Αν ο Τομ δεν μεγάλωνε σε ορφανοτροφείο!

Εντάξει, όλοι ξέρουμε πως ο Ρίντλ δεν καταγόταν από την πιο ευγενική και καλοσυνάτη οικογένεια, παρά τις αριστοκρατικές της ρίζες.
Όμως, αυτό δεν τον διαβρώνει απόλυτα ως χαρακτήρα.
Κατά πάσα πιθανότητα δεν γεννήθηκε σατανικός. Η εγκατάλειψη και το ορφανοτροφείο τον μετέτρεψαν σε τέτοιο.

Οπότε, πιστεύετε πως αν η Μερόπη δεν είχε πεθάνει, αφήνοντας τον στο ορφανοτροφείο, τίποτα από όλα όσα γνωρίζουμε σχετικά με την ζωή του Τομ δεν θα είχε συμβεί;

Φυσικά αν νομίζετε πως είναι κάτι άλλο που συνέβαλλε στο να καταλήξει όπως κατέληξε, μπορείτε να το πείτε.




edit by Arcturus R. Black: αλλαγή τίτλου

Χμ... πολύ ενδιαφέρον τόπικ.
Θεωρώ πως η Μερόπη, τον είχε δεν τον είχε εγκαταλείψει, δεν θα έκανε κάποια ιδιαίτερη διαφορά. Παίρνοντας δεδομένο πως δεν τον έχει εγκαταλείψει, θα αναγκαστώ να υποθέσω πως δεν θα γινόταν καλή μητέρα, μιάς και δεν είχε λάβει πατρική, στοργική αγάπη για να δώσει στο παιδί της. Φυσικά ο τρόπος που έχει ψυχογραφήσει η Ρόουλινγκ την Μερόπη είναι έτσι ώστε να μας δώσει να καταλάβουμε πως αν δεν τον είχε εγκαταλείψει, ή θα τον εγκατέλειπε αργότερα, ή θα γινόταν μάνα που δεν την νοιάζει το παιδί της. Φυσικά είναι και η άλλη πλευρά: Αν δεν τον είχε εγκαταλείψει, ίσως η σκιαγράφηση του χαρακτήρα της Μερόπης από τη Ρόουλινγκ να ήταν τέτοια ώστε να την ένοιαζε το παιδί της και να είχε κουράγιο. Ωστόσο, δεν το υποστηρίζω αυτό, γιατί όπως προείπα, πρέπει να έχεις λάβει αγάπη για να δώσεις, και της Μερόπης δεν της έτυχε τέτοιο πράγμα. Διαγράφοντας λοιπόν την προηγούμενη εναλλακτική διαφορετικής σκιαγράφησης χαρακτήρα από τη Ρόουλινγκ, προχωρώ στα συμπεράσματά μου:

1 Ο Ριντλ δεν γεννήθηκε σατανικός. Αλλά έγινε από πολύ νωρίς άνθρωπος όπως είπε ο Ντάμπλντορ: δεσποτικός, μυστικοπαθής, κρυψίνους κλπ.
2 Σε κανένα βιβλίο ή ταινία δεν βλέπω ούτε την ελάχιστη μετάνοια η τύψη. Πουθενά όμως. Ακόμα και στην σκηνή του ορφανοτροφείου, τα αντικείμενα που έκλεψε δεν τα έδωσε πίσω επειδή ήθελε, αλλά επειδή τρόμαξε.
3 Ο Ριντλ φοβόταν τον θάνατο. Εξού και οι πολλοί πεμπτουσιωτές: Αποτέλεσμα αδιαφορίας προς την αστάθεια της ψυχής, έλλειψης ανθρωπιάς και τεράστιου φόβου του θανάτου. Την αγάπη, εφόσον δεν την έλαβε, δεν υπήρχε και περίπτωση και να την δώσει.
4 Παντελής διάβρωση χαρακτήρα. Όπως είπα, δεν βρήκα ούτε ψύγμα μετάνοιας ή τύχης πουθενά. Ανίατη περίπτωση λοιπόν...
Αυτά.

