Υπάρχουν τόσα πράγματα με τα οποία διαφωνώ από όσα έχουν λεχθεί αλλά δεν θα κάτσω να τα αναλύσω όλα για πολλούς λόγους. Θα ασχοληθώ μόνο με κάποια που είναι πάρα πολύ χτυπητά.
Αλλά ας ξεκινήσω με κάποιους ορισμούς. Ξέρετε υπάρχουν 2 κατηγορίες θεμάτων.
Α) Αυτά τα οποία επιδέχονται συζήτησης γιατί για αυτά υπάρχουν πολλές οπτικές. Είναι αυτά για τα οποία υπάρχουν τόσες απόψεις όσες ο πληθυσμός της γης (ή και πολύ λιγότερες ανάλογα το θέμα). Πχ: "η καλύτερη ταινία που γυρίστηκε ποτέ". Αν ρωτήσω 1000 άτομα μπορεί να μου πουν 1000 διαφορετικούς τίτλους ταινιών.
Β) Αυτά τα οποία δεν επιδέχονται συζήτησης ως προς την ορθότητά τους. Είναι τα λεγόμενα θέματα Σωστό-Λάθος. Αυτά τα οποία μπορεί να τα συζητάμε χωρίς λόγο γιατί το συμπέρασμα στο οποίο θα καταλήξουμε δεν είναι αμφιλεγόμενο , αντίθετα είναι μη διαπραγματεύσιμο.
Πχ: "1+1=2" , δεν το διαπραγματεύομαι, όποιος μου πει ότι δεν ισχύει δεν έχει νόημα η συζήτηση μαζί του εφόσον δεν αποδέχεται το αυταπόδεικτο.
Άλλο παράδειγμα: "οι άντρες είναι κατά μέσο όρο πιο ψηλοί από τις γυναίκες". Είναι αυτονόητο. Δεν θα κάτσω να ανοίξω συζήτηση αν ισχύει.
Πάμε λοιπόν σε κάτι που ανήκει στην 2η κατηγορία αλλά από ότι φαίνεται τελικά απ'τα παραπάνω δεν είναι τόσο αυτονόητο. Ο ορισμός της λέξης "ρατσισμός".
"
Ρατσισμός=η αντίληψη ότι οι άνθρωποι δεν είναι όλοι ίσοι μεταξύ τους, αλλά διαχωρίζονται σε ανώτερους και κατώτερους, διακρινόμενοι είτε από το χρώμα του δέρματος, την εθνικότητα, τη θρησκεία, το φύλο, είτε από τον σεξουαλικό προσανατολισμό κλπ."
- Κάποιος λοιπόν που θεωρεί τους μαύρους κατώτερους είναι ρατσιστής.Κάποιος που θεωρεί τους άσπρους κατώτερους (είτε είναι μαύρος-άσπρος-φούξια) είναι ρατσιστής.
- Κάποιος που θεωρεί τις γυναίκες κατώτερες είναι ρατσιστής (και ειδικότερα σεξιστής ως ειδική κατηγορία του ρατσισμού). Κάποιος που θεωρεί τους άντρες κατώτερους είναι ρατσιστής (και ειδικότερα σεξιστής).
Τους παραπάνω ορισμούς δεν τους διαπραγματεύομαι. Είναι αυτοί που είναι. Επομένως τα "δεν υπάρχει σεξισμός προς άντρες , ρατσισμός προς άσπρους , αντίστροφοι ρατσισμοί" και δεν ξέρω και εγώ τι άλλο προς λαϊκή κατανάλωση πραγματικά απαξιώ να τα συζητήσω τη στιγμή που ανήκουν στην κατηγορία Β. Όποιος το αντιλαμβάνεται αυτό, μπορούμε να πάμε παρακάτω και να συζητήσουμε που υπάρχει και από ποιους εκφράζεται αυτός ο ρατσισμός και οι υποκατηγορίες του και σε ποιο βαθμό. Όποιος όχι, να τα βρει με τα λεξικά.
----------------
Περί φεμινισμού πολύ συνοπτικά μιας και ξεκαθάρισα τα παραπάνω:
Ο φεμινισμός είναι υπεραναγκαίος και όποιος λέει το αντίθετο μάλλον ζει σε μυθιστορηματική ουτοπία. Αλλά δυστυχώς πολλοί εκπρόσωποί του όπως σχεδόν σε όλα τα κινήματα δεν ξέρουν καν τι εκπροσωπούν ,ποιους εξυψώνουν και ποιους εκμηδενίζουν με αυτά που λένε οπότε ας βουτήξουν τη γλώσσα στο μυαλό πριν πάρουν θέση αυτοάμυνας και μιλήσουν επί προσωπικού χάνοντας συχνά το δίκιο τους. Ευτυχώς , από την άλλη μεριά, υπάρχουν πολλοί εκπρόσωποι που ξέρουν τι λένε και τι εκπροσωπούν και είναι άξιοι και άξιες θαυμασμού.
