Ποια ταινία είδατε πρόσφατα;

Kill Bill Vol.1
Στην αρχή ήταν βαρετό,στην πρώτη σκηνή που πήγες στο σπίτι της άλλης και ανοίγει την πόρτα ήμουν σε φάσγ βτφ και έγινε λίγο πιο ενδιαφέρον.Όλο το καλό έπειξε όταν πήγε στο Τζαπάν.
Καλή ταινία σε γενικές γραμμές.Όχι τίποτα αριστούργημα.Οι 2 ώρες πέρασαν μια χαρά.

Το Kill Bill, είναι αριστούργημα . Κοίτα πόση ομορφιά σε 2 δευτερόλεπτα .


Detachment, 3/5. Πολύ προσεγμένη ταινία, όλο της το σενάριο περιστρέφεται γύρω απ'τον τίτλο της .

Eruntanλ έγραψε:^Τώρα που το παρομοίασες με Lord of the Rings τρέχω να πάω να το δω.
 

Όταν το δεις, έλα να μου πεις αν όντως μερικά σημεία είναι αναφορές στον Άρχοντα.

Baywatch. Μμμμμχχ, εντάξει, τρωγόταν. Βασικά, ευχαριστείς τον Θεό που υπάρχει και το gamato και βλέπεις τζάμπα τέτοιες ταινίες και δεν κλαις τα λεφτά σου. Τώρα, μην περιμένετε και σοβαρή κριτική. Μπρατσάκια, στηθάκια, αμμουδιές και ένα σενάριο απο τα καλοκαιρινά του Jumbo. Κράζεις; Κράζεις!

3 idiots, 4/5.

Αν ξεχάσεις τα ινδοαγγλικά και τα τραγούδια α λα Disney που μπαίνουν μέσα στην ταινία άσχετα από το σενάριο, ήταν τέλειο .

Mπάτε Σκύλοι, Αλέστε. Εκλαιγα απο τα γέλια. Το κανίς-χεβιμεταλάς ήταν κορυφαία στιγμή.
Αυτή η πολυκατοικία ήταν τελικά κάτι σαν την Κιβωτό του Νώε.

The Great Wall. Το wall μπορεί να ήταν great, η ταινία πάλι όχι. Όλα καλά αλλά τίποτα σπουδαίο. Την γυρίσαμε για να την γυρίσουμε. Φιλοσοφικές αναζητήσεις πάνω στην πίστη και την ηθική του πολέμου. Δεν είναι σινιέ πράματα αυτά.

Contratiempo 9/10

The great wall 5/10
Μου θύμισε ένα όνειρο που είδα. Ανάλογο όνειρο μάλλον θα είδε και ο σεναριογράφος αλλά δεν θα το θυμάται καλά για να γεμίσει τα κενά

Kαλέ, τι κενά; Εδώ μιλάμε για χαράδρες πιο βαθιές και απο το Σινικό. Το Τείχος.

Moonrise Kingdom
Άλλο ένα έργο τέχνης από τον Wes Anderson.Η μουσική,τα χρώματα,η ιστορία,το cast...Just bravo

La La Land - 6.5/10

Μινι κριτικη με σποιλερς:

Πενήντα, πιό σκούρες αποχρώσεις του Γκρι. Τι να πω γι' αυτό το πράμα; Καταρχάς, όταν πήραν το σενάριο στα χέρια τους, κατάλαβαν ότι δεν υπήρχε λόγος να γυριστεί γιατί πολύ απλά δεν έχει κανένα θέμα; Γύρισαν μιά ολόκληρη ταινία για να χώσουν μέσα δέκα π*δ*ματα; Ωραία, δώσ'το κατευθείαν σε εταιρία παραγωγής ερωτικών ταινιών να τελειώνεις με την σαβούρα. Καλά, υποκριτική μην σχολιάσω, η κοπέλα είναι παντελώς ατάλαντη, ο τύπος μόλις και περνάει την βάση. Η Bassinger, για ποιόν λόγο δέχτηκε να παίξει, δεν κατάλαβα ποτέ.

Now you see me, 2. Σκεπτόμουν, ότι αν ήταν να γράψω κριτική, τι διαφορετικό θα έγραφα σε σχέση με το πρώτο; Και αποφάσισα ότι τίποτε.Πραγματικά, τόσα χρόνια, τόσο πανομοιότυπο sequel δεν έχω ματαξαναδεί. Μα καμία διαφορά όμως! Επίσης, μετά απο λίγη ώρα και μία ταινία μετά, βαριέσαι λίγο αυτό το παιχνίδι "τίνος είναι βρε γυναίκα το παιδί;" ειδικά αν δεν σε λένε Σέβερους Σνέιπ. Και σε πιο απλά ελληνικά, ωραίο το εφεύρημα με την ανατροπή που ενώ είναι σύμμαχος, αποδεικνύεται προδότης αλλά μετά την πεντηκοστή φορά, ε, βαριέμαι. Κατά τα άλλα, εγώ με την τράπουλα μόνο πανδαισία παίζω.

