από Tom Marvolo Riddle Κυρ Μαρ 07, 2010 9:25 pmΑυτή η ιστορία γράφεται από την jate και τον Tom Marvolo Riddle
Κεφάλαιο Πρώτο
I. Επισκέπτες
Ο βρετανικός συννεφιασμένος ουρανός σκέπαζε για μία ακόμα ημέρα το Λονδίνο, κρύβοντας τον μίζερο χειμωνιάτικο ήλιο. Βέβαια, αυτό δεν ήταν απαραίτητα κακό. Το ξενοδοχείο Queen Anne, στην καρδιά της αγγλικής πρωτεύουσας, ήταν χτισμένο με τέτοιο τρόπο ώστε να εκμεταλλεύεται την συννεφιά και να δείχνει ακόμα περισσότερο μεγαλόπρεπο. Ο τεράστιος θόλος του κτιρίου γυάλιζε κάτω από το ελάχιστο φως, με αποτέλεσμα όποιος κοιτούσε το ξενοδοχείο να νομίζει πως η κορυφή του πετάει και δεν είναι στερεωμένη πάνω του.
Εκείνη την ημέρα η αίθουσα δεξιώσεων θα ήταν γεμάτη. Ένας Άγγλος πρέσβης, από τους δώδεκα που είχαν γυρίσει ζωντανοί μετά την αποστολή στην Κένυα, θα αρραβωνιαζόταν την κόρη ενός υπουργού. Φυσικά η τελετή δεν θα μπορούσε παρά να λάβει χώρα σε μία από τις πιο πολυτελείς αίθουσες δεξιώσεων σε ολόκληρη την Αγγλία. Και πράγματι, έτσι ήταν.
Το ύψος της αίθουσας ξεπερνούσε τα 30 μέτρα, και οι τοίχοι ήταν όλοι στολισμένοι με περίτεχνες ρομαντικές τοιχογραφίες. Στο κέντρο του χώρου ήταν τοποθετημένο ένα συντριβάνι το οποίο κοσμούσαν άγγελοι, ενώ ακριβώς πάνω από αυτό ήταν κρεμασμένος ένας χρυσός πολυέλαιος, που σίγουρα ξεπερνούσε τους δύο τόνους σε βάρος.
Κάποιοι από τους καλεσμένους δεν ήταν εξίσου γνωστοί με το ζευγάρι. Για παράδειγμα, οι αδερφές Γκλόβερ, Μάγκι και Φλόρενς, που απλώς γνώριζαν από μία μακρινή συγγένεια τον πρέσβη. Υπήρχαν βέβαια και κάποιοι διάσημοι, όπως η ζωγράφος Καστάλια Μπέκμαν με τον άντρα της, Κλίφορντ Μπέκμαν, που τον απασχολούσαν οι επιχειρήσεις. Ή ακόμα, το ζεύγος Μάρσαλ, Ρεθ και Έθελιν, ιδιοκτήτες της τράπεζας Μάρσαλ που είχε έδρα το Σάουθαμπτον. Φανερή ήταν η παρουσία της Έμιλι Κάρτερ, μεγαλοδημοσιογράφου στους Τάιμς του Λονδίνου, και του βουλευτή Νόελ Μπράντλεϊ, με την γυναίκα του, Κόρντι. Τέλος, ο ιδιαίτερα γνωστός για τις μελέτες του πάνω στη ερμηνεία της κοινωνικής συμπεριφοράς, ψυχολόγος Καρλ Βέμπερ.
Ακόμα, για τις ανάγκες της δεξίωσης είχε κληθεί η πολλάκις βραβευμένη τραγουδίστρια Όπερας Εβελίν Νόρβαλ. Θα αντικαθιστούσε την προσφερόμενη από το ξενοδοχείο Μέριλιν ΜακΓκόβεν, όχι και τόσο γνωστή όμως ιδιαίτερα καλλίφωνη. Όπως ήταν φυσικό αυτή η αντικατάσταση έκανε την Μέριλιν να βλέπει αρκετά εχθρικά την Εβελίν.
Τα υπόλοιπα καθήκοντα είχαν αναλάβει υπάλληλοι του ξενοδοχείου. Το μπαρ ένας νεαρός άνδρας, ονόματι Γκόρντον Μπλέιν, την κουζίνα η μαγείρισσα Γκρέις Ντώκινς με την κόρη της, Αϊρίν ενώ τη διάθεση των φαγητών είχαν αναλάβει ο άντρας της Γκρέις, Χένρι με τη βοήθεια της ρεσεψιονίστ Ζεραλντίν Βαλιέρ και των καμαριέρων Ώντρει Γκρέι και Ρόουζ Άλμον.
Η δεξίωση θα ξεκινούσε στις 8 το βράδυ, ακριβώς. Οι καλεσμένοι είχαν πάρει τις θέσεις τους και περίμεναν τον ιερωμένο με το ζευγάρι να ανταλλάξουν τους όρκους των αρραβώνων.
Όμως κάτι δεν πήγαινε καλά.
Είχαν περάσει δέκα λεπτά από την επίσημη ώρα έναρξης, και δεν είχε εμφανιστεί κανένας από τους τρεις.
Πέντε λεπτά αργότερα, εμφανίστηκε ο ιερέας, κάθησε στον άμβωνα που είχαν στήσει και έκανε μία ανακοίνωση:
“Οι δύο αυτοί άνθρωποι αποφάσισαν, έστω και τελευταία στιγμή, να μην εισέλθουν στην έγγαμη ζωή. Δεν νιώθουν έτοιμοι για κάτι τέτοιο, και τους πρότεινα να σταματήσουν τις ετοιμασίες για τον γάμο ώστε να μην το μετανιώσουν αργότερα πικρά. Ο αρραβώνας όπως καταλαβαίνετε δεν θα γίνει, τουλάχιστον δεν θα γίνει σήμερα.
