+25

Minerva McGonagall

Imperio

anthian9

Maria Granger

Elizabeth Swan

Helena Malfoy

Nearly Headless Nick

Katerina Granger

FLEUR258

Ariana Lestrange

Violleta Black

Ignotus Peverell

Nethiel

Phineas Nigellus Black

Romilda Vane

@RtVaVa

Amelia Blackfoot

Vesper

Immortality Dumbledore

Mirabelle Salvatore

Τρια πουλακια καθονταν...

Leon Black

Jim Weasley

Cassandra Black

Fleur Delacour

29 απαντήσεις

Μετάβαση στη σελίδα : 1, 2

Διαγωνισμός Χριστουγεννιάτικης Ιστορίας

Fleur Delacour

Fleur Delacour: Member of Order Of Merlin 1st; Αριθμός μηνυμάτων : 21971
Ηλικία : 230
Location : Όπου νά'ναι, αρκεί να είναι στην Αθήνα
Ημερομηνία εγγραφής : 12/01/2009

Magical Identity
Κοιτώνας Hogwarts: Σλίθεριν
Blood Status: Pureblood
Today's thought: Go sell crazy someplace else, we're all stocked up here

Δημοσίευση Ν°1

Διαγωνισμός Χριστουγεννιάτικης Ιστορίας

Δημοσίευση από Fleur Delacour Τρι Δεκ 24, 2013 10:28 pm

Φέτος, για πρώτη φορά, οι κοιτώνες του Harryworld διαγωνίζονται στην συγγραφή ιστορίας. Για τη συγγραφή των ιστοριών αυτών συνεργάστηκαν μέλη του κάθε κοιτώνα, ενώ το γενικό συντονισμό της προσπάθειας και την διόρθωση/επιμέλεια των τελικών κειμένων είχαν οι επιμελητές.
Ας ξεκινήσει λοιπόν η ανάγνωση και η ψηφοφορία.

Καλή επιτυχία!!!

-Ψηφίζετε όποια ιστορία θέλετε εκτός από αυτή που έχει γράψει ο κοιτώνας σας
-Θα θυμάστε να πατάτε το κουμπί της ψηφοφορίας και έπειτα να λέτε πως ψηφίσατε. Επίσης καλό θα ήταν να αναφέρετε και για ποιο λόγο ψηφίζετε την συγκεκριμένη ιστορία.
-Ποστάρετε μετά και την τελευταία ιστορία δηλαδή μετά την ιστορία του Σλύθεριν.Όσα ποστ γίνουν ανάμεσα στις ιστορίες θα διαγράφονται

Η ψηφοφορία λήγει την Δευτέρα 30 Δεκεμβρίου στις 11 μ.μ.

Έχει επεξεργασθεί από τον/την Fleur Delacour στις Τρι Δεκ 24, 2013 10:32 pm, 1 φορά

Διαγωνισμός Χριστουγεννιάτικης Ιστορίας 1p55

Fleur Delacour

Fleur Delacour: Member of Order Of Merlin 1st; Αριθμός μηνυμάτων : 21971
Ηλικία : 230
Location : Όπου νά'ναι, αρκεί να είναι στην Αθήνα
Ημερομηνία εγγραφής : 12/01/2009

Magical Identity
Κοιτώνας Hogwarts: Σλίθεριν
Blood Status: Pureblood
Today's thought: Go sell crazy someplace else, we're all stocked up here

Δημοσίευση Ν°2

Απ: Διαγωνισμός Χριστουγεννιάτικης Ιστορίας

Δημοσίευση από Fleur Delacour Τρι Δεκ 24, 2013 10:29 pm

Διαγωνισμός Χριστουγεννιάτικης Ιστορίας Cj8

''FLEUR258, πιο αργά'' ακούστηκε μία φωνή από. Το λεπτό κορίτσι με τα μακριά μαύρα μαλλιά και τα γαλαζιά μάτια κρατούσε το καρότσι με τα δύο χέρια και ήταν έτοιμο να διαπεράσει τον τοίχο που οδηγούσε στη πλατφόρμα 9 και 3/4. Ένα χέρι, όμως, της έπιασε τον ώμο και το κόριτσι σταμάτησε.
"Τι θέλεις μπάμπα;"
"Πρώτα εσύ με την αδερφη σου και θα ακολουθήσουμε εγώ με την μαμά'' απάντησε ο ψηλόλιγνος άνδρας με τα κοντά μαύρα μαλλιά και τα κατάμαυρα μάτια.
Όταν πια οι τέσσερίς τους είχαν περάσει στην πλατφόρμα 9 και 3/4 και έβλεπαν διάφορους καπνούς και ήχους να τους προσκαλούν στο Χόγκουαρτς Εξπρές, το άλλο κορίτσι, η Isabelle Lightwood, δίδυμη αδερφή της FLEUR258 μα λίγο πιο κοντή και με πιο μακριά μαλλιά, γύρισε προς το μέρος των γονιών τους και είπε περήφανα:
"Θα μπούμε και εμείς στο Γκρίφιντορ όπως εσεις".
"Θα μπείτε όπου σας τοποθετήσει το καπέλο επιλογής, αλλά πιστευώ πως από σήμερα το βράδυ θα έχουμε ακόμα δύο γκίφιντορς στην οικογένεια" ειπε η μητέρα του, μία πολύ όμορφη, μικροκαμωμένη μάγισσα με ξανθά μακριά μαλλιά και μπλε ματια.
Αφού λοιπόν αγκαλιάστηκαν και αποχαιρετήστηκαν, τα δύο κορίτσια μπήκαν στο τρένο και βρήκαν ένα ελευθερό κουπέ για να καθίσουν. Σε λίγο άλλο ένα κορίτσι μπήκε και κάθισε μαζί τους. Αφού συστήθηκαν, άρχισαν να τις ιστορίες που είχαν ακούσει για το Χόγκουαρτς. Μίλησαν για δράκους που φυλάνε την είσοδο της σχολής και ξωτικά που είναι καθηγητές εκεί. Η ώρα περνούσε γρήγορα και καθώς νύχτωνε έβαλαν τους ολοκαίνουριους επίσημους μανδύες τους.
Όταν σταμάτησε το τρένο τα δύο κορίτσια κατέβηκαν μαζί με τα άλλα παιδιά και άκουσαν ένα μεγαλόσωμο άνδρα με άγριο πρόσωπο και γένια:
"Οι πρωτοετοίς από εδώ."
Τον ακολούθησαν και μπήκαν με τα άλλα πρωτάκοα σε κάποιες βάρκες παραπέρα. Αφού μπήκαν στο κάστρο έφτασαν πολύ γρήγορα στην μεγάλη τραπεζαρία όπου υπήρχαν πέντε τραπέζια: των καθηγητών και ένα για κάθε κοιτώνα. Μπροστά υπήρχε ενα σκαμπό με ένα παλιο καπέλο. Μια καθήγητρια με μυτερό καπέλο και στρογγυλά γυαλιά διάβαζε μια λίστα με τα ονόματα των πρωτοετών, για να τοποθετηθούν στους κοιτώνες.
Ξαφνικά ακουστηκε το όνομα της Isabelle Lightwood. Εκείνη, με σιγουριά, κάθησε στο σκαμπό και το καπέλο βροντοφώναξε:
"Γκρίφιντορ!"
Ενθουσιασμένη κάθησε στο τραπέζι του κοιτώνα της....
Η FLEUR258 είχε αγχωθεί στη σκέψη πως η οικογένειά της ήταν όλη γκρίφιντορς και εκείνη ίσως να πήγαινε αλλού. Μα η λίστα είχε μικρύνει και η καθηγήτρια φώναξε το όνομά της.
Εκείνη πήγε με αργά βήματα και κάθησε. Το καπέλο βρισκόταν στο κεφάλι της, αυτή ειχε κλειστά τα μάτια και τότε άκουσε το πολυπόθητο:
"Γκρίφιντορ!!!"

***4 μήνες μετά***
Την περίοδο των Χριστουγέννων, οι γονείς των κοριτσιών θα πήγαιναν σε επαγγελματικό ταξίδι, οπότε τα κορίτσια θα έμεναν στο Hogwarts. Όμως δεν τα πείραζε γιατί τους τελευταίους μήνες κάνανε πολλή παρέα με τον dimitri133 και την anthian9, τα παιδιά που είχαν γνωρίσει στο Hogwarts Express. Είχαν γίνει αχώριστοι. Με την Anthian μοιράζονταν το ίδιο δωμάτιο και ο dimitris τις θεωρούσε σαν τις αδερφές που δεν είχε. Οπότε και οι δυο τους, ο dimitris και η anthian, αποφάσισαν να μείνουν μαζί με την Isabelle και την FLEUR στο κάστρο. Θα περνούσαν καλά. Θα έκαναν σκανδαλιές, θα έτρωγαν γλυκά και δεν θα είχαν κανέναν να τους λέει τι ώρα να κοιμηθούν...

Καθώς ήταν η πρώτη μέρα που θα κοιμόντουσαν μόνοι τους στο κάστρο, αποφάσισαν να κοιμηθούν στο σαλόνι του κοιτώνα… στρωματσάδα!!
«Όχι έτσι FLEUR», γκρίνιαξε η anthian από τον καναπέ.
Ετοιμαζόντουσαν να δουν ταινία. Η FLEUR ετοίμαζε τον προβολέα αλλά σύμφωνα με την anthian το έκανε λάθος.
Αφού επενέβη η Isabelle και όλα ήταν στην θέση τους, ο dimitris κούνησε το ραβδάκι του και η ταινία ξεκίνησε. Λεγόταν "The Christmas Tree". Γελούσαν και σχολίαζαν οπότε δεν αντιλήφθηκαν έναν υπόκωφο θόρυβο.

Ο θόρυβος αυτός προερχόταν από την Immortality Dumbledore. Ήταν ανηψιά του Albus Dumbledore και είχε αποφοιτήσει πριν μερικά χρόνια. Παρασύρθηκε όμως σε λάθος δρόμο και ήταν πλέον Θανατοφάγος, μία από τις χειρότερες. Είχε ακουστεί ότι την φοβόταν ακόμα και η Bellatrix. Η τύχη ήταν με το μέρος της εφόσον κατάφερε να μπει χωρίς να την καταλάβουν –παρά τον θόρυβο που έκανε- μα έπρεπε να βρει τρόπο να κρυφτεί. Ξεκίνησε λοιπόν να φτιάχνει ένα πολυχημικό φίλτρο χρησιμοποιόντας τρίχες από την βούρτσα που η μαθήτρια Alviva Black είχε ξεχάσει από την βιασύνη της. Η Immortality δεν ήξερε αν είναι κάτι που συνηθίζεται τώρα στο Hogwarts αλλά της φάνηκε περίεργο που η βούρτσα είχε γραμμένο το όνομα της ιδιοκτήτριας. Αναρωτιώταν τι είδους άτομο ήταν η Alviva.
Γιʼ αυτό η Immortality μόλις τελείωσε το φίλτρο κατευθύνθηκε προς το γραφείο του Διευθυντή. Ήταν πολύ αυστηρός αλλά οι μαθητές είχαν βρει τρόπο να μπαίνουν μέσα για να του κάνουν πλάκες. Η Immortality –δίχως να το παινευτεί- ήταν η αρχηγός των διάφορων αστείων. Αφού μπήκε στο γραφείο, πήγε κατευθείαν στο ντουλάπι που ήξερε ότι υπήρχαν οι τελευταίοι κωδικοί των κοιτώνων. Έπειτα βρήκε τις λίστες με τους μαθητές. Η Alviva Black, σύμφωνα με τις λίστες, ήταν πρωτοετής και άνηκε στο Ρέιβενκλοου.
Υπέροχα..., σκέφτηκε ειρωνικά η Immortality. Μπορεί να είχε ξαναμπεί στον κοιτώνα αλλά δεν ήξερε τόσο τα κατατόπια όσο στο Γκρίφιντορ. Χρειαζόταν ρούχα της Alviva οπότε θέλοντας και μη πήγε στα δωμάτια των κοριτσιών του Ρέιβεν και τα… δανείστηκε.

