Φοβίες

συμπερασμα: πρεπει να κοψεις τις ταινιες!!!^^

εγω δν εχω φοβια με τις αραχνες!!! απλα τις συχενομαι

Εχω ΤΕΡΑΣΤΙΟ προβλημα με τα βατραχια τα σαλιγκαρια και τα φιδια
Και φοβαμαι (οχι παντα)οταν υπαρχει απολυτο σκοταδι σε αναμιξη με απολυτη ησυχια

Εχω φοβία με τα έντομα κ ειδικά με τις κατσαρίδες...Πραγματικά παθαίνω σοκ...

τις αραχνες απλα τις σιχαινομαι...

Penelope Clearwater έγραψε:Και φοβαμαι (οχι παντα)οταν υπαρχει απολυτο σκοταδι σε αναμιξη με απολυτη ησυχια

θα συμφωνησω...

Εγω φοβαμαι να περπαταω στο σκοταδι, και φοβαμαι μηπως ειναι κανεις κατω απο το κρεβατι μου ενω κοιμαμαι..

Εγώ φοβάμαι το σκοτάδι...το φοβάμαι πάρα πολύ...επείσης φοβάμαι αυτά που δεν ξέρω πως μπορώ να νικήσω...Και φοβάμαι όταν βρίσκομαι σε ένα πολύ ψιλο σημείο χωρίς κάγκελα και είναι κάποιος απο πίσω μου...[αν δεν είναι τότε δεν φοβάμαι...]

Υψοφοβία, κλειστοφοβία και φοβάμαι απίστευτα τα ζώα :shy:-:

Εγώ δεν μπορώ με τίποτα τις κατσαρίδες, ζωντανές ή πεθαμένες, το πορτοκαλί ζωντανό τους χρώμα και και τον ζωηρό τρόπο που κινούνται τον φοβάμαι απίστευτα. Δεν τις μπορώ με τίποτα, φοβάμαι πως θα ξυπνήσω με μία πάνω στην μύτη μου or somethin. Εντάθηκε αυτό όταν ξύπνησα μιά φορά και είχε κατσαρίδα στο κάγκελο του κρεβατιού μου, δίπλα στα πόδια μου.
Αράχνες και τζιτζίκια επίσης δεν αντέχω, γενικώς με έντομα και μερικά αμφίβια δεν έχω καλές σχέσεις, αλλά τα υπόλοιπα ζώα απλά τα λατρεύω.
Ποντίκια, αρουραίους μπιάχ, ινδικό χοιρίδιο και χάμστερ όμως είμαι οκ.
Κλειστοφοβία δεν έχω, μόνο μία φορά παρατήρησα πως δεν ένιωθα άνετα μέσα στην καμπίνα του πλοίου μου.
Μερικές φορές μου τη δίνει απίστευτα να με αγκαλιάζουν. Θέλω να είναι δική μου επιλογή το πότε και ποιόν θα αγκαλιάσω, δεν μπορώ να έρχομαι να με φιλάνε στο μάγουλο κλπ. Αυτό συμβαίνει ειδικότερα με τους γονείς μου.
Παλιότερα έμενα στον 4ο και δεν είχα πρόβλημα, τώρα όμως χαλιέμαι αρκετά αν πάω στον 6ο.
Με τον ήλιο τα χω τσουγκρίσει εδώ και καιρό, απλά δεν τον αντέχω. Λίγες είναι οι φορές που θα κάτσω έξω. Δεν με νοιάζει αν είναι φωτεινός ή κρυμμένος πίσω από σύννεφα, απλά εύχομαι να ήταν πίσσα σκοτάδι. Στον ύπνο μου κοιμάμαι εντελώς στα σκοτεινά, δεν μπορώ με φως, παρά τις ελάχιστες φορές που ήμουν πτώμα και κοιμόμουν με το βιβλίο στην μούρη. Άλλο πάλι και αυτό με τον ύπνο, να έχω κοιμηθεί 3 ώρες το προηγούμενο βράδυ και να μην μπορώ να κλείσω μάτι το επόμενο μέχρι τις 2.
Άλλο ένα θέμα με το σκοτάδι είναι ότι τις περισσότερες φορές απλά το λατρεύω να κάθομαι στο κρεβάτι μου με πίσσα σκοτάδι, αλλά όταν είναι μαζί με απόλυτη ησυχία (να μην ακούγεται ούτε το νερό μέσα στα υδραυλικά -και μόνο αφού έχω δει θρίλερ ) νιώθω να απειλούμαι κατά κάποιο τρόπο.
Σιχαίνομαι τις βελόνες.- Τις έχω διασταυρώσει με πόνο. (Δεν έπρεπε να δω εκείνο το βιντεάκι στο youtube από το Saw.- :@
Θέλω να κάνω και τατουάζ τρομάρα μου.
Το "Αυτό" δεν το έχω δει ακόμα, αλλά έχω μία παράξενη αντίδραση με τους κλόουν (από κείνους τους τρομαχτικούς). Τη μία την βρίσκω, και μου αρέσει πολύ το όλο creepy θέαμα, αλλά τους φοβάμαι και λίγο.
Αυτάαααα.

