Η κηδεια των Ποτερ

Προσφατα αναρωτηθηκα αν οταν πεθαναν οι Ποτερ η Πετουνια και η υπολοιπη οικογενεια της Λιλυ πηγαν στην κηδεια τους.

Πως πιστευετε οτι μπορει να συμπεριφερθηκαν?

Είναι λίγο στρουμφοκαλλιέργεια το όλο θέμα,αλλά είναι ωραίο.

Λοιπόν,οι Ντάρσλι και οι Πότερ.Καραμάγκλ οι πρώτοι,μάγοι οι δεύτεροι.Πετούνια και Λίλυ κόβουν διπλωματικές σχέσεις απο τα 11 τους χρόνια,την στιγμή που η Λίλυ πατάει το πόδι της στο Χόγκουαρτς και η Πετούνια μένει πίσω να λύνει ασκήσεις γλώσσας και μαθηματικών στο γυμνάσιο της περιοχής.Η ίδια μας λέει πως έβλεπε την αδερφή της:"...αφού τέτοια ήταν και η καταραμένη η αδερφή μου...εξαφανίστηκε σε αυτό το...το δήθεν σχολείο...Μόνο εγώ την έβλεπα όπως πραγματικά ήταν:μια ανώμαλη!...Ήταν περήφανοι που είχαμε μια μάγισσα στην οικογένεια.".Το μίσος -ή ο πόνος άραγε;- περίσσευε στην καρδιά της Πετούνιας.Μεγάλωσε,παντρεύτηκε τον Βέρνον -κύλησε ο τέντζερης και βρήκε το καπάκι- έκανε και το Ντιντικάκι.Και η έχθρα μεγάλωνε και στην ήδη κατεστραμμένη επικοινωνία υψώθηκαν τείχη απόρθητα.(Για να μην είμαι τελείως μονομερής και απόλυτος,κάποια τυπική μορφή επικοινωνίας πρέπει να υπήρχε αφού η Πετούνια γνωρίζει για τον γάμο της Λίλυ και για τον γιό της,Χάρι).Και κάπου εκεί η Λίλυ δολοφονείται μαζί με τον Τζέημς.Σύσσωμη η μαγική κοινότητα απαλλάσσεται απο τον Βόλντεμορτ και πανηγυρίζει,θεωρεί ήρωες τους Πότερ.Άρα πρέπει να δεχούμε πως στην κηδεία τους θα παρευρέθηκαν αρκετοί μάγοι και μάγισσες να αποτίσουν φόρο τιμής στους Πότερ.Γείτονες,φίλοι,μάγοι που πήγαν για το τελευταίο αντίο.Αλλά οι Ντάρσλι δεν τα πήγαιναν και πολύ καλά με την μαγεία και ειδικά με τους μάγους.Είμαι σίγουρος ότι ένας μάγος σαν τον Ντάμπλντορ θα τους ειδοποίησε,όπως είμαι σίγουρος πως δεν παρευρέθηκαν στην κηδεία.Αποκλείεται ένας άνθρωπος να μιλούσε έτσι "...φρόντισε να ανατιναχθεί ώστε να φορτωθούμε εμείς τον μικρό!" για την αδερφή του,αν την είχε δει νεκρή και άψυχη.Βέβαια οι άνθρωποι δεν αλλάζουν εύκολα,αλλά στην θέα και αργότερα στην ανάμνηση της νεκρής της αδελφής,θα μιλούσε ίσως με περισσότερο σεβασμό -όχι αγάπη- για εκείνη.

Εγω πιστευω οτι ιιισως και να παρευρέθηκε στην κηδεια η πετουνια μονη της χωρις να πει στο βερνον που πηγε ή να ειπε οτι πηγε καπου αλλου. Γιατι καταβάθος αγαπούσε την αδερφή της παρόλη τη ζηλια που αργοτερα μετατραπηκε σε μισος. Αλλα οταν μαθαινεις οτι πεθανε η αδερφη σου δεν ειναι δυνατον να μην στεναχωρηθεις και να μην πας στην κηδεια ή τουλαχιστον αν δεν ηθελες να πας τοτε που ήταν γεματο μαγους να πηγαινες μια μερα μετα ή κατι τετοιο. Πιστευω οτι ολο το μισος που εδειχνε ηταν επιτιδευμενο για τον βερνον. Αυτο πιστευω εγω...

