από anthian9 Κυρ Νοε 02, 2014 11:12 pm
Η Τζ. Κ. Ρόουλινγκ, μας υποσχέθηκε ότι σύντομα θα μας προσφέρει κάτι νέο. Φαίνεται πως η ιστορία από το παγκόσμιο κύπελλο, την έκανε να ξανασκεφτεί την απόφασή της να μην ξαναγράψει για τον Χάρι Πότερ. Σήμερα λοιπόν μας χαρίζει την βιογραφία ενός από τους πιο αντιπαθητικούς και κακού χαρακτήρες της. Αυτή λοιπόν είναι η ζωή της Ντολόρες Άμπριτζ.
- Σπόιλερ:
H ζωή της Ντολόρες Τζέιν Άμπριτζ
Η Ντολόρες Άμπριτζ ήταν το μεγαλύτερο παιδί και μοναχοκόρη του Ορφόρδου Άμπριτζ, ενός μάγου και της Έλεν Κράκνελλ, μίας Μαγκλ, οι οποίοι είχαν και έναν γιο σκουίμπ. Οι γονείς της Ντολόρες δεν ήταν ιδιαίτερα ευτυχισμένοι στον γάμο τους και η Ντολόρες τους περιφρονούσε και του δύο. Τον πατέρα της, γιατί ποτέ της δεν έδειξε τον απαραίτητο ζήλο (δεν κατάφερε ποτέ να πάρει προαγωγή και δούλευε πάντα στο ίδιο πόστο, στο γραφείο Μαγικής Συντήρησης του Υπουργείου) και την μητέρα της, για την εκκεντρικότητα, την ακαταστασία και την καταγωγή της.
Τόσο ο Ορφόρδος όσο και η κόρη του, θεωρούσαν την Έλεν υπεύθυνη για το ότι ο γιος της, δεν είχε μαγικές ιδιότητες. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα, όταν η Ντολόρες ήταν 15 χρονών, να διαλυθεί η οικογένεια τους. Ο Ορφόρδος και η Ντολόρες έμειναν μαζί ενώ η Έλεν και ο γιος της, εξαφανίστηκαν στον κόσμο των Μαγκλ.
Η Ντολόρες, δεν ξαναείδε πότε ούτε τον αδερφό της ούτε την μητέρα της και από την στιγμή εκείνη έλεγε σε όλους πως ήταν καθαρόαιμη.
Ως ενήλικη μάγισσα έπιασε δουλειά στο Υπουργείο Μαγείας αμέσως μετά την αποφοίτησή της από την Σχολή Χόγκουαρτς. Στην αρχή ήταν μια απλή βοηθός στο Τμήμα Ανάρμοστης Χρήσης Μαγείας. Ακόμα και 17 ετών η Ντολόρες ήταν επικριτική, προκατειλημμένη και σαδιστική, παρόλο που η συνειδητή στάση της, η γλοιώδης συμπεριφορά της απέναντι στους προϊσταμένους της και το γεγονός ότι καρπώνονταν τις επιτυχίες των άλλων, την βοήθησαν να προαχθεί πολύ γρήγορα.
Πριν ακόμα γίνει 30 χρονών η Ντολόρες, ήταν διευθύντρια του γραφείου της, πράγμα που απλά ήταν ένα ακόμα σκαλοπάτι στην πορεία της για ακόμα μεγαλύτερα καθήκοντα στο Τμήμα Επιβολής του Μαγικού Νόμου. Εκείνη την εποχή, ήταν, που είχε πείσει τον πατέρα της, να συνταξιοδοτηθεί πρόωρα και προσφέροντάς του ένα χρηματικό ποσό κατάφερε να εξαφανιστεί και αυτός από τα μάτια του κόσμου.
Από τότε όταν την ρωτούσαν (κυρίως συνάδελφοι που την αντιπαθούσαν) : "Έχεις κάποια συγγένεια με τον Άμπριτζ που συνήθιζε να σκουπίζει τα πατώματα του Υπουργείου;" η Ντολόρες χαμογελούσε, και με τον γλοιώδες τρόπο αρνούνταν κάθε σχέση με τον πατέρα της, δηλώνοντας πως ο δικός της πατέρας, ήταν ένα ισχυρό μέλος της Δημογεροντίας και πως πλέον δεν ζούσε. Φρόντιζε πάντα, να συμβούν δυσάρεστα πράγματα σε όσους ασχολούνταν με την οικογένειά της, ακόμα και τυχαία. Αυτοί που πραγματικά ήθελαν να τα έχουν καλά μαζί της απλά αποδέχονταν την δική της εκδοχή της ιστορίας.
