Pride and Prejudice

Ειδα πρωτα την ταινια, μετα τη σειρα και μετα διαβασα το βιβλιο (ή τουλαχιστον το μισο προς το παρον). Η ταινια ειναι τελεια. Ναι. Ειμαι νομιζω απο τους λιγους που τους αρεσει παρολο που εχουν δει τη σειρα και διαβασει το βιβλιο. Και θα εξηγησω. Το βιβλιο ειναι αρκετα μεγαλο σε περιεχομενο παρα τις τεχνικα λιγες σελιδες του. Θα ηταν αδυνατο σε μια δυωρη ταινια να συμπεριληφθουν ολα αυτα. Κοπηκαν πολλα κομματια και προστεθηκαν αλλα. Σαν ταινια ομως ειναι καλη. Εχει μαγευτικα scenery και μουσικη.

Αγαπω την Keira ΑΛΛΑ η Τζενιφερ μου φαινεται οτι ταιριαζει πολυ περισσοτερο στο ρολο. Ίσως με ενοχλει το οτι η Κιρα δεν εχει καθολου στηθος Καλος ο Φιρθ και καταλαβαινω γιατι ολες εχουν κολλημα και τον προτιμω αλλα εμενα μου αρεσει ο αλλος

Επισης... θεε μου!! Η μανα των κοριτσιων σπαστικη στην ταινια και το βιβλιο αλλα στην σειρα ειλικρινα δεν αντεχα να την ακουω. Αναρωτιομουν ποτε τα αυτια μου θα αρχισουν να ματωνουν!!

ειδα την ταινια. Δεν επρεπε να μου αρεσει τοσο πολυ, συγκινηθηκα.


Να πω οτι ο Νταρσυ, ο πατερας της Ελιζαμπεθ (ωραια η τελευταια του ατακα ) και η Ελιζαμπεθ ηταν υπεροχοι.- Ειδικα τον Νταρσυ τον κατασυμπάθησα.

Δεν ξερω ποιος ειναι αυτος ο αλλος ηθοποιος που παιζει στην σειρα, αλλά στην ταινία μου αρεσε πολυ αυτος που επαιζε.

Καλε ο Κολιν Φιρθ ειναι στη σειρα...

Ποτέ δεν θυμαμαι ονοματα, δε μου λενε τιποτα τις πιο πολλες φορες.

Ομως τον γκουγκλαρα και ο της ταινιας ειναι πολυ καλυτερος.
Δεν μπορω να φανταστω αυτον στο ρολο.
Μπορει να ειναι επειδη δεν θυμαμαι να τον εχω δει και πουθενα αλλου (αμνησια ) και δεν μπορω να εχω και μετρο συγκρισης.

δεν εχεις δει τον κολιν φιρθ πουθενα αλλου; king's speech; επαιζε και τον πατερα στο what a girl wants. και τον "νταρσυ" παλι στο ημερολογιο της μπριτζετ τζοουνς.

και γω της ταινιας προτιμω btw

king's speech!

Αυτος ειναι;
Οχι, χιλιες φορές όχι.
Το ακριβως αντιθετο απο την απαντηση της Tζέιν στην πρόταση γάμου της.

XAXAXAXAXAXAXXAXAXA ελεος

και βασικα πολλοι γκρινιαζουν για τις αλλαγες απο το βιβλιο. εμενα ορισμενες σκηνες τις ταινιες μου αρεσαν πολυ περισσοτερο απο του βιβλιου.

οπως η... εξομολογηση. που στο βιβλιο ειναι στο σπιτακι και στην ταινια ειναι εκει στη βροχη

Αναμεσα στους κυονες.

Καλα, και η σκηνη της δευτερης εξομολογησης ειναι τελεια. Ολο το σκηνικο με την ομιχλη και τα λοιπα... Σκοτεινο και υπεροχο.

Γελασα με τη σκηνη της εξομολογησης στην Τζέιν, που κρυφακουνε ολες πίσω απο την πόρτα και πάει ο πατερας και τι κανει; Κρυφακούει και αυτος, εντελώς ανετα.  

Γενικα, πολυ ωραια σκηνοθερτημενη ταινια.

αχ ναι ετσι οπως εμφανιζεταιιιι *.*


ΒΕΒΑΙΑ με αρκετα κομματια το κατεστρεψαν εντελως. Επειδη εκοψαν και εραψαν πολυ, χαθηκε το νοημα. Εγω πχ δεν καταλαβα γιατι ο Νταρσυ στο τελος απεκτησε ελπιδα απο το γεγονος οτι η Λιζυ μιλησε στη θεια του. Αφου δηλωσε οτι δεν ειναι αρραβωνιασμενη μαζι του, δεν θα αρραβωνιαστει μαζι του και δεν προκειται ποτε να αρραβωνιαστει μαζι του. Στη σειρα το εκαναν κατα γραμμα παλι απο το βιβλιο και καταλαβαινεις τι εννοει ο Νταρσυ οταν λεει απεκτησα ελπιδα.