Ωστόσο, σαν ένα ελάχιστο δείγμα συγγνώμης αποφάσισαν να προσφέρουν σε όλους σας κάποιες ημέρες φιλοξενίας στο ξενοδοχείο, με την ελπίδα να μην είστε θυμωμένοι με την αναστάτωση που σας έφεραν.
Σας ευχαριστώ εκ μέρους τους. Μακάρι να είναι ο Θεός μαζί σας.”
II. Ντόμινο
Οι καλεσμένοι , δυσανασχετώντας , κατευθύνθηκαν προς την ρεσεψιόν ώστε να ενημερωθούν σχετικά με τα δωμάτιά τους.
«Εβελίν Νορβάλ, δωμάτιο 708.» είπε η Ζεραλντίν Βαλιέρ συμβουλευόμενη ένα μεγάλο βιβλίο που είχε μπροστά της.
«Κόρντι και Νόελ Μπράντλεϊ. Θα θέλαμε το κλειδί για το δωμάτιό μας.» είπε ο βουλευτής χτυπώντας ανυπόμονα τα δάχτυλα του.
«Φυσικά. Ορίστε, δωμάτιο 710. Δίπλα οι δεσποινίδες Μάγκι και Φλόρενς Γκλόβερ στο 712 και τα ζεύγος Μάρσαλ στο 714. Δεσποινίς Κάρτερ το δωμάτιο σας είναι το 709 και ο κύριος Βέμπερ στο 711. Κύριε και κύρια Μπέκμαν ο Χένρι θα σας βοηθήσει να μεταφέρετε τα πράγματα σας στο δωμάτιο σας, το 713. Καλή διαμονή και μας συγχωρείτε για την όποια αναστάτωση.»
Αφού οδηγήθηκαν στα δωμάτιά τους και τακτοποίησαν τα πράγματα τους, κάποιοι από τους καλεσμένους αποφάσισαν να συνεχίσουν την βραδιά τους στο μπαρ του ξενοδοχείου ενώ κάποιοι άλλοι παρέμειναν στα δωμάτιά τους.
Ενώ οι αδερφές Γκλόβερ έδιναν την παραγγελία τους στον μπαρτέντερ, το ζεύγος Μπράντλεϊ συζητούσε για τον αρραβώνα που ακυρώθηκε.
«Να σου πω την αλήθεια, Νόελ, το περίμενα ότι θα συνέβαινε κάτι τέτοιο. Δεν υπήρξε ποτέ χημεία ανάμεσα στο ζευγάρι » είπε η Κόρντι καθώς έβγαζε τα σκουλαρίκια της καθισμένη στην τουαλέτα του δωματίου.
«Πάντα έτσι γίνεται με τους γάμους που εξυπηρετούν κάποιο συμφέρον» απάντησε ειρωνικά ο Νόελ κοιτάζοντας την γυναίκα του μέσα από τον καθρέφτη και σήκωσε το ακουστικό του τηλεφώνου για να καλέσει την ρεσεψιόν. «Νόελ Μπράντλεϊ. Θα θέλαμε καθαρές πετσέτες στο 710. Πολύ καλά, ευχαριστώ»
«Μπορείς να μου ξεκουμπώσεις το κολιέ, γλυκέ μου;» ρώτησε χαμογελαστά η Κόρντι τον σύζυγό της.
«Βεβαίως» απάντησε ο Νόελ και πλησίασε την γυναίκα του.
Μετά από λίγο κατευθύνθηκε προς το μπάνιο. «Αν χτυπήσει η πόρτα, άνοιξε. Ζήτησα να φέρουν πετσέτες».
Την ίδια ώρα η καμαριέρα, Ώντρει Γκρέι διέσχιζε τον διάδρομο του έβδομου ορόφου σταματώντας στο δωμάτιο των Μπράντλεϊ. Αφού χτύπησε τρεις φορές , άνοιξε ελαφρώς την πόρτα κι επειδή άκουσε τον ήχο του τρεχούμενου νερού, έκρινε σωστό να αφήσει τις πετσέτες στο δωμάτιο χωρίς να ενοχλήσει το ζευγάρι.
Πέντε λεπτά αργότερα, χτύπησε το τηλέφωνο της ρεσεψιόν. Ο Χένρι Ντώκινς σήκωσε το ακουστικό απαντώντας στην κλήση από το δωμάτιο 710.
«Δεν αναπνέει και δεν κουνιέται! Είναι νεκρή! Είναι νεκρή!» άκουσε την πανικόβλητη φωνή της Ώντρει Γκρέι.
III. Εξέταση
Πολλά άτομα είχαν μαζευτεί στο δωμάτιο 710, όπου βρισκόταν εκτεθειμένο το πτώμα της Κόρντι Μπράντλεϊ. Ήταν ξαπλωμένη στο κρεβάτι, και φαινόταν σαν να ήταν βυθισμένη σε βαθύ ύπνο. Όμως η γυναίκα του βουλευτή, Νόελ Μπράντλεϊ, είχε φύγει από τη ζωή.
Ο πρώτος που μίλησε ψύχραιμα στη θέα του πτώματος ήταν ο Καρλ Βέμπερ.
“Ως ψυχολόγος, έχω σπουδάσει κάποια χρόνια ιατρικές επιστήμες. Θα μου επιτρέψετε λοιπόν να εξετάσω το πτώμα... παρακαλώ να βγείτε όλοι από το δωμάτιο”
Όλοι υπάκουσαν στην εντολή του. Άλλωστε ήταν και οι ίδιοι περίεργοι για το τι είχε συμβεί. Περιμένοντας στον διάδρομο, έριχναν κλεφτές ματιές στον Νόελ, που φαινόταν παγωμένος από το σοκ. Όλη αυτήν την ώρα θα δεν είχε αρθρώσει λέξη.
