από Milady D' Hiver Τρι Νοε 03, 2015 4:53 amΑνώνυμες νύχτες/Nameless Nights
Οι διάδρομοι του Χόγκουαρτς ήταν γεμάτοι με θορύβους από άτσαλα, βιαστικά βήματα και την διαπεραστική ευωδία κολοκύθας εκείνο το βράδυ της 27ής του Οκτώβρη. Μάυροι μανδύες σέρνονταν στα παγωμένα δάπεδα του κάστρου, σηκώνοντας σκόνη και εντείνοντας τον νευρικό, ξηρό βήχα που ως κύρια αιτία του είχε τις πυρετώδεις ετοιμασίες. Η λάμψη από τα δεκάδες ξύλινα και ζεστά από το άγγιγμα ραβδιά φώτιζε τους ψηλούς τοίχους και έδινε μία σχεδόν τρομακτική όψη σε ολόκληρο τον χώρο.
Κουρασμένη και εμφανώς αγχωμένη, η Luna Scamander προσπάθησε να διαπεράσει μία μεγάλη ομάδα δευτεροετών του Χάφλπαφ που δεν έλεγαν να φύγουν από την μέση, προκειμένου να φτάσει στο τέρμα του διαδρόμου. Η ανάσα της ήταν βαριά και το δεξί της μανίκι υγρό, λόγω του ιδρώτα που σκούπιζε κάθε τρεις και λίγο από το μέτωπο της. Οι μαύροι κύκλοι κάτω από τα κάστανά της μάτια πρόδιδαν ακόμη περισσότερο την έλλειψη ύπνου ενώ τα μαλλιά της έπεφταν βαριά και εμφανώς ατημέλητα στους μικρούς της ώμους. Στεκόταν πλέον μπροστά στην πόρτα. Επιστράτευσε όση δύναμη της είχε απομείνει, ανασήκωσε το μεγάλο ρόπτρο σε σχήμα δράκου και αδύναμα, το άφησε να πέσει με θόρυβο. Πίσω από την πόρτα, ακούστηκε μια πνιχτή γυναικεία φωνή:
«Περάστε».
Η Luna έσπρωξε την πόρτα και μπήκε μέσα στο μεγάλο, σκοτεινό δωμάτιο. Μόνο μερικά κεριά πάνω σε μια παμπάλαια ξύλινη έδρα φώτιζαν αμυδρά την αίθουσα. Παρόλα αυτά η Λούνα μπορούσε να διακρίνει ξεκάθαρα καθένα από τα 5 προβληματισμένα πρόσωπα, που είχαν περικυκλώσει το μικρό γραφείο. Κοντοστάθηκε λίγο, αβέβαιη για το αν έπρεπε να προχωρήσει, μέχρι που άκουσε την βραχνή φωνή του Διευθυντή του Νταρμστρανγκ.
«Πέρασε Λούνα, δεν σε καλέσαμε για να κοντοστέκεσαι εκεί και να μας κοιτάζεις.»
Η Λούνα τον κοίταξε με το ένα φρύδι σηκωμένο από την ενόχληση.
«Συγνώμη.», πρόσθεσε ο Nearly Headless Nick, με το σώμα του να αφήνει έναν βαθύ αδύναμο αναστεναγμό. «Η ώρα είναι περασμένη και τα νεύρα μου τσακισμένα.»
«Όπως όλων μας, Νικ», ακούστηκε ξανά η πνιχτή φωνή της Milady DʼHiver, της διευθύντριας του Μπομπατόν, της οποίας τα σκούρα ζωηρά μάτια κοιτούσαν τώρα με περισσή αυστηρότητα τον Διευθυντή του Ντάρμστρανγκ, που μόλις είχε θρονιαστεί στην κοντινότερη πολυθρόνα.
Η Λούνα προχώρησε μέχρι το γραφείο με τα μάτια της να κοιτάζουν τα περίεργα σχήματα που είχαν χαραχτεί στο ξύλο του δαπέδου από χιλιάδες βήματα και μπόλικα έπιπλα.
« Οι μαθητές του Μπομπατόν κατέφθασαν πριν μιάμιση ώρα, περιμένουμε από ώρα σε ώρα και τους μαθητές του Ντάρμστρανγκ.» Η Λούνα πήρε μια βαθιά ανάσα πριν συνεχίσει. «Υπήρξε ένα μικρό ατύχημα με τις κολοκύθες. Ο Mr Ollivander και η Emily Lupin από το Μπομπατόν ποδοπάτησαν περίπου 4 κατά την είσοδο τους στο κάστρο.»
H Milady DʼHiver ένιωσε τα μάγουλα της θερμά και κόκκινα από την ντροπή. Στράφηκε γρήγορα προς τον νεαρό μάγο με τα ατημέλητα μαλλιά και τον υπερβολικά μακρύ μανδύα, που στεκόταν στα αριστερά της. «The Sorting Hat, ελπίζω να έχεις ενθαρρυντικά νέα από τις κουζίνες.»
Ο νεαρός μάγος ξεροκατάπιε με θόρυβο, αποφεύγοντας να την κοιτάξει στα μάτια. «Τ-τα ξωτικά εργάζονται πολύ σκληρά αλλά δ-δεν είναι πολύ αισιόδοξα για το αν θα καταφέρουν να ολοκληρώσουν τ-τα κυρίως πιάτα. Ειδικά όσον αφορά την κολοκυθόπιτα, χρειάζονται οπωσδήποτε βοήθεια και περισσότερο ανθρώπινο –ή και όχι- δυναμικό.»
Τα μάγουλα της Milady κοκκίνισαν ακόμη περισσότερο ενώ τα φρύδια της έσμιξαν σε μία θυμωμένη έκφραση. «Και τι περιμένεις ακριβώς τόση ώρα; Δεν ξέρεις να ανοίξεις το ρημάδι σου και να μιλήσεις; Μόνο για να κατεβάζεις ουίσκι της φωτιάς τα απογεύματα με τον σαλτιπάγκο τον Dawlish σε έχω; Τσακίσου και πέστου να αφήσει τα σουλάτσα στο Χόγκσμιντ και τις ανέμελες βόλτες στη λιμνούλα σαν την Laura Ingalls στο Μικρό Σπίτι στο Λιβάδι και να πιάσει καμιά κατσαρόλα.»
«Ηρέμησε καλή μου, θα σου ανέβει η πίεση!!», είπε, ακουμπώντας απαλά τον ώμο της τρεμάμενης από εκνευρισμό Milady, η Claire Delacour, η νέα καθηγήτρια Βοτανολογίας. «Και στην τελική, εδώ δεν έχουμε αποφασίσει ακόμα για την διακόσμηση του κάστρου, στην κολοκυθόπιτα θα κολλήσουμε;» ,πρόσθεσε με περισσή άνεση.
Στο σημείο αυτό θα μπορούσαμε να πούμε ότι ολόκληρο το πρόσωπο της Milady έμοιαζε τρομακτικά με την μύτη του Ρούντολφ, του διάσημου ταράνδου αλλά δεν το λέμε, γιατί είναι εκτός εποχής.
« Το θέμα της διακόσμησης έχει λυθεί. Το κάστρο θα τυλιχτεί στα χρώματα του Νταρμστρανγκ.» , είπε με άνεση ο Nearly Headless Nick, στρώνοντας περήφανα τον ζαρωμένο του μανδύα.
«Και γιατί παρακαλώ;» ρώτησε με την διαπεραστική τσιριχτή της φωνή η Claire Delacour.
«Πρώτον και κυριότερο, κερδίσαμε το περσινό Τρίαθλο Μαγείας και επειδή έτυχε να συμπίπτει με την νίκη του Σλίθεριν στο πρωτάθλημα, αντί για μωβ σουετ υφάσματα, φάγαμε στη μάπα πράσινες εμετικές κουρελούδες.»
Έκανε μια μικρή παύση, προφανώς για να σκεφτεί τον δεύτερο λόγο, για τον οποίο το κάστρο έπρεπε να ντυθεί από πάνω μέχρι κάτω στα χρώματα της ένδοξης σχολής την οποία διεύθυνε τα τελευταία πέντε χρόνια. Συνέχισε ,προσπαθώντας να αγνοήσει τις γεμάτες θυμό και αγανάκτηση ματιές των συναδέλφων του. « Και δεύτερον, από όλες τις σχολές, η γιορτή του Χάλογουιν ταιριάζει αναμφισβήτητα περισσότερο σε εμάς. Που ακούστηκε φάρσα ή κέρασμα και τρομακτικές στολές συνδυασμένα με μεταξωτά λεπτεπίλεπτα γαλάζια υφάσματα και λουλουδάκια να κοσμούν τις κολοκύθες;», ολοκλήρωσε τον συλλογισμό του αγριοκοιτάζοντας την διευθύντρια του Μπομπατόν καθώς επίσης και την νεαρή Delacour.
Προτού προλάβει όμως κάποια από τις δύο να του ανταπαντήσει, ο Amycus σηκώθηκε απότομα από την βαθιά και γέρικη πολυθρόνα του, παύοντας έτσι οποιαδήποτε συζήτηση μέσα στο δωμάτιο. Χωρίς να κοιτάξει κανέναν, πλησίασε την Κιβωτό τον Στοχασμών, η οποία κοσμούσε το δωμάτιο επιβλητική καθώς ήταν τοποθετημένη στο κέντρο του. Ο Διευθυντής του Χόγκουαρτς έβγαλε το κοσμημένο με ανάγλυφα σχέδια ραβδί του σε ξύλο κερασιάς και το τοποθέτησε στα λακκάκια των κροτάφων του. Έπειτα από μερικά δευτερόλεπτα, το απομάκρυνε από το μέτωπο του, με την άκρη του να ακολουθείτε από έναν φωτεινό γαλάζιο ιστό, τον οποίο αργά και με προσοχή τοποθέτησε μέσα στην Κιβωτό. Αφού κοίταξε για λίγο μέσα της, πλησίασε πάλι αθόρυβα στο γραφείο του και στάθηκε μπροστά στον Διευθυντή του Ντάρμστρανγκ .
«Τι αποκάλεσες πράσινες εμετικές κουρελούδες;»
Τα χέρια του κινούνταν γρήγορα, σχεδόν νευρικά. Θαρρείς δεν έβλεπε καν τι έριχνε σε εκείνο το ατσάλινο τσουκάλι, από το οποίο αναδύονταν κίτρινες και κόκκινες λάμψεις. Ο καπνός γινόταν πλέον αποπνικτικός, έκρυβε το πρόσωπο του και έφραζε τα πνευμόνια του.
«Πρέπει να βιαστούμε, πρέπει να βιαστούμε», ήταν το μόνο που ακουγόταν μέσα στην σιωπή της νύχτας. Πίσω του, τρεις φιγούρες τον κοιτούσαν ανυπόμονα, χωρίς ωστόσο να κάνουν τον παραμικρό θόρυβο.
Αναγκάστηκε να κρατήσει με τα δύο του χέρια το μικροσκοπικό μπουκαλάκι, προκειμένου να ελέγξει την ποσότητα που θα έπεφτε στο τσουκάλι. Το παχύρευστο κατακόκκινο υγρό κυλούσε μέσα στα τοιχώματα του μπουκαλιού, αφήνοντας λεκέδες στην διαδρομή της ροής του. Μυρωδιά σκουριάς έπνιξε την ατμόσφαιρα.
« Πρέπει να βιαστούμε, πρέπει να βιαστούμε.»
Γύρισε απότομα και κοίταξε κατάματα τις τρεις ωχρές φιγούρες. Τα μάτια του ήταν κόκκινα, ερεθισμένα από τον καπνό και τις έντονες μυρωδιές. Τα μάτια του κύλησαν αργά, από τα κουρασμένα τους μάτια μέχρι τα άδεια τους χέρια. Πλησίασε με τον μανδύα του να μιμείται τον ήχο του φιδιού, καθώς άγγιζε το σκληρό και άκαρπο χώμα.
