Επιφάνεια

Εχω βαρεθει αυτη την 'επιφανεια'. Ο περισσοτερος κοσμος κοιταει μονο το 'απ'εξω' του και γραφει στα αποκρυφα του το 'απο μεσα΄ του, μα γιατι γινεται αυτο; Γιατι κρινουμε τον αλλον απο αυτο που δειχνει; Γιατι λεμε 'γεια τι κανεις;' μονο για να το πουμε και να ειμαστε 'ενταξει' ενω δεν περιμενουμε ουσιαστικα καμια απαντηση; Γιατι μιλαμε στον αλλον μονο για να αποσπασουμε πληροφοριες; Γιατι δεν ενδιαφερομαστε; Ο καθενας σκεφτεται την παρτη του, ακομα και στις φιλιες το συμφερον φιγουραρει πρωτη μουρη. ΕΓΩΠΑΘΕΙΑ, ΑΠΑΘΕΙΑ ΚΑΙ ΣΥΜΦΕΡΟΝ ρε φιλε, sooo fed up. Που ειναι τα αισθηματα; Ποιος τα πηρε; Να τα φερει πισω.



Συγνωμη για το 'ξεσπασμα', αλλα εχω μελαγχολησει και ηθελα καπου να τα πω. Οποιος θελει προσθετει οτι θελει γιατι εχω ξεχασει τοσα πολλα.

21ος αιώνας, το χω πει και αλλού και το ξαναλέω. Οι άνθρωποι προτιμάνε να μιλάνε μέσω μσν και 3g κινητών παρά λάιβ.
Προτιμάνε να χάνουν το τώρα και να σκέφτονται το μετά, προτιμάνε να βλέπουν τι φοράει ο άλλος και πως είναι το μαλλί του παρά τι περνάει και πως είναι το μυαλό του.
Και νομίζω πως οι σημερινοί άνθρωποι φοβούνται πάρα πολύ. Έχουν ήδη τα δικά τους βάρη, δεν αντέχουν και άλλα. Ίσως γι αυτό φοβουνται να κάνουν σχέσεις.

moved to σχέσεις.

Pansy Parkinson έγραψε: Που ειναι τα αισθηματα? Ποιος τα πηρε...? Να τα φερει πισω.......

Που είναι τα αισθήματα; Στα απόκρυφα όπως λες κι εσύ...


Είναι όντως θλιβερή η κατάσταη αυτή και δυστυχώς καθόλου σπάνια.


Ξέρετε πόσο ευχαριστιέμαι μια σύντομη κουβέντα με ένα περατικό που ζητάει φωτιά, έναν πλανώδιο μουσικό ή έναν ταξιτζή; Άνθρωποι που βλέπουν ο ένας τον άλλον για πρώτη φορά κι έχουν τέτοια φιλική διάθεση... Κι από την άλλη υπάρχουν άνθρωποι με τους οποίους συναναστρέφεσαι καθημερινά και τα μόνα κοινά τους αισθήματα είναι η αδιαφορία και η περιφρόνιση...
Αυτό που λείπει από την κοινωνία μας σήμερα είναι η ζεστασιά. Το να βλέπεις φίλους σε κάθε γωνία του δρόμου...
Είχα ακούσει κάπου μια φράση που μου άρεσε πολύ. Έλεγε 'ομαδική επανάσταση δεν μπορεί να επιτευχθεί σήμερα, η επανάσταση πρέπει να γίνει σε ατομικό επίπεδο' ή κατι τέτοιο τέλος πάντων... Ας γίνουμε εμείς καλύτεροι και υπάρχουν πιθανότητες να γίνει και ο κόσμος γύρω μας καλύτερος.

