"Αγαπημένο" Ελάττωμα

Συμφωνώ σε πολλά που έχουν ήδη ειπωθεί και προσθέτω και αυτό το στυλ ψώνιου του νεαρού Τζέιμς. Κανονικά, θα έπρεπε να μου τη δίνει σαν χαρακτήρας και όλο αυτό το τουπέ, να το πω, εγώ και κανένας άλλος, να το πω, αλλά μου έμεινε συμπαθής κι έτσι ακόμα.

το αφηρημένο πνεύμα της λούνα που κάτι μ θυμίζει
η χαζομάρα του κράμπε κ του γκόιλ..
τ σνομπ βλέμμα του σνέιπ κ το μυστικοπαθές βλέμμα τ...

Το σνομπ υφακι της Ερμιονης(τη λατρευω οταν το παιρνει αυτο )
Τη ζηλια του Ρον για την Ερμιονη
Τη ξηνιλα του Σνειπ
Το σαδηστικο και σατανικο υφους της Αμπριτζ
Τη ψυχροτητα του Λουσιος και της Ναρκισσα
Το παθος της Μπελατριξ
Ολα αυτα τα ελαττωματα τα λατρευω!

Το υφος της Ερμιονης οταν ο Χαρι και ο Ρον λενε κατι που ειναι εναντια στους κανονες( καπως ετσι... ).Επισης,οταν ο Ρον και η Ερμιονη τσακωνονται.....απλα ΤΡΕΛΑΙΝΟΜΑΙ!!

η κακια του Μalfoyy τν λατρευω!!

[quote="Remous Loupin"]
Τη ζηλια του Ρον για την Ερμιονη

Και εγώ το λατρεύω αυτό...Είναι τόσο γλυκός όταν δείχνει την ζήλια του...

η φοβια του ρον..
----------
η λουνα που ηταν στον κοσμο τησ...

Edit απο τον Amycus.Απαγορεύονται τα διπλά ποστς.Διάβασε τους Κανόνες λειτουργίας του φόρουμ.

η υπερασπικοτιτα της κυριας ουεασλυ απεναντι στα παιδιατης και ειδηκα την τζυνη

η ιδεα του βολντεμορτ οτι ειναι υπερανω ολων η οποια τον κατεστρεψε ετσι και αλλιως

Η αραχνοφοβία του Ρον.

το υφάκι του και οι κακίες του σνειπ
ο παρορμητισμός του Σείριου
η αφηριμάδα και η τάση να είναι λίγο στον κόσμο της, της λούνα
η ακαταστασία και η αδεξιότητα της Τόνκς
η χαλαρή χωρίς ευθύνες και όλο πλάκα στάση ζωής του Φρεντ και του Τζωρτζ και το ταλέντο τους στις φασαρίες.

Ο Ρον και οι φοβίες και το άγχος του ως φύλακας στην ομάδα κουίντιτς.Μου είχαν σπάσει τα νεύρα όλη την ώρα σκεφτόταν τη του λέγαν τα άτομα στις κερκίδες.Δεν παιζόταν το άτομο.Τελικά όταν ο Χάρι το έδωσε (υποτίθεται)το Φελίξ Φελίσις έδειξε το πόσο καλά παίζει και κέρδισαν το ματς με μεγάλη διαφορά ακόμα και αν ο Χάρι δεν έπαιζε.

Η αδεξιότητα της Τονκς
Η αφηρημάδα της Λούνα
Η τάση της Ερμιόνης να πετάγετια και να τα ξέρει όλα.

αν λετε ελατομα δηλαδι καλοι η κακοι ξερο αν λετε ελατομα οποσ π.χ.ο νεβιλ κανει χαζομαρες και παλθ ξερω ασ μου εξιγισει καπιος

Ο έρωτας της Μπέλλας για τον Βόλντι.Τι του βρήκε????????????Ναήταν και κανένας ομορφάντρας...

!!!!!!!!!