Από τότε που η Immortality εισέβαλε στο γραφείο του διευθυντή, η ταινία των παιδιών άρχισε να κόβεται. Όταν η Isabelle έκανε ένα διορθωτικό ξόρκι, ανακουφίστηκαν για μερικά λεπτά. Μέχρι δηλαδή που το τζάκι έσβησε και ξαφνικά όλο το δωμάτιο πάγωσε. Πριν όμως προλάβουν να πουν κάτι εκτός από επιφωνήματα εκνευρισμού εμφανίστηκε μπροστά τους ένα φάντασμα που δεν είχαν ξαναδεί.
Οι τρεις από τους τέσσερις δηλαδή, γιατί η FLEUR μεγαλώνοντας είχε μια αδυναμία στην ιστορία και είχε διαβάσει για τον θρύλο του φαντάσματος Milady d'Hiver. Έκανε ένα βήμα μπροστά. Ήξερε ότι το φάντασμα δεν έβλαπτε τους μαθητές του Χόγκουαρτς. Σύμφωνα με τον θρύλο η Milady ήταν και αυτή μαθήτρια του Χόγκουαρτς και ένας συμμαθητής της –Amycus στο όνομα- την δολοφόνησε λίγο πριν το ρολόι χτυπήσει μεσάνυχτα και μπει ο νέος χρόνος. Είχε παραμείνει στο σχολείο την περίοδο των Χριστουγέννων της τελευταίας της χρονιάς και από τότε μέχρι τώρα ο θρύλος λέει ότι εμφανίζεται για να προστατέψει τους μαθητές και τα Χριστούγεννά τους. Ελάχιστοι την είχαν δει, μα η ψιλόλιγνη μορφή με το μακρύ φόρεμα εποχής και τα μακριά μαλλιά επιβεβαίωναν την θεωρία της FLEUR.
«Συμβαίνει κάτι κακό, έτσι;» ρώτησε με το θάρρος που χαρακτηρίζει τους Γκρίφιντορ. Η αδερφή της προσπάθησε να την τραβήξει προς τα πίσω.
«Ναι.» ξεκίνησε ήρεμα να τους λέει. «Και είναι στο χέρι σας να προστατέψετε το κάστρο και –»
«Και;» ανυπομονούσε η anthian που ήταν μακράν η πιο… ανυπόμονη της παρέας.
«Λοιπόν… ακούστε. Τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται. Θα προσπαθήσω να σας βοηθήσω. Αλλά εσείς είστε η μόνη ελπίδα του Χόγκουαρτς. Μην εμπιστευτείτε κανέναν.» Και εξαφανίστηκε.

Το σχέδιο ήταν απλό. Τα Χριστούγεννα στο Χόγκουαρτς έπρεπε να καταστραφούν. Και κυρίως όσων ανήκαν στον κοιτώνα των Γκρίφιντορ. Κανείς δεν την είχε δεχτεί όταν όλα είχαν τελειώσει. Κανείς δεν πίστευε πως ό,τι έκανε το έκανε για να συλλέγει πληροφορίες. Ούτε οι ίδιοι της οι συγκοιτωνίτες που κάποτε μαζί σκαρώναν τις μυστηριώδης εκρήξεις στις τουαλέτες και αφήναν ελεύθερα τα βατράχια στο γραφείο της καθηγήτριας Σπράουτ. Ωραίες εποχές…. Αναπόλησε στιγμιαία η Immortality καθώς γλιστρούσε αθόρυβα στο μεγαλοπρεπές γραφείο του διευθυντή, που της έφερνε τόσες αναμνήσεις. Παρʼόλο που εκείνος είχε χαθεί, ελάχιστα είχαν αλλάξει. Το βλέμμα της έπεσε στο πορτραίτο του. Ο Άλμπους Ντάμπλντορ λαγοκοιμόταν στην καρέκλα του, με τα γυαλιά του να έχουν γλιστρήσει ελαφρώς απʼτη μύτη του. Ανάμεικτα συναισθήματα ξεχύθηκαν μέσα της, εφόσον έβλεπε το πρόσωπο του ξανά.
Όμως είχε ένα σχέδιο. Δεν χώραγαν συναισθηματισμοί πλέον, ο χρόνος ήταν περιορισμένος. Το Χόγκουαρτς έπρεπε να κλειδωθεί και όσοι άτυχοι επέλεξαν να μείνουν μέσα, θα περνούσαν τα πιο τρομακτικά Χριστούγεννα της ζωής τους! Και το καλύτερο; Κανείς δεν θα ήξερε ποιος πραγματικά κρύβεται από πίσω.
Και με αυτή τη σκέψη, βρήκε επιτέλους αυτό που έψαχνε. Το βιβλίο με τα ξόρκια που φυλούσε ο θείος της. «Ώρα να αρχίσει το πάρτυ.» είπε χαιρέκακα.

Καθώς η διάφανη σιλουέτα εξαφανιζόταν απʼτα γουρλωμένα μάτια των παιδιών, μαζί εξαφανίστηκε και κάθε είδους φώς και ζεστασιά απʼτο δωμάτιο. Σε λίγα λεπτά, το τζάκι έσβησε, παγωνιά εξαπλώθηκε γύρω και ήταν λες και το κάστρο σείστηκε.
Η Isabelle, μη συνηθισμένη να μένει άπραγη σε καταστάσεις πανικού, πετάχτηκε αμέσως όρθια και φώναξε «Λούμος!».
- “Τι στο Βόλντι έγινε μόλις τώρα; “ ρώτησε ξέπνοα η anthian9.
- “Ήταν λες και …..”
- “ Βρυχήθηκε το κάστρο.” συμπλήρωσε η FLEUR πριν προλάβει να τελειώσει ο Dimitris.
- “Λέτε να το έκανε το φάντασμα;”
- “Kάτι άλλο συμβαίνει. Κάτι σχετικά με αυτό που μας προειδοποίησε το φάντασμα.“
- “Λοιπόν, τι λέτε; Ειδοποιούμε την καθηγήτρια Μαγκόναγκαλ ή μήπως έχετε όρεξη για εξερευνήσεις;” έκανε η Isabelle χαμογελώντας πονηρά.
- “Μάντεψε!!” απαντήσαν οι άλλοι τρεις συνωμοτικά.

Εντωμεταξύ στους παγωμένους διαδρόμους η immortality είχε πιάσει δουλειά. Ξόρκια για άσχημα όνειρα, εφιάλτες που γίνονται πραγματικότητα, στολίδια που ζωντανεύουν και μετατρέπονται σε τέρατα….. Είχε εξαπολύσει την κόλαση στο διάβα της, αφήνοντας συννεφάκια κρύου αέρα καθώς έλεγε τα ξόρκια. Το δρόμο της έκοψαν η Miss Smeouro και η καθηγήτρια Sinistra, οι οποιες δούλευαν στη σχολή. Κάποτε υπήρξαν φίλες, όμως πλέον φάνταζαν προδότρες στα μάτια της.

- “Μα τι συνέβη; Άλλη μια φάρσα των μαθητών;” ρώτησε λαχανιασμένα η καθηγήτρια Aurora.
- “Όχι δεν το κάναν οι μαθητές. Δεν είναι δυνατόν να το κάναν εκείνοι. Όμως ποιος άλλος θα μπορούσε…..”
- “Μα πες μου Smeouro, τι συμβαίνει τέλος πάντων!”
- “Κάποιος κλείδωσε τη σχολή. Από μέσα…. Πραγματικά είναι αδύνατον, δε μπορώ να φανταστώ κάποιον μαθητή να έχει τόση δύναμη… Ούτε καν εμείς. Είναι πολύ προχωρημένα ξόρκια. Δεν καταλαβαίνω.” σάστισμα η Miss Smeouro.
- “Αρχικά να δούμε αν είναι καλά οι μαθητές!”
- “Έχεις δίκιο. Ανέλαβε εσύ το Ράβενκλοου και εγώ θα ειδοποιήσω τους υπόλοιπους καθηγητές. Επίσης πρέπει να ψάξουμε για τη διευθύντρια!”

Ξάφνου, η Immortality, μεταμφιεσμένη σε Αλβίβα, βγήκε από την κρυψώνα της κι έτρεξε προς την καθηγήτρια Sinistra. Όλα πήγαιναν ρολόι. Και κανείς δεν θα την έπαιρνε χαμπάρι…
- “Καθηγήτρια Aurora!! Τι συμβαίνει; Κρυώνω και κάτι τρομακτικό συμβαίνει στους διαδρόμους.” είπε η "Alviva".
- “Μα τι κάνεις Alviva τόσο αργά στους διαδρόμους; Δεν θα περνούσες τις διακοπές με τους γονείς σου; θεέ μου, έλα γρήγορα, πρέπει να βρούμε τους υπόλοιπους.”

Οι 4 φίλοι είχαν ξεκινήσει και κατέβαιναν τις μεγάλες σκάλες, κουκουλωμένοι ο καθένας με ό,τι πρόλαβε να πάρει.

- “Από πού να ξεκινήσουμε; “
- “ E; FLEUR, κατέβασε το κασκόλ σου, δεν ακούω!” ΄γκρίνιαξε ο Δημήτρης και ίσα που πρόλαβε να δεί το σκαλί μπροστά του.
- “Τι λέτε για τα μπουντρούμια;” ρώτησε όλο χαρά η Isabelle. “Συνήθως εκεί γίνονται τα πιο φρικιαστικά πράγματ…”

Λίγο πριν προλάβει να τελειώσει την πρόταση της, ουρλιαχτά και φωνές ακούστηκαν από τους κάτω ορόφους. Μαθητές έτρεχαν πέρα δώθε φοβισμένοι, είτε ψάχνοντας τους φίλους είτε γιατί κάτι τους καταδίωκε… Φρικιαστικά πλάσματα, βγαλμένα απʼτους πιο σκοτεινούς εφιάλτες κυνηγούσαν τους μαθητές. Τέρατα, πελώρια έντομα και ζώα, είχαν ξεχυθεί παντού, κάνοντας το τοπίο να μοιάζει με σκηνή θρίλερ...

“ Το απόλυτο χάος.” μουρμούρισε η anthian9 κοιτάζοντας αποσβολωμένη ένα αγοράκι που χτυπούσε το κεφάλι του στον τοίχο.

Ξάφνου, εμφανίστηκε μπροστά τους ξανά το φάντασμα της Milady. Όλοι τους πετάχτηκαν στην αρχή, φοβούμενοι πως άλλος ένας εφιάλτης τους καταδίωκε.

- “Milady!” ξεφώνησε η FLEUR. “Πες μας τι έγινε, ποιος τα κάνει όλα αυτά;”
- “Κάποιος εισέβαλε στο κάστρο. Κάποιος που κάποτε φοιτούσε εδώ. Όλα εξαρτώνται από εσάς! Ο οίκος του Γκρίφιντορ υπερασπιζόταν γενναία πάντοτε ετούτη τη σχολή. Πηγαίνετε… Γρήγορα βρείτε τους άλλους στην κεντρική αίθουσα. Εκεί θα είστε ασφαλείς.”

Και έτσι εξαφανίστηκε γι ακόμη μια φορά. Προσπερνώντας τον πανικό στις σκάλες, κατάφεραν επιτέλους να φτάσουν στην κεντρική αίθουσα για να βρούν… ακόμη ένα χάος. Το Χριστουγεννιάτικο δέντρο που δέσποζε πελώριο μπροστά από τα τραπέζια, τώρα είχε ξυπνήσει και κατέστρεφε τα πάντα. Οι καθηγητές πάλευαν να το τιθασεύσουν, μαζί με την φωτιά που είχαν εξαπολύσει τα ζωντανά πλέον κηροπήγια.

- “Που είναι η διευθύντρια!;” Προσπάθησε να μάθει η Isabelle.
- “ Στα μπουντρούμια μαζί με τους υπόλοιπους καθηγητές. Κάποιος έβαλε καλικάτζαρους μέσα!" απάντησε με δυσκολία η Smeouro.

Εκείνη την στιγμή, άλλο ένα χριστουγεννιάτικο δέντρο εισέβαλε στην αίθουσα. Μικρότερο, αλλά εξίσου φονικό.

- “Ακολουθήστε με!” φώναξε ο dimitris. “Εσείς απασχολήστε το και γω θα το αιφνιδιάσω.”
- “Έγινε!” είπε η FLEUR ξαναβρίσκοντας το θάρρος της.

Οι τρεις κοπέλες στάθηκαν μπροστά από το δέντρο λέγοντας στους υπόλοιπους μαθητές να κάνουν πίσω.
«Ριντάκτο!» είπε πρώτη η Isabelle υψώνοντας το ραβδί της.
Τα περισσότερα από τα κλαδιά κόπηκαν και το δέντρο βρυχήθηκε θυμωμένο, σπρώχνωντάς την με δυνατά προς τα πίσω.

«Μπομπάρντα!» ακολούθησε η anthian και η βάση του δέντρου εκρήγνυκε σταματώντας το.

«Ενερβάτε» είπε όλο αγωνία η FLEUR, πεσμένη πάνω απʼτην αναίσθητη Isabelle.
Τότε ο dimitris εμφανίζεται και με όλη του τη δύναμη είπε «Ντιλίτρους!!» και επιτέλους το δέντρο άρχισε να χάνει το χρώμα του και να αποσυντίθεται.

“ΟΧΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ!”

Ακούστηκε μια γυναικεία φωνή να ουρλιάζει. Απʼότι φαίνεται και οι καθηγητές είχαν καταφέρει να ξεκάνουν το δικό τους δεντράκι και η φωτιά είχε κοπάσει.
Ένα μικρό κορίτσι στεκόταν πάνω σε ένα από τα τραπέζια και κοιτούσε τα απομεινάρια όλο απόγνωση. Ήταν η Alviva Black. Ξαφνικά άρχισε να τρέμει και σύντομα το πραγματικό της πρόσωπο βγήκε στο φως. Ήταν η Imortality Dumbledore.