Ωραίο τόπικ. Λοιπόν πιστεύω ότι ο κύριος λόγος που έγινε ο Ριντλ τόσο σατανικός δεν είναι η εγκατάλειψη. Και ο Χάρι μεγάλωσε χωρίς αγάπη αλλά δεν έγινε έτσι. Επίσης συμφωνώ ότι ακόμα κια αν τον κρατούσε η Μερόπη δε θα ήταν καλή μητέρα. Μια εκδοχή είναι ίσως ότι όταν έμεινε έγκυος η Μερόπη ο πατέρας του ήταν κάτω από την επίδραση ερωτικού φίλτρου κι έτσι δεν αναπτύχθηκε ποτε μια υγιής σχέση ανάμεσα στους γονείς του.

'Αν ο Ρίντλ δεν είχε εγκαταλειφθεί και η μητέρα του ζούσε,πιστεύω ότι θα είχε γίνει φίλος με τον Χάρι και θα του ζητούσε βοήθεια για να τιμωρήσει τον Μάγκλ-πατέρα του που τον εγκατέλειψε.

Κατα τη γνωμη μου ο Ριντλ ηταν κατι σαν "σαπιος σπορος"
Θελω να πω οτι ασφαλως η εγκαταλειψη του απο τη μητερα του συνεβαλλε στη διαμορφωση της προσωπικοτητας του αλλα νομιζω πως κυριως ειχε μεσα του την Φιλοδοξια,την αδιαφορια για τα συναισθηματα την αλλων,και προφανως το μονο συναισθημα μεσα του ηταν μισος!
Επελεξε απο μικρο παιδι να μην εχει φιλους να τρομοκρατει τους ανθρωπους.ΔΕν νομιζω οτι ειχε κακομεταχειριστει ιδαιτερα ως μωρο (η ακομα κι αν αυτο ειχε συμβει δεν το θυμοταν)ωστε να κλειστει τοσο πολυ στον εαυτο του και να χασει τη πιστη του στην αγαπη!Επισης οπως πολυ σωστα ειπε κι η Laverne κι ο Χαρι ο οποιος δεν γνωρισε ποτε γονεις και μεγαλωσε σε ενα αθλιο περιβαλλον ουσιαστικα "δουλος" των θειων του θα μπορουσε καλλιστα να ειχε καταληξει ενας ανθρωπος κακος και κενος απο ηθικες αξιες οπως ο Βολντεμορτ μιας και δε γνωρισε αγαπη σε μια τοσο τρυφερη ηλικια οπως η παιδικη...Οποτε θα ελεγα οτι ειναι θεμα επιλογης ο δρομος που διαλεξε ο Βολντεμορτ αν δεν ηταν τοσο νεος οταν αρχισε να ψαχνει για τους Πεμπτουσιωτες,γιατι δεν ειναι δυνατον καποιος τοσο νεος να σκεφτεται πως θα γλιτωσει απο το θανατο! Δεδομενης λοιπον της ηλικιας που ο Ριντλ αρχισε να γινεται σιγα σιγα μεσα του Λορδος Βολντεμορτ θα ελεγα οτι το ειχε στα γονιδια του...
Βεβαια θα μου πειτε απο που τα κληρνομησε αυτα τα γονιδια απο την αβουλη μητερα του ή απο τον Μαγκλ γοη πατερα του? Εγω θα ελεγα απο τον Σαλαζαρ Σλιθεριν!
Τελος θα ηθελα να πω οτι αυτο το ερωτημα δεν μπορει να απαντηθει λογικα.Νομιζω οτι αυτο ηθελε να πετυχει η συγγραφεας...δεν ηθελε να δωσει βαση στον Βολντεμορτ ως προσωπο αλλα ως συμβολισμο του απολυτου κακου που περιλαμβανει μεσα τον πολεμο,το ρατσισμο,το κυνηγι της εξουσιας και πολλα αλλα στοιχεια του παλιου και του συγχρονου κοσμου
Αυτα ειναι δικες μου εικασιες^

