The fail topic

Léonie Vernier έγραψε:Πάντα ήξερα πως η μητέρα μου ήταν Γκριφ.. Αλλά σήμερα το παράκανε!>__<
Εγώ: Μαμά, ποιον κοιτώνα υποστηρίζουμε;
Μ: γκριφ!
Ε: Σλυθ ρε μαμά! Και ποια σχολή; Χόγκουαρτς, Μπομπατόν ή Νταρμ;
Μ: Γκριφ!
Ε: ΝΤΑΡΜ ΡΕ ΜΑΜΑ! Θεία! Ποιον κοιτώνα; ΠΡΟΣΕΞΕ ΤΙ ΘΑ ΠΕΙΣ!
Θ: Ε...Εμ... Γκριφ...;
Ε: ΣΛΥΘ! Και σχολή;
Θ: Την πρώτη, την καλύτερη, την πιο δυναμική! ΝΤΑΡΜ!
Ε: Καλύτερα τώρα! *γυρνάω στη 2χρονη ξαδέρφη μου* Ράβεν, Χαφλ, Σλυθ και Γκριφ. Πες τα.
Μικρή: Σλυθ! ^__^

Το καμάρι μου!

awwwwwww<3

Ήρθε η μάνα μου από την Αθήνα και έπιασε αμέσως να κάνει δουλειές. Βγαίνει στο μπαλκόνι και γυρνάει με ένα χαρτάκι.
Μάνα: Κοίτα τι βρήκα.
Εγώ: Ώχου πια, μη βρεις κάτι, αμέσως να έρθεις να μου πεις ότι δεν καθαρίζω.
Μάνα: Όχι ρε, λέει "Άνοιξε το". Και το άνοιξα. Και μέσα λέει: "Γεια σου κουκλίτσα. Ένας θαυμαστής σου". Ήταν κολλημένο με σελοτέιπ σε ένα κοχύλι για βάρος.
Εγώ: ο.Ο

σήμερα η ξαδερφη μου είχε γενθλεια, κολλημε΄νη με την καθαριώτητα σε βαθμο που γυρναει απ' τη δουελια και σκουπισει ολο το σπιτι στις 10 το βραδυ

κάνει άσκηση σε ένα δικηγορικό γραφείο, της φέρνουν λοιπόν όλοι μαζί ένα μεγάλο κουτί για δώρο
το φέρνει το βρα΄δυ πουθα γιορταζαμε τα γενεθλεια της και όλες μαζί οι ξαδερφες γεματες περιεργεια επριμενουμε να ανοιξει το κουτι...
στο κουτί υπήρχε ένα σετ με μικρή σκουπίτσα ξεσκονοπανο και τα συναφή για παιδάκια που πάιζουν απ' το τζαμπο

-Νικολέτα,Νικολέτα!!!
-Νικολέτα άκου!!
-Το ήξερες ότι στο κύπελλο της φωτιάς στην αρχή είναι και ο Ντόκτωρ;;
-Ο ντόκτωρ χου!!
-Σ'ευχαριστώ πολύ που μου το είπες,*όνομα του αδερφού μου*.Και μπαμπά

Léonie Vernier έγραψε:Πάντα ήξερα πως η μητέρα μου ήταν Γκριφ.. Αλλά σήμερα το παράκανε!>__<
Εγώ: Μαμά, ποιον κοιτώνα υποστηρίζουμε;
Μ: γκριφ!
Ε: Σλυθ ρε μαμά! Και ποια σχολή; Χόγκουαρτς, Μπομπατόν ή Νταρμ;
Μ: Γκριφ!
Ε: ΝΤΑΡΜ ΡΕ ΜΑΜΑ! Θεία! Ποιον κοιτώνα; ΠΡΟΣΕΞΕ ΤΙ ΘΑ ΠΕΙΣ!
Θ: Ε...Εμ... Γκριφ...;
Ε: ΣΛΥΘ! Και σχολή;
Θ: Την πρώτη, την καλύτερη, την πιο δυναμική! ΝΤΑΡΜ!
Ε: Καλύτερα τώρα! *γυρνάω στη 2χρονη ξαδέρφη μου* Ράβεν, Χαφλ, Σλυθ και Γκριφ. Πες τα.
Μικρή: Σλυθ! ^__^

Το καμάρι μου!

Κορυφαίο.

Hecate έγραψε:Ήρθε η μάνα μου από την Αθήνα και έπιασε αμέσως να κάνει δουλειές. Βγαίνει στο μπαλκόνι και γυρνάει με ένα χαρτάκι.
Μάνα: Κοίτα τι βρήκα.
Εγώ: Ώχου πια, μη βρεις κάτι, αμέσως να έρθεις να μου πεις ότι δεν καθαρίζω.
Μάνα: Όχι ρε, λέει "Άνοιξε το". Και το άνοιξα. Και μέσα λέει: "Γεια σου κουκλίτσα. Ένας θαυμαστής σου". Ήταν κολλημένο με σελοτέιπ σε ένα κοχύλι για βάρος.
Εγώ: ο.Ο

Αποκαλύφθηκα.