«Πού είναι το κορίτσι;», ρώτησε ο Sauron The Great.
v
Kάτω από το ασθενικό, ασημένιο φως του Φεγγαριού που έπεφτε στο μικρό ξέφωτο του Απαγορευμένου Δάσους, οι τρεις μαθητευόμενοι μάγοι, αντάλλαξαν βλέμματα νευρικότητας.
«Δουλεύουμε πάνω σε αυτό, Υπεροχότατε», απάντησε ο Ανωνυμίας, χρησιμοποιώντας τον κωδικό τίτλο του Αρχηγού του, μπας και μπορέσει να τον καλοπιάσει.
Ένας ελαφρύ μειδίαμα φάνηκε να σχηματίζεται στο πρόσωπο του Sauron.
Πλησίασε τον επιστήθιο φίλο και συνεργάτη του. «Ααχ, καλέ μου Aνωνυμία, πάντα ήξερα ότι μπορώ να στηρίζομαι πάνω σου» είπε, πιάνοντας τον από τον ώμο, μάλλον για να αποδείξει την εμπιστοσύνη του και την αλήθεια των λεγόμενων του, σκέφτηκε ο Αποφωτιστής θαυμάζοντας. Ίσως και ναʼχε κουραστεί κιόλας, τόση ώρα όρθιος να φτιάχνει το Φίλτρο Της Δύσης στο τσουκάλι, παρατήρησε ο Τρία Πουλάκια Κάθονταν ανέκφραστος.
«Λοιπόν;» συνέχισε ο Sauron, βγάζοντας τους από τις σκέψεις τους «Και το όνομα αυτής;» είπε σηκώνοντας το ραβδί του πάνω από το τσουκάλι, έτοιμος να ψελλίσει τα πρώτα λόγια του ξορκιού, εκείνα που θα δέσμευαν το όνομα του κοριτσιού.
«Εεεμ , Υ-Υπεροχότατε.. Οι υποψήφιες.. Ξέρετε... είναι τρεις...» ξεροκάταπιε ο Αποφωτιστής.
«ΤΙΙ?» Βρυχήθηκε ο... Υπεροχότατος γυρνώντας απότομα με την γενειάδα του να ανεμίζει πάνω από τους ατμούς, ρίχνοντας λίγο από το περιεχόμενο του φίλτρου που κρατούσε πάνω στον Υπέροχο Μανδύα του. «Δεν καταλήξατε ακόμα;;;»
«Εεεμ, εμ... Δουλεύουμε πάνω σε αυτό...»
«Δουλεύετε; Τι δουλεύετε; Με δουλεύετε;» είπε ο Sauron αγριοκοιτάζοντας τους όλους με τη σειρά.
«Να, είναι η Fleur258, είναι η Cassiopeia Black, είναι και η Mirabelle… και από την άλλη, έχουμε και τον μυστικό μας πράκτορα, τον Morfin Gaunt, που πρέπει να συμβουλευτούμε για να μάθουμε ποιά είναι πιο εύκολο να προσεγγίσει... Και λείπει σε σεμινάριο Εφαρμοσμένης Μαύρης Μαγείας και Διπλών Προσεγγίσεων, στη Γερμανία..."
«Τρία Πουλάκια Κάθονταν! Μη λες ονόματα!» βιάστηκε να τον διακόψει ο Αποφωτιστής βλέποντας τον Υπεροχότατο να έχει γίνει σα παντζάρι, «μπορεί κάποιος να μας ακούσει!»
«Και συ, μη τον λες με το όνομα του! Σε λέμε εσένα ειδαφωςκαιμπηκα; Αχ, που πάω ο Υπέροχος με τέτοια ομάδα, ούτε τις βασικές προφυλάξεις δεν τηρούν!» αναφώνησε ο Υπεροχότατος τραβώντας τις τρίχες της γενειάδας του. “Σπουργίτη! Συνέχισε σε παρακαλ... τι έπαθες πάλι;!»
«Εχμ, Υπεροχότατε.. Ο Τρία Πουλάκια Κάθονταν δεν θέλει να τον λέμε Σπουργίτη...» ψιθύρισε διακριτικά ο Ανωνυμίας ενώ ο Τρία Πουλάκια Κάθονταν έπνιγε ένα δάκρυ.
«Και πως θέλει να τον λέμε;» βροντοφώναξε απηυδισμένος ο Υπεροχότατος.
«Κουκουβαγαίωνα, Υπέροχε μου!» αναφώνησε ο Σπουργίτης, με το στόμα του να στάζει μέλι.
«Σιγά μη σε λέμε και Περιστερώνα!» θύμωσε τώρα ο Αποφωτιστής, ενθυμούμενος το δικό του γελοίο παρατσούκλι, εμπνευσμένο από τους φίλους του εξαιτίας της συνήθειας του να μπαίνει όπου έβλεπε φως και να το σβήνει.
«Αρκετά!» εξερράγη ο Υπέροχος. «Σπουργίτη-δείξε-μου-τις-υποψήφιες-μη-σε-τσουρομαδήσω» σφύριξε κοφτά τις λέξεις μέσα απ' τα δόντια του προσπαθώντας να ηρεμήσει.
«Αμέσως, Υπεροχοτατε μου!» τσακίστηκε ο Σπουργίτης.
Ευθύς , πλησίασε το μικρότερο τσουκάλι, που ήταν άδειο και με το ραβδί του άγγιξε διαδοχικά τα τρία δαχτυλίδια που φορούσε, όπου φύλαγε τις αναμνήσεις από τις υποψήφιες σε μορφή σκέψεων.
«Αυτή εδώ» είπε τινάζοντας ελαφρά το ραβδί πάνω από το τσουκάλι με το μαύρο-ασημί υγρό «είναι το Φλεράκι». Το μαύρο υγρό αναδεύτηκε, πήρε ένα ροζ-φούξια χρώμα από την σκέψη που έπεσε μέσα στην αυτοσχέδια Κιβωτό, και έπειτα εμφανίστηκε το πρόσωπο μιας νεαρής, χαμογελαστής Μάγισσας.
«Κοιτώνας Γκριφιντορ, Κατακτηθείσα Τρεις φορές το Βραβείο Αθωότητας στα Διακοιτωνικά πρωταθλήματα»
Ο Υπεροχότατος ένευσε βιαστικά. Θυμόταν εκείνους τους γελοίους διαγωνισμούς, από την εποχή που ήταν ακόμα και εκείνος μαθητευόμενος του Χογκουαρτς... την γαϊδουρινή επιμονή των συμμαθητών του να μην τον ψηφίζουν ποτέ και πουθενά... Εκείνον, τον Υπέροχο. Που κανονικά άξιζε όλους τους τίτλους, όλους!
«Η δεύτερη Μάγισσα είναι το ΤiΝaΚi, ενίοτε γνωστή στους φίλους της και ως Κάσι. Νέο Φαβορί για τον τίτλο του Πιο Αθώου Μαθητή, στα πρόσφατα βραβεία» συνέχισε την παρουσίαση του ο Σπουργίτης καθώς το τσουκάλι έχανε το μωβ-μπλε χρώμα του από τη δεύτερη σκέψη και την επιφάνεια του τσουκαλιού καταλάμβανε λίγο πρόσωπο και πολλά μαλλιά, η μαλλούρα της Κάσι.
«Και τέλος, η τρίτη υποψήφια... Η Mirabelle, μια μαθήτρια του κίτρινου κοιτώνα ξανά, που ξημεροβραδιάζεται στο τμήμα της βιβλιοθήκης με τη Ρομαντική Λογοτεχνία» Το τσουκάλι τώρα έδινε το ροζ κουφέτο χρώμα του στην εικόνα μιας Μάγισσας με ονειροπόλο, αλλοπαρμένο βλέμμα.
«Και οι τρεις έχουν το χαρακτηριστικό που ψάχνουμε: Αθωότητα» συμπλήρωσε ο Ανωνυμίας.
«Παραμονή του Χάλογουιν, μόλις ο Τζακ ξυπνήσει και η Νυχτερίδα ωσάν βγει και δώδεκα λαλήσει...» τραγούδησε ο Σπουργίτης χαμογελώντας μακάρια
«...σε ξέφωτο ερημικό στης Φαντασίας του Ήλιου...» συνέχισε ο Ανωνυμίας απλώνοντας τα χέρια στους συντρόφους του
«...Αθώο μέλος αν σφαχτεί ο Ήλιος της θα δύσει!» ολοκλήρωσε ο Αποφωτιστής ενώνοντας και αυτός τα χέρια του στον κυκλικό χορό γύρω από το τσουκάλι ενώ τα τελευταία λόγια της παλιάς Προφητείας χάνονταν μέσα στο σατανικό, τσιριχτό κι Υπέροχο γέλιο του Sauron.
Μακριά από το ξέφωτο του Απαγορευμένου Δάσους, πολύ μακριά για να μεταφέρει ο αέρας ως εκεί τα σατανικά σχέδια και γέλια των Spamσατανισμένων, ο περίφημος Ήλιος της Φαντασίας που δεν δύει ποτέ έστεκε αγέρωχος πίσω από το Κάστρο του Χόγκουαρτς και οι ετοιμασίες για τη μεγάλη γιορτή του Χάλογουιν συνεχίζονταν....
v
«ΜΕ ΤΑ ΧΡΩΜΑΤΑ ΤΟΥ ΝΤΑΡΜΣΤΡΑΝΓΚ είπαμε!»
Ένας αγριεμένος Nearly Headless Nick κούνησε το ραβδί του μπροστά από τα λάβαρα που κρέμονταν στη Μεγάλη Τραπεζαρία, αλλάζοντάς τους το χρώμα από γαλάζιο και λευκό σε βυσσινί και μαύρο.
«ΤΟΥ ΜΠΟΜΠΑΤΟΝ!»
«ΤΟΥ ΝΤΑΡΜΣΤΡΑΝΓΚ!»
«ΤΟΥ ΜΠΟΜΠΑΤΟΝ!»
«Έι, έι, τι γίνεται εδώ;» Ο Amycus πλησίαζε αναμαλλιασμένος, θέλοντας να τους χωρίσει. «Πάτε καλά; Τι καμώματα είναι τούτα;»
«Με το ζόρι παντρειά;» τον κορόιδεψε ο Nearly Headless Nick, και μετά, καθώς σοβαρευόταν απότομα: «Ακόμα δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε για τα χρώματα της διακόσμησης.»
«Τι λέτε μωρέ; Μωβ και χρυσή θα είναι η διακόσμηση.»
Η Milady D' Hiver γύρισε τα μάτια της στο μαγεμένο ταβάνι, που έδειχνε τον συννεφιασμένο γαλαξία. «Λοιπόν, επειδή δε θα βγάλουμε άκρη, να τα κάνουμε όλα μαύρα, μωβ και λευκά να ξεμπερδεύουμε; Έτσι θα έχουμε χρώματα κι από τις τρεις σχολές.»
«Επίσης θα έχουμε και τη σημαία των asexuals, και είμαι σίγουρος πως όλο και κάποιος θα κοιτάξει να το γυρίσει εκεί, οπότε καλύτερα μαύρο-χρυσό-λευκό», σχολίασε ο Nearly Headless Nick.
«Έγινε!» αναφώνησε ο Amycus και κούνησε το ραβδί του.
Καθώς τα λάβαρα κι οι κορδέλες που κρέμονταν από το ταβάνι άλλαζαν για τελευταία φορά χρώμα, η Romilda Vane μπήκε τρέχοντας στην τραπεζαρία φωνάζοντας κάτι ακατάληπτο του στυλ "ΠΡΟΔΟΣΙΑ! ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΣΤΟ ΧΟΓΚΟΥΑΡΤΣ!!"
