Black Swan

μα δεν ειχε αποτελεσμα. μπορει να καταφερε να πετυχει τον στοχο της στο τελος αλλα το τιμημα ηταν τεραστιο, οποτε εμενα μου φαινεται οτι δειχνει ακριβως το αντιθετο. οτι η αυτοκαταστροφικη της συμπεριφορα την οδηγησε ακριβως εκει, στην καταστροφη.

Στο τέλος κατέφερε να ερμηνεύσει τον ρόλο.Την αποθέωσε κοινό,ο σκηνοθέτης,οι συνάδελφοι χορευτές,ακόμα και ο τύπος που έριχνε την αυλαία.Πώς λες ότι δεν είχε αποτέλεσμα; Αυτός δεν είναι ο αντικειμενικός σκοπός; Η επιτυχία;
Και τα τελευταία λόγια; "Ήμουν τέλεια." Και πεθαίνει μέσα σε ένα απίστευτης δόξας σκηνικό.Αφού πρώτα έκανε τα πάντα για καταφέρει.Τόσο αυτοκαταστροφική όσο τέλεια ήθελε να είναι.Προσωπικά δεν μου άφησε αμφιβολίες.

παρ όλα αυτά μας δείχνει τη δόξα, μας δείχνει και την καταστροφή, δεν το παρουσιάζει ως σωστό, τη ζωή της της κοστίζει η όλη προσπάθεια
Και έτσι κι αλλιώς η Νίνα γενικά ήταν ένας χαρακτήρας που με όλη την καταπίεση που είχε φάει, ήταν καταδικασμένος να ανακαλύψει σε μεγάλη ηλικία και με άσχημο τρόπο τη σκοτεινή πλευρά της, και παράλληλα να προσπαθησει να αποδείξει παντού ότι είναι κάτι "παραπάνω" απ όσα νομίζουν ότι είναι. Τώρα αν διαφωνείς για την τελική της χαρά, που πεθαίνει και χαμογελά αντί να συνειδητοποιεί το λάθος της, είναι ίσως γιατί πήρε το μπράβο που τόσο απεγνωσμένα ζητούσε από τους γύρω της

Μα σε όλη την ταινία πρακολουθούμε το κάθε στραβοπάτημα της Νίνα να της βγαίνει σε καλό.

Δαγκάνει τον σκηνοθέτη,παίρνει τον ρόλο (αν και καλά του έκανε).
Πλακώνεται στα μεθύσια,χάνει τον εαυτό της και τον έλεγχο και αυτό την απελευθερώνει.
"Πλακώνεται" με τον τύπο/τύπισσα,βρίσκει το πάθος.
Πλακώνεται με την μάνα της,ενηλικιώνεται.
Αυτοτραματίζεται,αποφορτίζεται.
Δεν σου λέω πως πρέπει να είναι θεούσα,όχι,αλλά το για το κάθε καλό,πρέπει να το μπολιάσει με το κακό,μου φαίνεται απλά τραγικό.

Μα βλέπεις; Όλες οι πράξεις έχουν το φυσικό τους επακόλουθο.
Το πρώτο μη το αναφέρεις, χαρακτήρα έδειξε.
Τα υπόλοιπα όλα σου δίνουν πάντα μια στιγμιαία αίσθηση απελευθέρωσης ή ανακούφισης. Σε κάνουν να αισθάνεσαι ότι είσαι ικανός για τα πάντα, δυνατός. Πολλές φορές και στη ζωή δεν υπάρχει κάτι να σου δείξει πότε έχεις φύγει από το δρόμο, αρχίζεις να νιώθεις τέλειος και μετά καταλαβαίνεις ότι οδηγείσαι με μαθηματική ακρίβεια είτε στο θάνατο, είτε στον εξευτελισμό της ζωής σου.
Και η Νίνα που φυσικά είχε δει πόσο λάθος ήταν η μάνα της, στράφηκε στο αντίθετο άκρο για να βρει το σωστό.

Η μάνα της φταίει σε πολλά.Στην πίεση,στα απωθημένα της,στην αδιαφορία της,στην υπερπροστατευτικότητά της.Αλλά αυτό είναι άλλο θέμα.

Πώς μπορούσε να ξέρει η Νίνα τι έκανε η μητέρα της; Ή τι δεν έκανε; Θα μου πεις ότι μπορεί να είχαν συζητήσει,αλλά πώς θα μπορούσε να ξέρει τα πάντα; Στην τελική,ήταν μια αποτυχημένη μπαλαρίνα αλλά ξέρουμε αν οφείλεται σε θέματα ικανότητας ή ηθικών επιλογών; Και πώς θα μπορούσε να ξέρει ότι κάνοντας το αντίθετο,βρίσκει διέξοδο για το σωστό;

Εκεί είναι που δεν συμπηρώνω το παζλ για ιδανικές δικαιολογίες.