μην ξεχνας το γεγονος οτι επικοινωνουσε με τον νταμπλντορ οποτε δεν ειναι αδυνατο

Πιστευω οτι σιγουρα δεν πηγανε ολοι οι Νταρσλι..Ισως η Πετουνια βρισκοταν καπου απομερα γιατι μεσα της αγαπουσε την Λιλι..Ο Βερνον σιγουρα δεν θα δεχοταν να παει γιατι θεωρουσε τους Ποτερ ανωμαλους..Παντως η Πετουνια και να πηγε ειμαι σιγουρος οτι γρηγορα θα το μετανιωσε και θα γυρισε αστραπιαια στον Μαγκλ κοσμο της..

αχαχαχαχαχα

i dare you να γραψεις και απο την οπτικη γωνια του βερνον mr n.scamander

παντως η μονη που πιστευε οτι η λιλυ ηταν ανωμαλη απο την οικογενεια ηταν η πετουνια

φανταζομαι οτι οι γονεις τους θα πηγαν γιατι ηταν περιφανοι που η κορη τους ηταν μαγισσα και ενδιαφερονταν για τον κοσμο των μαγων

yaoikillerpilze...challenge accepted!!
βέβαια δεν ξερουμε και πολλά για τον θειούλη Βέρνον, πάνε και κάτι χρόνια από τότε που διάβασα τα βιβλία...το μόνο που θυμάμαι χαρακτηριστικά ήταν το κλασικό μουστάκι και πως το κεφάλι του ήταν ένα με το σώμα του χμ...θα κάνω μια προσπάθεια όμως...ας αυτοσχεδιάσω

Βέρνον's point of view:
Την ημέρα της κηδείας των συγγενών της γυναίκας μου, η Πετούνια ήταν πολύ ταραγμένη. Κάθε πρωί σηκώνεται και μου ετοιμάζει τα ρούχα που πρόκειται να φορέσω, τα βάζει στη γωνία του κρεβατιού διπλωμένα, τακτικά...μαζί με τα παπούτσια και τις ανάλογες κάλτσες...αλλά εκείνη τη μερα με ανάγκασε να σηκωθώ νωρίτερα απ ότι συνήθως, στερώντας μου έτσι το καθημερινό χουζούρεμα που πάντα μου φτιάχνει τη διάθεση. Μου είπε με τόνο επιτακτικό 'Θα βάλεις αυτά' και μου έδειξε μια φορεσιά πεταμένη πάνω στην πολυθρόνα. Την κοίταξα απορημένος, αλλά από το βλέμμα της κατάλαβα πως δε σήκωνε κουβέντα παραπάνω.
Κατά τη διάρκεια του πρωινού δε με άφησε να ανοίξω την τηλεόραση, κι έτσι αναγκάστηκα να χωθώ μεσα στα γκριζα νεα της εφημερίδας συγχισμένος. Ο Νταντλι μας, αν και μικρός ακόμη, ήταν φανερό πως είχε ενοχληθεί απο τη σβησμένη τηλεόραση, πράγμα που τον εκανε να αρνειται να φαει την κρεμούλα του...η Πετούνια μη εχοντας άλλη υπομονή μαζί του άρχισε να καθαρίζει με μανία την κουζίνα μουρμουριζοντας κατι μισόλογα. Προσπάθησα να την ηρεμίσω μα δεν άκουγε λέξη. Λίγο αργότερα, όλοι σιωπηλοί και μουτρωμένοι μπηκαμε στο αυτοκίνητο χωρις πολλα πολλα.
Όταν φτάσαμε επιτέλους στον προορισμό μας, προσεξα πως η Πετούνια είχε χλωμιάσει κι εκείνη ακριβώς τη στιγμή, περασε διπλα απο το αυτοκίνητο ενας πανύψηλος γιγαντιαίος άνδρας με σκονισμένα μακρυα γένια και μακριά σγουρά μαλλιά, που έκλαιγε με λυγμούς, ο οποίος μου προκάλεσε μια ανείπωτη αηδία. Εεε αυτό ήταν!! είπα στον εαυτό μου. 'Πετούνια, δεν προκειται να μείνω ούτε μια στιγμή παραπάνω σε αυτό το μέρος' της είπα. 'Αν δω ακόμη έναν σαν αυτόν που μόλις πέρασε, σου ορκίζομαι θα σηκωθώ να φύγω!!' Η Πετούνια έγνεψε 'ναι' με το βλέμμα καρφωμένο πάνω στην πλάτη του γίγαντα. 'Εχεις τόσα χρονια να δεις την αδελφή σου, που είναι σα να εχει πεθάνει απο χρόνια. Σε παρακαλώ δε θέλω να ταραχτείς άλλο. Πάμε να φύγουμε.'
Κι έτσι πήραμε το δρόμο του γυρισμου. Την επόμενη μέρα όλα ήταν φυσιολογικά. Όλα ήταν όπως θα έπρεπε να είναι. Μέχρι που...