«Τι λες κορίτσι μου;» την σταμάτησε ο Amycus καθώς εκείνη περνούσε από μπροστά του.
«Μας πρόδωσαν κύριε διευθυντά!»
«Ποιος, πού, πότε και γιατί;» ρώτησε υπομονετικά εκείνος. Ήταν γνωστή η μανία της Romilda να βλέπει παντού συνομωσίες και τρολς.
«Θυμάστε τον Morfin Gaunt; Από το Ράβενκλοου;»
«Εκείνο το παιδί με τα κατεβατά στις εξετάσεις; Τον θυμάμαι, ναι.»
«Τον είδα να πηγαίνει προς το απαγορευμένο δάσος, με το ραβδί του στο χέρι, και κοιτούσε δεξιά-αριστερά σαν να φοβόταν μήπως τον παρακολουθούν. Επίσης κρατούσε μια περγαμηνή τυλιγμένη και σφραγισμένη με το σήμα του απαγορευμένου τμήματος της βιβλιοθήκης!»
Ο Amycus έστρεψε το βλέμμα του στους άλλους διευθυντές σαν να τους έλεγε "θυμηθείτε". Ύστερα γύρισε στη νεαρή μαθήτρια και της είπε: «Τράβα ρώτα όλους τους καθηγητές αν του έδωσε κανείς άδεια για το απαγορευμένο τμήμα.»
«Ρώτησα ήδη την κα Delacour, τον κο Snape και τη Louna fw και κανένας τους δεν είχε ιδέα.»
«Ρώτα και τους υπόλοιπους και έλα πάλι σε μένα.»
Καθώς η Romilda απομακρυνόταν, η Milady D' Hiver τόλμησε να ρωτήσει: «Τι σημαίνει αυτό;»
«Αν είναι αυτό που φοβάμαι, σημαίνει πως βρισκόμαστε σε θανάσιμο κίνδυνο. Και εμείς, και οι μαθητές μας.»
Εντωμεταξύ, στο απαγορευμένο δάσος, ένας λαχανιασμένος Morfin Gaunt πλησίαζε τους συνεργούς του και τους έδινε την τυλιγμένη περγαμηνή.
«Έφερα το ξόρκι! Ήταν πολύ δύσκολο να ξεγλιστρήσω από τους καθηγητές και να μπω στο απαγορευμένο τμήμα αλλά τα κατάφερα!»
"Αρκεί, Morfin, αρκεί", τον έκοψε ο Sauron the Great απηυδισμένος. «Καμιά πρόοδο με την αθώα μας;»
«Υπεροχότατε, δυστυχώς οι προσπάθειες να προσεγγίσω την Fleur258 απέβησαν άκαρπες. Τρέχει συνεχώς με μαθήματα και εργασίες και εθελοντισμό και ό, τι άλλο μπορεί να φανταστεί κανείς. Δεν της μένει χρόνος να μιλήσει με κανέναν.»
Ο Sauron κούνησε ανυπόμονα το χέρι του. "Οι άλλες;"
Ο Morfin μετατόπισε νευρικά το βάρος του από το ένα πόδι στο άλλο. «Δεν μπόρεσα να βρω την Cassiopeia πουθενά, αλλά η περίπτωση της Mirabelle φαίνεται πιο ελπιδοφόρα.»
«Δηλαδή;»
«Δηλαδή, αν της κάνεις κομπλιμέντο, έχει γίνει χαλί να την πατήσεις.»
«Αχά! Έχεις χρόνο μέχρι τα μεσάνυχτα του Χάλογουιν για να μου τη φέρεις εδώ. Αν με απογοητεύσεις...» Έστρεψε το ραβδί του σ' έναν κοντινό θάμνο, και το άτυχο φυτό αμέσως τυλίχτηκε στις φλόγες. Ο Morfin χλόμιασε. «Ναι. Ακριβώς. Πήγαινε κέρδισε την εμπιστοσύνη της, πιστέ μου υπηρέτη! Οι τιμές που θα σου αποδοθούν αν φέρεις αυτή την αποστολή σε πέρας θα είναι πέρα από κάθε φαντασία.»
Ο Morfin απομακρύνθηκε πισωπατώντας και κάνοντας υποκλίσεις ταυτόχρονα. Μόλις βρέθηκε μακριά από το αφεντικό του, άρχισε να μουρμουρίζει.
«Πιστέ μου υπηρέτη... Θα δεις ποιος είναι ο πιστός σου υπηρέτης! Εγώ θα σφάξω την αθώα, εγώ θα πάρω όλη τη δόξα και εγώ θα έχω τον τελευταίο λόγο!»
Και άφησε ένα μακρόσυρτο τσιριχτό γέλιο που στα αυτιά του ήταν τρομακτικό και σατανικό, αλλά αν τον άκουγε κάποιος άλλος μάλλον θα σκεφτόταν ότι κάποιον πάτησε το Χόγκουαρτς Εξπρές.
«Είσαι σίγουρη πως ήταν αυτός;» Ρώτησε ψιθυριστά η Aurora Sinistra τη Romilda Vane που στεκόταν δίπλα της.
«Απολύτως. Αφού τον είδα σου λέω.» απάντησε εκείνη σκουπίζοντας μία σταγόνα ιδρώτα από το πρόσωπό της.
«Τι συμβαίνει;» ρώτησε η Romelza Snicket που περνούσε από δίπλα τους κρατώντας μια στοίβα από δερματόδετα βιβλία.
«O Morfin Gaunt!» είπε η Aurora «Η Romilda τον είδε να πηγαίνει στο απαγορευμένο δάσος. Και κρατούσε και μια περγαμηνή!»
Η Romelza τις κοίταξε παραξενεμένη. Είχε πάρει πρόσφατα μεταγραφή στο σχολείο και γι αυτό δεν γνώριζε πολλά πράγματα.
«Τι σημαίνει αυτό;» ρώτησε.
Η Lissete de Lapin που τόση ώρα καθόταν μαζί με την Cassandra Black στο διπλανό τραπεζάκι, σήκωσε το βλέμμα της από την περγαμηνή που έγραφε για το μάθημα των φίλτρων και έσκυψε κοντά στα άλλα κορίτσια.
«Δεν γνωρίζεις για το μύθο της καταραμένης τελετής του Χάλογουιν;» ρώτησε ρίχνοντας μια κλεφτή ματιά σε ένα πρωτοετή που διάβαζε λίγο πιο πέρα, για να δει αν τις άκουγε.
Η Romelza κούνησε αρνητικά το κεφάλι.
«Λέγετε ότι υπάρχει ένα ξόρκι που μπορεί να κάνει τον Ήλιο της Φαντασίας να δύσει.» είπε η Cassandra Black.
«Και αυτό μπορεί να γίνει μόνο τη μέρα του Χάλογουιν.» συμπλήρωσε η Romilda.
«Αυτό είναι τρομερό!» είπε η Romelza που σκέφτηκε ότι αν έδυε ο ήλιος που δεν δύει ποτέ, δεν θα μπορούσε να ξαναφάει εκείνα τα καταπληκτικά κρουασανάκια που είχε ανακαλύψει στις κουζίνες του κάστρου.
«Γι αυτό πιστεύουμε ότι ο Morfin Gaunt θέλει να εκτελέσει το ξόρκι.» είπε η Aurora.
«Όμως δεν θα μπορούσε να το κάνει μόνος του. Χρειάζονται τουλάχιστον τέσσερα άτομα για το ξόρκι.» είπε η Lissete de Lapin «Και πρέπει να κάνουν και μια θυσία.»
«Θυσία;» αναπήδησε τρομαγμένη η Romelza Snicket με αποτέλεσμα να της πέσουν δυο βιβλία. «Εννοείς ανθρώπινη θυσία;»
H Lissete έγνεψε καταφατικά.
Η Cassandra σήκωσε τα σκονισμένα βιβλία από το πάτωμα «Πρέπει να κάνουμε κάτι. Δεν μπορούμε να το αφήσουμε έτσι.»
Οι κοπέλες κοιτάχτηκαν για λίγο σιωπηλές.
«Μα τι μπορούμε να κάνουμε εμείς.» είπε μετά από λίγο η Aurora κοιτάζοντας νευρικά τα χέρια της. «Μήπως να το πούμε καλύτερα στους καθηγητές.»
«Αχ! Καλά που μου το θύμησες.» είπε η Romilda « Εγώ ρώτησα κάποιους καθηγητές και δεν ήξεραν τίποτα, αλλά ήθελα να πάω τώρα να ρωτήσω την κ. Sheridan γιατί έχει κενό αυτήν την ώρα.»
«Πάμε μαζί τότε γιατί κι εγώ θέλω να τη ρωτήσω κάτι για την εργασία μου στα ξόρκια.» είπε η Aurora.
«Ωραία πηγαίνετε εσείς και εμείς εδώ θα καταστρώσουμε ένα σχέδιο.» είπε η Cassandra και κουνώντας το ραβδί της, έβαλε φωτιά στην πολυθρόνα του πρωτοετή, ο οποίος πετάχτηκε τρομαγμένος και έφυγε τρέχοντας από το δωμάτιο.
«Τι;» είπε εκείνη καθώς είδε ότι οι φίλες της την κοιτούσαν έκπληκτες. «Χρειαζόμαστε το δωμάτιο άδειο.»
Η Alison Sheridan μασούλησε αφηρημένα ένα κρουασανάκι καθώς σκεφτόταν τις ερωτήσεις για το διαγώνισμα που σκόπευε να βάλει στους μαθητές του πρώτου έτους. Τότε άκουσε την πόρτα να ανοίγει.
«Κυρία έχετε λίγη ώρα;» ρώτησε η Romilda Vane όταν το κεφάλι της εμφανίστηκε πίσω από τη μισάνοιχτη πόρτα. Πίσω της στεκόταν η Aurora Sinistra.
«Μα φυσικά καλές μου μαθήτριες! Περάστε. Ελάτε να σας κεράσω μερικά κρουασανάκια.» είπε δείχνοντας ένα άδειο πιάτο το οποίο πριν λίγη ώρα ήταν γεμάτο με λαχταριστά κρουασάν.
«Ευχαριστούμε. Μόλις φάγαμε.» είπε η Romilda Vane προς ανακούφιση της καθηγήτριας.
«Πως μπορώ να σας βοηθήσω;» τις ρώτησε.
Η Aurora ξερόβηξε. «Αναρωτιόμασταν, μήπως δώσατε την άδεια στον Morfin Gaunt να χρησιμοποιήσει το απαγορευμένο τμήμα της βιβλιοθήκης.
«Χμ… Δεν θυμάμαι να έκανα κάτι τέτοιο.» είπε η καθηγήτρια σκεπτική. «Γιατί ρωτάτε;»
Πριν προλάβουν να απαντήσουν η πόρτα άνοιξε διάπλατα και μέσα μπήκε μία κατατρομαγμένη FLEUR258 παίρνοντας σβάρνα τη Romilda.
«Κυρία, κυρία!» είπε με δακρυσμένα μάτια. «Έγινε κάτι τρομερό! Τρομερό!»
«Τι έπαθες;» ρώτησε η Allison Sheridan βάζοντάς την να καθίσει σε μια πολυθρόνα δίπλα στο τζάκι.
«Η Mirabelle! H Mirabelle Salvatore εξαφανίστηκε!» είπε εκείνη με ένα λυγμό. «Είχαμε πει να συναντηθούμε πριν δυο ώρες και αυτή δεν ήρθε. Την έψαξα παντού! Αχ, κάντε κάτι σας παρακαλώ!»
«Εντάξει ηρέμησε. Θα τη βρούμε.» είπε η καθηγήτρια. «Περίμενε εδώ και θα πάω να φέρω μερικά κρουασανάκια, να φας για να ηρεμήσεις.»
«Ποια κρουασανάκια βρε κυρία! Σας λέω εξαφανίστηκε!» είπε πάλι η FLEUR258
«Εντάξει, εντάξει τότε θα πάω να φωνάξω το διευθυντή.» είπε η καθηγήτρια και έφυγε τρέχοντας.