Ωραιο τοπικ Tom

Χμ νομίζω πως αν η Μεροπη δεν είχε πεθάνει θα τον είχε μάθει να αγαπά τον πατέρα του!. Επηρεασμένη από την ιδεολογία του ανόθευτου αίμαστος η οποία την είχε κάνει αιχμάλωτη δν θα μεγάλωνε τον γιο της με την πεποίθηση οτι το ανοθευτο αίμα είναι το πιο σημαντικό πράγμα στη ζωή ενός μάγου, ούτε θα θεωρούσε παρακατιανούς τους μαγκλς. Ουσιαστικά ο Βολτι σκότωσε τους συγγενείς του από εκδίκηση για την εγκατάληψή του και της μητέρας του, αλλά μπορεί και απο απογοήτευση που δεν ήταν μάγοι.
Ήταν φιλόδοξος ακριβώς επειδή είχε ζήσει μίζερα στα παιδικά του χρόνια αλλά δν είχε νιώσει και ποτέ του αγάπη ούτε προς το άτομο του αλλά ούτε εκεινος είχε αγαπήσει ποτέ του!

Λογικά όλα θα ήταν διαφορετικα αν δν ειχε πεθανει η Μερόπη!

Α, τώρα το πάμε στο θέμα των γονιδίων.

Είναι φυσικό ο Ριντλ να έχει τάση προς την βία και το κακό, απόγονος του Σλίθεριν είναι. Και αν θεωρείται αρκετά μακρινή η συγγένεια αυτή, μπορούμε να πάρουμε παράδειγμα από τους Γκάουντ. Βίαιοι, δεσποτικοί, αν και άπλυτοι. ( :P )
Και από το κανάλι ο Τομ μόλις μου θύμισε πως έχει και γονίδια των Πέβερελ ο Ριντλ. :
Και ο Χάρι μεγάλωσε χωρίς αγάπη, αν το πάρουμε όμως από τα γονίδια, είχε γονείς υπέροχους, ανθρώπους του καθήκοντος και της αγάπης.

Nαι παρ'όλα αυτα ο Χάρι δεν μεγάλωσε σε ορφανοτροφείο! Δεν θεωρώ οτι είναι θέμα γονιδίων προσωπικά!

Είναι και θέμα επιλογής, δεν αντιλέγω, ωστόσο, ο Χάρι δεν είχε γονίδια ενός οξύθυμου χαρακτήρα.

Τι λες καλή μου? Ο Χαρι ήταν η αυτοπροσωπογραφία του οξύθυμου χαρακτήρα! Απλά δεν είχε κακία μέσα του.

Ο Χαρι ηταν ιδιαιτερα οξυθυμος μονο στο 5ο επειδη γινοταν ολο αυτο με το μυαλο ττου Βολντεμορτ και το δικο του!

Πάντα ήταν οξύθυμος! και σοτ 5ο 6ο και 7ο απλά φαίνεται περισσότερο!

