Ακυροκατάσταση

Merlin the Great έγραψε:Εκθέτει τον εαυτό του Ναθάνιελ οποιοσδήποτε θεωρεί οτι η αξία του εξαρτάται απο τους άλλους. Αξίζουμε μόνοι μας...κανείς δεν μπορεί να μας μειώσει αλλά ούτε και να μας προσθέσει απο αυτό που είμαστε.

Εδώ μέσα όλα τα μέλη ειναι ασφαλή. Γιατί ότι και να αναπτυχθεί δεν είναι αληθινο.

Στη έξω ζωή κινδυνεύουν...και κινδυνεύουμε.

Δεν είναι αληθινό; Μα... αυτή είναι υλιστική άποψη... τα συναισθήματα αν και δεν είναι απτά, θέλω να πιστεύω ότι είναι αληθινά... όπου κι αν τα νιώθεις.
Το φόρουμ, το κάθε φόρουμ, σαν κοινότητα έχει την τάση να επηρεάζει τα συναισθήματα των μελών.

Μα η κοπέλα δεν είπε ότι θεωρεί ότι δεν αξίζει. Η έκφρασή της απλά δεν ήταν "αληθινή" όπως η φράση "θα σου πιω το αίμα".
Δε νομίζω να ήπιε κανείς το αίμα κάποιου που ήθελε να σπάσει στο ξύλο...

Κι επίσης... θεωρώ ότι όταν εκθέτουμε τον εαυτό μας (με τον τρόπο που εσύ χρησιμοποιείς τον όρο "εκθέτω" στο ποστ σου) σε κάποιον άλλον είναι πράξη αξιοθαύμαστη και φέρει ρίσκο που μόνο οι πιο γενναίοι μπορούν να αντέξουν... ή οι πιο αληθινοί.

Ή οι κενοί, που δεν τους ενδιαφέρει τι θα εκθέσουν από τον εαυτό τους.

Καταραμένα στρουμφάκια..

Δεν είναι κενός κάποιος που έχει να εκθέσει κάτι...

Ω, οκ.

Tom Marvolo Riddle έγραψε:Ή οι κενοί, που δεν τους ενδιαφέρει τι θα εκθέσουν από τον εαυτό τους.

Καταραμένα στρουμφάκια..

Εγώ σου λέω καταραμένα teletubbies.

Nathaniel έγραψε:
Κι επίσης... θεωρώ ότι όταν εκθέτουμε τον εαυτό μας (με τον τρόπο που εσύ χρησιμοποιείς τον όρο "εκθέτω" στο ποστ σου) σε κάποιον άλλον είναι πράξη αξιοθαύμαστη και φέρει ρίσκο που μόνο οι πιο γενναίοι μπορούν να αντέξουν... ή οι πιο αληθινοί.

τους χειραγωγήσιμους ξέχασες....




Ο καθένας έχει την οπτική του αγαπητέ Ναθάνιελ...

Εσένα μπορεί να σε ευχαριστεί αυτό... εμένα πάλι με εξοργίζει. Δεν πιστεύω οτι κανείς έχει τη δύναμη να δημιουργήσει κάποιον ή να τον αποδομήσει.

Η κοπέλα είπε πως θεωρεί τον εαυτό της ασήμαντο όταν λείπει κάποιος. ΚΑΘΑΡΑ. Δεν το υπονόησε, το είπε.

Και αυτό που διάβασα σίγουρα δεν ήταν γενναίο. Καθώς η εξάρτηση δεν είναι πράξη γενναιότητας. Είναι ασθένεια. Ιατρικά καταγεγραμμένη.

Χμ... η εξάρτηση κάποιου είδους ναι δεν διαφωνώ.

Ωστόσο, διόρθωσέ με αν κάνω λάθος... δεν υπήρξες ποτέ νέος και ερωτευμένος; Δεν έχεις νιώσει αυτή την ανάγκη να θέλεις να δωθείς απόλυτα σε κάποιον; Να νιώθεις μισός χωρίς εκείνη;

Αν όχι... λυπάμαι... είναι μία (ας μου επιτραπεί η έκφραση) κενότητα, έλλειψη, που ο κάθε άνθρωπος, έστω για μία φορά στη ζωή του θα έπρεπε να γεμίσει...

