Εντυπώσεις απο τις συναντήσεις!

Αντωνιαδάκι μου, αν καταφέρεις να πάρεις τις φωτογραφίες από την Μάρσι, θα σε παρακαλούσα να τις μοιραστείς μαζί μου, κι εγώ στο επόμενο μίτινγκ μας θα κάνω τα ίδια

Κλωτσιές; Για ποιο πράγμα μιλάς;

δεν περιγράφονται με (πλήκτρο)λόγια

Μ' άρεσε πολύ αυτό

Σοβαρά μου έκανες μελανιά στο δεξί πόδι, αυτό που ήταν εντάξει.
Βλαμμένε

Θα τις πάρω τις φώτο στανταράκι!

Tom Marvolo Riddle έγραψε:

δεν περιγράφονται με (πλήκτρο)λόγια

Μ' άρεσε πολύ αυτό

Και μένα!

Λοιπόν εγώ, όταν ήμουν στο λεωφορείο σκεφτόμουν τι θα γράψω εδώ και τα 'χα σχεδιάσει όλα, αλλά τώρα τα ξέχασα

Την πρώτη μέρα γνώρισα την Γιάννα και τον Ηλία και δεν τους συμπάθησα καθόλου. Πάλι καλά που μέναμε σε διαφορετικό ξενοδοχείο, φανταστείτε να ήμασταν στο ίδιο δωμάτιο
Αφού ξυπνήσαμε ευγενικά την Μαρία και απορρίψαμε τα Στάρμπαξ που ήταν κάτω από το ξενοδοχείο για να πάμε στα Στάρμπαξ στην πλατεία Αριστοτέλους όπου δεν έκανε καθόλου κρύο. Γνωρίσαμε τον Χρήστο και τον Τάσο, που ήταν και οι 2 πολύ συμπαθείς και βγάλαμε και φωτογραφίες και κάναμε και Τελετάμπις-γκρουπ-χαγκ.
Μετά πήγαμε για φαγητό και πήραμε τους υπόλοιπους να δούμε που είναι αλλά είχαν μίτινγκ διαχειριστών οπότε τους βρίσαμε και πήραμε την Κόνι και λέγαμε καμενιές.
Ξαναείδα τον Λάζαρο, τη Μαριλένα και την Ανθή. ο Λάζαρος είναι το ίδιο ψυχαναγκαστικός με μένα και φρικάραμε μαζί για τις ασυμμετρίες που βρίσκαμε παντού. Η Μαριλένα είχε το θάρρος να δοκιμάσει πρώτη το HW ποτό, το οποίο μόνο νέφτι δεν είχε μέσα. Η Ανθή είναι η μικρή μου αδερφή!
Είδα για πρώτη φορά τον Λευτέρη που είναι ίδιος ο Δρ. Σέλντον Κούπερ και κάνει και το "χε χε". Είναι πολύ συμπαθής και τον συμπαθώ 12,5. Επίσης είναι καμένος και σε κάποια φάση είχαμε πιαστεί και γυρνάγαμε γύρω-γύρω-γύρω και μετά έκανα το ίδιο με την Κόνι και μετά θυμήθηκα ότι είμαι 19 χρονών και πήγα και κάθισα.
Γνώρισα τον Θάνο που δεν μιλάει πολύ αλλά κάναμε τον εξής εμπνευσμένο διάλογο: "Πότε θα μάθετε να γράφετε σωστά το νικ μου;" *beat* "Εσύ πότε θα το μάθεις;"
Γνώρισα και την Γωγώ και το Χρήστο αλλά μιλήσαμε πολύ λίγο.
Επίσης γνώρισα και τη Θεσσαλονίκη που είναι πολύ ωραία πόλη και θα μπορούσα να γράψω ποίημα για τα λεωφορεία της. Είναι παντού! Ανά πάσα στιγμή έχεις 10 λεωφορεία στο οπτικό σου πεδίο. Επίσης έπαιξε και μια φήμη ότι έτσι και πέσεις στην παραλία θα γίνεις X-Men αλλά δυστυχώς δεν μπορέσαμε να την επιβεβαιώσουμε.

ΥΓ. Ο Λάζαρος είναι το μοναδικό μέλος που πρέπει να γράψει τις εντυπώσεις του από το μίτινκ στο τόπικ "Ποια είναι η τελευταία ταινία που είδατε;" Τον βάλαμε να δει Monty Python και έβγαλε blue screen of death, δεν θα ξαναείναι ποτέ ο ίδιος.

ΥΓ2. Μιας και η Μαριλένα έφυγε 2 μέρες νωρίτερα, πήρα εγώ τη θέση της και έκανα 8734897 σαρδάμ.

Hecate ϟ έγραψε:

Tom Marvolo Riddle έγραψε:

δεν περιγράφονται με (πλήκτρο)λόγια

Μ' άρεσε πολύ αυτό

Και μένα!

Κι εμενα!

Hecate ϟ έγραψε:Αφού ξυπνήσαμε ευγενικά την Μαρία και απορρίψαμε τα Στάρμπαξ που ήταν κάτω από το ξενοδοχείο για να πάμε στα Στάρμπαξ στην πλατεία Αριστοτέλους όπου δεν έκανε καθόλου κρύο.

ναι, οχι οτι ο αμεσως λιγοτερο ευγενικος τροπος να με ξυπνησετε θα ηταν να ερθετε και να βαρατε την πορτα ουρλιαζοντας "μαρια ξυπνα" αλλα τεσπα!