Pansy Parkinson έγραψε:Εχω βαρεθει αυτη την 'επιφανεια'. Ο περισσοτερος κοσμος κοιταει μονο το 'απ'εξω' του και γραφει στα αποκρυφα του το 'απο μεσα΄ του, μα γιατι γινεται αυτο??? Γιατι κρινουμε τον αλλον απο αυτο που δειχνει? Γιατι λεμε 'γεια τι κανεις?' μονο για να το πουμε και να ειμαστε 'ενταξει' ενω δεν περιμενουμε ουσιαστικα καμια απαντηση? Γιατι μιλαμε στον αλλον μονο για να αποσπασουμε πληροφοριες? Γιατι δεν ενδιαφερομαστε? Ο καθενας σκεφτεται την παρτη του, ακομα και στις φιλιες το συμφερον φιγουραρει πρωτη μουρη... ΕΓΩΠΑΘΕΙΑ, ΑΠΑΘΕΙΑ ΚΑΙ ΣΥΜΦΕΡΟΝ ρε φιλε, sooo fed up. Που ειναι τα αισθηματα? Ποιος τα πηρε...? Να τα φερει πισω.......



Συγνωμη για το 'ξεσπασμα', αλλα εχω μελαγχολησει και ηθελα καπου να τα πω. Οποιος θελει προσθετει οτι θελει γιατι εχω ξεχασει τοσα πολλα...

Ο άνθρωπος είναι από την φύση του εγωιστής(και άρα έτσι είναι από την φύση του δυστυχισμένος). Όλοι κοιτούν τον εαυτό τους, και τον κόσμο της επιφάνειας στον οποίο αδύναμοι όπως είναι κρύφτηκαν, για να μην δουν την αλήθεια. Είμαστε εγωιστές, ρατσιστές, και ότι άλλο θες. Το ερώτημα που με απασχολεί τώρα τελευταία όμως είναι…
Σίγουρα υπήρξε κάποια εποχή που δεν ήμασταν έτσι? Μήπως από πάντα επικρατούσε αυτή η «λατρεία της επιφάνειας»?

Tom Marvolo Riddle έγραψε:21ος αιώνας, το χω πει και αλλού και το ξαναλέω. Οι άνθρωποι προτιμάνε να μιλάνε μέσω μσν και 3g κινητών παρά λάιβ.
Προτιμάνε να χάνουν το τώρα και να σκέφτονται το μετά, προτιμάνε να βλέπουν τι φοράει ο άλλος και πως είναι το μαλλί του παρά τι περνάει και πως είναι το μυαλό του.
Και νομίζω πως οι σημερινοί άνθρωποι φοβούνται πάρα πολύ. Έχουν ήδη τα δικά τους βάρη, δεν αντέχουν και άλλα. Ίσως γι αυτό φοβουνται να κάνουν σχέσεις.

Συμφωνώ συμφωνώ συμφωνώ συμφωνώ συμφωνώ.

ολα ειναι τελειως επιφανειακα παιδια
ακομα και το σε αγαπω το εχουν κανει καραμελα

Συμφωνώ!!!

Ειναι η εποχη τετοια που οι ανθρωποι ολοενα και κλεινονται στον εαυτο τους.. Και οσο περισσοτερο αποστασιοποιουνται απο τους γυρω τους τοσο περισσοτερο ειναι δυσκολο να εξωτερικευσουν τα συναισθηματα τους..

Μου φαινεται τοσο υποκριτικο να ρωτας καποιον "τι κανεις" και η απαντηση ειναι αμεσως "καλα" αν και τιποτα δεν ειναι οκ.. Δεν υπαρχει πια εμπιστοσυνη και ειναι τρομερα δυσκολο να βρεις καποιον να ανοιχτεις..

Οι ανθρωπινες σχεσεις ειναι πλεον στα ορια του τυπικου και πολυ φοβαμαι οτι θα χειροτερεψουν τα πραγματα.. Ομως, ειναι στο χερι μας να τα αλλαξουμε.. Πχ, μην παρεις καποιον τηλεφωνο να μιλησετε, κανονιστε να βγειτε.. Ας μην γινουμε ενα με αυτους που δεν νιωθουν πια...

ολοι σημερα ξημεροβραδιαζονται στο τηλεφωνο,το msn ή το fb,δεν νοιαζονται για το τι νιωθει ο αλλος,αλλα για το πως δειχνει εμφανισιακα,δεν υπαρχει βοηθεια στους ανθρωπους που την εχον αναγκη,ολοι ειναι ψωνια,εγωιστες και αλλα πολλα,που για να τα γραψω θα καθομαι μεχρι μεθαυριο να τ γραφω...

