τωρα ωρε
___________
Τις επομενες 2 μερες απολαυσα το ηλιολουστο L.A. με τα παρκα, τους ουρνοξυστες, τα μαγαζια, τις πλατειες, τα καφε. Οποτε ομως σκεφτομουν τον Ρομπερτ, σκοτεινιαζα. Τι θα λεγαμε?
Η Ελιζα ειχε αρνηθει πεισματικα να παραδωσει τη βαλιτσα της στη ρεσεψιον και ετσι την κρατουσα εγω ως ασφαλιστικο μετρο εναντι στις διαθεσεις τις Ελιζας να την ξεσκισει και να αφησει τον Ρομπ αβρακωτο.
Ετσι λοιπον, το mail μου που βρισκοταν καπου στην ηλεκτρονικη θυριδα του Ρομπερτ, κανονιζε μια τετ α τετ ανταλλαγη στις 5 το απογευμα, απεναντι απο το Grounds Palace, στο απλωμενο παρκο με τα κιτρινα παγκακια.
Η περισπουδαστη Ελιζα, με ειχε στολισει σαν μοντελο απο τις τρισημισυ, για τα πρασινα ματια του κουκλου Ρομπερτ Παττινσον, λες και θα βγαιναμε σε κανα φεστιβαλ. Τοπ, σορτς και τα συναφη. Σαν λατερνα ημουν.
Οταν κατεβηκα κατα τις 4 και καταφερα να ξεφορτωθω μερικα περιττα γυαλιστερα μπιχλιμπιδια.
Περασα απεναντι απο το παρκο με τη βαλιτσα του να σερνεται πισω μου και καθησα σε ενα παγκακι. Εκλεισα τα ματια μου και απολαυσα τον ηλιο. Θυμηθηκα το iPod πανω μου και εβγαλα τα ακουστικα, πατωντας ταυτοχρονα το Play. Η αγαπημενη μου λιστα αρχισε να παιζει και εγω εκανα sing along. Τυλιξα τα χερια μου στα σταυρωμενα ποδια μου και συνεχισα.
Περασε αρκετη ωρα ετσι, απλα εγω να τραγουδαω με κλειστα ματια και το κεφαλι μου γερμενο στον ουρανο μεχρι να αρχισω να εχω συνειδηση της περασμενης αυτης ωρας. Ανοιξα τα ματια μου και εστρεψα το βλεμμα μου στο ρολοι μου. Περασμενες 5. Που να ταν? Ξανακοιταξα το ρολοι μου και ειδα ενα μπλε φοντο πισω. Κατεβασα το χερι μου και τα ματια μου ακολουθησαν την τροχια ενος ποδιου ενος αντρα με λεια χαλκινα μαλλια και πρασινα ματια. Με κοιταζε με ενα υφος απεραντης γαληνης καθως καθοταν στην ιδια σταση με μενα. Ενα μειδιαμα κοσμουσε τα εξαισια χειλη του.
Εβγαλα ρνα επιφωνημα εκπληξης το οποιο καταφερα να μετατρεψω σε αναστεναγμο ανακουφισης καθως το μειδιαμα του Ρομπ μετατραπηκε σε κανονικο χαμογελο.
"Γεια σου", ξεκινησε, χωρις να παρει τα ματια του μακρυα.
"Γεια. Με τρομαξες" απαντησα εγω.
"Δεν ηταν αυτος ο στοχος μου. Συγνωμη." συνεχισε αυτος με το γαληνιο χαμογελο ακομα στα χειλη του.
"Δεν πειραζει" απαντησα.
Τοτε προσεξα τη βαλιτσα της Ελιζας στα ποδια του.
"Ποση ωρα στεκεσαι εδω?" ρωτησα με επερχομενο πανικο.
"Περιπου μιση ωρα" αναστεναξε ανασηκωνοντας τους ωμους του.
Fuck. Fuck ομως. Μιση ωρα με ακουγε?
"Τραγουδας πολυ ομορφα." επανελαβε καθως εγω ενιωθα το σιγουρο κοκκινισμα. "Δεν ηθελα να σε διακοψω."
Εκεινη τη στιγμη προσεξ για πρωτη φορα το αναμμενο τσιγαρο του, εγκλωβισμενο στα μακρυα του δαχτυλα.
Με επιασε υστερια.
"Πας καλα? Θες να πεθανεις? Εχεις ιδεα πως θα σαι σε 20 χρονια??"
Και με μια γρηγορη κινηση επιασα το χερι του και τραβηξα το τσιγαρο, ριχνοντας το κατω, σινθλιβωντας το με το ποδι μου μεχρι να γινει κομματακια.
Ολη εκεινη την ωρα εκεινος κοιτουσε υπομονετικα την βανδαλιστικη μου πραξη προς το τσιγαρο του. Οταν τελειωσα, του ανταποδωσα αγρια το βλεμμα και εκεινος αρχισε να γελαει δυνατα, λες και του ειπα κανενα ανεκδοτο.
"Το βρισκεις αστειο??" ρωτησα νευριασμενη.
Περιμενα να σταματησει να γελαει και μου απαντησε.
"Βρισκω εσενα αστεια. Γνωριζω τι παθαινω. Δεν πτοουμαι ομως."
Αλλαξε υφος, σα να προσπαθουσε να ελαφρυνει την κατασταση.
"Ωραια λιστα" επισημανε.