Περίπου μισή ώρα αργότερα, η πόρτα του δωματίου άνοιξε και ο Καρλ Βέμπερ ζήτησε να περάσει μέσα ο σύζυγος της άτυχης γυναίκας.
“Δεν βρήκα τίποτα που μπορεί να μας βοηθήσει, κύριε Μπράντλεϊ, λυπάμαι. Η γυναίκα σας πέθανε από πνιγμό, δολοφονήθηκε. Αν κρίνω από τα σημάδια στο λαιμό της χρησιμοποιήθηκε γι' αυτή τη δουλειά κάποια αλυσίδα, ιδιαίτερα ανθεκτική...”
“Μα αυτό αποκλείεται κύριε Βέμπερ” απάντησε ο Νόελ μισογελώντας. Εγώ έβγαλα από το λαιμό της γυναίκας μου την μόνη αλυσίδα που φορούσε...”
“Δεν ξέρω τι να σας πω, ίσως την ξαναφόρεσε. Το πρόβλημα δεν είναι αυτό, αλλά το ποιος μπήκε μέσα, την σκότωσε και αργότερα την απέθεσε στο κρεβάτι, και μάλιστα με ταχύτατους ρυθμούς, καθώς γνώριζε οτι βρισκόσασταν στο δωμάτιο από τον ήχο του νερού στο μπάνιο. Περίεργο έγκλημα...”
“Και υποθέτω πως δεν έχετε σπουδάσει εγκληματολογία, σωστά;”
“Όχι, μόνο ψυχολογία. Η μόνη βοήθεια που μπορώ να σας προσφέρω είναι να προσεγγίσω την ψυχολογία του δράστη, και να την συγκρίνω με αυτήν των ενοίκων του ξενοδοχείου, καθώς και του προσωπικού του. Καταλαβαίνετε όμως ότι μιλάμε για τεράστιο αριθμό...”
“Που περιορίζεται μόνο σε αυτούς που ήταν καλεσμένοι στη δεξίωση. Είμαι σίγουρος γι' αυτό...”
Ο ψυχολόγος απόρησε με την σιγουριά του Νόελ, και έτσι επέμεινε:
“Μα θα μπορούσε στο ξενοδοχείο να μένει και κάποιος πολιτικός σας εχθρός... δεν είναι απίθανο να κατέφυγε σε τέτοια μέσα... πως είστε τόσο σίγουρος ότι ο δολοφόνος της γυναίκας σας είναι κάποιος από τους παριστάμενους στους αρραβώνες;”
Ο Νόελ δεν απάντησε. Γύρισε προς τον ψυχολόγο, με τα μάτια του να γυαλίζουν και άρχισε να γελάει σε τόνο σχεδόν χυδαίο. Ο Καρλ ήταν σίγουρος πως η αντίδραση αυτή οφειλόταν στο σοκ, και έτσι προτίμησε να αφήσει τον άντρα στο δωμάτιο, χορηγώντας του ελάχιστη ποσότητα Μορφίνης, ενώ στη συνέχεια βγήκε στο διάδρομο όπου τον περίμενε ένα σμήνος ανθρώπων.
Ήταν εκεί οι αδερφές Γκλόβερ, το ζεύγος Μπέκμαν, το ζεύγος Μάρσαλ, η Έμιλι Κάρτερ καθώς και η καμαριέρα Ώντρει Γκρέι.
“Σας παρακαλώ να βρίσκεστε σε μισή ώρα στην αίθουσα συνεδριάσεων...” είπε. Στη συνέχεια, στράφηκε στην Ώντρει, και της έδωσε την εντολή να ειδοποιήσει και όσα μέλη του προσωπικού του ξενοδοχείου βρίσκονταν στον αρραβώνα, δηλαδή την Ζεραλντίν Βαλιέρ, το ζεύγος Ντώκινς και την κόρη τους, την Ρόουζ Άλμον, τον Γκόρντον Μπλέιν και την Μέριλιν ΜακΓκόβεν, και τέλος να ζητήσει από την προσκεκλημένη τραγουδίστρια, Εβελίν Νόρβαλ, να παρίσταται στην “συνάντηση”.
IV. Εικασίες
Όλοι όσοι ζήτησε ο Καρλ βρίσκονταν στην αίθουσα την ώρα που τους είχε επισημάνει. Ξεκίνησε κατευθείαν να αφηγείται στους “καλεσμένους” το χρονικό της δολοφονίας, όσα τουλάχιστον είχε συμπεράνει, και στη συνέχεια τους έκανε κάποιες ερωτήσεις.
“Δεσποινίς Ώντρει” είπε στρεφόμενος προς την μία από τις δύο καμαριέρες, “που βρισκόσασταν πριν να σας τηλεφωνήσει ο κύριος Νόελ Μπράντλεϊ;”
Η κοπέλα δεν πρόλαβε να απαντήσει, καθώς πετάχτηκε η άλλη καμαριέρα, Ρόουζ Άλμον.
“Ήταν μαζί μου κύριε Βέμπερ! Βρισκόμασταν στην αίθουσα με τα πλυντήρια και ταξινομούσαμε τα καθαρά σεντόνια. Δεν πιστεύω να θέλετε να μπλέξετε την Ώντρει...!”
