από Amycus Τετ Φεβ 19, 2014 1:35 pm
@RtVaVa έγραψε:Ο Ντεμπυσσί εισήγαγε ατονικά στοιχεία στην μουσική του επειδή άκουσε κάποιες παράξενες μελωδίες σε ένα χωριό στην Σιγκαπούρη.
Η Δυτική μουσική είναι αυτή που δεν αμφισβήτησε την τονικότητα. Μην ξεχνάς ότι άρχισε σε ένα πλαίσιο καθαρά εκκλησιαστικό. Κάποτε ακόμα και η πολυφωνία ήταν κατά μία έννοια επανάσταση και αποκηρύσσονταν ως "ταραχοποιό πνεύμα"!
Νομίζω ότι συγκριτικά με όλη την ιστορία του ανθρώπου και της μουσικής (για την πλειονότητα της οποίας δεν έχουμε ακριβή ηχητικά δείγματα) αυτοί οι αιώνες δεν ήταν τόσο πολλοί. Θα επειμείνω στο ότι εξυπηρετούσαν την ανάγκη της εκάστοτε εποχής και συμβάδιζαν με το κοινωνικοπολιτικό πλαίσιο.
Nομίζω ότι "ατονικά" στοιχεία εισάγει και ο Μπαχ στο νεανικό του έργο,την Toccata σε Ρε μινόρε.Οι τελικές συγχορδίες της φούγκας δεν θα χαρακτηριζόντουσαν και τόσο "τονικές." Το κάνει και ο Μπετόβεν στη "Μεγάλη Φούγκα" για κουαρτέτο εγχόρδων αλλά και ένας όψιμος Λίστ σε κάποιες συνθέσεις (κυρίως στην Συμφωνία του Δάντη,στο μέρος της Κόλασης).Βέβαια η παραδοσιακή μουσική κυρίως της Άπω Ανατολής έχει να κάνει και με το χόρδισμα των φυσικών οργάνων αλλά και με την έννοια ότι ο συγκερασμός εκεί δεν υιοθετήθηκε ποτέ (στο στενό 6-12 μόρια) και το τονικό ύψος της νότας μι στην φύση είναι πάντα λίγο ψηλότερο σε σχέση με το συγκερασμένο της Δυτικής.Αλλά και στην αρχαία Ελλάδα,παρόλο που δεν έχουμε ηχητικά δείγματα και δεν ξέρουμε το χόρδισμα των οργάνων,οι μαθηματικοί τύποι των τρόπων συνηγορούν σε ένα τονικά αυστηρό σύστημα με τα τετράχορδα.Θα μου πεις φυσικά ότι δεν είναι θέμα διαστημάτων μόνο (στην βυζαντινή έχουμε μικροδιάστημα 4 μορίων αλλά και 8 ή 10 μορίων) αλλά η χρήση τους παραμένει αυστηρά τονική.
@RtVaVa έγραψε:Συμφωνώ ότι η φύση έχει εμπνεύσει κατά καιρούς τους συνθέτες, τους πάντες, μα είσαι σίγουρος ότι σώνει και καλά αυτό ήθελαν να πουν; ... Αυτά τα κομμάτια είναι αριστουργήματα προπάντων γιατί είναι όμορφα, και γιατί έχουν πολλά επίπεδα ερμηνείας, αναλόγως τα βιώματα και τις παραστάσεις του καθενός. Δεν με πείθει το γεγονός ότι κάποιες φορές όχι πάντα οι συνθέτες εμπνεύονται από την φύση ότι η έλλειψη αρμονίας είναι παρά φύσιν και άσχημη.
Σίγουρος δεν μπορώ να είναι για τίποτε αλλά πάντα υπάρχει ανάγκη για μια αντιστοιχία.Όταν έπαιζα την 3η μπαλάντα του Σοπέν,υπάρχει ένα σημείο σε μορφή: όγδοο-παύση ογδοού-όγδοο-όγδοο-παύση ογδόου που μου θύμιζε κουτσό που περπατάει.Τέλοσπάντων,κάναμε και λίγη πλάκα με το θέμα (καθώς εγώ αποκαλούσα το κομμάτι ως "Του Κούτσαβλου") μέχρι που πρόσφατα άκουσα στο ραδιόφωνο πως το ρυθμικό σχήμα το δανείστηκε ο Σοπέν απο ένα γαϊδουράκι που τον ανέβαζε σε ένα σονατόριο και που κούτσαινε λίγο.Νομίζω λίγο-πολύ,μπορείς να κάνεις αναγωγές σε κάτι εξωμουσικό.Την ορ.31 Νο.3 του Μπετόβεν την έλεγα "Ο Λόξυγκας."
@RtVaVa έγραψε: Τώρα γιατί γράφει τόσος κόσμος μουσική η οποία είναι απλώς ακαταλαβίστικη, με στείρες συνηχήσεις και κοπανήματα... Δεν το ξέρω ακριβώς. Δεν νομίζω πάντως ότι έχει να κάνει τόσο με την αισθητική, αλλά με τον στείρο ακαδημαϊσμό, ο οποίος αφορά μόνο τους στείρους ακαδημαϊκούς
και δεν σκοπεύει να επικοινωνήσει με τον "υπόλοιπο κόσμο". Αυτό το ζήτημα το τοποθετώ ως ανοιχτό στο κεφάλι μου. Για ποιον γράφουν, γιατί γράφουν, έχει σημασία;
Και αυτό είναι το πρόβλημά μου με τον Αγγελόπουλο τον σκηνοθέτη (Θεός σχωρέσ'τον) όταν είχε βγεί και είχε δηλώσει πως δεν κάνει ταινίες για το κοινό αλλά πρωτίστως για την ανάγκη του να κάνει ταινίες.Αυτή είναι η όλη προβληματική μου όπως σου γράφω και σε προηγούμενες δημοσιεύσεις.Αν έχουν να προτείνουν κάτι νέο,ας το κάνουν.Κάτι όμως που να είναι μουσική,όχι ήχοι.Κανένας μεγάλος δεν συνθέτει για να συνθέσει.Ξέρει πάντα ότι συνθέτει για κοινό,για τον κόσμο.Αυτό το "συνθέτω για να συνθέτω" μου κάνει κάτι σαν εγκεφαλική αναπηρία."Συνθέτω γιατί δεν μπορώ να κάνω τίποτε άλλο,είμαι ανίκανος." Και εμείς τι φταίμε δηλαδή; Πάντως,αυτή η τραγική εσωστρέφεια των σύγχρονων συνθετών,έχει δημιουργήσει πολλά προβλήματα στην μουσική.Τους έχουν πάρει φαλάγγι οι κινηματογραφικοί συνθέτες.