Η επιφανεινιακοτητα ειναι η μαστιγα της εποχης μας!

Γενονος πως σημερα υπαρχουν πολυ "επιφανειακες σχεσεις".

Οι ανθρωποι πιστευω εχουν αποροφηθει απο την τεχνολογια,απο το χρημα,απο το συμφερον και εχουν ξεσασει εως ενα σημειο να ζουν.
Τοποθετουν στην θεση της αγαπης το δικο τους "εγω".
Εχουν παψει να ενδιαφερονται για τον συνανθρωπο τους.

Ο κυριος μας στο σχολειο,θυμαμαι μας ελεγε οτι το κυριοτερο προβλημα που εχουμε σημερα ειναι η κριση αξιων.
Στην σεμερινες κοινωνιες οι αξιες γκρεμιζονται η μια μετα την αλλη.
Το χρημα περνει δυστηχως την θεση τους και οι ανθρωποι μενουν μετεωροι,κενοι χωρις συναισθηματα.

Η τεχνολογικη επανασταση εκανε τον ανθρωπο ορθολογιστη και αλαζονα.Ισως γι'αυτο στα χωρια οι δεσμοι που υπαρχουν αναμεσα στους ανθρωπους να ειναι πιο ισχυροι.
Εξαλλου κατι που συζηταγαμε παρα πολυ φετος στην Εκθεση,ειναι οτι η ζωη στις πολεις εχει γινει αβιωτη.Αξενες και τσιμενετσες αλλοτριωνουν τους ανθρωπους.Ο περιορισμενος χωρος,κανει τους ανθρωπους να ξεσπανε μεσο της βιας και να εκδηλωνουν επιθετικοτητα.Και θυμαμαι κατι που μας ελεγε η κυρια,που εχει γραψει καποιος(αχ ποιος δεν θυμαμαι,ουτε θυμαμαι αν ηταν ακριβως ετσι η φραση)που ελεγε:Ποτε οι ζωες των ανθρωπων δεν ηταν τοσο κοντα και οι καρδιες τους τοσο μακρια.

Επιπλεον ζουμε σ'ενα κοσμο που θεωρει το"εχειν" ως προυποθεση του"ειναι".Δηλαδη της κοινωνιας που υποστηριζει το"ειμαι οτι εχω".Οι ανθρωποι κρινουν τους συνανθρωπους τους απο τα αγαθα που κατεχουν,την κοινωνικη τους θεση και τον τροπο ντυσιματος τους.Εχουν ξεχασει να βλεπουν την ουσια και να προσπαθουν να αναπτυξουν βαθυτερες σχεσεις.Το δικο τους "εγω" υπερισχυει σε μια κοινωνια αφθονιας.Πλεον νιαζονται περισσοτερα για τα υλικα αγαθα και ο καταναλωτισμος τους εχει διαθφηρει.

Συμφωνω απολυτα με την Εμυ.Και εγω εχω βαρεθει να λεω "Τι κανεις?" και να μου απαντανε"Καλα" ενω γνωριζω οτι δεν ειναι καλα ο αλλος.
Και επισης ειναι τοσο σπαστικο που στον δρομο,που συναντας καποιον γνωστο σου και σε ρωταει "Τι κανεις?" Του απαντας και υστερα του λες "Εσυ?".Αλλα δεν σ'ακουει,εχει ηδη προχωρησει πιο μπροστα.
Και εγω πστευω πως ειναι στο χερι μας να καλυτερευσουμε τα πραγματα.Ας παψουμε πια να επιδιωκουμε,την αναγνωριση,την εξουσια,να σκεφτομαστε μονο τον ευατο μας και πολυ περισσοτερο να μην δειχνουμε τα συναισθηματα μας.
Εγω εχω ανοιχτει πολλες φορες σε καποιους αλλα ποτε(τουλαχιστον μεχρι τωρα)δεν μου εχει βγει σε κακο.