- “Όχι, όχι όχι…. Τα καταστρέψατε όλα…” κλαψούρισε.
- “Immortality…;” ψέλλισε η καθηγήτρια Sinistra. “Μα πως, πως κατάφερες να μπεις εδώ μέσα;”
- “Όπως κατάφερνα να μπαίνω πάντα εκεί που δεν έπρεπε. Δεν θυμάσαι; Κάποτε μπαίναμε και μαζί. Α, γεια και σένα Smeouro.” είπε βρίσκοντας την αυτοπεποίθησή της και κάνοντας μια θεατρινίστικη υπόκλιση προς την Miss Smeouro.
- “Δεν έχεις καμία δουλειά εδώ!” φώναξε αυστηρά η Cassiopeia, υπεύθυνη του οίκου του Χάφλπάφλ.
- “Το σίγουρο είναι πως θα έχετε αρκετή εσείς μετά από όλα αυτά.” είπε η Immortality χαιρέκακα κοιτάζοντας τα συντρίμμια. “Μπορεί να μην έσπειρα όση τρομάρα ήθελα, αλλά τη δουλειά τους την έκαναν.”

Τότε ήταν που μπήκε επιτέλους στην αίθουσα η Διευθύντρια MacGonagal. Συνόδεψε την Immortality στο γραφείο της και της ανάγγειλε την τιμωρία της. Θα παρέμενε στο Χόγκουαρτς μέχρι να επισκευάσει όλες τις ζημιές που έκανε. Στη συνέχεια θα έγραφε όλα τα γράμματα που θα στέλνονταν στους γονείς, για την ψυχική διαταραχή που βίωσαν τα παιδιά τους.
Οι ήρωες μας δέχτηκαν πολλά συγχαρητήρια κι επαίνους για την ηρωική τους συμβολή, καθώς και βαθμούς για τον κοιτώνα τους.
Η μανία της εκδίκησης είχε αποβεί άκαρπη γι ακόμη μια φορά. Μετά την τιμωρία της η Immortality κατάλαβε το λάθος της και τα ξαναβρήκε με τις 2 αγαπημένες της φίλες, με τις οποίες μοιράστηκε τη γαλοπούλα...

Fleur Delacour

Fleur Delacour: Member of Order Of Merlin 1st; Αριθμός μηνυμάτων : 21971
Ηλικία : 230
Location : Όπου νά'ναι, αρκεί να είναι στην Αθήνα
Ημερομηνία εγγραφής : 12/01/2009

Magical Identity
Κοιτώνας Hogwarts: Σλίθεριν
Blood Status: Pureblood
Today's thought: Go sell crazy someplace else, we're all stocked up here

Δημοσίευση Ν°3

Απ: Διαγωνισμός Χριστουγεννιάτικης Ιστορίας

Δημοσίευση από Fleur Delacour Τρι Δεκ 24, 2013 10:29 pm

Διαγωνισμός Χριστουγεννιάτικης Ιστορίας Iff

Ο άνεμος φυσούσε δυνατά, στροβιλίζοντας τις λιγοστές νιφάδες που έπεφταν στην μικρή πόλη του Χαρυγουορλντινγκτον. Η Eleanna προσπαθούσε να προστατευθεί από το κρύο, καθώς περπατούσε κουκουλωμένη και με ελάχιστα χαρακτηριστικά του προσώπου της να φαίνονται πίσω από το κασκόλ της. Τα πόδια της βυθίζονταν στο χιόνι σε κάθε βήμα και το μόνο που επιθυμούσε ήταν να βρεθεί μέσα στο μικρό σπίτι με το αναμμένο τζάκι στην γωνία.
Ήταν τα πρώτα της Χριστούγεννα στην πόλη και δεν μπορούσε παρά να εντυπωσιαστεί από το κλίμα που επικρατούσε. Τα καφενεία ήταν γεμάτα παρέες που απολάμβαναν μία ζεστή σοκολάτα στο καταχείμωνο, κόσμος έβγαινε βιαστικά για να πάρει ξύλα για το τζάκι, ο αέρας ήταν γεμάτος με την μυρωδιά από όλα τα καλούδια που ετοίμαζαν οι νοικοκυρές. Όλα ήταν υπέροχα, με τους δρόμους στολισμένους και ένα φωτισμένο έλατο στην κεντρική πλατεία, αλλά αυτό που αγάπησε περισσότερο ήταν το χαμόγελο στα πρόσωπα των ανθρώπων. Παρά το κρύο, οι καρδιές των πάντων έμοιαζαν ζεστές, καθώς αγκαλιάζονταν και έλεγαν εγκάρδια «Καλά Χριστούγεννα!» κάθε φορά που συναντιούνταν.
Η Eleanna ήταν έτοιμη να στρίψει στην τελευταία γωνία πριν το σπίτι της, όταν άκουσε έναν ψίθυρο που την ανάγκασε να σταματήσει. Έριξε μια γρήγορη ματιά στην άλλη μεριά του τοίχου, και το μόνο που είδε ήταν μια φιγούρα να κάθεται μόνη της σε ένα παγκάκι. Καθώς το άτομο κουνήθηκε ελάχιστα, το φως του φανοστάτη έπεσε πάνω στο πρόσωπο του για λίγα δευτερόλεπτα, αρκετά όμως για την κοπέλα για να δει πως επρόκειτο για έναν γερασμένο άντρα, με γκρίζα μαλλιά και γένια και ένα μελαγχολικό ύφος στο πρόσωπό του.
«Πέρασε, ο χρόνος πέρασε…» κατάφερε να πιάσει ένα κομμάτι από τα λόγια του. Κρατώντας την ανάσα της, προσπάθησε να ακούσει καλύτερα.
«Ο Ignotus… και αν ήταν αλήθεια… θα πεθάνει… θα φταίω εγώ; Πώς θα καταφέρω να ζήσω με αυτό;»
Η Eleanna ταράχτηκε ακούγοντας την δυσοίωνη τρεμάμενη φωνή του γέρου.
«Συγγνώμη…» τόλμησε να αρθρώσει λόγο, «μιλήσατε για κάποιον ετοιμοθάνατο; Ξέρετε, τυχαίνει να γνωρίζω έναν πολύ καλό γιατρό που μπορεί να βοηθήσει… Με το αζημίωτο φυσικά…»
«Τι;!» η ξαφνική αντίδραση του γέρου έκανε την Eleanna να αναπηδήσει έντρομη, όχι ότι δεν ήταν ήδη πλημμυρισμένη από φόβο.
«Μα… εγώ…»
«Δεσποινίς μου. Δεν ξέρω ποια είσαι και από πού έρχεσαι. Και δεν με ενδιαφέρει ποσώς. Μα εγώ δεν πρόκειται να δωρίσω τα πολύτιμα χρήματά μου σε κανέναν!»
«Αφού… λέτε ότι κινδυνεύει. Και απʼ ότι κατάλαβα θα είναι νεαρός σε ηλικία…»
«Δεκατεσσάρων ετών. Και τι με αυτό; Λίγες απειλές δεν με κλονίζουν! Πώς νομίζετε ότι έγινα μεγάλος και τρανός; Με φιλανθρωπίες; Εγώ έχω φτύσει αίμα! Αν θέλουν χρήματα ας δουλέψουν όσο δούλεψα εγώ! Ας κοπιάσουν οι τεμπέληδες! Που με είδαν γενναιόδωρο και με εκμεταλλεύονται! Και ακούς; Να πεις σε όλον τον κόσμο : εγώ δεν πρόκειται να αλλάξω τον ορθό τρόπο ζωής μου, επειδή τέσσερις τσαρλατάνοι προσπαθούν να με φοβερίσουν! Αλλιώς να μην με λένε…»
Το όνομα δεν πρόλαβε να το ακούσει η κοπέλα. Το έβαλε στα πόδια, βάζοντας όλες τις δυνάμεις της μέχρι που λαχάνιασε. Ένιωσε τυχερή που το καμαράκι όπου έμενε δεν απείχε πολύ ακόμη. Έφτασε στο σπίτι της και έπεσε να κοιμηθεί.
Ο ύπνος της ήταν ταραγμένος. Άκουγε φωνές, άγνωστες αλλά συνάμα οικείες. Κάποια στιγμή άρχισαν να συγκλίνουν, οι λέξεις να αρθρώνονται όλο και πιο καθαρά, μέχρι που η βοή συγκεντρώθηκε σε μία μόνο φωνή μιας ψηλής μελαχρινής κοπέλας.
«Κρίμα,» είπε η μορφή συγκαταβατικά. «Δύο άνθρωποι θα πεθάνουν. Ο ένας πληρώνει τις αμαρτίες του άλλου. Ήταν αθώος και νεαρός. Κρίμα.»
Η Eleanna ξύπνησε απότομα. Το όνειρο, ή έτσι ήθελε να το αποκαλέσει, ήταν τόσο ζωντανό και τόσο έντονο που την εξάντλησε, παρά την ταραχή της. Κοιμήθηκε, αυτήν την φορά ήρεμα και χωρίς όνειρα, μέχρι το τέλος της μεγαλύτερης νύχτας του χρόνου.
Με τις πρώτες ηλιαχτίδες να πέφτουν απαλά πάνω της, η Eleanna ξύπνησε, χωρίς να θυμάται το φοβερό όνειρο που είδε την προηγούμενη νύχτα. Ο ήλιος δεν είχε ακόμη ανατείλει εντελώς, αλλά για κάποιον λόγο ένιωθε την επιθυμία να βγει έξω για έναν περίπατο. Φόρεσε το παλτό της και άρχισε να περιπλανιέται στα χιονισμένα σοκάκια του Χαρυγουορλντινγκτον. Ενώ πέρναγε μπροστά από το νεκροταφείο του χωριού, άκουσε κλάματα και θρήνους. Ποιός άμοιρος είχε πεθάνει; Περίεργη, αποφάσισε να το ανακαλύψει. Μάζεψε όλο της το θάρρος και πλησίασε το νεκροταφείο με αποφασιστικό βήμα. Όσο πλησίαζε διέκρινε όλο και καλύτερα ένα πλήθος ανθρώπων, σκυμμένοι πάνω από μια ταφόπλακα. Πάνω της σκαλισμένο με μεγάλα γράμματα έγραφε: "Ignotus Peverell 14 ετών". Ο τάφος ήταν πολύ λιτός, με μοναδικό του στολίδι ένα μπουκέτο κατακόκκινα τριαντάφυλλα. Δίπλα του, μια παχουλή κυρία έκλαιγε με αναφιλητά και ένας υπερβολικά αδύνατος άντρας με ύφος κουρασμένο , προσπαθούσε να ηρεμήσει δύο παιδιά που είχαν σπαράξει στο κλάμα. Η οικογένεια του μικρού- Σκέφτηκε η Eleanna. Οι υπόλοιποι ήταν μαυροντυμένοι άνδρες και γυναίκες που ήρθαν να συμπαρασταθούν στην οικογένεια και να θρηνήσουν. Λίγο πιο πέρα έστεκε ένας άλλος τάφος, στολισμένος με πολύτιμα πετράδια και χρυσάφι. Η ταφόπλακα ήταν ένα περίτεχνο έργο γλυπτικής, μαρμάρινη, με σκαλισμένα πολύπλοκα σχέδια που ικανοποιούν και τον πιο απαιτητικό. Πάνω της , με μεγάλα γράμματα , έγραφε μονάχα :" Amycus - 84 ετών". Παρόλη την ομορφιά του τάφου, κανείς δεν φαινόταν να τον προσέχει. Κανείς δεν θρηνούσε για τον χαμό αυτού του Amycus. Αντίθετα, όσοι πέρναγαν από μπροστά του χαμογελούσαν ειρωνικά, ή αντάλλασσαν βλέμματα ικανοποίησης, ή άφηναν να τους ξεφύγει κανένα σχόλιο του τύπου:" Καλά να πάθει, του άξιζε και με το παραπάνω!"
Προβληματίστηκε. Τι να είχε κάνει άραγε για να λένε όλοι τόσο άσχημα πράγματα για αυτόν. Ενώ τα σκεφτόταν αυτά, δύο κυρίες της υψηλής κοινωνίας, ντυμένες με ολομέταξα φορέματα, πέρασαν από δίπλα της και άθελά της άκουσε ένα μέρος της συζήτησης τους
«Τα ʽμαθες για την κλοπή;»
«Ναι, καλά να πάθει ο Amycus! Η τσιγκουνιά του τελικά του βγήκε σε κακό!»
Τότε η Eleanna θυμήθηκε το όνειρο της.
Λες να... σκέφτηκε και προβληματισμένη, έφυγε από το νεκροταφείο.
Καθώς προχωρούσε θυμόταν όλο και περισσότερο το όνειρό της και αναρωτιόταν για τα δύο περιστατικά. Στεναχωριόταν φυσικά, αλλά αποφάσισε πως δεν πρέπει να την απασχολεί και τόσο πολύ. Άλλωστε τον γέρο το είχε δει πρώτη φορά την προηγούμενη μέρα και το παιδί δεν το ήξερε καθόλου. Κάποια στιγμή η Eleanna είδε δυο γυναίκες και δύο άνδρες να στρίβουν σε ένα σοκάκι μιλώντας συνωμοτικά. Περίεργη καθώς ήταν, αποφάσισε να τους ακολουθήσει. Περπατούσε κολλημένη στον τοίχο , αθόρυβα. Κάποια στιγμή οι τέσσερεις άγνωστοι σταμάτησαν. Η Eleanna τρομοκρατημένη βρήκε καταφύγιο πίσω από έναν θάμνο που υπήρχε εκεί κοντά .Οι άγνωστοι κοίταξαν γύρω τους αλλά ευτυχώς δεν την είδαν.
«Τα φέρατε ;» ρώτησε σιγανά ο ένας άνδρας.
«Τα λεφτά πρώτα,» του απάντησε ο δεύτερος άνδρας του οποίου τα ρούχα ήταν γεμάτα χώματα.
«Δεν με εμπιστεύεσαι Phineas; Μετά από τόσα χρόνια συνεργασίας; Ας είναι. Θα σας δώσω 100 λίρες τώρα και τα υπόλοιπα αφού δω αυτά που μου φέρατε.»
«Τα μισά τώρα,» παζάρεψε η μία από τις γυναίκες , που φαινόταν αρκετά φτωχά ντυμένη και βρώμικη.
«250, τελευταία προσφορά,» είπε ο κλεπταποδόχος.
«Πάντα σκληρός στις διαπραγματεύσεις σου Merlin, αλλά θα δεχτούμε,» είπε η δεύτερη γυναίκα η οποία είχε ανάλογη ενδυμασία με την πρώτη.
«Χαίρομαι, λοιπόν ποιός έχει τα πράγματα;»
«Εδώ είναι, στην τσάντα που κρατάει η Fleur,» είπε ο Phineas δείχνοντας την πρώτη γυναίκα.
«Καταπληκτικά! Και όλα από ατόφιο χρυσάφι; Πολύτιμοι λίθοι; Από ποιον τα σουφρώσατε; Αν επιτρέπεται.»
«Άνηκαν στον γεροξεκούτη τον κύριό μου, τα κακάρωσε πρόσφατα,» απάντησε η δεύτερη γυναίκα.
«Τόσα χρόνια τα μάζευε ο τσιφούτης , πουθενά δεν έδινε, στον τάφο του τα πήρε! Ξέρετε πόσα μου χρωστάει για τις δουλειές που του έκανα; Και εμένα και στην Anthian από εδώ, που ήταν η πλύστρα,» παραπονέθηκε η Fleur.
Η Eleanna είχε δει αρκετά. Αθόρυβα όπως και πριν απομακρύνθηκε από το σοκάκι και πήρε το δρόμο για το σπίτι της.
Ώστε αυτό εννοούσε η μορφή στο όνειρό της. Ο ένας θα πεθάνει για τις αμαρτίες του άλλου. Ο μικρός Ignotus είχε τελικά πληρώσει την τσιγκουνιά και την αδιαφορία του Amycus με τη ζωή του. Όχι ότι η Eleanna μπορούσε να κάνει οτιδήποτε γι' αυτό πλέον. Ένιωσε ένα μικρό τσίμπημα ενοχής για μερικές στιγμές, αλλά σε τελική ανάλυση δεν γνώριζε κάτι γι' αυτή την κατάσταση ώστε να μπορέσει να βοηθήσει. Ήταν κρίμα, αλλά έτσι ήταν η ζωή.
Όσο για τους κλέφτες, τους καταλάβαινε. Τουλάχιστον με αυτά που είχαν πλέον στην κατοχή τους θα μπορούσαν να ξεφύγουν από τη φτώχεια. Του γέρου δεν θα του έλειπαν.
Έφτασε στο σπίτι της πολύ αργότερα- είχε κάνει έναν τεράστιο κύκλο γύρω από το Χαριγουόρλντινγκτον, χαμένη στις σκέψεις της καθώς ήταν. Η νύχτα είχε ήδη πέσει και το κρύο έτσουζε ακόμη περισσότερο από πριν. Χιόνιζε. Η Eleanna κλείδωσε την πόρτα πίσω της, έβγαλε το κασκόλ και το παλτό της και άναψε το τζάκι. Γυρίζοντας να πιάσει την τσαγιέρα, της ξέφυγε μια κραυγή έκπληξης και κοκάλωσε.
Απέναντί της στέκονταν τρεις μορφές. Τρία φαντάσματα, θα έλεγε κανείς πιο σωστά. Ήταν διάφανα, σχεδόν άυλα, με φτερά που λαμπύριζαν στο ημίφως, και τα τρία νεαρές κοπέλες, ντυμένες με διαφορετικά χρώματα. Στο πρόσωπο της μεγαλύτερης, που φορούσε ένα ξεθωριασμένο πράσινο φόρεμα, αναγνώρισε την κοπέλα που είχε δει στον ύπνο της.
«Τι είστε;» ρώτησε. Η φωνή της βγήκε χαμηλή, γεμάτη δέος.
«Το Πνεύμα των Περασμένων Χριστουγέννων,» είπε η μεγαλύτερη κοπέλα. «Λέγε με Hecate.»
«Το Πνεύμα των Φετινών Χριστουγέννων,» συστήθηκε η μεσαία, ντυμένη στα χρυσά. «Είμαι η Aurora.»
«Το Πνεύμα των Μελλοντικών Χριστουγέννων,» είπε η μικρότερη, στα κόκκινα. «Με λένε Violleta.»
Οι φωνές τους ήταν μελωδικές, σαν να αιωρούνταν στην ατμόσφαιρα, αλλά η Eleanna δεν φοβήθηκε.
«Ήρθαμε να σε προειδοποιήσουμε,» είπε η Aurora. «Είδες τι συνέβη σήμερα.»
Η Eleanna ξεφύσησε ανυπόμονα. «Τι σχέση έχω εγώ με όλο αυτό;»
«Καμία άμεση,» διευκρίνισε η Hecate. «Έμμεσα όμως, έχεις. Ξέρεις βαθιά μέσα σου ότι μπορεί κι εσύ να βρεθείς σ' αυτή τη θέση κάποτε.»
«Και έχω δει ένα μέλλον όπου μοιράζεσαι το ριζικό του Ignotus. Έχω δει άλλο ένα που γίνεσαι σαν τον Amycus,» είπε η Violleta με την λεπτή φωνή της. «Είναι στο χέρι σου να τα αλλάξεις και τα δύο.»
«Όπως είναι και στο χέρι σου να μην αφήσεις άλλους ανθρώπους να περάσουν από τα ίδια δεινά,» συμπλήρωσε η Aurora κι η Eleanna ανασήκωσε τα φρύδια.
«Δεν μπορώ να αλλάξω τον χαρακτήρα του κόσμου,» είπε.
«Όχι, αλλά μπορείς να γίνεις εσύ η αλλαγή.»
Με αυτά τα λόγια, τα τρία Πνεύματα εξαφανίστηκαν, αφήνοντας πίσω τους μια ασημένια αχλή. Η Eleanna σωριάστηκε στην πολυθρόνα. Εκείνη τη στιγμή χτύπησε το κουδούνι της πόρτας και οι πρώτες νότες και λέξεις από τα Χριστουγεννιάτικα κάλαντα ξεχύθηκαν στον αέρα.
«Καλήν εσπέραν άρχοντες, κι αν είναι ο ορισμός σας....»