Μωρέ ο Mc Fayden είναι όντως εξαιρετικός, έδωσε με έναν πολύ προσωπικό τρόπο τον αγαπημένο μου Fitzwilliam, αλλά αφού διάβασα το βιβλίο ποντάρω στον Firth. Ο Μάθιου απέδωσε την ευαισθησία και τον ρομαντισμό του Ντάρσυ, αλλά ο άλλος πέτυχε κάθε σπιθαμή του χαρακτήρα όπως αποδίδεται στο βιβλίο: τον ξιπασμό του πλουσίου, την περηφάνεια, την αίσθηση ανωτερότητας απέναντι στην Ελίζαμπεθ (που και ο άλλος την εκδήλωσε, αλλά την πήρε πίσω μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα on screen), και τον αδέξιο ρομαντισμό. Ένιωθα σαν ο Ντάρσυ της ταινίας να ήταν παιδάκι/έφηβος και ο Ντάρσυ της σειράς (που τον ταυτίζω με του βιβλίου, είναι ακριβώς ίδια η προσέγγιση) να ήταν πιο ώριμος, πιο ρεαλιστής, κάτι που εδώ που τα λέμε ταιριάζει σε έναν άνθρωπο της κοινωνικής του τάξης.
Παίζει βέβαια ρόλο ότι το βιβλίο και η σειρά είχαν περισσότερο χρόνο να εξελιχθούν οι χαρακτήρες και η σχέση μεταξύ τους, άλλο 6 (ή 8; ) ώρες και άλλο μιάμιση. Εν τέλει ήταν πιο ταιριαστός ο Ντάρσυ του Μακ Φέιντεν για ταινία, εξυπηρετούσε καλύτερα το μέσο. Άλλωστε η ταινία κατάφερε να πετύχει ισορροπία ανάμεσα στον σεβασμό στο έργο και το ύφος της εποχής και με το να είναι παράλληλα εύληπτη, κατανοητή και ταιριαστή με την σύγχρονη αισθητική.
Ό,τι και να κάνουμε, αγαπώ.

AΣΕ ΜΕ ΤΏΡΑ!!! ΑΣΕ ΜΕ ΤΩΡΑ !!!

ax naiii και αυτο ηταν απο τα σημεια που μου αρεσαν περισσοτερο στην ταινια απο οτι στο βιβλιο.

Μ'αρέσει ο Φέρθ, δεν αντιλέγω, είναι ένας απ'τους ελάχιστους, κορυφαίους , καταξιωμένους, αλλά κι ειδήμων για κάτι τέτοιους ρόλος, αλλά εμένα αυτός ο Ντάρσυ^ με παρέσυρε , με προσέλκυσε απ'την πρώτη στιγμή , αναστέναζα όλη την ώρα και καρτερούσα να ξαναδώ την ταινία μόνο για εκείνον!

Τσκ τσκ ρηχότητες.
Τι λέτε τώρα κάθε φορά (από τις 30 +) που την έβλεπα τα χείλη μου κινούνταν με απόλυτο συγχρονισμό. Και όχι μόνο σε εκείνη την σκηνή.

^πάρε τον Φερθ εσύ, εμείς βολευόμαστε με Μακ Φάντεν.

Δεν ερωτεύομαι ηθοποιούς εγώ, ερωτεύομαι χαρακτήρες/ρόλους.

^Όπως αγαπάς τέκνον μου,

Αυτο που μου αρεσει στον Νταρσυ του Μακφάυντεν ειναι οτι ακομα και οταν ειναι περηφανος και ψηλομυτης βλεπεις οτι ειναι ενα προσωπειο. Οταν δεν το βλεπει κανεις αποκαλυπτει με εκφρασεις και πραξεις το αληθινο του προσωπο και αυτος ειναι ο Νταρσυ που αγαπησα.

Ενω με τον Νταρσυ του Φιρθ δε ξερω με ξενερωνε που ελεγε στην αδερφη του κολλητου του που ηξερε οτι τον γουσταρε οτι του αρεσουν τα ματια της Λιζυ και μετα οτι τα ματια της ελαμπαν απο την ασκηση (περπατημα) και οτι εδω και καιρο την θεωρει την ομορφοτερη γυναικα Και μενα ο Νταρσυ μου κανει ετσι πιο quiet τυπος

Mirabelle Salvatore έγραψε:

AΣΕ ΜΕ ΤΏΡΑ!!! ΑΣΕ ΜΕ ΤΩΡΑ !!!