Το κοκκινισμα επανηλθε δριμυτερο. Κατεβασα το κεφαλι μου σε μια προσπαθεια να απαντησω ψυχραιμα.
"Ναι. Ωραια."
"Ωστε λοιπον τραγουδας?" συνεχισε απλωνοντας τα ποδια του σε μια ανετη σταση. "Αλλα οχι επαγγλεματικα."
Που τα θυμοταν ολα αυτα? Εγω δε θυμομουν τα μισα απο οσα ειπαμε.
"Οχι. Οχι επαγγελματικα. Αλλα θελω να το κανω επαγγελμα.
"Αυτο και την ηθοποιια."
"Ναι. Που τα θυμασαι ολα αυτα?"
"Προσεχω αυτα που ακουω."
Ξαφνικα θυμηθηκα τις βαλιτσες.
"Βλεπω εφερες τη βαλιτσ της Ελιζας."
Δε φανηκε να ακουει.
"Της ποιας?" ρωτησε σαστισμενος.
"Της Ελιζας. Και γω εφερα τη δικη σου."
Με κοιταξε για λιγο και ανοιγοκλεισε τα ματια του, στρεφοντας τα στις βαλιτσες.
"Α ναι. Οι βαλιτσες" παρατηρησε τελικα.
Σιωπη.
"Παμε για παγωτο?" ρωτησε ξαφνικα.
"Εξαρταται τη γευση." Απαντησα σοβαρα.
Χαμογελασε.
"Λεμονι καρπουζι?" προτεινε ηρεμα.
"Πρεπει να χεις σοβαρη ελλειψη φρουτων και λαχανικων στην Αγγλια." του ειπα ακομα πιο σοβαρα.
"Ετσι και ετσι." πλατυνε το χαμογελο του.
"Θα σε απογοητευσω. Εγω θα παρω καραμελα μπισκοτο."
"Εστω." ειπε, και σηκωθηκαμε για να περπατησουμε ως το γωνιακο ζαχαροπλαστειο.
Αφου πληρωσε, βγηκαμε εξω και πηγαμε πισω στο παγκακι μας.
Το κινητο μου χτυπησε και με επιασαν τα νευρα μου. Τωρα που μου χε φυγει το αγχος βρηκαν να με παρουν τηλεφωνο?
Η Ρεα.
Μια χαρα.
Σηκωσα το τηλεφωνο μπροστα στον Ρομπ.
"Παρακαλω."
"Γεια." απαντησε κατατονισμενη.
"Γουατ?"
"Τιποτα, βαριεμαι. Βασικα περιμενα το τσοφλι να με παρει τηλεφωνο αλλα ειπε δεν εχει χρονο."
"Τι τραγωδια!" την κοροιδευσα.
"Αντε απο κει ρε. Εσυ πως εισαι?"
"Με
ποιον ειμαι." απαντησα.
"Με ποιον εισαι?"
"Με το βουτυροπαιδο, κατα Σιμου το αναγνωσμα." ειπα ειρωνικα.
Περασαν μερικα δευτερολεπτα μεχρι να απαντησει.
"Δεν υπαρχει περιπτωση. Μεσα σε ολο το L.A. πανω του επεσες?"
"Κι ομως αγαπητη μου. Ελεγα ν το πω στη Σοφια αλλα δε θα με πιστευε."
"Και εισαι μαζι του τωρα?"
"... Ισως?"
"Οκ κλεινω."
Και εκλεισε. Φτου.
Γυρισα και κοιταξα τον Ρομπ, να με περιμενει ενω ετρωγε το παγωτο του.
"Λοιπον?" ρωτησε.
"Τι λοιπον?" ρωτησα εγω.
"Εχεις να κανεις κατι?"¨
"Οχι. Αλλα... ειμαι κουρασμενη." Αλλαξα την προταση μου.
Ανασηκωσε τους ωμους του πετωντας διπλα στον καδο το κουπακι.
Σηκωθηκα ορθια για να τον χαιρετισω.
"Η βαλιτσα σου" του ειπα.
"Και... της Ελιζας" απατησε αυτος.
Καναμε την ανταλλαγη.
"Θα σε δω σωστα?" ρωτησε ηρεμα.
Μαλιστα. Οκ.
"Ε.. ναι. Θα σε δω και γω" απαντησα. και του δωσα το χερι μου.
Καναμε την χειραψια.
"Θα τα πουμε λοιπον."
Με κοιτουσε για λιγο μεχρι μου χαλαρωσε το χερι του και το αφησε να πεσει. Εγω κατεβασα το χερι μου και στραφηκα προς τον δρομο.
Τον περασα κοιτωντας τις καπως μελαγχολικες γυαλινες πορτες τωρα. Η μερα μου εξω μου ξυπνησε το ενστικτο της φυσης. Γυρισα να τον κοιταξω ξανα, μα ειχε φυγει.
Αναστεναξα και πηρα τον διαδρομο για τον πρωτο ανελκυστηρα, με την βαλιτσα της Ελιζας να σερνεται πισω μου...
__________________________________
πως νιωθεις που εριξα πανω σου τη λαμψη μου? Γκαβωθηκες?
Γκρίφιντορ
Σλίθεριν
Ραβενκλόου
:P 
: Ανυπομονω να δω τι θα γινει στο τελος. 
από Madame Maxime Πεμ Σεπ 03, 2009 9:49 pm
