Πεμπτουσιώτες και Κλήροι του Θανάτου

Λοιπόν,κατ'αρχάς θέλω να ζητήσω συγγνώμη σε περίπτωση που δεν έχω δημοσιεύσει το τόπικ σε σωστό σημείο.. :shy:-: Κατά δεύτερον,θέλω να ζητήσω την γνώμη σας ή και τις γνώσεις σας,σε περίπτωση που έχετε ακούσει κάτι παραπάνω ή έχετε προσέξει καλύτερα κάτι στα βιβλία,σχετικά με τους Πεμπτουσιώτες και τους Κλήρους του Θανάτου..Ας αρχίσω με τους Πεμπτουσιώτες,μιας και έχω περισσότερες απορίες γι'αυτούς..
Πεμπτουσιώτες:
1ο)Οι Πεμπτουσιώτες γνωρίζουμε ότι απαιτούν να διαπραχθεί κάποιος φόνος για την δημιουργία τους και τον διαχωρισμό της ψυχής του δολοφόνου.Όμως πώς ακριβώς "ενεργοποιείται" το περιεχόμενο ενός Πεμπτουσιώτη,δηλαδή πως το θραύσμα αρχίζει τη διαδικασία της αποξένωσης του δοχείου που την περιέχει και προσπαθεί να φέρει στον κόσμο τον κάτοχο του;Συγκεκριμένα,η Τζίνι έγινε ευάλωτη στο ημερολόγιο και έτσι κατάφερε να απελευθερώθει το θραύσμα,ενώ το μενταγιόν,παρόλο που επηρέαζε πολύ τον Ρόν,δεν θα απελευθερωνόταν το θραύσμα,αν δεν του μιλούσε στα ερπετικά ο Χάρι.
2ο)Στην περίπτωση του μενταγιόν,τι θα γινόταν αν δεν μπορούσαν να το καταστρέψουν εκείνη την ώρα που το άνοιξαν;;Ο Βόλντεμορτ ήταν ζωντανός εκείνη την στιγμή,άρα πού θα πήγαινε το κομμάτι που ελευθερώθηκε;;Στον Ρον που είχε γίνει ευάλωτος στο μενταγιόν;Ή κάτι άλλο;;
3ο)Επίσης,σε ποιό σώμα επιλέγει να εγκατασταθεί το θραύσμα;;Σ'αυτό,το οποίο έχει γίνει ευάλωτο στον Πεμπτουσιώτη(π.χ.Τζίνι,Ρόν)ή στο αρχικό σώμα του κατόχου του;
4ο)Ο Βόλντεμορτ αφού είχε κρύψει τόσο καλά τους Πεμπτουσιώτες του,εκτός από το ημερολόγιο,πώς ακριβώς περίμενε να επιστρέψει,αφού οι κρυψώνες δεν θα μπορούσαν να βρεθούν καθόλου εύκολα από κάποιον και έτσι να ενεργοποιηθεί το περιεχόμενο του Πεμπτουσιώτη και δεν είχε αφήσει οδηγίες για την ευρεση τους στους Θανατοφάγους του;;
5ο)Ακόμη,πιστεύετε ότι οι Πεμπτουσιώτες θα μπορούσαν να καταστραφούν,όταν ενεργοποιηθούν,με χρήση της φονικής κατάρας,όπως ο Βόλντεμορτ κατέστρεψε το κομμάτι που ήταν μέσα στον Χάρι.
Αυτά για τους Πεμπτουσιώτες .Συγγνώμη που παρέθεσα τις απορίες μου λίγο μπερδεμένα και δεν είναι λίγο πιο σιγκεκριμένες και σαφείς..
Κλήροι:
Εδώ έχω μία και μόνο απορία..Ποιός πιστεύετε ότι τους δημιούργησε;;Ο Θάνατος ή οι αδερφοί Πέβερελ;;;

λιπον πιστευω πος ο πεμτουσιοτης <<ενεργοπιητε>> οτεν καπιος τον χρισημο πιηση πχ η τζηνη εγραψε στο ημερολογιο ο ρον φορεσε το μενταγιον
τα αλα εροτιματ δεν τα καταλαβενω καντα edid
για τους κλιρους πιστευω οτι τους εκανε ο θανατος