Amycus έγραψε:Μεγάλος Φιλικός Γίγαντας. Ήταν οκ, μπορούσες να την δεις άνετα αλλά κάποια στιγμή κούρασε. Το μεγαλύτερο πρόβλημα μου ήταν όταν έκανε επαφή με την πραγματικότητα. Όσο παρέμενε η ιστορία ενός παιδιού, δεν φαίνεται κάτι να έχει αδυναμία, όταν όμως ανακατεύτηκαν βασιλικές οικογένειες και στρατά, ε, κάπου το πράμα άρχισε να θολώνει και να ξεθωριάζει ώσπου έχασε παντελώς το νόημα του. Όταν αρχίζεις τις διασταυρώσεις, δεν ξέρεις ποτέ τι νέο είδος θα δημιουργήσεις.

Milady D' Hiver έγραψε:μπορει να κανω και λαθος, αλλα ετσι δεν εγινε και στο βιβλιο στο τελος;^

Ακριβώς το ίδιο είναι και στο βιβλίο αλλά εκεί είναι πιο αστείο και βγάζει περισσότερο νόημα

Denrean έγραψε:

Μινι κριτικη με σποιλερς:

Σπόιλερ:

Finding Dory, 7/10
Καταρχάς, χάνει πόντους γιατί άλλαξε ορισμένα μικρά πράγματα και λέξεις σε σκηνές φλάσμπακ απο την προηγούμενη ταινία (είδα το μεταγλωτισμένο). Ήταν τόσο εκνευριστικό για μένα και για όσους ξέρουμε το finding nemo απέξω και ανακατωτά και δεν καταλαβαίνω γιατί να γίνει, μπορούσαν να τις πάρουν αυτούσιες απο την προηγούμενη ταινία ή να τις αναπαράγουν πιστά εφόσον οι ηθοποιοί που έδωσαν τις φωνές στο μεταγλωτισμένο ήταν οι ίδιοι. Ένιγουει.
Κατα τα άλλα, πολύ γλυκιά και ευχάριστη.

Seven 9,5/10
Καθηλωτική, πανέξυπνη, με έκανε να αγαπήσω λίγο παραπάνω τον Spacey και η σκηνή με την βιβλιοθήκη ήταν από τις πιο όμορφες που έχω δει. Καθώς επίσης και η τελευταία φράση της ταινίας.

Dunkirk 9/10

Δεν καταλαβαίνω γιατί γκρινιάζουν όλοι γι αυτή την ταινία, για το πόσο τους απογοήτευσε ο Νόλαν, για το πόσο κατώτερη και αλλιώτικη είναι από άλλες του ταινίες (λες και έχει ξανακάνει war film ή έχουν καμία σχέση οι γνωστότερες προηγούμενες ταινίες του με αυτή, για να υπάρχει σύγκριση),για το πόσο της λείπει το βάθος και η βαρύτητα στην εξέλιξη των χαρακτήρων.
Καλά κάνει και της λείπει. Για μένα αυτό είναι που την έκανε να ξεχωρίσει από τις υπόλοιπες πολεμικές και σχετικές με τον Δεύτερο Παγκόσμιο. Και αυτό είναι που την έκανε τόσο όμορφα ρεαλιστική.
Κατάφερε να με αγγίξει και να με συγκινήσει, χωρίς να ξέρω τα ονόματα των χαρακτήρων, χωρίς πομπώδεις μονολόγους και χωρίς στρατιώτες γύρω απο τη φωτιά να μιλάνε για τους ανθρώπους που έχουν αφήσει πίσω τους και να δείχνουν φωτογραφίες των παιδιών του. Η συγκίνηση είναι προφανώς κομματάκι υποκειμενική, αλλά πιστεύω πως ήταν μια ταινία ικανή να αγγίξει, παρόλο που δεν το έχει καθόλου σαν στόχο. Δίνει έμφαση στην προσπάθεια για επιβίωση χωρίς πολλές φανφάρες και εγκέν, καλά κάνει.

Πολύ προσεγμένο σάουντρακ (στο πρώτο κομμάτι, το τικ τακ του ρολογιού του Νόλαν στο μπαγκραουντ, πολύ όμορφη πινελιά), καταπληκτική φωτογραφία και φυσικά σκηνοθεσία. Το μόνο που με μπέρδεψε σε ορισμένα σημεία ήταν η τριπλή "αφήγηση". Θέλω πολύ να την ξαναδώ.