Ήμουν ένα απόγευμα με τις φίλες μου βόλτα και σε κάποια φάση με παίρνουν τηλέφωνο με απόκρυψη για φάρσα...λέω στις άλλες να κάνουν ησυχία,πατάω ανοιχτή ακρόαση και το σηκώνω...Είπαν <<Γεια σου,Ελένη>> και εγώ τους είπα <<Ναι γκεια σου εγκω οκι Ελένη εγκώ Αμπντούλ>> μου είπαν <<Τι??>> τους λέω <<Εγκώ Αμπντούλ σου λέωω κουφό είσαι??>> και μετά νομίζω με είπαν καθυστερημένο..και τους είπα <<Εγκώ όκι κατυστερημένω Αμπντουλ σου λέωωω>>...Και μετά το έκλεισαν!Ειχαμε ψοφήσει όλες στα γέλια!

Χαχαχαχα ήμουν κ εγώ μαζί της εκείνη την ώρα!!

Πρώτο session του νέου campaign D&D:
DM: Καθώς περπατάτε νιώθετε μια ευχάριστη αίσθηση να σας τυλίγει, κάτι σαν μια ζεστή παιδική...
Εγώ: Κουβερτούλα?
DM: Ανάμνηση

↑

Φτάνω στο μετρό του Χαλανδρίου και συναντάω μια φίλη μου.
Ξεκινάμε να περπατάμε για να βρούμε ένα μαγαζί.Κάνει φοβερό κρύο και έχουμε ψοφήσει.
Στα μισά της διαδρομής πέρνει μια φίλη μας τηλ. και λέει ότι πάμε λάθος.Ξαναγυρνάμε στο μετρό του Χαλανδρίου.Ρωτά με κάποιον και μας έλεγε ότι πηγαίναμε σωστά.
Ξανά περπατάμε άλλη τόση διαδρομή.
Βρίσκουμε,ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ,το μαγαζί.

Και τελικά δεν είχε αυτό που θέλαμε.
FAIL.

Σήμερα στην γυμναστική η αντίπαλη ομάδα έριξε την μπάλα του βόλευ πάνω στην ταράτσα του σχολείου. Τις άλλες μπάλες τις είχε το Λυκειο και έτσι έπρεπε να βρούμε κάποιον να ανέβει και να καταβάσει την μπάλα...

Γυμναστής:Λοιπόν, ποιος λέτε να ανέβει?
Μαρκέλλα -κολλημένη με Twilight-: Κύριε, εγώ σαν βαμπίρ θα μπορούσε να ανέβω και να κατέβω σε δευτερόλεπτα αλλά δεν πρέπει να καταλάβετε ότι είμαι βάμπιρ άρα δεν πρέπει να το κάνω. Σόρρυ.
Εγώ: Τα βάμπιρ ήταν τόσο άχρηστα. Εγώ μπορώ απλά να κλειτεύσω την μπάλα και να είμαστε μια χαρά. Έχε μάρη που δεν είμαι 17 και δεν θέλω να μπλεχτώ με το Υπουργείο Μαγείας.
Μ: Σε μια μάχη ανάμεσα σε βαμπιρ-μάγους κερδίζουμε εμείς. Μην ξεχνάς ότι εμείς ζούμε για πάντα...
Ε: Ξέρεις είναι πολύ απλό να σας κάψουμε.
Μ: Θες να παλέψουμε να δούμε?
Ε: ΘΕΛΩ, εκτός κι αν δεν θες να γίνει ρεζίλι όταν θα σε κάψω.
Γυμναστής: δθεφθαυρθτγυε WTF!

Προηγούμενη βδομάδα:
Ήμουν στη βιβλιοθήκη και αντί να πάρω ένα από τα βιβλία φιλοσοφίας που διαβάζω συνήθως πήγα στα μυθιστορήματα. Λίγο μετά μπαίνει μέσα το ωραιότερο αγόρι της σχολής μου και μου πιάνει κουβέντα για το πόσο γαμάτη είναι η βιβλιοθήκη και το πόσο ωραία βιβλία φιλοσοφίας έχει. Σε κάποια στιγμή βλέπει το βιβλίο που κράταγα και με ρωτάει τι διαβάζω.
Εγώ: *ohshit* Δημουλίδου;
Εκείνος: Ποια είναι αυτή, τι βιβλία γράφει;
Εγώ: *ohshit* Μυθιστορήματα;
Εκείνος: *συνεχίζειναρωτάει*
Εγώ: *ohshit* *κάνωελιγμούς*