Sectumsembra έγραψε:Η αραχνοφοβία του Ρον.

Ναι!

Το αγαπημένο μου ελάττωμα είναι αυτή η ιδέα της εξουσιομανίας που είχε ο Ντάμπλντορ νεαρός.Σχεδίαζε λίγο πριν την ενηλικίωση του για την υποδούλωση των μαγκλς με τον Γκρίντελβαλντ και ήθελε γενικώς να ελένγχει τα πάντα.Τελικά ο Ντάμπλντορ κατάφερε,όχι απαραίτητα να ξεπεράσει το ελλάτωμα του,αλλά τουλάχιστον να το συγκρατήσει(απαγορεύοντας στον εαυτό του να γίνει Υπουργός Μαγείας για να μην πάρουν τα μυαλά του αέρα,μην επειχηρόντας να κάνει ξόρκια ισχυρότερα ή πιό επικύνδινα απο ότι θα έπρεπε κλπ).

Μου αρέσει βέβαια και το άλλο ελάττωμα του.Το ότι πιστεύει το καλύτερο για τον άλλον,όποιος και αν είναι αυτός.Ούτε αυτό το ξεπέρασε αλλά κατάφερε προσπαθούσε να το καταπνίξει μέσα του και τελικά απέφυγε να την πατήσει απο αυτό.

Η υπερπροστατευτικοτητα της Μολλυ. Σκοτωσε την καλυτερη θανατοφαγου επειδη επιτεθηκε στην κορη της.-

Τα πάντα που απαρτίζουν το Ρον, είναι αφάντασατα γλυκός και αστείος παντού!!!Η φοβία του για τις αράχνες, η λαιμαργία του ακόμα και όταν το παίζει the bad guy, ξέρετε τι εννοώ όταν δέρνει τον Ντράκο!!!! Είναι παντού αξιαγάπητος!!!

Φυσικά η Ερμιόνη με το ΄''επίμονο'' χέρι της και ο Χάρι που προσπαθεί να τα κάνει όλα μόνος του για να μη θέτει σε κίνδυνο τη ζωή των φίλων του...

Μα και φυσικά πώς τόλμησα να το ξεχάσω η υπερπροστατευτικότητα της Μόλλυ σπάει...Αλλά τελικά της βγήκε σε καλό στο τέλος που εξολόθρευσε τη σατανικη Μπέλλατριξ

Επίσης κάτι άλλο που μου σπάει τα νεύρα και δεν το λες και...''αγαπημένο'' είναι η αδυναμία του Ντράκο που προσπαθεί να το παίζει ανώτερος ενώ πραγματικά ξέρει πως ούτε στο ένα δαχτυλάκι δεν φτάνει κάνενα τους

O πολύ αλλοπαρμένος και ονειροπόλος χαρακτήρας της Λούνα,που μπορεί σε κάποιους να φαινόταν περίεργος εγώ όμως πιστεύω ότι ήταν μέρος της ανυπέρβλητης γοητείας της...Τα έπαιρνε όλα στο χαλαρό, κι αυτό είναι μεγάλο προσόν για τη ζωή,όσο κι αν μας φαινόταν χαζούλα...
Με εκνεύριζε επίσης η υπερβολική αυτοθυσία του Χάρι σε κάποια σημεία,ίσως η συγγραφέας ήθελε να τον αναδείξει ως τον ανώτερο χαρακτήρα,αλλά κάποιες φορές ήταν εκνευριστικό..!Τελικά όμως αυτή η αυτοθυσία του ήταν που τον ανέδειξε νικητή!!!

Το μόνο ελλάτωμα που έχει ο Ντάμπλντορ είναι ότι μερικές φορές λέει πράγματα ακαταλαβίστικα!!!




ALBUS DUMBLEDORE

Η απροσεξία των διδύμων!!

Αραχνοφοβια του ρον

συμφωνω με ολους σας, απο το υφος του ρον μεχρι τη λουνα στον κοσμο της!!!