Α ναι, πρέπει να γράψω κι εγώ, ε?
Οκ τα γεγονότα τα ξέρετε, πάμε κατευθείαν στις εντυπώσεις απ' τους καινούριους:
Θάνος: ΤΙ ΚΑΛΟ ΠΑΙΔΑΚΙ~! Πραγματικά το πιο ήσυχο μέλος που έχω γνωρίσει. Μιλάει λίγο αλλά πετάει πετυχημένα πράγματα
Λευτέρης: Του φάνηκε παράξενο που όλους όσους έχω γνωρίσει από κοντά τους συμπαθώ 8-10, μικροδείχνει, μοιάζει με τον Σέλντον ΚΑΙ στη συμπεριφορά (συναισθηματικά ανάπηρο ) κι έχει πολύ γέλιο
Χρήστος (γιος): Μόνο μια ώρα Γιατί~??? Κάνει ζεστές αγκαλιές, ξετρελάθηκε με την μπλούζα κι έχει πολύ όμορφη φωνή
Κόνι: Πώς είναι εδώ? ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΟ ΙΔΙΟ ΠΡΑΓΜΑ. Πολυλογού, εκφραστικότατο πρόσωπο, μέσα σ' όλα, τη λάτρεψα.-
Τάσος: Έχω την εντύπωση πως με φοβόταν Πάντως εδώ μέσα βγάζει κάτι πιο γαμάουα, στην πραγματικότητα είναι πολύ πιο ήσυχος
Γωγώ & Χρήστος: Δε μιλήσαμε πολύ αλλά είναι αρκετά συμπαθητικοί

Οι παλιοί ξέρετε ότι σας σιχαίνομαι

Highlights
-Οι μάχες με τα ραβδιά-οδοντόβουρτσες
-Το πιτσόγυρο! (Που έστειλε την Εκάτη σχεδόν στο νοσοκομείο.)
-Να έχουμε βάλει όλοι στη μέση την Εκάτη και να την ρωτάμε πώς βλέπει τα ονόματά μας. Το δικό μου είναι λιλά και το νικ μου μπορντώ
-Το Heroic BSOD του Λάζαρου αφού είδε Monty Python. Είχε μείνει να κοιτάζει την οθόνη για 5 λεπτά μετά το τέλος με αποχαυνωμένο ύφος και μετά βγήκε για τσιγάρο και απειλούσε να πέσει απ' τον τρίτο.
-Το συντριβάνι-σοκολάτα στου Χατζηφωτίου
-Το cineshop που ανακαλύψαμε ΕΝΤΕΛΩΣ ΤΥΧΑΙΑ και που κάναμε πλούσιο. Μόνο εγώ χάλασα 30 ευρώ εκεί
-Το "we fart in your general direction" μήνυμα προς τους αντμίνς κατά τη διάρκεια του μίτινγκ διαχειριστών. Μας είχαν γραμμένους, δε φταίμε εμείς
-Τα 523672161 σαρδάμ.
-Η απόπειρα αυτοκτονίας Εκάτης και Λάζαρου επειδή τίποτα δεν ήταν συμμετρικό. Και καλά που δεν πρόσεξαν μαζί τα δίχρωμα μαλλιά μου και το στραβό κουρτινόξυλο Μετά επέμεναν η μεν να παντρευτούν σε ξωκλήσι, ο δε στον Αγ. Δημήτρη
-Το ακατάπαυστο γέλιο της Ανθής καθώς προσπαθούσαμε να γυρίσουμε το βίντεο
-Η HW τράπουλα
-Ό,τι πλανόδιος και να πέρναγε, μα dvd, μα αναπτήρες, μα φουλάρια, μα μπαστούνια, μία η απάντηση: "Κατεβάζουμε!"
Είναι κι άλλα, μα τα ξεχνάω

Χεμ, χεμ. Ήρθε η ώρα να γράψω.

Στις 26/10/2011, και ώρα 18:00 κατέφθασα στο αεροδρόμιο Θεσσαλονίκης. Περίμενα το Λάζαρο να βρίσκεται και να περιμένει εναγωνίως στις αφίξεις με πανό, μπαλόνια και όλα τα σχετικά, όμως παρ' όλα αυτά βρέθηκα να βολτάρω μόνη μου γιατί το χρυσό μου είχε χάσει το λεωφορείο. Αφού πήγαμε στο σπίτι του με το ταξί και απλά αφήσαμε τα πράγματά μου, κάναμε μια μεγάλη βόλτα που περιελάμβανε γούδις, στην οποία πέταξα τα απίστευτα σαρδάμ και φέιλ:
-Μα πρέπει να αλλάξουμε κι εκείνα τα λανκ στο φόρουμ

-Λαζ: Είσαι ηλίθια.
-Έχω ίβλα;

-Εμένα με λένε Μαρινέλλα

- Λαζ: Που πας, από κει δεν είναι η καμάρα, είναι η παραλία
-Και που ξέρω εγώ ότι η καμάρα δεν είναι στην παραλία;

Καθ' όλη τη διάρκεια αυτής της επικίλας, τα τηλέφωνά μας χτυπούσαν κάθε 5'' από τις κλήσεις του Λευτέρη, που με απειλούσε ότι αν δεν εμφανιστούμε δε θα τον ξαναβλέπαμε (Ναι καλέ, αυτό ήταν κίνητρο για να πάμε ), και τέλος πάντων είπαμε να σκάσουμε κι εμείς μύτη στην καμάρα κατά τις 9, όπου συναντήσαμε Λευτέρη, Γωγώ, Χρήστο (σμπ), Χρήστο (αρμπ), Τάσο και Μαράκι (Ιμπέριο)

Αφού πήγαμε (παραδοσιακά) στο Χρυσό για κρέπες κι εγώ πλακώθηκα με τον, κατά τα άλλα διαχειριστή Λευτέρη για ένα μικροθεματάκι, το οποίο έμαθε όλη η Θεσσαλονίκη, νομίζω πως δεν έκανα ιδιαίτερες μπαρούφες και φάγαμε όλη την υπόλοιπη ώρα στο να νιώσουμε καλά ο ένας με τον άλλον. Για τις νέες γνωριμίες θα γράψω στο τέλος.