Προσωπικά Μερλιν, με εξοργίζουν οι άνθρωποι που δεν έχουν ιδέα για τι μιλάνε... απλά έχουν άποψη για να έχουν κάτι να πουν. Εννοω... πως μπορεί κάποιος που δεν έχει νιώσει εξαρτημένος με τον συγκεκριμένο τρόπο από κάποιον, αν αυτό είναι καλό ή κακό;

Δεν μίλησα για έρωτα.

Μίλησα για εξάρτηση.


Το υπόλοιπο τσάμπα το γραψες, γιατί είσαι εκτός θέματος.


Α και για να λύσω την περιέργεια σου...εχω ερωτευθει πααααρα πολύ!!! Κι εχω αγαπήσει ακόμα περισσότερο...

Ξερεις γιατί όμως;; Γιατί με αγαπάω και νιώθω καλά με αυτό που είμαι. Και επειδή αγαπάω αυτό που είμαι μπορώ και ερωτεύομαι και αγαπάω και τους υπόλοιπους...

Το ξέρεις φαντάζομαι οτι όλα απορρέουν απο εμάς....οπότε όσο καλύτερα με τον εαυτό μας είμαστε τόσο πιο ουσιαστικές σχέσεις μπορούμε να αναπτύξουμε.

Γιατί οι περισσότεροι/ες κάνουν κάτι απλά για την ταμπέλα.

Ξέρεις τώρα...είμαι με τη τάδε γιατί με κάνει και νιώθω κάποιος...με παρατάει και νιώθω σκουπίδι...

Αυτό για μένα δεν είναι έρωτας...συνταγή γιατρού είναι.

Δεν χρησιμοποιώ τα ταίρια μου ως αποδείξεις επιβεβαίωσης. Δεν θεωρώ πως μου έκαναν η έκανα εγώ χάρη και είμαστε μαζί....

όταν λοιπόν δεν υπάρχουν όλα αυτά....

Τοτε ναι...μιλάμε για έρωτα.

Σας αφήνω επίσης!

Την κανω!

Θα βγει ταινια στρουμφακια Γιουπιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιι!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Δεν νομίζω ότι είμαι εκτός θέματος... άσε με να ξέρω καλύτερα...
Όσο για το τι κάνουν κάποιοι για τις "ταμπέλες" που ανέφερες... Συμφωνώ...

Μα... ποιος είμαι εγώ ή ποιος είσαι εσύ, ή ποιος είναι ο οποιοσδήποτε για να κρίνει πότε κάποιος κάνει κάτι για να κερδίσει την "ταμπέλα" ή επειδή το θέλει;

...κανείς.

Η λογοτεχνία, η ιστορία και η καρδιά μας, μας έχουν διδάξει ότι ακόμα κι όταν κάποιος μισεί τον εαυτό του μπορεί να αγαπήσει.

Γιατί μέσα από αυτήν την αγάπη ίσως κάποτε μπορέσει να αγαπήσει και τον εαυτό του.

Αλλά ναι, μπορείς να νιώθεις μισός και να αγαπήσεις και να νιώσεις ολόκληρος... απλά όταν τελειώσει αυτή η αγάπη δεν νιώθεις πάλι μισός.
Αν νιώθεις και πάλι μισός, τότε απλά είσαι αυτό που λένε "εθισμένος στον έρωτα".

Αν πάλι νιώθεις άσχημα για κάποιο χρονικό διάστημα αλλά επέλθει η "λύτρωση" τότε τι είσαι;

Θα έλεγα ότι έχεις καταφέρει κάτι που λίγοι έχουν καταφέρει.

Εχει δικιο ο Μερλιν δεν ειναι δυνατον να το λεει καποιος αυτο και ειδικα ενας εφηβος σε αυτην την ηλικια(αν και δε νομιζω πως το εννοει στη προκειμενη περιπτωση) δηλ ειναι δυνατον αλλα δεν ειναι υγιες! Η αγαπη η πραγματικη μπορει να μην ερθει ποτε κι αν ειναι ετσι οπως την παρουσιαζουν καποιο λογοτεχνικα βιβλια καλυτερα για μενα να μην αγαπησω πραγματικα...Δεν χρειαζομαστε οπωσδηποτε καποιον να μας αγαπα με αυτον τον τροπο για να εκτιμαμε τον εαυτο μας υπαρχουν σημαντικοτερα πραγματα οπως η φιλια...μπορω να ζησω χωρις αγορι αλλα δεν θελω να φανταστω τη ζωη μου χωρις τους φιλους μου!Επισης πως μπορει καποιος να σε ερωτευτει αν εσυ ο ιδιος δεν εισαι "ερωτευμενος" με τον εαυτο σου αν δεν πιστευεις πως αξιζεις?