Είναι καλό να ξεχωρισούμε εξ αρχής τον Τομ από τον Βόλντεμροτ.
Ο Τομ μπορεί να θεωρηθεί ένα παιδί εγκαταλελειμμένο από την γονειακή φροντίδα, την στοργή, την ελπίδα, την τύχη, παραμελημένο από την ίδια την ζωή. Ο Τομ επίσης θα μπορούσε να θεωρηθεί ένα παιδί τυχερό, που ο ίδιος ο Ντάμπλντορ ανακάλυψε την στιγμή που κανένας δεν του 'δινε σημασία, τύχερο και για τον λόγο ότι βρέθηκε στο Χόγκουαρτς και του δώθηκε η ευκαιρία να μεγαλουργήσει. Ο Τομ κάλλιστα θα μπορούσε να θεωρηθεί ένα παιδί γεμάτο όρεξη και προθυμία για γνώμη, γεμάτο ζωή, συκεντρωμένο στους στόχους του, επιμελής μαθητήτης.
Θα μπορούσε. Δεν μπορούμε όμως να θεωρήσουμε τα παραπάνω με σιγουριά, για τον λόγο ότι δεν ένοιωσε ποτέ του αγάπη. Από την στιγμή που γεννήθηκε, από τότε που ο μαγκλ Ριντλ ήπιε εκείνο το φίλτρο. Εκείνη η άτυχη στιγμή πιστεύω στάθηκε μοιράια στην ζωή του Τομ. Παρ'όλα αυτά εγώ πιστεύω στην Μερόπη. Πιστεύω πως αν έμενε κοντά του, αν έκανε την προσπάθεια να του σταθεί σαν μάνα, ακόμη κι αν τελικά αποτύγχανε, ο Τομ θα εκτιμούσε την παρουσία της, θα έπαιρνε το μύνημά της, θα ένοιωθε την αγάπη που προσπαθούσε να του περάσει η μητέρα του.
Μάγοι που φοβούνται τον θάνατο και επιδιώκουν να τον νικήσουν, πάντα υπήρχαν. Κανείς τους όμως δεν κατέληξε σαν τον Βόλντεμορτ. Πολλοί προσπάθησαν να κρατηθούν στην ζωή, χρησιμοποιόντας μέσα ανήθικα, σεβόταν όμως την ανθρωπινη ζωή. Σ'αντίθεση με τον Βόλντεμορτ που αφαιρούσε ασύστολα ζωές, χωρίς κανέναν δισταγμό και χωρίς καμία τύψη. Τα κίνητρά του τώρα περί εξάλειψης του νοθευμένου αίματος ανά τις οικογένεις των μάγων είναι ένα άλλο θέμα, κοινωνικής διάστασης πιστεύω, που πηγάζει από τις κατά καιρούς προκαταλήψεις που επικρατούσαν στις κοινωνίες των μάγων κι όχι από την ίδια του την οικογένεια.
Το παράδειγμα, επομένως, της Μερόπης να κρατηθεί στην ζωή και να παλέψει για το παιδί της, θα μπορούσε να επιρρεάσει κατά πολύ τον νεαρό Τομ. Θα τον έκανε να δει στο μέλλο την ζωή με άλλο μάτι... Πολύ πιθανό είναι η κλίση του στις σκοτεινές τέχνες και τον έκανε να εξελιχτεί και πάλι σε κάποιον μεγάλο σκοτεινό μάγο, όχι όμως στον Βόλντεμορτ που γνωρίσαμε.

Θάνο δεν θα μπορούσα να συμφωνώ περισσότερο στο κομμάτι για την Μερόπη. Κι εγώ από εκεί πιστεύω πως πηγάζει η τάση να σκοτώνει με τόση ευκολία. Για όνομα του Θεού, οι πεμτουσιωτές δεν ήταν επινόηση του Βολντεμορτ(σ.σ. ο πρώτος άνθρωπος που κατάφερε να φτιάξει πεμπτουσιωτή ήταν σύμφωνα με την Ρόουλινγκ Έλληνας : ), οι 7 πεμπτουσιωτές ήταν κατόρθωμα του Βόλντεμορτ.
Και αν ζούσε η Μερόπη, ίσως ο Τομ να είχε καταλάβει πως υπάρχουν και πιο "αγνοί" τρόποι να ξεφύγεις από τον Θάνατο.

Αν η Μερόπη ζούσε ο Τομ θα γνώριζε τι θα πεί αγάπη και τρυφερότητα. Παρ' όλα αν ο Τομ είχε οικογένεια κατ'αρχας δεν θα σκότωνε γιατι θα ήξερε το καλο και το κακο.Ως Βολντεμορτ θεωρούσε φυσιολογικό να πεθάνει κάποιος από ραβδί και όχι από φυσικα αίτια γιατί αν σκεφτείτε δεν είχε κάποιον να του το πεί.

