Θανατική Ποινή

Απο το 1766,όταν ο Τσεζάρε Μπεκαρία διατύπωσε την απόλυτη αντίθεσή του στη θανατική ποινή με το επιχείρημα οτι δεν αποτελεί φυσικά πράξη σωφρονισμού αλλά εκδίκησης και μάλιστα με τρόπο που αντίκειται σε κάθε έννοια ανθρωπισμού,η συζήτηση δεν έκλεισε ακόμη.Βέβαια, για τις περισσότερες χώρες το θέμα τυπικά έληξε με την κατάργηση της "εσχάτης των ποινών",η κοινωνία όμως όλο και περισσότερο δείχνει να προβληματίζεται σχετικά με την αναγκαιότητα της επαναθέσπισής της.Δικαιολογημένη εξέλιξη, αν αναλογιστούμε τη ραγδαία αύξηση της βίας και ιδιαίτερα των εγκλημάτων εκείνων που με την αγριότητά τους συγκλονίζουν την κοινή γνώμη.



1. Επιτυγχάνει τον παραδειγματισμό και αποτρέπει αποτελεσματικά την διάπραξη ειδεχθών εγκλημάτων.
2. Ιδιαίτερα για τους επαγγελματίες εγκληματίες η απειλη της θανατικής ποινής έχει αναμφίβολα ανασταλτικό αποτέλεσμα.
3. Αποκαθιστά το κοινό περι δικαίου αίσθημα.
4. Αποτελεί πράξη δικαιώσης ,κυρίως απο τους συγγενείς του θύματος.
5. Συνιστά ,μερικές φορές, τη μόνη επιλογή αφού υπάρχουν εγκληματίες που η φύση του χαρακτήρα τους δεν επιδέχεται σωφρονισμό.
6. Το ανεπανόρθωτο της ποινής είναι παραπλανητικό επιχείρημα απο αυτούς που υποστηρίζουν την καταδίκη της.Καμία ποινή όταν εκτελείται δεν είναι επανορθώσιμη με εξαίρεση την χρηματική.

Την επιχειρηματολογία υπέρ της καταδίκης της ποινής επιλέγω να την παραθέσω με το εξής άρθρο:


Ο δικαϊκός μας πολιτισμός έχει στιγματίσει ηθικά και απαρνηθεί θεσμικά τα βασανιστήρια ως μέθοδο ανάκρισης υπόπτων και σωφρονισμού ενόχων. Η συνειδητή αυτή επιλογή απορρέει από την αναγνώριση της αξιοπρέπειας του ανθρώπου ως θεμελιώδους αξίας. Λέμε και παραδεχόμαστε ότι όσο σπουδαίο και αν είναι το όφελος που θα προέκυπτε ενδεχομένως από τη νομιμοποίηση της πρακτικής των βασανιστηρίων σε ορισμένες περιπτώσεις, η επιλογή αυτή δεν μπορεί να γίνει σε καμία περίπτωση αποδεκτή υπό το φως των παραδεδεγμένων από την κοινωνία και από την έννομη τάξη αξιών. Η θέση αυτή δεν είναι αυθαίρετη, αλλά στηρίζεται στο Σύνταγμά μας και στον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε τις θεμελιώδεις του παραδοχές. Και ο τρόπος με τον οποίο «διαβάζουμε» τον θεμελιώδη χάρτη της χώρας δεν μπορεί επίσης να είναι αυθαίρετος αλλά ρυθμίζεται και αυτός από το έλλογο αίτημα για την καλύτερη δυνατή εναρμόνιση των κεντρικών μας αντιλήψεων γύρω από τον άνθρωπο και την κοινωνία, την ελευθερία και τη δημοκρατία. Μια δημοκρατική πολιτεία που θα συμβιβαζόταν με μια πρακτική βασανιστηρίων θα πρόδιδε σε τελευταία ανάλυση και τον ίδιο της τον εαυτό.
Κανείς από μας (ή σχεδόν κανείς) δεν θα δεχόταν ότι ο βασανισμός ενός ανθρώπου, ακόμη και του πιο στυγερού δολοφόνου ή ενός πωρωμένου εμπόρου ναρκωτικών, θα μπορούσε να δικαιολογηθεί ηθικά ως νόμιμο μέσο για την επίτευξη ενός επιθυμητού σκοπού, όπως για παράδειγμα η ομολογία του δράστη ή η αποκάλυψη ενός μεγάλου κυκλώματος διακίνησης ναρκωτικών. Και αν η προοπτική επίτευξης ενός επιθυμητού αποτελέσματος μοιάζει να κατεβάζει κάπως το επίπεδο της ανοχής μας προς μια τέτοια ηθική παρασπονδία, η υποβολή ενός υπόπτου ή και ενόχου σε βασανιστήρια για λόγους εκδίκησης και μόνον θα προσέκρουε, στον βαθμό που θα γινόταν γνωστή, σε καθολική αντίδραση. Μια τέτοια πράξη είναι και τη θεωρούμε βάρβαρη. Τι είναι λοιπόν αυτό που διαφοροποιεί την κρίση μας ως προς τη θανατική ποινή;
Θα περίμενε κανείς ότι ένας θεσμός που προβλέπει τη δυνατότητα αφαίρεσης από μέρους της πολιτείας του βασικότερου αγαθού που διαθέτει ο άνθρωπος θα ήταν σε θέση να προσαγάγει ισχυρότατα επιχειρήματα που να μας δείχνουν ότι ο θεσμός αυτός έχει ένα ορθολογικό νόημα και δεν προσβάλλει ανυπόφορα τις παραδεδεγμένες αξίες της πολιτείας μας. Το «βάρος της αποδείξεως» βρίσκεται με άλλα λόγια σε εκείνους που θέλουν να επαναφέρουν τη θανατική ποινή, γιατί όποιος υποστηρίζει μια πρακτική ή έναν θεσμό που πλήττει θεμελιώδεις αξίες ή δικαιώματα έχει την υποχρέωση να συνδέσει τη θέση του αυτή με κάποιους ικανοποιητικούς νομιμοποιητικούς λόγους.
[...]Μήπως όμως αυτοί που υποστηρίζουν την ποινή του θανάτου εννοούν κάτι διαφορετικό; Είναι χαρακτηριστικό ότι η ανάπτυξη των επιχειρημάτων τους (υπόθεση Β) έχει ως αφετηρία τη διαπίστωση φρικτών εγκλημάτων και στυγερών δολοφόνων. Και οι δύο κατηγορίες είναι αναμφίβολα υπαρκτές και δικαίως μας ταράζουν. Αν όμως δεν μπορούμε να καταδείξουμε μια ωφέλεια για την κοινωνία και τα δικαιώματα τρίτων, τότε τι είναι αυτό που μας νομιμοποιεί στο να πιστεύουμε ότι ακόμη και οι αθλιότεροι και ειδεχθέστεροι δολοφόνοι αξίζουν τον θάνατο; Οσο και αν προσπαθήσουμε (και πολλοί μεγάλοι φιλόσοφοι πράγματι το επιχείρησαν) να θεμελιώσουμε μια «αρχή της ανταπόδοσης» δεν θα καταφέρουμε τίποτε περισσότερο από αμήχανες ταυτολογίες. Το «κακό», η αδικία, το έγκλημα, η βαθιά ανηθικότητα μπορεί να προκαλούν δικαιολογημένη αποστροφή και να ερεθίζουν τα εκδικητικά μας αντανακλαστικά, δεν νομιμοποιούν όμως ηθικά την ανταπόδοση. Βέβαια κάποιοι θα πουν ότι η κοινωνία έχει ανάγκη να ικανοποιήσει τα εκδικητικά της ένστικτα. Αυτό όμως είναι μια εμπειρική υπόθεση που πρέπει να καταδειχθεί και που φυσικά πάλι ανοίγει το κεφάλαιο των αξιών στις οποίες πιστεύουμε. Θέλουμε αλήθεια να ανακουφίσουμε την κοινωνία εθίζοντάς την στο να ρίχνει αλάτι στις πληγές της; Δεν καταλαβαίνουμε ότι η θανατική ποινή όχι μόνο δεν παραδειγματίζει, αλλά αποτελεί συνάμα μια αίσχιστη μορφή συλλογικής διαπαιδαγώγησης;
Ο δικαϊκός μας πολιτισμός έχει καταδικάσει τα βασανιστήρια ως κρατική πρακτική όσο καλό σκοπό και αν εξυπηρετούν. Η καταδίκη αυτή είναι βαθύτατα συμβολική και σηματοδοτεί, πιστεύω, την είσοδο σε ένα ανώτερο στάδιο συλλογικής ηθικής ωρίμανσης, τουλάχιστον ως προς αυτό και μόνο αυτό το σημείο (δεν αποκλείεται σε άλλα σημεία η ηθική μας συνείδηση να παρουσιάζει κάμψη). Είναι σπουδαίο ότι έχουμε μάθει να θεωρούμε βαρύτατη ηθική προσβολή τη χειραγώγηση ανθρώπινων όντων μέσω της σκόπιμης πρόκλησης έντονου και διαρκούς πόνου. Είναι καιρός να δούμε ότι και η θανατική ποινή είναι εξίσου κακός τρόπος χειρισμού και αντιμετώπισης ανθρώπινων όντων. Επιβάλλοντας μια πολιτεία τη θανατική ποινή μεταχειρίζεται ανθρώπινα όντα ως πράγματα προτού τα καταστήσει πράγματα μια για πάντα.


