Οι Ποινές

Το να ζεις με τύψεις πιστεύω εγώ. Οι τύψεις σε σκοτώνουν κιόλας. Σε οδηγούν στην τρέλα, στην παράνοια. Σε κυνηγούν για όλη σου τη ζωή. Είναι μια χρόνια τιμωρία προς τον εαυτό σου.
Ο θάνατος είναι άλλο πράγμα. Πεθαίνεις και τελειώνουν όλα. Είτε αργοπεθαίνεις είτε πεθαίνεις ακαριαία, πεθαίνεις. It's over, που λέμε.
Η φυλάκιση στο Αζκαμπάν είναι φρικτή. Θα πρέπει να υπομένεις τους Παράφρονες οι οποίοι σε συρρικνώνουν, σε αποτελειώνουν. Στο Αζκαμπάν, με λίγα λόγια, αργοπεθαίνεις.
Αυτά από εμένα.

Αυτό που τους έκαναν με τους φύλακες του Αζκαμπάν ήταν το καλύτερο...να ζεις μέσα σε μια παράνοια...!!

το να ζεις με τυψεις

Να ζεις με τύψεις θα το απαντούσα χίλια τα εκατό για το παιδάκι μου έκλεψε τις τσίχλες από το συμμαθητή του και αισθάνεται ένοχο, για το γιο που αμφισβήτησε τη μάνα... Άντε και για μικρο-εγκλήματα. όμως ειλικρινά, πιστεύετε ότι ένας "άνθρωπος" που σκοτώνει για ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΣΗ μπορει να έχει τύψεις; Μπορεί να θεωρηθεί άνθρωπος για να έχει τύψεις; Αφού το 'φχαριστιέται, κάτι δεν πάει καλά :S.
Σε αυτή τη περίπτωση για εμένα η καλύτερη λύση θα ήταν ο θάνατος. Οφθαλμός αντί οφθαλμού. Τους στερείς τη δύναμή τους: τη ζωή. Έστω και ανώδυμα τους τη στερείς. ΑΟΥΤΣ! =|

Το να ζεις με τυψεις.

μχχχ το να ζεις με τύψεις

Το να μην έχεις τουλάχιστον κάτι ευχάριστο να θυμάσαι.

...το να ζεις με τυψεις και αναμεσα σε παραφρονες...

η φυλακιση στο αζκαμπαν ειναι τι χειροτερο που μπορει να σε βρει!

Εγώ παλί πιστεύω ότι τις τύψεις ίσως και να μπορούσε κάποιος να τις αντιμετωπίσει.Ειδικά άμα ήταν αναίσθητος δεν θα είχε καν τύψεις.
Αντίθετα θεωρώ πιο τρομαχτικό το Ασκαμπαν.Λέγαν ότι μπορούσες να τρελαθείς.Να σε φυλάνε οι Παράφρονες? ΙΧ.Πόσο απαίσιο μπορεί να είναι να νιώθεις συνέχεια άσχημα?

Νομίζω η φυλάκιση στο Αζκαμπάν είναι μακράν το χειρότερο από τα τρία.
Τις τύψεις από μόνες τους μπορείς να τις αντιμετωπίσεις -αν είσαι αρκετά αναίσθητος ή ψυχάκιας μπορεί να μην τις έχεις καν. Ο θάνατος σε βγάζει απ' τη μιζέρια σου μια και καλή. Το Αζκαμπάν μπορεί να σου δημιουργήσει τύψεις ακόμα και για πράγματα που δεν ευθύνεσαι και να σε τρελάνει. Η τρέλα είναι η πιο επικίνδυνη ασθένεια και η πιο σκληρή τιμωρία.