Πολύ ενδιαφέρον τόπικ!
Να σας πω την αλήθεια,δεν κάθισα να το σκεφτώ ποτέ.Στο μυαλό μου ήταν πάντα ο ''κακός'' Βόλντεμορτ,χωρίς αισθήματα,μόνο να ήθελε να αποκτά περισσότερα κάνοντας κακό σε άλλους.

Αλλά,τώρα που το σκέφτομαι,πιστεύω ότι είχε μια έμφυτη κλίση στη σκοτεινή μαγεία,στο δεσποτισμό,στο κακό κλ.π...Όμως,αν είχε μεγαλώσει με τους γονείς του και τον μάθαιναν ποιο είναι το σωστό,ίσως να κατανικούσαν αυτή την κλίση και να ήταν ένας απλός καλός άνθρωπος ή απλώς να είχε κλίση στις σκοτεινές τέχνες,όχι όμως σε σημείο να γίνει ο Βόλνεμορτ που γνωρίζουμε...
Κοντολογίς,νομίζω ότι τα άσχημα παιδικά χρόνια που έζησε -εγκατέλειψη,έλλειψη γονιών-επιδείνωσαν την κατάσταση...

Αλλά και πάλι,σκεφτείτε το.Αν δεν ήταν ο Βόλντεμορτ που ξέρουμε,πώς θα εξελισσόταν η ιστορία του Χάρι Πότερ;Ο Βόλντεμορτ είναι σημαντικός στην ιστορία!Χωρίς αυτόν,η πλοκή θα ήταν τελείως νερόβραστη!!!

Δεν ξέρω αν εκφράτηκα σωστά αλλά ίσως να συμφωνείτε μαζί μου.

εγω πιστευω οτι αμα ενιωθε την στοργη της μανας την φροντιδα της και της αγαπη της γενικα δεν θα εξελιζοταν ετσι...

Αν ο Βολντεμορτ ειχε και 8ο πεμπτουσιωτη κρυμμενο π.χ. στην Καμαρα με τα Μυστικα???
οπου εκει δεν ειχε παει κανει αλλος εκτος απο την Τζινη,τον Ρον,τον Χαρι και τον Λογχαρτ και κανει δεν ηταν τοτε σε θεση να αναγνωρισει εναν Πεμπτουσιωτη.

το απο πανω δεν κολλαει στο τοπικ!

συμφωνω με τους προλαλισαντες. Η Ροουλινγκ τονισε ιδιαιτερα το γεγονος πως η Μεροπη ζουσε μονο για τον Τομ Ριντλ,επομενως οτν τν παρατησε,δν ηθελε ουτε κ τ παιδι τ...Αν ομως ζουσε κ εβλεπε ποσο εμοιαζε στν πατερα του,τοτε ισως τ ειχε αγαπησει περισσοτερο απ οτιδηποτε άλλο.Ισως ο Ριντλ ν ειχ εκπ συναισθηματα μεσα του....Βεβαια παλι,βλεπουμε οτι η ταση του προς τις σκοτεινες τεχνες ξεκινησε πολυ νωρίς...Οποτε μπορούμε να υποθεσουμε πως,επδ θ ειχε παει παλι στ Σλιθεριν οτι μπορει να γινοταν σκοτεινος...
Παντως το θεμα ειναι πως ο Τομ δν ειχε καθαρη ιδεα ζωής,αγαπης και θανατου....Φοβοταν το ''σκοταδι'',την απορριψη...Γι'αυτο και ειχε ακολουθους και οχι φιλους...Για να μη νιωσει ποτε την απορριψη η για να μην τον αφησουν πουτε ''ορφανο'' απο αγαπη κ συναισθηματα οπως η μητερα του... Γι'αυτο το λογο πιστευω πως αν η Μεροπη ζουσε, ο Τομ Μορβολ Ριντλ θα παρεμενε απλα ο Τομ Μορβολ Ριντλ...