Μετά πήγαμε για ποτάκι σε ένα μπαρ που είχα ξαναπάει με το Νίκο τον Αντρέα και την Κώνει κάποτε, και αφού αράξαμε, ένα σωματείο μεροκαματιάρικων μελών με εκπρόσωπο (guess who ) τη Γωγώ, είπαν να μας εκθέσουν τα αιτήματά τους για αλλαγές στο φόρουμ. Αποδεικτικές φωτογραφίες με τα υπουργικά έγγραφα στο φόρουμ. Βέβαια αυτή η συζήτηση που ξεκίνησε για πλάκα, κατέληξε σε μια μεγάλη κουβέντα ( ε, όχι και τσακωμό ντε ) ανάμεσα σε μένα, το Λάζαρο, το Λευτέρη, τη Γωγώ και το Χρήστο. Νομίζω πως ήταν μια σπάνια ευκαιρία για όλους μας να πούμε αυτά που θέλαμε και μου άρεσε που έγινε, αρκεί να ήταν επιτέλους η τελευταία φορά, και κάποια στιγμή να φτάσει στο τέλος του αυτός ο φαύλος κύκλος
Σχετικά ήταν πολύ όμορφο βράδυ, βγάλαμε φωτογραφίες, γελάσαμε πολύ, και κατά τη μία αποχαιρετηθήκαμε.

Το επόμενο "πρωί" ξύπνησα μετά κλωτσιών και μπουνιών τον ΣτΕ, για να πάμε για μπουγάτσα με τον @Λευτέρης Λευτέρης. Ο κύριος αφού σκόνταψε σε όλα τα έπιπλα και έφαγε ένα δίωρο γεμάτο στο πισι για να θερίσει και να σπείρει τη φάρμα του στο φατσοβιβλίο, ελέησε να σηκωθεί, και, μισή ώρα αργοπορημένοι φυσικά, βρήκαμε το Λευτέρη.
Ο αρχικός στόχος της συνάντησης ήταν να συζητήσουμε κάποια πράγματα για το φόρουμ, αλλά ο ΤΜΡ προτίμησε να φτιάξει βουναλάκια από διαφορετικά είδη ζάχαρης, να αναλύσει το πόσο καλά τσιμπιέται η μπουγάτσα με το πιρούνι, και να τσουρνέψει και μερικές ζάχαρες από το τραπέζι.
Μετά ακολούθησε εξερεύνηση στο σπίτι του ΤΜΡ. Αφού η ερευνητική ομάδα που αποτελούνταν από μένα και το Λάζαρο ανακάλυψε το παιδικό σαμπουάν και τα μαντηλάκια ντεμακιγιάζ ( ), είδαμε τις παιδικές φωτογραφίες του Λευτέρη και περιηγηθήκαμε στην έκθεση με τα λούτρινα που στολίζουν το δωμάτιό του. Δε θα πω πολλά, αλλά έχει ιδιαίτερη αδυναμία σε ένα σκύλο και ένα σκίουρο.
Μάθαμε πολλά για την πραγματική του ταυτότητα από τότε.

Μετά όμως αφοσιωθήκαμε σε σοβαρές ασχολίες ο Λάζαρος έλυνε ένα παζλ ( το οποίο αν με είχατε αφήσει στην ησυχία μου και δε μου είχατε πρήξει τα συκώτια θα το είχα λύσει, ήμουν πολύ κοντά αν θες να ξες ) , ο Λευτέρης προσπαθούσε να βγάλει πασιέντζες κι εγώ έπαιζα σούπερ Μάριο. Να αναφέρω οτι ο Λευτέρης συναγωνίζεται εμένα στην αθλιότητα πιτζαμών, καθώς η δική του έχει αστερίξ, και τέλος οτι μας τράβηξε και βίντεο. Είμαι σίγουρη πως το βλέπει κάθε μέρα πια.

Κάαααποια στιγμή, πήγαμε και στην καμάρα για να βρούμε την Όλγα, τον Χρήστο (αρμπ), τον Τάσο και τη Μαρία. Είπαμε -οποία έκπληξις!- να πάμε για κρέπες ξανά. Τελικά το αντίστοιχο των γούδις που πάμε κάθε φορά στην Αθήνα πρέπει να ναι το Χρυσό, δεν εξηγείται. Ο Λευτέρης αγενέστατα σηκώθηκε και πήγε παραπέρα με μια φίλη του, κι εγώ κόντεψα να αποκαλύψω όλα τα απύθμενα μυστικά του φόρουμ, πάλι καλά που με κοίταζε ο Λάζαρος από δίπλα με ένα δολοφονικό βλέμμα
Τελικά αποκαλύψαμε έναν χαρακτήρα της Ροζάριο, ενώ αφήσαμε να πλανώνται κάποια υπονοούμενα στην ατμόσφαιρα (τι άλλο θα σκεφτούμε για να μη γράψουμε συνέχεια, Θεέ μου ). Ο Τάσος έλεγε κλασσικές μπαρούφες για το Χάφλπαφ και ήμουνα έτοιμη να του φέρω το τσαάκι στο κεφάλι, η Μαρία προσπαθούσε να μας πείσει οτι αυτό που ανήκει είναι κοιτώνας ( ), δοκιμάσαμε τις μαγικές μας ικανότητες με κάτι μαγνητικά ραβδιά και μετά σηκωθήκαμε και φύγαμε.