H Romilda Vein και η Aurora Sinistra κοιτάχτηκαν. Ήταν άραγε η Mirabelle Salvatore η μαθήτρια που σκόπευε να θυσιάσει ο Morfin Gaunt;
«Ω μα πείτε μου επιτέλους τι είναι αυτή η έκπληξη που με περιμένει αγαπητή Ισαβέλλα» είπε η Mirabelle καθώς η φίλη της την οδηγούσε προς το απαγορευμένο δάσος έχοντας κλείσει τα μάτια της με μια κορδέλα.
« Σου έχω πει τόσες φορές να μη μου μιλάς στον πληθυντικό!!!» ξεφώνισε η Ισαβέλλα προσπαθώντας να κρύψει τον εκνευρισμό της
«Με συγχωρείτε ,με συγχωρείτε δεσποινίς Ισαβελλα» είπε ντροπαλά η Mirabelle «δεν το θέλω απλά μου βγαίνει αυθόρμητα εξαιτίας του σεβασμού μου για το πρόσωπό σας...»
«Και μη με λες Ισαβέλλα!!!» ξαναφώναξε η πρώτη και χαμηλώνοντας τον τόνο της φωνής της πρόσθεσε μελείχια «για σένα είμαι απλά Φραγκοσταφυλάκι»
«Αγαπητό Φραγκοσταφυλάκι, ποιά είναι λοιπόν αυτή η έκπληξη που μου ετοιμάζε..εις –ήθελα να πω..»
«Θα δειις, θα δεις! Κάνε λίγη ακόμα υπομονή και θα σου αρέσει ,άκου με που σου λέω» Επέμεινε η Ισαβέλλα.
«Πάντα ήξερα πως κατά βάθος με αγαπούσες παρά τα πειράγματα σου my dear friend” είπε χαμογελώντας η Mirabelle.
Η Ισαβέλλα κάτι πήγε να απαντήσει αλλά την διέκοψαν οι θόρυβοι που άρχισαν να ακούγονται.
«Τι συμβαίνει φίλτατη; Μη μου πεις πως έφερες τον παίδαρο τον Ντην από το supernatural για να περάσω ένα αξέχαστο βράδυ μαζί του! Αχ μα πόσο με ξέρεις my dear.» Είπε φανερά ενθουσιασμένη η Mirabelle όταν ακούστηκε μια φωνή
«Φραγκοστάφυλο! Τι είναι όλα αυτά; Τι συμβαίνει; Αυτή ήταν αποστολή του πράκτορα Morfin! Δεν ήταν ακόμα η ώρα σου να αποκαλυφθείς έτσι καταστρέφεις τα μελλοντικά μας σχέδια και δουλειά χρόνων!» ακούστηκε μια βαριά και αυστηρή φωνή
«Χίλια συγγνώμη ω Υπεροχότατε όμως ήθελα κι εγώ να συμμετέχω σε αυτή την τόσο σημαντική τελετή » Ψέλλισε η Ισαβέλλα.
«Χμμ. Συγχωρημένη. Έχε χάρη που εκτέλεσες καλά τη δουλειά σου και έχω κι άλλους πράκτορες στο Χόγκουαρτς. Στο μεταξύ ας τρέξει κάποιος να προλάβει τον Morfin να τον ειδοποιήσει πως το θύμα μας είναι εδώ. Αποφωτιστή ακόμα εδώ είσαι;»
«τρέχω Υπεροχότατε!»
Η Mirabelle που μέχρι τότε παρακολουθούσε τη σκηνή μη μπορώντας να μιλήσει από το σοκ της, ξαναβρήκε τη λαλιά της και άρχισε να ουρλιάζει και να απαιτεί να την αφήσουν.
«Φιμώστε τη» διέταξε τότε ο Sauron γνωστός και ως Υπεροχότατος και ο Σπουργίτης έσπευσε να εκτελέσει τη διαταγή.
«Να τη δέσω κι' όλας άρχοντά μου;» ρώτησε ο Τρία πουλάκια κάθονταν
«Μα φυσικά ανόητε!»
Εν τω μεταξύ οι Cassandra, Romelza και Lissete είχαν καταστρώσει το σχέδιό τους και είχαν βρεθεί με την Aurora και τη Romilda. Και οι πέντε ξεκίνησαν αμέσως για το απαγορευμένο δάσος
«Τρέχουμε τώρα, το σχέδιο θα το μάθετε στο δρόμο εκτός αν πέσει κανένας κομήτης και μας πλακώσει» τις προέτρεψε η απαισιόδοξη Lissete.
Και πράγματι αυτό έκαναν ,καταφέρνοντας να κουτουλήσουν σε τρείς κολώνες στη διαδρομή, να ρίξουν κάτω δύο πρωτοετείς και να περάσουν μέσα από τέσσερα φαντάσματα αγνοώντας τις κατάρες και τα παράπονα όλων των παραπάνω με την ελπίδα πως θα καταλάβαιναν εκ του αποτελέσματος!
Ενώ η πεντάδα είχε το συναπάντημα με τα φαντάσματα του Χόγκουαρτς, κάπου στο απαγορευμένο δάσος λάμβανε χώρα μια από τις σκοτεινότερες τελετές
Ένα τεράστιο τσουκάλι ήταν στημένο στη μέση ενός ξέφωτου και σκοτεινή πεντάδα που αποτελούνταν από τον Sauron, τον τρία πουλάκια κάθονταν, τον είδα φως και μπήκα ,τον Morfin και την Ισαβέλλα στεκόταν γύρω του. Στη μέση ήταν ο Sauron ως αρχηγός της ομάδας και ο Morfin με τον Σπουργίτη τσακώνονταν για το ποιος άξιζε περισσότερο να σταθεί στο δεξί χέρι του Sauron. Και οι δύο πλευρές είχαν επιχειρήματα. Ο Morfin προέβαλλε τη δουλειά που είχε κάνει ως μυστικός πράκτορας και ο Σπουργίτης τη δουλειά του στο πλευρό του Sauron. Κανένας δεν φάνηκε να δίνει σημασία στη λεπτομέρεια πως την Mirabelle την είχε φέρει στο απαγορευμένο δάσος η Ισαβέλλα η οποία δεν θεώρησε σκόπιμο να τους το υπενθυμίσει για να μην επιβαρύνει τη θέση της. Η αποδοκιμασία της όμως ήταν φανερή. Ο Αποφωτιστής είχε πάρει το μέρος του Σπουργίτη στον τσακωμό και ήταν αρκετά δύσκολο να παρθεί μια απόφαση
Το θύμα βρισκόταν δεμένο σε ένα δέντρο λίγα μέτρα παραπέρα. Όσο όμως η πεντάδα του κακού τσακωνόταν οι Cassandra, Aurora, Lissete, Romilda και Romelza είχαν καταφέρει να πλησιάσουν το δέντρο της Mirabelle παραμένοντας κρυμμένες στο σκοτάδι και τις φυλλωσιές.
Η Romilda μάλιστα είχε τη φαεινή ιδέα να τοποθετήσουν κλαδιά δέντρων στα ρούχα τους για καμουφλάζ, ιδέα που ανέλαβε να υλοποιήσει η Cassandra. Καθʼ όλη τη διάρκεια η Aurora και η Romelza παραπονιόντουσαν πως τα φύλλα τους έφερναν φαγούρα ενώ η ίδια η Romilda είχε αρχίσει να αναρωτιέται πως μα τα γένια του Merlin θα έβγαιναν τα φύλλα από τις μπούκλες της.
Με αρκετή δυσκολία κατάφεραν να λύσουν και να μεταφέρουν την κατατρομαγμένη Mirabelle. Όταν η πεντάδα του κακού σταμάτησε τους τσακωμούς ήταν πια πολύ αργά.... Πρώτος συνειδητοποίησε την απουσία της Mirabelle ο Sauron αφού τελείωσε την απαγγελία του ξορκιού και ήρθε η ώρα της θυσίας. Πάνω στην αναταραχή που προκάλεσε στους πέντε μάγους η απουσία της Mirabelle για την οποία κατηγορούσαν ο ένας τον άλλο πως δεν την έδεσε σωστά, ακούστηκαν ξαφνικά μέσα από τα δέντρα πέντε φωνές να φωνάζουν άλλες «ΑΦΟΠΛΙΣΙΟΥΣ» άλλες «ΑΠΟΧΑΥΝΩΣΙΟΥΣ» Και ένα «ΣΕΚΤΟΥΜΣΕΜΠΡΑ»
Ήταν φυσικά η Romilda, Romelza, η Lissete, η Cassandra και η Aurora που αφού ηρέμησαν όπως όπως τη Mirabelle και την έβγαλαν από το απαγορευμένο δάσος, επέστρεψαν για να ολοκληρώσουν το έργο τους καθώς όπως είπε η Romilda, είχαν αφήσει κάτι στη μέση εκεί πέρα.
Γυρνώντας πίσω η Cassandra και η Romelza ανέλαβαν να μείνουν με τη Mirabelle που είχε ανάγκη την συντροφιά του και οι υπόλοιπες τρεις ανέλαβαν να μεταφέρουν αυτούς που παραλίγο να κάνουν τον ήλιο να δύσει στο γραφείο των διευθυντών.
Εκεί η Milady και ο Nearly Headless Nick ακόμα διαφωνούσαν για τα χρώματα της διακόσμησης ενώ ο Amycus καθόταν και έπινε μαζί με τον Merlin που είχε έρθει να του κάνει παρέα.
Ο τελευταίος βλέποντας τους κρατούμενους αποφάσισε πως θα ήταν μια εξαιρετική ιδέα ο Υπεροχότατος, ο Σπουργίτης ,ο Αποφωτιστής και ο Morfin να γίνουν κολοκύθες ώστε να αναπληρωθούν αυτές που είχαν καταστραφεί.
Όσον αφορά την Ισαβέλλα αποδείχθηκε πως βρισκόταν επί χρόνια υπό την επήρεια της εξουσιαστικής κατάρας του Morfin και έτσι είχε πιάσει φιλίες με αθώα μέλη τάζοντας τους γάμο για να κερδίζει την εμπιστοσύνη αλλά και καμιά φορά τις γαλέρες τους προς οικονομικήν ενίσχυσιν της επιχείρηση υπέρ της δύσεως του ηλίου της φαντασίας. Η Ισαβέλλα αφού ελευθερώθηκε από την εξουσιαστική κατάρα δεν θυμόταν πλέον καμία από τις πράξεις της.
Είδε όμως την επόμενη μέρα μια όμορφη μάγισσα με σκούρα μακριά μαλλιά σκουλαρίκι στη μύτη να της γνέφει και να την προσκαλεί να πάνε στα «ματζικέλ» για καφέ. Άραγε να ήταν αυτή η αρχή μιας νέας φιλίας;
Η Mirabelle ευτυχώς ξεπέρασε το σοκ αυτής της εμπειρίας αλλά κατάφερε να διατηρήσει ανέπαφη την αθωότητά της και την εμπιστοσύνη της στους ανθρώπους.
Όσον αφορά το ζήτημα της διακόσμησης αποφασίστηκε η σχολή να στολιστεί στο πορτοκαλί μαύρο που ήταν τα χρώματα της εορτής. Κανένας από τους διευθυντές δεν ήταν ευχαριστημένος αλλά τουλάχιστον έπαψαν να τσακώνονται.... προς το παρόν.
Όχι πολύ μακριά από το πάρτι της σχολής, στην αρχή του απαγορευμένου δάσους, ο Morfin απογοητευμένος, πετούσε πέτρες στους περαστικούς σκίουρους. Δεν έπρεπε να είχε βασιστεί σε αυτούς του ανίκανους απατεώνες. Αν το είχε αναλάβει αυτός προσωπικά, το σχέδιο θα είχε πετύχει. Σκέφτηκε όμως πως μέχρι το επόμενο Χάλογουιν θα έβρισκε ένα ακόμα πιο σατανικό και τρομερό τρόπο για να κάνει τον Ήλιο που δεν δύει ποτέ να δύσει!
