Μικρα και αθωα :Ρ

Εγω ελεγα αντι για μπαμπα--->παπα
Επισης δεν ξερω γιατι μου ειχε κολλησει να λεω ενα γατο-->παπαλη. το οποιο δεν ηξεραν οι γονεις μου τι θα πει μεχρι που μετα απο καποιο διαστημα περνουσε ο γατος και με ακουσαν να φωναζω δειχνοντας τον: Ο παπαλης! Ο παπαλης!

μανια-μαρια
αναστασια-ασία
ελαφακι-φαλακι

Λοιπόν...για πολλά χρόνια δε μπορούσα να πω τον αρουραίο και τον έλεγα αρουαιρο...Επίσης τον καρχαρία τον έλεγα καρκαρια και το κοτόπουλο τσικουλο... γενικά τα ζώα δεν ήταν το φόρτε μου.  Τα Χριστούγεννα τα έλεγα σουρμενα  (I wish I knew why) και την βόλτα (η οποία ήταν και η πρώτη μου λέξη By the way ) απα... το νερό το έλεγα λολο και τα μπισκότα μπικουι... (από τότε το χα το γαλλικό oui oui )Τέλος πετασα μια φαση που έλεγα αντουμπουντουμπουντα για τα παντα ...ακόμα δε ξέρουμε τι σημαίνει ακριβώς. Αυτά μου έρχονται τώρα...

η ανιψιά μου που είναι 2,5 το "ποτάμι" αρχικά, για κάποιο ανεξήγητο λόγο το έλεγε "ποτάνα".
κάθε φορά που το άκουγα πέθαινα στο γέλιο!

^Ας με μαζέψει κάποιος απ το πάτωμα... εμενα ο αδελφός μου όταν ήταν δύο με είχε ακούσει που έλεγα μια φιλη μου μαλακα και κυκλοφορούσε σε όλο το σπίτι φωνάζοντας μαακας μαακας...

^χαχαχα άσε ρε τα μικρά είναι μαγνήτης! και ξέρουν και πότε να τα χρησιμοποιούν!
μια μέρα η δικιά μας έχασε ένα παιχνίδι και είπε "μαμώτο που πήγε το άτιμο"

εγώ μπέρδευα μην με ρωτήσετε γιατί και πως τις γυαλιστερές με την λαγάνα, οπότε έλεγα και άλλη λαγάνα μαμά, μου έδινε ψωμί και εγώ έκλαιγα

Ειμαι το μονο ανωμαλο που το σταφυλι το ελεγα πεπίι;