει μάλιστα και δύο δωμάτια), δεν του αγοράζεις καινούργια ρούχα για την πρώτη σχολική ημέρα παρά μόνο του δίνεις κουρέλια που είχε να φορέσει ο Νταντλι ποιός ξέρει πόσα χρόνια και δεν του κάνεις γενέθλια όταν ο Ντάντλι αλώνιζε όλο το Λονδίνο κάθε φορά που γιόρταζε(και ο Χάρι παραγκωνίζονταν στην κα Φιγκς μςε τις γάτες της)και του πετάς σπόντες του <<η μάνα σου η ανώμαλη>> κλπ, αυτό δεν είναι αγάπη!! Και αφού δεν έδειχνε έμπρακτη αγάπη προς τον Χάρι που στην τελική τον είχε από ενός έτους μαζί της(άρα κανονικά θα έπρεπε να τον βλέπει σαν παιδί της), δεν είχε αγάπη ούτε για την αδερφή της, άλλωστε μην ξεχνάμε το πρώτο βιβλίο που η Πετούνια αμέσως στραβομουτσούνιασε μόλις ο Βέρνον αναφέρθηκε στην Λίλυ και στον γιό της(αν και ίσως να είχαν ακόμη κάποιες ψυχρές, τυπικές σχέσεις μεταξύ τους για να γνώριζαν για τον Χάρι)...Καμία αγάπη δεν ένιωσε λοιπόν ποτέ της η Πετούνια(ο άσσος του κουτσομπολιού )έστω για την αδερφή της μα και να ένιωσε ποτέ της παραμερίστηκε, θάφτηκε βαθιά μέσα αφήνωντας στην θέση της την ζήλεια, την μισαλοδοξία, τον φθόνο, ήθελε να είναι εκείνη στο κουπέ του Χόγκουαρτς Εξπρές, να διαθέτει το δικό της ραβδί και να κάνει τα μεταμορφωμάγια της αδερφής της(και λογικό μέχρις ένα σήμειο), όποια ζεστά αισθήματα και να υπήρχαν μέσα της πάγωσαν για τα καλά και αμετάκλητα και σύντομα το μίσος και το <<δεν σε ξέρω, δεν με ξέρεις>>έγιναν το μόνιμο χαρακτηριστικό της σχέσης τους...Εγωισμός και αλαζονεία, μικροπρέπεια και μισαλοδοξία, ζηλοφθονία και έτοιμο το δηλητήριο της σχέσης της με όλην την οικογένεια της(προφανώς για αυτό και ήταν-ή το έπαιζε και αυτό-τόσο καλή μητερούλα με το ντιντικάκι της), από εκεί και πέρα αν ακόμη ο θάνατος της αδερφής της δεν την απέτρεψε από το κάνει άσχημες θέσεις και να την βλαστημά αθυρόστομα τότε...δεν υπήρχε κανένα ουσιαστικό συναίσθημα από την μεριά της...
 Για ποιόν λόγο κράτησε τον Χάρι και τον ανέθρεψε(που λέει ο λόγος)?
Νομίζω ο φόβος προς την μαγική κοινότητα, η Πετούνια και προπαντώς ο Βέρνον ένιωθαν αδύναμοι και υπόδουλοι απέναντι στο άγνωστο, απέναντι σε μάγους που μπορούσαν όποτε ήθελαν να τους μεταμορφώσουν σε βατράχια(έτσι δηλαδή πίστευαν μέσα στον εγωισμό τους), αυτός είναι και ο λόγος που έτρεμαν την ημέρα που θα ερχόταν ένα γράμμα στον Χάρρι, επειδή θα γινόταν και αυτός ένας από τους <<ανώμαλους>>, θα τους έκανε και αυτός ό,τι ήθελε, θα επαιρνε ίσως εκδίκηση για όσα δεινά πέρασε στην οικεία Ντάρσλι(συν ότι θα γινόταν και συνεχιστής της Λίλυ, του <<φρικιού>> που αποκαλούσε η Πετούνια)...Άντε να βάλουμε και λίγες τύψεις στο όλο μείγμα, λίγη λύπη και μελαγχολία για τα όσα άσχημα είχε πει και πράξει στην αδερφή σε όλην της την ζωή και το τελευταίο εκείνο κοίταγμα που έριξε στον Χάρι και η ανεπιτυχής προσπάθεια της να του πει κάτι τελευταίο της δίνουν μία κάποια ανθρωπιά σαν χαρακτήρα, μα η αγάπη είναι μία τεραστια λέξη, δεν εξαντλείται με ένα άσυλο και μία ανοχή ως ότου να έρθει η ενηλικίωση...Το τι ήθελε να πει σε εκείνη την τελευταία(αδιάφορη για εμένα)στιγμή είναι προφανώς κάποιο κλισέ του τύπου <<να προσέχεις>> ή <<αντίο λοιπόν>> όπως ο Βέρνον, αν είναι δυνατόν να έλεγ στον Χάρι <<ξέρεις τι, σου φέρθηκα σαν κάποιο αδεσποτο όλο αυτά τα χρόνια και σε έκανα να με μισήσεις μα εγώ κατά βάθος σε αγαπούσα>>, αυτό θα ήταν το μεγαλύτερο θράσος που θα μπορούσε να υπάρξει και το ήξερε αυτό, για αυτό προτίμησε να μην πει τίποτα, να τον κοιτάξει απλά αδύναμη και να καταπιεί την θλίψη της για όλα αυτά τα χαμένα και ανούσια μεταξύ τους χρόνια, ίσως και να ένιωθε κάτι ψιλά <<γραμμάρια>> για εκείνον και την αδερφή της αλλά από εκεί και πέρα όχι και συγχωροχάρτι...