Βασικά εξαρτάται το έγκλημα. Αν για παράδειγμα κάποιος προσπάθησε να κλέψει την Τράπεζα Γκρίνγκοτς δεν του αξίζει κανένα από αυτά. Μία κάθειρξη σε φυσιολογικές φυλακές για μερικά χρόνια είναι αρκετή.
Σε αντίθετη περίπτωση, αν κάποιος είναι μανιακός δολοφόνος (βλ. Βόλντεμορτ) απλά δεν νιώθει τύψεις, αν ένιωθε τύψεις δεν θα το επαναλάμβανε. Οπότε η καλύτερη λύση είναι ο θάνατος. Δεν μπορώ να καταλάβω ρητά όπως "ο Θεός έδωσε την ζωή και μόνο αυτός μπορεί να την πάρει", από την στιγμή που κάποιος αφαιρεί την ζωή από ένα άτομο με την θέληση του τότε του αξίζει το ίδιο, απλά.

Κατα τη γνώμη μου η φυλάκηση στο Αζκαμπάν, από αυτά που έχεις γράψει στο πρώτο ποστ, Ματθαίε. Γενικά... το φιλί των Παραφρώνων. Θα έλεγα ο θάνατος, αλλά δε ξέρεις που πας και που σε στέλνουν, οπότε δε μπορούμε να πούμε πως ειναι βαριά τιμωρία. Το να ζει με τύψεις είναι δύσκολο για κάποιον που το αξίζει και το έκανε γιατί έτσι ήθελε. Είναι αυτό που είπε πιο πάνω η Μαρία (Ιζαμπέλ). Το κάνει γιατί το θέλει, δε θα το μετανιώσει για κάποιο λόγο παρα μόνο επειδή πήγε στο Αζκαμπάν...

Εγω πιστευω το να ζεις με τυψεις ή η φυλακηση στο Αζ...
Η φυλακηση ειναι κατι σαν...σαν....σαν το αποκλησμο σου απο το φορουμ ενα πραμα!Τι χειροτερο???

Η φυλάκιση στο Αζκαμπάν.
Ζεις γύρω από τέσσερις τοίχους, οι Παράφρονες σου παίρνουν όλες τις αγαπημένες σου στιγμές, δεν έχει επαφή με ανθρώπους κτλ. Σε τρελάνει. Θέλεις να πεθάνεις. Ειδικά σε μία φυλακή σαν το Αζκαμπάν.
Ο θάνατος νομίζω είναι το πιο απλό. Ειδικά αν γίνει με φοινική κατάρα. Δεν πονάς, φεύγεις αμέσως, τα ξεχνάς όλα, δεν βασανίζεσαι με τίποτα.
Οι τύψεις δεν είναι τίποτα για του δολοφόνους και τους εγκληματίες. Όταν φτάνεις στο σημείο να στερείς από κάποιον το δικαίωμα της ζωής, δεν έχεις τύψεις για τίποτα μετά. Μην μου πείτε ότι η Μπέλλατριξ είχε τύψεις στο Αζκαμπάν? Φυσικά και όχι. Οι δολοφόνοι που μπαίνουν στο Αζκαμπάν, είναι άκαρδοι, δεν έχουν ευαισθησίες, δεν νιώθουν τύψεις.

Harry James Potter έγραψε:Το να ζεις με τύψεις πιστεύω εγώ. Οι τύψεις σε σκοτώνουν κιόλας. Σε οδηγούν στην τρέλα, στην παράνοια. Σε κυνηγούν για όλη σου τη ζωή. Είναι μια χρόνια τιμωρία προς τον εαυτό σου.
Ο θάνατος είναι άλλο πράγμα. Πεθαίνεις και τελειώνουν όλα. Είτε αργοπεθαίνεις είτε πεθαίνεις ακαριαία, πεθαίνεις. It's over, που λέμε.
Η φυλάκιση στο Αζκαμπάν είναι φρικτή. Θα πρέπει να υπομένεις τους Παράφρονες οι οποίοι σε συρρικνώνουν, σε αποτελειώνουν. Στο Αζκαμπάν, με λίγα λόγια, αργοπεθαίνεις.
Αυτά από εμένα.

Συμφωνώ μαζί σου!