Κουρασμένη και εμφανώς αγχωμένη, η Luna Scamander προσπάθησε να διαπεράσει μία μεγάλη ομάδα δευτεροετών του Χάφλπαφ που δεν έλεγαν να φύγουν από την μέση, προκειμένου να φτάσει στο τέρμα του διαδρόμου. Η ανάσα της ήταν βαριά και το δεξί της μανίκι υγρό, λόγω του ιδρώτα που σκούπιζε κάθε τρεις και λίγο από το μέτωπο της. Οι μαύροι κύκλοι κάτω από τα κάστανά της μάτια πρόδιδαν ακόμη περισσότερο την έλλειψη ύπνου ενώ τα μαλλιά της έπεφταν βαριά και εμφανώς ατημέλητα στους μικρούς της ώμους. Στεκόταν πλέον μπροστά στην πόρτα. Επιστράτευσε όση δύναμη της είχε απομείνει, ανασήκωσε το μεγάλο ρόπτρο σε σχήμα δράκου και αδύναμα, το άφησε να πέσει με θόρυβο. Πίσω από την πόρτα, ακούστηκε μια πνιχτή γυναικεία φωνή:
«Περάστε».
Η Luna έσπρωξε την πόρτα και μπήκε μέσα στο μεγάλο, σκοτεινό δωμάτιο. Μόνο μερικά κεριά πάνω σε μια παμπάλαια ξύλινη έδρα φώτιζαν αμυδρά την αίθουσα. Παρόλα αυτά η Λούνα μπορούσε να διακρίνει ξεκάθαρα καθένα από τα 5 προβληματισμένα πρόσωπα, που είχαν περικυκλώσει το μικρό γραφείο. Κοντοστάθηκε λίγο, αβέβαιη για το αν έπρεπε να προχωρήσει, μέχρι που άκουσε την βραχνή φωνή του Διευθυντή του Νταρμστρανγκ.
«Πέρασε Λούνα, δεν σε καλέσαμε για να κοντοστέκεσαι εκεί και να μας κοιτάζεις.»
Η Λούνα τον κοίταξε με το ένα φρύδι σηκωμένο από την ενόχληση.
«Συγνώμη.», πρόσθεσε ο Nearly Headless Nick, με το σώμα του να αφήνει έναν βαθύ αδύναμο αναστεναγμό. «Η ώρα είναι περασμένη και τα νεύρα μου τσακισμένα.»
«Όπως όλων μας, Νικ», ακούστηκε ξανά η πνιχτή φωνή της Milady DʼHiver, της διευθύντριας του Μπομπατόν, της οποίας τα σκούρα ζωηρά μάτια κοιτούσαν τώρα με περισσή αυστηρότητα τον Διευθυντή του Ντάρμστρανγκ, που μόλις είχε θρονιαστεί στην κοντινότερη πολυθρόνα.
Η Λούνα προχώρησε μέχρι το γραφείο με τα μάτια της να κοιτάζουν τα περίεργα σχήματα που είχαν χαραχτεί στο ξύλο του δαπέδου από χιλιάδες βήματα και μπόλικα έπιπλα.
« Οι μαθητές του Μπομπατόν κατέφθασαν πριν μιάμιση ώρα, περιμένουμε από ώρα σε ώρα και τους μαθητές του Ντάρμστρανγκ.» Η Λούνα πήρε μια βαθιά ανάσα πριν συνεχίσει. «Υπήρξε ένα μικρό ατύχημα με τις κολοκύθες. Ο Mr Ollivander και η Emily Lupin από το Μπομπατόν ποδοπάτησαν περίπου 4 κατά την είσοδο τους στο κάστρο.»
H Milady DʼHiver ένιωσε τα μάγουλα της θερμά και κόκκινα από την ντροπή. Στράφηκε γρήγορα προς τον νεαρό μάγο με τα ατημέλητα μαλλιά και τον υπερβολικά μακρύ μανδύα, που στεκόταν στα αριστερά της. «The Sorting Hat, ελπίζω να έχεις ενθαρρυντικά νέα από τις κουζίνες.»
Ο νεαρός μάγος ξεροκατάπιε με θόρυβο, αποφεύγοντας να την κοιτάξει στα μάτια. «Τ-τα ξωτικά εργάζονται πολύ σκληρά αλλά δ-δεν είναι πολύ αισιόδοξα για το αν θα καταφέρουν να ολοκληρώσουν τ-τα κυρίως πιάτα. Ειδικά όσον αφορά την κολοκυθόπιτα, χρειάζονται οπωσδήποτε βοήθεια και περισσότερο ανθρώπινο –ή και όχι- δυναμικό.»
Τα μάγουλα της Milady κοκκίνισαν ακόμη περισσότερο ενώ τα φρύδια της έσμιξαν σε μία θυμωμένη έκφραση. «Και τι περιμένεις ακριβώς τόση ώρα; Δεν ξέρεις να ανοίξεις το ρημάδι σου και να μιλήσεις; Μόνο για να κατεβάζεις ουίσκι της φωτιάς τα απογεύματα με τον σαλτιπάγκο τον Dawlish σε έχω; Τσακίσου και πέστου να αφήσει τα σουλάτσα στο Χόγκσμιντ και τις ανέμελες βόλτες στη λιμνούλα σαν την Laura Ingalls στο Μικρό Σπίτι στο Λιβάδι και να πιάσει καμιά κατσαρόλα.»
«Ηρέμησε καλή μου, θα σου ανέβει η πίεση!!», είπε, ακουμπώντας απαλά τον ώμο της τρεμάμενης από εκνευρισμό Milady, η Claire Delacour, η νέα καθηγήτρια Βοτανολογίας. «Και στην τελική, εδώ δεν έχουμε αποφασίσει ακόμα για την διακόσμηση του κάστρου, στην κολοκυθόπιτα θα κολλήσουμε;» ,πρόσθεσε με περισσή άνεση.
Στο σημείο αυτό θα μπορούσαμε να πούμε ότι ολόκληρο το πρόσωπο της Milady έμοιαζε τρομακτικά με την μύτη του Ρούντολφ, του διάσημου ταράνδου αλλά δεν το λέμε, γιατί είναι εκτός εποχής.
« Το θέμα της διακόσμησης έχει λυθεί. Το κάστρο θα τυλιχτεί στα χρώματα του Νταρμστρανγκ.» , είπε με άνεση ο Nearly Headless Nick, στρώνοντας περήφανα τον ζαρωμένο του μανδύα.
«Και γιατί παρακαλώ;» ρώτησε με την διαπεραστική τσιριχτή της φωνή η Claire Delacour.
«Πρώτον και κυριότερο, κερδίσαμε το περσινό Τρίαθλο Μαγείας και επειδή έτυχε να συμπίπτει με την νίκη του Σλίθεριν στο πρωτάθλημα, αντί για μωβ σουετ υφάσματα, φάγαμε στη μάπα πράσινες εμετικές κουρελούδες.»
Έκανε μια μικρή παύση, προφανώς για να σκεφτεί τον δεύτερο λόγο, για τον οποίο το κάστρο έπρεπε να ντυθεί από πάνω μέχρι κάτω στα χρώματα της ένδοξης σχολής την οποία διεύθυνε τα τελευταία πέντε χρόνια. Συνέχισε ,προσπαθώντας να αγνοήσει τις γεμάτες θυμό και αγανάκτηση ματιές των συναδέλφων του. « Και δεύτερον, από όλες τις σχολές, η γιορτή του Χάλογουιν ταιριάζει αναμφισβήτητα περισσότερο σε εμάς. Που ακούστηκε φάρσα ή κέρασμα και τρομακτικές στολές συνδυασμένα με μεταξωτά λεπτεπίλεπτα γαλάζια υφάσματα και λουλουδάκια να κοσμούν τις κολοκύθες;», ολοκλήρωσε τον συλλογισμό του αγριοκοιτάζοντας την διευθύντρια του Μπομπατόν καθώς επίσης και την νεαρή Delacour.
Προτού προλάβει όμως κάποια από τις δύο να του ανταπαντήσει, ο Amycus σηκώθηκε απότομα από την βαθιά και γέρικη πολυθρόνα του, παύοντας έτσι οποιαδήποτε συζήτηση μέσα στο δωμάτιο. Χωρίς να κοιτάξει κανέναν, πλησίασε την Κιβωτό τον Στοχασμών, η οποία κοσμούσε το δωμάτιο επιβλητική καθώς ήταν τοποθετημένη στο κέντρο του. Ο Διευθυντής του Χόγκουαρτς έβγαλε το κοσμημένο με ανάγλυφα σχέδια ραβδί του σε ξύλο κερασιάς και το τοποθέτησε στα λακκάκια των κροτάφων του. Έπειτα από μερικά δευτερόλεπτα, το απομάκρυνε από το μέτωπο του, με την άκρη του να ακολουθείτε από έναν φωτεινό γαλάζιο ιστό, τον οποίο αργά και με προσοχή τοποθέτησε μέσα στην Κιβωτό. Αφού κοίταξε για λίγο μέσα της, πλησίασε πάλι αθόρυβα στο γραφείο του και στάθηκε μπροστά στον Διευθυντή του Ντάρμστρανγκ .
«Τι αποκάλεσες πράσινες εμετικές κουρελούδες;»
Τα χέρια του κινούνταν γρήγορα, σχεδόν νευρικά. Θαρρείς δεν έβλεπε καν τι έριχνε σε εκείνο το ατσάλινο τσουκάλι, από το οποίο αναδύονταν κίτρινες και κόκκινες λάμψεις. Ο καπνός γινόταν πλέον αποπνικτικός, έκρυβε το πρόσωπο του και έφραζε τα πνευμόνια του.
«Πρέπει να βιαστούμε, πρέπει να βιαστούμε», ήταν το μόνο που ακουγόταν μέσα στην σιωπή της νύχτας. Πίσω του, τρεις φιγούρες τον κοιτούσαν ανυπόμονα, χωρίς ωστόσο να κάνουν τον παραμικρό θόρυβο.
Αναγκάστηκε να κρατήσει με τα δύο του χέρια το μικροσκοπικό μπουκαλάκι, προκειμένου να ελέγξει την ποσότητα που θα έπεφτε στο τσουκάλι. Το παχύρευστο κατακόκκινο υγρό κυλούσε μέσα στα τοιχώματα του μπουκαλιού, αφήνοντας λεκέδες στην διαδρομή της ροής του. Μυρωδιά σκουριάς έπνιξε την ατμόσφαιρα.
« Πρέπει να βιαστούμε, πρέπει να βιαστούμε.»
Γύρισε απότομα και κοίταξε κατάματα τις τρεις ωχρές φιγούρες. Τα μάτια του ήταν κόκκινα, ερεθισμένα από τον καπνό και τις έντονες μυρωδιές. Τα μάτια του κύλησαν αργά, από τα κουρασμένα τους μάτια μέχρι τα άδεια τους χέρια. Πλησίασε με τον μανδύα του να μιμείται τον ήχο του φιδιού, καθώς άγγιζε το σκληρό και άκαρπο χώμα.
«Πού είναι το κορίτσι;», ρώτησε ο Sauron The Great.
v
Kάτω από το ασθενικό, ασημένιο φως του Φεγγαριού που έπεφτε στο μικρό ξέφωτο του Απαγορευμένου Δάσους, οι τρεις μαθητευόμενοι μάγοι, αντάλλαξαν βλέμματα νευρικότητας.
«Δουλεύουμε πάνω σε αυτό, Υπεροχότατε», απάντησε ο Ανωνυμίας, χρησιμοποιώντας τον κωδικό τίτλο του Αρχηγού του, μπας και μπορέσει να τον καλοπιάσει.