1)Λοιπόν το μενταγιόν ο μόνος τρόπος για να ανοίξει ήταν θεωρητικά να του μιλήσει κάποιος στα ερπετικά, εκτός κι αν ερχόταν συναισθηματικά κοντά του και του άνοιγε την καρδιά του. Εγώ προσωπικά είμαι σίγουρος ότι αν τον φόραγε μόνο ο Ρον, που τον επηρέαζε πιο άσχημα από τους άλλους, και αν και μόνο αν δενόταν συναισθηματικά μαζί του, τότε θα τον καταλάμβανε. Η περίπτωση της Τζίνι ήταν αρκετά διαφορετική, καταρχήν εκείνη ανοίχτηκε στο ημερολόγιο του είπε τα παράπονα και τις επιθυμίες της και άφησε το ημερολόγιο να την καταλάβει, ενώ το μενταγιόν απλώς διάβαζε τις σκέψεις και τα συναισθήματα του Ρον, δεν ήρθαν πραγματικά σε επαφή. Και το πιο σημαντικό στοιχείο που διαφοροποιεί τις δύο περιπτώσεις είναι ότι παρόλο που οι πεμπτουσιωτές ασκούν από μόνοι τους μια έλξη ας το πω στο μάγο που πλησιάζουν, το ημερολόγιο ήταν μαγεμένο ειδικά για να καταλάβει την ψυχή του συγγραφέα του και να τον οδηγήσει να ανοίξει την κάμαρα με τα μυστικά γι αυτό άλλωστε ο Βόλντεμορντ ήθελε να πέσει στα χέρια καποιου μαθητή.
2)Το μενταγιόν αφού απλώς το είχαν ανοίξει είμαι πολύ σίγουρος ότι αν το άφηναν ήσυχο θα ξαναέκλεινε, αν ήταν να φύγει θα το είχε κάνει μόλις το άνοιξαν, δεν θα κάθονταν να τους πιάσει για την κουβέντα προσπαθώντας να αποτρέψει τον Ρον από το να τον σκοτώσει.
3) Το θραύσμα είναι δεμένο με ένα αντικείμενο (όπως εξηγεί η Ερμιόνη στην αρχή του εβδόμου βιβλίου) δεν μπορεί να την κοπανήσει και να πεταχτεί μέχρι ένα σώμα αφήνοντας το αντικείμενο με το οποίο είναι δεμένο. Αυτό φαίνεται και από το δεύτερο βιβλίο, μόλις σκότωσε ο Χάρι το ημερολόγιο, το αντικείμενο με το οποίο ήταν δεμένο, το θραύσμα καταστράφηκε. Και να ξαναεπισήμανω ότι το εν λόγω θραύσμα, ήταν προορισμένο να βγει και να καλάβει κάποιον, οι πεμπτουσιωτές δεν το κάνουν κανονικά αυτό.
4) Οι πεμπτουσιωτές δεν είναι μίας χρήσης δεν χρησιμοποιείται μία φορά ο καθένας για να κρατήσει στη ζωή το δημιουργό του. Αν ίσχυε κάτι τέτοιο όταν ο Βόλντεμορντ έριξε την φονική κατάρα στο Χάρι, στο απαγορευμένο δάσος, και εξοστρακίστηκε πάνω του ο μόνος πεμπτουσιωτής που του είχε μείνει και τον κράτησε στη ζωή ήταν η Ναγκίνι, με τη λογική σου μετά η Ναγκίνι θα πέθαινε (όπως κάθε πεμπτουσιωτής που φεύγει το κομμάτι ψυχής που εγκλωβίστηκε μέσα του) πράγμα που όπως βλέπουμε δεν ισχύει. Έτσι λοιπόν το σχέδιό του ήταν κάθε φορά που θα πέθαινε (λέμε τώρα) ένας από τους πεμπτουσιωτές του θα τον κράταγε στη ζωή, γι αυτό ήταν θεωρητικά αθάνατος (είναι εξαιρετικά δύσκολο να βρεις ουσία που καταστρέφει τον πεμπτουσιωτη). Ο κάθε πεμπτουσιωτής ενεργοποιείται αυτόματα μόλις κινδυνεύσει να πεθάνει ο δημιουργός του δεν χρειάζεται να πατήσεις ένα κουμπί ή κάτι τέτοιο.
5) Όχι αυτό δεν ισχύει. Η περίπτωση του Χάρι και της Ναγκίνι ήταν μοναδικές ίσως στην ιστορία των μάγων, οι ζωντανοί οργανισμοί (όπως τονιζει ο Ντάμπλντορ στο έκτο βιβλίο) επειδή ακριβώς είναι θνητοί και δεν μπορούν να δεθούν με τα μάγια που μπορεί ένα άψυχο αντικείμενο που από την φύση ου δεν γίνεται να πεθάνει. Έτσι λοιπόν, αν κάποιος που ήταν πεμπτουσιωτής πεθάνει από φυσικά αίτια ή τη φονική κατάρα ενʼπροκειμένο τότε χάνεται και το κομμάτι ψυχής που ήταν παγιδευμένο μέσα του. Γι αυτό μόνο οι ζωντανοί οργανισμοί-πεμπτουσιωτές μπορούν να καταστραφούν έτσι, αν κάνεις τη φονική κατάρα σε ένα βιβλίο δεν θα πάθει τίποτα.
6) Οι αδελφοί Πέβερελ, ο θάνατος πάντως σίγουρα αποτέλεσε έμπνευσή τους για τα τρία αντικείμενα.
Υγ. ελπίζω να βοήθησα και να μην κούρασα πολύ με το κατεβατό μου...

Συμφωνώ με Albus P.W.B. Dumbledore.
Και όντως,αν ο Βόλντεμορτ είχε αναγεννηθεί πάνω από μία φορά,οι πεμπτουσιωτές δεν καταργούνται.Ο Βόλντεμορτ,αναγεννηθηκε με το κομμάτι της ψυχής που ήταν στο σώμα του,πριν αυτό καταστραφεί.Το κομμάτι της ψυχής,που ήταν μέσα στο κατεστραμμένο σώμα,έμεινε στη γη εξαιτίας των πεμτουσιωτών,οι οποιοι είναι πολλοι,γιατί ο Βολντεμορτ,ήθελε να έχει ρεζερβες σε περίπτωση που κάποιος από αυτούς καταστραφεί.
Τέλος,οι κλήροι του θανάτου,είναι τρία μαγικά αντικείμενα που τα έφτιαξαν οι αδελφοί Πέβερελ.
Η ιστορία τους,έγινε μύθος και παραμύθι.Όποιος κατέχει τους κλήρους του θανάτου,γίνεται "Κύριος του Θανάτου",όχι με την κυριολεκτική έννοια,αλλά με μεταφορική,καθώς η δύναμη και η εξουσία που αποκτά,είναι πολύ μεγάλη.