Ο κόσμος μας έχει συνηθείσει να βλέπει το έξω και να αδιαφορεί για το μέσα. Κάποιες φορές σκέφτομαι πως το msn, το fb και όλα τα άλλα site στα οποία μπορείς να μιλήσεις ενώ ο άλλος βλέπει μόνο μια εικόνα στην οποία μπορεί να είναι ο οποιοσδήποτε ή το οτιδήποτε. Μόνο τότε ο άλλος θα αναρωτηθεί τι κρίβει ο άλλος μέσα του γιατί απλά δεν σε ξέρει. Άλλες φορές όμως σκέφτομαι είναι έτσι ή όχι, όταν μιλάς με κάποιος με διαφορά χιλιομέτρων ή διαφορά μέτρων ο άλλος νοιάζετε για σένα ή απλά μιλάει μαζί σου για να περάσει την ώρα του. Ακόμα και στην δουλεία σου όταν το αφεντικό σου σε δει με ένα απλο τζιν και ένα απλό τοπ το πρώτο που θα σκεφτεί είναι πως είσαι ένας αλήτης και πως πρέπει γρήγορα να σε απολίσει γιατί δεν δείχνεις την σωστή εικόνα που θα πρέπει να έχει ένας υπάλληλός του. Δεν θα σκεφτεί πως μπορεί να ξύπνησες αργά και να έβαζες ότι έβρισκες μπροστά σου να μην αργίσεις. Ακόμα και στις σχέσεις οταν το αντίθετο φύλο δεν σε δει περιπειημένη/ο θα σκεφτει δύο φορες άμα θα γίνει σύντροφός σου. Άμα όμως σε δει εντιποσική/ο τότε θα έρθει κοντά σου χωρίς να το σκεφτεί. Ο άνθρωπος κάποιες φορές κοιτάει την επιφάνεια γιατί απλά δεν τολμάει να κοιτάξει τον εσωτερικό κόσμο. Αλλά αναρωτιέμαι θα κοιτάξουμε ποτέ το εσωτερικό ή θα συνεχήσουμε να είμαστε έτσι και στο τέλος να κανταντίσουμε αν ζούμε σε έναν τυπικό κόσμο όπου όλοι μιλάνε χωρίς να περιμένουν απάντιση, όπου όλοι θα κοροιδεύουν εκείνους που η εξωτερική τους εμφάνιση τους φαίνετε αστεία, όπου όλοι θα θα χρησιμοποιούν την τεχνολογία καθημερικά χωρίς να σκέφτονται το κακό που δήμιουργεί. Γιατί την τεχνολογία μπορεί να την ανακάλυψαν για να μας βοηθήσει αλλά εμείς την χρησιμοποιούμε σε καθημερινή βάση ώστε απο απλή βοήθεια να έχει καταντύσει επικίνδηνη

Πολύ ωραίες οι ερωτήσεις σου. Κι εγώ το σκέφτομαι πολλές φορές.
Αλλά, δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι για να το αποτρέψουμε, παρά μόνο να μην το κάνουμε οι ίδιοι. Είναι όντως κουραστηκό να σε κρίνουν όλοι από την εμφάνιση. Πολλές φορές, εκείνοι που το κάνουν είναι εκείνοι που πληγώνοντε περισσότερο. Αυτό πιστεύω.
Δυστυχώς, έτσι είναι η εποχή μας. Άλλος ένας λόγος που πιστεύω ότι γεννήθηκα σε λάθος εποχή. Οι περισσότερες σχέσεις είναι επιφανειακές.

