Βιβλίο που πέρασε και δεν ακούμπησε...

Υπάρχουν φορές που αγοράζουμε ένα βιβλίο που μας έχουν προτείνει με τα καλύτερα λόγια, που έχει καλές κριτικές, που ανήκει σε ένα από τα αγαπημένα μας είδη ή είναι ενός συγγραφέα που μας αρέσει και αναρωτιόμαστε τι του βρήκαν όλοι. Δεν είναι απαραίτητα κακό, απλώς άοσμο και άνοστο και δεν έχει την ικανότητα να μας τραβήξει στον κόσμο του.
Υπάρχει κάποιο βιβλίο που διαβάσατε και σας άφησε παγερά αδιάφορους; Κάπως έτσι: ; Ποιο είναι; Εσείς φταίγατε ή το βιβλίο; Ξαναπροσπαθήσατε να το διαβάσετε;

Ήταν ο Τομ Σόγιερ, είχα ακουσει τα καλύτερα όμως...

Το κορίτσι με τα πορτοκάλια

^Καλά..και τι δεν είχα διαβάσει για αυτό το βιβλίο! Ένα σωρό κριτικές στο ίντερνετ και βλακείες...ακόμα και ο ίδιος ο συγγραφέας έλεγε στην εισαγωγή του πόσο ωραίο βιβλίο και λοιπά θα είναι, ότι θα αλλάξει το τρόπο που σκέφτεσαι και πραγματικά δεν ξέρω και εγώ τι άλλα χαζά έλεγε...
Έτσι το πήρα να το διαβάσω και τελικά ήταν απλά α-π-α-ί-σ-ι-ο..!
Δεν σας το προτείνω. Με τίποτα.

Ανάμεσα στους τοίχους από Λοράν Καντέ.

Δεν ξέρω, δεν μου άρεσε καθόλου ο τρόπος που ήταν γραμμένο αν και σαν θέμα ήταν ακριβώς για μένα. Μου έκανε πιο πολύ για ταινία, όπως το είχε γράψει ο συγγραφέας.

Θέλω να δω και την ταινία να δω αν κολλάει στη μεγάλη οθόνη παρά σε χαρτί.

Βασικά η τετραλογία του Λυκόφωτος, δεν ήταν ότι το μίσησα με το που το έπιασα στα χέρια μου, απλά πέρα από ορισμένα τσιμπήματα "ζήλιας" δεν μου προκάλεσε τίποτα άλλο. Δεν αγωνιούσα για τους χαρακτήρες, ούτε με ένοιαζε το πώς θα κατέληγαν -ήταν σαν να ήξερα από την αρχή τι θα γίνει.
Οπότε απλά ένα τεράστιο "" εκεί.
Και μετά το Αριστερό Χέρι του Θεού γιατί ενώ όταν το ξεκίνησα φαινόταν πολύ γαμάτο και badass κλπ στην πορεία με ξενέρωσε η εξέλιξή του.
Σίγουρα θα έχω κι άλλα απλά δεν μπορώ να τα θυμηθώ τώρα

Εγώ έχω διαβάσει πολλά βιβλία που "πέρασαν και δεν ακούμπησαν" αλλά το πιο τρανταχτό παράδειγμα ήταν η Πόλη των Οστών. Θα ήθελα να κάνω μια συζήτηση με έναν φαν της σειράς γιατί δεν μπορώ να καταλάβω τι φταίει.
Πριν το βιβλίο αυτό η μόνη επαφή που είχα με την Cassandra Clare ήταν τα fan-fiction της που ήταν αρκετά καλά. Είχα πρωτοδεί την σειρά των Θανάσιμων Εργαλείων τουλάχιστον 2 χρόνια πριν διαβάσω το πρώτο βιβλίο, είχα διαβάσει πολύ καλές κριτικές αλλά κάτι δεν μου κόλλαγε και το καθυστερούσα. Θες να ήταν η Meyer στο εξώφυλλο να μιλάει για του ήρωες της που θα τους αφήσει μοναχούς τους για να πάει για weekend με τον Jace; Θες να ταν το εξώφυλλο γενικότερα; Θες να ταν η θεματολογία του, που είχε ανακατεμένα όλα τα φανταστικά πλάσματα;
Πριν ένα μήνα αφού πρώτα είχα ακούσει τα καλύτερα λόγια από παιδιά μέσα και έξω του φόρουμ το αγόρασα. Κρίμα τα 17 ευρώ. Δεν μπορούσα με τίποτα να βρω κάτι θετικό στο βιβλίο αλλά δεν ήταν ούτε so bad it's good. Δεν ήταν καν αξιομνημόνευτο, σε αυτήν την κατηγορία είναι worse than Twilight. Η πλοκή του με άφησε παγερά αδιάφορη, οι τρύπες στην ιστορία ήταν αρκετά μεγάλες για να πέσω μέσα, δεν μπορούσα με τίποτα να μπω στον τρόπο σκέψης των ηρώων και απογοητεύτηκα από την γραφή της Clare. Οι ήρωες έμοιαζαν σαν να συζητάνε μέσω twitter, πετούσαν one-liners ο ένας στον άλλο, το ρομάντζο έμοιαζε βεβιασμένο, όπως άλλωστε και ολόκληρη η ιστορία, οι ήρωες δεν είχαν αρκετά κίνητρα για να κάνουν ότι έκαναν και γενικά: WTF?