Έπειτα, έκανα τη λαλακία να δεχτώ την πρόταση του λευτέρη να ανέβουμε με τα πόδια στα κάστρα, αφού τον πίστεψα όταν μου είπε πως ο δρόμος ήταν λίγος. Νομίζω πως όταν φτάσαμε πάνω όλο το σώμα μου καιγόταν.
Οκ Λευτέρη, ωραία η θέα, αλλά όχι δεν άξιζε την ανάβαση. Υπήρχε λεωφορείο.
Βγάλαμε φωτό και στη διαδρομή και πάνω, και αφού με τα χίλια ζόρια κατέβηκα, είπαμε να πάμε και πάλι στην Καμάρα να βρούμε Γωγώ και Χρήστο. Αποφασίσαμε (πρώτη φορά στα χρονικά τόσο γρήγορα) να πάμε για τρίβιαλ σε ένα μαγαζί ονόματι λολ.

Οι ομάδες είχαν ως εξής:
Λάζαρος-Λευτέρης-Χρήστος(αρμπ)-Μαρία --> Τυφώνες21 (Ναι, το πνεύμα του Νικολάκις ήταν μαζί μας )

Και

Χρήστος (σμπ)-Γωγώ-Μαριλένα-Τάσος --> Βρωμιάρηδες Λέοντες. (Κανονικά θα ήταν μόνο λέοντες καθ' ότι 3 στους 4 ήταν Γκρίφιντορ, αλλά είπαμε με ολοδική μας πρωτοβουλία να τιμήσουμε και το ασβοκούναβο της ομάδας )

Μετά από μια μαραθώνια διαμάχη, με το Λευτέρη και τη Γωγώ να πλακώνονται στο ξύλο για το φουξια και το γαλάζιο κουτάκι με κάρτες, το Λάζαρο και το Λευτέρη να αποσύρονται μετά από κανα 40λεπτο το πολύ έτοιμοι να βαρέσουν ενέσεις, εμένα να λέω τις απαντήσεις αντί για τις ερωτήσεις, τον Τάσο να μας έχει πρήξει ως συνήθως τα συκώτια με αυτό το απίστευτο Χάφλπαφ αίσθημα δικαιοσύνης που τον διακατέχει, και τον Χρήστο τον αρμπ να τα ξέρει όλα και να τα λέει μέσα από τα δόντια του

Παίζει το παιχνίδι να τελείωσε 2 παρά, όταν πήραμε το ποστοκαλί τυράκι επιτέλους χάρη στον δικό μας το Χρήστο και νικήσαμε. Χα.

Ακολούθησε βόλτα στην παραλία, με την Όλγα και το Λευτέρη να έχουν φύγει νωρίτερα, και εκεί που η Γωγώ μας είχε καθίσει κάτω και μας ανέλυε τις αλαγέ ςπου θα κάνει στο τημ ( ), βλέπουμε έναν μεθύστακα Κρητικό να έρχεται να μας βγάλει λόγοοο...
Αρχίζει να μας ρωτάει που είναι οι αγανακτισμένοι, να χτυπιέται οτι μπήκαν στο πασόκ, να έχει ένα σκύλο που τον φώναζε Παπανδρέου, και να έχει παραμάσχαλα ένα πλαστικό μπουκάλι κρασί που η Γωγώ είχε πιει με τα μάτια

Χάιλάιτς της επικής συνάντησης με τον Κρητικό:

-Εγώ είμαι Κρητικός. Αλλά είμαι και λίγο μεθυσμένος.

(Στον Χρήστο - αρμπ )
- Εσύ τι με στραβοκοιτάς; Παίξε ρε λίγο μαντολίνο, παίξε!

- Τα σκυλιά καταλαβαίνουν κρητικά.

Η Γωγώ που λέτε να είναι έτοιμη να μπαστακωθεί κάτω μαζί του να του παίξει μαντολίνο μπας και της δώσει καμιά ρουφηξιά κρασί, εγώ να επιδίδομαι στον κοινωνικό σχολιασμό ("είμαι και λίγο μεθυσμένοος" - "σώωωωωπα"), ο Χρήστος με το Λάζαρο να μου κάνουν νόημα να φύγω κι εγώ να μην καταλαβαίνω Χρηστό, και τέλος, η σκηνή της φυγής. Έχω να δηλώσω πως πραγματικά όποιος ξαναπεί οτι φοβήθηκα θα φάει αβάντα μπαν και άμα είμαι στα κέφια μου και διαγραφή, συννενοηθήκαμε; ). Εγώ σηκώνομαι πάνω κουνιστή και λυγιστή και βλέπω έναν Τάσο και μια Μαρία να με ξεπερνάνε τρέχοντας. Δεν είχα τα γυαλιά μου, και λέω θα μας πήρε από πίσω ο Κρητίκαρος με καμιά χατζάρα και πρέπει να τρέξω κι εγώ. Τους φτάνω, κοιτάζω πίσω, και βλέπω ένα τσούρμο να έρχεται αγκαζέ, χαλαρό και περπατητό, και να ντρέπομαι για μένα που έτρεξα με έναν ψωροΧάφλ και μια -ακόμα πιο ψωρό-Σλίθεριν. Ατάκα αιώνια του λεοντόκαρδου, λαχανιασμένου Τάσου:

-Μαριλένα, δεν έχω ξαναφοβηθεί περισσότερο για τη ζωή μου!

Μετά μαζευτήκαμε πάλι σπίτια μας, εγώ φυσικά στου Λάζαρου για κοινωνικό σχολιασμό μέχρι τις 6 το πρωί, και την επόμενη μέρα έκανε την είσοδό της η Ανθήηηηη.