Avatar, 8/10 ή 9/10.

Ήμουν στο mood για επιστημονική φαντασία (καλά, μονίμως είμαι στο mood για επιστημονική φαντασία, αλλά παρεκκλίνω) και, καθώς έψαχνα για ταινίες, έπεσε το μάτι μου επάνω στο Avatar, το οποίο για κάποιο λόγο δεν το είχα σε πολύ μεγάλη εκτίμηση, ίσως επηρεασμένη κι από άλλους. Έκανα λάθος. Ήταν υπέροχο. Τα εφέ, το σενάριο, η ερμηνεία, η δημιουργία γλώσσας των Να'βι, όλα φαντασμαγορικά. Θίγει πολλά ηθικά ερωτήματα για ζητήματα όπως ο ιμπεριαλισμός (με μεταφορά γήινου - εξωγήινου πολιτισμού), η αγάπη για τη φύση, ο σεβασμός προς μία ξένη κουλτούρα. . . Αξίζει να τη δείτε κανένα απόγευμα με παρέα.

Μπορώ να πω ότι η ταινία αυτή με κέρδισε με το σπαθί της ...σπάνια βλέπω φαντασίας ας εξαιρέσουμε 2 -3 .... Αξίζει όντως να την δείτε...

Valerian and the City of a Thousand Planets
6.5-7/10
Καταρχάς αν είναι να το βασίσετε στο Ambassador of Shadows γιατί να μην το πείτε Ambassador of Shadows.
Κατά δεύτερον ο DeHaan είναι λατρεία. Κρίμα που δε μιλούσε καθόλου στο Through the Never, έχει πολύ ωραία βαθιά και ζεστή φωνή. Η Delevigne είναι πάρα πολύ όμορφη αλλά σαν ηθοποιός θέλει πολλή δουλειά.
Από κει και πέρα, πολύ καλό οπτικά, μου θύμισε Star Wars και Fifth Element, στο ρυθμό του ήθελε λίγη δουλίτσα ακόμα. Και θα ήθελα λιγότερο κλισέ τέλος.

Μια επανάληψη στο Χάρι Πότερ...
Flowers in the Attic
Girl interrupted

Suicide Squad, 6/10 ή 7/10.

Ναι, επιτέλους έκατσα και το είδα, μόνο για τα δύο δευτερόλεπτα που εμφανίζεται σε cameo o Flash.

Πολύ hype, πολύ κράξιμο, χωρίς ουσία και τα δύο. Μια ταινία με υπερήρωες που ξεφεύγουν από τα παραδοσιακά όρια του "καλού", δηλαδή αντι-ήρωες που μάχονται για ένα κοινό σκοπό. Πρωτότυπη αισθητική (κουστούμια, make-up κλπ.), υπέροχο soundtrack αλλά αταίριαστο και "ξεκάρφωτο" σε πολλά σημεία, αρκετά βαρετή πλοκή έπειτα από ένα σημείο κι έπειτα, αχρείαστο μελό και οικογενειακό δράμα σε πολλά σημεία, άξιζε όμως η ερμηνεία του Γουίλ Σμιθ και της Μάργκοτ Ρόμπι ως Χάρλεϊ Κουίν. Δεν ξέρω τι να αισθανθώ για την ερμηνεία του Τζάρετ Λέτο, δεν τον συγκρίνω με τον Χιθ Λέτζερ, αλλά εντούτοις ένιωσα ότι κάτι. . . "έλειπε".

Conclusion: Όχι κανένα αριστούργημα, αλλά ούτε αξίζει κι όλο αυτό το θάψιμο. Αν θέλετε κάπως να περάσετε την ώρα σας και σας αρέσουν οι ήρωες της DC, δείτε την, απλά για να λέτε ότι κι εσείς την είδατε.

The Perks Of Being A Wallflower, 8.5/10. (παιδιά, έχουν περάσει 24 ώρες, δε διπλοποστάρω, απλώς είμαι IMDB με πόδια και λιώνω κάθε μέρα στις ταινίες.)

Τι να πρωτοπώ γι'αυτήν την ταινία, παρά μόνο αυτά που αισθάνομαι; Χωρίς περιττούς μελοδραματισμούς, περιγράφει γλαφυρά τη δύσκολη εποχή της εφηβείας. Ο "εχθρός" είναι αόριστος, είναι τα τραύματα του Τσάρλι από την αυτοκτονία του φίλου του, οι αναμνήσεις από τη θεία του, η αλλοτρίωση, η μοναξιά, οι διακρίσεις, το πώς μία σκοτεινή στιγμή του παρελθόντος σου μπορεί να σε στιγματίσει για πάντα. . . Μια ταινία αληθινή, που σε αγγίζει και σε συγκινεί χωρίς να χρησιμοποιεί υπερβολές, ρεαλιστική, περιγράφει πράγματα που, πώς να το πω, απλά συμβαίνουν καμιά φορά; Νέο, φρέσκο κάστινγκ (Logan Lerman, Emma Watson, Ezra Miller, Nina Dobrev) με πολλές δυνατότητες.