Πρώτον Albus P.W.B. Dumbledore,Mrs Lovett και Σαφίρα ευχαριστώ πολύ για την βοήθεια και δεύτερον Albus P.W.B.Dumbledore δεν κούρασες καθόλου με το κατεβατό σου!!Σαφίρα έκανα έντιτ μήπως και βοηθήσω..Θέλω να διευκρινήσω κάποια πράγματα στις απορίες μου,μιας και δεν είναι καλά διατυπομένες.Στην 3η ερώτηση θυμάμαι το συγκεκριμένο σημείο στην αρχήτου 7ου βιβλίου που αναφέρεις,αλλά εννοώ στην ερώτηση όταν το θραύσμα είναι σε διαδικασία "αναγέννησης" του κατόχου,να το πω έτσι,όπως το ημερολόγιο είχε αρχίσει την αντίστροφη μέτρηση για την επιστροφή του Βόλντεμορτ μέσα στην Κάμαρα με τα Μυστικά.Δηλαδή να είναι σε θέση να φέρει πίσω τον κάτοχο του και όχι απλά επειδή ένα άτομο είναι ευάλωτο στον Πεμπτουσιώτη να παρατήσει το αντικειμενο που το περιέχει..Στην 5η ερώτηση εννοώ να εφαρμοστεί όχι πάνω στο αντικείμενο-Πεμπτουσιώτη,αλλά σ'αυτό που υπάρχει μέσα του μόλις ανοιχτεί,ενεργοποιηθεί το αντικείμενο.

Λοιπόν αναφορικά με την τρίτη ερώτησηθέλω να επισημάνω ένα λάθος που έκανα. Όταν ο πεμπτουσιωτής είναι άθικτος και συναισθηματικά κοντά στο "θύμα" του το κομμάτι ψυχής που είναι μέσα του μπορεί να βγει και να καταλάβει το θύμα του. Ξανατονίζω, όμως, ότι το ημερολόγιο δεν είχε απλά μαγευτεί σαν ένας κοινός πεμπτουσιωτής. Του είχαν δοθεί συγκεκριμένες δυνάμεις προκειμένου να πάρει τη ζωή από τον τωρινό συγγραφέα του και να τη δώσει πίσω στον τωρινό, κάτι σαν ανταλλαγή. Οι υπόλοιποι πεμπτουσσιωτές δεν είχαν τέτοιες ιδιότητες, μπορούσαν να καταλάβουν κάποιο σώμα αλλά όχι να δώσουν υλική υπόσταση από το τίποτα στην ψυχή που βρισκόταν μέσα τους. Αυτός ακριβώς ήταν και ο λόγος που ο Βόλντεμορντ είχε σχεδιάσει να το δώσει σε κάποιο μαθητή. Μην συγχέεις τις δυνάμεις του πεμπτουσιωτή αυτού με τις δυνάμεις των υπολοίπων, είναι τελείως διαφορετικές-μοναδικές.
Τώρα στην πέμπτη ερώτηση. Ο πεμπτουσιωτής δεν είναι το κομμάτι ψυχής που βρίσκεται παγιδευμένο μέσα σε κάποιο αντικείμενο, είναι το αντικείμενο που φέρει ένα κομμάτι μιάς ψυχής. Και μια και «ένας πεμπτουσιωτής πρέπει να καταστραφεί πέρα από κάθε μαγική επιδιόρθωση» και καθώς η ψυχή δεν αποτελείται από ύλη-δεν είναι απτή, δεν μπορείς να τη σκοτώσεις. Ο μόνος τρόπος είναι να καταστρέψεις τον ίδιο τον πεμπτουσιωτή, δηλαδή το αντικείμενο. Οπότε η φονική κατάρα αποδεικνύεται ανεπαρκής στη συγκεκριμένη περίπτωση.

ΟΚ.Με κάλυψες πλήρως.Ευχαριστώ πολύ!!

αρχικα θα απαντησω στο τελευταιο ερωτημα :P λοιπον, επειδη εχω εμπιστοσυνη στον νταμπλντορ και τις αποψεις του, αναφερει στις σημειωσεις του στο βιβλιο "ιστοριες του μπιλντ του βαρδου" οτι οι αδερφοι πεβερελ εφτιαξαν τα αντκειμενα και ηταν αρχικοι κατοχοι, οπου νταπμλντορ σχολιαζει πως η ιστορια με το θανατο ειναι καταρχας απλα μια ιστορια που συνιθιζει να περιβαλει τετοια τρομερα αντικειμενα αλλα εχει και τρια ηθικα διδαγματα που παρατηρει ο νταμπλντορ:

1) το ισχυροτερο ραβδι του κοσμου, η εξουσια διαβαλει τους ανθρωπους και δν παρατηρουν πως αν και οταν το κατεχουν θεωρουν τον εαυτο τους αητητο, για να παρεις το ραβδι πρεπει να νικησεις τον προηγουμενο κατοχο του...αδυνατουν να δουν πως για να εχει περασει απο τοσους μαγους το ραβδι, εχει ηδη νικηθει πολλες φορες