Παρόλες τις προσπάθειές της να κάνει τα γλυκά μάτια σε κάποιον από τους ανωτέρους της (δεν την ενδιέφερε ποτέ ποιος θα ήταν αυτός, γνωρίζοντας πως μόνο έτσι θα μπορέσει να διασφαλίσει την δική της ασφάλεια και την θέση της στην κοινωνία) η Ντολόρες δεν κατάφερε να παντρευτεί. Όλοι μπορεί να παίνευαν την σκληρή δουλειά της αλλά ακόμα και οι λιγοστοί εκείνοι που κατάφεραν να την γνωρίσουν καλύτερα, τρόμαζαν, αφού η Ντολόρες μετά από ένα ποτήρι σέρρι, γινόταν αθυρόστομη και πολλές από τις ιδέες που εξέφραζε για την αντιμετώπιση των μη-μάγων, ήταν υπερβολικές ακόμα και για τους πιο φανατικούς κατά των Μαγκλ.
Καθώς η Ντολόρες μεγάλωνε γινόταν όλο και δυσκολότερη, ενώ ανέβαινε τις βαθμίδες του Υπουργείου. Σιγά σιγά, μια ιδιαίτερη αγάπη προς τα κοριτσίστικα αντικείμενα έκανε την εμφάνισή της. Το γραφείο της γέμισε βολάν και μαξιλάρια. Ιδιαίτερη συμπάθεια είχε σε ότι ήταν στολισμένο με γατάκια (παρόλο που τις αληθινές γάτες τις θεωρούσε βρώμικες).
Όταν ο Κορνήλιος Φαντζ άρχισε να ανησυχεί για το ότι ο Άλμπους Ντάμπλντορ είχε βλέψεις για την θέση του Υπουργού, η Ντολόρες κατάφερε να εισβάλει στην καρδιά της εξουσίας, παρουσιάζοντας τον εαυτό της ως τον μόνο άνθρωπο που ο Κορνήλιος μπορούσε να εμπιστευτεί.
Όταν η Ντολόρες πήρε τον τίτλο της Μεγάλης Επιθεωρήτριας στο Χόγκουαρτς, βρήκε την ευκαιρία να ξεδιπλώσει όλο της το ταλέντο σε προκαταλήψεις και σκληρότητα. Δεν είχε καθόλου καλές αναμνήσεις από το σχολείο, αφού ένιωθε, πως την είχαν παραβλέψει σε οποιαδήποτε θέση ευθύνης. Ως επιθεωρήτρια απόλαυσε την επιστροφή της στο σχολείο, αφού μπόρεσε να εκδικηθεί όλους εκείνους που όταν ήταν μαθήτρια δεν είχαν καταλάβει την αξία της (έτσι τουλάχιστον νόμιζε).
Η Ντολόρες είχε μία φοβία, θα το έλεγες, απέναντι σε όντα που δεν ήταν αρκετά ή καθʼ ολοκλήρου ανθρώπινα. Ο απέχθειά της για τον ημιγίγαντα Χάγκριντ και τους Κένταυρους δείχνει πόσο πολύ φοβόταν το άγνωστο και το άγριο. Νιώθει πως πρέπει να ελέγχει τα πάντα και πιστεύει ότι όποιος αμφισβητήσει το κύρος και την κοσμοθεωρία της πρέπει να τιμωρηθεί. Απολαμβάνει την υποταγή και την ταπείνωση των άλλων και εκτός από την δεδηλωμένη αφοσίωσή της, δεν υπάρχει κάτι που θα την έκανε να διαφέρει από την Μπέλατριξ Λεστρεΐντζ.
Η καριέρα της Ντολόρες στο Χόγκουαρτς είχε καταστροφική κατάληξη, αφού είχε υπερβεί τις εξουσίες που της είχε δώσει ο Φαντζ, σε μια προσπάθεια να ξεπεράσει τον εαυτό της. Μετά το τέλος της καριέρας της στην σχολή επιστρέφει συγκλονισμένη αλλά αμετανόητη σε ένα Υπουργείο το οποίο είναι αναστατωμένο λόγω της επιστροφής του Λόρδου Βόλντεμορτ.