--------------------------------------------------------------------------------------
Θα ήθελα την δική σας γνώμη επι του θέματος! Πιστεύτε οτι πρέπει να καταργηθεί σε όλες τις χώρες η θανατική ποινή(σε κάποιες ισχύει) ή μήπως σε κάποιες περιπτώσεις είναι αναγκαία; Μην βιαστείτε να την καταδικάσετε(λόγω της επικρατούσας κοινωνικής άποψης) ή απο την άλλη μην βιαστείτε να την υποστηρίξετε!Θεωρώ οτι είναι πολύ σημαντικό θέμα και θα ήθελα τις αιτιολογημένες απόψεις σας.

Σπόιλερ:

Εγω ψιφισα υπερ...σε αυτην την κοινονια που ζουμε ακουμε τακτικα για δολοφονιεσ αν ηξεραν τι τους περιμενει δεν πιστευω πως θα τολμουσε κανεις να διαπραξει τετοιου ειδους εγγληματα.Ενα προσφατο παραδειγμα δολοφονιας: Πριν 2 εβδομαδεσ ειμουν στην New York οταν ακουσα την μακαβρια ειδηση...Ο 8χρονος Λέιμπι Κλέτζκι επιστρέφοντας στο σπίτι του από ημερήσια κατασκήνωση
είχε εξαφανιστεί λίγο μετά αφού...είχε ζητήσει βοήθεια από έναν άγνωστο για να επιστρέψει σπίτι του. Οι εικόνες από κάμερες ασφαλείας των διπλανών καταστημάτων, που δείχνουν τον Aaron μαζί με το αγόρι, ήταν εκείνες που οδήγησαν την αστυνομία στο σπίτι του.Όταν οι αστυνομικοί ρώτησαν τον ύποπτο για το αγόρι, εκείνος τους έδειξε γνέφοντας προς την κουζίνα.
Εκεί βρήκαν μια επιφάνεια κοπής και μαχαίρια βουτηγμένα στο αίμα. Η πλέον μακάβρια ανακάλυψη, όμως, ήταν το ακρωτηριασμένο πόδι του αγοριού που βρέθηκε στο ψυγείο.Στη συνέχεια βρήκαν και το υπόλοιπο σώμα του Λέιμπι μέσα σε κόκκινη βαλίτσα σε κάδο σκουπιδιών. Ο 35χρονος ομολόγησε το έγκλημα και συνελήφθη, ενώ η εβραϊκή κοινότητα είναι σοκαρισμένη.Σύμφωνα με την αστυνομία, δεν υπάρχουν ενδείξεις σεξουαλικής κακοποίησης και το κίνητρο της απαγωγής και δολοφονίας ερευνάται ακόμα, ενώ ερευνάται επίσης αν ο συλληφθείς πάσχει από κάποια ψυχική ασθένεια.Ο ίδιος ομολόγησε τη δολοφονία και υποστήριξε, ότι σκότωσε το αγόρι και τεμάχισε το πτώμα, επειδή πανικοβλήθηκε όταν είδε τη φωτογραφία του εξαφανισμένου αγοριού σε αφίσες στη γειτονιά.Σε αυτον τον αντρα αξιζει ή οχι η θανατικη ποινη?Σε αυτουσ που πουλανε ναρκωτικα και αθοα παιδια παιθενουν δεν τους αξιζει? Απο την αλλη παλι αν καποιος κλεψει δεν νομιζω να του αξιζει να παιθανει... Ομως με την θανατικη ποινη τορα που το σκεφτομαι αν καποιος σκοτοσει καποιον αλλο γινεται δολοφονος αν ο νομος επιβαλει θανατο αυτος που θα τον σκοτοσει γινεται αυτοματα δολοφονος ...αρα...μαλλον τα πραγματα δεν ειναι και τοσο απλα...καταλιγω στο σιμπερασμα πως πρεπει να βρουν πιο σκληρες τιμωριες απο ισόβια φυλακιση...