Σήμερα:
Ήμουν στη βιβλιοθήκη και πήρα το ίδιο βιβλίο για να το τελειώσω. 3 λεπτά αργότερα κάθονται στο ίδιο τραπέζι κάτι παιδιά από άλλη σχολή και μιλάμε. Σε κάποια φάση:
Ένας: Τι διαβάζεις;
Εγώ: *είσαιβαλτόςέτσι;* Δημουλίδου;
Ένας: Τι βιβλία γράφει;
Εγώ: *είσαιβαλτόςέτσι;* Μπούρδες;
Εκείνος: *βλέπειτοντίτλο* Δηλαδή μυθιστόρημα;
Εγώ: *είσαιβαλτόςέτσι;* Ναι, μυθιστόρημα. Περίπου...
Εκείνος: *συνεχίζειναμιλάει*
Εγώ: *μεεκδικείταιηΔημουλίδου*

Άκυρη φέιλ συζήτηση σήμερα.

-Πού είσαι, ρε Έμυ;
-Καλά.


Ότιναναι.

χεκατι προτεινω να σου δωσουμε ρανκ "Queen of Fail"

Ένας γνωστός μου βγήκε με την κοπέλα του το Σάββατο και πήγε μαζί τους ένας κοινός μας φίλος.Την πήγε σε σουβλατζίδικο για να δούνε τον αγώνα ολυμπιακός-παναθην. την μόνη μέρα που βγαίνουν,λόγω φροντιστηρίων,σχολείου κτλ.
Και τι γυρνάει και της λέει ο θεός;
"Να κάνεις τον σταυρό σου που με βρήκες!"

Εντελώς φέιλ...

εχω ενα συλλεκτικο χπ και φιλοσοφικη ληθος εδω και πααααρα πολυ καιρο και δεν το ανοιξα ποτε γιατι το δαιβασα σε αλλη εκδοση
σημερρα πηγα να το βαλ σε αλλο ραφι πεφτει και πεφτεει απο μεσα ενα πενηνταευρο
μετα το ανοιγω και βρησκω 1000 ευρο σε πενηνταρικα!!! (το ειχα παρει απο ενα παζαρακι για δυο ευρο)

O-M-G

Προχθές λέει η μαμά μου στα παιδάκια της Junior A, στο φροντιστήριο αγγλικών της: Παιδιά σήμερα είναι της Αγ. Αικατερίνης, έχετε κανέναν που γιορτάζει?? Πετάγετε ένα κοριτσάκι και λέει: Ναιι, γιορτάζει ο μπαμπάς μου! Και λέει η μαμά μου: Κατερίνα τον λένε τον μπαμπά σου? Η μικρή δεν ήξερε τι να πει, και της λέει μετά η μαμά μου: Μήπως έχει γενέθλια? Και κάνει η μικρή: Ααα ναι, γενέθλια έχει! Έλιωσα όταν το άκουσα αυτό!!

1) Χθες η μητέρα μου ήθελε να φτιάξει κέικ, αλλά δε μπορούσε να βρει το βούτυρο.
Ε: Τι ψάχνεις;
Μ: Βούτυρο. Πού είναι;
Ε: Στο πρώτο ράφι, στο πορτάκι.
*το βρίσκει, το ανοίγει και της πέφτει*
Μ: Έκανα τόση ώρα να το βρω και τώρα έπεσε; Ε ΑΝΤΕ ΣΤΟΝ ΒΟΛΝΤΥ ΠΙΑ!

Είχα λιώσει. Γελούσα στάνταρ για κάνα τέταρτο.


2) Έχω δύο αξιολάτρευτα μικρά ξαδέρφια, τα οποία είναι δίγλωσσα (ελληνικά-γαλλικά). Η μικρή όταν κάτι τελειώνει δε λέει τελείωσε, αλλά φινί. Όταν της λέμε πως τελείωσε κάτι κι εκείνη δε θέλει, λέει "όχι, όχι, δε φινί!"

Τη Δευτέρα στο φροντιστήριο ζήτησα από το φυσικό να με βοηθήσει να λύσω μια άσκηση και εκείνος άρχισε να γράφει στον πίνακα, αφού εγώ δε μπορούσα. Σε κάποια φάση όμως σταμάτησε να γράφει.
Εγώ: Τι, αυτό ήταν; Φινί;
Καθ: Όχι, όχι, δε φινί!!

Χτυπιόμουν στο θρανίο και ο άνθρωπος με κοίταζε σαν να 'χα πιει ληγμένα.

αχαχαχαχαχα ^

Κάναμε σήμερα κάτι πειράματα με ένα βολτόμετρο σχολείο...

Καθηγητης:Και για πες μας, Εύα, για την ένδειξη μπλα μπλα μπλα...
Εγώ: Μάλιστα. Το Βολντόμετρο...
Καθηγητης:Ναι, όχι, το Μπελατριξόμετρο.
Εγώ να λιώνω στο θρανίο για μισάωρο.

^
Το Μπελατριξόμετρο τι μετράει;

την οσομοτητα