“Όχι βέβαια, ηρεμήστε σας παρακαλώ” απάντησε βιαστικά ο ψυχολόγος. “Δεν είμαι ντετέκτιβ, δεν έχω αναλάβει την υπόθεση και δεν σας ανακρίνω. Ο σύζυγος του θύματος όμως μου ανέθεσε να πληροφορηθώ όσο το δυνατόν περισσότερα για την δολοφονία της γυναίκας του, και αυτό σας παρακαλώ να το σεβαστείτε.”
“Όμως δεν καταλαβαίνω γιατί μας καλέσατε εδώ” ρώτησε η Φλόρενς Γκλόβερ. “Θα το καταλάβαινα αν είχε δολοφονηθεί κάποιος άντρας, η αδερφή μου βλέπετε μπλέκει συχνά σε διάφορα ερωτικά σκάνδαλα όμως...”
“Φλόρενς!” ακούστηκε ταραγμένη η φωνή της Μάγκι. “Τι είναι αυτά που λες μπροστά σε όλους αυτούς τους ανθρώπους; Υποτίθεται πως είσαι αδερφή μου!”
“Η Γραφή μας διδάσκει να λέμε πάντα την αλήθεια, καλή μου.” απάντησε στοργικά η Φλόρενς. “Το ότι είσαι αδερφή μου δε σημαίνει ότι μπορώ να πω ψέματα για χάρη σου. Δεν μπορώ επίσης να κρύψω ότι με ανησύχησε η συμπεριφορά σου στην αίθουσα δεξιώσεων...”
“Τι εννοείς;” ρώτησε και πάλι, αυτή τη φορά γεμάτη απορία, η Μάγκι Γκλόβερ.
“Ήσουν όλη την ώρα δίπλα στον νεαρό αυτό...”, είπε η Φλόρενς καθώς έδειχνε με το βλέμμα της τον Γκόρντον Μπλέιν. “Είναι ομολογουμένως γοητευτικός, αλλά εργάζεται εδώ ως μπαρτέντερ, και εξάλλου είναι πολύ μικρότερός σου καλή μου αδερφή”
“Πάψε!” αναφώνησε η Μάγκι. “Κύριε Βέμπερ!”
“Έχετε δίκιο. Αρκετά!” φώναξε ο ψυχολόγος και σηκώθηκε από την καρέκλα του. “Τα προσωπικά της αδερφής σας δεν μας αφορούν κυρία Γκλόβερ” είπε κοιτώντας με αυστηρό ύφος την Φλόρενς. “Εσάς βέβαια θα σας παρακαλούσα να έρθετε αύριο από το δωμάτιό μου, να σας μιλήσω για κάποια πράγματα που ίσως σας αφορούν”
Ήταν η σειρά της Ζεραλντίν να μιλήσει.
“Παρ' όλα αυτά, μας καλέσατε εδώ για κάποιο σκοπό κύριε Βέμπερ. Θα χαρούμε να σας βοηθήσουμε, αλλά δεν μας ξεκαθαρίσατε τι ακριβώς θέλετε”
“Ασφαλώς και οφείλω να σας ξεκαθαρίσω λοιπόν. Βρισκόμαστε εδώ για να κάνουμε εικασίες”
“Εικασίες;” ρώτησε και πάλι η κοπέλα.
“Ο Νόελ Μπράντλεϊ έκανε μία, παρ' ότι σοκαρισμένος. Υπέθεσε πως ο δολοφόνος της γυναίκας του είναι κάποιος από εσάς και...”
“Μα αυτό είναι αδιανόητο” πετάχτηκε ο Χένρι Ντώκινς. “Πως τολμάει να μας κατηγορεί;”
“Δεν με αφήσατε να ολοκληρώσω κύριε Ντώκινς. Πιστεύει πως ο δολοφόνος είναι κάποιος από αυτούς που βρίσκονταν στην τελετή των αρραβώνων, συμπεριλαμβανομένου του προσωπικού.”
“Ναι μα στην τελετή...” προσπάθησε και πάλι να μιλήσει ο Χέντι.
“Και εννοεί αυτούς από την τελετή οι οποίοι δέχτηκαν την συγγνώμη των παρά λίγο μεμνηστευμένων και αποφάσισαν να μείνουν στο ξενοδοχείο”
“Είμαστε ύποπτοι επειδή αποδεχτήκαμε την πρόσκληση; Κύριε Βέμπερ, μένουμε πάνω από 100 χιλιόμετρα μακριά από το Λονδίνο, είναι φυσικό να ψάχνουμε ένα μέρος να ξεκουραστούμε μετά από τόση ταλαιπωρία. Δεν θα μπορούσαμε να επιστρέψουμε αμέσως πίσω. Δεν είναι ύποπτο αυτό, σωστά;” ρώτησε αυτή τη φορά ο Κλίφορντ Μπέκμαν.
“Μα τίποτα δεν είναι ύποπτο εδώ. Σας ξεκαθάρισα πως δεν είμαι ντετέκτιβ, δεν σας ανακρίνω. Με ρωτήσατε τι εικασία έκανε ο κύριος Μπράντλεϊ, και σας απάντησα. Δεν ξέρω που την στηρίζει, όμως αυτή ήταν η υπόθεσή του και οφείλουμε να τη δεχτούμε. Λοιπόν, έχει κάποιος άλλος να προτείνει μία αντίθετη υπόθεση;”
“Εγώ...” απάντησε μετά από μία μικρή παύση η Καστάλια Μπέκμαν. “Η Κόρντι Μπράντλεϊ αυτοκτόνησε...”
Όλοι στράφηκαν προς το μέρος της.
Και πάλι ο Καρλ Βέμπερ συγκράτησε την ψυχραιμία του.
“Έχετε κάπου να το στηρίξετε αυτό κυρία Μπέκμαν;” ρώτησε με σχεδόν κυνικό ύφος.
“Όχι... απλά υποθέτω” του απάντησε αυτή και του χαμογέλασε με φανερή ειρωνεία.
