Ψυχαναγκασμός

Πιστεύω πως όλοι έχουμε τέτοιες σκέψεις.Ο ψυχαναγκασμός συνδέεται με μια σκέψη και σε κάνει να θες κάτι να κάνεις πολύ.Αυτή η σύνδεση όμως που γίνεται είναι σπαστική και για να το αποφύγεις πρέπει να κάνεις κάτι που ξεχνιέσαι με αυτό και σε λίγο καιρό περνάει.

Είμαι κι εγω ψυχαναγκαστική.Για παράδειγμα δεν μπορώ να διαβασω αν η κουρτίνα του παραθυρου ,ου είναι μισάνοικτη.Επίσης δεν μπορώ να περάσω χρόνο στον υπολογιστή αν το σπίτι δεν είναι στην εντέλεια.[Αυτό είναι καλο για την μάνα μου ]..Αυτ΄ελίναι τα γενίκα.Κατά καιρούς με πιπανουν κι αλλα ,αλλά εντάξη..Αυτά βαριέμαι να τα γράφω

Αχα, βρήκα ό,τι κοντινότερο σε ψυχαναγκαστική συνήθεια έχω.

Δεν μπορώ να αποδεχτώ πως έλυσα μια άσκηση λάθος, ειδικά μαθηματικά/φυσική/χημεία. Όχι, όχι, όχι. Όταν μας δίνουν τη λύση ή λύνουν την άσκηση βήμα-βήμα, εγώ κοιτάω μόνο το τελικό νουμεράκι και αν συμπτίπτει με το δικό μου βλέπω την απόδειξη/τη διαδικασία της λύσης, αλλιώς εκεί, όσες φορές χρειαστεί μέχρι να τη λύσω σωστά. Και μπορεί να πάρει ώωωωρα αυτό.

Madame Maxime έγραψε:Δεν μπορώ να παίξω πιανο εαν στο δωμάτιο είναι και καποιος αλλος. Τον διωχνω σηκωτο.

Χααα κι εγώ το κάνω αυτό.
Έχουμε τσακωθεί πολλές φορές με τους γονείς μου γι'αυτό.

Δεν μου έρχεται κάτι άλλο.

Isabelle Lightwood έγραψε:Αχα, βρήκα ό,τι κοντινότερο σε ψυχαναγκαστική συνήθεια έχω.

Δεν μπορώ να αποδεχτώ πως έλυσα μια άσκηση λάθος, ειδικά μαθηματικά/φυσική/χημεία. Όχι, όχι, όχι. Όταν μας δίνουν τη λύση ή λύνουν την άσκηση βήμα-βήμα, εγώ κοιτάω μόνο το τελικό νουμεράκι και αν συμπτίπτει με το δικό μου βλέπω την απόδειξη/τη διαδικασία της λύσης, αλλιώς εκεί, όσες φορές χρειαστεί μέχρι να τη λύσω σωστά. Και μπορεί να πάρει ώωωωρα αυτό.

Και εγώ

Ειμαι σχεδόν ψυχαναγκαστική με δυο πράγματα.
Πρώτον,με το πλύσιμο των δοντιών. Εχει τύχει να πλύνω τα δόντια μου και τέσσερις φορές τη μερα και οχι λόγω οδοντιάτρου. Ειδικα με τα σιδεράκια δε διαννοούμαι να φάω χωρις να πλύνω τα δόντια μου μετα. Και α βουρτσίζω και πολλή ώρα, μπορεί και δέκα λεπτά, με αποτέλεσμα να εκνευρίζονται, η αδερφη μου κυρίως, αμα βιαζόμαστε. Αλλα τι, δόντια πλένω. γι αυτο δε μπορω να τρώω έξω, νταχ, ειμαι ικανή να πάρω οδοντόβουρτσα και οδοντοκρεμα μαζί.

Τωρα,δεύτερον, απαιτώ όλα τα βιβλία μου να ειναι σε άριστη κατάσταση. Δεν τρώμε σε απόσταση δυο μέτρων απο αυτα,ούτε πίνουμε νερό, ούτε τα αφήνουμε τσαπατσούλικα και ΠΡΟΣ ΘΕΟΥ,δεν τσακιζουμε σελίδες και ΔΕΝ ανοίγουμε το βιβλιαράκι μέχρι τέλους αν εχει μαλακό εξώφυλλο και κάνει τσάκιση ή μείνει ανοιχτό.  έβλεπα τις προάλλες μια ταινία που ο πρωταγωνιστής διάβαζε ενα βιβλιο και το ειχε ανοιχτό σε γωνία 180° κάνοντάς του τσάκιση και πονούσαν τα ματια μου. 
Παλιά που είχαμε καμια δεκαριά λευκώματα ειχα γράψει και κανόνες για να διαβάζουν όσοι το έπαιρναν να γράψουν.

Γενικά είμαι τελειομανής. Όταν ήμουνα μικρή για παράδειγμα, Με είχε πιάσει Ένα διάστημα και κάθε φορά πριν ξαπλώσω τακτοποιούσα τις παντόφλες μου ώστε να είναι ακριβώς δίπλα η μία στην άλλη, να σχηματίζουν ορθή γωνία με το κρεβάτι και να είναι ακριβώς στην ίδια ευθεία οι μύτες τους. Τώρα ευτυχώς το έχω ξεπεράσει αυτό, αλλά έχω κάποια παρόμοια που είναι μόνιμα. Δεν μου αρέσει να βλέπω στα τραπέζια αντικείμενα τοποθετημένα στραβά. Θέλω όταν δένω φιόγκο να έχουν οι άκρες του το ίδιο μήκος και οι κύκλοι του το ίδιο μέγεθος. Επίσης δεν μπορώ να βλέπω ορθογραφικά. Δεν μπορώ να φοράω αυτές τις κάλτσες που σου μαζεύονται στον αστράγαλο, θέλω να τις ισιώνω. Δεν μπορώ να κοιμηθώ με την πόρτα ανοιχτή, ή έστω μισάνοιχτη. Έχω και πολλά άλλα. Άμα θυμηθώ κάτι άλλο θα ξαναγράψω.

Δεν έχω ψυχαναγκασμούς και νευρώσεις <3 #I_wish.

Εγώ δεν μπορώ να πιώ τον φρέντο μου χωρίς μια ζαμπονοτυρόπιτα δίπλα.
Είμαι καλά γιατρέ μου;

Όχι, να αυξήσεις την ποσότητα ζαμπονοτυρόπιτας.

Θα σας ακούσω γιατρέ μου. Η συνταγή σας είναι πιο νόστιμη και από του Παρλιάρου.

Μωρ' τα διαβάζω και όλο περισσότερο πιστεύω ότι όλα τα βλαμμένα εδώ μαζεύτηκαμε...