ψήφισα κατά γιατί δεν νομίζω ότι έχει κάποιος το δικαίωμα να αφαιρεί τη ζωή κάποιου άλλου. αν θεωρούμε έγκλημα να σκοτώνει κάποιος ή να κάνει αποτρόπαιες πράξεις γιατί να κάνουμε κ εμείς το ίδιο? ακόμα, υπάρχει περίπτωση ένας που θεωρείται "εγκληματίας" να είναι στην ουσία αθώος που απλά τον έχουν παγιδεύσει. το ξέρω ότι πολλοί είναι ψυχικά διαταραγμένοι κ είναι ελάχιστα πιθανό να αλλάξουν, αλλά δεν χάνει τίποτα κανείς να προσπαθήσει. κ αν πάλι θέλει κάποιος να τους τιμωρήσει υπάρχουν κ χειρότεροι τρόποι από τον θάνατο -κ δεν εννοώ τα σωματικά βασανιστήρια...xD αυτό που πιστεύω είναι ότι θα πρέπει να προλαμβάνει κανείς τέτοιες καταστάσεις πριν καν δημιουργηθούν. αν το σύστημα δικαιοσύνης, η διαπαιδαγώγηση των παιδιών, ο θεσμός της οικογένειας, η εκπαίδευση κλπ λειτουργούσαν καλά τότε θα ήταν διαφορετικές κ οι αξίες της κοινωνίας με αποτέλεσμα να υπάρχουν λιγότεροι εγκληματίες.
η κοινωνία είναι που νοσεί κ αυτή πρέπει να αλλάξει.

Κατά φυσικά!
Κανένας δεν έχει το δικαίωμα να αφαιρέσει την ζωή από κάποιον όοοτι παράττωμα και αν έκανε. Δεν είναι αυτός ο αρμόδιος για να τον τημωρήσει με αυτόν τον τρόπο. Ναι να τον βάλει να πληρώσει ή να τον φυλακίσει, αλλά να τον σκοτώσει δεν έχει κανένα δικαίωμα.
Αυτή είναι η άποψη μου που πρόσεξα πως για πολλούς (όχι από αυτό το φόρουμ αλλά από ένα άλλο που έπαψα να επισκέπτομαι) είναι λάθος. Αααν υπάρχει λάθως και σωστή άποψη βέβαια!

ψηφισα κατα

Κατά βασικά γιατί στην κοινωνία που ζούμε οι διεφθαρμένοι αστυνομικοί θα σκότωναν όποιον τους βόλευε και ήθελαν.

Κατά εννοείται... Από τη στιγμή που η δολοφονία θεωρείται έγκλημα, είναι έγκλημα από οποιαδήποτε πλευρά, είτε την πλευρά του δολοφόνου είτε από την πλευρά αυτού που την επιβάλλει ως ποινή.Δεν μπορεί π.χ. κάποιος να πει "Αυτός σκότωσε έναν άλλο άνθρωπο,είναι δολοφόνος,πρέπει να τιμωρηθεί, ας τον σκοτώσουνε.",γιατί πολύ απλά έτσι μετατρέπεται και ο ίδιος σε δολοφόνο. Κανένας δεν έχει δικαίωμα για κανέναν λόγο να αφαιρέσει τη ζωή κάποιου, ότι κι αν έκανε, και κανένας δεν μπορεί να κρίνει ποιος πραγματικά αξίζει να πεθάνει και ποιος όχι.