2) κανεις δν μπορει να αναστησει τους νεκρους

3) ο μανδυας ειναι οντως η καλυτερη δυνατη λυση, δλδ να παρατεινεις τη ζωη οσο γινεται, ομως ο νταμπλντορ παρατηρει και παλι πως οι περισσοτεροι ακομα και οι σοφοτεροι μαγοι, ακομα και ο ιδιος θα δυσκολευονταν να διαλεξουν τον μανδυα αναμεσα στα 3 αυτα αντικειμενα.

hope i helped

Εγω δεν εχω καταλαβει για την χρυση μπαλλα που ειχε την πετρα της αναστασης

Albus P.W.B. Dumbledore έγραψε:1)Λοιπόν το μενταγιόν ο μόνος τρόπος για να ανοίξει ήταν θεωρητικά να του μιλήσει κάποιος στα ερπετικά, εκτός κι αν ερχόταν συναισθηματικά κοντά του και του άνοιγε την καρδιά του. Εγώ προσωπικά είμαι σίγουρος ότι αν τον φόραγε μόνο ο Ρον, που τον επηρέαζε πιο άσχημα από τους άλλους, και αν και μόνο αν δενόταν συναισθηματικά μαζί του, τότε θα τον καταλάμβανε. Η περίπτωση της Τζίνι ήταν αρκετά διαφορετική, καταρχήν εκείνη ανοίχτηκε στο ημερολόγιο του είπε τα παράπονα και τις επιθυμίες της και άφησε το ημερολόγιο να την καταλάβει, ενώ το μενταγιόν απλώς διάβαζε τις σκέψεις και τα συναισθήματα του Ρον, δεν ήρθαν πραγματικά σε επαφή. Και το πιο σημαντικό στοιχείο που διαφοροποιεί τις δύο περιπτώσεις είναι ότι παρόλο που οι πεμπτουσιωτές ασκούν από μόνοι τους μια έλξη ας το πω στο μάγο που πλησιάζουν, το ημερολόγιο ήταν μαγεμένο ειδικά για να καταλάβει την ψυχή του συγγραφέα του και να τον οδηγήσει να ανοίξει την κάμαρα με τα μυστικά γι αυτό άλλωστε ο Βόλντεμορντ ήθελε να πέσει στα χέρια καποιου μαθητή.
2)Το μενταγιόν αφού απλώς το είχαν ανοίξει είμαι πολύ σίγουρος ότι αν το άφηναν ήσυχο θα ξαναέκλεινε, αν ήταν να φύγει θα το είχε κάνει μόλις το άνοιξαν, δεν θα κάθονταν να τους πιάσει για την κουβέντα προσπαθώντας να αποτρέψει τον Ρον από το να τον σκοτώσει.
3) Το θραύσμα είναι δεμένο με ένα αντικείμενο (όπως εξηγεί η Ερμιόνη στην αρχή του εβδόμου βιβλίου) δεν μπορεί να την κοπανήσει και να πεταχτεί μέχρι ένα σώμα αφήνοντας το αντικείμενο με το οποίο είναι δεμένο. Αυτό φαίνεται και από το δεύτερο βιβλίο, μόλις σκότωσε ο Χάρι το ημερολόγιο, το αντικείμενο με το οποίο ήταν δεμένο, το θραύσμα καταστράφηκε. Και να ξαναεπισήμανω ότι το εν λόγω θραύσμα, ήταν προορισμένο να βγει και να καλάβει κάποιον, οι πεμπτουσιωτές δεν το κάνουν κανονικά αυτό.
4) Οι πεμπτουσιωτές δεν είναι μίας χρήσης δεν χρησιμοποιείται μία φορά ο καθένας για να κρατήσει στη ζωή το δημιουργό του. Αν ίσχυε κάτι τέτοιο όταν ο Βόλντεμορντ έριξε την φονική κατάρα στο Χάρι, στο απαγορευμένο δάσος, και εξοστρακίστηκε πάνω του ο μόνος πεμπτουσιωτής που του είχε μείνει και τον κράτησε στη ζωή ήταν η Ναγκίνι, με τη λογική σου μετά η Ναγκίνι θα πέθαινε (όπως κάθε πεμπτουσιωτής που φεύγει το κομμάτι ψυχής που εγκλωβίστηκε μέσα του) πράγμα που όπως βλέπουμε δεν ισχύει. Έτσι λοιπόν το σχέδιό του ήταν κάθε φορά που θα πέθαινε (λέμε τώρα) ένας από τους πεμπτουσιωτές του θα τον κράταγε στη ζωή, γι αυτό ήταν θεωρητικά αθάνατος (είναι εξαιρετικά δύσκολο να βρεις ουσία που καταστρέφει τον πεμπτουσιωτη). Ο κάθε πεμπτουσιωτής ενεργοποιείται αυτόματα μόλις κινδυνεύσει να πεθάνει ο δημιουργός του δεν χρειάζεται να πατήσεις ένα κουμπί ή κάτι τέτοιο.
5) Όχι αυτό δεν ισχύει. Η περίπτωση του Χάρι και της Ναγκίνι ήταν μοναδικές ίσως στην ιστορία των μάγων, οι ζωντανοί οργανισμοί (όπως τονιζει ο Ντάμπλντορ στο έκτο βιβλίο) επειδή ακριβώς είναι θνητοί και δεν μπορούν να δεθούν με τα μάγια που μπορεί ένα άψυχο αντικείμενο που από την φύση ου δεν γίνεται να πεθάνει. Έτσι λοιπόν, αν κάποιος που ήταν πεμπτουσιωτής πεθάνει από φυσικά αίτια ή τη φονική κατάρα ενʼπροκειμένο τότε χάνεται και το κομμάτι ψυχής που ήταν παγιδευμένο μέσα του. Γι αυτό μόνο οι ζωντανοί οργανισμοί-πεμπτουσιωτές μπορούν να καταστραφούν έτσι, αν κάνεις τη φονική κατάρα σε ένα βιβλίο δεν θα πάθει τίποτα.
6) Οι αδελφοί Πέβερελ, ο θάνατος πάντως σίγουρα αποτέλεσε έμπνευσή τους για τα τρία αντικείμενα.
Υγ. ελπίζω να βοήθησα και να μην κούρασα πολύ με το κατεβατό μου...