Πρέπει να ξαναπάω για ύπνο. :

ΙΟΝ
ΙΟΝ ΙΟΝ
ΙΟΝ ΙΟΝ ΙΟΝ!!!
Η πρωτη σου αγαπη και παντοτινη.

Αν και δεν τρώω γλυκά, προτιμώ την Lacta

Lacta sucks.

Ειρήνη σαξ

Λέτε για σοκολάτα και θυμήθηκα πως πρέπει να πάρω πόκι...πωπωω..άντε να βρω τώρα..:

Απαξιω!

Poisonous_touch έγραψε:ΙΟΝ
ΙΟΝ ΙΟΝ
ΙΟΝ ΙΟΝ ΙΟΝ!!!
Η πρωτη σου αγαπη και παντοτινη.

Ειρηνη με αναγκαζεις να συμφωνησω με τον Λευτερη : :


Lacta

Η Lacta σε λιγώνει. Η ΙΟΝ σου αρέσει μόνο όσο την τρως. Αν σταματήσεις κάηκες.

Οι καλύτερες σοκολάτες είναι οι Ελβετικές.

Όλες χάλια είναι ρε. :P


Onii-chan!!!

Εμενα δεν με λιγωνει :
Εγω οση σοκολατα και να φαω σπανια λιγονομαι :


Γενικη της συνοδειας

elliza έγραψε:Εχει δικιο ο Μερλιν δεν ειναι δυνατον να το λεει καποιος αυτο και ειδικα ενας εφηβος σε αυτην την ηλικια(αν και δε νομιζω πως το εννοει στη προκειμενη περιπτωση) δηλ ειναι δυνατον αλλα δεν ειναι υγιες! Η αγαπη η πραγματικη μπορει να μην ερθει ποτε κι αν ειναι ετσι οπως την παρουσιαζουν καποιο λογοτεχνικα βιβλια καλυτερα για μενα να μην αγαπησω πραγματικα...Δεν χρειαζομαστε οπωσδηποτε καποιον να μας αγαπα με αυτον τον τροπο για να εκτιμαμε τον εαυτο μας υπαρχουν σημαντικοτερα πραγματα οπως η φιλια...μπορω να ζησω χωρις αγορι αλλα δεν θελω να φανταστω τη ζωη μου χωρις τους φιλους μου!Επισης πως μπορει καποιος να σε ερωτευτει αν εσυ ο ιδιος δεν εισαι "ερωτευμενος" με τον εαυτο σου αν δεν πιστευεις πως αξιζεις?

Θα συμφωνούσα μαζί σου... αν δεν είχα ζωντανά (δυστυχώς) παραδείγματα να μου αποδεικνύουν το αντίθετο...

Οσο για την ηλικία που ανεφερες (εφηβη ειπες ε; ), κι εσύ έφηβη δεν είσαι; Πως είσαι τόσο σίγουρα για όλα αυτά;

Δόξα τω θεώ, είχα αρκετές εμπειρίες στη ζωή μου σε διάφορα θέματα ώστε να μη θέλω περισσότερες, κι έχω δει πολλά...

Αυτό που γνωρίζω με σιγουριά όμως, γιατί τώρα πια, 6 χρόνια μετά την αφύπνισή μου, δεν είμαι σίγουρος για τίποτα άλλο πέρα από αυτό, είναι ότι υπάρχουν κάποια πράγματα που πρέπει να τα ζούμε σε κάποιες ηλικίες... γιατί αλλιώς γίνονται αρρώστια.

Τον έρωτα, ας πούμε πρέπει να τον ζούμε όσο ακόμη μπορούμε να είμαστε ξενοιαστοι... τις ευθύνες αργότερα... και τους φίλους... ίσως ποτέ... ίσως πάντα...δεν γνωρίζω.

Αλλά σίγουρα... όπως είπα και πριν, το να κρίνουμε χωρίς να το έχουμε ζήσει δεν πρέπει να το ζήσουμε ποτέ...

Φιλοσοφικες ανησυχιες και σημερα.

Σε είδα ξανά, ήσουν στα μαύρα ντυμένος Πλατεία Λιοσίων, τέσσερις παρά :