ε λοιπόν σταμάτα. σταμάτα θα αρχίσω να κλαίω

and I love I love I love you.

Αυτη την εκφραση επρεπε να πιασουνε.

θα την ξαναβαλω τωρα την ταινια να τη δω. ΝΑ ΤΗ ΜΟΥ ΚΑΝΑΤΕ

και θα σας γραψω και μια τεραστια αναλυση

Ρε, ναι, σε περιμενω.

Βασικα καπου θελω να πω οτι μας κανουν κακο αυτες οι ταινιες.

Αντε, αντε

Καταρχήν να εκτιμήσουμε την εξαιρετική εισαγωγή της ταινίας. Το πλάνο με τα πρωινό κελαήδισμα των πουλιών και στο background απαλή μουσική πιάνου.
Και ομολογώ πως αυτή η εισαγωγή της οικογένειας ηταν πολύ πιο ωραιά. Στο βιβλίο και στη σειρά προσωπικα με κούρασε απίστευτα η γκρίνια της μάνας και το κοροϊδεμα του πατέρα. Ο/η σεναριογράφος επιδέξια παρουσίασε και τα δύο χωρίς να μας κουράσει ιδιαίτερα. Και είχε και φάση, οκ;    

Στην ταινια δειχνει συνολικα δυο χορους-συγκεντρωσεις. Οποτε συγχωνευτηκαν πραγματα. Και συγχωνευτηκαν ομορφα μπορω να πω.
Σοκαριστηκα οταν διαβασα στο βιβλιο οτι ο Μπινγκλευ και η Καρολάιν Μπινγκλευ δεν ηταν τα μονα αδερφια της οικογενειας αλλα καλα εκαναν και εκοψαν την 2η αδερφη με τον ακυρο συζυγο.
Δεν ξερω αν το εχετε παρατηρησει παντως εκει που ο Νταρσυ διασχιζει την αιθουσα η Λιζυ οντως του τραβαει την προσοχη. Οχι απλα την κοιταει αλλα το κεφαλι του πεταγεται στην κατευθυνση της γιατι απο ολα τα κοριτσια ξεχωρισε εκεινη. Ακομα και με την Τζειν διπλα της που αργοτερα παραδεχεται στον φιλο του οτι η Τζειν ειναι οντως ωραια. Αρα... η Λιζυ δεν ειναι ωραια γενικα. Απλα ειναι πανεμορφη στα δικα του ματια, για τα δικα του γουστα και γι αυτο αρχικα δεν ηθελε να το παραδεχτει. Αυτο και η αρκετα κατωτερη θεση της οικογενειας της. Που... lets face it, για την εποχη εκεινη επαιζε τεραστιο ρολο.

Αυτο που με ειχε ενοχλησει αρχικα στον Νταρσυ της ταινιας ηταν οτι δεν κρατησε καν τα προσχηματα της ευγενιας. Δηλαδη αν το δουμε λογικα, ειναι ενας αντρας καλης ανατροφης, πλουσιος, ευγενης ρε παιδι μου. Στο χορό οταν συστηνονται ουτε καν μιλαει φορ φακς σεικ. Διορθωστε με αν κανω λαθος αλλα στο βιβλιο και στη σειρα μιλαει. Πρεπει να λεει κατι τεχνικα ευγενικο αλλα κοφτα. Σε κατι τετοια ειναι νομιζω που υστερει ο Νταρσυ της ταινιας και γι αυτο δεν φταιει ο Μακφαυντεν.

μαιρυ:

μις λουκας:

καρολαιν #1:

^Και μερικα δευτερολεπτα αργοτερα:

dizzie *.*:

καρολάιν #2:

tumblr on dizzie:

Και το τελευταιο που θα πω γι αυτο το ποστ...

FANGIRLιζωωωωωω:

και αυτο ηταν το πρωτο μισαωρο της ταινιας

Μαρίνα ναι ναι ναι, όλες αυτές οι λεπτομέρειες φτιάχνουν το κέντημα.


Το ότι η μάνα στην σειρά ήταν σπαστική είναι θετικό. Είναι πολύ θετικό. Σημαίνει ότι η ηθοποιός πέτυχε τον στόχο της.

Η σειρά ακολουθεί την ροή του βιβλίου, η ταινία έχει μιάμιση ώρα screen time, grow up, people.

Στο βιβλιο δεν ηταν τοσο σπαστικη ομως