Εγώ πιστεύω πως πήγανε στην κυδεία όλη η οικογένεια. Πιστεύω πως όσο ζήλειακαι μίσος και να έχεις για καποιον, όταν μάθεις πως πέθανε νιώθεις σαν να μην είσαι ολοκληρωμένη. Σαν να έχει κοπεί κατι απο μέσα σου. Ιδιαίτερα αν είναι και αδελφή σου. Οπότε όταν πήγαν στην κυδεία πιστεύω πως η Πετούνια έκλαψε και αν όχι με λιγμούν σίγουρα κίλησε ένα δάκρυ απο τα ματια της. Και άμα το κατάλαβε ο Βέρνον στα σίγουρα θα του είπε οτι το έκανε επίτιδες ή το κλασικο ψέμα "μπήκε κάτι στο μάτι μου". Και πιστεύω πως για λίγο καιρό έφευγε κριφά απο το σπίτι και πήγαινε στον τάφο της αδελφής της. Έτσι για να αναπληρώσει τα χαμένα χρόνια. Αλλά κάποια στιγμή ενώ προσπαθούσε να θυμηθεί όλες τις στιγμές που μάλωνε με την αδελφη της και η ετεια ήταν φυσικά η Πετούνια θυμήθηκε και το γράμμα απο το Χόγκουαρτς και άρχισαν τα παλια "μαλλιωτραβίγματα". Νευρίασε με τον εαυτό της που θεώρισε πως τώρα θα μπορεί να την συγχωρέσει και γύρισε στο σπίτι με δάκρυα. Και απο τότε άρχισε η δύσκολη ζωή του Χάρι.

n.scamander εγραψες και παλι

Λογικα η Πετουνια θα ειχε ρωτησει πρωτα τον Βερνον κ αυτος ο καλος( ) ανθρωπος θα ελεγε οχι νευριαζοντας οπς συνηθως. Κι οταν αυτος θα ηταν στην δουλεια του θα επερνε το μικρο διαβολακι της κ θα πηγαιναν σε καμια γωνια για να δουν τους "ανωμαλους" συγγενης της.

Εγώ μια φορά πιστεύω πως η κηδεία έγινε σε στενό κύκλο. Όλοι έμαθαν για τον θάνατό τους αλλά και όλοι φοβήθηκαν μήπως πάθουν και οι ίδιοι κάτι οπότε προτίμησαν να μείνουν αμπαρωμένοι στα σπίτια τους και να θρηνήσουν από μέσα τους. Εξάλλου, δεν ήξεραν για την προφητεία. Ήξεραν μόνο πως ο Βόλντεμορτ τους σκότωσε επειδή του αντιστάθηκαν και φοβήθηκαν για τις ζωές τους. Λογικά κάποιος (ίσως ο Ντάμπλντορ, ίσως ο Χάγκριντ, ίσως κάποιος από τους Πότερ), να παρέλαβε τα πτώματα τους και να τα έθαψε. Αυτό μόνο. Δεν νομίζω να έγινε με πολύ κόσμο, κλάματα, λόγους και τέτοια. Όλοι πληροφορήθηκαν τον θάνατό τους και θρήνησαν, αυτό είναι σίγουρο.

Εγώ είμαι σίγουρη οτι οι Ντάρσλι δεν πήγαν στην κηδεία των Πότερ... δεν πιστεύω ότι τους ενδιέφερε καθόλου και έξαλλου θεωρώ ότι και να ήθελαν δεν θα πατούσαν ποτέ το πόδι τους αφού θα ήξεραν ότι ήταν περιτριγυρισμένοι από μάγους και μάγισσες.