Το ημερολόγιο της Άννας Φρανκ
Απο περιέργεια το πήρα,αλλά αποδείχτηκε ΜΕΓΑ λάθος!

Η τετραλογία του Λυκόφωτος...θα δανειστώ μια κριτική που άκουσα πρόσφατα για άλλο βιβλίο και θα πω απλώς οτι τα βιβλία ξεπερνούν τη νερόβραστη ρομαντουλίαση που μας σερβίρει η συγγραφέας και δεν το κάνει μόνο αυτή αλλά και πολλοί άλλοι πλασάροντας μας ένα εφηβικό ρομάντζο σαν χιλιομασημένη τσιχλόφουσκα που έχουμε βαρεθεί να μασάμε. Κλασσική προσέγγιση του γυναικείου κοινού κάτω των 17 που έχει στο μυαλό του τον υπεργλυκαιμισμό και ταυτίζει το ρομάντζο των καρικατουρίστικα και παραμυθιακά δοσμένων χαρακτήρων με την πραγματικότητα...απλά οτι πρέπει για δεκαπενταχρονες που έχουν χρόνο να σκτώσουν(δν φταίνε αυτές ,αυτοί που τα πλασάρουν φταίνε) και συγχέουν έναν παντελώς άγνωστο μέχρι πρότεινως Robert Pattinson με τον πριγκίππα της Σταχτοπούτας και της Ωραίας Κοιμωμένης που ακούμε απο μικρά παιδιά...αυτά όσον αφορά το γενικότερο στόρυ.
Ως προς τον τρόπο παρουσίασης θα συμφωνήσω με τη Γιάννα...πολύ προβλέψιμο και απο το οπισθόφυλλο ακόμη καταλαβαίνεις οτι πάει για ρομάντζο που μπορείς να διαβάζεις μόνο αν έχει κρύο το χειμώνα,βρέχει και δεν έχεις άλλο βιβλίο στη βιβλιοθήκη

Το ξέρω οτι οι φαν θα με βρίζουν αλλά μια γνώμη είναι

Η Μεγάλη Χίμαιρα του Καραγάτση.
Δε θα το περιέγραφα βέβαια σαν βιβλίο που πέρασε και δεν ακούμπησε.Άλλωστε όλοι λένε γι αυτό τα καλύτερα.
Απλά εμένα δε με άγγιξε γιατί βρήκα κάποιες καταστάσεις υπερβολικές και αψυχολόγητες.

Το ημερολόγιο της Αννας Φρανκ...

Τα ψάθινα καπέλα της Λυμπερ-κάτι.

πόσες και πόσες φορές δεν ξεκίνησα αυτό το βιβλίο και άλλες πόσες έμεινα στο πρώτο από τα 3 καλοκαίρια; Απλά ΔΕΝ. Το βαριέμαι και το βρίσκω ανούσιο κάθε φορά που το ανοίγω, αλλά θέλω να το τελειώσω για έναν ανεξήγητο λόγο.

Στην Πόλη του Άι-Δημήτρη ή όπως αλλιώς λέγεται ( ) της Κίρα Σίνου.
Είχα ακούσει καλά λόγια γι' αυτό το βιβλίο, αλλά απλά δε μ' ακούμπησε.-

^^^^^ Χρήστο σου έχω πει οτι σε μισώ; Σε μισώ

Εγώ διάβασα πρόσφατα το "Για πάντα;" μια ηλιθιότητα για να περάσει η ώρα. Και ήταν ηλιθιότητα

Ισως το "Imaginarium Geographica: ερχονται οι δρακοι"
ειναι μια σειρα βιβλιων απο την οποια διαβασα μονο τα δυο πρωτα (και δεν εχω ιδεα ποσα εχει ακομα),αν και δε μπορω να δικαιολογησω τη δυσαρεσκεια μου. Απλως δε μου εκανε το κλικ βρε αδερφε
Οφειλω ομως να παραδεχτω οτι εχει υπεροχη και λεπτομερη εικονογραφηση, καθως ο συγγραφεας ειναι καρτουνιστας.--->

