Η Πετουνια τελικα αγαπουσε το Χαρι και τη Λιλη?

Στο βιβλιο βλεπουμε πως την ωρα που παει να φυγει η Πετουνια θελει να πει κατι στο Χαρι αλλα δεν το λεει τελικα.Μηπως ηθελε να πει πως αγαπουσε το Χαρι και τη Λιλη?Τι πιστευετε πως ηθελε να πει?Ποια ειναι η γνωμη σας για το συγκεκριμενο χαρακτηρα?

Edit απο τον Amycus.Σου αφαίρεσα την περιγραφή στον τίτλο γιατί είναι ίδια με το θέμα του τοπικ.

Στο έβδομο βιβλίο βλέπουμε πως την ώρα που πάει να φύγει η Πετούνια θέλει να πει κάτι στο Χάρι αλλά δεν το λέει!
Μήπως ήθελε να του πει πως αγαπούσε εκείνον και τη μητέρα του;
Τι πιστεύετε πως ήθελε να πει;
Ποια ειναι η γνώμη σας για το συγκεκριμένο χαρακτήρα;

Βασικά.δεν πιστεύω οτι ήταν και κακιά.Απλά ζήλευε και την αδερφή της και τον Χάρρυ που ήταν μάγοι.Αυτό.Γενικά εμένα η Πετούνια σαν χαρακτήρας δεν μου πολυαρέσει,αλλά έως ένα βαθμό την δικαιολογώ για την συμπεριφορά της.

Εγώ πιστέυω πως η Πετούνια αγαπούσε τον Harry και αυτό ήθελε να του πει...
Όντως ζήλευε την αδερφή της που ήταν μάγισσα...Γενικά ως χαρακτήρας η Πετούνια μου είναι αδιάφορη!

Πόσο μπερδεμένο θέμα.

Απο τις αναμνήσεις του Σνέιπ βλέπουμε ότι οι σχέσεις τους στην παιδική ηλικία ήταν από καλές εώς στοργικές.Η Λίλυ ακούει την αδερφή της,η Πετούνια νοιάζεται για αυτήν,την προσέχει,την προστατεύει.Βλέπει τις μαγικές δυνάμεις της αλλά δεν την μισεί,απλά την ρωτάει πώς το κάνει γιατί απλά εκείνη δεν μπορεί.Ίσως να άντεχε το γεγονός ότι η αδερφή της ήταν μάγισσα μέχρι που μαθαίνει ότι και κάποιος άλλος,ο Σέβερους,έχει και αυτός μαγικές δυνάμεις.Είναι πολύ ανθρώπινο να αρχίσει να αναρωτιέται γιατί έχει κάποιος άλλος και όχι αυτή.Βλέπει δύο παιδιά να κάνουν μαγικά και ξαφνικά αισθάνεται μέρος ενός άλλου κόσμου.Και αρχίζει να ζηλεύει όπως θα ζήλευε κάθε παιδί σε αυτόν τον κόσμο,κάτι που κάποιος έχει και εκείνο δεν μπορεί να αποκτήσει.Σε αυτό συνεπικουρεί και η στάση των γονέων που είναι τόσο περήφανοι για την μάγισσα στην οικογένεια.Την αγαπούσαν το ίδιο -μάλλον είμαι σίγουρος γι'αυτό- αλλά πώς μπορείς να το αποδείξεις σε ένα παιδί που είναι ήδη πληγωμένο; Και η ζήλεια γίνεται απόσταση,η απόσταση απόρριψη,η απόρριψη έχθρα.Είναι πάντα πιο εύκολο να απορρίψεις κάτι που σε πονά παρά να συνδιαλαγείς μαζί του.Ήταν πιο εύκολο στην Πετούνια να θεωρεί ανώμαλη την αδερφή της παρά κάτι διαφορετικό απο εκείνη γιατί πολύ απλά ήθελε να είναι όπως και αυτή,μια μάγισσα.