οχι εγω πιστευω τον μεγαλωσε για να μην την κακοχαρακτηρισουν στη γειτονια...
αχρηστη σε ολα της...

κι εγω!!!!!! αυτο μπορει και να ισχυει γτ ακουγετε συχνα και το εχω εγκρινει!!!

Aν αγαπας πραγματικα καποιον, θα κανεις εστω και το παραμικρο για να του καλυτερεψεις τη ζωη. Προσωπικα δε θυμαμαι κατι τετοιο....

Η Πετούνια αγαπούσε τη Λίλυ και το Χάρι, όπως αγαπάει στην πρώτη περίπτωση μια αδερφή, στη δεύτερη μια θεία... Στην περίπτωση της Λίλυ, προφανώς αναπτύχθηκαν αισθήματα ζήλιας, καθώς η Λίλυ ήταν αυτή που διέπρεπε και αυτή που κατέληξε να αποδειχθεί μάγισσα. Χώρια που ήταν παντρεμένη με τον Τζέιμς, ενώ η Πετούνια πήρε τον όχι ιδιαίτερα εντυπωσιακό Βέρνον. Παρ'όλα αυτά, πηγαίνοντας το ένα βήμα παραπέρα, θα έλεγε κανείς ότι στη θέση της ζήλιας, κυριάρχησε ο φόβος, μετά τη δολοφονία των Ποτερ.. Δεν ήταν μίσος σε καμία περίπτωση και δεν είναι κάτι αφύσικο το να υπάρχουν τέτοια συναισθήματα ανάμεσα σε αδέρφια. Ερχόμαστε λοιπόν στη δεύτερη περίπτωση όπου ακριβώς επειδή κυριαρχεί ο φόβος και γνωρίζει η ίδια ότι ο ανιψιός της έχει τεράστιες πιθανότητες να είναι μάγος, ο φόβος παίρνει τη μορφή της υπερπροστατευτικότητας με την κάλυψη του μίσους. Η ίδια η Πετούνια νιώθει το Χάρι αίμα της, ωστόσο, προσπαθεί να διατηρήσει ακέραιες και τις σχέσεις με την οικογένειά της και δη, τον Βέρνον. Γι'αυτό ενώ τη βλέπουμε στην αρχή να κακομεταχειρίζεται το Χάρι, στο τέλος τη βλέπουμε να προσπαθεί να του πει κάτι.. Ταυτόχρονα, προσπαθώντας να προστατέψει το Χάρι, προσπαθεί να προστατεύσει και την ίδια της την οικογένεια. Σαν παρατηρητές είναι εύκολο να δούμε την πλευρά της κακιάς θείας, ωστόσο, πώς θα ένιωθε η ίδια γνωρίζοντας ότι μέσα στο σπίτι της μεγαλώνει ένα παιδί  του οποίου οι γονείς δολοφονήθηκαν και ο δολοφόνος πιθανώς κυνηγάει κι αυτό;

