Λένα Μαντά.

Μαρέσει υπερβολικά πολύ ο τρόπος που γράφει.
Στην αρχή που περνούσε αδιάφορη αλλά μετά "έπεσα" πάνω σε ένα βιβλίο της, Βαλς με 12 Θεους, και μάρεσε πάρα πολύ.
Έχω διαβάσει αρκετά βιβλια της αλλά αγαπώ πάρα πολύ το Τελευταίο Τσιγάρο. Ο Μιχάλης ήταν ένας πολύ ενδιαφέρον χαρακτήρας. Αν και μπορώ να πω ότι είχα στεναχωρηθεί πολύ για την κόρη του.

Τα ΄χω διαβάσει όλα εκτός από το τελευταίο τσιγάρο.Το αγαπημένο μου είναι η Θεανώ.

Μ αρέσει πολύ το ιστορικό υπόβαθρο και ο τρόπος που το χει στήσει.Επίσης λατρεύω τη Θεανώ.Αυτή η γυναίκα είναι τόσο σκ**α που τη θαυμάζω

Θεανώς rules!!!

^Ντούλαααα καλά που το γραψες να στο φέρω τα Χριστούγεννα!

Ναι η κακιά μου, είναι τόσο μπητς!

Το καλό που σου θέλω :blasé:

Ολα τα βιβλια της, ειναι ακρως ρηχα, μονοπλευρα, και χαζα! Υπαρχουν κι αλλα στην ζωη, απο τις σχεσεις, και τα συναισθηματα, αλλα ειναι απο τους συγγραφεις που δεν το εχουν κατανοησει πληρως.

Αυτη και η Καλλη Καρατζα, ειναι στα τοπ 10 των χειροτερων εμπορικων συγγραφεων της Ελλαδας.

Είναι η πρώτη Ελληνίδα συγγραφέας που με συγκινεί και με κάνει να δημιουργώ εικόνες που ποτέ δεν θα φανταζόμουν! Κάθε βιβλίο της είναι μια ιστορία βγαλμένη απ' την ζωή. Τις περισσότερες φορές από την λύπη της ζωής, όμως εκεί υπάρχει το αφάνταστο. Αυτό που δεν σκέφτεται κανείς.
Το βιβλίο της, "Όσο αντέχει η ψυχή", με έκανε να την λατρέψω!
Θέλω να ακούσω την γνώμη σας για αυτήν την συγγραφέα. Να δω αν είμαι ο μόνος ευσυγκίνητος.

Πως και δεν υπάρχει ήδη τόπικ για τη Μαντά;

Έχω διαβάσει δύο βιβλία της. Το ένα ήταν το Σπίτι Δίπλα στο Ποτάμι που μου το πρότεινε με δάκρυα στα μάτια ένας συμμαθητής μου στο λύκειο και το βρήκα μέτριο. Το δεύτερο ήταν το Όσο Αντέχει η Ψυχή και παραλίγο να μην αντέξει η δική μου. Προσπάθησα επίσης να διαβάσω ένα με ροζ εξώφυλλο αλλά το παράτησα στο δεύτερο κεφάλαιο, πήγαινε τόσο απελπιστικά αργά.

Υπάρχει, αυτό.

Συγχώνευση!

Σπόιλερ:

Πως κι δεν έχω γράψει εδώ; Έχω διαβάσει μόνο δυο βιβλία της, και στα δυο μπλάνταξα στο κλάμα η κακομοίρα, Το Σπίτι δίπλα στο Ποτάμι & Έρωτας στη βροχή

Μ' άρεσε "Το σπίτι δίπλα στο ποτάμι".

Κυρίως όμως λάτρεψα τη "Θεανώ, η λύκαινα της Πόλης" και ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ... "Το τελευταίο τσιγάρο", μου θυμίζει λίγο τη σχέση μου με τον κολλητό μου.