Fleur Delacour

Fleur Delacour: Member of Order Of Merlin 1st; Αριθμός μηνυμάτων : 21971
Ηλικία : 230
Location : Όπου νά'ναι, αρκεί να είναι στην Αθήνα
Ημερομηνία εγγραφής : 12/01/2009

Magical Identity
Κοιτώνας Hogwarts: Σλίθεριν
Blood Status: Pureblood
Today's thought: Go sell crazy someplace else, we're all stocked up here

Δημοσίευση Ν°4

Απ: Διαγωνισμός Χριστουγεννιάτικης Ιστορίας

Δημοσίευση από Fleur Delacour Τρι Δεκ 24, 2013 10:30 pm

Διαγωνισμός Χριστουγεννιάτικης Ιστορίας Eeoo

Πίσω από τα γκρίζα, παγωμένα κάγκελα ενός ψηλού στοιχειωμένου κάστρου, που μέχρι και οι Παράφρονες προσπαθούσαν να αποφύγουν, κρατιόντουσαν ακόμα αναίσθητοι μερικοί μαθητές του Χόγκουαρτς από το χθεσινό χριστουγεννιάτικο ξενύχτι τους στην μεγάλη τραπεζαρία. Όλα άρχισαν όταν οι περισσότεροι είχαν ήδη πάει στους κοιτώνες τους για να κοιμηθούν. Ξαφνικά, ενώ η Cassiopeia έβαζε το τελευταίο ποτήρι κρασί στον Ignotus, τα τζάμια άρχισαν να τρίζουν, σε λιγότερο από λεπτό το χιόνι μπορούσε πλέον να εισβάλει στην σχολή, άγνωστες μορφές άρχισαν να ξεπετάγονται από παντού, αφόπλισαν την Διευθύντρια Fleur. Μέχρι το ξωτικό να της μαζέψει το ραβδί ήταν πλέον αργά, είχαν φύγει, μαζί τους και δέκα μαθητές.

Ο Leon ανοίγει πρώτος τα μάτια του και μόλις βλέπει το κελί μπροστά του, σκουντά τον Nearly Headless και πριν προλάβει καν να ανοίξει τα βλέφαρα, του λέει: “Πες μου, που μας έμπλεξες πάλι;” Πριν προλάβει να τελειώσει καλά-καλά ακούει κάποιον που πλησιάζει. Μετά από λίγα δευτερόλεπτα ησυχίας ακούνε δύο κελιά παρακάτω την Cassiopeia να ουρλιάζει “ISABELLE”.. Λίγο αργότερα συνεχίζει: “Έσπασες το νύχι σου μωρή”.
"Ε όχι!" είπε αγανακτισμένη η Isabelle. "Χθες πήγα στη μανικιουρίστ και μου τα έφτιαξε! Δες, είναι μες στο κλίμα των Χριστουγέννων! Σ'αρέσουν;"
"Α, είναι πολύ ωραία! Πόσο σου πήρε;"
"ΚΟΡΙΤΣΙΑ!" ακούστηκε ο Zacharias από το διπλανό κελί. "Πάτε καλά; Είμαστε εδώ φυλακισμένοι ποιος ξέρει από ποιόν, και εσείς ασχολείστε με νύχια;"
"Γυναίκες!" αναφώνησε ο Gellert δίπλα του.
"Καταλάβατε τι έγινε;" αναρωτήθηκε η Ariana.
"Δεν ξέρω για σένα αλλά εγώ ήμουν αναίσθητη τόση ώρα", απαντησε η Katherine.
"Κάποιος μας απήγαγε. Το θέμα είναι ποιος..." αναρωτήθηκε ο Nearly Headless.

Όλοι τους έμειναν σιωπηλοί για κάμποσα λεπτά. Κανείς δεν ήξερε τι συνέβη χθες βράδυ. Ενώ βρίσκονταν όλοι μαζί στο χριστουγεννιάτικο τραπέζι, ήρθαν αυτές οι περίεργες μορφές και όλα έγιναν πολύ γρήγορα. Κανείς τους δεν ήξερε ποιός ή ποιοί τους απήγαγαν. Κάποιος σίγουρα βρισκόταν πίσω απ'όλα αυτά. Θα μπορούσε να είναι οποιοσδήποτε. Ακόμα και κάποιος που βρισκόταν σε αυτό το κάστρο, φυλακισμένος όπως κι αυτοί. Δεν μπορούσαν να εμπιστευτούν κανέναν. Ήταν όλοι τους αντιμέτωποι σε ένα καλά στημένο παιχνίδι.

Μέσα σε όλη αυτή την αναστάτωση, οι μαθητές δεν πρόσεξαν τον μικρόσωμο μάγο που είχε έρθει μέσα.
"Παιδιά! Παιδιά!" αναφώνησε ο Leon.
"Τι συμβαίνει;" αναφώνησαν ο Ignotus και η Electra ταυτόχρονα.
"Δείτε εκεί! Ένα minion μόλις μπήκε στην αίθουσα. Νόμιζα οτι δεν ήταν αληθινά αυτά." συμπλήρωσε ο Leon και έκανε ένα βήμα πίσω τρομαγμένος.
"Τι minion ρε τσόφλι. Άνθρωπος είναι." του αντιμίλησε η Cassiopeia.

Όλοι ησύχασαν και περίμεναν να ακούσουν που βρίσκονται, γιατί ήρθαν και για ποιον λόγο ήρθαν. Ο μικρόσωμος μάγος έβγαλε ένα χαρτί, διάβασε κάποια λόγια ψιθυριστά. Οι μαθητές συγκράτησαν μόνο τις λέξεις "Αλάτι, Πιπέρι, Βούτυρο", πράγμα που τους παραξένεψε. Ύστερα έφυγε χωρίς να μιλήσει.