Κεφάλαιο Πρώτο
I. Επισκέπτες
Ο βρετανικός συννεφιασμένος ουρανός σκέπαζε για μία ακόμα ημέρα το Λονδίνο, κρύβοντας τον μίζερο χειμωνιάτικο ήλιο. Βέβαια, αυτό δεν ήταν απαραίτητα κακό. Το ξενοδοχείο Queen Anne, στην καρδιά της αγγλικής πρωτεύουσας, ήταν χτισμένο με τέτοιο τρόπο ώστε να εκμεταλλεύεται την συννεφιά και να δείχνει ακόμα περισσότερο μεγαλόπρεπο. Ο τεράστιος θόλος του κτιρίου γυάλιζε κάτω από το ελάχιστο φως, με αποτέλεσμα όποιος κοιτούσε το ξενοδοχείο να νομίζει πως η κορυφή του πετάει και δεν είναι στερεωμένη πάνω του.
Εκείνη την ημέρα η αίθουσα δεξιώσεων θα ήταν γεμάτη. Ένας Άγγλος πρέσβης, από τους δώδεκα που είχαν γυρίσει ζωντανοί μετά την αποστολή στην Κένυα, θα αρραβωνιαζόταν την κόρη ενός υπουργού. Φυσικά η τελετή δεν θα μπορούσε παρά να λάβει χώρα σε μία από τις πιο πολυτελείς αίθουσες δεξιώσεων σε ολόκληρη την Αγγλία. Και πράγματι, έτσι ήταν.
Το ύψος της αίθουσας ξεπερνούσε τα 30 μέτρα, και οι τοίχοι ήταν όλοι στολισμένοι με περίτεχνες ρομαντικές τοιχογραφίες. Στο κέντρο του χώρου ήταν τοποθετημένο ένα συντριβάνι το οποίο κοσμούσαν άγγελοι, ενώ ακριβώς πάνω από αυτό ήταν κρεμασμένος ένας χρυσός πολυέλαιος, που σίγουρα ξεπερνούσε τους δύο τόνους σε βάρος.
Κάποιοι από τους καλεσμένους δεν ήταν εξίσου γνωστοί με το ζευγάρι. Για παράδειγμα, οι αδερφές Γκλόβερ, Μάγκι και Φλόρενς, που απλώς γνώριζαν από μία μακρινή συγγένεια τον πρέσβη. Υπήρχαν βέβαια και κάποιοι διάσημοι, όπως η ζωγράφος Καστάλια Μπέκμαν με τον άντρα της, Κλίφορντ Μπέκμαν, που τον απασχολούσαν οι επιχειρήσεις. Ή ακόμα, το ζεύγος Μάρσαλ, Ρεθ και Έθελιν, ιδιοκτήτες της τράπεζας Μάρσαλ που είχε έδρα το Σάουθαμπτον. Φανερή ήταν η παρουσία της Έμιλι Κάρτερ, μεγαλοδημοσιογράφου στους Τάιμς του Λονδίνου, και του βουλευτή Νόελ Μπράντλεϊ, με την γυναίκα του, Κόρντι. Τέλος, ο ιδιαίτερα γνωστός για τις μελέτες του πάνω στη ερμηνεία της κοινωνικής συμπεριφοράς, ψυχολόγος Καρλ Βέμπερ.
Ακόμα, για τις ανάγκες της δεξίωσης είχε κληθεί η πολλάκις βραβευμένη τραγουδίστρια Όπερας Εβελίν Νόρβαλ. Θα αντικαθιστούσε την προσφερόμενη από το ξενοδοχείο Μέριλιν ΜακΓκόβεν, όχι και τόσο γνωστή όμως ιδιαίτερα καλλίφωνη. Όπως ήταν φυσικό αυτή η αντικατάσταση έκανε την Μέριλιν να βλέπει αρκετά εχθρικά την Εβελίν.
Τα υπόλοιπα καθήκοντα είχαν αναλάβει υπάλληλοι του ξενοδοχείου. Το μπαρ ένας νεαρός άνδρας, ονόματι Γκόρντον Μπλέιν, την κουζίνα η μαγείρισσα Γκρέις Ντώκινς με την κόρη της, Αϊρίν ενώ τη διάθεση των φαγητών είχαν αναλάβει ο άντρας της Γκρέις, Χένρι με τη βοήθεια της ρεσεψιονίστ Ζεραλντίν Βαλιέρ και των καμαριέρων Ώντρει Γκρέι και Ρόουζ Άλμον.
Η δεξίωση θα ξεκινούσε στις 8 το βράδυ, ακριβώς. Οι καλεσμένοι είχαν πάρει τις θέσεις τους και περίμεναν τον ιερωμένο με το ζευγάρι να ανταλλάξουν τους όρκους των αρραβώνων.
Όμως κάτι δεν πήγαινε καλά.
Είχαν περάσει δέκα λεπτά από την επίσημη ώρα έναρξης, και δεν είχε εμφανιστεί κανένας από τους τρεις.
Πέντε λεπτά αργότερα, εμφανίστηκε ο ιερέας, κάθησε στον άμβωνα που είχαν στήσει και έκανε μία ανακοίνωση:
“Οι δύο αυτοί άνθρωποι αποφάσισαν, έστω και τελευταία στιγμή, να μην εισέλθουν στην έγγαμη ζωή. Δεν νιώθουν έτοιμοι για κάτι τέτοιο, και τους πρότεινα να σταματήσουν τις ετοιμασίες για τον γάμο ώστε να μην το μετανιώσουν αργότερα πικρά. Ο αρραβώνας όπως καταλαβαίνετε δεν θα γίνει, τουλάχιστον δεν θα γίνει σήμερα.