Ένας ελαφρύ μειδίαμα φάνηκε να σχηματίζεται στο πρόσωπο του Sauron.
Πλησίασε τον επιστήθιο φίλο και συνεργάτη του. «Ααχ, καλέ μου Aνωνυμία, πάντα ήξερα ότι μπορώ να στηρίζομαι πάνω σου» είπε, πιάνοντας τον από τον ώμο, μάλλον για να αποδείξει την εμπιστοσύνη του και την αλήθεια των λεγόμενων του, σκέφτηκε ο Αποφωτιστής θαυμάζοντας. Ίσως και ναʼχε κουραστεί κιόλας, τόση ώρα όρθιος να φτιάχνει το Φίλτρο Της Δύσης στο τσουκάλι, παρατήρησε ο Τρία Πουλάκια Κάθονταν ανέκφραστος.
«Λοιπόν;» συνέχισε ο Sauron, βγάζοντας τους από τις σκέψεις τους «Και το όνομα αυτής;» είπε σηκώνοντας το ραβδί του πάνω από το τσουκάλι, έτοιμος να ψελλίσει τα πρώτα λόγια του ξορκιού, εκείνα που θα δέσμευαν το όνομα του κοριτσιού.
«Εεεμ , Υ-Υπεροχότατε.. Οι υποψήφιες.. Ξέρετε... είναι τρεις...» ξεροκάταπιε ο Αποφωτιστής.
«ΤΙΙ?» Βρυχήθηκε ο... Υπεροχότατος γυρνώντας απότομα με την γενειάδα του να ανεμίζει πάνω από τους ατμούς, ρίχνοντας λίγο από το περιεχόμενο του φίλτρου που κρατούσε πάνω στον Υπέροχο Μανδύα του. «Δεν καταλήξατε ακόμα;;;»
«Εεεμ, εμ... Δουλεύουμε πάνω σε αυτό...»
«Δουλεύετε; Τι δουλεύετε; Με δουλεύετε;» είπε ο Sauron αγριοκοιτάζοντας τους όλους με τη σειρά.
«Να, είναι η Fleur258, είναι η Cassiopeia Black, είναι και η Mirabelle… και από την άλλη, έχουμε και τον μυστικό μας πράκτορα, τον Morfin Gaunt, που πρέπει να συμβουλευτούμε για να μάθουμε ποιά είναι πιο εύκολο να προσεγγίσει... Και λείπει σε σεμινάριο Εφαρμοσμένης Μαύρης Μαγείας και Διπλών Προσεγγίσεων, στη Γερμανία..."
«Τρία Πουλάκια Κάθονταν! Μη λες ονόματα!» βιάστηκε να τον διακόψει ο Αποφωτιστής βλέποντας τον Υπεροχότατο να έχει γίνει σα παντζάρι, «μπορεί κάποιος να μας ακούσει!»
«Και συ, μη τον λες με το όνομα του! Σε λέμε εσένα ειδαφωςκαιμπηκα; Αχ, που πάω ο Υπέροχος με τέτοια ομάδα, ούτε τις βασικές προφυλάξεις δεν τηρούν!» αναφώνησε ο Υπεροχότατος τραβώντας τις τρίχες της γενειάδας του. “Σπουργίτη! Συνέχισε σε παρακαλ... τι έπαθες πάλι;!»
«Εχμ, Υπεροχότατε.. Ο Τρία Πουλάκια Κάθονταν δεν θέλει να τον λέμε Σπουργίτη...» ψιθύρισε διακριτικά ο Ανωνυμίας ενώ ο Τρία Πουλάκια Κάθονταν έπνιγε ένα δάκρυ.
«Και πως θέλει να τον λέμε;» βροντοφώναξε απηυδισμένος ο Υπεροχότατος.
«Κουκουβαγαίωνα, Υπέροχε μου!» αναφώνησε ο Σπουργίτης, με το στόμα του να στάζει μέλι.
«Σιγά μη σε λέμε και Περιστερώνα!» θύμωσε τώρα ο Αποφωτιστής, ενθυμούμενος το δικό του γελοίο παρατσούκλι, εμπνευσμένο από τους φίλους του εξαιτίας της συνήθειας του να μπαίνει όπου έβλεπε φως και να το σβήνει.
«Αρκετά!» εξερράγη ο Υπέροχος. «Σπουργίτη-δείξε-μου-τις-υποψήφιες-μη-σε-τσουρομαδήσω» σφύριξε κοφτά τις λέξεις μέσα απ' τα δόντια του προσπαθώντας να ηρεμήσει.
«Αμέσως, Υπεροχοτατε μου!» τσακίστηκε ο Σπουργίτης.
Ευθύς , πλησίασε το μικρότερο τσουκάλι, που ήταν άδειο και με το ραβδί του άγγιξε διαδοχικά τα τρία δαχτυλίδια που φορούσε, όπου φύλαγε τις αναμνήσεις από τις υποψήφιες σε μορφή σκέψεων.
«Αυτή εδώ» είπε τινάζοντας ελαφρά το ραβδί πάνω από το τσουκάλι με το μαύρο-ασημί υγρό «είναι το Φλεράκι». Το μαύρο υγρό αναδεύτηκε, πήρε ένα ροζ-φούξια χρώμα από την σκέψη που έπεσε μέσα στην αυτοσχέδια Κιβωτό, και έπειτα εμφανίστηκε το πρόσωπο μιας νεαρής, χαμογελαστής Μάγισσας.
«Κοιτώνας Γκριφιντορ, Κατακτηθείσα Τρεις φορές το Βραβείο Αθωότητας στα Διακοιτωνικά πρωταθλήματα»
Ο Υπεροχότατος ένευσε βιαστικά. Θυμόταν εκείνους τους γελοίους διαγωνισμούς, από την εποχή που ήταν ακόμα και εκείνος μαθητευόμενος του Χογκουαρτς... την γαϊδουρινή επιμονή των συμμαθητών του να μην τον ψηφίζουν ποτέ και πουθενά... Εκείνον, τον Υπέροχο. Που κανονικά άξιζε όλους τους τίτλους, όλους!
«Η δεύτερη Μάγισσα είναι το ΤiΝaΚi, ενίοτε γνωστή στους φίλους της και ως Κάσι. Νέο Φαβορί για τον τίτλο του Πιο Αθώου Μαθητή, στα πρόσφατα βραβεία» συνέχισε την παρουσίαση του ο Σπουργίτης καθώς το τσουκάλι έχανε το μωβ-μπλε χρώμα του από τη δεύτερη σκέψη και την επιφάνεια του τσουκαλιού καταλάμβανε λίγο πρόσωπο και πολλά μαλλιά, η μαλλούρα της Κάσι.
«Και τέλος, η τρίτη υποψήφια... Η Mirabelle, μια μαθήτρια του κίτρινου κοιτώνα ξανά, που ξημεροβραδιάζεται στο τμήμα της βιβλιοθήκης με τη Ρομαντική Λογοτεχνία» Το τσουκάλι τώρα έδινε το ροζ κουφέτο χρώμα του στην εικόνα μιας Μάγισσας με ονειροπόλο, αλλοπαρμένο βλέμμα.
«Και οι τρεις έχουν το χαρακτηριστικό που ψάχνουμε: Αθωότητα» συμπλήρωσε ο Ανωνυμίας.
«Παραμονή του Χάλογουιν, μόλις ο Τζακ ξυπνήσει και η Νυχτερίδα ωσάν βγει και δώδεκα λαλήσει...» τραγούδησε ο Σπουργίτης χαμογελώντας μακάρια
«...σε ξέφωτο ερημικό στης Φαντασίας του Ήλιου...» συνέχισε ο Ανωνυμίας απλώνοντας τα χέρια στους συντρόφους του
«...Αθώο μέλος αν σφαχτεί ο Ήλιος της θα δύσει!» ολοκλήρωσε ο Αποφωτιστής ενώνοντας και αυτός τα χέρια του στον κυκλικό χορό γύρω από το τσουκάλι ενώ τα τελευταία λόγια της παλιάς Προφητείας χάνονταν μέσα στο σατανικό, τσιριχτό κι Υπέροχο γέλιο του Sauron.
Μακριά από το ξέφωτο του Απαγορευμένου Δάσους, πολύ μακριά για να μεταφέρει ο αέρας ως εκεί τα σατανικά σχέδια και γέλια των Spamσατανισμένων, ο περίφημος Ήλιος της Φαντασίας που δεν δύει ποτέ έστεκε αγέρωχος πίσω από το Κάστρο του Χόγκουαρτς και οι ετοιμασίες για τη μεγάλη γιορτή του Χάλογουιν συνεχίζονταν....
v
«ΜΕ ΤΑ ΧΡΩΜΑΤΑ ΤΟΥ ΝΤΑΡΜΣΤΡΑΝΓΚ είπαμε!»
Ένας αγριεμένος Nearly Headless Nick κούνησε το ραβδί του μπροστά από τα λάβαρα που κρέμονταν στη Μεγάλη Τραπεζαρία, αλλάζοντάς τους το χρώμα από γαλάζιο και λευκό σε βυσσινί και μαύρο.
«ΤΟΥ ΜΠΟΜΠΑΤΟΝ!»
«ΤΟΥ ΝΤΑΡΜΣΤΡΑΝΓΚ!»
«ΤΟΥ ΜΠΟΜΠΑΤΟΝ!»
«Έι, έι, τι γίνεται εδώ;» Ο Amycus πλησίαζε αναμαλλιασμένος, θέλοντας να τους χωρίσει. «Πάτε καλά; Τι καμώματα είναι τούτα;»
«Με το ζόρι παντρειά;» τον κορόιδεψε ο Nearly Headless Nick, και μετά, καθώς σοβαρευόταν απότομα: «Ακόμα δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε για τα χρώματα της διακόσμησης.»
«Τι λέτε μωρέ; Μωβ και χρυσή θα είναι η διακόσμηση.»
Η Milady D' Hiver γύρισε τα μάτια της στο μαγεμένο ταβάνι, που έδειχνε τον συννεφιασμένο γαλαξία. «Λοιπόν, επειδή δε θα βγάλουμε άκρη, να τα κάνουμε όλα μαύρα, μωβ και λευκά να ξεμπερδεύουμε; Έτσι θα έχουμε χρώματα κι από τις τρεις σχολές.»
«Επίσης θα έχουμε και τη σημαία των asexuals, και είμαι σίγουρος πως όλο και κάποιος θα κοιτάξει να το γυρίσει εκεί, οπότε καλύτερα μαύρο-χρυσό-λευκό», σχολίασε ο Nearly Headless Nick.
«Έγινε!» αναφώνησε ο Amycus και κούνησε το ραβδί του.
Καθώς τα λάβαρα κι οι κορδέλες που κρέμονταν από το ταβάνι άλλαζαν για τελευταία φορά χρώμα, η Romilda Vane μπήκε τρέχοντας στην τραπεζαρία φωνάζοντας κάτι ακατάληπτο του στυλ "ΠΡΟΔΟΣΙΑ! ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΣΤΟ ΧΟΓΚΟΥΑΡΤΣ!!"
«Τι λες κορίτσι μου;» την σταμάτησε ο Amycus καθώς εκείνη περνούσε από μπροστά του.
«Μας πρόδωσαν κύριε διευθυντά!»
«Ποιος, πού, πότε και γιατί;» ρώτησε υπομονετικά εκείνος. Ήταν γνωστή η μανία της Romilda να βλέπει παντού συνομωσίες και τρολς.
«Θυμάστε τον Morfin Gaunt; Από το Ράβενκλοου;»
«Εκείνο το παιδί με τα κατεβατά στις εξετάσεις; Τον θυμάμαι, ναι.»