"Μήπως θέλει να μας μαγειρέψει; Αν είναι ανθρωποφάγος; ΒΟΗΘΕΙΑ!" φώναξε η Ariana, μάταια όμως, καθώς κανένας δεν την άκουγε.
"Πάψε Ariana, δεν θα σε ακούσει κανείς. Πρέπει να κάνουμε κάτι, δεν μπορούμε να φαγωθούμε, ιδίως τώρα που είμαστε νέοι και ωραίοι", αναφώνησε ο Nearly Headless.
"Πρόσεχε μην πέσεις από το καλάμι" φώναξε η Isabelle προσπαθώντας να κανει χιούμορ.
''Που το βλέπεις το καλάμι;'' ρώτησε η Katherine την Isabelle.
''Εκεί στον τοίχο δε το βλέπεις; Να κρέμεται! Ειρωνικά το είπε'', της απάντησε η Ariana.
''Ε καλά ντε, δεν το κατάλαβα!''
''Σταματήστε! Προσπαθώ να δω πόσο μεγάλη είναι η ζημιά στο νύχι μου!'' πετάχτηκε η Isabelle.
''Ησυχία, το minion ξανακατεβαίνει!'' είπε ο Leon.
''Πόσες φορές πρέπει να σου πω οτι ΔΕΝ είναι minion;'' του είπε η Cassiopeia. Ο μικρόσωμος μάγος μίλησε: ''Για ελάτε, για ελάτε έξω να παμε να φάμε!''
''Να μας φάνε εννόει, μην ξεγελιέστε!'' είπε καχύποπτα ο Ignotus.
''Τι; Λες να μας μετατρέψουν σε σοκολάτα;'' είπε τρομοκρατημένη η Katherine.
''Όχι γαλοπούλες θα γίνουμε...Γαλοπούλες τρώνε τα Χριστούγεννα!'' αναφώνησε η Electra.
''Ρε σκάστε ακούει το minion!'' είπε ο Leon.
''ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΙΝΙΟΝ!'' του είπε η Cassiopeia.
''Εντάξει το καταλάβαμε!'' είπε η Katherine.

Εκείνη τη στιγμη άνοιξε μια πόρτα και ο μικρόσωμος μάγος τους οδήγησε μέσα.
''Εδώ θα μείνετε μέχρι να ξανάρθω!'' τους είπε κι έφυγε.
''Και τώρα τι γίνεται;''
"Τι εννοείς τι γίνεται; Εδώ η Isabelle έσπασε το νύχι της!" είπε ο Nearly Headless γελώντας.
"Μόνο εσύ με καταλαβαίνεις τελικά..." απάντησε η Isabelle.
Ο Gellert είχε μείνει να κοιτάει αποχαυνωμένος τον διάλογο, άνοιξε το στόμα του να πει κάτι, αλλά δεν έβγαλε κανέναν ήχο και απλά γύρισε από την άλλη. Εκεί στεκόταν ο Ignotus με την Electra και την Ariana.
"Δεν πρόλαβα να πιω ούτε το κρασί μου!" αναφώνησε αναστενάζοντας ο Ignotus.
"Έχουμε μεγαλύτερα προβλήματα από αυτό. Ποιος είναι το minion και τι θέλει από εμάς;" είπε βηματίζοντας τελικά ο Gellert.
"ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΙΝΙΟΝ!" φώναξε ο Νearly Headless και η Cassiopeia άρχισε να γελάει.
Τον λόγο πήρε η Ariana που με μια γρήγορη ματιά μπορούσες να καταλάβεις ότι είναι έξυπνη κοπέλα για την ηλικία της: "Δεν είναι κάπως παράξενο το ότι μας "άρπαξαν" μέσα από το κάστρο;"
"Δηλαδή; Τι ακριβώς θες να πεις; απάντησε ο Gellert.
"Ότι σίγουρα δεν ήταν τυχαίο. Κάποιος από εμάς έχει να κάνει με αυτό..."
"Ανοησίες!" πετάχτηκε ο Νearly Headless. "Δεν υπάρχει περίπτωση κάποιος από εμάς να έχει οποιαδήποτε σχέση με αυτό."
"Εγώ συμφωνώ με την Ariana", πήρε τον λόγο η Cassiopeia. "Δεν σας φαίνεται παράξενο ότι αφόπλισαν τόσο εύκολα την Διευθύντρια Fleur, ενώ είναι μια τόσο δυνατή μάγισσα;"
"Μωρέ λες;" αναρωτήθηκε ο Ignotus. "Καθόλου απίθανο. Αλλά δεν ήμασταν μόνο εμείς, ηταν κι άλλα άτομα, σωστά;"
"Σωστά!" απάντησε η Electra. "Θυμηθείτε ποιοι άλλοι ηταν μαζί μας και τι ήπιαμε τελευταία φορά!"
"Εγώ εξακολουθώ να το βρίσκω παράλογο!" πετάχτηκε ο Nearly Headless με σιγουριά.
"Α!" αναφώνησε ξαφνικά η Isabelle κι όλοι γυρισαν να την κοιτάξουν.
"Τι έγινε;" τη ρώτησε η Ariana.
"Έσπασα και δεύτερο νύχι!" είπε η Isabelle και ξέσπασε σε κλάματα.
"Μα τον Νταμπλντορ, έχω μπλέξει με ηλίθιους!" μουρμούρισε αγανακτισμένος ο Zacharias.

Ξαφνικά ακούστηκε μια γυναικεία φωνή σαν να τους μιλούσε κάποιος από μεγάφωνα.
"Κυρίες και κύριοι καλησπέρα σας, θα θέλαμε να σας ενημερώσουμε ότι το δείπνο θα σερβιριστει στις 8. Ευχαριστούμε που επιλέξατε την εταιρία μας."

Κανείς δε μίλησε, μόνο κοιτούσαν ο ένας τον άλλον ανήσυχοι. Η Katherine άνοιξε το στόμα της για να πει κάτι, αλλά η Cassiopeia της έκανε νόημα να σωπάσει. Βήματα ακούγονταν από μακριά να πλησιάζουν ολοένα και πιο πολύ. Λίγα μέτρα μακριά τους, τα βήματα σταμάτησαν κι ακούστηκε μια πόρτα να ξεκλειδώνει με θόρυβο. Λίγα βήματα ακόμη και ύστερα...τον είδαν!

Επόμενο βήμα... τα γέλια. Όχι θυμωμένα, σατανικά και χαιρέκακα γέλια, αλλά εύθυμα, χαρούμενα και εκνευριστικά ασταμάτητα! Αφού πέρασαν λίγα λεπτά, έπεσε σιωπή στο δωμάτιο.
"Δε το πιστεύω ότι το χάψατε. Έπρεπε να δείτε τα μούτρα σας, όταν νομίζατε πως ένας σατανικός μάγος σας παγίδεψε και κάτι ήθελε από εσάς!" Το γέλιο ξεκίνησε πάλι και αυτή τη φορά η Cassiopeia άρχισε να περπατάει αποφασιστικά προς το μέρος του...
"Gellert! Δεν ήταν καθόλου αστείο. Μας έκοψες το αίμα! Πέθανα και ξαναγεννήθηκα σε ένα δευτερόλεπτο!"
O Gellert, που κανείς δεν είχε καταλάβει πως έλειπε για λίγο, προσπάθησε να πνίξει το γελάκι του, όμως δεν είχε ιδιαίτερη επιτυχία. Τα ρουθουνίσματά του δεν ήταν ιδιαίτερα διακριτικά.
"Βασικά..." πετάχτηκε ήρεμη η Αriana, "ήταν πολύ αστείο", και έριξε ένα παιχνιδιάρικο βλέμμα στην Cassiopeia.
"Eσύ..." η Cassiopeia είχε ξεπεράσει το όριο του θυμού της, ήταν κατακόκκινη και έτοιμη να εκραγεί. Φάνηκε πως το πρόσεξε κι η Ariana, μιας και σώπασε μονομιάς μόλις κοίταξε τα μάτια της. Για μια στιγμή φάνηκε τρομοκρατημένη.

Αντιθέτως, όμως, η Cassiopeia πήρε μια βαθιά ανάσα και κινήθηκε προς τη πόρτα ψύχραιμα.
Ξάφνου κάτι την πέταξε προς τα πίσω και χτύπησε το κεφάλι της στο δάπεδο.
Η θυμωμένη φάτσα της επέστρεψε, γύρισε προς τον Gellert με το απειλητικό της δάχτυλο στραμμένο προς εκείνον και άνοιξε το στόμα της να πει κάτι.
Εκείνος προέβλεψε την κίνησή της και τη διέκοψε πριν καν ξεκινήσει.
"Αυτό δε το κάναμε εμείς", είπε παραξενεμένος. Κοίταξε την Ariana σαν να της ζήταγε βοήθεια, όμως εκείνη απλά ανασήκωσε τους ώμους της. Είδε πως όλοι τον κοίταζαν ακόμη και πρόσθεσε "Αλήθεια!"
Το βλέμμα της Cassiopeia ήταν καχύποπτο, αλλά είχε κατεβάσει το χέρι.
"Το καλό που σου θέλω", είπε επιτακτικά, "γιατί αν καταλάβω κάτι άλλο...", δεν ολοκλήρωσε τη φράση της, αλλά δε φάνηκε να αστειεύεται.
"Λοιπόν", είπε ο Nearly Headless και η Cassiopeia τον κοίταξε σαν να ξέχασε πως ήταν κι αυτός εκεί, "είτε είναι πολύ καλός ηθοποιός, είτε λέει αλήθεια."

Ένας μαυροφορεμένος με κουκούλα εμφανίστηκε γελώντας χαιρέκακα.
"Gellert, ο κλόουν που προσέλαβες να φανταστώ;" είπε ο Ιgnotus με ύφος.
"Δε θέλω να σας τρομάξω, αλλά δεν είναι δικός μου."
Η Cassiopeia με την Ariana αγκαλιάστηκαν φωνάζοντας :"ΤΕΡΑΤΑ!! ΣΤΟ ΠΑΛΑΤΙ!"
Ο Nearly Headless σταύρωσε τα χέρια και είπε :"Κάστρο είναι, γλύκες!"
"Αυτό είναι το πρόβλημα σου;" είπε η Isabelle και σήκωσε το χέρι της. "Δες εδώ! 100 γαλέρες μανικιούρ χαμένο σε μια μέρα!"
"Αρκετά!" είπε επιτακτικά ο μάγος και σήκωσε το ραβδί του. Οι δέκα φίλοι βρέθηκαν τυλιγμένοι με αλυσίδες και αμέσως επέστρεψε ο μικροσκοπικός μάγος.
"Μην το πεις!" είπε η Electra στον Leon με δολοφονικό βλέμμα.
"Ναι ξέρω, το μίνιον είναι μάγος whatever..." είπε εκείνος βαριεστημένα.

Ξαφνικά η πόρτα έπεσε με δύναμη στο έδαφος και τρεις φιγούρες μπήκαν μέσα.
O Nethiel με ένα ισχυρό ξόρκι χτύπησε τον κουκουλοφόρο, ο οποίος πετάχτηκε στον τοίχο. "Καλύψτε με!" φώναξε στους άλλους δύο που μπήκαν μαζί του. Η Fleur και η Immortality δημιούργησαν μια ασπίδα για να τους προστατεύσουν. Ο σκοτεινός μάγος αφόπλισε τους τρεις διευθυντές.
"Με τέτοιους φίλους τι να τους κάνεις τους εχθρούς!" είπε αγανακτισμένος και κατέβασε την κουκούλα.
"Δεν μπορεί!" είπε ο Zacharias έκπληκτος.
Όλοι είχαν μείνει έκθαμβοι.
"Είναι ο...." άρχισε η Ιmmortality.
"Merlin the Great!" αναφώνησαν ο Ignotus και η Cassiopeia.
O Merlin χαμογέλασε και τους ελευθέρωσε. "Ένα τραπέζι πήγα να σας κάνω και με φάγατε ζωντανό!"
"Βασικά νομίζαμε ότι εσύ ήθελες να μας φας ζωντανούς", είπε αμήχανα ο Νearly Headless.
"Την επόμενη φορά δοκιμάστε τις προσκλήσεις, αντί τα σκοτεινά κελιά", είπε ειρωνικά ο Leon.

Όλοι γέλασαν ανακουφισμένοι κι ο Merlin αποκάλυψε το Χριστουγεννιάτικο τραπέζι που είχε ετοιμάσει. Έκατσαν κι απόλαυσαν τις νόστιμες λιχουδιές που τους ετοίμασε. Έφαγαν, ήπιαν, γέλασαν, αντάλλαξαν δώρα και το κυριότερο, ήταν όλοι σώοι και είχαν μια σχέση φιλίας που καμία δύναμη, κανένα ξόρκι στον κόσμο δεν μπορούσε να γκρεμίσει.