Βιασμοί παιδιών, δολοφονίες...ένα σωρό σαδιστικά, άρρωστα και απάνθρωπα εγκλήματα συμβαίνουν καθημερινά και είναι πραγματικά αχαρακτήριστα...
Τέτοια πράγματα δεν συγχωρούνται. Και μία ποινή φυλάκισης δεν αλλάζει τα μυαλά τόσο διεφθαρμένων ατόμων.
Πιστεύω πως το ρητό "ότι δίνεις παίρνεις" πρέπει να εφαρμοστεί με έναν πιο...πρακτικό τρόπο. Και αυτός είναι η θανατική ποινή.
Γιαυτό λοιπόν και ψήφισα "υπέρ".

Κατά. Και κατά της φυλάκισης βασικά. Η απομόνωση κι η αποκοπή από την κοινωνία δεν είναι λύση. Ένας τρόπος ενσωμάτωσης σε αυτήν είναι προτιμότερο. Αλλά το ίδιο το σύστημα που παράγει 'εγκληματίες', επινοεί και 'τιμωρίες'...

Για μενα η ποινη δεν εχει σωφρονιστικο χαρακτηρα, αλλα κατασταλτικο. Ενα συγχρονο κρατος, κακως βεβαια, δε μπορει να δασκαλευει και θελοντας και μη παιζει το ρολο του μπαμπουλα, ωστε να μη γινονται εγκληματα. Η ποινη εχει το χαρακτηρα του περιορισμου, ωστε ο εγκληματιας να μην ειναι πλεον κινδυνος για το υπολοιπο κοινωνικο συνολο.

Στη θανατικη ποινη ειμαι αντιθετη διοτι δεν ειναι αναστρεψιμη, που σημαινει πως αν αποδειχτει αργοτερα οτι αυτος που πεθανε ηταν αθωος θα γινει πανικος και τετοια εχουν γινει σε πολλα κρατη και δε θα αντεχα στη συνηδειση μου να ειμαι πολιτης τετοιου κρατους

κατα!κανεις δεν εχει το δικαιωμα να αφαιρεσει την ζωη ενως αλλου ατομου και επισης πιστευω πως με την θανατικη ποινη οτι ειδους εγκλημα ειχε διαπραξει ο "κατηγορουμενος" -βασικα δε εβρισκα ακριβως την λεξη,ελπιζω να καταλαβαινετε τι εννοω- δεν θα μαθει απο το λαθος του εαν τον σκοτωσουν..

Συμφωνώ με την Fairlight.

RemousLoupin έγραψε:Κατά. Και κατά της φυλάκισης βασικά. Η απομόνωση κι η αποκοπή από την κοινωνία δεν είναι λύση. Ένας τρόπος ενσωμάτωσης σε αυτήν είναι προτιμότερο. Αλλά το ίδιο το σύστημα που παράγει 'εγκληματίες', επινοεί και 'τιμωρίες'...

Δεν καταλαβαίνω τι εννοείς. Ποια πιστεύεις πως θα έπρεπε να είναι η αντιμετώπιση ενός κατά συρροή δολοφόνου;
Βασικά η λέξη "ενσωμάτωση" δεν ταιριάζει με το θέμα. Δεν μιλάμε για πρώην ναρκομανείς ή για άτομα με διάφορες αναπηρίες που όντως χρειάζονται βοήθεια στην επανένταξη / ενσωμάτωση τους στην κοινωνία. Ένας δολοφόνος ή βιαστής δεν έχει καμία δουλειά να "ενσωματωθεί" στην κοινωνία και η μόνη λύση είναι η φυλάκιση για να προστατευτούν οι υπόλοιποι και για να καταλάβει πως υπάρχουν επιπτώσεις όταν κάνεις ένα έγκλημα. Η απομόνωση και η αποκοπή από την κοινωνία είναι λύσεις για ανθρώπους που δεν ακολουθούν τους νόμους αυτής της κοινωνίας και μόνοι τους έφεραν τον εαυτό τους σε αυτό το σημείο. Υπάρχουν άτομα που δεν σωφρονίζονται και δεν μπαίνουν στην φυλακή για να να βγουν καλύτεροι άνθρωποι, αλλά γιατί είναι επικίνδυνοι για τους άλλους.