Η Πετούνια άλλωστε δεν απέβαλλε ποτέ τις μνήμες της Λίλυ.Θυμόταν τον "αχώνευτο νεαρό",θυμόταν το Αζκαμπάν,θυμόταν τους Παράφρονες.Δεν άφησε τίποτα πίσω της,δεν ξέχασε αλλά και δεν συγχώρεσε.Έγινε έρμαιο του πόνου της και της αδικίας που πίστευε ότι έγινε τότε.Απελπισμένα γράμματα στον Ντάμπλντορ,επίσκεψη στην πλατφόρμα 9 3/4 και όταν είδε ότι τίποτα δεν αλλάζει,ύψωσε τείχος.Μίσησε την μαγεία,μίσησε τους μάγους,ίσως να μίσησε και την αδερφή της.Όπως έκανε και εκείνο το κορίτσι στην παιδική χαρά.

Θέλω να πιστεύω ότι την αγάπησε και την αγαπούσε,απλά ο πόνος της ήταν τόσο μεγάλος και βαθύς που σκίαζε κάθε τι καλό που θα μπορούσε να εκδηλώσει.Ήταν σαν το μαχαίρι που στριφογυρίζει στην πληγή,για κανένα λόγο δεν θα το πείραζε,δεν θα ρίσκαρε να πονέσει περισσότερο.Και δυστυχώς αυτόν τον ρόλο τον έπαιξε ο Χάρι.Ο μάγος γιός της μάγισσας αδερφής της.

Καμιά φορά σκέπτομαι πώς εκείνα τα δευτερόλεπτα που γύρισε να πει κάτι στον Χάρι θα ήταν πως "έχεις τα μάτια της αδερφής μου",η τραγικότερη εξομολόγηση σε ολόκληρη την επταλογία.Αλλά αποφάσισε να μην το πει ποτέ... και να φύγει βιαστικά.

Καταβάθος πιστεύω πως η Πετούνια αγαπούσε την Λιλυ κ τον Χάρι. Άπλα ζήλευε όπως είπαν κ οι υπόλοιποι που δενέγινε μάγισσα.

Σπόιλερ:

Μικρή απάντηση

Ποτε μου δεν την συμπαθησα..........αλλα δεν ξερω μπορει κατα βαθος να τον αγαπουσε τον Χαρι

εγω πιστευω πως τους αγαπουσε αλλα τους ζηλευε επειδη ηταν μαγοι

Από το πρώπο μέρος της 7ης ταινίας έχουν κόψει μια σκηνή που δείχνει τον Χάρι να μπένει στο άδειο σαλόνι των Ντάρσλει και να βλέπει την Πετούνια.Τότε αυτή του λέει"Εσύ μπορεί να έχασες μια μάνα αλλά και εγώ έχασα μια αδεφή".Οπότε και εγώ πισυεύω ότι τους αγαπούσε αλλά τους ζήλευε που δεν μποούσε να είναι και αυτή σαν κι αυτούς.Γι'αυτό και είχε την όποια συμπεριφορά.

Πιστεύω πως αποκλείεται να μην έτρεφε έστω και μερικά καλά αισθήματα για την αδερφή της. Για τον Χάρι όχι τόσο πολύ, αλλά για τη Λίλι σίγουρα. Ήταν αίμα της. Μπορεί να μην το έδειχνε κατά βάθος διότι ήταν εξοργισμένη για την πορεία της αδερφής της (πήγε στο Χόγκουαρτς, παντρεύτηκε έναν άνεργο και ανεπρόκοπο μάγο και έκανε και παιδί μαζί του και μετά δολοφονήθηκε), αλλά σίγουρα θα στενοχωρήθηκε και θα έκλαψε για την αδερφή της. Βαθιά μέσα της την αγαπούσε, νομίζω.
Για τον Χάρι όμως δεν νομίζω να ένιωθε το ίδιο. Ήταν ολόιδιος ο Τζέιμς, κάτι που την εξόργιζε αφάνταστα. Αλλά τα μάτια του ήταν ίδια μ'αυτά της αδερφής της και βλέποντας το πρόσωπο του Χάρι, έβλεπε ένα κομμάτι της Λίλι πάνω του. Οπότε εκεί ήταν λογικό να λυγίσει και να εκφράσει κάποια συναισθήματα αγάπης.
Όχι, δεν νομίζω ότι η Πετούνια ήταν τόσο κακή σαν άνθρωπος. Νομίζω πως τους αγαπούσε πολύ βαθιά μέσα της, φροντίζοντας όμως να μην το δείχνει ποτέ και να τα κρατάει όλα μέσα της.