Mιλάμε μια από τις καλύτερες απαντήσεις και πολύ περιεκτική ... τέσπα συμφωνώ απόλυτα και δεν έχω κάτι να προσθέσω

Και εγώ συμφωνω...

Και εγώ συμφωνω...

και εγω...

^Κι εγώ!

Καλύτερα θα ήταν να ποστάρατε τις δικές σας απόψεις και να αποφεύγετε τα "συμφωνώ" καθώς δεν προσφέρουν τίποτε στην ανταλλαγή απόψεων και στον διάλογο μεταξύ των μελών.

Αν και είναι λίγο μπερδεμένες οι ερωτήσεις θα προσπαθήσω να απαντήσω σε αυτές...
Ας πάρουμε απο την αρχή το τι είναι ο Πεμπτουσιωτής.Όταν ένας σκοτεινός μάγος δολοφονεί με οποιονδήποτε τρόπο κάποιον και έπειτα εκτελέσει μια συγκεκριμένη σκοτεινή τελετή τότε η ψυχή διχάζεται και το μισό της μέρος εισέρχεται σε ένα οποιοδήποτε αντικείμενο(όσο μικρό ή μεγάλο αν είναι αυτό)χωρίς βέβαια να είναι κάτι τέτοιο επιλογή της ψυχής του σκοτεινού μάγου.Το αντικείμενο αυτό θεωρείται το "δοχείο" της ψυχής του σκοτεινού μάγου και χαρακτηρίζεται ως Πεμπτουσιωτής και υπάρχει για να προστατεύει την ψυχή του σκοτεινού μάγου που την περιβάλει ώστε να μην καταστραφεί.Εφόσον υπάρχει το αντικείμενο,δηλαδή ο Πεμπτουσιωτής,που περιβάλει την ψυχή του σκοτεινού μάγου τότε εξακολουθεί να υπάρχει και η ψυχή.Εάν καταστραφεί με κάποιον τρόπο ο Πεμπτουσιωτής τότε η ψυχή παραμένει μόνη της και επειδή μόνη της,χωρίς κάποιο σώμα-δοχείο,να την περιβάλει δεν μπορεί να συντηρηθεί(απο μόνη της)καταστρέφεται αυτόματα με τον Πεμπτουσιωτή.Η επιλογή του αντικειμένου ως Πεμπτουσιωτής γίνεται καθαρά απο τον σκοτεινό μάγο και μόνο και η ψυχή(το κομμάτι της ψυχής)είναι υποχρεωμένη να μείνει για πάντα εκεί μέσα χωρίς να μπορέσει ποτέ να διαφύγει,χωρίς την συγκατάθεση του σκοτεινού μάγου.Το θραύσμα της ψυχής που περιβάλει ένας Πεμπτουσιωτής μπορεί ακόμη να προκαλέσει κάποια αντίδραση στο περιβάλλον του ή μάλλον σε όποιον το πλησιάσει,αν και αυτό παίζει ρόλο απο διάφορους παράγοντες.Εάν ο ιδιοκτήτης του Πεμπτουσιωτή(εφόσον το θραύσμα της ψυχής του Πεπτουσιωτή δεν είναι δικό του)μιλήσει ερπετικά ή είναι βαθιά συναισθηματικά δεμένος με το αντικείμενο-Πεμπτουσιωτή τότε είναι και πιο ευάλωτος στις αντιδράσεις του Πεμπτουσιωτή.
Και τώρα που τα ξεκαθαρίσαμε όλα αυτά ας αρχίσουμε με τις ερωτήσεις σου .Όπως ανέφερα ήδη τα άτομα που είναι συναισθηματικά δεμένα με τους Πεμπτουσιωτές είναι και εξαιρετικά ευάλωτα μαζί τους και μπορούν πανεύκολα να επιρεαστούν.Φαίνεται μάλιστα πως τα άτομα που έχουν ευαισθησία στους Πεμπτουσιωτές μπορούν να χάσουν τον έλενγχο του εαυτού τους και να τους ελένγχει πιά το θραύσμα ψυχής του Πεμπτουσιωτή.Παρόλαυτα όπως επισήμανα ήδη στην πρώτη παράγραφο το θραύσμα ψυχής είναι αδύνατον να βγει απο ένα δοχείο-σώμα και να μεταφερθεί σε άλλο,όσο και αν το θέλει αυτό.Απο μόνο του είναι ανίκανο να τα καταφέρει.Εξού και το θραύσμα ψυχής του Βόλντεμορτ που βρίσκονταν μέσα στον Χάρι,που ενώ πάσχιζε να ελευθερωθεί συνεχώς και προξενούσε πόνο στο σημάδι του Χάρι,δεν κατάφερνε να βγει έξω απο το σώμα του,γιατί πολύ απλά χωρίς την συγκατάθεση του Βόλντεμορτ ήταν αδύνατον να συμβεί κάτι τέτοιο.Οπότε λοιπόν παρόλο που η Τζίνι είχε χάσει τον έλενγχο της και ήταν πιόνι του Πεμπτουσιωτή με την μορφή του ημερολογίου του Τομ Ριντλ,το θραύσμα ψυχής παρέμενε και θα παρέμενε για πάντα μέσα στο ημερολόγιο.Παρόλαυτα το ημερολόγιο μπορούσε όμως να ελένξει τις σκέψεις και τις κινήσεις απο απόσταση,αφού πρώτα η Τζίνι είχε δεθεί πολύ συναισθηματικά με το ημερολόγιο.Ήταν απολύτως μόνη της,δεν είχε πολλές παρέες στο Χόγκουαρτς πέραν των αδερφών της και ο Πεμπτουσιωτής-ημερολόγιο ήταν η μόνη της διαφυγή,το μόνο πράγμα που νόμιζε πως την καταλάβαινε.Το πίστεψε,σχεδόν το αγάπησε σαν αντικείμενο και τελικά επέτρεψε άθελα της να γίνει ευάλωτο το μυαλό της απο το θραύσμα ψυχής του ημερολογίου.