Απολογισμός 2015

2015

Σπόιλερ:

άντε γεια.

Όχι ιδιαίτερα καλή χρονιά...
Άντε να δούμε το 2016!!!

Μππρω να πω οτι εχω υπαρξει και καλυτερα  Αλλα ηταν μια αρκετα καλη χρονια μεσα στην οποια αλλαξα απιστευτα πολυ, εγινα τερμα αλλος ανθρωπος, αλλαξα παρεες φιλιες ασχολιες μουσικη γουστα, τα παντα ολα

βασικα αυτο:

Δε με χάλασε τόσο πολύ αυτή η χρονιά.
Δέθηκα με παιδιά από το σχολείο μου, βγαίναμε, είχα μία ρουτίνα, πέρασα σε μία σχολή, η οποία είναι υπέροχη και υπήρξαν διάφορα γεγονότα που με έβαλαν σε σκέψεις. Τώρα στα τέλη του '15 μου το κατέστρεψε κατά πολύ κι ελπίζω το 2016 να το βελτιώσε κι ας πάρει πίσω ό,τι μου έδωσε το '15.

Ήταν μια ιδιαιτερη χρονια. Νομιζω ενιωσα οτι φετος αρχισα πραγματικα να ζω την ζωή μου. Μπορει καποια στιγμη να το ειπα αυτο και για το 14 αλλα τοτε εγινε απλα η αρχη. Και ισως η θεωρία. Η πράξη έγινε το 15.

Στο τοπικ Σωστό ή Λάθος βρέθηκα στην δυσκολη θέση να απαντησω για το εαν θέλω ή οχι να φύγει το 2015 και να ερθει το 2016. Νομιζω το 15 περασα καλα, καλύτερα από το 14. Απο την μια ισως θελω να μεινει η χρονια. Απο φοβο οτι μπορει η επομενη να μην ειναι ιδια; Απο την αλλη θελω να ερθει και το 2016 γιατι ξερω και νιωθω ότι με το ίδιο τροπο που το 15 ήταν καλύτερο και σημαντικότερο για μενα απο το 14 έτσι και το 16 θα ειναι καλύτερο απο το 15.

Το 2014 είχα γνωστους γνωστων. Ειχα φίλους από το φόρουμ. Είχα φίλους σε άλλη ωρολογιακή ζώνη στην άλλη άκρη του κόσμου. Το 2015 απέκτησα φίλους που ζουν στην ιδια πολη με εμενα. Ανακάλυψα τα ενδιαφεροντα τους και μοιραστηκα τα δικα μου. Επιτελους ενιωσα οτι ακομα και αν δεν ειναι ολα σας τα ενδιαφεροντα ακριβως ιδια μπορειτε να κανετε πολυ καλή παρέα. Γιατι τους σεβομουν και με σεβονταν. Κατι που ευτυχως ή δυστυχως δεν ειχα στον τοπο που μεγαλωσα. Κατι που με πλήγωνε καθημερινα.

Το 2015 ήταν επίσης η χρονιά που έκανα θεραπεία. Καποιοι μπορει να μην το ξερουν. Όχι οτι το κραταω κρυφο, απλως δεν ειναι κάτι για το οποίο μιλάω συχνα. Είχα κάποια θέματα που έπρεπε να λύσω και παρολο που τελικα με εκνευρισε και σταματησα νομιζω πως με βοηθησε και σιγα σιγα αρχισα να τα λυνω.

Το 2015 εμαθα και ενιωσα την σημαντικοτητα της διαφορετικοτητας. Και παρολο που ακομα δεν ειμαι 100% ενταξει με το ποσο διαφορετικη ειμαι, κοντευω να φτασω σε αυτο. Το 2015 διεψευσα την οικογενεια μου και καποιες αντιληψεις που ειχαν για εμενα.

Το 2015 έκανα τον εαυτό μου περήφανο για εμένα.