Δεν συνηθίζω να διαβάζω βιβλία τέτοιου είδους οπότε δεν την ήξερα καθόλου τη συγκεκριμένη συγγραφέα. Μέχρι χτες που άνοιξα το "Ήταν ένας καφές στη χόβολη" και κόλλησα! Σε μισή ώρα 100 σελίδες μονορούφι!!Έχει έναν ιδιαίτερο τρόπο γραφής που εμένα τουλάχιστον μου αρέσει! Αν και σε μερικά σημεία το χιούμορ είναι κάπως υπερβολικό και κουραστικά επιτηδευμένο. Νομίζω ότι θα διαβάσω και άλλα βιβλία της!

Gellert έγραψε:Αυτη και η Καλλη Καρατζα, ειναι στα τοπ 10 των χειροτερων εμπορικων συγγραφεων της Ελλαδας.

Στην κορυφή αυτής της λίστας είναι με διαφορά η Δημουλίδου   
Τα βιβλία τους είναι τόσο προβλέψιμα και σκοπίμως -αλλά ανούσια- μελοδραματικά που για μένα φιγουράρουν στην κορυφή της ελληνικής συγγραφικής υποκουλτούρας τα τελευταία χρόνια. Οι σφυροκοπημένες από τη μοίρα ηρωίδες που παρουσιάζονται και με τις οποίες ταυτίζονται οι αναγνώστες (κυρίως θηλυκού γένους) , έχουν γίνει κάτι σαν αναχρονιστική φεμινιστική μόδα. Δεν νομίζω οτι μπορείς να αποκομίσεις κάτι σε λογοτεχνικό επίπεδο απο τα βιβλία, καλύτερα να διαβάσεις εφημερίδα. Το μόνο που κερδίζεις ενδεχομένως είναι στιγμές ανάλαφρης και ευχάριστης(?) ανάγνωσης.

Μ'αρεσει η μαντα δεν ειναι κακια. Εχω διαβασει: Θεανω η λυκαινα της πολης ( δε μου αρεσε), ερωτας σαν βροχη (καλο), οσο αντεχει η ψυχη (μου αρεσε πολυ ) και με λενε Ντατα ( το λατρεψα) επισης εχω διαβασει το μισο απο το τη μερα που σε γνωρισα το οποιο εκδοθηκε το 2001 περιπου αλλα επανεκδοθηκε φετος με τον τιτλο ηταν ενας καφες στη χοβολη

εχω διαβασει τα παντα απο Μαντα και την θεωρω την κορυφη της κορυφης!!!

Διαβασα τα πεντε κλειδια. Ποσο ωραιοι χαρακτηρες παιζει να ειναο ο ορεστης κ η κυβελη;

Louna fw έγραψε:Δεν συνηθίζω να διαβάζω βιβλία τέτοιου είδους οπότε δεν την ήξερα καθόλου τη συγκεκριμένη συγγραφέα. Μέχρι χτες που άνοιξα το "Ήταν ένας καφές στη χόβολη" και κόλλησα! Σε μισή ώρα 100 σελίδες μονορούφι!!Έχει έναν ιδιαίτερο τρόπο γραφής που εμένα τουλάχιστον μου αρέσει! Αν και σε μερικά σημεία το χιούμορ είναι κάπως υπερβολικό και κουραστικά επιτηδευμένο. Νομίζω ότι θα διαβάσω και άλλα βιβλία της!

να διαβασεις και το με λενε ντατα! κατι μου λεει οτι θα σου αρεσει!!!

Τρίτο βιβλίο μέχρι στιγμής, Μια συγγνώμη για το τέλος: Η ιστορία της Μυρσίνης με γονάτισε.
Βέβαια μπορεί να έπεφτε συνεχώς απ' την μια ακυρίλα στην άλλη, αλλά στο τέλος επήλθε η λύτρωση της.
Η περιγραφή του χαρακτήρα του Θεόφιλου με καθήλωσε απ' τις πρώτες σελ. ομολογώ.

Δεν μπορώ να πω πως μου αρέσει ιδιαίτερα! Ο τρόπος γραφής της δεν με τραβάει και τόσο και για μένα είναι αρκετά προβλέψιμη από τη στιγμή που διάβασα κάποια βιβλία της.