Ο Ρον απο την άλλην δεν ήταν καθόλου δεμένος με το μενταγιόν του Σαλαζάρ Σλίθεριν.Είναι αλήθεια πως το φορούσε συνεχώς και πως επιρέαζε λίγο τον τρόπο σκέψης του και το μενταγιόν,όμως δεν είχε ποτέ του υποταχθεί στο θραύσμα ψυχής καθώς πολύ απλά δεν ήταν δεμένος μαζί του και ήξερε τι ήτανε στα αλήθεια.Οπότε λοιπόν οι Πεμπτουσιωτές αν και μπορούσαν να επιρεάσουν σε ένα σημείο αυτούς που τους πλησίαζαν και μπορούσαν ακόμη και να σκοτώσουν(αν κρίνουμε απο το ημερολόγιο του Τομ Ριντλ και το μενταγιόν του Σαλαζάρ Σλίθεριν)αλλά παρόλαυτα ήταν σχεδόν ανίσχυροι μπροστά σε κάποιον που ούτε μιλούσε ερπετικά(θυμήσου πως όταν ο Χάρι μίλησε ερπετικά στο μενταγιόν εκείνο αντέδρασε κεραυνοβόλα)αλλά και ούτε ήταν συναισθηματικά δεμένος μαζί του.
Το μενταγιόν θα καταστρέφοταν ούτως ή άλλως.Το σπαθί του Γκόντρικ Γκρίφιντορ είχε την δυνατότητα να καταστρέψει Πεμπτουσιωτή όποιος και αν ήταν αυτός.Είτε άνοιγε ο Πεμπτουσιωτής είτε όχι πάλι θα τον διαπερνούσε το σπαθί του Γκρίφιντορ και θα καταστέφονταν και αμέσως μετά θα καταστρέφονταν και το θραύσμα ψυχής που βρίσκονταν μέσα του.Και ακριβώς δίπλα του να ήταν ο Ρον ή κάποιος άλλος(που εντομεταξύ είχε επιρεαστεί απο αυτόν)πάλι το κομμάτι ψυχής δεν θα είχε καθόλου χρόνο για να διαφύγει απο το μενταγιόν και να προλάβει να μοει σε άλλο σώμα.Γιατί και πάλι,για μια στιγμή έστω,το θραύσμα θα έπρεπε να βρεθεί μόνο του χωρίς σώμα να το περιβάλει και εφόσον δεν είχε την δυνατότητα να γίνει και πνεύμα(λόγω του ότι ήταν τεμαχισμένο και έτσι του αναιρούνταν αυτή η επιλογή)καταστρέφονταν και πήγαινε στο limpo όπου είχε συναντήσει και ο Χάρι τον Ντάμπλντορ και είδε το κομμάτι ψυχής του Βόλντεμορτ ου βρίσκονταν μεσα του τόσα χρόνια.Προφανώς ο μόνος λόγος που ο Χάρι μίλησε ερπετικά ήταν για να προσελκύσει τον Πεμπτουσιωτή(μιάς και οι Πεμπτουσιωτές αντιδρούνε στα ερπετικά)και να μην επιτεθεί στον Ρον αν προσπαθούσε να τον καταστρέψει,μιάς και όπως αναφέρει ο Χάρι οι Πεμπτουσιωτές μπορούν να σκοτώσουν και να επιτεθούν,όπως έκανε και το ημερολόγιο του Τομ Ριντλ σε εκείνον στην Κάμαρα με τα Μυστικά.Παρόλαυτα ο Πεμπτουσιωτής αντιλαμβάνεται πότε κινδυνεύει και έτσι αντέδρασε δείχνοντας στον Ρον τις σκηνές που υποδεικνίονται στο βιβλίο και στην ταινία,ώστε να τον κάνει να ξεχάσει πως έπρεπε να τον καταστρεψει(εδώ βλέπουμε πως οι Πεμπτουσιωτές έχουν διαφορετικές δυναμεις ο ένας με τον άλλον.Το ημερολόγιο προσπάθησε να σκοτώσει τον Χάρι ενώ το μενταγιόν προσπάθησε απλώς να παραπλανύσει τον Ρον παρόλο που μπορούσε και να πνίξει όποιον το φορούσε.Το κύπελλο της Χαφλπαφλ όμως και το διάδημα της Ράβενγκλοου δεν αντέδρασαν καθόλου όταν καταστρέφονταν...)
Στην τρίτη ερώτηση απάντησα ήδη και μάλιστα χωρίς να το ξέρω.Το θραύσμα ψυχής του σκοτεινού μάγου δεν μπορεί να επιλέξει τίποτα όσον αφορά το αντικείμενο που θα το περιβάλει,όλα είναι επιλογή του σκοτεινού μάγου.Εάν ο σκοτεινός μάγος επιλέξει για Πεμπτουσιωτή του ένα δαχτυλίδι τότε το κομμάτι ψυχής του είναι υποχρεωμένο να μείνει για πάντα μέσα στο δαχτυλίδι,χωρίς ποτέ του να μπορέσει να το σκάσει,ακόμη και αν κάποια στιγμή καταστραφεί ο Πεμπτουσιωτή του(πράγμα που σιματοδοτεί και την καταστροφή του θραύσματος ψυχής του σκοτεινού μάγου).Όπως ανέφερα το θραύσμα ψυχής μπορεί σε κάποιες σπάνιες περιπτώσεις να ελένγχει το μυαλό του μάγου ή μαγκλ που είναι συναισθηματικά δεμένος με το αντικείμενο που περιβαλει το θραύσμα αλλά σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να μεταφερθεί το θραύσμα στο σώμα αυτού του μάγου ή μαγκλ.Μόνο να μεταφέρει τις σκέψεις του σε αυτόν μπορεί και να τον επιρεάζει απο αυτές αλλά τίποτα άλλο...