Εγώ λέω πως η Πετούνια προσποιίθηκε στον άντρα της ότι θα πήγαινε κάπου αλλού αλλά πήγε κρυφά στην κηδεία αλλά θα ήταν χωμένη σε καμιά γωνία ίσα ίσα να βλέπει για τελευταία φορά την αδερφή της, που καταβάθος ίσως να την αγαπούσε έστω και λίγο παρόλο που την έβριζε και την έλεγε "ανώμαλη". Πολύ πιθανόν να ζήλευε που η Λίλυ ήταν διαφορετική απ' τους υπόλοιπους. Εγώ στην θέση της θα πήγαινα κανονικά στην κηδεία της αδερφής μου όσο και να την μισούσα, όσο και να ζήλευα και ό,τι κι αν έλεγε ο άντρας μου εγώ θα πήγαινα! Καλή ανάπαυση στην οικογένεια Πόττερ :'( (μην με παρεξηγείτε έτσι κάνω)

Δεν ξέρω... Εγινε κηδεία σίγουρα,αλλά μπορεί και να πήγαν.Δεν είναι και εντελώς ηλίθιοι!

Edit απο τον Amycus.Απαγορεύονται τα greeklish στο φόρουμ.Παρακαλώ διάβασε τους Κανόνες λειτουργίας.

σίγουρα θα πήγαν, ο τρόπος που συμπεριφέρθηκαν δεν τον γνωρίζω όμως είμαι σίγουρος οτι μεσα της η Πετούνια θα ένιωθε λύπη.. την αδελφή της έχασε έστω και αν την μισούσε επειδή την ζήλευε..

Δεν νομιζω να πηγε γιατι θα πληροφορηθηκε λιγο αργοτερα τον θανατο της αδερφης της αλλα και να το ηξερε δεν νομιζω να πηγαινε σε ενα χωριο μαγων σε μια κηδεια αναμεσα σε τοσους μαγους ...

νομιζω οτι η πετουνια πηγε.Αν μη τι αλλο ηταν η αδερφη της.Την αγαπουσε και ας τη ζηλευε

Πιστευω πως η Πετουνια πηγε αλλα και να μην πηγε εκεινη τη μερα σγουρα θα πηγε καποι αλλαη και θα βλεπε τον ταφο της αδερφης της και θα κλαιγε!

πιστευω πως η πετουνια δεν πηγε στν κηδεια των ποτερ..!!και αυτο για 2 λογους.-1)σιγουρα ειναι αληθεια οτι η πετουνια στν αρχη δν μισουσε τν αδερφη τς,απλα τν ζηλευε επειδη ηταν μαγισσα...αλλα η ζηλια τσ αυτη με τ χρονια εξελιχθηκε σε μισος κ απεχθεια καθως τν αποκαλουσε ανωμαλη.το μισος τς κορυφωθηκε οταν η λιλι παντρευτηκε τν τζειμς...και 2)ο νταντλι ηταν τοτε ενος χρονου,..η πετουνια με ΤΙΠΟΤΑ δν θα αφηνε τν νταντουκο τς μονο τ,ουτε καν για τν κηδεια τς αδερφης της...Πιστευω λοιπον οτι η πετουνια λυπηθηκε για μονο μια στιγμη(ισως ν κυλησε κ κανα δακρυ)αλλα αμεσως μετα τ μετανιωσε κ εστρεψε τν αφοσιωση τς στν αντρα τςκ τ γιο τς...!

πιστευω οτι η πετουνια δεν τηα πηγε στην κηδεια και αντιθετοσ θα χαρικε που πεθανε η λιλι

χαχαχχαχαχαχαχα τι αλλο θα δω θεε μου θα χαρικε?????????ΕΛΕΟΣ!!!!!

ο Βερνον αποκλειεται να πηγε...Απο το πρωτο κιολας βιβλιο ξεκαθαρισε την θεση του απεναντι στους μαγους..Δεν ηθελε να εχει καμια σχεση μαζι τους...Ωστοσο,η Πετουνια πιστευω οτι αγαπουσε την Λιλι,και οτι πηγε στην κηδεια κρυφα απο τον Βερνον..

σιγουρα πηγαν, η πετουνια πιστευω πως παντα μετανιωνε για τη συμεπριφορα της στον χαρι και παντα ηθελε να φερει αντιρηση στο βερνον αλλωστε δειτε στις αναμνησεις του πριγγιπα ποσο αγαπημενες ειναι, τη ζηλευε ναι αλαλ την αγαπουσε τη λιλυ!