Πολύ ωραίο θέμα!
Πιστεύω πως την αγάπη της Πετούνιας για την Λίλυ και ύστερα για τον Χάρι την επηρέαζε αρχικά η τεράστια ζήλια της για το γεγονός πως δεν ήταν μάγισσα ενώ η αδελφή και ο ανιψιός της ήταν. Την Λίλυ ίσως να την μίσησε κιόλας γι' αυτό αλλά τον Χάρι δεν νομίζω να τον μίσησε ποτέ της. Αλλά δεν μπορώ να πω ότι τον αγαπούσε από την άλλη. Κατα τη γνώμη μου η ύπαρξη του Χάρι του ανιψιού της και του Ντάντλι του γιου της μέσα στο ίδιο σπίτι ήταν ο άλλος παράγοντας που επηρέασε την Πετούνια. Ενώ ο Χάρυ ήταν ξεχωριστός, ο Ντάντλι ήταν απλώς ένα παιδί που έτρωγε και έκανε αταξίες. Ενώ κατσάδιαζε τον Χάρι με το παραμικρό, επαινούσε και ενθάρρυνε τον Ντάντλι δημιουργώντας του μίσος για τον εξάδελφο του.
Μέσα από τις τύψεις μας όμως μπορεί να δημιουργηθεί είτε μίσος είτε αγάπη. Η Πετούνια δεν ένοιωθε ούτε το ένα ούτε το άλλο, ή καλύτερα δεν ήθελε να νοιώσει ούτε το ένα ούτε το άλλο. Από την μια ήταν συγγενής της και δεν ήθελε να τον μισήσει, από την άλλο όμως ήταν η Πετούνια και δεν άλλαζε εύκολα συναισθήματα, είχε και εγωισμό. Στο τέλος όμως θέλησε να του πει όλα αυτά που ένοιωθε γι' αυτόν ίσως από ένστικτο ότι δε θα είχε την ευκαιρία να του τα πει άλλη φορά. Τελικά όμως ο εγωισμός της δεν την άφησε να μιλήσει και έφυγε με αισθήματα συμπάθειας έως και μερικής αγάπης για τον Χάρι...
Κατά τη γνώμη μου έτσι ήταν η κατάσταση.

Εγώ πιστεύω πως η σχέση Λίλυ-Πετούνιας 3εκίνησε σαν κλασική σχέση μικρού-μεγάλου αδερφού. Κλασικά η μεγάλη αδερφή Πετούνια ζήλευε την Λίλυ και αυτό φυσικά επιδεινώθηκε όταν η Λίλυ άρχισε να ξεχωρίζει και να δείχνει πόσο καλύτερη ήταν απ' την Πετούνια. Δεν νομίζω όμως ότι ποτέ αυτή η ζήλεια εξελίχθηκε σε μίσος. Πάντα την αγαπούσε, όπως τα πρώτα παιδικά χρόνια που έδειχνε πόσο προστατευτική ήταν απέναντί της. όμως ο εγωισμός της και η ζήλεια της την απέτρεψαν απ' το να το δείξει και να το πει στην αδερφή της μ' αποτέλεσμα να χωρίσουν οριστικά οι δρόμοι τους. Σε ό,τι αφορά τον Χάρι νομίζω πως η συμπεριφορά της απέναντι του αποσκοπούσε στο να τον κάνει να νιώσει για τον Ντάντλι όπως ένιωθε κι αυτή κάποτε για την Λίλυ. Κάτι σαν εκδίκηση. Αλλά το ότι αγαπούσε την αδερφή της είναι εμφανές από διάφορα σημεία, όπως το ότι κράτησε το μωρό όταν ο Ντάμπλντορ το άφησε έξω απ την πόρτα της και όπως το ότι έκανε ότι μπορούσε για να κρατήσει τον Χάρι ζωντανό όσο εξαρτόταν απ το δεσμό μαζί της η ζωή του. νομίζω πως αυτό που θα' θελε να του πει την ώρα του αποχαιρετισμού θα ήταν κάτι σαν ''να ξέρεις ότι ποτέ δεν σε μίσησα και να προσέχεις''... Κι ο λόγος που δεν του το' πε ήταν καθαρά ο μεγάλος εγωισμός της! :D