«Τον είδα να πηγαίνει προς το απαγορευμένο δάσος, με το ραβδί του στο χέρι, και κοιτούσε δεξιά-αριστερά σαν να φοβόταν μήπως τον παρακολουθούν. Επίσης κρατούσε μια περγαμηνή τυλιγμένη και σφραγισμένη με το σήμα του απαγορευμένου τμήματος της βιβλιοθήκης!»
Ο Amycus έστρεψε το βλέμμα του στους άλλους διευθυντές σαν να τους έλεγε "θυμηθείτε". Ύστερα γύρισε στη νεαρή μαθήτρια και της είπε: «Τράβα ρώτα όλους τους καθηγητές αν του έδωσε κανείς άδεια για το απαγορευμένο τμήμα.»
«Ρώτησα ήδη την κα Delacour, τον κο Snape και τη Louna fw και κανένας τους δεν είχε ιδέα.»
«Ρώτα και τους υπόλοιπους και έλα πάλι σε μένα.»
Καθώς η Romilda απομακρυνόταν, η Milady D' Hiver τόλμησε να ρωτήσει: «Τι σημαίνει αυτό;»
«Αν είναι αυτό που φοβάμαι, σημαίνει πως βρισκόμαστε σε θανάσιμο κίνδυνο. Και εμείς, και οι μαθητές μας.»
Εντωμεταξύ, στο απαγορευμένο δάσος, ένας λαχανιασμένος Morfin Gaunt πλησίαζε τους συνεργούς του και τους έδινε την τυλιγμένη περγαμηνή.
«Έφερα το ξόρκι! Ήταν πολύ δύσκολο να ξεγλιστρήσω από τους καθηγητές και να μπω στο απαγορευμένο τμήμα αλλά τα κατάφερα!»
"Αρκεί, Morfin, αρκεί", τον έκοψε ο Sauron the Great απηυδισμένος. «Καμιά πρόοδο με την αθώα μας;»
«Υπεροχότατε, δυστυχώς οι προσπάθειες να προσεγγίσω την Fleur258 απέβησαν άκαρπες. Τρέχει συνεχώς με μαθήματα και εργασίες και εθελοντισμό και ό, τι άλλο μπορεί να φανταστεί κανείς. Δεν της μένει χρόνος να μιλήσει με κανέναν.»
Ο Sauron κούνησε ανυπόμονα το χέρι του. "Οι άλλες;"
Ο Morfin μετατόπισε νευρικά το βάρος του από το ένα πόδι στο άλλο. «Δεν μπόρεσα να βρω την Cassiopeia πουθενά, αλλά η περίπτωση της Mirabelle φαίνεται πιο ελπιδοφόρα.»
«Δηλαδή;»
«Δηλαδή, αν της κάνεις κομπλιμέντο, έχει γίνει χαλί να την πατήσεις.»
«Αχά! Έχεις χρόνο μέχρι τα μεσάνυχτα του Χάλογουιν για να μου τη φέρεις εδώ. Αν με απογοητεύσεις...» Έστρεψε το ραβδί του σ' έναν κοντινό θάμνο, και το άτυχο φυτό αμέσως τυλίχτηκε στις φλόγες. Ο Morfin χλόμιασε. «Ναι. Ακριβώς. Πήγαινε κέρδισε την εμπιστοσύνη της, πιστέ μου υπηρέτη! Οι τιμές που θα σου αποδοθούν αν φέρεις αυτή την αποστολή σε πέρας θα είναι πέρα από κάθε φαντασία.»
Ο Morfin απομακρύνθηκε πισωπατώντας και κάνοντας υποκλίσεις ταυτόχρονα. Μόλις βρέθηκε μακριά από το αφεντικό του, άρχισε να μουρμουρίζει.
«Πιστέ μου υπηρέτη... Θα δεις ποιος είναι ο πιστός σου υπηρέτης! Εγώ θα σφάξω την αθώα, εγώ θα πάρω όλη τη δόξα και εγώ θα έχω τον τελευταίο λόγο!»
Και άφησε ένα μακρόσυρτο τσιριχτό γέλιο που στα αυτιά του ήταν τρομακτικό και σατανικό, αλλά αν τον άκουγε κάποιος άλλος μάλλον θα σκεφτόταν ότι κάποιον πάτησε το Χόγκουαρτς Εξπρές.
«Είσαι σίγουρη πως ήταν αυτός;» Ρώτησε ψιθυριστά η Aurora Sinistra τη Romilda Vane που στεκόταν δίπλα της.
«Απολύτως. Αφού τον είδα σου λέω.» απάντησε εκείνη σκουπίζοντας μία σταγόνα ιδρώτα από το πρόσωπό της.
«Τι συμβαίνει;» ρώτησε η Romelza Snicket που περνούσε από δίπλα τους κρατώντας μια στοίβα από δερματόδετα βιβλία.
«O Morfin Gaunt!» είπε η Aurora «Η Romilda τον είδε να πηγαίνει στο απαγορευμένο δάσος. Και κρατούσε και μια περγαμηνή!»
Η Romelza τις κοίταξε παραξενεμένη. Είχε πάρει πρόσφατα μεταγραφή στο σχολείο και γι αυτό δεν γνώριζε πολλά πράγματα.
«Τι σημαίνει αυτό;» ρώτησε.
Η Lissete de Lapin που τόση ώρα καθόταν μαζί με την Cassandra Black στο διπλανό τραπεζάκι, σήκωσε το βλέμμα της από την περγαμηνή που έγραφε για το μάθημα των φίλτρων και έσκυψε κοντά στα άλλα κορίτσια.
«Δεν γνωρίζεις για το μύθο της καταραμένης τελετής του Χάλογουιν;» ρώτησε ρίχνοντας μια κλεφτή ματιά σε ένα πρωτοετή που διάβαζε λίγο πιο πέρα, για να δει αν τις άκουγε.
Η Romelza κούνησε αρνητικά το κεφάλι.
«Λέγετε ότι υπάρχει ένα ξόρκι που μπορεί να κάνει τον Ήλιο της Φαντασίας να δύσει.» είπε η Cassandra Black.
«Και αυτό μπορεί να γίνει μόνο τη μέρα του Χάλογουιν.» συμπλήρωσε η Romilda.
«Αυτό είναι τρομερό!» είπε η Romelza που σκέφτηκε ότι αν έδυε ο ήλιος που δεν δύει ποτέ, δεν θα μπορούσε να ξαναφάει εκείνα τα καταπληκτικά κρουασανάκια που είχε ανακαλύψει στις κουζίνες του κάστρου.
«Γι αυτό πιστεύουμε ότι ο Morfin Gaunt θέλει να εκτελέσει το ξόρκι.» είπε η Aurora.
«Όμως δεν θα μπορούσε να το κάνει μόνος του. Χρειάζονται τουλάχιστον τέσσερα άτομα για το ξόρκι.» είπε η Lissete de Lapin «Και πρέπει να κάνουν και μια θυσία.»
«Θυσία;» αναπήδησε τρομαγμένη η Romelza Snicket με αποτέλεσμα να της πέσουν δυο βιβλία. «Εννοείς ανθρώπινη θυσία;»
H Lissete έγνεψε καταφατικά.
Η Cassandra σήκωσε τα σκονισμένα βιβλία από το πάτωμα «Πρέπει να κάνουμε κάτι. Δεν μπορούμε να το αφήσουμε έτσι.»
Οι κοπέλες κοιτάχτηκαν για λίγο σιωπηλές.
«Μα τι μπορούμε να κάνουμε εμείς.» είπε μετά από λίγο η Aurora κοιτάζοντας νευρικά τα χέρια της. «Μήπως να το πούμε καλύτερα στους καθηγητές.»
«Αχ! Καλά που μου το θύμησες.» είπε η Romilda « Εγώ ρώτησα κάποιους καθηγητές και δεν ήξεραν τίποτα, αλλά ήθελα να πάω τώρα να ρωτήσω την κ. Sheridan γιατί έχει κενό αυτήν την ώρα.»
«Πάμε μαζί τότε γιατί κι εγώ θέλω να τη ρωτήσω κάτι για την εργασία μου στα ξόρκια.» είπε η Aurora.
«Ωραία πηγαίνετε εσείς και εμείς εδώ θα καταστρώσουμε ένα σχέδιο.» είπε η Cassandra και κουνώντας το ραβδί της, έβαλε φωτιά στην πολυθρόνα του πρωτοετή, ο οποίος πετάχτηκε τρομαγμένος και έφυγε τρέχοντας από το δωμάτιο.
«Τι;» είπε εκείνη καθώς είδε ότι οι φίλες της την κοιτούσαν έκπληκτες. «Χρειαζόμαστε το δωμάτιο άδειο.»
Η Alison Sheridan μασούλησε αφηρημένα ένα κρουασανάκι καθώς σκεφτόταν τις ερωτήσεις για το διαγώνισμα που σκόπευε να βάλει στους μαθητές του πρώτου έτους. Τότε άκουσε την πόρτα να ανοίγει.
«Κυρία έχετε λίγη ώρα;» ρώτησε η Romilda Vane όταν το κεφάλι της εμφανίστηκε πίσω από τη μισάνοιχτη πόρτα. Πίσω της στεκόταν η Aurora Sinistra.
«Μα φυσικά καλές μου μαθήτριες! Περάστε. Ελάτε να σας κεράσω μερικά κρουασανάκια.» είπε δείχνοντας ένα άδειο πιάτο το οποίο πριν λίγη ώρα ήταν γεμάτο με λαχταριστά κρουασάν.
«Ευχαριστούμε. Μόλις φάγαμε.» είπε η Romilda Vane προς ανακούφιση της καθηγήτριας.
«Πως μπορώ να σας βοηθήσω;» τις ρώτησε.
Η Aurora ξερόβηξε. «Αναρωτιόμασταν, μήπως δώσατε την άδεια στον Morfin Gaunt να χρησιμοποιήσει το απαγορευμένο τμήμα της βιβλιοθήκης.
«Χμ… Δεν θυμάμαι να έκανα κάτι τέτοιο.» είπε η καθηγήτρια σκεπτική. «Γιατί ρωτάτε;»
Πριν προλάβουν να απαντήσουν η πόρτα άνοιξε διάπλατα και μέσα μπήκε μία κατατρομαγμένη FLEUR258 παίρνοντας σβάρνα τη Romilda.
«Κυρία, κυρία!» είπε με δακρυσμένα μάτια. «Έγινε κάτι τρομερό! Τρομερό!»
«Τι έπαθες;» ρώτησε η Allison Sheridan βάζοντάς την να καθίσει σε μια πολυθρόνα δίπλα στο τζάκι.
«Η Mirabelle! H Mirabelle Salvatore εξαφανίστηκε!» είπε εκείνη με ένα λυγμό. «Είχαμε πει να συναντηθούμε πριν δυο ώρες και αυτή δεν ήρθε. Την έψαξα παντού! Αχ, κάντε κάτι σας παρακαλώ!»
«Εντάξει ηρέμησε. Θα τη βρούμε.» είπε η καθηγήτρια. «Περίμενε εδώ και θα πάω να φέρω μερικά κρουασανάκια, να φας για να ηρεμήσεις.»
«Ποια κρουασανάκια βρε κυρία! Σας λέω εξαφανίστηκε!» είπε πάλι η FLEUR258
«Εντάξει, εντάξει τότε θα πάω να φωνάξω το διευθυντή.» είπε η καθηγήτρια και έφυγε τρέχοντας.
H Romilda Vein και η Aurora Sinistra κοιτάχτηκαν. Ήταν άραγε η Mirabelle Salvatore η μαθήτρια που σκόπευε να θυσιάσει ο Morfin Gaunt;
«Ω μα πείτε μου επιτέλους τι είναι αυτή η έκπληξη που με περιμένει αγαπητή Ισαβέλλα» είπε η Mirabelle καθώς η φίλη της την οδηγούσε προς το απαγορευμένο δάσος έχοντας κλείσει τα μάτια της με μια κορδέλα.