Fleur Delacour

Fleur Delacour: Member of Order Of Merlin 1st; Αριθμός μηνυμάτων : 21971
Ηλικία : 230
Location : Όπου νά'ναι, αρκεί να είναι στην Αθήνα
Ημερομηνία εγγραφής : 12/01/2009

Magical Identity
Κοιτώνας Hogwarts: Σλίθεριν
Blood Status: Pureblood
Today's thought: Go sell crazy someplace else, we're all stocked up here

Δημοσίευση Ν°5

Απ: Διαγωνισμός Χριστουγεννιάτικης Ιστορίας

Δημοσίευση από Fleur Delacour Τρι Δεκ 24, 2013 10:30 pm

Διαγωνισμός Χριστουγεννιάτικης Ιστορίας 6qpp

Νύχτες ΔολοΦιόνων
Μια ιστορία με πολλούς φόνους και Φιόνες

Στο χωλ του Χόγκουαρτς τρεις φιγούρες διακρίνονταν μέσα στο φως που έπεφτε από την μεγάλη πόρτα. Ήταν οι αγαπημένες φίλες Minerva McGonagall και Morgan Le Fay που μόλις είχαν φτάσει για το χριστουγεννιάτικο γεύμα και ο διευθυντής της Σχολής Merlin The Great που τις υποδεχόταν χαιρετώντας τες διακριτικά.
«Καλά Χριστούγεννα κοριτσάρες. Τι κάνετε;»
«Καλά Χριστούγεννα Merlin. Να εδώ τα λέμε με τη γριά», απάντησε η Morgan
«Ναι», είπε η Minerva, «συζητάμε αν θα την κάνω τσάντα ή γόβες. Χρειάζομαι ένα ζευγάρι γόβες από φίδι»
«Να το κάνεις τι; Να πας να πάρεις τη σύνταξη; Ωραίος ο μωβ μανδύας Merlin, σου κόβει τουλάχιστον 10 χρόνια», παρατήρησε η Morgan.
«Κρίμα που δεν τον βγάζουν σε κουκούλα για να κρύψεις τη μούρη σου», είπε ο Merlin κι έφυγε νευριασμένος.
«Τον άκουσες; Εγώ του κάνω κομπλιμέντο κι αυτός με βρίζει»
«Μα ήταν ανάγκη να πεις για την ηλικία του; Ας έλεγες ότι τονίζει τη γενειάδα του»
«Η γενειάδα του έχει φτάσει ως τα γόνατά του, δε χρειάζεται κάτι άλλο για να τονιστεί»
Εκείνη την ώρα εμφανίστηκε ο Όμηρος/Φιόνα ή Φιονόμηρος, ο μάγειρας της Σχολής
«Είναι έτοιμο το φαγητό» είπε ο Όμηρος και ταυτόχρονα απάντησε ως Φιόνα: «Όχι δεν είναι, έριξες κατά λάθος δηλητήριο μέσα και πρέπει να το πετάξεις». «Όχι δεν έριξα και είναι μια χαρά» απάντησε πεισματωμένος ο Όμηρος
«Ερχόμαστε Φιόνα» είπε η Morgan
«Αφού τώρα είναι Όμηρος γιατί τον λες Φιόνα;» ρώτησε η Minerva
«Σαν Όμηρο δεν τον χωνεύω καθόλου. Σαν Φιόνα όμως είναι η καλύτερή μου φίλη» απάντησε η Morgan.

«Η καλύτερή σου φίλη;; Μήπως και η μοναδική σου αγάπη Morgan;» σχολίασε η Minerva, ενώ ένα μικρό γελάκι ξέφυγε από τα χείλη της.
«Μπα, η μοναδική μου αγάπη είναι ο Amycus, κι ας φτάνει τα 80, εγώ ακόμα τον ποθώ τον άτιμο!» ξεφώνισε η Morgan.
«Ώρες ώρες αναρωτιέμαι αν τα ερπετά έχουν μόνο ακοή, γιατί δεν εξηγείται αλλιώς κοπελίτσα μου!», είπε η Minerva, ενώ παράλληλα σκούντηξε την Morgan κάνοντάς την να κοιτάξει τον αγέρωχο επιμελητή του Σλύθεριν που εκείνη την ώρα κατέφθανε στην μεγάλη αίθουσα.
«To νου σου μαρή τώρα, έρχεται ο μπουμπούκος μου, κι αν θες να ξέρεις, η γριά η κότα έχει το ζουμί!» είπε η Morgan, τιτιβίζοντας σαν καρδερίνα!
«Ε , φάε σούπα τότε!» είπε η Minerva.
Εκείνη την ώρα πέρασε από μπροστά τους ο Amycus, ο οποίος μην μπορώντας να το αποφύγει, σταμάτησε για να τους μιλήσει.
«Τι κάνετε κορίτσια μου; Μinerva; Πως πάνε οι παραγωγές; Ακούω για τρελά κέρδη τώρα τελευταία στο λάδι! Εσύ πάλι Morgan πώς τα πας; Έβγαλες λέπια ή δεν είναι ακόμα η εποχή τους;;»
«Μια χαρά πάνε Amycus οι παραγωγές, αν το απολίθωμά σου ζει και βασιλεύει μέχρι και τον Μάρτη, μπορεί να σου στείλω ένα τενεκεδάκι κατʼ ευθείαν από Κρήτη.» είπε η Minerva, φανερά αναψοκοκκινισμένη.
«Αχ βρε Αμυκουλάκι μου, μην είσαι τόσο ξινός πια, το pH σου έχει πέσει στο -234! Αλλά δεν πειράζει μωρέ, αυτά έχει η τρίτη ηλικία!» ξεφώνισε γλυκά η Μοrgan, προσπαθώντας εμφανώς να κρύψει την έντονη επιθυμία της για τον δεινόσαυρο.

Συγχυσμένος ο Amycus από την γλωσσάρα τους, τούς γύρισε την πλάτη και κατευθύνθηκε στο εντευκτήριο που στο μεταξύ είχε γεμίσει με διάφορους μαθητές του Χόγκουαρτς. Γύρω από το εορταστικό τραπέζι πρόσεξε την Mirabelle,τον Silver,την Narcissa και τον Φιονόμηρο που σέρβιρε ψητό κοτόπουλο με την χάρη απολιθωμένου δεινόσαυρου ενώ γλυκοκοίταζε παράλληλα την Narcissa.
«Στήθος ή μπούτι;» ρώτησε την αφηρημένη Narcissa. «Εγώ θα πρότεινα τα μπούτια. Είναι ζουμερά και καλοψημμένα.» είπε ρίχνοντας της ένα λιγούρικο βλέμμα.
«Τράβα φτύσ΄τα τότε!» του αντιγύρισε με ύφος η Narcissa. «Και αφού τα φτύσεις,κάνε και τσουλήθρα,σαχλοκώδωνα!» και σηκώθηκε πηγαίνοντας προς το τζάκι!
«Narcissa,σ αγαπο εεε» φώναξε απελπισμένα ο Φιονόμηρος κυνηγώντας την με την πιρούνα του σερβιρίσματος. «Μα τον νταμπλιντορ,σ αγαπο!»
Η Narcissa έβγαλε το ραβδί της και του έριξε την κατάρα του γλωσσοδέτη. Κανείς δεν κατάλαβε την διαφορά.

Στην άλλη άκρη,η Mirabelle ζαχάρωνε τον Silver.O Silver,ένας νεαρός 75 χρόνων περίπου,έκανε κήρυγμα σε όποιον άκουγε.Κόκκινη σαν παπαρούνα,τον πλησίασε και του συστήθηκε.

«Είμαι γοητευμένη από τον πύρινο λόγο σας.Τέτοια δύναμη,τόσο πάθος…»
«Ύπαγε οπίσω μου πειρασμέ!» μουρμούρισε στον εαυτό του.
«Πειρασμός! Τι λέξη! Είστε ένας ποιητής της εικόνας. Ένας Αρθούρος των λέξεων!»
«Μα που τα έχω βάλει;» αναρωτήθηκε ψάχνοντας τις τσέπες του πιθανόν για κάποιο κομποσχοίνι.
«Ναι,όλοι ψάχνουμε κάτι σε αυτήν την ζωή. Άλλοι λεφτά, άλλοι δόξα, άλλοι τον έρωτα και το πάθος» του απάντησε με ένα σαφές υπονοούμενο να χρωματίζει την φωνή της.

Κανείς δεν μπόρεσε να ακούσει τι απάντησε o Silver. Εκείνη την στιγμή,μπήκε μέσα ο sthnanonymiagiapanta ντυμένος με σατέν χλαμύδα,λινό χιτώνα,ξώφτερνο σανδάλι και κάτι κλαδιά ελιάς στο κεφάλι,φωνάζοντας: «Ή ταν ή Μπαν!»
Ο Φιονόμηρος έτρεξε να τον αγκαλιάσει.Επιτέλους,έβρισκε κάποιον που μιλούσε την ίδια γλώσσα.

Ενώ o Φιονόμηρος είχε πιάσει συζήτηση με τον sthnanonymiagiapanta για το πόσο παρεξηγημένα άτομα είναι μπήκε μέσα η Imperio συζητώντας με την Cassandra Black για γνωστούς Βρετανούς Μαγκλ ηθοποιούς που ποθούσαν τα μάλα.
-CASSANDRA ΜΟΥΥΥΥΥΥΥΥΥ! τσίριξε η Mirabelle τρέχοντας προς το μέρος τους ξεχνώντας προς στιγμήν τον Silver και διακόπτοντας την συζήτηση των δύο κοριτσιών, κάνοντας την Imperio να βγάλει μια τσιρίδα που έσπασε δυο τρία ποτήρια ενώ συγχρόνως έπεσε πάνω σε έναν διερχόμενο μαθητή που έχυσε τη βουτυρομπύρα του στον μανδύα της.
-Ρε Mirabelle για όνομα του Κθούλου! Πρόσεχε που πας! είπε η Imperio φουρκισμένη κι έφυγε για τoν κοιτώνα της να αλλάξει μανδύα.
Σε μια άλλη γωνιά της Αίθουσας η Minerva συζητούσε με τον Merlin για τις εξελίξεις της χρήσης των μεταμορφώσεων και το πρόσφατο ατύχημα κοινής τους γνωστής εν χρήση τους, ενώ η Morgan παρακολουθούσε με αετίσιο μάτι τις κινήσεις του Amycus.
-Πάλι τον Amycus παρακολουθεις εσύ;
-Γιατί το λες αυτό Minerva;
-Σου τρέχουν τα σάλια κουκλίτσα μου! Ούτε προφιτερόλ να ήτανε ο βροντόσαυρος!
Ο Amycus που στο μεταξύ είχε πλησιάσει την παρέα των τριών άκουσε τις τελευταίες λέξεις του Merlin και δεν μπόρεσε να αντισταθεί στο να σχολίασει:
-Πάλι για τα νιάτα σου μιλάς γέρο-Μέρλιν;