Με αφορμή μια συζήτηση που είχα σήμερα με τις φίλες μου συνειδητοποιήσα ότι πραγματικά εμείς οι άνθρωποι φοβόμαστε να δείξουμε τι νιώθουμε.
Λέγαμε βασικά για μια άλλη φίλη μας και σχολίαζαν το γεγονός οτι συχνά μας άγχωνε πριν τις Πανελλήνιες.
Εγώ όμως υποστήριζα πάρα πολύ αυτή την φίλη μας που μας άγχωνε.Βασικά απλά το μετέδιδε πολύ .Τελος πάντων,εκεί που θέλω να καταλήξω είναι πως απλά πιστεύω ότι έδειχνε αρκετά τα συναισθηματά της και τον χαρακτήρα της.
Και πραγματικά το υποστηρίζω αυτό.
Αυτό που λατρεύω σε εκείνη είναι ότι θα μου δείξει πάντα τι νιώθει.Θα είναι χάλια? Δεν θα έχει όρεξη,και ναι θα πέσω και εγώ ψυχολογικά.Αλλα τουλάχιστον θα ξέρω ότι κάτι έχει και δεν θα βλέπω ένα ψεύτικο χαμόγελο.Θα είναι εκείνη καλα?Θα με αγκαλιάσει,θα μιλήσουμε ήρεμα και θα γελάσουμε.Και ναι θα χαμογελάω και εγώ.Έχει άγχος?Θα μου το δείξει,και ναι θα μου το μεταδώσει.Αλλά δεν με πειράζει.
Προτιμώ να με αγχώνει παρά να μην ξέρω τι νιώθει.
Προτιμώ να ξέρω τι έχει ώστε να είμαι δίπλα της και να την βοηθήσω παρα νιώθω πως διατηρούμε μια επιφανειακή σχέση.
Μου αρέσει να μου δείχνουν οι άλλοι τι νιώθουν.Να μου βγάζουν τον χαρακτήρα τους.
Και ναι αυτή η φίλη μου ήταν η μόνη κοπέλα που έλεγε"Θα μου λείψετε μετά τις Πανελλήνιες."
Ίσως και να τις έχω απλά αδυναμία γι'αυτό να την υποστήριζα τόσο.Ίσως απλά να βρίσκω κάτι από εμένα σ'εκείνη γιατί και εμένα μου αρέσει να λέω στο άλλον ανοιχτά ότι μου λείπει κλ.
Αλλά αλήθεια,αυτός ο φόβος του να δείξουμε τι πραγματικά νιώθουμε μας έχει φάει όλους.
Και μετά από αυτό πήγανε την συζήτηση στο ντυσιμό της.ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΔΕΝ ΜΕ ΝΟΙΑΖΕΙ ΠΩΣ ΝΤΥΝΕΤΑΙ Ο ΑΛΛΟΣ.
Αλήθεια το έχουνε ξαναθίξει αυτό το θέμα,αλλά γιατί πρέπει να κρίνουμε τον άλλον από αυτά που φοράει?
Κάνουμε στην Έκθεση για μαζοποίηση,λέμε για τους αληθινούς χαρακτήρες,και τελικά αυτό που κατάλαβα είναι πως διαβάζουμε χωρίς να συνειδητοποιούμε.Υποστηρίζουμε χωρίς να ξέρουμε.Κάνουμε αυτά που κάνουν όλοι.Κρίνουμε τον άλλον από τα ρούχα.ΤΑ ΡΟΥΧΑ.Είναι εξωφρενικό και μόνο που το λέω.Είναι εξωφρενικό και μόνο που το συζητήσαμε.
Δεν λέω ότι το ντύσιμο δεν επιρεάζει την αρχική εικόνα που διαμορφώνει ο άλλος για εμάς.Αλλά εδώ μιλάμε για ένα άνθρωπο που τον ξέρουμε δυο χρόνια.Που μας έδειχνε αυτό που ένιωθε.
Γιατί ρε φίλε,δεν συζητάμε τα καλά του άλλου?Μα γιατί?

Γιατί ας μου πει κάποιος?
Γιατί κοιτάνε τόσο την εμφάνιση?
"Δεν είδες πως ήταν ντυμένη εκείνο το βράδυ?"
"Ντυμένη?Δεν θα την έλεγα ντυμένη."

Μα καλά,εγώ ξέρετε τι θυμάμαι από εκείνο το βράδυ?
Ότι χορέψαμε παρέα.Ότι στο άκυρο ήρθε και με αγκάλιασε.Ότι γελάσαμε.Αυτό.Μόνο αυτό.
Ναι το ντυσιμό της δεν ήταν και το καλύτερο.
Αλλά τι με νοιάζει...Η αγκαλιά της με έκανε να νιώσω όμορφα.Το ντυσιμό της δεν με επιρεάζει συναισθηματικά.

Μα καλά είμαι στα αλήθεια τόσο λάθος?
Ή τόσο καλή και τα βλέπω όλα τόσο όμορφα όσο μου λένε?

Όχι,πείτε μου.

καδος και αυτο