Ποτέ μου δεν συμπάθησα την Πετούνια σαν χαρακτήρα. Όμως πάντα ήμουν, είμαι και θα είμαι σίγουρη και πεποισμένη πως η Πετούνια αγαπούσε την αδερφή της. Όλο αυτό το "μίσος" ήταν ένα σκληρό προσωπείο πίσω από το οποίο κρυβόταν όλα αυτά τα χρόνια, γιατί η Πετούνια πληγώθηκε από την αδερφή της, ναι. Πληγώθηκε όταν την άφησε για να πάει στο Χόγκουρτς, όταν δεν μπόρεσε να την ακολουθήσει, όταν προτιμούσε να περνάει τον χρόνο της με τον ΣΝέιπ επειδή ήταν "ίδιοι". Και η Πετούνια κρεμάστηκε από αυτό και μέσα στο θυμό και τη λύπη της το "μετέφρασε" ως ανωμαλία και το προωθούσε και στους άλλους παρόλο που μέσα της ήξερε πως δεν ήταν αλήθεια και πως πάντα θα αγαπάει την αδερφή της, γιατί ήταν.... η αδερφή της. Η Λίλυ, που την έκανε να γελάει, της φερόταν στοργικά και την αγαπούσε. Η αδερφή της.
Toν Χάρη επίσης δεν τον μισούσε. Ήταν γιος της αδερφής της, ανηψίος της. Έμοιαζε γι'αυτήν τόσο με τον Τζέιμς, τον άντρα που πήρε μια και καλή την αδερφή της από κοντά της, τον άντρα που εμμέσως θεωρούσε υπεύθυνο για τα περισσότερα. Όμως τον δέχτηκε τον Χάρι σπίτι της, φρόντισε να είναι καλά, παρόλο που ποτέ δεν το παραδέχτηκε ή δεν έκανε κάτι φανερά. Και σίγουρα ήθελε τη προστασία του, όσο κι αν ισχυριζόταν το αντίθετο.
Η Πετούνια ήταν άνθρωπος. Είχε καρδιά και αγαπούσε. Παρ'όλο το θυμό μου έτρεφε μέσα της, ήταν πληγωμένη. Πληγώθηκε πολλές φορές, πράγμα που την έκανε πιο σκληρή. Όμως δεν έπαυε να είναι άνθρωπος: και είχε αγαπήσει, πράγμα που δεν θα έσβηνε ποτέ, πράγμα που αποδεικνύει ότι ήξερε να αγαπάει και ποτέ δεν σταμάτησε.

Για τους Ντάρσλι ένιωθα τα ίδια συναισθήματα πάντοτε. Αντιπάθεια. Η Πετούνια είναι αυτή που μου καθόταν λιγότερο στο λαιμό. Πάντοτε ήμουν περίεργος πως μπορούσε να μιλάει έτσι για εκείνη κι ακόμη είμαι να πω την αλήθεια. Καταλαβαίνουμε στο τελευταίο βιβλίο πως τα έκανε όλα από ζήλια. Ίσως όχι μόνο ζήλια για τη μαγεία.
Βρήκε ένα πετυχημένο, όμορφο, νέο άνδρα να την αγαπήσει, έκανε ένα παιδί που σίγουρα θα ήταν ευτυχισμένο... και μάγος.

απο οτι καταλαβα στις αναμνησεις του Σνειπ,μαλλον ζηλευε την Λιλη επειδη ηταν μαγισσα και μπορουσε να κανει πραγματα που εκεινη δεν μπορουσε..Οσο για τον Χαρι,πιστευω πως για εκεινη ηταν πιο σημαντικος ο Νταντλι...

SeverusSnape έγραψε:Βασικά.δεν πιστεύω οτι ήταν και κακιά.Απλά ζήλευε και την αδερφή της και τον Χάρρυ που ήταν μάγοι.Αυτό.Γενικά εμένα η Πετούνια σαν χαρακτήρας δεν μου πολυαρέσει,αλλά έως ένα βαθμό την δικαιολογώ για την συμπεριφορά της.