«Χρυσό μου παιδί, πρόσεχε τι λες... όχι ότι εσύ πας πίσω» είπε χαμογελώντας ψυχρά ο Μerlin στον Amycus.
«Δεν έχω τίποτα να δηλώσω, εκτός από την μεγαλοφυΐα μου» είπε κι έφυγε τραβώντας την γούνα του προς τα πάνω.
Στο μεταξύ, κατέφθασε ο Gellert μαζί με την Hecate και την Fleur Delacour και άρχισαν να μιλάνε και να χειρονομούν έντονα καθώς ήταν σουρωμένοι.
«Λοιπόν,το ουΐσκι της φωτιάς έκανε το θαύμα του!» είπε εκνευρισμένος ο Αmycus.
«Ξέρω, μας ποθείς τα μάλα αλλά μην το κάνουμε θέμα» απάντησε η Fleur Delacour παίρνοντας το ύφος ντίβας με ένα «χικ» να ξεφεύγει από το στόμα της.
«Οι ηλικιωμένοι δίνουν καλές συμβουλές γιατί δεν μπορούν πια να δώσουν το κακό παράδειγμα!» είπε γελώντας ειρωνικά η Hecate.
«Έλα Hecate,μην γίνεσαι σκληρή και πάθει τίποτα. Τά ΄χει τα χρονάκια του…» είπε ο Gellert με ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά.
Ακούγοντας αυτά ο Amycus νευρίασε κι έριξε κατάρες φεύγοντας απελπισμένος μαζί με το γουναρικό του. Τώρα πια είχε γεμίσει η τραπεζαρία από γέλια και φωνές και όλοι είχαν καθίσει στις θέσεις τους. Ο Φιονόμηρος είχε σερβίρει το φαγητό σε όλους. Κανείς δεν υποψιαζόταν τίποτα! Στην Τραπεζαρία είχαν βγει τα φαντάσματα. Ο Nearly Headless Nick στράφηκε προς την κατεύθυνση του Σλύθεριν απʼόπου ακούγονταν τα πιο σατανικά γέλια.
«Gellert, αυτή η καινούρια σου εμφάνιση σε κολακεύει» είπε με μεγάλη αβρότητα ο Nearly Headless Nick .
«Σʼ ευχαριστώ πολύ Nearly μου» απάντησε,κοκκινίζοντας σαν ντομάτα ο Gellert.
«Αγαπώ τους ανθρώπους που έχουν πεθάνει και εξακολουθούν να υπάρχουν ανάμεσα μας. Τα φαντάσματα σαν και εσένα δεν μπορώ να αντέξω»είπε χαμογελώντας ειρωνικά ο Amycus.
Ξαφνικά όλα πάγωσαν στον χρόνο καθώς στον χώρο εξερράγη μια φωνή!
«Τα μάτια μου, τα μάτια μου» φώναξε σπαρακτικά η Cassandra Black
«Τι έπαθες;» ρώτησε ανήσυχος ο Merlin
“Δεν ξέρω, τυφλώθηκα.Τα βλέπω όλα ροζ» είπε η Cassandra
«Φουξ είναι όχι ροζ» απάντησε με καμάρι η Andromeda Black. Η αλήθεια είναι πως ήταν πολύ γιορτινή μέσα στην απαστράπτουσα, λόγω υπερβολικής πούλιας και αυγερινού, φούξ(-ια) τουαλέτα της.
«Φώναξες και τραγουδίστρια;» ρώτησε με φανερή απορία η Narcissa τον Merlin.
«Δεν είμαι τραγουδίστρια. Είμαι η Andromeda Black μαζί με τον άντρα μου τον Sirius. Έλα μπροστά Sirius γλυκουλίνι να σε καμαρώσουν όλοι» διέταξε η Andromeda και ο Sirius αποφάσισε να κάνει ένα βήμα μπροστά και να μην κρύβεται, έστω για λίγο, πίσω από την Andromeda.
«Ναι αγάπη μου, ό,τι πεις εσύ» απάντησε ο Sirius.
Εκείνη την ώρα είχαν αρχίσει να τσακώνονται ο Silver με τον sthnanonymiagiapanta. Ο ένας έλεγε πως θα καούν όλοι εκεί μέσα, εκτός από τον ίδιο, στην κόλαση γιατί είναι μάγοι, ο δεύτερος έλεγε πως Χριστούγεννα και μαγεία δεν υπάρχουν. Υπάρχει μόνο μια αλήθεια που μόνο εκείνος ξέρει και δεν θα τους την έλεγε που να σκάσουν.
Η Narcissa είχε αρχίσει να θυμώνει άσχημα με αυτούς τους δυο.
«Crucio!» είπε η Ναρκίσσα στρέφοντας το ραβδί της προς τον Silver. Εκείνος άρχισε να τρέμει αλλά δεν είχε και μεγάλη διαφορά γιατί έπασχε ήδη από πάρκινσον.
«Imperio!» είπε η Narcissa.
«Έλα τι θες;» ρώτησε από την άλλη άκρη του τραπεζιού η Imperio.
«Όχι εσένα παιδί μου, την κατάρα» είπε η Ναρκίσσα και έστρεψε το ραβδί της προς τον sthnanomymiagiapanta. «Τώρα μπορούμε να φάμε με ησυχία» είπε ικανοποιημένη με τον εαυτό της η Narcissa.
«Περίεργη γεύση δεν έχει το φαγητό;» ρώτησε ο Amycus.
«Έτσι νομίζω κι εγώ» απάντησε ο Merlin, «Φιονόμηρε, τι έχεις βάλει μέσα στο φαγητό;»
Ο Φιονόμηρος φαινόταν από μπερδεμένος έως πανικόβλητος.
«Στο είπα να το πετάξεις!» είπε με τη φωνή της Φιόνας.
«Μα δεν έπεσε πολύ, εεεε» απάντησε ως Όμηρος.
«Τι δεν έπεσε πολύ;» ρώτησε η Hecate.
«Εεεε μάλλον μου έπεσε λίγο δηλητήριο, κατά λάθος στο φαγητό. Το μπέρδεψα με το σαφράν αλλά έριξα πολύ λίγο» είπε απολογητικά ο Όμηρος.
«Γιατί δεν το είπες ρε χαμένο;» ρώτησε η Minerva και σωριάστηκε λιπόθυμη στο πάτωμα.
«Θα το διορθώσω μην φοβάστε τίποτα» είπε ο Όμηρος με φωνή που έτρεμε, «θα καλέσω τον Προστάτη.»
«Σιγά μην καλέσεις και το ιππικό. Ψάξε για το αντίδοτο» φώναξε η Hecate.
Ο Όμηρος όμως δεν άκουγε. «Expecto….εεεε...patram.»
Ξαφνικά ένας περίεργος ήχος ακούστηκε στην αίθουσα. «Πατρινό Καρναβάλι για πάντα…»
«Δήμος Πάτρας. Πως μπορούμε να σας εξυπηρετήσουμε;» ακούστηκε να λέει μια άγνωστη φωνή.
«Εεεε κύριε Δήμο, μάλλον δηλητηρίασα όλους τους μαθητές και τον νταμπιντόρ» είπε κλαίγοντας σχεδόν ο Όμηρος.
«Κλείσʼ το πανάθεμά σε, που τον θυμήθηκες τον Ντάμπλντορ; 200 χρόνια πεθάμενος είναι» είπε η Narcissa και λιποθύμησε.
Σιγά-σιγά όλοι άρχισαν να πέφτουν από τις θέσεις τους.

Ο sthnanomymiagiapanta για πάντα συνερχόταν από την κατάρα της Narcissa.O χιτώνας του είχε πέσει στο πλάϊ και τα κλαδιά ελιάς είχαν γίνει κολιέ καθώς είχαν κυλήσει στο λαιμό του.
«Μα τον Ερμή τον Τρισμέγιστο,τι έγινε εδώ;» ρώτησε δυνατά καθώς έβλεπε τους πάντες ξερούς στο πάτωμα. «Να δεις που θα στραβώθηκαν από την φουξ παγιέτα της Andromeda» είπε καθώς έψαχνε τα μαύρα γυαλιά του γιατί το θέαμα ήταν υπέρλαμπρο!
Η Φιόνα στην άκρη της αίθουσας ούρλιαζε: «Σκότωσέ τον! Σκότωσε τον!»
Ο Όμηρος έκλαιγε με αναφιλητά αφού ακόμα και ο κύριος Δήμος Πάτρας δεν τον είχε βοηθήσει . «Όχι,θα δώσω τέλος στην ζωή μου!» και έβγαλε το ραβδί του!
Η Φιόνα σκλήρισε από τον πανικό και ο Όμηρος ούρλιαξε «Avada Kedavra!»με το ραβδί να δείχνει το μέτωπό του πριν γλιστρήσει σε ένα δηλητηριασμένο μπουτάκι κοτόπουλου.
Η κατάρα βρήκε στην πτέρνα τον sthnanomymiagiapanta που εκείνη την στιγμή κούμπωνε την χλαμύδα του. Όπως έπεφτε, μονολόγησε:
«Αυτό θα μείνει στην ιστορία ως η «Ανώνυμος Πτέρνα». Ύστερα δεν ακούστηκε τίποτα.
«Τον σκότωσα!» φώναξε ο Όμηρος.
«Τον βελτίωσες» ειρωνεύτηκε η Φιόνα.
«Όχι,όχι!» κλάφτηκε ο Όμηρος και άρχισε να χτυπάει το κεφάλι του με το ραβδί του. «Εκανα λάθος.ʼΕπρεπε να με ξορκίσω με το Tseberumsem-bra!»
To ξόρκι χτύπησε τον Silver που είχε ανέβει στο τραπέζι κάνοντας την πάπια από τον φόβο του. Ένα τσεμπέρι σε σχήμα σουτιέν, ροζουλί, κάλυψε το κεφάλι του και τον έπνιξε.
«Πάμε να φύγουμε» είπε η Φιόνα.
«Ναι,πάμε! Πάμε» απάντησε στον εαυτό του ο Όμηρος.
Ο Φιονόμηρος έφυγε τρέχοντας προς την έξοδο του Χόγκουαρτς.Το σκοτάδι ήταν βαθύ.Όλα τα φώτα είχαν σβήσει.
«Πρέπει… Είναι τόσο σκοτεινό… Πρέπει … να ανάψω ένα φως... Ποιο είναι το ξόρκι;» αναρωτήθηκε ο Όμηρος.
«Το γνωστό» απάντησε η Φιόνα.
«Fiendfyre!» ξόρκισε ο Όμηρος.
Το Χόγκουαρτς μπουρλότιασε σε δευτερόλεπτα.Σε λίγα λεπτά είχαν μείνει μόνο κάτι τούβλα.
«Που θα πάμε τώρα; Το Χόγκουαρτς ήταν το σπίτι μου…» είπε μυξοκλαίγοντας ο Όμηρος.
«Μπομπατόν ή Ντάρμστρανγκ;» απάντησε η Φιόνα.

Cassandra Black

Cassandra Black: Member of Order Of Merlin 2nd; Αριθμός μηνυμάτων : 33695
Ηλικία : 35
Location : Cairhien
Ημερομηνία εγγραφής : 08/04/2008

Magical Identity
Κοιτώνας Hogwarts: Ραβενκλόου
Blood Status: Pureblood
Today's thought: I'd name you Darkfriend as well, but I suspect that the Dark One would perhaps be embarrassed to associate with you.

Δημοσίευση Ν°6

Απ: Διαγωνισμός Χριστουγεννιάτικης Ιστορίας

Δημοσίευση από Cassandra Black Τρι Δεκ 24, 2013 10:38 pm

Σλύθεριν γιατί είναι όλοι in character

Διαγωνισμός Χριστουγεννιάτικης Ιστορίας Y2uq2a4e

We seed the stars:

Jim Weasley

Jim Weasley: Δημοσιογράφος; Αριθμός μηνυμάτων : 828
Ηλικία : 21
Ημερομηνία εγγραφής : 21/04/2013

Magical Identity
Κοιτώνας Hogwarts: Χάφλπαφ
Blood Status: Pureblood
Today's thought:

Δημοσίευση Ν°7

Απ: Διαγωνισμός Χριστουγεννιάτικης Ιστορίας

Δημοσίευση από Jim Weasley Τρι Δεκ 24, 2013 11:03 pm

Γκριφιντορ γτ μ'αρεσε η ιστορια!!

Διαγωνισμός Χριστουγεννιάτικης Ιστορίας Covernss_v2

Hufflepuff:

Επισκέπτης

Επισκέπτης: Επισκέπτης

Δημοσίευση Ν°8

Απ: Διαγωνισμός Χριστουγεννιάτικης Ιστορίας

Δημοσίευση από Επισκέπτης Τρι Δεκ 24, 2013 11:16 pm

Slytherin.
Έχω πεθάνει στο γέλιο.
ένας νεαρός 75 χρόνων περίπου rofl

Leon Black

Leon Black: Εβδομοετής στην Σχολή; Αριθμός μηνυμάτων : 3276
Ηλικία : 31
Location : Κρητη
Ημερομηνία εγγραφής : 18/10/2010

Magical Identity
Κοιτώνας Hogwarts: Χάφλπαφ
Blood Status: Half-Blood
Today's thought: Nothing Is True Everything Is Permitted

Δημοσίευση Ν°9

Απ: Διαγωνισμός Χριστουγεννιάτικης Ιστορίας

Δημοσίευση από Leon Black Τρι Δεκ 24, 2013 11:30 pm

Ράβενκλοου γιατί η ιστορία είχε σχεδόν επαγγελματικές περιγραφές και ατμόσφαιρα αλλά και γενικά ήταν πολύ διδακτική και μες στην ατμόσφαιρα των Χριστουγέννων. Απλά να πω ότι και οι άλλες δύο ήταν πολύ ωραίες, και η δράση του Γκρίφιντορ και η απίστευτες ατάκες του Σλίθεριν. Very Happy

Διαγωνισμός Χριστουγεννιάτικης Ιστορίας Sx8o

Διαγωνισμός Χριστουγεννιάτικης Ιστορίας Zj73

Σπόιλερ:

Επισκέπτης

Επισκέπτης: Επισκέπτης

Δημοσίευση Ν°10

Απ: Διαγωνισμός Χριστουγεννιάτικης Ιστορίας

Δημοσίευση από Επισκέπτης Τετ Δεκ 25, 2013 12:04 am

Αφού δεν μπορώ να πω το Σλύθεριν, θα πω το Ράβενκλοου που μου άρεσε το 'υφος, η πλοκή, και ήταν και με διαφορά το πιο καλογραμμένο, για μένα πάντα.

Τρια πουλακια καθονταν...

Τρια πουλακια καθονταν...: Τεταρτοετής στην Σχολή; Αριθμός μηνυμάτων : 117
Ηλικία : 25
Ημερομηνία εγγραφής : 09/09/2013

Magical Identity
Κοιτώνας Hogwarts: Χάφλπαφ
Blood Status:
Today's thought:

Δημοσίευση Ν°11

Απ: Διαγωνισμός Χριστουγεννιάτικης Ιστορίας

Δημοσίευση από Τρια πουλακια καθονταν... Τετ Δεκ 25, 2013 12:12 am

Ψηφίζω την ιστορία του Σλίθεριν! Laughing

Πραγματικά είχε μερικές φοβερές ατάκες(μερικές μπορεί και να μου τις κόλλησε)!! rofl

Mirabelle Salvatore

Mirabelle Salvatore: Βιβλιοθηκάριος; Αριθμός μηνυμάτων : 14394
Ηλικία : 34
Location : Phobos-Deimos Castle
Ημερομηνία εγγραφής : 06/02/2012

Magical Identity
Κοιτώνας Hogwarts: Χάφλπαφ
Blood Status: Muggle born
Today's thought: 'HAIL HYDRA'

Δημοσίευση Ν°12

Απ: Διαγωνισμός Χριστουγεννιάτικης Ιστορίας

Δημοσίευση από Mirabelle Salvatore Τετ Δεκ 25, 2013 12:13 am

«Είμαι γοητευμένη από τον πύρινο λόγο σας.Τέτοια δύναμη,τόσο πάθος…»
«Ύπαγε οπίσω μου πειρασμέ!» μουρμούρισε στον εαυτό του.
«Πειρασμός! Τι λέξη! Είστε ένας ποιητής της εικόνας. Ένας Αρθούρος των λέξεων!»
«Μα που τα έχω βάλει;» αναρωτήθηκε ψάχνοντας τις τσέπες του πιθανόν για κάποιο κομποσχοίνι.
«Ναι,όλοι ψάχνουμε κάτι σε αυτήν την ζωή. Άλλοι λεφτά, άλλοι δόξα, άλλοι τον έρωτα και το πάθος» του απάντησε με ένα σαφές υπονοούμενο να χρωματίζει την φωνή της.