Νομίζω πως αν ερχόταν κάποιος και με ρωτούσε "Άννα, πως σου φάνηκε το 2015;", αυθόρμητα θα του απαντούσα πως αν το '15 ήταν άνθρωπος, θα ήθελα να τον βρω και να του χώσω μια καλαμιά με όση δύναμη έχω. Αλλά ίσως και να μην ήταν τόσο χάλια τελικά.
Το '15 με έμαθε αρκετά πράγματα. Κλισέ,το ξέρω, αλλά έτσι είναι.
Έμαθα ότι η συνήθεια είναι απο τα πιο καταστροφικά πράγματα που υπάρχουν. Απο εκείνα τα καταστροφικά που δεν παίρνεις χαμπάρι οτι σε καταστρέφουν. Όχι έγκαιρα τουλάχιστον.
Έμαθα επίσης οτι εκτός απο καταστροφικά πράγματα, υπάρχουν και καταστροφικοί άνθρωποι. Και ότι όταν κάτι δεν σε γεμίζει ή το αμφισβητείς ή σου κάνει παραπάνω κακό απο ότι καλό ή όλα τα παραπάνω, το αφήνεις να φύγει.
Έμαθα να αγαπάω λίιγο πιο πολύ τον εαυτό μου. Δεν το είχα συνειδητοποιήσει μέχρι τώρα που το έγραψα. Αλλά ναι, σε σχέση με πέρυσι τον αγαπάω πολύ περισσότερο. Ίσως τελικά να είναι κουλ τυπάκι. Έχουμε δουλίτσα μπροστά μας ακόμη.
Έμαθα ότι πρέπει κάποτε να σταματήσω να φοβάμαι οτι περνάει η ζωή μου κι εγώ δεν την ζω. Πρέπει κάποτε να βγάλω το σκασμό και να την ζήσω.
Έμαθα λίγα παραπάνω για το τι θέλω να κάνω στο μέλλον. Έμαθα που θέλω να τα κάνω. Έμαθα πως θέλω να τα κάνω.
Έμαθα να αλλάζω πάνες. Πονεμένη ιστορία, ας μην επεκταθούμε.
Έμαθα ότι είμαι πολύ εύθραυστη.  Ή μαλλον το παραδεχτηκα, γιατι τα τελευταία χρόνια την είχα δει και πολύ μαγκάκι. Όχι κόκλα, δεν είσαι μαγκάκι. Είσαι ένα μικρό κλαψιάρικο σκατό και αφήνεις σχετικά ανούσια πράγματα να σε ρίχνουν στον πάτο. Μετεξεταστέα, τα ξαναλέμε το Σεπτέμβρη.
Έμαθα πόσο υπέροχο είναι να αφήνεις τους ανθρώπους να σε πλησιάσουν. Πόσο υπέροχο είναι να τους πλησιάζεις εσύ. Πόσο υπέροχο είναι καμιά φορά να αφήνεσαι, να κατεβάζεις τις άμυνες σου.
Έμαθα να βάζω αιλάινερ. Give me some appreciation.
Έμαθα περισσότερα για την φωτογραφία. Και πόσο σκατά γίνονται όλα όταν δεν ασχολούμαι με αυτήν. Και πόσο μετανιώνω που δεν ασχολήθηκα σοβαρά μαζί της φέτος.

Τα παραπάνω γράφτηκαν σε μία προσπάθεια επίδειξης ψυχραιμίας και αισιοδοξίας. Παρόλα αυτά,επιστρέφουμε στην αρχική διαπίστωση. Αν το '15 ήταν άνθρωπος, θα ήθελα να τον βρω και να του χώσω μία καλαμιά με όση δύναμη έχω.

Αμε στο καλό.

Περίμενα μέχρι τις 31 του μήνα για να κάνω τον δικό μου απολογισμό. Περισσότερο γιατί δεν ήθελα να μπω στην διαδικασία του απολογισμού, λιγότερο γιατί περίμενα μήπως γίνει κάτι τις τελευταίες μέρες και με έκανε να αναθεωρήσω. Oh well... Δεν έγινε.

Το 2015 για μένα ήταν ένας μεγάλος κύκλος, πολύ μεγάλος. Το 2014 είχε κλείσει αρκετά ωραία πριν έναν χρόνο, είχα για πρώτη φορά πολλούς φίλους, ήμουν κοινωνικός, έβγαινα κτλ, κτλ. Το 2015 δυστυχώς δεν συνέχισε με τον ίδιο τρόπο... Η τρέλα της πενταήμερης και η ξεγνοιασιά των εορτασμών πέρασε πολύ γρήγορα και αντικαταστάθηκε από την αντίστροφη μέτρηση των πανελληνίων και από ένα σωρό άλλες δυσκολίες. Ο καταραμένος Φεβρουάριος έφερε τον χαμό δύο συγγενών μου και την ασθένεια άλλων δύο και εγώ απλά ήμουν στην μέση και άκουγα από τους πάντες "Μην σε επηρεάζουν αυτά"... Το παράξενο ήταν ότι όντως δεν με επηρέαζαν, ήμουν τόσο ψύχραιμος που δεν δάκρυσα, δεν στενοχωρήθηκα σχεδόν δεν με πείραξε. Απλώς ένιωθα μόνος και λίγο μίζερος επειδή ακριβώς ήμουν μόνος.

Βέβαια όσο περνούσε ο καιρός και ξεχνούσα τον Φεβρουάριο, πλησίαζαν οι πανελλήνιες, σταμάτησα να πηγαίνω σχολείο και τα κηρύγματα "ΔΙΆΒΑΣΕ ΓΙΑΤΊ ΔΕΝ ΘΑ ΚΆΝΕΙΣ ΤΊΠΟΤΑ" και "ΑΥΤΌ ΔΕΝ ΕΊΝΑΙ ΔΙΆΒΑΣΜΑ ΓΙΑ ΠΑΝΕΛΛΉΝΙΕΣ" έγιναν από εβδομαδιαία, καθημερινά. Εγώ φυσικά από βαρεμάρα και αντίδραση αλλά κυρίως λόγω της μοναξιάς που ένιωθα, καθώς δεν έβλεπα καν φίλους στο σχολείο απλά συνέχισα να αγνοώ τους πάντες και να μην με επηρεάζει τίποτα.