Ωστόσο, σαν ένα ελάχιστο δείγμα συγγνώμης αποφάσισαν να προσφέρουν σε όλους σας κάποιες ημέρες φιλοξενίας στο ξενοδοχείο, με την ελπίδα να μην είστε θυμωμένοι με την αναστάτωση που σας έφεραν.
Σας ευχαριστώ εκ μέρους τους. Μακάρι να είναι ο Θεός μαζί σας.”
II. Ντόμινο
Οι καλεσμένοι , δυσανασχετώντας , κατευθύνθηκαν προς την ρεσεψιόν ώστε να ενημερωθούν σχετικά με τα δωμάτιά τους.
«Εβελίν Νορβάλ, δωμάτιο 708.» είπε η Ζεραλντίν Βαλιέρ συμβουλευόμενη ένα μεγάλο βιβλίο που είχε μπροστά της.
«Κόρντι και Νόελ Μπράντλεϊ. Θα θέλαμε το κλειδί για το δωμάτιό μας.» είπε ο βουλευτής χτυπώντας ανυπόμονα τα δάχτυλα του.
«Φυσικά. Ορίστε, δωμάτιο 710. Δίπλα οι δεσποινίδες Μάγκι και Φλόρενς Γκλόβερ στο 712 και τα ζεύγος Μάρσαλ στο 714. Δεσποινίς Κάρτερ το δωμάτιο σας είναι το 709 και ο κύριος Βέμπερ στο 711. Κύριε και κύρια Μπέκμαν ο Χένρι θα σας βοηθήσει να μεταφέρετε τα πράγματα σας στο δωμάτιο σας, το 713. Καλή διαμονή και μας συγχωρείτε για την όποια αναστάτωση.»
Αφού οδηγήθηκαν στα δωμάτιά τους και τακτοποίησαν τα πράγματα τους, κάποιοι από τους καλεσμένους αποφάσισαν να συνεχίσουν την βραδιά τους στο μπαρ του ξενοδοχείου ενώ κάποιοι άλλοι παρέμειναν στα δωμάτιά τους.
Ενώ οι αδερφές Γκλόβερ έδιναν την παραγγελία τους στον μπαρτέντερ, το ζεύγος Μπράντλεϊ συζητούσε για τον αρραβώνα που ακυρώθηκε.
«Να σου πω την αλήθεια, Νόελ, το περίμενα ότι θα συνέβαινε κάτι τέτοιο. Δεν υπήρξε ποτέ χημεία ανάμεσα στο ζευγάρι » είπε η Κόρντι καθώς έβγαζε τα σκουλαρίκια της καθισμένη στην τουαλέτα του δωματίου.
«Πάντα έτσι γίνεται με τους γάμους που εξυπηρετούν κάποιο συμφέρον» απάντησε ειρωνικά ο Νόελ κοιτάζοντας την γυναίκα του μέσα από τον καθρέφτη και σήκωσε το ακουστικό του τηλεφώνου για να καλέσει την ρεσεψιόν. «Νόελ Μπράντλεϊ. Θα θέλαμε καθαρές πετσέτες στο 710. Πολύ καλά, ευχαριστώ»
«Μπορείς να μου ξεκουμπώσεις το κολιέ, γλυκέ μου;» ρώτησε χαμογελαστά η Κόρντι τον σύζυγό της.
«Βεβαίως» απάντησε ο Νόελ και πλησίασε την γυναίκα του.
Μετά από λίγο κατευθύνθηκε προς το μπάνιο. «Αν χτυπήσει η πόρτα, άνοιξε. Ζήτησα να φέρουν πετσέτες».
Την ίδια ώρα η καμαριέρα, Ώντρει Γκρέι διέσχιζε τον διάδρομο του έβδομου ορόφου σταματώντας στο δωμάτιο των Μπράντλεϊ. Αφού χτύπησε τρεις φορές , άνοιξε ελαφρώς την πόρτα κι επειδή άκουσε τον ήχο του τρεχούμενου νερού, έκρινε σωστό να αφήσει τις πετσέτες στο δωμάτιο χωρίς να ενοχλήσει το ζευγάρι.
Πέντε λεπτά αργότερα, χτύπησε το τηλέφωνο της ρεσεψιόν. Ο Χένρι Ντώκινς σήκωσε το ακουστικό απαντώντας στην κλήση από το δωμάτιο 710.
«Δεν αναπνέει και δεν κουνιέται! Είναι νεκρή! Είναι νεκρή!» άκουσε την πανικόβλητη φωνή της Ώντρει Γκρέι.
III. Εξέταση
Πολλά άτομα είχαν μαζευτεί στο δωμάτιο 710, όπου βρισκόταν εκτεθειμένο το πτώμα της Κόρντι Μπράντλεϊ. Ήταν ξαπλωμένη στο κρεβάτι, και φαινόταν σαν να ήταν βυθισμένη σε βαθύ ύπνο. Όμως η γυναίκα του βουλευτή, Νόελ Μπράντλεϊ, είχε φύγει από τη ζωή.
Ο πρώτος που μίλησε ψύχραιμα στη θέα του πτώματος ήταν ο Καρλ Βέμπερ.
“Ως ψυχολόγος, έχω σπουδάσει κάποια χρόνια ιατρικές επιστήμες. Θα μου επιτρέψετε λοιπόν να εξετάσω το πτώμα... παρακαλώ να βγείτε όλοι από το δωμάτιο”
Όλοι υπάκουσαν στην εντολή του. Άλλωστε ήταν και οι ίδιοι περίεργοι για το τι είχε συμβεί. Περιμένοντας στον διάδρομο, έριχναν κλεφτές ματιές στον Νόελ, που φαινόταν παγωμένος από το σοκ. Όλη αυτήν την ώρα θα δεν είχε αρθρώσει λέξη.