Ο Βόλντεμορτ είχε αποκαλύψει ήδη αρκετά στους Θανατοφάγους του.Ξέρουμε πως οι Θανατοφάγοι του γνώριζαν πως ο άρχοντας τους είχε πάρει μέτρα κατά του θανάτου και δεδομένης της δύναμης του θα έπρεπε να ήταν αυτονόητο για τον Βόλντεμορτ πως ακόμη και αν πέθαινε ποτέ του οι Θανατοφάγοι του θα τον αναζητούσαν σε κάθε γωνιά της γης.Όταν θα τον έβρισκαν εκείνος θα τους αποκάλυπτε τις κρυψώνες των Πεμπτουσιωτών του(που προφανώς θα φρόντιζε ο ίδιος να ξεπεραστούν τα εμπόδια τους απέναντι στους Θανατοφάγους του)και όταν θα τους αποχτούσε όλους θα άρχιζε την σκοτεινή τελετή της επιστροφής του μέσω των Πεμπτουσιωτών.Είναι απλό:το ημερολόγιο και το διάδημα βρισκότανε στο Χόγκουαρτς όπου μπορούσε μέσω ενός Θανατοφάγου του παριστάνοντας τον καθηγητή στην Σχολή να τους επανακτήσει,το κύπελλο ήτανε στην Γκρίνγκοτς όπου μπορούσε να αποχτήσει χάρις στον Λούσιους ή στην Μπέλατριξ ή και χάρις σε κάποιον τρίτο Θανατοφάγο που θα διέθετε το κλειδί της θυρίδας όπου ήτανε ο Πεμπτουσιωτής,το δαχτυλίδι μπορούσε να το βρει στο σπίτι των Γκάουντ ανενόχλητος,το μενταγιόν ήτανε κρυμμένο σε εκείνη την σπηλιά όπου σίγουρα θα ήταν ανοιχτή για τον Βόλντεμορτ ή κάποιον απεσταλμένο του μαζί με τον Άρχοντα του Σκότους και τέλος την Ναγκίνι την είχε συνεχώς μαζί του.Για αυτό ακριβώς ο Βόλντεμορτ έκρυψε τους Πεμπτουσιωτές του σε τόσο συγκεκριμένα μέρη,και για ασφάλεια αλλά και για να μπορέσει κάποια στιγμή αν ήθελε να τους ξαναβρεί.Όλα θα πήγαιναν σύμφωνα με τα σχέδια του Βόλντεμορτ αν δεν υπήρχαν δύο σημαντικότατες εκβάσεις που δεν είχαν υπολογιστεί απο εκείνον.Πρώτον,οι Θανατοφάγοι δεν γνώριζαν πολλά για τα μέτρα που πήρε ο Βόλντεμορτ κατά του θανάτου(παρά μόνο πως αυτό πάσχιζε)και έτσι όταν χάθηκε αυτοί νόμιζαν πως πέθανε στα αλήθεια και έτσι δεν μπήκαν στον κόπο να τον ψάξουν.Και ο Βόλντεμορτ όντας άυλος δεν μπορούσε να αποχτήσει μόνος του τους Πεμπτουσιωτές του(ήταν πνεύμα,άρα δεν μπορούσε ούτε να αγγίξει ούτε να πειράξει κανέναν παρά μόνο μέσω ενός άλλου σώματος που θα είχε ελένξει).Και δεύτερον,ακόμη και αν ο Βόλντεμορτ αποχτούσε χάρις στους Θανατοφάγους του τους Πεμπτουσιωτές του πάλι δεν θα μπορούσε να επιστρέψει!Θα υπήρχε ακόμα ένα κομμάτι του Βόλντεμορτ που δεν το διέθετε,το κομμάτι ψυχής του μέσα στον Χάρι,το οποίο εκείνος αγνοούσε την ύπαρξη του...
Οι κατάρες και τα ξόρκια δεν πιάνουν στους άψυχους Πεμπτουσιωτές.Ο Χάρι αλλά και η Ναγκίνι ήταν δύο μοναδικές περιπτώσεις Πεμπτουσιωτών όπου εξαιτίας του γεγονότος ότι ήταν ζωντανοί μπορούσαν να πεθάνουν και απο φυσικά αίτια,εν σύγκριση με τους άψυχους Πεμπτουσιωτές που δεν μπορούν να πεθάνουν έτσι και αλλιώς.Δεν λέω,και οι άψυχοι Πεμπτουσιωτές έχουν ένα κομμάτι ψυχής μέσα τους,όμως εδώ υπάρχουν δύο σημαντικότατες παρατηρίσεις,πρώτον,η ψυχή δεν ήταν των Πεμπτουσιωτών.Η ψυχή παρόλο που περιλαμβάνοταν μέσα στους Πεμπτουσιωτές δεν ήταν σε καμιά περίπτωση δική τους.Δεν μπορούν να σκεφτούν οι Πεμπτουσιωτές απο μόνοι τους,για αυτούς σκέφτονται μόνο τα θραύσματα ψυχής τους.Το θραύσμα ελένγχει τον άψυχο Πεμπτουσιωτή και όχι ο άψυχος Πεμπτουσιωτής το θραύσμα ψυχής.Και δεύτερον,η ψυχή όπως είπα προστατεύεται απο ένα άψυχο αντικείμενο.Εάν ρίξεις αβάντα κενταύρα σε ένα έπιλο δεν πρόκειται να πάθει το παραμικρό,σε αντίθεση με ένα έμβιο οργανισμό.Εάν ο Χάρι έριχνε αβάντα στο ημερολόγιο τότε ούτε αυτό θα πάθαινε κάτι.Εάν θυμάσαι η Μυρτιά αναφέρει χαρακτηριστικά πως προσπάθησε να ξεφορτωθεί το ημερολόγιο(με την έννοια να το καταστρέψει)πετώντας στο στις τουαλέτες με όλην της την δύναμη αλλά δεν κατάφερε τίποτα.Το ημερόλογιο έμεινε ανέπαφο,ούτε καν θα τσαλακώθηκε απο το χτύπημα ή το υγρό δάπεδο.Παρόλαυτα ο Χάρι και η Ναγκίνι ήταν ευάλωτοι στα ξόρκια και τις κατάρες και έτσι μπορούσαν να πεθάνουν και μαζί τους και το θραύσμα ψυχής.