Ψηφισα κατα.. Δεν θεωρω οτι υπαρχει καποιος που να εχει την δυνατοτητα να αφαιρει ζωες.. απο οποιονδηποτε..
Δεν μπορει να καταδικαζεις την δολοφονια ,δολοφονοντας καποιον!

Κατάαα είναι κρίμα να στερούμε τις ζωές των άλλων. Ο καθένας έχει το δικαίωμα να ζει την ζωή του!

Υπέρ. Σε κάποιες υποθέσεις δεν μπορεί ο δολοφόνος να μπαίνει μόνο φυλακή. Τι σημαίνει δεν έχει δικαίωμα να αφερείς τη ζωή; Ο δολοφόνος δεν αφαίρεσε τη ζωή ενός ανθρώπου; Σε κάποιες περιοχές όπως Μεξικό, η θανατική ποινή πρέπει να ισχύει γιατί τα μικροεγκλήματα γίνονται καθημερινά και οι δολοφονίες είναι συχνές. Δεν μπορούν αυτοί οι άνθρωποι να μπαίνουν απλώς στην φυλακή.
RemousLupin, η παντοτινή αποκοπή των θυμάτων δολοφονίας από την κοινωνία δεν πρέπει να τιμωρείται; Διαφωνώ απόλυτα με αυτά που λες. Το σύστημα δεν οφείλεται πάντα για τα εγκλήματα. Και οι τιμωρίες δεν μπήκαν επειδή το σύστημα βγάζει εγκληματίες. Είναι αυτό που λέει η Εκάτη. Είναι επικίνδυνοι για τους άλλους για αυτό και απομονώνονται. Τις τιμωρίες θεωρώ πως τις αναζητά ο λαός. Αν σκοτώσει για παράδειγμα κάποιος έναν από την οικογένειά σου, δεν θα τον κυνηγήσεις; Δεν θα χαρείς να τον δεις να "σαπίζει" στη φυλακή; Όλοι έχουμε ένα μίσος για αυτούς που κάνουν κακό σε εμάς και σε αυτούς που αγαπάμε.

Πώς και δεν έχω γράψει εδώ ακόμα;

Λοιπόν, εγώ είμαι πέρα για πέρα κατά. Θα αντικρούσω πρώτα τα επιχειρήματα ένα-ένα και μετά θα πω την άποψή μου.

1. Επιτυγχάνει τον παραδειγματισμό και αποτρέπει αποτελεσματικά την διάπραξη ειδεχθών εγκλημάτων.

Μέγα λάθος. Και ιδού παράδειγμα.


Διαβάστε εκεί που λέει για τον παραδειγματισμό. Άρα δεν ισχύει. Νεξτ...

2. Ιδιαίτερα για τους επαγγελματίες εγκληματίες η απειλη της θανατικής ποινής έχει αναμφίβολα ανασταλτικό αποτέλεσμα.

Το ίδιο με παραπάνω, δεν κάνει καμία διαφορά.

3. Αποκαθιστά το κοινό περι δικαίου αίσθημα.

Από πότε γίναμε ζώα για να "ικανοποιείται" ο λαός με το θάνατο ενός ανθρώπου; Όποιος θέλει αίμα αντί αίματος, τότε ας επιστρέψει στις εποχές όταν έκαιγαν ανθρώπους ζωντανούς για βλακώδεις προκαταλήψεις. Θέλουμε να είμαστε πολιτισμένοι; Ας το δείξουμε.

4. Αποτελεί πράξη δικαιώσης ,κυρίως απο τους συγγενείς του θύματος.