Kαι μόνο γι'αυτό, νομίζω πως με αντιπροσωπεύει απόλυτα... rofl

♔ THE DARK PRINCE & THE SCAVENGER ♔
Διαγωνισμός Χριστουγεννιάτικης Ιστορίας Tenor

“I've never felt so alone.”
“You're not alone.”
“Neither are you. It's not too late.”

"Let the past die."~ K.R. :

Immortality Dumbledore

Immortality Dumbledore: Τάγμα του Φοίνικα; Αριθμός μηνυμάτων : 22636
Ηλικία : 30
Location : Hogwarts (Dumbledore's office)
Ημερομηνία εγγραφής : 09/01/2012

Magical Identity
Κοιτώνας Hogwarts: Γκρίφιντορ
Blood Status: Muggle born
Today's thought: Oh, I'm very good. But sometimes I'm bad. But only as bad as I wanna be. Freedom is power. To live a life untamed and unafraid is a gift.

Δημοσίευση Ν°13

Απ: Διαγωνισμός Χριστουγεννιάτικης Ιστορίας

Δημοσίευση από Immortality Dumbledore Τετ Δεκ 25, 2013 12:15 am

Ρε παιδια, τι ωραιες που ηταν ολες!! oh!

Πραγματικα πολλα μπραβο σε ολους οσους συμμετειχαν. Bravo

Του Ραβεν ειναι οντως απιστευτα καλογραμμενη και η πλοκη του εχει κατι που σου εξαπτει την περιεργια να δεις το παρακατω. Του Χαφλ ειναι πολυ ευχαριστη και ανετα θα την διαβαζα παραπανω απο μια φορα. Razz

Αλλα θα δωσω και γω την ψηφο μου στο Σλυθεριν γιατι και οι ατακες και η ιστορια ειναι πολυ εξυπνα και νομιζω περιττο να πω πως πεθανα στο γελιο.

Παντως να το ξανακανουμε αυτο το ομαδικο, ειναι πιο ευχαριστο νομιζω. Very Happy

Διαγωνισμός Χριστουγεννιάτικης Ιστορίας Zvbsm1

*:

Διαγωνισμός Χριστουγεννιάτικης Ιστορίας 9bitj5

Vesper

Vesper: Κατασκευαστής/στρια ραβδιών; Αριθμός μηνυμάτων : 2141
Ηλικία : 29
Ημερομηνία εγγραφής : 31/03/2013

Magical Identity
Κοιτώνας Hogwarts: Ραβενκλόου
Blood Status: Pureblood
Today's thought: Light thinks it travels faster than anything, but it is wrong. No matter how fast light travels, it finds the darkness has always gotten there first, and is waiting for it.

Δημοσίευση Ν°14

Απ: Διαγωνισμός Χριστουγεννιάτικης Ιστορίας

Δημοσίευση από Vesper Τετ Δεκ 25, 2013 12:25 am

Σλύθεριν,είχα καιρό να γελάσω.Να'στε καλά

Διαγωνισμός Χριστουγεννιάτικης Ιστορίας Alicealicewakeup_zps0e97ecf6

do you really wanna know?:

Amelia Blackfoot

Amelia Blackfoot: Λύτης Κατάρων; Αριθμός μηνυμάτων : 20437
Ηλικία : 571
Location : 12, Grimmauld Place, 4th floor
Ημερομηνία εγγραφής : 29/07/2010

Magical Identity
Κοιτώνας Hogwarts: Χάφλπαφ
Blood Status: Half-Blood
Today's thought: And Iʼve been looking at the stars for a long, long time, Iʼve been putting out fires all my life. Everybody wants a flame, they donʼt want to get burnt and today is our turn.

Δημοσίευση Ν°15

Απ: Διαγωνισμός Χριστουγεννιάτικης Ιστορίας

Δημοσίευση από Amelia Blackfoot Τετ Δεκ 25, 2013 12:29 am

Ξεκάθαρα Σλύθεριν, γελάω ακόμα! rofl

Πάντως, μπράβο και στους άλλους τρεις κοιτώνες για την προσπάθεια τους, ήταν πολύ καλές όλες οι ιστορίες!

@RtVaVa

@RtVaVa: Εβδομοετής στην Σχολή; Αριθμός μηνυμάτων : 10225
Ηλικία : 29
Location : Utero
Ημερομηνία εγγραφής : 20/04/2008

Magical Identity
Κοιτώνας Hogwarts: Ραβενκλόου
Blood Status: Pureblood
Today's thought: lalala

Δημοσίευση Ν°16

Απ: Διαγωνισμός Χριστουγεννιάτικης Ιστορίας

Δημοσίευση από @RtVaVa Τετ Δεκ 25, 2013 12:30 am

Slytherin.

Καμμενιά, ειδικά εκεί με την εξουσιαστική κατάρα. Από τον Δήμο Πάτρα και μετά το χασα εντελώς! Laughing

Συγχαρητήρια σε όλους παιδιά! Very Happy

We will always be so much more human than we wished to be.

Διαγωνισμός Χριστουγεννιάτικης Ιστορίας A66886f5f2317df58aaa293295815e55

They're taking the Hobbits to Isengard!:

Κάνε μια παύση.

Romilda Vane

Romilda Vane: Δασοφύλακας; Αριθμός μηνυμάτων : 12879
Ηλικία : 29
Location : Neverland
Ημερομηνία εγγραφής : 17/08/2010

Magical Identity
Κοιτώνας Hogwarts: Ραβενκλόου
Blood Status: Half-Blood
Today's thought: Μάγεψαν και σένανε τα ξωτικά;

Δημοσίευση Ν°17

Απ: Διαγωνισμός Χριστουγεννιάτικης Ιστορίας

Δημοσίευση από Romilda Vane Τετ Δεκ 25, 2013 3:03 am

Σλιθεριν γιατι δεν μπορω να ψηφισω Ραβενκλοου. Razz

και γιατι είναι μια μικρογραφία του φορουμ μας.- rofl

Μου αρεσε το χιουμορ στην Ιστορια του Χαφλπαφλ, το μυνημα στην ιστορια του Ραβεν και η γαλοπουλα της συμφιλίωσης στην ιστορια του Γκριφ. hippie

Μπραβο σε όλους. Laughing

ghgh

hhg

Διαγωνισμός Χριστουγεννιάτικης Ιστορίας 2yv6ngk

Reveal your secrets:

Phineas Nigellus Black

Phineas Nigellus Black: Member of Order Of Merlin 2nd; Αριθμός μηνυμάτων : 63952
Ηλικία : 28
Location : Looking-Glass Land
Ημερομηνία εγγραφής : 14/07/2011

Magical Identity
Κοιτώνας Hogwarts: Χάφλπαφ
Blood Status: Pureblood
Today's thought: I am not good, I am not nice, I am just right.

Δημοσίευση Ν°18

Απ: Διαγωνισμός Χριστουγεννιάτικης Ιστορίας

Δημοσίευση από Phineas Nigellus Black Τετ Δεκ 25, 2013 3:47 am

Σλύθεριν oh!

meet me in montauk

Carl

Nethiel

Nethiel: Εβδομοετής στην Σχολή; Αριθμός μηνυμάτων : 14082
Ηλικία : 30
Ημερομηνία εγγραφής : 15/08/2011

Magical Identity
Κοιτώνας Hogwarts: Ραβενκλόου
Blood Status: Pureblood
Today's thought:

Δημοσίευση Ν°19

Απ: Διαγωνισμός Χριστουγεννιάτικης Ιστορίας

Δημοσίευση από Nethiel Τετ Δεκ 25, 2013 4:42 am

Σλύθεριν

Durmstrang:

etc :

Ignotus Peverell

Ignotus Peverell: Αστρονόμος; Αριθμός μηνυμάτων : 17697
Ηλικία : 24
Location : Χογκουαρτς
Ημερομηνία εγγραφής : 04/01/2012

Magical Identity
Κοιτώνας Hogwarts: Χάφλπαφ
Blood Status: Half-Blood
Today's thought:

Δημοσίευση Ν°20

Απ: Διαγωνισμός Χριστουγεννιάτικης Ιστορίας

Δημοσίευση από Ignotus Peverell Τετ Δεκ 25, 2013 9:16 am

Αν και εγώ μπορω να γελάω 5 μέρες με την ιστορία του Σλυθ. rofl

Θα ψηφίσω τους Ραβεν για την καλογραμμένη και διαφορετική απο τις άλλες συμμετοχή του.

Διαγωνισμός Χριστουγεννιάτικης Ιστορίας 2njgcg1

Durmstrang:

Violleta Black

Violleta Black: Εβδομοετής στην Σχολή; Αριθμός μηνυμάτων : 2572
Ηλικία : 26
Location : Mystic Falls
Ημερομηνία εγγραφής : 02/06/2013

Magical Identity
Κοιτώνας Hogwarts: Ραβενκλόου
Blood Status: Half-Blood
Today's thought: I am nothing special, of this I am sure. I am a common woman with common thoughts and I've led a common life. There are no monuments dedicated to me and my name will soon be forgotten, but I've loved another with all my heart and soul, and to me, this has always been enough..

Δημοσίευση Ν°21

Απ: Διαγωνισμός Χριστουγεννιάτικης Ιστορίας

Δημοσίευση από Violleta Black Τετ Δεκ 25, 2013 10:30 am

Βασικά, θα πω Χαφλ, γιατί είναι μια ιστορία γραμμένη με χιούμορ και ταυτόχρονα σου κρατά το ενδιαφέρον.

Διαγωνισμός Χριστουγεννιάτικης Ιστορίας 24wr2it

Mon cote artistique♥ :

Διαγωνισμός Χριστουγεννιάτικης Ιστορίας 24fb8t0

Διαγωνισμός Χριστουγεννιάτικης Ιστορίας Ravenclaw_scarf_by_tamystock

Ariana Lestrange

Ariana Lestrange: Αστρονόμος; Αριθμός μηνυμάτων : 17703
Ηλικία : 24
Location : Middle Of Nowhere
Ημερομηνία εγγραφής : 15/08/2011

Magical Identity
Κοιτώνας Hogwarts: Χάφλπαφ
Blood Status: Pureblood
Today's thought: Keep your friends close and your fries closer.

Δημοσίευση Ν°22

Απ: Διαγωνισμός Χριστουγεννιάτικης Ιστορίας

Δημοσίευση από Ariana Lestrange Τετ Δεκ 25, 2013 12:47 pm

Σλύθεριν.

Διαγωνισμός Χριστουγεννιάτικης Ιστορίας Rsz-web-photo-editor

FLEUR258

FLEUR258: Κατασκευαστής/στρια ραβδιών; Αριθμός μηνυμάτων : 30341
Ηλικία : 30
Location : Καλαμάκι Κορινθίας <3
Ημερομηνία εγγραφής : 12/10/2008

Magical Identity
Κοιτώνας Hogwarts: Γκρίφιντορ
Blood Status: Half-Blood
Today's thought: Δεν υπάρχει ευτυχισμένη ζωή.Μόνο ευτυχισμένες στιγμές.

Δημοσίευση Ν°23

Απ: Διαγωνισμός Χριστουγεννιάτικης Ιστορίας

Δημοσίευση από FLEUR258 Τετ Δεκ 25, 2013 3:34 pm

αχ ήτανε όλες τόσο ωραίες
Του Ράβεν,πολύ ωραία γραφή!
Του Χαλφ μου άρεσαν οι χαρακτήρες και οι αντιδράσεις του
Στο Σλυθ έσκασα στα γέλια

Θα πώ Ράβενκλοου! Very Happy

Διαγωνισμός Χριστουγεννιάτικης Ιστορίας Tumblr_m6tdjvSrz61rzb9bro1_500

<3:

Επισκέπτης

Επισκέπτης: Επισκέπτης

Δημοσίευση Ν°24

Απ: Διαγωνισμός Χριστουγεννιάτικης Ιστορίας

Δημοσίευση από Επισκέπτης Τετ Δεκ 25, 2013 4:09 pm

Το Ράβεν γιατί είχε μία καλογραμμένη ιστορία I love you

Katerina Granger

Katerina Granger: Δευτεροετής στην Σχολή; Αριθμός μηνυμάτων : 32
Ηλικία : 24
Location : Χογκουαρτς
Ημερομηνία εγγραφής : 23/12/2013

Magical Identity
Κοιτώνας Hogwarts: Γκρίφιντορ
Blood Status: Muggle born
Today's thought: Η ποιο τελεια παρασταση εβερ

Δημοσίευση Ν°25

Απ: Διαγωνισμός Χριστουγεννιάτικης Ιστορίας

Δημοσίευση από Katerina Granger Τετ Δεκ 25, 2013 5:18 pm

Ράβεν

Μετάβαση στη σελίδα : 1, 2

Παρόμοια θέματα

» Διαγωνισμός Χριστουγεννιάτικης Ιστορίας: Ο Νικητής
» Πανφορουμιακός Διαγωνισμός Ιστορίας #2
» Διαγωνισμός Αποκριάτικης Ιστορίας
» Διαγωνισμός Χριστουγεννιάτικης Ιστορίας: Ο Νικητής!
» Διαγωνισμός Αποκριάτικης Ιστορίας: Ο Νικητής