Claire Delacour έγραψε:αυτό με τα αστειάκια, έχει μια απάντηση την οποία δεν θυμάμαι που την άκουσα/διάβασα, αλλά έλεγε πως για να είναι πετυχημένο ένα αστείο, πρέπει να γίνεται εις βάρος του δυνατότερου.. πχ. ένας μαύρος άντρας να αστειεύεται εις βάρος ενός λευκού.. τα υπόλοιπα δεν είναι αστειάκια, απλά συνεχίζουν ένα πρόβλημα.. κάποια πράγματα δεν είναι αστεία
Σε αυτό όχι μόνο διαφωνώ κάθετα αλλά και σε όλες τις δυνατές μοίρες.
Το χιούμορ είναι μορφή λεκτικής επικοινωνίας που σκοπό έχει να κάνει κάποιον να γελάσει. Από αρχαιοτάτων χρόνων ,προ Αριστοφάνη κιόλας, τα θέματα που καυτηριάζονταν ήταν θέματα της καθημερινότητας και κυρίως θέματα ΣΟΒΑΡΑ. Χιούμορ για την πολιτική, για το θάνατο ,για τις ασθένειες ,για τη ζωή , για τα επαγγέλματα ,για τα ζώα ,για τα στερεότυπα, για την ηλικία ,για τις γυναίκες ,για τους άνδρες και κυρίως για τον ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ. Αυτός που έχει πραγματικό χιούμορ ξέρει να χλευάζει-σατιρίζει τον εαυτό του και να μην προσβάλλεται για αυτό. Μέσα από τη διαδικασία, εκτός από το γέλιο συχνά βλέπει τα ελαττώματά του, αυτοβελτιώνεται πολλές φορές και είναι πιο προσγειωμένος. Το μόνο αρνητικό που θα βγει από τη διαδικασία είναι ο θιγμένος εγωισμός του καθενός, ο οποίος πρέπει να θιχτεί όμως για να ελαττωθεί (και το λέω εγώ που έχω αρκετόν). Χιούμορ με τον εαυτό μας για τα πάντα: για το ντύσιμο, για τα λίγα κιλά,για τα πολλά κιλά, για τη φαλάκρα,για τη στραβομάρα,για το ότι δεν μπορούμε να πούμε το "ρ", για το μεγάλο κουντεπιε, για τις 10000 ελιές στο πρόσωπο,για το οτι μας αρέσει το σεξ με σκαντζόχοιρους για για για.
Δεν μπορείς να νομίζεις ότι κάνεις χιούμορ και να ασχολείσαι με όλα τα υπόλοιπα εκτός από ότι σε αφορά ή ότι σε περιλαμβάνει επειδή θεωρείς ότι θίγεσαι. Δεν μπορώ να είμαι γιατρός και να μην κάνω χιούμορ με ασθένειες ή με άλλους γιατρούς που τα παίρνουν ή με τον κλάδο γενικά επειδή ανήκω σε αυτόν.
Από Αριστοφάνη με πολιτικές κωμωδίες ως Αρκά με "Τα μαύρα" τα σοβαρά θέματα είναι αυτά που είναι άξια να σατιριστούν. Τα υπόλοιπα είναι απλά πλακίτσα για να περάσει η ώρα. Φυσικά και υπάρχει όριο ανάμεσα σε χιούμορ και κακεντρέχεια αλλά τα όρια για τους λογικούς είναι εύκολα αντιληπτά. Εγώ προσωπικά όπως είπε ο Στέλμος θα γελάω με τα πάντα που αξίζουν να σατιριστούν και προκαλούν γέλιο εκτός αν θιχτεί η προσωπικότητα κάποιου και μου το ξεκόψει , οπότε θα σταματήσω να το κάνω χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι το αστείο για μένα θα πάψει να είναι αστείο. Το τι είναι αστείο για κάποιον ανήκει στην κατηγορία Α ως θέμα συζήτησης όμως!!! Αυτό ωστόσο δεν σημαίνει ότι επειδή δεν είναι για αυτόν αστείο κάτι μπορεί να το ξεκόψει από τους άλλους. Επομένως το "κάποια πράγματα δεν είναι αστεία" είναι θέμα κοινωνικής συγκατάβασης. Κάτι που είναι αστείο για κάποιον πιθανώς δεν είναι για κάποιον άλλο.
από 
.Αλλά πιστεύω πως το Ναι,είσαι μισογυνης και τα άλλα τύπου Το Κλαρκ είναι σκέτος καρκίνος.