Περίπου μισή ώρα αργότερα, η πόρτα του δωματίου άνοιξε και ο Καρλ Βέμπερ ζήτησε να περάσει μέσα ο σύζυγος της άτυχης γυναίκας.
“Δεν βρήκα τίποτα που μπορεί να μας βοηθήσει, κύριε Μπράντλεϊ, λυπάμαι. Η γυναίκα σας πέθανε από πνιγμό, δολοφονήθηκε. Αν κρίνω από τα σημάδια στο λαιμό της χρησιμοποιήθηκε γι' αυτή τη δουλειά κάποια αλυσίδα, ιδιαίτερα ανθεκτική...”
“Μα αυτό αποκλείεται κύριε Βέμπερ” απάντησε ο Νόελ μισογελώντας. Εγώ έβγαλα από το λαιμό της γυναίκας μου την μόνη αλυσίδα που φορούσε...”
“Δεν ξέρω τι να σας πω, ίσως την ξαναφόρεσε. Το πρόβλημα δεν είναι αυτό, αλλά το ποιος μπήκε μέσα, την σκότωσε και αργότερα την απέθεσε στο κρεβάτι, και μάλιστα με ταχύτατους ρυθμούς, καθώς γνώριζε οτι βρισκόσασταν στο δωμάτιο από τον ήχο του νερού στο μπάνιο. Περίεργο έγκλημα...”
“Και υποθέτω πως δεν έχετε σπουδάσει εγκληματολογία, σωστά;”
“Όχι, μόνο ψυχολογία. Η μόνη βοήθεια που μπορώ να σας προσφέρω είναι να προσεγγίσω την ψυχολογία του δράστη, και να την συγκρίνω με αυτήν των ενοίκων του ξενοδοχείου, καθώς και του προσωπικού του. Καταλαβαίνετε όμως ότι μιλάμε για τεράστιο αριθμό...”
“Που περιορίζεται μόνο σε αυτούς που ήταν καλεσμένοι στη δεξίωση. Είμαι σίγουρος γι' αυτό...”
Ο ψυχολόγος απόρησε με την σιγουριά του Νόελ, και έτσι επέμεινε:
“Μα θα μπορούσε στο ξενοδοχείο να μένει και κάποιος πολιτικός σας εχθρός... δεν είναι απίθανο να κατέφυγε σε τέτοια μέσα... πως είστε τόσο σίγουρος ότι ο δολοφόνος της γυναίκας σας είναι κάποιος από τους παριστάμενους στους αρραβώνες;”
Ο Νόελ δεν απάντησε. Γύρισε προς τον ψυχολόγο, με τα μάτια του να γυαλίζουν και άρχισε να γελάει σε τόνο σχεδόν χυδαίο. Ο Καρλ ήταν σίγουρος πως η αντίδραση αυτή οφειλόταν στο σοκ, και έτσι προτίμησε να αφήσει τον άντρα στο δωμάτιο, χορηγώντας του ελάχιστη ποσότητα Μορφίνης, ενώ στη συνέχεια βγήκε στο διάδρομο όπου τον περίμενε ένα σμήνος ανθρώπων.
Ήταν εκεί οι αδερφές Γκλόβερ, το ζεύγος Μπέκμαν, το ζεύγος Μάρσαλ, η Έμιλι Κάρτερ καθώς και η καμαριέρα Ώντρει Γκρέι.
“Σας παρακαλώ να βρίσκεστε σε μισή ώρα στην αίθουσα συνεδριάσεων...” είπε. Στη συνέχεια, στράφηκε στην Ώντρει, και της έδωσε την εντολή να ειδοποιήσει και όσα μέλη του προσωπικού του ξενοδοχείου βρίσκονταν στον αρραβώνα, δηλαδή την Ζεραλντίν Βαλιέρ, το ζεύγος Ντώκινς και την κόρη τους, την Ρόουζ Άλμον, τον Γκόρντον Μπλέιν και την Μέριλιν ΜακΓκόβεν, και τέλος να ζητήσει από την προσκεκλημένη τραγουδίστρια, Εβελίν Νόρβαλ, να παρίσταται στην “συνάντηση”.
IV. Εικασίες
Όλοι όσοι ζήτησε ο Καρλ βρίσκονταν στην αίθουσα την ώρα που τους είχε επισημάνει. Ξεκίνησε κατευθείαν να αφηγείται στους “καλεσμένους” το χρονικό της δολοφονίας, όσα τουλάχιστον είχε συμπεράνει, και στη συνέχεια τους έκανε κάποιες ερωτήσεις.
“Δεσποινίς Ώντρει” είπε στρεφόμενος προς την μία από τις δύο καμαριέρες, “που βρισκόσασταν πριν να σας τηλεφωνήσει ο κύριος Νόελ Μπράντλεϊ;”
Η κοπέλα δεν πρόλαβε να απαντήσει, καθώς πετάχτηκε η άλλη καμαριέρα, Ρόουζ Άλμον.
“Ήταν μαζί μου κύριε Βέμπερ! Βρισκόμασταν στην αίθουσα με τα πλυντήρια και ταξινομούσαμε τα καθαρά σεντόνια. Δεν πιστεύω να θέλετε να μπλέξετε την Ώντρει...!”
“Όχι βέβαια, ηρεμήστε σας παρακαλώ” απάντησε βιαστικά ο ψυχολόγος. “Δεν είμαι ντετέκτιβ, δεν έχω αναλάβει την υπόθεση και δεν σας ανακρίνω. Ο σύζυγος του θύματος όμως μου ανέθεσε να πληροφορηθώ όσο το δυνατόν περισσότερα για την δολοφονία της γυναίκας του, και αυτό σας παρακαλώ να το σεβαστείτε.”