Είπαμε αφού ξυπνήσαμε (κατά τις 2) να κάνουμε ένα διαχειριστικό μύτινγκ, στο οποίο (και αυτό πάει προς όλα τα παιδιά που τσαντίστηκαν επειδή αργήσαμε ) έπρεπε μιας και ήταν η μοναδική ευκαιρία να συναντηθούμε όλοι μαζί, να πάρουμε μερικές αποφάσεις για το μέλλον του φόρουμ
Καταφέραμε με μεγάλο κόπο να τις πάρουμε, αφού ήρθαν πάλι Χακουναματατζήδες με βραχιόλια (Λευτέρη κάτι φίλες μου που ρώτησα στην Ελευσίνα τα πληρώσανε 8ευρώ, ντάξει; ), εγώ και ο ΤΜΡ θέλαμε μανιωδώς να επιδοθούμε στο αγαπημένο μας σπορ (θάφτινγκ ντε!), και ο Λάζαρος προσπαθούσε να επιβληθεί στο χαμό. Ναι καλά. :blasé:
Πάντως είχε πολύ γέλιο, φωτογραφίες, θαψιματάκι, και γενικά ήταν πιο ωραίο από το μετά, που μας επιφύλασσε εκλπηξούλες.

Πάμε στην Καμάρα να βρούμε τους νεοαφιχθέντες, και βλέπουμε μαζί τους και μια Κώνει (Εκάτηηηη έχεις μήνυμα ), να μας χαιρετάει μες στην καλή χαρά.
Στον καφέ που ακολούθησε στο γνωστό μπαρ, η ατμόσφαιρα ήταν λιγάααακι ηλεκτρισμένη, η παρέα χωρισμένη στα δύο, εγώ με την Ανθή να κατεβάζουμε τα αντικαταθλιπτικά με το τσουβάλι για να σταθούμε στο ύψους μας, και γενικά το κλιματάκι δε θα λεγα πως έφτιαξε, τουλάχιστον για μένα, στις επόμενες ώρες. Να γίνει ιδιαίτερη αναφορά στο παιχνίδι-φάρσα της Βάσως (κολλητής της Ανθής) για να δούμε πότε θα παντρευτούμε. Και είχα βγάλει τα μάτια μου να κάνω κόμπους στην τρίχααα Μετά κατεβήκαμε ξανά παραλία, στο μέρος του Κρητίκαρου, και αφού στριφογυριστήκαμε σαν πεντάχρονα, βγάλαμε και κάτι φωτό, υποδεχτήκαμε τη Γωγώ με το Χρήστο που μας έκαναν σκηνή γιατί αργήσαμε να τους πάρουμε τηλέφωνο ( ), η Εκάτη μας έδειχνε να φτιάχνουμε μαγικά τετράγωνα, και κάποια στιγμή φύγαμε για να πάμε να φάμε πίτσα με γύρο. Ο Χρήστος δεν παρέλειψε να μας ξαναπρήξει για τη θεματική του Όμηρου, μέχρι που σκέφτομαι να του κάνουμε όντως ένα φόρουμ να χει να ασχολείται το καημένο, και μετά από μια σύντομη βόλτα ακόμη σηκωθήκαμε να φύγουμε. Με την Ανθή, τη Βάσω και το Λάζαρο πήγαμε στο σπίτι του Λάζαρου να ψάξουμε τα δρομολόγια των λεωφορείων, και να ετοιμαστώ κι εγώ να φύγω.

Να μην τα πολυλογώ γιατί κουράστηκα να γράφω, χαιρετήσαμε την Ανθή, μετά από καμιά ώρα ο Λάζαρος πήγε κι εμένα στα ΚΤΕΛ, και έφυγα παρέα με την Ιμπέριο, πάνω στην οποία κοιμόμουν όλο το υπόλοιπο βράδυ.

Εντυπώσεις; Χμμμμ.

Από αυτούς που είδα πρώτη φορά:

Γωγώ: Δεν της το χα, αλλά είναι λίγο τρέλα και μ' αρέσει. Και την πλάκα της θα κάνει, και τις βλακείες της θα πει, και είναι και αλκοόλα οπότε την αγαπώ. Αν δε μου τα χαλούσε την τελευταία μέρα που ανέλυε μισή ώρα γιατί αργήσαμε να τους πάρουμε, ενώ οι λόγοι ήταν εντελώς ανάξια αναφοράς παίζει να είχα συμπληρώσει και πάνω από 9,5 βαθμό συμπαθητικότητας. Βασικά θα ήθελα να τα είχαμε πει παραπάνω, αλλά την είδα κάπως απόμακρη, ίσως και επιφυλακτική, και δεν προλάβαμε να γνωριστούμε.

Τάσος: Όχι ρε, δε διαφέρεις από κοντά. Ένα σπαστικό μίασμα είσαι, και θα σε απολύσω σε πρώτη ευκαιρίαααα
Βασικά ο Τάσος ήταν ευχάριστα κοινωνικός, πράγμα που για μένα ήταν έκπληξη, και αν και έθαβε όλους τους κοιτώνες και όλο το φόρουμ, νταξ, μασουλιέται ας πούμε

Χρήστος (αρμπ): Χμμμ... Εδώ αμφιταλαντεύομαι ακόμη. Αν και η αύρα του μου φάνηκε συμπαθητική, και αν και δεν τον αντιπάθησα από τίποτε από αυτά που έλεγε, δε μας μίλησε πολύ, και μου φάνηκε από λίγο αντικοινωνικός ως "δεν έχω και καμιά μεγάλη σκορδοκαϊλα να σας γνωρίσω". Γενικά παραξενεύομαι που τον συμπάθησα τόσο κι ας μη μιλούσε, αλλά ακριβώς επειδή τον συμπάθησα, την επόμενη φορά αυτό θα διορθωθεί Επίσης παίζει να είχε την πιο ωραία φωνή από όλους στο μυτ