Τώρα όσον αφορά τους Κλήρους του Θανάτου αποκλείω την περίπτωση να τους έφτιαξε ο Θάνατος.Είναι βέβαιο πως τους έφτιαξαν οι Αδερφοί Πέβερελ πάνω στην δίψα τους για να γίνουν τοσο ισχυροί που να ξεπεράσουν ακόμη και τον ίδιο τον θάνατο.Το ραβδί κατασκευάστηκε ώστε σύμφωνα με τις αντιλήψεις των τριών αδερφών αυτός που το έχει να είναι ο πιο ισχυρός μάγος όλων όσων υπήρχαν και έτσι να μην κινδυνεύει δήθεν να σκοτωθεί απο κανέναν,ο αόρατος μανδύας επέτρεπε στον ιδιοκτήτη του να κρύβεται απο τον θάνατο και έτσι να μην τον βρίσκει ποτέ απο μόνος του και η πέτρα της ανάστασης επιτρέπει στον ιδιοκτήτη της να καλεί πίσω στον κόσμο των ζωντανών τις ψυχές των πεθαμένων ώστε να μπορεί να δαμάσει πλήρως τον θάνατο.Κανένας δεν τα κατάφερε ποτέ αυτό και φυσικά οι κλήροι του θανάτου δεν δίνουν αυτού του είδους δύναμη στον ιδιοκτήτη τους,με την πάροδο των χρόνων οι Κλήροι έγιναν θρύλος και ο θρύλος μύθος,σαν παραμύθι,όπου ο Μπιλντ ο Βάρδος πρόσθεσε ηθελημένα αυτές τις λεπτομέρειες των Κλήρων ώστε να φαίνονται ακόμη πιο πολύ με μύθο στα μάτια αυτού που τους διαβάζει.Ο Θάνατος δεν έχει καμία σχεση με τους Κλήους του Θανάτου στην πραγματικότητα,αυτή η σχέση φώλιαζε απλώς στα μυαλά των τριώ αδερφών και επικράτησε και απο τον Μπιλντ τον Βάρδο πολύ αργότερα...

Διάβασε τα προηγούμενα και θα καταλάβεις!!Τώρα όλες σου οι απορίες λύθηκαν!!

Δεν είναι απαραίτητο ότι πρέπει να διαπράξεις φόνο για να κάνεις πεμπτουσιωτή, αρκεί μία πολύ κακή πράξη. Τώρα για τους κλήρους σύμφωνα με την ιστορία των τριών αδερφών ο θάνατος τους δημιούργησε

ναι αλλα με φονο ειναι πιο σιγουρο.και να μην ξεχνιομαστε ο ποτερ ηταν ο κυριος του θανατου και τον μανδυα και την πετρα και το ραβδι απο κουφξιλια ειχε

Ίσως έχεις και δίκιο .

^Αφού λύθηκαν είμαστε οκ   Οι απορίες λύνονται και στο τόπικ των αποριών που υπάρχει στην ενότητα!

Κάδος