« Σου έχω πει τόσες φορές να μη μου μιλάς στον πληθυντικό!!!» ξεφώνισε η Ισαβέλλα προσπαθώντας να κρύψει τον εκνευρισμό της
«Με συγχωρείτε ,με συγχωρείτε δεσποινίς Ισαβελλα» είπε ντροπαλά η Mirabelle «δεν το θέλω απλά μου βγαίνει αυθόρμητα εξαιτίας του σεβασμού μου για το πρόσωπό σας...»
«Και μη με λες Ισαβέλλα!!!» ξαναφώναξε η πρώτη και χαμηλώνοντας τον τόνο της φωνής της πρόσθεσε μελείχια «για σένα είμαι απλά Φραγκοσταφυλάκι»
«Αγαπητό Φραγκοσταφυλάκι, ποιά είναι λοιπόν αυτή η έκπληξη που μου ετοιμάζε..εις –ήθελα να πω..»
«Θα δειις, θα δεις! Κάνε λίγη ακόμα υπομονή και θα σου αρέσει ,άκου με που σου λέω» Επέμεινε η Ισαβέλλα.
«Πάντα ήξερα πως κατά βάθος με αγαπούσες παρά τα πειράγματα σου my dear friend” είπε χαμογελώντας η Mirabelle.
Η Ισαβέλλα κάτι πήγε να απαντήσει αλλά την διέκοψαν οι θόρυβοι που άρχισαν να ακούγονται.
«Τι συμβαίνει φίλτατη; Μη μου πεις πως έφερες τον παίδαρο τον Ντην από το supernatural για να περάσω ένα αξέχαστο βράδυ μαζί του! Αχ μα πόσο με ξέρεις my dear.» Είπε φανερά ενθουσιασμένη η Mirabelle όταν ακούστηκε μια φωνή
«Φραγκοστάφυλο! Τι είναι όλα αυτά; Τι συμβαίνει; Αυτή ήταν αποστολή του πράκτορα Morfin! Δεν ήταν ακόμα η ώρα σου να αποκαλυφθείς έτσι καταστρέφεις τα μελλοντικά μας σχέδια και δουλειά χρόνων!» ακούστηκε μια βαριά και αυστηρή φωνή
«Χίλια συγγνώμη ω Υπεροχότατε όμως ήθελα κι εγώ να συμμετέχω σε αυτή την τόσο σημαντική τελετή » Ψέλλισε η Ισαβέλλα.
«Χμμ. Συγχωρημένη. Έχε χάρη που εκτέλεσες καλά τη δουλειά σου και έχω κι άλλους πράκτορες στο Χόγκουαρτς. Στο μεταξύ ας τρέξει κάποιος να προλάβει τον Morfin να τον ειδοποιήσει πως το θύμα μας είναι εδώ. Αποφωτιστή ακόμα εδώ είσαι;»
«τρέχω Υπεροχότατε!»
Η Mirabelle που μέχρι τότε παρακολουθούσε τη σκηνή μη μπορώντας να μιλήσει από το σοκ της, ξαναβρήκε τη λαλιά της και άρχισε να ουρλιάζει και να απαιτεί να την αφήσουν.
«Φιμώστε τη» διέταξε τότε ο Sauron γνωστός και ως Υπεροχότατος και ο Σπουργίτης έσπευσε να εκτελέσει τη διαταγή.
«Να τη δέσω κι' όλας άρχοντά μου;» ρώτησε ο Τρία πουλάκια κάθονταν
«Μα φυσικά ανόητε!»
Εν τω μεταξύ οι Cassandra, Romelza και Lissete είχαν καταστρώσει το σχέδιό τους και είχαν βρεθεί με την Aurora και τη Romilda. Και οι πέντε ξεκίνησαν αμέσως για το απαγορευμένο δάσος
«Τρέχουμε τώρα, το σχέδιο θα το μάθετε στο δρόμο εκτός αν πέσει κανένας κομήτης και μας πλακώσει» τις προέτρεψε η απαισιόδοξη Lissete.
Και πράγματι αυτό έκαναν ,καταφέρνοντας να κουτουλήσουν σε τρείς κολώνες στη διαδρομή, να ρίξουν κάτω δύο πρωτοετείς και να περάσουν μέσα από τέσσερα φαντάσματα αγνοώντας τις κατάρες και τα παράπονα όλων των παραπάνω με την ελπίδα πως θα καταλάβαιναν εκ του αποτελέσματος!
Ενώ η πεντάδα είχε το συναπάντημα με τα φαντάσματα του Χόγκουαρτς, κάπου στο απαγορευμένο δάσος λάμβανε χώρα μια από τις σκοτεινότερες τελετές
Ένα τεράστιο τσουκάλι ήταν στημένο στη μέση ενός ξέφωτου και σκοτεινή πεντάδα που αποτελούνταν από τον Sauron, τον τρία πουλάκια κάθονταν, τον είδα φως και μπήκα ,τον Morfin και την Ισαβέλλα στεκόταν γύρω του. Στη μέση ήταν ο Sauron ως αρχηγός της ομάδας και ο Morfin με τον Σπουργίτη τσακώνονταν για το ποιος άξιζε περισσότερο να σταθεί στο δεξί χέρι του Sauron. Και οι δύο πλευρές είχαν επιχειρήματα. Ο Morfin προέβαλλε τη δουλειά που είχε κάνει ως μυστικός πράκτορας και ο Σπουργίτης τη δουλειά του στο πλευρό του Sauron. Κανένας δεν φάνηκε να δίνει σημασία στη λεπτομέρεια πως την Mirabelle την είχε φέρει στο απαγορευμένο δάσος η Ισαβέλλα η οποία δεν θεώρησε σκόπιμο να τους το υπενθυμίσει για να μην επιβαρύνει τη θέση της. Η αποδοκιμασία της όμως ήταν φανερή. Ο Αποφωτιστής είχε πάρει το μέρος του Σπουργίτη στον τσακωμό και ήταν αρκετά δύσκολο να παρθεί μια απόφαση
Το θύμα βρισκόταν δεμένο σε ένα δέντρο λίγα μέτρα παραπέρα. Όσο όμως η πεντάδα του κακού τσακωνόταν οι Cassandra, Aurora, Lissete, Romilda και Romelza είχαν καταφέρει να πλησιάσουν το δέντρο της Mirabelle παραμένοντας κρυμμένες στο σκοτάδι και τις φυλλωσιές.
Η Romilda μάλιστα είχε τη φαεινή ιδέα να τοποθετήσουν κλαδιά δέντρων στα ρούχα τους για καμουφλάζ, ιδέα που ανέλαβε να υλοποιήσει η Cassandra. Καθʼ όλη τη διάρκεια η Aurora και η Romelza παραπονιόντουσαν πως τα φύλλα τους έφερναν φαγούρα ενώ η ίδια η Romilda είχε αρχίσει να αναρωτιέται πως μα τα γένια του Merlin θα έβγαιναν τα φύλλα από τις μπούκλες της.
Με αρκετή δυσκολία κατάφεραν να λύσουν και να μεταφέρουν την κατατρομαγμένη Mirabelle. Όταν η πεντάδα του κακού σταμάτησε τους τσακωμούς ήταν πια πολύ αργά.... Πρώτος συνειδητοποίησε την απουσία της Mirabelle ο Sauron αφού τελείωσε την απαγγελία του ξορκιού και ήρθε η ώρα της θυσίας. Πάνω στην αναταραχή που προκάλεσε στους πέντε μάγους η απουσία της Mirabelle για την οποία κατηγορούσαν ο ένας τον άλλο πως δεν την έδεσε σωστά, ακούστηκαν ξαφνικά μέσα από τα δέντρα πέντε φωνές να φωνάζουν άλλες «ΑΦΟΠΛΙΣΙΟΥΣ» άλλες «ΑΠΟΧΑΥΝΩΣΙΟΥΣ» Και ένα «ΣΕΚΤΟΥΜΣΕΜΠΡΑ»
Ήταν φυσικά η Romilda, Romelza, η Lissete, η Cassandra και η Aurora που αφού ηρέμησαν όπως όπως τη Mirabelle και την έβγαλαν από το απαγορευμένο δάσος, επέστρεψαν για να ολοκληρώσουν το έργο τους καθώς όπως είπε η Romilda, είχαν αφήσει κάτι στη μέση εκεί πέρα.
Γυρνώντας πίσω η Cassandra και η Romelza ανέλαβαν να μείνουν με τη Mirabelle που είχε ανάγκη την συντροφιά του και οι υπόλοιπες τρεις ανέλαβαν να μεταφέρουν αυτούς που παραλίγο να κάνουν τον ήλιο να δύσει στο γραφείο των διευθυντών.
Εκεί η Milady και ο Nearly Headless Nick ακόμα διαφωνούσαν για τα χρώματα της διακόσμησης ενώ ο Amycus καθόταν και έπινε μαζί με τον Merlin που είχε έρθει να του κάνει παρέα.
Ο τελευταίος βλέποντας τους κρατούμενους αποφάσισε πως θα ήταν μια εξαιρετική ιδέα ο Υπεροχότατος, ο Σπουργίτης ,ο Αποφωτιστής και ο Morfin να γίνουν κολοκύθες ώστε να αναπληρωθούν αυτές που είχαν καταστραφεί.
Όσον αφορά την Ισαβέλλα αποδείχθηκε πως βρισκόταν επί χρόνια υπό την επήρεια της εξουσιαστικής κατάρας του Morfin και έτσι είχε πιάσει φιλίες με αθώα μέλη τάζοντας τους γάμο για να κερδίζει την εμπιστοσύνη αλλά και καμιά φορά τις γαλέρες τους προς οικονομικήν ενίσχυσιν της επιχείρηση υπέρ της δύσεως του ηλίου της φαντασίας. Η Ισαβέλλα αφού ελευθερώθηκε από την εξουσιαστική κατάρα δεν θυμόταν πλέον καμία από τις πράξεις της.
Είδε όμως την επόμενη μέρα μια όμορφη μάγισσα με σκούρα μακριά μαλλιά σκουλαρίκι στη μύτη να της γνέφει και να την προσκαλεί να πάνε στα «ματζικέλ» για καφέ. Άραγε να ήταν αυτή η αρχή μιας νέας φιλίας;
Η Mirabelle ευτυχώς ξεπέρασε το σοκ αυτής της εμπειρίας αλλά κατάφερε να διατηρήσει ανέπαφη την αθωότητά της και την εμπιστοσύνη της στους ανθρώπους.
Όσον αφορά το ζήτημα της διακόσμησης αποφασίστηκε η σχολή να στολιστεί στο πορτοκαλί μαύρο που ήταν τα χρώματα της εορτής. Κανένας από τους διευθυντές δεν ήταν ευχαριστημένος αλλά τουλάχιστον έπαψαν να τσακώνονται.... προς το παρόν.
Όχι πολύ μακριά από το πάρτι της σχολής, στην αρχή του απαγορευμένου δάσους, ο Morfin απογοητευμένος, πετούσε πέτρες στους περαστικούς σκίουρους. Δεν έπρεπε να είχε βασιστεί σε αυτούς του ανίκανους απατεώνες. Αν το είχε αναλάβει αυτός προσωπικά, το σχέδιο θα είχε πετύχει. Σκέφτηκε όμως πως μέχρι το επόμενο Χάλογουιν θα έβρισκε ένα ακόμα πιο σατανικό και τρομερό τρόπο για να κάνει τον Ήλιο που δεν δύει ποτέ να δύσει!
Συγγραφείς:
Aurora Sinistra
Cassandra Black
Lisette de Lapin
Luna Scamander
Romelza Snicket
Romilda Vane
Aurora Sinistra
Cassandra Black
Lisette de Lapin
Luna Scamander
Romelza Snicket
Romilda Vane
......................