Το εθεσες παρα πολυ ωραια μπραβο!

Ωραίο τόπικ. Λοιπόν πιστεύω ότι ο κύριος λόγος που έγινε ο Ριντλ τόσο σατανικός δεν είναι η εγκατάλειψη. Και ο Χάρι μεγάλωσε χωρίς αγάπη αλλά δεν έγινε έτσι. Επίσης συμφωνώ ότι ακόμα κια αν τον κρατούσε η Μερόπη δε θα ήταν καλή μητέρα. Μια εκδοχή είναι ίσως ότι όταν έμεινε έγκυος η Μερόπη ο πατέρας του ήταν κάτω από την επίδραση ερωτικού φίλτρου κι έτσι δεν αναπτύχθηκε ποτε μια υγιής σχέση ανάμεσα στους γονείς του.

Nicolo Machiavelli έγραψε:Το εθεσες παρα πολυ ωραια μπραβο!

ευχαριστω... ηταν πολύ καλο τοπικ κ γι αυτο μπορει κανεις να πει καλες αποψεις(σπαμ,αλλα δεν το ξανακανω.)

Παιδια, μισο λεπτο, μπερδευτηκα... εγω γιατι νομιζα οτι ο Τομ ΔΕΝ εγκαταληφθηκε? Γιατι νομιζα οτι η μητερα του πεθανε στη γεννα? τελως παντων, εγω πιστευω πως και η απολεια των γονιων του επαιξε το ρολο της. Θελω να πω, αν ειχε μεγαλωσει με τη Μεροπη ισως ειχε λαβει αγαπη και στοργη. Αλλα παλι παιζουν κι αλλα πραγματα το ρολο τους οπως το οτι πηγε στο Σλιθεριν και το οτι ενιωθε απογονος του Σαλαζαρ Σλιθεριν. Αυτο που δεν μπορω να δεχτω με τιποτα ειναι πως καποιος γεννιεται σατανικος. Κανεις δεν γεννιεται κακος, αλλα γινεται στο μελλον. (η τουλαχιστον ετσι πιστευω εγω...)

^Ουσιαστικα η Μεροπη τον αγκατελειψε.Θυμομαστε καθαρα που ουτε που παλεβε για να επιβιωσει.Ετσι εγκατελεψε το παιδι της.

Μμμμ...Πάρα πολύ καλή ερώτηση...
Προσωπικά δεν πιστεύω πως τα γονίδια παιζουν ρόλο.
Δεν μπορει κανεις να πει πως ενα βρεφος ειναι "κακο" μονο και μονο επειδη ειχε κακους γονεις...Τα μετέπειτα γεγονότα το επιρεάζουν, αν και οχι μονο αυτα... Και θα πειτε πως και ο Χάρι μεγάλωσε χωρις αγαπη κ.τ.λ... Και ο Χάρι διαμόρφωσε αλλο χαρακτηρα... Ε ναι λοιπον, απλά διαμορφωσε άλλο χαρακτηρα , δεν ηταν θέμα γονιδίων... Οι ανθρωποι πλάθουν και μόνοι τους τους χαρακτηρες τους, δεν είναι ανάγκη να ηταν ιδιος με το γονιό του, ή με το περιγυρο του...
ας πουμε απο δύο νευρικούς ανθρώπους μπορει να προκυψει ενας ηρεμος ακόμα κι αν ζει μαζι τους,στην προσπαθεια του να αποστασιοποιηθει... Ή από δύο κακούς ανθρώπους ένας καλός... Ο οποίος απλα δεν συμφωνει με τους γονεις του... Εσεις με τους δικους σας παντα συμφωνειτε ας πουμε; δεν ξερω απλα εγω αυτο πιστευω... ο τομ εγινε κακος....απλα επειδη έγινε , ετσι ηταν ο χαρακτηρας του χωρις ιδιαιτερο λογο...