“Όμως δεν καταλαβαίνω γιατί μας καλέσατε εδώ” ρώτησε η Φλόρενς Γκλόβερ. “Θα το καταλάβαινα αν είχε δολοφονηθεί κάποιος άντρας, η αδερφή μου βλέπετε μπλέκει συχνά σε διάφορα ερωτικά σκάνδαλα όμως...”
“Φλόρενς!” ακούστηκε ταραγμένη η φωνή της Μάγκι. “Τι είναι αυτά που λες μπροστά σε όλους αυτούς τους ανθρώπους; Υποτίθεται πως είσαι αδερφή μου!”
“Η Γραφή μας διδάσκει να λέμε πάντα την αλήθεια, καλή μου.” απάντησε στοργικά η Φλόρενς. “Το ότι είσαι αδερφή μου δε σημαίνει ότι μπορώ να πω ψέματα για χάρη σου. Δεν μπορώ επίσης να κρύψω ότι με ανησύχησε η συμπεριφορά σου στην αίθουσα δεξιώσεων...”
“Τι εννοείς;” ρώτησε και πάλι, αυτή τη φορά γεμάτη απορία, η Μάγκι Γκλόβερ.
“Ήσουν όλη την ώρα δίπλα στον νεαρό αυτό...”, είπε η Φλόρενς καθώς έδειχνε με το βλέμμα της τον Γκόρντον Μπλέιν. “Είναι ομολογουμένως γοητευτικός, αλλά εργάζεται εδώ ως μπαρτέντερ, και εξάλλου είναι πολύ μικρότερός σου καλή μου αδερφή”
“Πάψε!” αναφώνησε η Μάγκι. “Κύριε Βέμπερ!”
“Έχετε δίκιο. Αρκετά!” φώναξε ο ψυχολόγος και σηκώθηκε από την καρέκλα του. “Τα προσωπικά της αδερφής σας δεν μας αφορούν κυρία Γκλόβερ” είπε κοιτώντας με αυστηρό ύφος την Φλόρενς. “Εσάς βέβαια θα σας παρακαλούσα να έρθετε αύριο από το δωμάτιό μου, να σας μιλήσω για κάποια πράγματα που ίσως σας αφορούν”
Ήταν η σειρά της Ζεραλντίν να μιλήσει.
“Παρ' όλα αυτά, μας καλέσατε εδώ για κάποιο σκοπό κύριε Βέμπερ. Θα χαρούμε να σας βοηθήσουμε, αλλά δεν μας ξεκαθαρίσατε τι ακριβώς θέλετε”
“Ασφαλώς και οφείλω να σας ξεκαθαρίσω λοιπόν. Βρισκόμαστε εδώ για να κάνουμε εικασίες”
“Εικασίες;” ρώτησε και πάλι η κοπέλα.
“Ο Νόελ Μπράντλεϊ έκανε μία, παρ' ότι σοκαρισμένος. Υπέθεσε πως ο δολοφόνος της γυναίκας του είναι κάποιος από εσάς και...”
“Μα αυτό είναι αδιανόητο” πετάχτηκε ο Χένρι Ντώκινς. “Πως τολμάει να μας κατηγορεί;”
“Δεν με αφήσατε να ολοκληρώσω κύριε Ντώκινς. Πιστεύει πως ο δολοφόνος είναι κάποιος από αυτούς που βρίσκονταν στην τελετή των αρραβώνων, συμπεριλαμβανομένου του προσωπικού.”
“Ναι μα στην τελετή...” προσπάθησε και πάλι να μιλήσει ο Χέντι.
“Και εννοεί αυτούς από την τελετή οι οποίοι δέχτηκαν την συγγνώμη των παρά λίγο μεμνηστευμένων και αποφάσισαν να μείνουν στο ξενοδοχείο”
“Είμαστε ύποπτοι επειδή αποδεχτήκαμε την πρόσκληση; Κύριε Βέμπερ, μένουμε πάνω από 100 χιλιόμετρα μακριά από το Λονδίνο, είναι φυσικό να ψάχνουμε ένα μέρος να ξεκουραστούμε μετά από τόση ταλαιπωρία. Δεν θα μπορούσαμε να επιστρέψουμε αμέσως πίσω. Δεν είναι ύποπτο αυτό, σωστά;” ρώτησε αυτή τη φορά ο Κλίφορντ Μπέκμαν.
“Μα τίποτα δεν είναι ύποπτο εδώ. Σας ξεκαθάρισα πως δεν είμαι ντετέκτιβ, δεν σας ανακρίνω. Με ρωτήσατε τι εικασία έκανε ο κύριος Μπράντλεϊ, και σας απάντησα. Δεν ξέρω που την στηρίζει, όμως αυτή ήταν η υπόθεσή του και οφείλουμε να τη δεχτούμε. Λοιπόν, έχει κάποιος άλλος να προτείνει μία αντίθετη υπόθεση;”
“Εγώ...” απάντησε μετά από μία μικρή παύση η Καστάλια Μπέκμαν. “Η Κόρντι Μπράντλεϊ αυτοκτόνησε...”
Όλοι στράφηκαν προς το μέρος της.
Και πάλι ο Καρλ Βέμπερ συγκράτησε την ψυχραιμία του.
“Έχετε κάπου να το στηρίξετε αυτό κυρία Μπέκμαν;” ρώτησε με σχεδόν κυνικό ύφος.
“Όχι... απλά υποθέτω” του απάντησε αυτή και του χαμογέλασε με φανερή ειρωνεία.
: 
Με εχεις δει να κανω τον δολοφονο? Δεν με εχεις δει!