Σίγουρα, ο πόνος και η οδύνη σε κάνει να βλέπεις αλλιώς τα πράγματα και φυσικά δεν μπορώ να μπω στη θέση όσων έχασα άδικα δικούς τους ανθρώπους. Αλλά, δε θεωρώ ότι αν ο δολοφόνος εκτελεστεί θα απαλυνθεί ο πόνος από το χαμό ενός προσώπου. Άρα δεν αποτελεί λύση.

5. Συνιστά ,μερικές φορές, τη μόνη επιλογή αφού υπάρχουν εγκληματίες που η φύση του χαρακτήρα τους δεν επιδέχεται σωφρονισμό.

Εδώ θα πρέπει να αναλογιστούμε την ευθύνη της κοινωνίας σε αυτό. Δηλαδή, γεννιέται κάποιος εγκληματίας; Όχι, γίνεται. Άρα κάτι έχει γίνει λάθος στην ανατροφή των εν λόγω ανθρώπων. Σε αυτό συμφωνώ στο επιχείρημα του Θάνου. Όποιος θεωρείται απειλή απομακρύνεται και, ω εκ του θαύματος, σώζεται η κοινωνία; Ο κύκλος είναι συνεχής και όσο η κοινωνία αδρανεί, άλλο τόσο θα υπάρχουν εγκλήματα. Τι θέλουμε, λοιπόν; Προσωρινή "λύση"; Ή αντιμετώπιση του προβλήματος ξεκινώντας από τη ρίζα του;

6. Το ανεπανόρθωτο της ποινής είναι παραπλανητικό επιχείρημα απο αυτούς που υποστηρίζουν την καταδίκη της.Καμία ποινή όταν εκτελείται δεν είναι επανορθώσιμη με εξαίρεση την χρηματική.

Υπάρχουν περιπτώσεις που έχουν δικαιωθεί ακόμα και μετά από πολλά χρόνια και έχουν αποφυλακιστεί αθώοι. Στην περίπτωσή μας, τι κάνουμε;




To sum up, είναι πολύ εύκολο να απομακρύνουμε τα "βλαβερά στοιχεία" της κοινωνίας μας αφαιρώντας τους τη ζωή. Για 'μένα, πρώτον, κανείς δεν έχει το δικαίωμα να το κάνει αυτό, ανεξαρτήτου εγκλήματος, και, δεύτερον, δεν είναι λύση. Υπάρχουν εγκλήματα που ανατριχιάζει κανείς στο άκουσμά τους αλλά είναι πολύ πιο βασανιστικό να ζεις στην απομόνωση τη μισή ή όλη σου τη ζωή παρά να σε εκτελούν.

Amelia Blackfoot έγραψε:

6. Το ανεπανόρθωτο της ποινής είναι παραπλανητικό επιχείρημα απο αυτούς που υποστηρίζουν την καταδίκη της.Καμία ποινή όταν εκτελείται δεν είναι επανορθώσιμη με εξαίρεση την χρηματική.

Υπάρχουν περιπτώσεις που έχουν δικαιωθεί ακόμα και μετά από πολλά χρόνια και έχουν αποφυλακιστεί αθώοι. Στην περίπτωσή μας, τι κάνουμε;

Ναι έχουν δικαιωθεί αλλά τα χρόνια που έχασαν στην φυλακή δεν τα παίρνουν πίσω
Αυτό είναι απο τα λίγα επιχειρήματα που ισχύει σίγουρα βασικά αν εξαιρέσουμε οτι άλλο φυλακή και άλλο θάνατος.

Στα άλλα συμφωνώ up and down

Φυσικά και δε γυρνάνε πίσω, αλλά δικαιώνονται και αποκαθίσταται, μερικώς, το όνομά τους. Μπορούν να κάνουν μια νέα αρχή. Με τη θανατική ποινή, αφαιρείται η περίπτωση της δικαστικής πλάνης.

Σπόιλερ:

Ε ναι αλλά λέμε οτι θα εφαρμόζεται σε περιπτώσεις που είναι σίγουρη η ενοχή κάποιου

Σπόιλερ:

Πάντα γίνονται λάθη. Από μια γρήγορη έρευνα, έπεσα πάνω σε αυτό. Λάθος ή μη, δεν αλλάζει. Αν δεν ίσχυε η θανατική ποινή, αυτός ο άνθρωπος ενδεχομένως θα ήταν ελεύθερος και ζωντανός.