Όλγαααα: Κι εδώ έχω να πω μπόλικα. Δε θυμάμαι άνθρωπο να πρόλαβα να τον δω τόσο λίγο και να τον συμπάθησα τόσο πολύ. Ειλικρινά πιστεύω πως αν ανέβω Θεσσαλονίκη του χρόνου, η Όλγα είναι ένα από τα άτομα που θα ήθελα οπωσδήποτε να κάνω παρέα και να γνωρίσω καλύτερα. Πραγματικά, αν και νομίζω μας ντρεπόταν λιγάκι, την ένιωθα τόσο ζεστή, και έλεγε λίγα αλλά εύστοχα πράγματα. Θέλω οπωσδήποτε να την γνωρίσω καλύτερα. Και το εννοώ.

Από τους υπόλοιπους, νομίζω πως ο Λευτέρης άλλαξε πολύ, και πραγματικά τον λάτρεψα. Ίσως να αφέθηκε περισσότερο φέτος, ίσως να αισθάνθηκε πιο άνετα. Αλλά ειμαι σίγουρη πως και με το Λευτέρη αν μέναμε στην ίδια πόλη θα κάναμε πολύ καλή παρέα. Και ειδικά μαζί με τον Στε, με τον οποίο νομίζω δοκιμάσαμε τα όρια αυτής της φλογερής σχέσης, και καταλήξαμε στο οτι μια μέρα ακόμη να είχαμε μείνει μαζί θα είχαμε φάει τα μουστάκια μας. Και το πιστεύω. Όχι πως δε θα τα ξαναβρίσκαμε, αλλά τώρα νομίζω μάθαμε μέχρι πόσο μπορούμε να μείνουμε μαζί. Την Ανθή κάθε φορά παραξενεύομαι περισσότερο που τη συμπαθώ τόσο από κοντά, μάλλον έχει έρθει ο καιρός να μάθουμε να επικοινωνούμε και φορουμικά κάποια στιγμή

Όσο για τους υπόλοιπους, ειλικρινά για τους Αθηναίους δε μου έχει μείνει τίποτα να πω τόσες φορές που σας έχω φάει στη μάπα, και ο Χρήστος ο άλλος είναι απλά Φούλης και δεν αλλάζει τίποτα. Αυτάαααααα

Minerva McGonagall έγραψε:Αυτάαααααα

Τα ολίγα;

Βλάκα 2 ώρες το έγραφα, ούτε που θυμάμαι τι λέει μέσα, σοβαρά

Είναι φοβερό μπορώ να πω Όσο και αν με θάβει Συγκινήθηκα τώρα Που τα θυμάσαι όλα αυτά ρε'συ;; Εγώ δεν θυμάμαι τι έφαγα χθες να ούμε

Πώς σε λένε θυμάσαι?^

Minerva McGonagall έγραψε:

Όλγαααα: Κι εδώ έχω να πω μπόλικα. Δε θυμάμαι άνθρωπο να πρόλαβα να τον δω τόσο λίγο και να τον συμπάθησα τόσο πολύ. Ειλικρινά πιστεύω πως αν ανέβω Θεσσαλονίκη του χρόνου, η Όλγα είναι ένα από τα άτομα που θα ήθελα οπωσδήποτε να κάνω παρέα και να γνωρίσω καλύτερα. Πραγματικά, αν και νομίζω μας ντρεπόταν λιγάκι, την ένιωθα τόσο ζεστή, και έλεγε λίγα αλλά εύστοχα πράγματα. Θέλω οπωσδήποτε να την γνωρίσω καλύτερα. Και το εννοώ.

Iʼm not shy Iʼm just holding back my Awesomeness so I wonʼt intimidate you :blasé:

Μη με μαλωσετε, ήθελα τόσο πολύ να το γράψω

^Ντα κακό κορίτσι

Lady GaGa Νταααααχ

Ξόκερ έγραψε:Πώς σε λένε θυμάσαι?^

Άντε ρε παίξε λίγο μαντολίνο αν έχεις τα κότσια

Minerva McGonagall έγραψε:Χεμ, χεμ. Ήρθε η ώρα να γράψω.




Έπειτα, έκανα τη λαλακία να δεχτώ την πρόταση του λευτέρη να ανέβουμε με τα πόδια στα κάστρα, αφού τον πίστεψα όταν μου είπε πως ο δρόμος ήταν λίγος. Νομίζω πως όταν φτάσαμε πάνω όλο το σώμα μου καιγόταν.
Οκ Λευτέρη, ωραία η θέα, αλλά όχι δεν άξιζε την ανάβαση. Υπήρχε λεωφορείο.
Βγάλαμε φωτό και στη διαδρομή και πάνω, και αφού με τα χίλια ζόρια κατέβηκα, είπαμε να πάμε και πάλι στην Καμάρα να βρούμε Γωγώ και Χρήστο. Αποφασίσαμε (πρώτη φορά στα χρονικά τόσο γρήγορα) να πάμε για τρίβιαλ σε ένα μαγαζί ονόματι λολ.

Πόσοι έχουν πέσει θύμα του Ριντλ τελικά
Λευτέρη ΥΠΗΡΧΕ ΛΕΩΦΟΡΕΙΟ ελπίζω να μην βρεθείς ποτέ στο δρόμο μου από δω και πέρα

Minerva McGonagall έγραψε:και έφυγα παρέα με την Ιμπέριο, πάνω στην οποία κοιμόμουν όλο το υπόλοιπο βράδυ.