συμφωνώ απόλυτα

Η συμπεριφορά της Πετούνια δε δικαιολογείται,αλλά μπορούμε να την καταλάβουμε.Το καλύτερο γι αυτή,αλλά και για το περιβάλλον της,θα ήταν να ξεπεράσει με το χρόνο,όλα αυτά τα συσσωρευμένα αρνητικά συναισθήματα.Όμως ήταν ανίκανη να το κάνει.Το συμπέρασμα;Ναι αγαπούσε την αδελφή της,είχε ανάμεικτα συναισθήματα για τον Χάρι και ο εγωισμός της δεν άφηνε να φανεί τίποτα από όλα αυτά.Το ότι αγάπησε την οικογένειά της,δεν αναιρεί το κακό που έκανε στον ευατό της και στους γύρω της,η ζήλια και η πικρία της.

Ισωσ η πετουνια να αγαπουσε πραγματι την αδερφη της και τον Χαρι. Περα απο την ζηλια της δεν 8α την χαλουσε να γινει μαγισσα και φυσικα κρατησε στο σπιτι της τον Χαρι και ηρ9ε σε επαφη με τον Νταμπλαντορ παρολο που ελεγε πως η8ελε να εχει μια φυσιολογικη οικογενεια.Αρα 9α πρεπει να τουσ αγαπουσε .

Λοιπον καιρος να πω και γω τη γνωμη μου!Απο παντα πιστευα πως η Πετουνια δε μισουσε στ αληθεια το Χαρι και τη Λιλη δε μπορουσα να σκευτω πως μπορει καποιος μπορει να μισησει τοσο πολυ ενα συγγενη του εκανε μπαμ πως δεν τα εννοουσε αυτα που ελεγε και πως του φεροταν "καλα" σε σχεση με τους αλλους Νταρσλι.Ειναι απολυτως φυσιολογικο να "μισεις" ή να προσπαθεις εστω να μισησεις το ατομο οπου εδειχναν μεγαλυτερη αδυναμια οι γονεις σου και οπου για σενα αδιαφορουσαν.Αλλωστε η Πετουνια ποτε δεν αποβαλε την αδελφη της απο τη μνημη της και παντα προσπαθουσε να προστατευσει το Χαρι οσο μπορουσε(ασχετα αν δεν ηθελε να το παραδεχτει).Εκεινα τα δευτερολεπτα οπου γυρισε και τον κοιταξε νμζ πως ειχε να του πει διαφορα πραγματα οπως"εχεις τα ματια της αδερφης μου" ή "συγνωμη που σε πληγωσα" ή ακομα "ευχαριστω που εσωσες το γιο μου" ή "παντα σ αγαπουσα να ξες" αλλα δεν τα πε εξαιτιας του εγωισμου της και ισως δεν τα πε για να μη τη λυπηθει ο Χαρι.Πιστευω πως ετσι εχουν τα πραγματα.

Κατά την άποψη μου, ναι η Πετούνια αγαπούσε την Λίλη και ίσως και τον Χάρι. Ποιος θα μπορούσε να μην αγαπάει την ίδια την αδερφή του? Η Πετούνια ναι μεν δεν ήταν καλός άνθρωπος αλλά δεν ήταν και κακός. Αγαπούσε την αδερφή της αλλά και την ζήλευε. Δεν μπορούσε να δεχτεί ότι η αδερφή της είχε περισσότερες ικανότητες από αυτήν και δεν ήταν μια απλή θνητή και αυτή η ζήλια της για να καταφέρει να αμυνθεί μεταμορφώθηκε σε μίσος.

Χμ, δεν μπορώ να πω με σιγουριά.

Σίγουρα ζήλευε την αδερφή της που συγκέντρωσε όλη την προσοχή των γονιών της, που ήταν ξεχωριστή, κατά κάποιο τρόπο, κι εκείνη όχι. Σίγουρα προσπάθησε να κρύψει τη ζήλια της με την πρόφαση ότι τη θεωρούσε ανώμαλη κλπ κλπ.

Το επιβεβαιώνει και η Τζο.

"I think that for one moment she trembled on the verge of wishing Harry luck; that she almost acknowledged that her loathing of his world, and of him, was born out of jealousy. But she couldnʼt do it; years of pretending that ʽnormalʼ was best had hardened her too much."