Όταν πράγματι έφτασαν οι πανελλήνιες και δη όταν πέρασαν, τα πράγματα άλλαξαν σαφώς προς το καλύτερο. Έφυγε από πάνω μου ένα βάρος το οποίο δεν είχα ποτέ επιλέξει να κουβαλήσω αλλά το επέλεξαν άλλοι για μένα. Ειδικά μετά την ανακούφιση που πήρα με τα αποτελέσματα η ψυχολογία μου ήταν τελείως αντίθετη. Δεν ήμουν πλέον μόνος μου, έκανα και πάλι παρέα με φίλους και γνωστούς, τα προσωπικά μου πήγαιναν καλύτερα από ποτέ και πήρα και την εκδίκηση μου για τα κηρύγματα μίας ολόκληρης χρονιάς. Ναι, ήταν εκδίκηση, και μάλιστα μεγάλη. "I showed you" που έλεγαν και στο χωριό μου.

Μ'αυτά και μ'αυτά το καλοκαίρι πέρασε, βγήκαν και οι βάσεις, χάρηκα ακόμη περισσότερο, συνέχισα να βλέπω φίλους και γενικά να είμαι ευτυχισμένος. Έγινε και η μετακόμιση μου στην Αθήνα και έγινα πιο χαρούμενος από ποτέ. Μπορούσα πλέον να ζω μόνος μου, να φτιάχνω μόνος μου το πρόγραμμα μου, να βγαίνω ότι ώρα θέλω, να σπουδάζω αυτό που θέλω (Κάπου εδώ να προσθέσω ότι επιτέλους συνάντησα και κάποιους από εσάς, άτομα που ήξερα αλλά δεν είχε τύχει να συναντήσω από κοντά, γεγονός που με βοήθησε ακόμη περισσότερο.).

Φυσικά, ο κύκλος του 2015 έπρεπε να κλείσει και έπρεπε να κλείσει όπως άρχισε δυστυχώς. Τους τελευταίους μήνες του έτους άρχισα και πάλι  να μιζεριάζω. Ένιωθα μοναξιά, δεν μπορούσα να κάνω φίλους και αυτό με έκανε να νιώθω πιο πολύ μοναξιά. Και έτσι έκλεισε το 2015 μου. Όπως άρχισε. Γλυκόπικρα, γιατί είχε και καλά πέρα από το κακό του τελείωμα.

Το 2015 μου έμαθε να εκτιμώ και να μην εκτιμώ, να σέβομαι και να μην σέβομαι, να είμαι ψύχραιμος ακόμα και αν γύρω μου γίνεται πανικός, μου έμαθε ότι nothing is forever και κυρίως μου έμαθε να ζω και να τα καταφέρνω μόνος μου ψυχολογικά, είτε είμαι μόνος μου, είτε δεν είμαι. Ελπίζω ο κύκλος του 2015 να συνεχιστεί και να μπει στην επόμενη φάση του και το 2016. Και κάπου εκεί να σπάσει   .

ήθελα και εγώ να γράψω για τον χρόνο που μας πέρασε.. δεν ξέρω ακριβώς τι να γράψω, γιατί αυτός ο χρόνος μετά από πολλά χρόνια ήταν απλά υπέροχος.. 
δέθηκα ακόμα περισσότερο με τους παλιούς μου φίλους και έκανα καινούργιους..
πέρασα ακόμα 365 μέρες με τον πιο υπέροχο άνθρωπο του κόσμου..
γνώρισα νέα άτομα και τα εμπιστεύτηκα..
και αυτά μου έδειξαν ότι ναι τελικά δεν είμαι λάθος που εμπιστεύομαι τους ανθρώπους και θα το κρατήσω αυτό!
βρήκα μερικούς λόγους παραπάνω για να αγαπάω τον εαυτό μου
ψάχτηκα πολύ σε διάφορα θέματα, σχημάτισα δική μου άποψη και αναθεώρησα κάποιες παλιές.

αυτό που θέλω να κρατήσω πιο πολύ από όλα είναι οι άνθρωποι..
όλοι αυτοί οι καταπληκτικοί, μοναδικοί άνθρωποι που μου έμαθαν πράγματα, που με βοήθησαν, που με άκουσαν, που είναι τα ζωντανά παραδείγματα ότι υπάρχει ελπίδα, ότι κάποια μέρα όλα θα φτιάξουν...
όλοι αυτοί οι άνθρωποι -εντός και εκτός φόρουμ- που με τις πράξεις τους μου δείχνουν, ότι υπάρχει μαγεία!! 

σας ευχαριστώ  
μου δίνετε δύναμη για να αντέξω ότι έρθει..