ημουν αναπαυτικη τουλαχιστο?

Αχ,τι τέλεια που περάσατε,ζηλεύω.

Έλιωσα με την περιγραφή της Μάρσυς που αναφερόταν στον μεθύστακα Κριτικό.

Μάρση αγαπώ σε

Nα πω κι εγώ κάποια πραγματάκια για τα μύτινγκς Σαββάτου-Κυριακής..; Να πω.
Ντάξει, Ανθή και Λάζαρο τους γνώριζα από πριν, μόνο που ο δεύτερος αυτή τη φορά μου φάνηκε πολύ πολύ πιο αστείος. Υπήρξαν κάποιοι διαλόγοι μεταξύ αυτού και του Ηλία, στους οποίους είχα λιώσει. Τον Ηλία δεν τον είχα ξαναδεί και για να πω την αλήθεια δεν τον είχα πολυκαταλάβει και μέσα στο φόρουμ. Που είμαι και απ'τα πιο ενεργητικά μέλη... Πολύ ευχάριστος και φιλικός τύπος, με ωραίες ατάκες και κάτι πάνω του που σε προτρέπει να ανοιχτείς. Η Γιάννα πάλι, που από καιρό ήθελα να γνωρίσω, ήτανε πάνω κάτω όπως την περίμενα και όπως την εχώ δει από δω μέσα. Επίσης ευχάριστη και φιλική, που σου βγάζει μία οικειότητα από τα πρώτα λεπτά της γνωριμίας σας. Η Εκάτη μπορώ να πω πως με εξέπληξε λιγάκι, διότι την περίμενα κάπως πιο... αυτστηρή ή σοβάρή. Μέγα σφάλμα. Προσυτη κι αυτή, όπως και τα υπόλοιπα παιδιά, χαμογελαστή και γλυκιά.
Γενικά τα δύο αυτά μύτινγκς, και ιδιαίτερα αυτό του απογεύματος του Σαββάτου, είχανε πολύ πολύ γέλιο και η ώρα περνούσε πολύ γρήγορα και πολύ ευχάριστα. Αυτά τα ολίγα.

Εγώ έχω να πω πως είμαι ντίβος οπότε δεν πρόκειται να γράψω εντυπώσεις! :blasé:

Sorazal the Erised έγραψε:Εγώ έχω να πω πως είμαι ντίβος οπότε δεν πρόκειται να γράψω εντυπώσεις! :blasé:

Μαζί σου :blasé:

Γιατι νομιζετε οτι ειχαμε την εντυπωση οτι θα γραψετε? :blasé:

Tom Marvolo Riddle έγραψε:Μάρση αγαπώ σε

Πολλά;

Θα ήταν το πιο μαμάτο μίτινγκ που κάνατε. Αυτό έχω να πω μόνο.
Ρισπεκτ.

Μολις γυρισα απο μινι μυτ με Ευη α.κ.α. Αστορια Πρασινογκαζον!

νταξει κατσαμε μαζι μονο 1 ωρα και κατι αλλα ηταν τελειααα παρα το περιβαλλον που δεν ηταν πολυ καταλληλο για μυτς γιατι δεν πολυακουγαμε η μια την αλλη

Την Κυριακή είδα τα παιδιά που μένουν Θεσσαλονίκη,και ήρθα να πω δυο λόγια γιατί πρώτη φορά τους έβλεπα. (Πλην το Λάζαρου )
Είχαμε δώσει ραντεβού 9 καμάρα.Αλλά εγώ ήμουν μαζί με τις φίλες μου στο Χάρις Σποτ και έπαιζαν τίτσου.Εντωμεταξύ εγώ ήμουν το 5ο άτομο και καθόμουν και κοίταγα. +Είχα και πυρετό και ένιωθα χάλια. Και κανείς δεν ξεκουνιόταν να με πάει μέχρι την Καμάρα.
Μέχρι που o Λάζαρος,η Κόννι,ο Λευτέρης,ο Χρήστος,η Γωγώ,ο Χρήστος και ο Τάσος ήρθαν να με πάρουν από το Χάρις Σποτ.
Ήμασταν πολύ διχασμένοι για να το που να πάμε. Τελικά καταλήξαμε κάπου.
Πιάσαμε γενικά συζήτηση για τις σχολές. Χρήστο εύχομαι πιο μετά να σου αρέσει πιο πολύ η σχολή σου. Ο Τάσος δεν μοιάζει για 2 Λυκείου. .
Τα παιδιά πήρανε μπύρες αλλά εγώ τίποτα. Ήθελα να ανοίξω συζήτηση και με την Γωγώ και τον Χρήστο. Αλλά έλα που έπιασαν να λύσουν μαζί με τον Λάζαρο ένα πρόβλημα,το οποίο δεν κατάλαβα τελικά τι ήταν .
Έτσι μετά από παρότρυνση του Λευτέρη πήγα και έκατσα δίπλα του και μιλάγαμε.
Ύστερα ήρθανε και οι φίλες μου,και η Γωγώ,ο Χρήστος και ο Λάζαρος μετακινήθηκαν σ'άλλο τραπέζι να λύσουν το θέμα.
Έτσι ο Λευτέρης είχε μια ιδέα.Να μας μάθει ένα παιχνίδι στα χαρτιά-Καστοράκια.Είχε τόση πλάκα. Είχα ΛΙΩΣΕΙ. Πρέπει να δείτε τον Λευτέρη να χτυπιέται να μην του πάρουνε το φύλλο,την Κόννι να το τραβάει,τον Τάσο να λέει"ΟΟΟχι,μην το ξανά εξηγήσεις πάλι " και τον Χρήστο να κάθετε ήσυχα να περιμένει.
Τελικά ο Χρήστος μας κέρδισε. (Αν ο Λευτέρης με άφηνε να πω νωρίτερα στοπ ίσως να είχα πάρει μαι καλύτερη θέση )
Εγώ ήθελα να μείνουμε να παίξουμε και άλλο αλλά είχε πάει δώδεκα παρά και οι φίλες μου δεν είχαν όρεξη να πληρώνουμε ταξί.
Έτσι μετά φύγαμε από το μαγαζί όλοι.
Και εκεί που λέω αντίο στα παιδιά,πετάγομαι και πάω και αγκαλιάζω τον Λευτέρη. Μα είναι τόσο γούτσου αυτό το παιδί. Ο Λευτέρης μετά από αυτό είχε ιδέα να με πάρει στην πλάτη του. Και έτσι πήδηξα και με έκανε βόλτα. Στην αρχή τρομοκρατήθηκα ότι θα με έριχνε,ή οτι δεν θα είχε αρκετή δύναμη να με κρατήσει,αλλά πραγματικά αυτό μου φάνηκε το ωραιότερο σημείο της βραδιάς. Γέλασα τόσο πολύ.Ευχαριστώ για την βόλτα!