Η καλύτερη θα ήταν σίγουρα ο θάνατος.Μάλλον η χειρότερη θα είναι να είσαι μέσα στην απελπισία και στην μιζέρια του Αζκαμπάν.Οι τύψεις με τον χρόνο μπορεί να φύγουν.

Η φυλάκιση στο Αζκαμπάν γιατί εκεί θα βλέπεις αυτό που έχεις κάνει ξανά και ξανά και ξανά....

οπος ξερουμε ο φιλτς ειχε πει οτι του ελειπαν τα ουρλιαχτα και οι τοιμοριες εε ειχε πει οτι τους κρεμουσαν αναποδα παλια ....

Η φυλάκιση στο Αζκαμπάν είναι κατά την γνώμη μου το χειρότερο απο όλα.Μπαίνεις εκεί μέσα και αλλάζει εντελώς ο εαυτός σου,με την κακιά έννοια.Οι Παράφρωνες σε παραφυλάνε όλην την ώρα και σε τακτά χρονικά διαστήματα θα σου ρουφάνε και τις ευχάριστες αναμνήσεις σου φέρνοντας σου στο μυαλό την χειρότερη ανάμνηση σου.Σύντομα θα χάσεις εντελώς τα λογικά σου και θα καταλήξεις να γίνεις ένας ασυνάρτητος άνθρωπος.Παρόλαυτα ούτε η φυλάκιση στο Αζκαμπάν δεν αλλάζει το μυαλό και την ψυχολογία των εγκληματιών.Ωραία,υποφέρουν τα πάνδεινα εκεί μέσα όμως εάν τυχόν βγουν απο εκεί μέσα με τον έναν ή τον άλλον τρόπο θα επανέλθουν πίσω στον πραγματικό τους εαυτό.
Οι τύψεις;Όντως οι τύψεις για ένα έγκλημα ή και μιά απλή αδικία που έκανες μπορούν να σε κάνουν κλειστό άνθρωπο και να τα σκέφτεσαι όλα αυτά όλην σου την ζωή.Στο Αζκαμπάν όμως δεν μπαίνουν απλοί εγκληματίες αλλά άνθρωποι που σκοτώνουν και βασανίζουν για πλάκα.Απο που και ως που θα έχουν αυτά τα τέρατα τύψεις για της πράξης τους.Ίσα ίσα που θα γελάνε κιόλας μέσα απο το κελί τους φέρνοντας αυτά στο μυαλό τους.
Ο θάνατος;Απο που και ως που πρέπει να σκοτώσουμε έναν άνθρωπο;Ωραία,μπορεί ο ίδιος άνθρωπος να έχει κάνει δεκάδες φόνους στην ζωή του όμως και πάλι αν εμείς του αφαιρέσουμε την ζωή καταλήγουμε σαν εκείνον.Και έπειτα ο θάνατος δεν είναι απαραίτητα τιμωρία,αυτό το φανταζόταν ο Βόλντεμορτ που έλεγε πως δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο απο τον θάνατο.Ο θάνατος είναι απλά μιά λύτρωση των κρατούμενων της φυλακής.Λύτρωση απο όλα τα μαρτύρια και τα βάσανα της φυλακής.Ούτε και αυτή η ποινή είναι αρκετά καλή.
Και οι τρεις αυτές ποινές έχουν ορισμένα μειωνεκτήματα,όμως όπως ανέφερα και αρχικώς η ποινή που έχει τις περισσότερες δυνατότητες είναι η ίδια η φυλάκιση στο Αζκαμπάν καθώς μπορεί να σε τρελάνει και να χάσεις εντελώς τον εαυτό σου.

Το να κλείσεις κάποιον στο Αζκαμπάν είναι ότι καλύτερο γιατί και αιχμάλωτος και με τύψεις!!!Τι άλλο θες!!

ανάλογα τον άνθρωπο, αν δεν ένιωθε τύψεις κάποιος για ο, τι κι αν έχει κάνει τότε το Αζκαμπάν

Απο το να μπω στο ασκαμπαν καλυτερα ο θανατος

συμφωνω με teddy potter