Συγκινητικότερη στιγμή

Τι σας συγκίνησε περισσότερο στην έβδομη ταινία;

Εμένα με συγκίνησε όταν ο Βόλντι ήταν έτοιμος να σκοτώσει τον Χάρι κ ο Νέβιλ(επιτέλους ) βρήκε το θάρρος κ σκότωσε τον τελευταίο πεμπτουσιώτη! Εκεί έριξα ΤΟ κλάμα

Στο σημείο οπου ο Harry έβλεπε τις αναμνήσεις του Snape στην κιβωτό των στοχασμών...........

Μεταφέρθηκε στην ενότητα των ταινιών!

Ο θάνατος του Σνέιπ. Βασικά ήταν η μόνη σκηνή που έκλαψα κανονικά με λυγμούς κιόλας, που δεν το κάνω συχνά.

Η σκηνές όπου συγκινήθηκα ήταν ο θάνατος του Σεβ, οι αναμνήσεις του, η συνάντηση του Χάρι με τους γονείς του και όταν πέθανε ο Βόλντεμορτ. Τον λυπήθηκα με όλη μου την καρδιά όταν πέθαινε. Αλλά η σκηνή όπου έκλαψα ήταν η τελευταία, στο Κινγκς Κρος. Δεν άντεχα να βλέπω και να αισθάνομαι το ίδιο (ή μάλλον παρόμοιο) πράγμα που είδα και στην πρώτη ταινία. Εκεί κατάλαβα ότι όντως τελείωσε και έσπασα.

οταν πεθανε ο τομπι!

Εγώ δάκρυσα στις αναμνήσεις του Σνέιπ αλλά εκεί που έκλεγα κανονικότατα ήταν στον λόγο του Νέβιλ .Επίσης δάκρυσα όταν έδειξε το πτώμα του Φρεντ,του Λούπιν και της Τονκς(αγαπάμε Τάγμα)

Εκλαψα παρα πολυ στις αναμνησεις του Σνειπ οπως επισης και στα 19 χρονια μετα. Καλα στα 19 χρονια μετα εριξα το κλαμα, γιατι καταλαβα οτι ο Χαρι Ποτερ θα τελειωνε εκει.

οταν νομιζαν οτι ο χαρι ηταν ΝΕΚΡΟς!!!!!!

Ο θανατος και οι αναμνησεις του Σνειπ και η τελευταια σκηνη

Αλλα εκει που εριξα ΤΟ κλαμα ηταν που ειδα τους Φρεντ,Λουπιν και Τονκς νεκρους και η σκηνη με την πετρα της αναγεννησης...

Στο part1(γιατί το 2 δεν το είδα ακόμη) πλάνταξα στο κλάμα με τον θάνατο του Τόμπι..

οι αναμνυσεις του Σνειπ και 19 χρονια μετα.

ο θανατος του σνειπ

΄Οταν πέθανε ο Ντόμπι

Τρεις ήταν οι πιο συγκινητικές στιγμές . Η πρώτη ο θανατος του Φρεντ . Η δεύτερη ο θάνατος του Τομπι . Η τρίτη ο θάνατος του Σέβερους Σνέιπ Όταν ο Χάρι πήγε και είδε την αλήθεια έριξα ένα κλάμα ...

στο μερος 1ο πλανταξα στο κλαμα οταν πεθανε ο Ντομπι.
στο μερος 2ο εκλαψα σε ποσες στιγμες(η αδερφη μου με κοιταζε σαν να'μουν τρελη).Εκλαψα στην αρχη οταν το HP logo εμφανιστηκε,στον θανατο και τις αναμνησεις του Σνειπ,οταν ειδα τα νεκρα σωματα του Φρεντ, της Τονκς και του Λουπιν και οπως εκλαψα στον επιλογο δεν εχω κλαψει ποτε μου

Όταν πέθανε ο Ντόμπι,όταν έδειξε τις αναμνήσεις του Σνέιπ,όταν πέθανε ο Σέβερους Σνέιπ και 19 χρόνια μετά γιατί τελιώνει ο Χάρι Πόττερ
Ελπίζω να βγεί κι άλλο με τα παιδιά τους αλλιώς θα κλάψω πάλι

Όλη η ταινία αλλά το πιο πολύ κλάμα ήταν στους θανάτους και στο τέλος

Αν ήμουν στα βιβλίο, θα απάνταγα το θάνατο του Φρεντ, μιας κι ήταν από τους λατρεμένους ηρωες, αλλά τώρα, μιας και δεν έδωσαν ιδιαίτερη σημασία στο Φρεντ, θα πω στο θάνατο και τη κηδεία του Ντόμπι. Ήταν ένα μέρος που ευχόμουν πάντοτε να παραλείψουν στη ταινία, μιας και δεν εμφανιζόταν ο Ντόμπι στις προηγούμενες (εκτός πέμπτης). Αλλά δυστηχώς δεν έγινε το χατήρι μου.

Όταν είδα τον Λούπιν και την Τονκς νεκρούς έριξα ΤΟ κλάμα Ο τρόπος που τα χέρια τους σχεδόν αγγίζονταν ήταν από τις πιο συγκινιτικές σκηνές που έχω δει ποτέ Επίσης δάκρυσα όταν όλη η οικογένεια Ουέσλι στεκόταν γύρω από οτ πτώμα του Φρεντ

στο τελος 19 χρονια μετα εκει εκλαιγα που τελιωσε!!!

Την στιγμη που ο χαρι σηκωθηκε και ειδαν ολοι οτι ειναι ζωντανος.

---------------

και οι αναμνησεις του σνειπ






Edit by Arcturus Regulus Black: τα διπλά ποστ απαγορεύονται σύμφωνα με τους κανόνες λειτουργίας!Καλή συνέχεια

Όταν είδα τις απώλειες του πολέμου.

Το καμμένο Χόγκουαρτς με συγκίνησε περισσότερο από κάθε τι άλλο..ίσως επειδή το ένιωθα κι εγώ σαν δεύτερο σπίτι μου