Και τώρα να πω πως μου φάνηκαν τα παιδιά.
Χρήστος κ Γωγώ:Μου φάνηκαν τοοοοοοοοσο αγαπημένοι από το λίγο που τους είδα. Από τα ζευγάρια που χαίρεσαι να βλέπεις. Η Γωγώ επίσης μου φάνηκε ότι είχε ΓΛΥΚΙΑ,ΓΛΥΚΙΑ,ΤΟΣΟ ΓΛΥΚΙΑ φωνή. Και btw μου άρεσε πολύ το ντύσιμό σου. Χρήστο ένα θα πω,ΠΑΟΟΟΟΚ yooo. (Όχι δεν είμαι παοκ αλλά έχω καταλήξει να ξέρω πολλά για αυτόν από την πορωμένη φίλη μου. )

Χρήστος:Μα τι ήσυχο και καλό παιδί είναι αυτό. Έπιανα εύκολα συζήτηση μαζί του.Επίσης μου φάνηκε πολύ ήρεμος. Ήρεμη δύναμη-αισιοδοξία θα τον χαρακτήριζα.

Τάσος:Ο Τάσος έχει γέλιο. Νομίζω ότι άμα ήθελε θα μπορούσε να πετάξει στον άλλο ατάκες που να τον αποστομώσει. Ο καημένος έφυγε πιο νωρίς γιατί είχει σχολείο (ΣΧΟΛΕΙΟ? Έχουμε ξεχάσει πως είναι )

Λευτέρης:αααα,ΛΕΥΤΕΡΗΗΗΗ ΑΓΚΑΛΙΤΣΑΑΑΑΑΑΑ? Το λάτρεψα αυτό το παιδί! Πραγματικά από εδώ μέσα μοιάζει σοβαρός,αυστηρός,επιβλητικός κλ αλλά από κοντά είναι τόσο γλυκούλης ακόμα και όταν έλεγε"Πάρτε όποιο φύλλο θέλετε,αλλά κατά προτίμηση αυτό της Μαρίας" .Βασικά μίλαγα πολύ άνετα μαζί του και δεν ένιωθα καμία αμηχανία. Γι'αυτό μου έβγαινε τόσο να τον κάνω αγκαλίτσα,και Λευτέρη πίστεψέ με είσαι από τα μοναδικά αγόρια που μου το βγάζει αυτό. Μου έδωσε να δοκιμάσω και το σκουφάκι του. Επίσης μου άρεσε η πολύ η ενέργεια του Λευτέρη. Μέσα στην ζωντάνια και τις ατάκες. Λευτέρη,αγκαλίτσα?

Λάζαρος:Ο κλασσικός υπέροχος Λάζαρος. Με τις ατάκες του και το στυλ του. Θα μου μείνει το"Άστο,άστο Μαρία,παρατήρηση για σπαμ,θα σου εξηγήσουμε αργότερα!"

Κόννι:Η Κόννι είναι η αιώνια αφασία. Με τον τσαμπουκά της!Αλλά σ'εμένα δεν μπορεί να φωνάξει ούτε να πάει κόντρα. Ξέρω ότι μου έχει αδυναμία.

Όταν φύγαμε η φίλη μου Κωνσταντίνα μου έλεγε"Τι καλάααααααα παιδιά. Μέσα στην καρδιά μου τους έβαλα. "
"Δεν έχουμε ότι και ότι εμείς στο φόρουμ :blasé: "
Επίσης πιστεύει ότι μου βγάζετε τον παιδικό μου εαυτό.

Ξέχασα να πω ότι πάντα ήθελα να ακούσω τον Λευτέρη να αντιπαρατίθεται με κάποιον για πολιτικά θέματα. Και τον άκουσα.

Επίσης να πω ότι με εκνευρίζει όταν σνομπάρουν το φόρουμ μας.Αυτό έκανε το αμόρε τις φίλης μου.
Και μου λέει"Πόσα άτομα έχετε στο φόρουμ?Και 15? "
"Κοντεύουμε τα 2000 :blasé: "
" "
"Είναι το πρώτο σ'όλη την Ελλάδα :blasé: "
" "

Άντε για να μάθει.

Ήθελα να δω τα παιδιά και την Δευτέρα αλλά δηστυχώς δεν μπορούσαν.

Παρολ'αύτα αν και τους είδα ίσα ίσα 2μιση ώρες πέρασα πολύ καλά και χάρηκα που σας είδα.

Love yaaa!!