We could be heroes, just for one day.

The Lost City of Z: 6,5(7)/10!
Καλές οι ερμηνείες αλλά ήθελα κάτι πιο light μωρέ αδελφάκι μου για μετά τη δουλειά.
Θα μου πεις βιογραφικό τι περίμενες, να βλέπεις τώρα να τρώνε τα κόκαλα του αρχαιολόγου εξερευνητή 'αγριάνθρωποι' ινδιάνοι στο τέλος, όχι κι ό, τι καλύτερο.

Schindler's List.
Προσπαθώ να αποφασίσω αν μου άρεσε περισσότερο απ τον Πιανίστα ή όχι. Και μου άρεσε πολύ ο Πιανίστας.

Δουνκέρκη 7/10

Ωραίες εικόνες, σκηνοθεσία, φωτογραφία και γενικά το απόλαυσα οπτικά . Απ'την άλλη μου θύμισε κάτι ντοκιμαντέρ που ταυτόχρονα με την αφήγηση του ιστορικού γεγονότος προσπαθούν να προσθέσουν τον άξονα χαρακτήρες-συναίσθημα στο όλο μείγμα για να βγει τελικά κινηματογράφος. Όμως σε αντίθεση με το περίφημο Band of brothers και το εκπληκτικό Touching the void (το συστήνω σε όλους) που το έκαναν τέλεια, εδώ έχουμε ανεπάρκεια και στους χαρακτήρες (πρωτίστως) και στο συναίσθημα (δευτερευόντως). Θα το προτιμούσα αν ήταν απλά ντοκιμαντέρ με αφηγητή.

Eruntanλ έγραψε:The Perks Of Being A Wallflower, 8.5/10. (παιδιά, έχουν περάσει 24 ώρες, δε διπλοποστάρω, απλώς είμαι IMDB με πόδια και λιώνω κάθε μέρα στις ταινίες.)

Τι να πρωτοπώ γι'αυτήν την ταινία, παρά μόνο αυτά που αισθάνομαι; Χωρίς περιττούς μελοδραματισμούς, περιγράφει γλαφυρά τη δύσκολη εποχή της εφηβείας. Ο "εχθρός" είναι αόριστος, είναι τα τραύματα του Τσάρλι από την αυτοκτονία του φίλου του, οι αναμνήσεις από τη θεία του, η αλλοτρίωση, η μοναξιά, οι διακρίσεις, το πώς μία σκοτεινή στιγμή του παρελθόντος σου μπορεί να σε στιγματίσει για πάντα. . . Μια ταινία αληθινή, που σε αγγίζει και σε συγκινεί χωρίς να χρησιμοποιεί υπερβολές, ρεαλιστική, περιγράφει πράγματα που, πώς να το πω, απλά συμβαίνουν καμιά φορά; Νέο, φρέσκο κάστινγκ (Logan Lerman, Emma Watson, Ezra Miller, Nina Dobrev) με πολλές δυνατότητες.

We could be heroes, just for one day.

Ρεαλιστική δεν την λες . Η μουσική, το development, οι συγκυρίες κτλ. διαδραματίζονται όλα με τέτοιο τρόπο ώστε το αποτέλεσμα να είναι όσο πιο cheesy γίνεται. Σε βουρκώνει επειδή θέλει να σε βουρκώσει και το προσπαθεί συνειδητά και χωρίς  να το κρύψει. Παρόλα αυτά, μην παρεξηγηθώ, και μένα μου άρεσε η ταινία, και μένα με κίνησε. And yes, we could be heroes .

Isabelle Lightwood έγραψε:Schindler's List.
Προσπαθώ να αποφασίσω αν μου άρεσε περισσότερο απ τον Πιανίστα ή όχι. Και μου άρεσε πολύ ο Πιανίστας.

Η μονη ταινια που εχω κλαψει. Κυριολεκτικα. Απλα υπεροχη!

Girl Interrupted....
Και .....ή φωλιά του κουκου

DemEfraim έγραψε:Girl Interrupted....
Και .....ή φωλιά του κουκου

Η αλλιώς πως ξεχωρίζεις μία καλή ταινία από ένα αριστούργημα .