Σπόιλερ:

βεβαια μπορει αν τα ξαναδιαβασω να μου αρεσουν...ετσι γινεται παντα με μενα ^_^

Ginevra Granger Silverton έγραψε:Ισως το "Imaginarium Geographica: ερχονται οι δρακοι"
ειναι μια σειρα βιβλιων απο την οποια διαβασα μονο τα δυο πρωτα (και δεν εχω ιδεα ποσα εχει ακομα),αν και δε μπορω να δικαιολογησω τη δυσαρεσκεια μου. Απλως δε μου εκανε το κλικ βρε αδερφε
Οφειλω ομως να παραδεχτω οτι εχει υπεροχη και λεπτομερη εικονογραφηση, καθως ο συγγραφεας ειναι καρτουνιστας.--->

Σπόιλερ:

βεβαια μπορει αν τα ξαναδιαβασω να μου αρεσουν...ετσι γινεται παντα με μενα ^_^

Οντως αυτα τα βιβλια απλα δεν σου κανουν το κλικ δεν μπηκα στον κοπο καν να αγορασω το δευτερο.

Arcturus Regulus Black έγραψε:Η τετραλογία του Λυκόφωτος...θα δανειστώ μια κριτική που άκουσα πρόσφατα για άλλο βιβλίο και θα πω απλώς οτι τα βιβλία ξεπερνούν τη νερόβραστη ρομαντουλίαση που μας σερβίρει η συγγραφέας και δεν το κάνει μόνο αυτή αλλά και πολλοί άλλοι πλασάροντας μας ένα εφηβικό ρομάντζο σαν χιλιομασημένη τσιχλόφουσκα που έχουμε βαρεθεί να μασάμε. Κλασσική προσέγγιση του γυναικείου κοινού κάτω των 17 που έχει στο μυαλό του τον υπεργλυκαιμισμό και ταυτίζει το ρομάντζο των καρικατουρίστικα και παραμυθιακά δοσμένων χαρακτήρων με την πραγματικότητα...απλά οτι πρέπει για δεκαπενταχρονες που έχουν χρόνο να σκτώσουν(δν φταίνε αυτές ,αυτοί που τα πλασάρουν φταίνε) και συγχέουν έναν παντελώς άγνωστο μέχρι πρότεινως Robert Pattinson με τον πριγκίππα της Σταχτοπούτας και της Ωραίας Κοιμωμένης που ακούμε απο μικρά παιδιά...αυτά όσον αφορά το γενικότερο στόρυ.
Ως προς τον τρόπο παρουσίασης θα συμφωνήσω με τη Γιάννα...πολύ προβλέψιμο και απο το οπισθόφυλλο ακόμη καταλαβαίνεις οτι πάει για ρομάντζο που μπορείς να διαβάζεις μόνο αν έχει κρύο το χειμώνα,βρέχει και δεν έχεις άλλο βιβλίο στη βιβλιοθήκη

Το ξέρω οτι οι φαν θα με βρίζουν αλλά μια γνώμη είναι

αυτό.

Jace Wayland ϟ έγραψε:Οντως αυτα τα βιβλια απλα δεν σου κανουν το κλικ δεν μπηκα στον κοπο καν να αγορασω το δευτερο.

^^και ειχα ξετρελαθει στην αρχη τωρα τα ξεφυλλιζω που και που μονο και μονο για τις εικονες



Οσον αφορα την τετραλογια του λυκοφωτος που ανεφερεται πιο πανω, πραγματικα ουτε ΚΑΝ που τη διαβασα!

Ο μικρός πρίγκιπας...
Κάθε φορά ξεκινάω να το διαβάσω και το παρατάω την επόμενη μέρα!!

Ξεκίνησα να διαβάζω τον 'Αρχοντα των Δαχτυλιδιών αλλά δεν μπόρεσα με τίποτα να το τελιώσω.Όχι ότι δεν μου αρέσει η ιστορία(οι ταινίες μου άρεσαν πού)αλλά ήταν σαν να διαβάζω τηλεφωνικό κατάλογο με τόσα ονόματα...

Πήρα το "Eclipse" , αφού διάβασα το "Twilight" και με ανάγκασαν να δω το New Moon την ταινία, και αφού διάβασα 3 σελίδες, το παράτησα. Μετά από δύο μήνες αποφάσισα να ο διαβάσω, ή τουλάχιστον να προσπαθήσω, και έφτασα στο κεφάλαιο 2...από τότε δεν το έχω ξανανοίξει...μόνο μία φορά για να δω πόσες σελίδες έχει...δε μου άρεσε, απλά.