Ήθελε κατά βάθος κι εκείνη να είναι ξεχωριστή σαν την αδερφή της και επειδή δεν μπορούσε την απέρριψε. Δεν ξέρω αν την αγαπούσε, δεν το έδειξε ποτέ, δεν εξομολογήθηκε ποτέ στο Χάρι πώς ένιωσε πραγματικά για την αδερφή της. Το σίγουρο είναι ότι το χάσμα ανάμεσά τους θα ήταν δύσκολο να γεφυρωθεί.

Κατα τη γνώμη μου η ζήλια που ένιωθε η Πετούνια για την αδερφή της δεν άφηνε περιθώρια για την ανάπτυξη πραγματικής αγάπης μεταξύ τους.Νομίζω πως η Πετούνια απλώς ανεχόταν την Λίλι και αργότερα και τον Χάρι μόνο και μόνο λόγω της συγγενικής τους σχέσης.Δεν πιστεύω πως ήθελε να συμβεί κάτι κακό στην αδερφή της ή τον ανηψιό της αντιθέτως ήθελε να είναι καλά αλλά μακριά της γιατί δεν μπορούσε να αποδεχτεί το γεγονός ότι ήταν μάγοι.

Σαν χαρακτήρας δεν ήταν κάτι το ιδιαίτερο σε σχέση με τους υπόλοιπους τουλάχιστον όμως οι σκηνές της μαζί με τον Βέρνον και τον Νταντλι στα βιβλία είναι πολύ αστείες

Ο Χάρι ειναι λογικό να της θυμιζε την αδερφή της.Να τον βλέπει να λαμβάνει και ο ιδιος το γράμμα, ή να πηγαίνει στην πλατφόρμα 9 κ 3/4. Ακόμα και το ιδιο το παιδι, που είχε το σημάδι ενος μαγου πανω του.Ολα αυτα τη θύμιζαν την Λιλυ και το γεγονος οτι ποτε δεν θα τα είχε.

Ηταν λοιπόν ζήλια. Αλλα πιστεύω οτι,οτι ενιωθε για την Λιλυ ενιωθε και για τον Χαρι, και τα συναισθηματά της δεν ηταν σκετη ζηλια.

Τον βοηθησε εξάλλου.Τον κράτησε, ενω θα μπορουσε να τον ειχε διωξει. Ισως επειδη ο Νταμπλντορ της το θυμισε, αλλα το εκανε!

Τους αγαπούσε. Ειμαι σιγουρη.

Εντάξει σίγουρα τη ζήλευε για το οτι είχε κάτι ξεωριστό που δεν το είχε κανένας στην οικογένεια και μάλιστα τι ξεχωριστό?...ήταν μάγισσα!
Σε κάθε ευκαιρία που η κουβέντα στα βιβλία πήγαινε στη Λίλυ και η Πετούνια ήταν παρούσα εκδήλωνε αυτό το συναίσθημα και η Ρόουλινγκ το τόνιζε κιόλας.
Απλά ως αδερφή της αποκλείω να μην είχε κανένα ίχνος αγάπης για αυτή.Βέβαια το οτι αποφάσισε να μεγαλώσει το Χαρι δεν είναι για μένα δικαιολογία για το ότι έτρεφε αισθήματα αγάπης για την αδελφή της αλλά επειδή πρώτον της το επέβαλλαν έμεσσα και δεύτερον το θεωρούσε κάτι σαν υποχρέωση.
Πάντως σε καμία περίπτωση δεν την άφηνε παγερά αδιάφορη η αδελφή της μάλλον...μπορεί να τη ζήλευε και να τη έλεγε φρικιό αλλά μάλλον ήθελε αυτό που λέμε : "απο μακριά και αγαπημένοι".

Η Πετούνια όπως μαθαίνουμε ήθελε να είναι και αυτή μάγισσα αλλά δεν μπορούσε(λογικό).Ίσως γι'αυτό ζήλευε ΤΟΣΟ πολύ την Λίλυ και τον Χάρι.Αλλά νομίζω ότι τους αγαπούσε ακόμα και να μην το έλεγε ούτε στον άντρα της.