γενικο συμπερασμα: απο τοτε που βγηκε το "αυτο (the thing η κατι τετοιο)" ο μισος κοσμος φοβαται τους κλοουν!


για τις φοβιες τωρα , εγω δεν εχω φοβιες με σηγκεκριμενα ονοματα...
φοβαμαι καπια πραγματα, αλλα δε νομιζω οτι ειναι φοβια
το κυριοτερο ειναι οτι δεν μου αρεσει ΚΑΘΟΛΟΥ οταν ειμαι στο σκοταδι (η οταν εχω ενα φως μπροστα μου, πχ κομπιουτερ) να μην εχω ενα τοιχο πισω μου! νομιζω πως θα μου ορμιξει καπιος απο πισω η κατι τετοιο... ενω με τοιχο αισθανομαι ασφαλης

Κυνοφοβία, ( πραγματικά.. Όσοι με ξέρουν πρέπει να το 'χουν καταλάβει) , υψοφοβία και λίγη κλειστοφοβία...
Αυτά. Επίσης, αγοραφοβία ώρες ώρες.

κλειστοφοβια....

Όταν ήμουν πιτσιριίκι τους φοβόμουν απίστευτα τους κλόουν σε σημείο να μην θέλω να πηγαίνω στα πάρτυ των άλλων παιδιών από το φόβο μήπως συναντήσω κάποιον. Είχε παιχτεί και ένα πολύ δυσάρεστο σκηνικό με κάποιον από αυτούς τους γελοίους μασκαράδες, οπότε πιθανώς και για αυτό να φοβόμουν. Ακόμα και τώρα όταν συναντώ κάποιον αισθάνομαι άβολα και θέλω να ρίξω μπουνιά

Διάβασα μια πιθανή εξήγηση του φόβου για τους κλόουν:
Because clowns have permanent, exaggerated expressions painted on their faces – usually of joy but not always, it renders the observer impotent in measuring facial expression as a precursor of action and for those who are vigilant about their environment, possibly because of past traumatic events, they are unable to interpret and therefore predict what this creature may do to them. This is heightened when we observe the "happy" clown performing some aggressive behavior – it becomes too much to take – creating intense confusion and fear.

Κι εμενα με τρομαζουν λιγο οι κλοουν αλλα οχι τοσο οσο το σκοταδι...
Φοβαμαι μην ερθει κανεις και με παρει..

Δεν ξερω απο που μου κολλησε αλλα ακομα και τωρα φοβαμαι μηπως ειναι καποιος κατω απο το κρεβατι μου και οταν περναω απο κοντα φοβαμαι μη μου πιασει το ποδι και με συρει κατω..

Και το σκοταδι φοβαμαι λιγο μηπως ειναι καποιος πισω μου..