Μα δεν ξέρεις, νιώθεις. Αυτά μόνο τα νιώθεις, και η Νίνα ένιωθε καταπιεσμένη και εγκλωβισμένη, ίσως και να ήθελε να αντιδράσει και να φοβόταν ή να μην ήξερε πως, εξ ου και ο αυτοτραυματισμός
Και επίσης, ένα παιδί που έχει μεγαλώσει έτσι, που να ξέρει που να βρει το σωστό; Που να ξέρει ποιος δρόμος θα την απελευθερώσει στην ουσία; Η μάνα της γίνεται πρότυπο προς αποφυγή και εξωθείται στον αντίθετο δρόμο

Μα δεν μπορεί να μην έχει αναπτύξει ένα κριτήριο,ένα πίνακα καλού και κακού.Όταν βλέπει τον εαυτό της να ματώνει απο το επίμονο ξύσιμο,καταλαβαίνει ότι κάτι πάει στραβά.Μπορεί να ήταν κλεισμένη σε ένα ροζ δωμάτιο με λούτρινα ζωάκια και μουσικά κουτιά αλλά είχε επαφή με κόσμο.Πώς κατάλαβε ότι η τύπισσα πάει να της φάει τον ρόλο και αντέδρασε; Πώς κατάλαβε τι σόϊ ήταν ο σκηνοθέτης και τι σκοπούς είχε;
Μοιραία φτιάχνεις μία λίστα.

Έχω την αίσθηση όμως ότι το έντονο ξύσιμο εκτός από μάτωμα της πρόσφερε και ανακούφιση, και διαφυγή, οπότε...
Πίνακα καλού κακού είχε, και επαφή με τον κόσμο είχε, απλά αναρρωτιέμαι πόσο ισχυρές ήταν οι βάσεις της και πόσο πίστευε σ αυτόν τον πίνακα, από τη στιγμή που από ένα σημείο και μετά τον απορρίπτει για έναν τόσο ηλίθιο λόγο όσο η φιλοδοξία της

Άσχημο πράγμα το ταλέντο και η ικανότητα.Το να βλέπεις τους άλλους να πετυχαίνουν με τα ελάχιστα όταν εσύ αποτυγχάνεις με τα περισσότερα.

Μόνο σε αυτό δεν την κατηγορώ,ότι ήθελε.Το χειροκρότημα βλέπεις είναι σκληρό ναρκωτικό.

Amycus έγραψε:Άσχημο πράγμα το ταλέντο και η ικανότητα.Το να βλέπεις τους άλλους να πετυχαίνουν με τα ελάχιστα όταν εσύ αποτυγχάνεις με τα περισσότερα.

Μόνο σε αυτό δεν την κατηγορώ,ότι ήθελε.Το χειροκρότημα βλέπεις είναι σκληρό ναρκωτικό.

Soooo
Άντε σ έφτιαξα, σε έμαθα να εκτιμάς και άρρωστες ταινίες
Για νάνι τώρα

Έχω δει Κρόνεμπεργκ καλό μου.Μετά από δαύτον,όλα καλά μου φαίνονται.

EleniArmstrong-Potter έγραψε:Απ'ότι μου έχει πει η Lucy Weasly (η κολλητούλα μου!) είναι τέλεια ταινία...Όλο λέω πως θα το κατεβάσω να το δω και όλο το ξεχνάω

Τώρα πια όμως την είδες αγάπη!

Ας πω την γνώμη μου. ΓΑΜΑΤΗ! Τις σκηνές που χορεύουν τις έχω δει 100 φορές και σαν ταινία ολόκληρη περίπου 5 φορές. Τα λάτρεψα όλα..! Το μόνο που δεν μου άρεσε ήταν οι σκηνές με τη Νίνα και τη Λίλυ... Μου φάνηκαν υπερβολικές για δυο μπαλαρίνες και η μία ήταν και χαμηλών τόνων, αλλά η μεριά του κακού βλέπετε... Τα κοστούμια απλά θεϊκά, οι χορογραφίες τέλειες, η υπόθεση μυστηριώδης, αλλά ωραία! Και γενικά η Πόρτμαντ θεά! Ααα και η μουσική απλά υπέροχη γιατί ο Tcaikovsky είναι ο αγαπημένος μου, οπότε ήταν τέλεια!!

πολύ ωραία ταινία νομίζω ο,τι έπρεπε για θρίλερ.Το τέλος μου άρεσε πολύ ηταν νομίζω η μόνη λύση.