Σπόιλερ:

Δεν μπορώ να απαντήσω με ένα ναι ή ένα όχι σε αυτήν την ερώτηση ακόμα δεν έχω ολοκληρωμένη άποψη και δεν νομίζω ότι μπορεί κανείς να απαντήσει με απόλυτη σιγουριά για την γνώμη του.

Επιπλέον θεωρώ πως ότι κι αν ειπωθει θα είναι "λάθος" εφόσον η γνωμή του καθενός επί του θέματος πιθανότατα να άλλαζε ανάλογα με την σχέση του με το έγκλημα(θύτης,θύμα,συγγενής θύτη,συγγενής θύματος,πολίτης,όργανο της δικαιοσύνης.Γενικώς όπως πιστεύω και ο περισσότερος κόσμος ταυτίζομαι με το θύμα και η πρώτη σκέψη που μου έρχεται δεν είναι τι οδήγησε τον εγκληματια σε αυτό που έκανε ούτε πως θα μπορούσαμε να τον βοηθήσουμε και να τον επανεντάξουμε στην κοινωνία αλλά το πόσο σκληρά θα ήθελα να τιμωρηθει.

Κατά ......

Υπέρ μόνο για τους μ.....ς που έφτασαν την χώρα μας σε αυτό το χάλι....

Ναι, ναι, ναι, ΝΑΙ στη θανατική ποινή.

Δεν μου αρέσει η βία, ούτε ο πόνος, αλλά μερικοί άνθρωποι απλά το αξίζουν. Δεν μιλάω για μικροπλοπή ή οτιδήποτε, αλλά για φόνο. Και εφόσον αφαίρεσε τη ζωή κάποιου πρέπει να το πληρώσει, ορθαλμός αντί οφθαλμού. Σίγουρα κάποιοι θα πουν ότι έτσι γινόμαστε κι εμείς ίδιοι. Εδώ θα δείξουμε επίπεδο λοιπόν; Πρέπει να τους αφήσουμε να κυκλοφορούν αργότερα ανάμεσά μας σαν να μη συνέβη τίποτα, όταν οι ίδιοι αφαίρεσαν ψυχές; Σκεφτείτε την οικογένεια του θύματος. Σίγουρα τυφλωμένοι όλοι από θυμό θα θέλουν εκδίκηση. Όσοι πατήσατε το κουμπάκι "κατά" πιστεύετε πως στην φυλακή θα δωθεί η ευκαιρία στον εγκληματία να καταλάβει το λάθος του και να αλλάξει. Ε, λοιπόν, εγώ πιστεύω ότι δεν θα αλλάξει. Οτιδήποτε κι αν τον ώθησε να σκοτώσει, σκότωσε, χωρίς δικαιολογίες και λοιπά. Και ένας άνθρωπος που αφαίρεσε τη ζωή ενός άλλος είναι τόσο μαύρος και ασυγχώρητος μέσα του, που όσα χρόνια κι αν το σκεφτεί δεν θα αλλάξει.

Λαθη; Όντως γίνονται λάθη. Και όντως εάν θανατωθεί κάποιος άδικα, τίποτε δεν αλλάζει τα πράγματα. Γι'αυτό με τέτοια θέματα καλό θα ήταν οι δικαστές αμερόληπτοι να παίρνουν τις αποφάσεις τους. Αν και σε θέματα φόνου, δεν νομίζω να υπάρχει αδιαμφησβήτηση του εγκλήματος...

Τέλος, είμαι υπέρ, υπέρ, υπέρ της θανατικής καταδίκης. Έτσι με παραδειγματικό τρόπο, θα αποτρέπει και τους άλλους να επαναλάβουν τέτοια αδικήματα.
Στο κάτω κάτω, τι; Πρόβλημα υπερπληθυσμού δεν έχουμε?

αυτοι ας συνεχιζουν να κανουν το αδικο αλλα θα κριθουν για τις πραξεις τους στον αλλο κοσμο