φοβαμαι μηπως μια μερα μ αφησουν ολοι και μεινουν μονοι τους φοβαμαι οτι καποια στιγμη μπορει να αρχισω να φοβαμαι κατι μπορει να πηδηξω απο τα 130 μετρα με αλεξιπτωτο και θα φοβιθω να πηδηξω απο το μπαλκονι του σπιτιου μου(που ειναι 2 μετρα)ενω εχω πηδηξει και απο μεγαλυτερο υψος χαχα χαζα πραγματα

dREAm Girl έγραψε:Κυνοφοβία,

+1215646544354

Πώς δεν το έγραψα αυτό;

Φοβάμαι τα σκυλιά μεσαίου μεγέθους, σε σημείο αηδίας. Τα φαντάζομαι να μου επιτίθενται και φρικάρω. Έχω δει πολλούς εφιάλτες με σκυλιά να με κυνηγάνε, σκυλιά να με δαγκώνουν, σκυλιά ΠΑΝΤΟΥ!

Πρέπει να φταίει το παιδικό μου τραύμα, παλιά τα αγαπούσα τα σκυλιά. Είχα 3. Το τελευταίο μια νύχτα έσπασε το λουρί, με γρατσούνισε στο πρόσωπο και έφυγε. Ήταν φρικτό.

Εννοείται πως είμαι ικανή να σκαρφαλώσω σε σκεπή αν τα δω να με πλησιάζουν!

Επίσης, εκτός αυτού, κάνω διάφορες άλλες συνδέσεις που μου θυμίζουν πολύ άσχημα πράγματα και μου φέρνουν αναμνήσεις που θα 'θελα να ξεχάσω...

Yψοφοβία αλλά μόνο όταν στηρίζομαι στη δική μου δύναμη. Δηλαδή φοβάμαι το μονόζυγο της παιδικής χαράς αλλά με τα παιχνίδια του λούνα παρκ που σε πάνε εκείνα κανένα πρόβλημα.
Και φοβάμαι τα ποντίκια αλλά όχι τα χάμστερ.
Και κάποια έντομα αν και αυτό είναι περισσότερο αηδία παρά φόβος.

Κλειστοφοβία μόνο...

Επιλεκτική κυνοφοβία. Δηλαδή απευθύνεται μόνο σε δυο σκυλιά που με έχουν κυνηγήσει.

Κάτι μονιμο δεν υπάρχει.. Με πιανουν διαφορα ανα διαστηματα..
Τώρα φοβαμαι πολύ το θανατο (των άλλων).

Εγώ φοβάμαι γενικά τα έντομα..Αράχνες, κατσαρίδες κλπ..

Εγώ έχω πολύ μεγάλη υψοφοβία. Ειδικά μέσα στα αεροπλάνα είμαι έτοιμος να λιποθυμήσω. Έχω και ερπετοφοβία. Φοβάμαι πάρα πολύ τα φίδια, το χειρότερό μου.

Λοιπόν, εγώ φοβάμαι το σκοτάδι μέχρι να αποκοιμηθώ-ακόμα και τώρα-, δεν με πειραζει αν ξυπνησω στις 4 τα χαραματα, φοβαμαι ΜΟΝΟ πριν αποκοιμηθω, να φανταστειτε οταν ημουν μικρος εσφιγγα τοσο πολυ τα ματια μου που δεν μπορουσα να αποκοιμηθω απο τη προσπαθεια να κρατησω τα ματια μου κλειστα, και βεβαια κοιμομουν με φωτακι μεχρι τα 10 περιπου

Κατσαρίδες.
Θες να με δεις τρομοκρατημένη; Πες μου πως υπάρχει μία κατσαρίδα κοντά μου και θα δεις μία τρελή να τρέχει μακριά τσιρίζοντας.
Απλά δεν τις μπορώ, τις φοβάμαι, τις σιχαίνομαι, δεν θέλω να τις βλέπω, δεν θέλω να υπάρχουν.

Επίσης φοβάμαι τα ύψη όταν υπάρχει περίπτωση να πέσω.
Δεν έχω προβλημα να είμαι σε ένα μπαλκόνι πολύ ψηλά αλλά αν δεν υπήρχαν τα κάγγελα θα ζαλιζόμουν και θα φοβόμουν απίστευτα.

Αυτά.

ντρέπομαι που το λέω αλλά και εμένα οι κατσαρίδες...

Αντίδραση ?? Η ίδια με της Γωγώς...