οτιδηποτε του κοελο. δε μπορω να καταλαβω γιατι επιμενω να διαβαζω βιβλια του, αφου δεν μου6 αρεσει καθολου ο τροπος γραφης του.

κ οσο κ αν πληγονομαι που το λεω, το "ατελειωτες ιστοριες". αγαπω τον τολκιν, αλλα αυτο το βιβλιο...πραγματικα ατελειωτες ειναι οι ιστοριες του, γιατι δε ξερω κανεναν ανθρωπο που να εχει καταφερει να το διαβασει ολοκληρο

Τα ψηλά βουνά.
Θυμάμαι, μου το είχαν κάνει δώρο στην 2α Δημοτικού. Είχα ακούσει τα πάντα. Το πόσο τέλειο είναι, το πόσο θα μου αρέσει κτλ. κτλ.
Την πρώτη μέρα μου το άνοιξα διάβασα μία σελίδα και το έκλεισα. Θα μου πείτε, ήσουν πολύ μικρή απλά δεν μπορούσες να το διαβάσεις. Πριν κάτι μήνες το διάβασα όλο, χωρίς να σταματήσω και απορώ κι εγώ με τον ευατό μου πως δεν κοιμηθήκα, Είναι βαρετό και απαίσιο. Ίσως από τα πιο μισητά βιβλία που έχω διαβάσει.

^Εγώ όταν το διάβασα στην πρώτη δημοτικού είχα ξετρελαθεί. Ένιγουέι....

Ουροβόρος Κρίνος

Θα μπορούσε να είναι αρκετά καλό, καθώς είχε γρήγορη πλοκή και φαντασία, ωστόσο ήταν τόσο επιμελώς κακογραμμένο που θα περάσει τελείως απαρατήρητο και καλά θα κάνει, εάν η συγγραφέας θέλει να προστατέψει τη σωματική της ακεραιότητα. Τα κεφάλαια ήταν τόσο μπερδεμένα και υπήρχαν χιλιάδες χνάρια αντιγραφής από ΧΠ, Λυκόφως, Vampire Academy κ.α. που μάλλον θα έπρεπε να της κάνουν μήνυση. Ίσως είναι το πρώτο βιβλίο φαντασίας που πραγματικά δε συστήνω σε κανέναν. Αποφύγετέ το πάση θυσία όσο δελεαστικό και αν σας φανεί σε κάποιο ράφι βιβλιοπωλείου.

Alicia Spinnet έγραψε:Τα ψηλά βουνά.
Θυμάμαι, μου το είχαν κάνει δώρο στην 2α Δημοτικού. Είχα ακούσει τα πάντα. Το πόσο τέλειο είναι, το πόσο θα μου αρέσει κτλ. κτλ.
Την πρώτη μέρα μου το άνοιξα διάβασα μία σελίδα και το έκλεισα. Θα μου πείτε, ήσουν πολύ μικρή απλά δεν μπορούσες να το διαβάσεις. Πριν κάτι μήνες το διάβασα όλο, χωρίς να σταματήσω και απορώ κι εγώ με τον ευατό μου πως δεν κοιμηθήκα, Είναι βαρετό και απαίσιο. Ίσως από τα πιο μισητά βιβλία που έχω διαβάσει.

Και γω είχα ξετρελαθεί με το βιβλίο. Είχα πάρει μια έκδοση που είχε κάπως ανατριχιαστικό χαρτί, αλλά η όλη ατμόσφαιρα στο βουνό με μάγεψε τότε. Δωσ' του ακόμη μια ευκαιρία μωρέ... Και θυμήσου:το βιβλίο απευθύνεται σε πολύ μικρότερες ηλικίες, οπότε μην είσαι τόσο αυστηρή απέναντί του!

Sthephen King - Ο Μαυρος Πύργος Ι - Ο Τελευταίος Πιστολέρο.

Είχα ακούσει τα άπειρα για τον Στέφεν Κινγκ και πόσο καλός συγγραφέας είναι κτλ, μια μέρα που ήμουν στα πάμπλικ (και είχα και λεφτά τα οποία πήγα και ξόδεψα σε αυτή τη πατάτα) πήρα το προαναφερθέν βιβλίο του. Πάω σπίτι όλος χαρά, λέω θα'ναι τέλειο Το ανοίγω, διαβάζω 2-3 σελίδες, απογοητεύομαι, το κλείνω, το βάζω στην βιβλιοθήκη. Με αυτό το βιβλίο δεν έχω καταλαβει ακριβώς τι παίζει, είναι μέρος μια σειράς ορ σαμθινγκ... δεν ξέρω Προχθές κάτι λέγαμε με τον Τζέις για τον Στέφεν και το ξέθαψα