Η J. K. Rowling πάντα δημιουργεί πολύπλευρους χαρακτήρες, έτσι και στην περίπτωση της Petunia. Δεν θεωρώ ότι ήταν κακός άνθρωπος, μάλλον ηθικά γκρίζος. Ωστόσο, δεν τη δικαιολογώ σε τίποτα. Άφησε τη ζήλια και τη μιζέρια της να επισκιάσουν τα τρυφερά αισθήματα που ένιωθε για την αδερφή της. Ήταν παιδί, απολύτως φυσιολογικό να υψώσει ένα "τείχος" γύρω της και να αναρωτιέται πώς εκείνη δεν ήταν μάγισσα ενώ η Lily ήταν. Κάτι τέτοιο δεν είναι εύκολο να το διαχειριστεί ένα παιδί και δεν είναι κάτι αφύσικο τα αδέρφια πολύ απλά να μην έχουν καλές σχέσεις μεταξύ τους. Αυτό που για εμένα την καθιστά άκρως αντιπαθή χαρακτήρα είναι που είχε μια ευκαιρία μετά το θάνατο της αδερφής της να εξιλεωθεί και να επανορθώσει: θα μπορούσε να είχε σταθεί στον Harry ως πραγματική μητέρα, εντούτοις πολύ απλά δεν το έκανε. Πιστεύω ότι νοιαζόταν για το Harry, όπως και για τη Lily, μπορεί και για τον James, παρόλο που μισούσε το μαγικό κόσμο και τη μαγεία γενικότερα. Άφησε, όμως τον εγωισμό και την κακία της να κυριαρχήσουν, επειδή πολύ απλά είχε αδύναμο χαρακτήρα και δεν μπόρεσε να σταθεί υπεράνω τέτοιων συναισθημάτων.

η Πετούνια ζήλευε που δεν κατάφερε να γίνει αυτό που έγινε η αδελφή της και γι' αυτό έβγαζε τόσο μίσος και κακία...στο τέλος ίσως να μετάνιωσε αλλά ποτέ δεν αγάπησε τον Χάρι 

Πριν να πω την άποψή μου θέλω να σας λύσω την απορία Για το τι ήθελε να πει η πετούνια στον Χάρη πριν φύγει γιατί νομίζω ότι είναι καθοριστικός παράγοντας για να βγάλουμε συμπέρασμα. Η ρόουλινγκ έχει απάντηση σε αυτό το ερώτημα, Ευτυχώς για μας. Η πετούνια ήθελε να ευχηθεί στον Χάρη καλή τύχη και να του εξομολογηθεί ότι ήξερε πολλά για τον κόσμο του και ζήλευε που δεν ήταν μέρος του.

Τώρα μετά από αυτό Εγώ πιστεύω ότι η πετούνια αγαπούσε τον Χάρη κατά βάθος, Έστω κι αν αυτό συνέβαινε κατά πολύ βάθος. Όσο για το αν αγαπούσε τη Λίλη, πιστεύω ότι την αγάπησε, αλλά επειδή την ζήλευε για τις μαγικές της ικανότητες και την προσοχή που τις έδιναν οι γονείς τους, η ζήλια αυτή επικράτησε και δεν την άφηνε πια να εκφράσει την αγάπη της