Στην αλλαγή του καθεστώτος, μετά την αναγκαστική παραίτηση του Κορνήλιου Φαντζ, η Ντολόρες κατάφερε να επιστρέψει στην παλιά της θέση στο Υπουργείο. Ο νέος υπουργός, Ρούφους Σκρίμτζεουρ, είχε εκείνη την περίοδο, πολύ σημαντικότερα ζητήματα να λύσει, από αυτό της Ντολόρες Άμπριτζ. Ο Σκρίμτζεουρ τιμωρήθηκε αργότερα για αυτή του τη στάση, αφού το Υπουργείο δεν τιμώρησε ποτέ την Ντολόρες τόσο για την παραβίαση της εξουσίας, όσο και για την συμπεριφορά της στο Χόγκουαρτς. Με την στάση του αυτή ο Υπουργός, όχι μόνο φάνηκε να επιβραβεύει την Ντολόρες, η οποία ήταν ο μόνος άνθρωπος, εκτός του Λόρδου Βόλντεμορτ, που άφησε μια μόνιμη ουλή στον Χάρι, αλλά και να αποδέχεται την διαφθορά που υπήρχε στο Υπουργείο του.
Η Ντολόρες σύντομα, όμως, άρχισε να απολαμβάνει την ζωή της στο Υπουργείο, αφού από την στιγμή που το ανέλαβε ο Πίους Θίκνες, μαριονέττα των Θανατοφάγων, αυτή είχε όση εξουσία ήθελε, αφού γρήγορα κατάλαβε πως είχε περισσότερα κοινά στοιχεία με τους Θανατοφάγους, παρά με το Άλμπους Ντάμπλντορ. Όχι απλά στον τομέα της, αλλά και ως επικεφαλής του δικαστηρίου, που δίκαζε όσους μάγους δεν ήταν καθαρόαιμοι. Ένα δικαστήριο μαϊμού, αφού το αποτέλεσμα κάθε τέτοιας δίκης ήταν ίδιο, πως δηλαδή τα άτομα αυτά, είχαν κλέψει τόσο της μαγικές τους ιδιότητες, όσο και τα ραβδιά τους.
Σε μια τέτοια δίκη ήταν, που ο Χάρι Πότερ της επιτέθηκε, μέσα στην καρδιά του Υπουργείου και της έκλεψε έναν Πεμπτουσιωτή.
Μετά την ήττα του Βόλντεμορτ, η Ντολόρες Άμπριτζ, καταδικάστηκε σε φυλάκιση, τόσο για την ενθουσιώδη συνεργασία της με την ομάδα των Θανατοφάγων, όσο και τα βασανιστήρια και τους θανάτους (πολλοί δεν επέζησαν το Αζκαμπάν) εκείνων των αθώων που καταδίκασε.
Γενέθλια: 26η Αυγούστου
Κοιτώνας Χόγκουαρτς: Σλύθεριν
Ειδικές ικανότητες: Η αιματηρή πένα ήταν δική της εφεύρεση
Τύπος αίματος: Μαγκλ μητέρα, Μάγος πατέρας
Οικογενειακή κατάσταση: άγαμη, χωρίς παιδιά
Χόμπι: Η συλλογή διακοσμητικών πιάτων της σειράς «παιχνιδιάρικα αιλουροειδών», τα
Βολάν, υφάσματα και διακοσμητικά στοιχεία σε στατικά αντικείμενα, εφεύρεση οργάνων
βασανιστηρίων
Μετάφραση: Severus John Snape
Επιμέλεια: anthian9
Τα πνευματικά δικαιώματα ανήκουν στην J. K. Rowling και στο Pottemore.
Η μετάφραση έγινε καθαρά για ενημερωτικούς και ψυχαγωγικούς σκοπούς.
Απαγορεύεται η αναδημοσίευση χωρίς την άδεια του HW. Ελεύθερη για χρήση αν συμπεριλαμβάνεται η πηγή.
Έχει επεξεργασθεί από τον/την anthian9 στις Παρ Δεκ 05, 2014 10:19 pm, 2 φορές συνολικά
